Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Γιατί επιτεθήκαμε στην Kατάληψη Libertatia (Λεωφόρος Στρατού 19 και Σαρανταπόρου 38) / Συμπληρωματικό ....





Το κτήριο που στεγάζει τις μαστουρωμένες επιθυμίες των λιμπερτάριων αναρχοπρεζάκηδων αποτελεί 'Σχολάζουσα ιδιοκτησία Δημοσίου'. Τι συνεπάγεται αυτός ο όρος: Σχολάζουσα κληρονομία ονομάζεται η κληρονομία κινητής και ακίνητης περιουσίας που α) ο κληρονόμος της είναι άγνωστος ή β) δεν είναι βέβαιο ότι αποδέχτηκε την κληρονομία του προσώπου που απεβίωσε. Σχολάζουσα κληρονομία είναι αυτή που βρίσκεται σε αναμονή (σε σχόλη) μέχρις ότου βρεθεί ο κληρονόμος. Στο μεσοδιάστημα, τη διαχείρισή της ως αντιπρόσωπος του κληρονόμου ασκεί ο κηδεμόνας. Ο κηδεμόνας διορίζεται από το Μονομελές Πρωτοδικείο του τόπου της τελευταίας κατοικίας ή διαμονής του αποβιώσαντος. Οι αρμοδιότητες του οριστικού κηδεμόνα είναι να αντιπροσωπεύει τον κληρονόμο και να διαχειρίζεται την κληρονομία. Η θητεία του λήγει όταν γίνει γνωστός ο κληρονόμος και τα έξοδα τα οποία πραγματοποιούνται βαρύνουν την κληρονομία και δικαιούται αντιμισθίας. Οταν δεν βρίσκεται κληρονόμος σε εύλογο χρονικό διάστημα ή όσοι βρίσκονται αποποιούνται την κληρονομία, το Δικαστήριο βεβαιώνει ότι κληρονόμος είναι το Δημόσιο. Ετσι, παύει η κληρονομία να είναι σχολάζουσα. Αν το δούμε κάπως πιο νομικά, σε φάση 'cui bono', ευκόλως απορρέει το συμπέρασμα: Το Κράτος. Αν πάμε την σκέψη αυτή ακόμα παραπέρα, ευκόλως θα συμπεράνουμε: Όσοι έχουν στο χέρι το Κράτος. Για παράδειγμα το 'Κράτος εν κράτει'. Τα πράγματα γίνονται αίφνης ακόμα πιο ξεκάθαρα.  Ας ανατρέξουμε στην έως τα τώρα γνωστή ιστορία του εν λόγω κτηρίου. Κατά το παρελθόν υπήρξε Οικία Χαζιζ Νιχάλ Ναζιφέ, ακατοίκητη από το 1978. Σήμερα αποτελεί ένα από τα δεκάδες κτήριο υπό κατάληψη αναρχικών. Συμπτωματικά, ουδείς απήντησε έως τα τώρα με ποιόν τρόπο οι καταληψίες του εκάστοτε κτηρίου διαθέτουν ενημέρωση για ό,τι αφορά την κατάσταση τους, τον χαρακτηρισμό τους, τους κληρονόμους, κλπ. Για τις Περιφέρειες Μακεδονίας-Θράκης την χωρική αρμοδιότητα έχει-από όσο γνωρίζουμε-το Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης-Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης / Γενική Γραμματεία Μακεδονίας–Θράκης. Οι αναρχοπρεζάκηδες αποτελούν την βιτρίνα μίας κρατικής μπίζνας με πολλούς αποδέκτες και παρασκηνιακούς καραγκιοζοπαίκτες. Για αυτό και τα πολλά φρου-φρου και αρώματα γύρω από τον υποτιθέμενο κοινωνικό χαρακτήρα των καταλήψεων και τις αντικαπιταλιστικές παπαριές των 'ακάλεστων προσκεκλημένων' τους (όπως λέμε γνωστοί-άγνωστοι).



Η Χαζίζ Νιχάλ Ναζιφέ, μουσουλμανοεβραία (παρεούλα έκαναν από παλιά αυτές οι δύο θρησκείες) και γόνος αριστοκρατικής οικογένειας (κόρη του Απντουλάχ Αχμέτ Ραχήμ και της κόρης του Δαυίδ Σαλέμ, της γνωστής εβραϊκής οικογένειας) κατοικούσε αρχικά σε μια έπαυλη που κτίστηκε από τον πρώτο της σύζυγο, Σουκρή Μπέη, απέναντι από το Γαλλικό Σχολείο (κάηκε το 1967 και στη θέση του κτίστηκε το Lycee). Η έπαυλη πουλήθηκε το 1938 και δεν υπάρχει πια. Μετά το θάνατό του, λίγα χρόνια μετά το γάμο τους, το 1899, ξαναπαντρεύτηκε τον εισαγγελέα της Θεσσαλονίκης, Μουσταφά Εφέντη, που για χάρη της εχτίσε την βίλα στον αριθμό 19. Καταρχάς κτίζεται το τριώροφο κτίριο με πρόσωπο στη Λεωφόρο Στρατού. Η πτέρυγα που βλέπει στην οδό Σαραντοπόρου με καταχωρημένη διεύθυνση τον αριθμό 38, κτίστηκε το 1912 ως ξεχωριστή κατοικία, για λόγους που δεν γνωρίζουμε, υπό την επίβλεψη του Βούλγαρου Μαστόρ Γιοβάνος. Μεταξύ 1935-36 λόγω οικονομικών προβλημάτων η θρησκευτικά ερμαφρόδιτη ιδιοκτήτρια νοίκιασε χώρους της αυλής σε εβραϊκές, ελληνικές και ιταλικές οικογένειες, ενώ έπειτα από το θάνατό της, το 1941, τα δυο οικήματα ελλείψει κληρονόμων περιήλθαν στο δημόσιο και κατοικήθηκαν κατά καιρούς από μισθωτές. Οι σεισμοί του 1978 προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στο πρώτο τριώροφο κτίριο που κρίθηκε κατεδαφιστέο, αλλά όχι αυτό επί της Σαρανταπόρου. Ευτυχώς χάρη στην απόφαση του 1982 και το χαρακτηρισμό του ως έργο τέχνης η απόφαση ανακλήθηκε αλλά καμιά εργασία αποκατάστασης δεν έγινε.


Η ανακοίνωση των αναρχοπρεζάκηδων αποδεικνύει τον τρόμο τους για ό,τι αφορά την παραμονή τους στο κτήριο. Άκρως διευκρινιστικά έγραψαν: 'Τα ξημερώματα της Παρασκευής 27 Νοεμβρίου έγινε απόπειρα εμπρησμού της κατάληψης από φασίστες. Πιο συγκεκριμένα, στο τμήμα της κατάληψης επί της οδού Σαρανταπόρου έγινε προσπάθεια να προσεγγιστεί ο χώρος και αφού περιλούστηκε με βενζίνη, μπήκε φωτιά στην πόρτα πλαϊνού κτιρίου που δεν χρησιμοποιείται. Μόλις αυτή έγινε αντιληπτή, περιορίστηκε και εντέλει σβήστηκε άμεσα με αποτέλεσμα μια καψαλισμένη πόρτα'. Οι αφελείς θα εστιάστηκαν στην προσπάθεια να θολώσουν τα νερά και να παρουσιάσουν την επίθεση μας ως μία αποτυχημένη απόπειρα εμπρησμού. Δεν κατάφεραν όμως να πείσουν τους πιο υποψιασμένους για την αγωνία τους να τοποθετήσουν όπως-όπως την επίθεση στην 'πόρτα πλαϊνού κτιρίου που δεν χρησιμοποιείται'.


Πολλά στέκια και καταλήψεις 'αντιεξουσιαστών' στην συμπρωτεύουσα αποτελούν παλαιά οικήματα εβραϊκών οικογενειών. Οι Θεσσαλονικείς γνωρίζουν περισσότερα για την ιστορία της πόλης και δεν χάφτουν εβραϊκές μύγες. Η διάδοση της αναρχίας και το επί σειρά ετών 'ιδιότυπο ακαταδίωκτο' που τους παρέχεται αποτελεί κομμάτι μίας στρατηγικής-διόλου 'αθώα'-για τον εποικισμό της πόλης και την εμφανή κυριαρχία του εβραϊκού στοιχείου επί του ελληνικού. Οι βλέψεις της Εβραϊκής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης για την πόλη γίνονται ορατές μέρα με την ημέρα σε επίπεδο δημοτικής αρχής και όχι μόνο. Τα διατηρητέα κτίρια με την πάροδο του χρόνου δεν χάνουν την αξία τους, δεδομένου ότι οι πρόθυμοι 'αντιεξουσιαστές' τα φυλούν ως κόρη οφθαλμού και τα αναδεικνύουν ως τόπους πολιτιστικής κληρονομιάς. Όταν οι καταλήψεις 'αντιεξουσιαστών' πληθύνουν στην συμπρωτεύουσα, θα έχουμε ένα ισοδύναμο εποικιστικής πολιτικής, ανάλογο της δοκιμασμένης τουρκικής συνταγής περί μη πολεμικής σύγκρουσης με την Ελλάδα, αλλά κατάκτησης της μέσω της αθρόας μετανάστευσης που αποτελεί το αόρατο χέρι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Όταν μία ημέρα οι Θεσσαλονικείς ξυπνήσουν από τον μπουτάριο λήθαργο, θα έχουν ξυπνήσει σε μία πόλη 'ξένων' ή 'φαντασμάτων' (κατά Μαζάουερ). Με λίγα λόγια σε μία Θεσσαλονίκη της συνύπαρξης των θρησκειών, των λαών, των εθνών. Όχι όμως σε μία Ελληνική Θεσσαλονίκη, αλλά σε μία Εβραϊκή Θεσσαλονίκη. Δεν θα το επιτρέψουμε ποτέ!

Νίκη ή Θάνατος

Πρώτη ανακοίνωση: maiandrioi.blogspot.gr/2015/12/libertatia.html

Μαχητικός Πυρήνας Μακεδονίας ΑΜΕ/C18