Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: Δυτική Αττική καθαρή απο Αντιφασίστες και κόκκινους συμμορίτες





'ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ' / Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ





Νέα 16σέλιδη μπροσούρα της οργάνωσης, μέσω της οποίας δίνονται κάποιες βασικές κατευθυντήριες γραμμές στον αναγνώστη για να πιαστεί 'κάπου' και να φτάσει 'κάπου'. Ένα από τα πλεονεκτήματα του φασισμού είναι ότι με τρόπο άκριτο πρώτα υιοθετείται και στα μεθεόρτια γίνεται απορριπτέος. Το 'πού' θα φτάσει στη διερεύνησή του θα το αποφασίσει ο ίδιος και κανείς άλλος. Η έρευνα δεν αποτελεί προνόμιο των 'ειδικών'. Στην κρίση του καθενός είναι η ανατύπωση και η διάδοση του περιεχομένου. Πολλοί θα δυσαρεστηθούν και θα αρχίσουν τα μπινελίκια και τις χριστοπαναγίες. Νο πρόμπλεμ όμως. Ο 'χώρος' έχει καταπιεί αμάσητους πολλούς συγγραφείς που δεν πρόσφεραν ιδιαίτερα στα χρόνια που περιγράφουν και αναδείχθηκαν σε ιερά τοτέμ αφού χαιρέτησαν. Μην τσιμπάτε. Διόλου τυχαίο είναι επίσης ότι ιδρύθηκε μία ολόκληρη σχολή κριτικής θεωρίας, αποτελούμενη από νεομαρξιστές, 'Η Σχολή της Φρανκφούρτης' η οποία αποτέλεσε μία σχολή κριτικής θεωρίας και αναλύσεως του φασισμού, της αυταρχικής προσωπικότητος και του αυταρχικού κράτους. Η περίφημη
'F-Scale' ερμηνευτική κλίμακα που υιοθετήθηκε από τους πρωτεργάτες της σχολής που αποπειράθηκαν να ερμηνεύσουν με κουτσούς ψυχολογικούς όρους το κράτος, το άτομο και τον ίδιο τον πολιτισμό, δεν ήταν άλλο από ένα ίδρυμα που υποβοηθήθηκε από τα κυρίαρχα προπαγανδιστικά κέντρα της Δύσεως, ώστε να θεμελιώσει κάποιες βολικές 'αλήθειες' με παγκοσμιοποιητικό χαρακτήρα. Διόλου τυχαίο επίσης είναι το γεγονός ότι εμβάθυναν πολύ στον φασισμό, ενώ αφόρισαν τον Εθνικοσοσιαλισμό. Από αυτούς ερμηνεύτηκε ο φασισμός με όρους που αν μη τι άλλο του προσδίδουν ιδιαίτερη αίγλη, σε αντίθεση με τον δεύτερο που τοποθετείται στο επίπεδο ενός εγκληματικού καθεστώτος που διέπραξε την μεγαλύτερη 'γενοκτονία' της σύγχρονης ιστορίας.


Από τον πρόλογο:


'Το κείμενο που ακολουθεί ας θεωρηθεί ένας 'μπούσουλας' για τον αναγνώστη στην έρευνα γύρω από την 'πολιτική θρησκεία' του φασισμού, σύμφωνα με τον εύστοχο όρο που δόθηκε στον φασισμό από έναν Ιταλό πανεπιστημιακό που τον κατανόησε όσο ελάχιστοι σύγχρονοί του. Πρακτικώς θεωρείται αδύνατον να αποτελέσει επαρκής περιγραφή του φασισμού. Λόγω του εύρους μίας τέτοιας απόπειρας και για τον λόγο ότι ο στόχος του παρόντος είναι να αποτελέσει ένα πρακτικό ερευνητικό εργαλείο για περαιτέρω έρευνα, περιοριστήκαμε στην αποτύπωση της αντίθετης προς την κυρίαρχη φασιστική άποψη και θέση για το τί είναι ο φασισμός (κυρίως σε σχέση με τον Εθνικοσοσιαλισμό). Απέχοντας από το να αποτελέσει μία ολοκληρωμένη εργασία πάνω στο φασιστικό φαινόμενο, ας εκληφθεί ως μία προτρεπτική συνοπτική καταγραφή που θα παρασύρει τον αναγνώστη που αγαπά την αντικειμενική και όχι απαραιτήτως την στρατευμένη έρευνα, ώστε να ξεδιαλύνει μόνος του τους κυρίαρχους μύθους γύρω από το φαινόμενο. Θεωρούμε επιτυχές ο αναγνώστης να αναγνωρίσει τα σημεία πάνω στα οποία μπορεί να εστιαστεί και να πατήσει σε μία πολύ πιο διεξοδική έρευνα, την οποία τον προτρέπουμε να κάνει μόνος του χωρίς την παρέμβαση 'ειδικών'. Είναι γεγονός ότι η βιβλιογραφία στην οποία μπορεί να έχει πρόσβαση ο αναγνώστης, δεδομένου των ευρύτερων συνθηκών που επικρατούν στον κόσμο, μπορεί να θεωρηθεί αρκούντως ικανοποιητική ποιοτικώς και ποσοτικώς. Ωστόσο, είναι ελάχιστα-στην ελληνική γλώσσα-τα έργα πρωταίτιων του φασισμού. Πολλές πηγές θα ανακαλύψει ο αναγνώστης στην ιταλική γλώσσα'.





Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Η ΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ Ή ΟΥΤΟΠΙΑ






Ρούπερτ Μπρουκ / Ο Στρατιώτης
Τζωρτζ Όργουελ / Κάλεσμα στα όπλα
Μαρκ Τουαίην / Πολεμική Προσευχή
Ζίγκφροντ Σασούν / Επίθεση

Αύγουστος του 1914 στην Αγγλία επικρατούσε αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα 'πατριωτικός πυρετός' στην ρομαντική εκδοχή του, τουλάχιστον όσο μπορούμε να το φανταστούμε βάσει όσων γνωρίζουμε. Ανεξαρτήτως που κατέτασσε τότε κανείς τον εαυτό του, σε ποιό κοινωνικό στρώμα ή τάξη (κάτι δυσδιάκριτο) το κοινό αίσθημα στην αγγλική κοινωνία ήταν ένας διάχυτος και ένθερμος πατριωτισμός. Ήταν 4η Αυγούστου του 1914 οπόταν ξέσπασε ο πόλεμος Αγγλίας-Γερμανίας, γεγονός που προέκυψε ως απάντηση της Αγγλίας στην γερμανική εισβολή στο Βέλγιο. Σε αυτό το κλίμα γεννήθηκαν τα πατριωτικά σονέτα του Ρούπερτ Μπρουκ (1887–1915). Ο Μπρουκ υπήρξε Άγγλος ποιητής με αρκετά ιδεαλιστικά σονέτα στο ενεργητικό του. Το ποίημα 'Ο Στρατιώτης' ανήκει στην σειρά ποιημάτων που περιλαμβάνονται στην συλλογή με την ονομασία '1914'. Συχνά το ποίημα αυτό αντιπαραβάλεται στο αντιπολεμικό ποίημα του Ουίλφρεντ Όουεν (1893–1918)  'Dulce Et Decorum Est'. Το χειρόγραφο του ποιήματος βρίσκεται σήμερα στο 'King College' του Κέμπριτζ. Ο τίτλος του ποιήματος του Όουεν προέρχεται από τις Ωδές του Οράτιου και μπορεί να αποδοθεί στην νεοελληνική 'Είναι ευγενικό και πρέπον να πεθαίνει κανείς για τη χώρα του'. Με τον στίχο αυτόν προτρέπονταν οι Ρωμαίοι πολίτες να αντισταθούν στους Πάρθους με γενναιότητα για να αποτρέψουν οποιαδήποτε πιθανότητα ήττας. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι επρόκειτο για μία πρώιμη ποιητική μορφή προπαγάνδας στο πεδίο, ας πούμε, των πολεμικών ψυχολογικών επιχειρήσεων. Η προτροπή αυτή αποτέλεσε μεταξύ άλλων σημαντική πηγή εμπνεύσεως για πολλούς μεταγενέστερους ποιητές και συγγραφείς, όπως ο Μπέρτολντ Μπρέχτ και ο Έζρα Πάουντ. Ισχυρή δόση αλήθειας έχει ότι οι ποιητές της συγκεκριμένης περιόδου διαφέρουν από ποιητές άλλων περιόδων για τον λόγο ότι τα ποιήματά τους αποτελούν προϊόντα βιωμάτων, δεδομένου ότι γράφονταν μέσα στα ορύγματα στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν μία θα λέγαμε ψευδαίσθηση, ας πούμε, του μέλλοντος. Ήταν περισσότερο η ενστικτώδης ή αγωνιώδης προσπάθειά τους να καταγράψουν αυτό που επιθυμούσαν ως μελλοντική προοπτική, εάν και εφόσον επιζούσαν του πολέμου και στο στοιχείο αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η αξία τους.

Ο Μπρουκ ανήκει στην γενιά ποιητών, όπως ο Ζίγκφριντ Σασούν και ο Γκιγιώμ Απολλιναίρ, οι οποίοι ξεμπρόστιασαν κατά κάποιο τρόπο το πολεμοκάπηλο που μεταμφιέστηκε σε πατριωτισμό και η γραφή τους αντικατοπτρίζει ό,τι θα ονομάζαμε 'ιδιότυπος ποιητικός μυστικισμός'. Ο Μπρουκ γεννήθηκε στο Ράγκμπι της Κεντρικής Αγγλίας και ήταν γόνος εύπορης καλλιεργημένης οικογένειας. Φοίτησε στο τοπικό σχολείο, όπου δίδασκε ο πατέρας του και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στα μαθήματα, όσο ως παίκτης του ράγκμπι και του ποδοσφαίρου. Το 1906 γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ για να σπουδάσει φιλολογία και απέκτησε πολλούς και πιστούς φίλους ως μέλος της σοσιαλιστικής 'Φαβιανής Εταιρείας' ('Fabian Society'), αλλά και στην καλλιτεχνική 'Ομάδα του Μπλούσμπερι' ('Bloomsbury Group'), επιφανές μέλος της οποίας υπήρξε η μυθιστοριογράφος-δοκιμιογράφος Βιρτζίνια Γουλφ, παρότι ανήκε σε διαφορετική λογοτεχνική ομάδα, τους λεγόμενους 'Γεωργιανούς ποιητές'. Οι Γεωργιανοί ποιητές ήταν μία ομάδα ποιητών της μετα-βικτωριανής εποχής και η ονομασία προήλθε από την 'Γεωργιανή Ανθολογία' μεταξύ 1912-1922. Κυριότεροι εκπρόσωποι αυτής υπήρξαν οι Γουώλτερ Ντέλα Μάρε, Ρόμπερτ Γκραίηβς, Τζων Μάσφηλντ. Ο Μπρουκ όντας στρατιώτης που υπηρετούσε ως εθελοντής στη Βασιλική Μεραρχία της Μεγάλης Βρετανίας λίγο πριν την απόβαση της Καλλιπόλεως, αρρώστησε βαριά καθ' οδόν προς τα Στενά των Δαρδανελλίων και απεβίωσε σε γαλλικό πλωτό νοσοκομείο που είχε αγκυροβολήσει στην ελληνική Σκύρο. Ο Ιρλανδός ποιητής Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς τον περιέγραψε ως 'τον πιο όμορφο νεαρό άνδρα στην Αγγλία'.
Το ποίημα 'Ο Στρατιώτης' δημοσιεύτηκε στο περιοδικό 'Poetry' το 1915. Το ποίημα του Μπρουκ είναι αντι-πασιφιστικό και μας συγκινεί βαθιά. Ελάχιστα μετράει η εθνικότητα του στρατιώτη. Μείζον είναι η ηρωικότητα στην ιδέα του στρατιώτη. Η ηρωικότητα που αποτυπώνεται στο χαρτί με τον πιο μαγευτικό τρόπο από τον δικό μας ιδεαλιστή ριζοσπάστη Έρνστ Γιούνγκερ. Ας μην παραβλέψουμε ότι στα λεγόμενα αντιπολεμικά ποιήματα δεν απουσιάζει η έννοια του πατριωτισμού. Τουναντίον, αυτό που υπερτονίζεται και δεν χρειάζεται να πέφτουμε στην παγίδα να το υπερτονίσουμε ακόμα παραπάνω από αφέλεια, δεν είναι άλλο από το πολεμοκάπηλο στοιχείο και τον ψευδεπίγραφο πατριωτισμό. Στα αντιπολεμικά ποιήματα δεν σπιλώνεται  η ιδέα της πατρίδας, αλλά στηλιτεύεται ο άδικος πόλεμος. Οι πασιφιστές ποιητές και πεζογράφοι οφείλουν να κάνουν την αυτοκριτική τους, αρνούμενοι την φυσική τάξη πραγμάτων που είναι ο πόλεμος και η πατρίδα, κάθε φορά που το χέρι τους πλησιάζει το χαρτί στην προσπάθειά τους να αποτυπώσουν μία ουτοπική διάσταση του κόσμου στον οποίον θα ήθελαν να ζήσουν. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι αυτή η αντιπολεμική θεληματική διάσταση είναι ουτοπική και οι πιο ψύχραιμοι πασιφιστές παραδέχονται πια ότι δεν έχει ρεαλιστικότητα. Ο πασιφισμός αρχίζει και τελειώνει στα κουτούκια και τις μπουατ της γλεντοκώλας διεθνιστικής παραφροσύνης.
Παραθέτουμε το ποίημα 'Ο Στρατιώτης' σε μετάφραση του Κύπριου ποιητή Γλαύκου Αλιθέρση (1897-1965).
'Αν ήθελα πεθάνει αυτό για μένα σκέψου μόνο:
πως κάπου υπάρχει μια γωνιά σένα χωράφι ξένο
πούναι για πάντ’ Αγγλία. Εκεί θα βρίσκεται μια σκόνη
κρυμένη, πλουσιώτερη κι από τη γη την πλούσια·
σκόνη που γέννησε η Αγγλία, διάπλασε και μόρφωσε,
κι άνθη έδωσέ της ν’ αγαπά και δρόμους να πηγαίνη,
ένα κορμί Αγγλικό, Αγγλικό αναπνέοντας αγέρα
λουσμένο, ευλογημένο από τους ήλιους της πατρίδας.
Και σκέψου πως αυτή η καρδιά, που οι κακίες της σκόρπισαν,
μες την αιώνια διάνοιαν ένας παλμός τις σκέψες
που απ’ την Αγγλία της δόθηκαν τις έχει ανταποδώσει·
θεάματα, στόνους· κι όνειρα ευτυχή σαν τη μέρα της·
το, που απ’ τους φίλους έμαθε γέλοιο· και την ευγένεια,
πώχουν οι ειρηνικές καρδιές στον Αγγλικό ουρανό μας'.

Στο ίδιο μοτίβο μπορούμε να κατατάξουμε και το πρώτο δημοσιευμένο ποίημα του προφητικότερου συγγραφέως, η πένα του οποίου επηρέασε όσο ελάχιστοι τον αιώνα μας, του George Orwell. Ας μην ξεχνούμε πώς στο ίδιο μοτίβο γράφτηκε και το 'Αποχαιρετισμός στα Όπλα' του Έρνεστ Χέμινγουεϊ  Τον Αύγουστο του 1914, στην διάρκεια των ημερών του πολεμικού πυρετού που κυριάρχησε στη Μεγάλη Βρετανία, γράφτηκε το ποίημα 'Κάλεσμα στα Όπλα' που αποτυπώνει τον αγγλικό πατριωτισμό της εποχής. Το ποίημα του εντεκάχρονου τότε Orwell κατεχωρήθη στο σχολικό λεύκωμα του αυστηρού σχολικού ιδρύματος που φοιτούσε. Προηγήθηκε δημοσίευση στις 2 Οκτωβρίου στην τοπική εφημερίδα 'Στάνταρ του Χένλεϋ του Οξφορντσάιρ' με την υπογραφή 'Κύριος Έρικ Μπλάιαρ, εντεκάχρονος υιός του κυρίου Ρ. Μπλάιαρ'. Η εικόνα της μητριαρχικής βρετανικής κοινωνίας ως επικαλύψεως της πατριαρχικής εξουσιαστικής δομής που απετυπώθη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πολλές δεκαετίες μετέπειτα στο κομμάτι των Sex Pistols 'God Save the Queen' αντικατοπτρίζοντας την καθημερινότητα που βίωναν εκατομμύρια νέοι και νέες στη Μεγάλη Βρετανία. Η πατρίδα, η μαμή όλων, αποδείκνυε πώς ήταν πανταχού παρούσα, ακμαία και πάντοτε πρόθυμη να ποτιστεί με το αίμα των παιδιών της. Η Βασίλισσα ως επίγειος εκπρόσωπος της μητριαρχικής κοινωνίας έως σήμερα αποδεικνύει το βάσιμο του ισχυρισμού. Παραθέτουμε το οργουελικό 'κάλεσμα στα όπλα'.

'Ξεσηκωθείτε! Νέοι της Αγγλίας!
Δώστε μου του λιονταριού τη δύναμη
Την πονηριά της αλεπούς,
Για να παλαίψω Γερμανούς
Και να τους τρέψω σ' άτακτη φυγή.
Ω! Δείτε τη γροθιά τού Πολέμου
Που χτυπάει την Αγγλία δυνατά
Και σκεφτείτε τα νέα παληκάρια
Που πετούν στο στρατό τις ζωές τους.
Σηκωθείτε, νέοι της Αγγλίας,
Γιατί αν στην ανάγκη της χώρας
Δεν ταχθείτε στο πλευρό της
Στ' αλήθεια θα είστε δειλοί!'

Σε ανάλογο ύφος και το ποίημα του εξαιρετικού Αμερικανού συγγραφέως Μαρκ Τουαίην  'Πολεμική Προσευχή ή Προσευχή για τον Πόλεμο' που γράφτηκε το 1905 στη διάρκεια του Αμερικανο-ισπανικού πολέμου (1898) και δημοσιεύτηκε το 1916. Η απόδοση του ποιήματος στην νεοελληνική ανήκει στον Νικόλαο Ράπτη.

'Ήταν μια στιγμή μεγάλων πανηγυρισμών και συγκίνησης. Η χώρα είχε πάρει τα όπλα, ο πόλεμος είχε ξεκινήσει, σε κάθε στήθος έκαιγε η ιερή φλόγα του πατριωτισμού. Τα τύμπανα ηχούσαν, οι μπάντες παιάνιζαν, τα παιδικά πιστολάκια κροτούσαν, τα σφιχτοδεμένα βαρελότα σφύριζαν και πέταγαν σπίθες. Σε κάθε χέρι και σ’όλες τις στέγες και τα μπαλκόνια που χάνονταν στο βάθος του ορίζοντα, ένα δασός από σημαίες ανέμιζαν και άστραφταν στον ήλιο. Κάθε μέρα οι νεαροί εθελοντές παρήλαυναν στην πλατιά λεωφόρο χαρούμενοι και όμορφοι με τις καινούριες τους στολές, ενώ οι πατεράδες και οι μητέρες και οι αδελφές και οι αγαπημένες, γεμάτοι περηφάνια ζητωκραύγαζαν με φωνές πνιγμένες από συγκίνηση και ευτυχία καθώς περνούσαν μπροστά τους. Κάθε βράδυ τα στοιβαγμένα ακροατήρια σε μαζικές συναθροίσεις άκουγαν, λαχανιασμένα, την πατριωτική ρητορεία που συγκινούσε και τα πιο άδυτα βάθη των ψυχών τους. Και διέκοπταν αυτή τη ρητορεία κατά σύντομα διαστήματα με κυκλώνες από χειροκροτήματα, ενώ πάνω στα μάγουλά τους έτρεχαν τα δάκρυα. Στις εκκλησίες οι πάστορες κήρυσσαν την αφοσίωση στη σημαία και στην πατρίδα, και επικαλούνταν το Θεό των Μαχών, ικετεύοντας την παροχή της βοηθείας Του στον καλό μας αγώνα με χείμαρρους από φλογερή ευφράδεια που συγκινούσε κάθε ακροατή. Ήταν πραγματικά μια χαρούμενη και ευγενική στιγμή, και η μίση ντουζίνα από άφρονες ψυχές που αποτόλμησαν να αποδοκιμάσουν τον πόλεμο και να προβάλλουν αμφιβολίες για το ότι ήταν ενάρετος, αυτοστιγμεί δέχτηκαν μια τόσο αυστηρή και οργισμένη προειδοποίηση ώστε για χάρη της προσωπικής τους ασφάλειας γρήγορα ζάρωσαν μακριά από τα βλέμματα του κόσμου και δεν ξαναπροκάλεσαν με αυτόν τον τρόπο.

Ήρθε το πρωί της Κυριακής. Την επόμενη μέρα τα τάγματα θα έφευγαν για το μέτωπο. Η εκκλησία ήταν γεμάτη. Οι εθελοντές ήταν εκεί, τα πρόσωπα τους ξαναμμένα από στρατιωτικά όνειρα. Οράματα της σταθερής προέλασης με αυξανόμενη ορμή, της χειμαρρώδους επίθεσης, των λαμπερών σπαθιών, της φυγής του εχθρού, του ορυμαγδού, της περιβάλλουσας κάπνας, της άγριας καταδίωξης, της παράδοσης! Και μετά από τον πόλεμο, πίσω στην πατρίδα, ήρωες παρασημοφορημένοι, καλοδεχούμενοι, λατρεμένοι, βαφτισμένοι σε χρυσές θάλασσες δόξας!
Η λειτουργία προχωρούσε. Διαβάστηκε ένα πολεμικό κεφαλαίο από την Παλαιά Διαθήκη. Είπαν την πρώτη προσευχή. Την ακολούθησε μια βροντή από το αρμόνιο που συντάραξε το κτίριο, και με μια ενστικτώδη κίνηση σηκώθηκε όλο το εκκλησίασμα, με απαστράπτοντα μάτια και παλλόμενες καρδιές, και αναφώνησε με ορμή εκείνη τη φοβερή παράκληση:

'Ω Θεέ ο παντοίως τρομερός! Εσύ όστις προστάζεις. Βροντή η σάλπιγξ Σου και κεραυνός η ρομφαία Σου'
Μετά ακολούθησε η 'μεγάλη' προσευχή. Κανένας δεν μπορούσε να θυμηθεί από τα παλιά μια τέτοια προσευχή με τόσο φλογερή παράκληση και τόσο συγκινητική και όμορφη γλώσσα. Η ουσία της ικεσίας της ήταν, ότι ένας φιλεύσπλαχνος και πανάγαθος Πατέρας πάντων ημών, θα προστατεύει τους αγνούς νεαρούς στρατιώτες μας και θα τους βοηθάει, θα τους παρηγορεί και θα τους ενθαρρύνει στο πατριωτικό τους έργο. Θα τους ευλογεί, θα τους προασπίσει την ημέρα της μάχης και την ώρα του κίνδυνου, θα τους κρατάει στο παντοδύναμο χέρι του, θα τους κάνει δυνατούς και θαρραλέους, αήττητους κατά την αιματηρή επίθεση. Θα τους βοηθήσει να συντρίψουν τον εχθρό, θα δώσει σε αυτούς και στη σημαία τους και στην πατρίδα τους αιώνια τιμή και δόξα.

Ένας ηλικιωμένος ξένος μπήκε στην εκκλησία και με αργά και αθόρυβα βήματα προχώρησε στον κύριο διάδρομο ανάμεσα στα καθίσματα, ενώ τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στον ιερέα. Το υψηλό του σώμα ήταν ντυμένο με ένα χιτώνα που έφτανε μέχρι τα ποδιά του, το κεφάλι του ήταν ακάλυπτο, τα άσπρα του μαλλιά έφταναν μέχρι τους ωμούς του σαν ένας αφρισμένος καταρράκτης, το ρυτιδωμένο του πρόσωπο ήταν αφύσικα χλομό, τόσο χλομό που έδειχνε σταχτί. Ενώ όλα τα μάτια τον παρακολουθούσαν με απορία, αυτός συνέχισε τη σιωπηλή πορεία του. Χωρίς να σταματήσει ανέβηκε στον άμβωνα και στάθηκε δίπλα στον ιεροκήρυκα και έμεινε εκεί όρθιος, περιμένοντας. Με κλεισμένα τα βλέφαρα ο ιεροκήρυκας, χωρίς να έχει αντιληφθεί την παρουσία του ξένου, συνέχισε τη συγκινητική του προσευχή, την οποία και τέλειωσε με την φλογερή παράκληση:
'Ευλόγησε τα όπλα μας, δώσε μας τη νίκη, Ω Κύριε που είσαι ο Θεός μας, ο Πατέρας μας και ο Προστάτης της χώρας μας και της σημαίας μας!'
Ο ξένος του άγγιξε το βραχίονα, του έγνεψε να παραμερίσει, πράγμα που έκανε ο ξαφνιασμένος ιερωμένος, και πήρε τη θέση του. Για μερικές στιγμές ερεύνησε το εκστατικό ακροατήριο με σοβαρά μάτια, μέσα στα οποία έκαιγε ένα παράξενο φως. Κατόπιν με μια βαθιά φωνή είπε:
'Έρχομαι από το Θρόνο, φέρνοντας ένα μήνυμα από τον Παντοδύναμο Θεό!'

Τα λόγια έπληξαν το εκκλησίασμα με ταραχή. Ο ξένος δεν έδωσε σημασία, έστω και εάν είχε καταλάβει την ταραχή.

'Αυτός άκουσε την προσευχή του δούλου Του και ποιμένα σας, και θα την εκπληρώσει, εάν αυτή είναι η επιθυμία σας, αφού όμως πρώτα εγώ ο αγγελιοφόρος Του, σας έχω εξηγήσει τη σημασία της, την πλήρη σημασία της. Γιατί όπως πολλές από τις προσευχές των ανθρώπων, ζητάει κι΄αυτή περισσότερα από όσα έχει επίγνωση αυτός που την αρθρώνει—χωρίς να σταθεί και να σκεφτεί. Ο δούλος του Θεού και δικός σας δούλος ανέπεμψε την προσευχή του. Σταμάτησε όμως να σκεφτεί; Είναι μόνο μία προσευχή; Όχι, είναι δύο. Η μια εκφωνήθηκε, η άλλη όχι. Και οι δύο όμως έφθασαν στο αυτί Του, Αυτού ο Οποίος άκουει όλες τις παρακλήσεις, αυτές που εκφωνήθηκαν και αυτές που δεν εκφωνήθηκαν. Στοχασθείτε το εξής και κρατήστε το στο νου σας. Εάν ικετεύσετε κάποια ευλογία για τον εαυτό σας, προσέξτε! ίνα μη, χωρίς τη δική σας πρόθεση, επικαλείσθε συγχρόνως να επιπέσει κατάρα στο γείτονα σας. Εάν εσείς ζητάτε με την προσευχή σας την ευλογία της βροχής για τα σπαρτά σας, γιατί τη χρειάζονται, με αυτή σας την πράξη πιθανώς προσεύχεστε να επιπέσει κατάρα στα σπαρτά του γείτονα σας που ίσως δεν χρειάζονται τη βροχή και μπορεί να βλαφτούν από αυτήν.

Ακούσατε την προσευχή του δούλου σας. Το μέρος που εκφωνήθηκε. Είμαι εντεταλμένος από το Θεό να εκφράσω με λόγια το άλλο της μέρος. Εκείνο το μέρος με το οποίο ο πάστορας σας , όπως και εσείς μέσ’ τις καρδιές σας, προσευχηθήκατε εν σιωπή μετά θέρμης. Και εν άγνοια και άνευ στοχασμού; Ο Θεός να δώσει να ήταν έτσι! Ακούσατε αυτές τις λέξεις:'δώσε μας τη νίκη, Ω Κύριε που είσαι ο Θεός μας!'

Αυτό είναι αρκετό. Το όλο της εκφωνηθήσης προσευχής βρίσκεται συμπυκνωμένο σε αυτές τις φορτωμένες λέξεις. Περαιτέρω ανάπτυξη δεν είναι απαραίτητη. Όταν προσευχηθήκατε για τη νίκη προσευχηθήκατε και για μη αναφερθείσες επιπτώσεις που συνοδεύουν τη νίκη. Πρέπει να την συνοδεύουν. Δεν μπορεί παρά να την συνοδεύουν. Επί του ευήκοου πνεύματος του Θεού και Πατρός έφτασε επίσης και η μη εκφωνηθείσα προσευχή. Μου εδόθη εντολή από Αυτόν να την εκφράσω με λόγους. Ακούσατε!

Ω Κύριε και Πάτερ ημών, οι νεαροί μας πατριώτες, τα ινδάλματά μας, ξεκινάνε για τη μάχη. Είθε Εσύ να είσαι κοντά τους! Μεθ’ αυτών, εν πνευματι, ξεκινάμε και εμείς από την γλυκεία ειρήνη των προσφιλών μας εστιών για να συντρίψουμε τον εχθρό.
Ω Κύριε και Πάτερ ημών, βοήθησε μας να ξεσκίσουμε τους στρατιώτες του εχθρού σε αιματοβαμμένα κομμάτια με τις οβίδες μας.

Βοήθησε μας να σκεπάσουμε τα χαμογελαστά τους λιβάδια με τις ωχρές μορφές των γεμάτων πατριωτισμό νεκρών τους.
Βοήθησε μας να πνίξουμε τη βροντή των κανονιών με τα ουρλιαχτά των τραυματιών τους, που σφαδάζουν από τον πόνο.
Βοήθησε μας να ισοπεδώσουμε τα ταπεινά τους σπίτια με θύελλες από φωτιά.
Βοήθησε μας να γεμίσουμε τις καρδιές των χαροκαμένων γυναικών, οι οποίες δε φταίγανε σε τίποτα, με μάταια θλίψη.
Βοήθησε μας να τις πετάξουμε έξω, άστεγες να περιπλανώνται με τα μικρά παιδιά τους, χωρίς φίλους στους ερημότοπους της ρημαγμένης χώρας τους, μέσα σε κουρέλια και μέσα σε πείνα και δίψα, με κομματιασμένη την ψυχή τους, τσακισμένες από την οδύνη να Σε εκλιπαρούν να τους δώσεις το καταφύγιο του τάφου και Εσύ να τους αρνείσαι, για το δικό μας χατίρι οι οποίοι Σε λατρεύουμε, Κύριε, γκρέμισε τις ελπίδες τους, ξέρανε τη ζωή τους, παράτεινε την πικρή τους πορεία, κάνε να βαρύνουν τα βήματα τους, πότισε το δρόμο τους με δάκρυα, βάψε το λευκό χιόνι με το αίμα από τα πληγωμένα ποδιά τους!

Το ζητάμε από Εσένα , με το πνεύμα της αγάπης, απ’ Αυτόν που είναι η Πηγή της Αγάπης, και ο Οποίος είναι το αιώνια πιστό καταφύγιο και ο φίλος όλων όσοι είναι οικτρά βασανισμένοι και αποζητούν τη βοήθεια Του με ταπεινές και συντετριμμένες καρδιές. Αμήν'.(μετά από μια παύση.) 'Εσείς προσευχηθήκατε να γίνει τούτο. Εάν ακόμη το επιθυμείτε, πέστε το! Ο αγγελιαφόρος του Ύψιστου αναμένει'.
Όλοι ήταν σίγουροι ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν τρελός, γιατί δεν υπήρχε νόημα σε αυτά που είπε.
Στο εν λόγω ποίημα έχει βασιστεί το ομότιτλο μικρής διάρκειας φίλμ που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς. Εδώ: https://vimeo.com/3531072

Αποκαλυπτικό του κλίματος που επικρατούσε στις αρχές του προηγούμενου αιώνος είναι το ποίημα 'Επίθεση' του Άγγλου ποιητή Ζίγκφριντ Σασούν που δημοσιεύτηκε το 1918. Το ποίημα καθρεφτίζει την ατομική εμπειρία του ποιητή στο μέτωπο.

'Στο ξημέρωμα η κορυφογραμμή αναδύεται ογκώδης και γκρίζα
Μέσα στο άγριο πορφυρό χρώμα του πυρωμένου ήλιου,
Σιγοκαίοντας μέσα από κρουνούς παρασυρόμενου καπνού που σκεπάζει
Τη φοβερή σημαδεμένη πλαγιά και, ένα προς ένα,
Τανκς έρπουν και αναποδογυρίζουν μπροστά το σύρμα.
Πυκνό πυρ βρυχάται και ανεβαίνει. Έπειτα, σκυμμένοι αδέξια
Με βόμβες και όπλα και φτυάρια και σύνεργα μάχης,
Οι άνδρες σπρώχνονται κι αναρριχώνται ν’ αντιμετωπίσουν τη μεγάλη πυρκαγιά.
Σκιές από γκρίζα, βουβά πρόσωπα, σκεπασμένα από φόβο
Αφήνουν τα χαρακώματα, σκαρφαλώνοντας στο σκέπασμα
Μονότονος και πολυάσχολος ο χρόνος χτυπά στους καρπούς τους
Κι ελπίζουν, με μάτια χαμηλωμένα και σφιγμένες γροθιές
Τσαλαβουτώντας μες τη λάσπη. Ω, Χριστέ μου, δώσε ένα τέλος σε όλο αυτό!'


Σύντροφοι και συντρόφισσες από Ξάνθη

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Ριζοσπαστική Εθνικιστική Μνήμη: ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΑΒΗ





'Στο θέμα της ακροδεξιάς τρομοκρατίας ο τόπος έχει γνωρίσει στο παρελθόν αρκετά δείγματα της δράσης τους. Υπάρχουν καταγεγραμμένες 226 οργανώσεις ακροδεξιάς τρομοκρατίας με μικρή ή μεγάλη δράση από το 1974 έως σήμερα. Τελευταία εμφάνιση του είδους έγινε με την οργάνωση ΜΑΒΗ στα γεγονότα της Επισκοπής (4 χιλιόμετρα από τα σύνορα σε αλβανικό έδαφος στις 10-4-1994), όπου δολοφόνησαν 2 Αλβανούς στρατιωτικούς και τραυμάτισαν αρκετούς στρατιώτες. Μέλη της οργάνωσης συνελήφθησαν στο Δελβινάκι της Ηπείρου (19-3-1995), ενώ ετοίμαζαν επιδρομή στο αλβανικό έδαφος.


Εάν συνδεθεί δε αυτή η δράση με τους παρακρατικούς κύκλους που ανήκουν αυτά τα άτομα και τα μειονοτικά προβλήματα που έχει ο τόπος, τότε γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η λήψη ουσιαστικών μέτρων για την πρόληψη σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνίας κατ' αρχήν και κατά δεύτερο λόγο των μηχανισμών καταστολής.


Η πιθανότητα αύξησης αυτών των επεισοδίων είναι μεγάλη και ο τρόπος δράσης είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος, η πρόληψη δεν είναι η πανάκεια, είναι η μόνη λύση.Η Ελλάδα εκ των πραγμάτων θα έχει επιπτώσεις από τις νέες μορφές τρομοκρατίας, είτε γιατί θεωρείται γεωγραφικά τόπος 'περάσματος', είτε λόγω ενδογενών προβλημάτων τα οποία δεν έχουν βρεί σε βάθος λύσεις λόγω της αποσιώπησης που επιβάλλουν οι 'εθνικοί λόγοι'.



Μαίρη Μπόση, 'Ελλάδα και Τρομοκρατία, Εθνικές και Διεθνείς Διαστάσεις', εκδόσεις Σάκκουλα 1996, σελίδα 222.



Η Μαίρη Μπόση είναι πολιτική επιστήμων, διδάκτωρ του τμήματος διεθνών σχέσεων της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Δημοσιεύει άρθρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό για ζητήματα διεθνούς τρομοκρατίας, ειδικεύεται δε στην διεθνής ασφάλεια και τις διεθνείς σχέσεις. Διετέλεσε επιστημονική σύμβουλος του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως επί Στυλιανού Παπαθεμελή και Σήφη Βαλυράκη. Η Μπόση θεωρεί πώς η ΜΑΒΗ ανήκει στις υπαρκτές εθνικιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Ο νοών νοείτω, εννοείται!



Ας δούμε τί έγραφαν οι σιχαμένοι κουκουέδες αναπνέουν για τον 'αντι-ιμπεριαλισμό' όταν είναι οι πρώτοι διδάξαντες τί συνεπάγεται ο κομμουνιστικός ιμπεριαλισμός, σοβιετική επέκταση του κίβδηλου σοσιαλιστικού μοντέλου 'ευημερίας', στις σελίδες του 'Ριζοσπάστη' στις 18 'Φλεβάρη' 1997:



'Ετσι, λοιπόν, για τους δύο αναίτιους φόνους Αλβανών στρατιωτών, τους τραυματισμούς άλλων συναδέλφων τους και την κλοπή των πυρομαχικών από το αλβανικό κέντρο νεοσυλλέκτων ουδείς πλέον κατηγορείται και ουδείς πρόκειται να δικαστεί, με τη σιωπηρή συγκατάθεση και των αρχών της γειτονικής χώρας. Είναι χαρακτηριστική η αντιμετώπιση της σκοτεινής αυτής υπόθεσης από τους καθ' ύλην αρμόδιους να τη γνωρίζουν, που κατέθεσαν χτες ως μάρτυρες στο δικαστήριο:


Κάρολος Παπούλιας (τότε υπουργός Εξωτερικών): 'Δε γνωρίζω τίποτα για τις κατηγορίες. Δεν μπορώ να δώσω απάντηση γιατί κατείχαν τα όπλα'.


Σήφης Βαλυράκης: (τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης): 'Λεπτομέρειες δε γνωρίζω. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δε γνωρίζει τίποτα για τη μεταφορά όπλων. Πιθανόν τα όπλα του Δελβινακίου και της Παλλήνης να προέρχονται από την ίδια παρτίδα. Δεν έχω υπόψη μου κανένα στοιχείο, για να μπορώ να πω ότι τα όπλα προορίζονταν για συγκεκριμένη ομάδα. Ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου Αναστασούλη ότι τα βρήκε δύσκολα γίνεται πιστευτός. Το πιθανότερο είναι να βρέθηκαν τυχαία τα όπλα κατά τη σύλληψή τους'.


Λεωνίδας Βασιλικόπουλος (τότε διοικητής της ΕΥΠ): 'Δεν υπάρχουν στοιχεία για ύπαρξη ΜΑΒΗ. Δε γνωρίζω τι σκοπό είχαν οι κατηγορούμενοι. Πάντως, τέτοιες πράξεις δεν μπορούν να γίνουν επ' αγαθώ. Υπήρχαν πληροφορίες για τους Αναστασούλη και Κοκαβέση ότι είχαν αναπτύξει έντονη δραστηριότητα στο χώρο της Β. Ηπείρου. Τους παρακολουθούσαμε διακριτικά. Ετσι, όταν συνελήφθη ο Αναστασούλης επιβεβαιώθηκε το πρώτο σκέλος της ιστορίας. Συνεχίσαμε να παρακολουθούμε τον Κοκαβέση και βρήκαμε τα όπλα στην Παλλήνη'. Ο τελευταίος μάρτυρας δεν παρέλειψε, μάλιστα, να αποδώσει ευθύνες στην αλβανική πλευρά, υποστηρίζοντας πως 'υπήρχε ένταση στις ελληνοαλβανικές σχέσεις και η Αλβανία προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την υπόθεση εις βάρος της χώρας μας. Γι' αυτό-πρόσθεσε-έγιναν προσπάθειες να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις με την Αλβανία, που είχαν φτάσει σε οριακό σημείο'.'Αλβανικό δάκτυλο' διέκρινε, τέλος, η Βιργινία Τσουδερού (πρώην υφυπουργός Εξωτερικών), κατηγορώντας ανοιχτά την Αλβανία για προβοκάτσια. 'Οι Αλβανοί-ισχυρίστηκε ενώπιον του δικαστηρίου-έχουν μια ιδιαίτερη έφεση να συγχέουν τα πράγματα και να προβοκάρουν καταστάσεις. Δεν αποκλείεται να είναι στημένη η υπόθεση από τους Αλβανούς. Τότε ήταν τεταμένες οι σχέσεις των δύο χωρών, λόγω της δίκης στελεχών της 'Ομόνοιας' και η αλβανική κυβέρνηση ήθελε να μπλέξει την Ελλάδα για να εκδιώξει Ελληνες από τη Β. Ηπειρο'. Μόνο που δεν είπε ότι στη θέση των οχτώ κατηγορουμένων έπρεπε να βρίσκονται Αλβανοί πολίτες...


Για την 'Υπόθεση ΜΑΒΗ' δεν υπάρχουν δημοσιοποιημένα στοιχεία που να έχουν ψήγματα αλήθειας. Μοναδικές πηγές πληροφορήσεως περί αυτής είναι η κοινή συνισταμένη ψευδών από τους ανθέλληνες του 'Ιου της Ελευθεροτυπίας' που αναμεταδόθηκαν από το παρακρατικό έντυπο 'Antifa' και αμφότεροι στήριξαν τις ανοησίες τους στο βιβλίο ενός δημοσιογράφου, το 'Στον Αστερισμό του Εθνικισμού' που εξεδόθη από τις εκδόσεις 'Επίκεντρο', η συντριπτική πλειοψηφία των βιβλίων που κυκλοφορούν από αυτές είναι εμφανώς αντι-εθνικιστικού περιεχομένου, αλλά και στις γνωστές εκφράσεις δειλίας από μέρους του εσμού των bloggers της 'δεξιάς' που παριστάνουν τους 'υπερπατριώτες' και όταν ακούσουν για αγώνα, στρίβουν στην επόμενη γωνία. Η γάγγραινα της πατρίδος μας είναι οι αριστεροί ανθέλληνες και οι δεξιοί χέστες. 'Κούλ Ουάχατ' τσάκισμα χωρίς διακρίσεις. Στην Ελλάδα επιτρέπεται να υπάρχει με κάθε τρόπο ακροαριστερή τρομοκρατία, επειδή το επιτρέπουν οι Εβραίοι, αλλά καθοιονδήποτε τρόπο δεν πρέπει να υπάρχει 'εθνικιστική τρομοκρατία'. Οι αριστεροί ανθέλληνες, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν πολλούς λόγους να μην θέλουν κάτι τέτοιο. Οι δεξιοί βαβέλληνες, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν και αυτοί πολλούς λόγους να μην θέλουν κάτι τέτοιο. Οι πρώτοι από εγγενές μίσος απέναντι σε κάθε τί ελληνικό και οι δεύτεροι από εγγενής φόβος απέναντι σε κάθε τί ριζοσπαστικό.



Αποτέλεσμα η καιροσκοπική σύγκλιση των απόψεών τους στην καταγγελία φαινομένων σαν το ΜΑΒΗ. Κοινός τόπος τους είναι ότι όσοι εμπλέκονται σε τέτοιες υποθέσεις είναι 'βαλτοί', 'ανθρωποι μυστικών υπηρεσιών', 'τα παίρνουν', κτλ. Δεν τολμούν να αναφερθούν, όμως, στην περίπτωση που συμβαίνει το αντίθετο, όταν αποδεικνύεται ότι δεν συμβαίνει οτιδήποτε από αυτά που καταλογίζουν. Όπως, παραλείπουν σκοπίμως να αναφερθούν στο προκείμενο: Ο σκοπός τους είναι δίκαιος; Δεν πρέπει να πάρουμε πίσω τα σκλαβωμένα εδάφη, όπου ζουν επί δεκαετίες υπόδουλοι σε καθεστώς αλβανικής τρομοκρατίας οι Έλληνες αδελφοί μας; Για αυτό λοιπόν, πιστοί στα λόγια του Γέρου του Μοριά, τσεκούρι και φωτιά σε σκουλήκια ανθελληνικά, είτε αριστερά είτε δεξιά! Ζήτω το ΜΑΒΗ, θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη!

Κυριακή 2 Απριλίου 2017

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ: Σύλληψη Αλβανού ανήλικου μαθητή Arban Përlala για ρίψη βόμβας μολότοφ στο Σύνταγμα.






Στις 19 Ιανουαρίου του 1999 προφυλακίστηκε ο 17χρονος τότε Αλβανός μαθητής Αρμπάν Περλάλα. Κατηγορήθηκε ότι εκτόξευσε βόμβα μολότοφ στη διάρκεια μαθητικού συλλαλητηρίου που διεξήχθη στο Σύνταγμα στις 15 του ίδιου μήνα. Ο Αρμπάν κατήγγειλε ότι από την στιγμή της σύλληψεώς του ξυλοκοπήθηκε από τους γουρουνομούρηδες.
Μαζί του προφυλακίστηκε και ο αναρχικός αδιόριστος καθηγητής Βασίλης Ευαγγελίδης. Η συμπαράσταση στους δύο εκφράστηκε στους αθηναϊκούς τοίχους που γέμισαν αναρχικές αφίσες αλληλεγγύης στους προφυλακισμένους. Σε έντυπο υλικό της εποχής θα συναντήσετε τα ονόματα αμφότερων. Ο Αρμπάν που οι συμμαθητές του ειρωνεύονταν με το σλόγκαν 'Άρη ζητεί δικαιοσύνη', όπως άλλωστε μέχρι σήμερα συμβαίνει με τους Αλβανούς, φοιτούσε στο 46ο Λύκειο Αθηνών, Αμπελόκηπους, παραδοσιακή φασιστογειτονιά της Αθήνας που έχει γράψει δική της ιστορία μέχρι σήμερα. Ο Αρμπάν έφαγε φάπες στο τμήμα Ομονοίας, όπου τον προσήγαγαν μαζί με τον Ευαγγελίδη. Στο επόμενο διάστημα πέρασε 7 μήνες στις φυλακές του Κορυδαλλού, του Βόλου και της Αλικαρνασσού.


Στις 27.4.2011, έπειτα από 13 χρόνια, κλήθηκε, ύστερα από 7 αναβολές της δίκης του, να παραστεί εκ νέου στο δικαστήριο, κατηγορούμενος για 'διατάραξη κοινής ειρήνης'. Πρωτοβάθμια κρίθηκε ένοχος με οριακή πλειοψηφία. Του αναγνωρίσθηκαν τα ελαφρυντικά της μετεφηβικής ηλικίας και της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη. Ισχυρίστηκε ότι είναι αθώος. Για την οικογένεια, τους συμμαθητές και τους δασκάλους του, κρίσιμης σημασίας ήταν να πείσουν τους δικαστές του Εφετείου, με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους. 'Είμαι σίγουρος 100% ότι ο νεαρός που έριξε τη μολότοφ στον συνάδελφό μου ήταν ο κατηγορούμενος', κατέθεσε ο αστυνομικός Αθανάσιος Σαμουρίδης, ο οποίος τον συνέλαβε. Στη διάρκεια της πρώτης ημέρας της αποδεικτικής διαδικασίας εξετάστηκε ειδικός τεχνικός που μελέτησε όλες τις βιντεοκασέτες με τα επεισόδια, που προβλήθηκαν από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, υποστήριξε στην κατάθεσή του ότι ''Δεν υπάρχει σαφές 'τόξο' που να συνδέει το χέρι του κατηγορουμένου με τη μολότοφ. Οι εικόνες από τους τηλεοπτικούς σταθμούς σε καμία περίπτωση δεν επιβεβαιώνουν την κατάθεση του αστυνομικού''. Στο πλευρό του Αρμπάν, εκτός από τους γονείς του, βρέθηκαν συμμαθητές και καθηγητές του, οι οποίοι πίστεψαν στην αθωότητά του και κατέβαλαν εγγύηση 2.000.000 δραχμές που καταβλήθηκαν από την κρατικοδίαιτη ΟΛΜΕ, την συμμορία των εκπαιδευτικών που διορίστηκαν χάρη στους κομματικούς σωλήνες του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Συνεπώς, οι μαρξιστές καθηγητές στάθηκαν στο πλευρό του Αρμπάν.


Πέρα από το ίδιον της αλβανικής ψευτομαγκιάς που εκφράζεται σήμερα με το σήμα της γαλοπούλας, ο Αρμπάν ακόμα δεν έσκασε από το αυγό του και δεν ήξερε καλά-καλά τα ελληνικά, δεν είχε παραλείψει να φορέσει σκουλαρίκι και να ξυρίσει κεφάλι, παριστάνοντας τον ράπερ σε μία εποχή που επικρατούσε το δόγμα 'όπου Αλβανός και φασωμένο πάτωμα'. Όσοι ζήσαμε τα χρόνια των μυθιστορηματικών αλβανοκυνηγητών σε περιοχές όλης της Ελλάδος, γνωρίζουμε καλά πώς το έμβλημα των Αλβανών δεν είναι τυχαία η αλβανική γαλοπούλα. Οι Αλβανοί ψευτόμαγκες είναι Κεντέρηδες πρώτης τάξεως. Παρ' όλο την αριθμητική υπεροχή τους, ενωνόμασταν χωρίς πολλές κουβέντες και αφήναμε στην άκρη τις όποιες νεολαιίστικες διαφορές μας και πάντοτε το αποτέλεσμα ήταν να βλέπουμε τις πλάτες τους. Σε ανηφόρες και βουνά τους φτάσαμε. Το ξέρουν και το ξέρουμε όσοι τα ζήσαμε από πρώτο χέρι.


Βρισκόμαστε στο 2000. Με θετικές ψήφους 4:3 του επεβλήθη ποινή οκτώμισι χρόνια φυλάκιση με ανασταλτικό χαρακτήρα έως την εκδίκαση της εφέσεως. Σύμφωνα με τον Φώτη Κουβέλη, δικηγορικό ανδρείκελο της αριστεράς, η ποινή 'κρύβει το στοιχείο της αμφισβητήσεως', που μαζί με την γνωστή Εβραία Ιωάννα Κούρτοβικ υπερασπίστηκαν τον Αρμπάν: 'Προσωπικά με συγκίνησε απίστευτα η αξιοπρέπεια και η στωικότητα με την οποία άκουσαν την απόφαση οι γονείς του παιδιού', ανέφερε ο Κουβέλης. Τα συριζάκια έχουν ανθρωπιστικές ευαισθησίες από παλιά, εποχή που ακόμα ονομάζονταν 'Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου' και προσκυνούσαν τον Τσαουσέσκου. Τον Αρμπάν είχε επισκεφτεί στα κρατητήρια η τότε βουλευτής του 'ΣΥΝ', Στέλλα Αλφιέρη. Έντονα είχε διαμαρτυρηθεί και η μεταναστολάγνα λεσβία Λιάνα Κανέλλη. Ο πατέρας του Αρμπάν, Ντούε, ήταν Αξιωματικός στον αλβανικό στρατό, εργαζόταν τότε ως οικοδόμος. Η μητέρα του, Ντάνε, ήταν γεωπόνος και εκείνα τα χρόνια απασχολούταν ως καθαρίστρια. Ο Αρμπάν αντελήφθη ορθώς, παρά το νεαρό της ηλικίας του, τί σημαίνει να πατάς πόδι σε χώμα ελληνικό: 'Αν εκείνη τη στιγμή γνώριζα ότι κάποιος είχε ρίξει βόμβα μολότοφ σε αστυνομικό, δεν θα συνέχιζα, θα γύριζα πίσω, γιατί είμαι ξένος πάντα θα είμαι-ξένος-και ως ξένος πρώτος εγώ θα τις έτρωγα και πρώτος εγώ θα πλήρωνα'. Αποδεικνύοντας τον αλβανικό φανατισμό που ενυπάρχει στον ψυχισμό κάθε Αλβανού είχε αναφέρει σε συνέντευξή του ότι: 'Αλλά για μένα είναι τιμή να είμαι Αλβανός αφού ξέρω τι είναι αυτό που είμαι, ποιος είμαι και τα έχω καλά με τον εαυτό μου'. Παρά την πολύχρονη ποινή στην οποία υποχρεώθηκε, ο Αρμπάν την γλίτωσε φτηνά περνώντας ελάχιστο διάστημα στη φυλακή. Υπάρχουν φήμες ότι έκατσε μονάχα 20 ημέρες και την έβγαλε ζάχαρη. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έμεινε κάποιους μήνες. Ας πιστέψουμε την δική του εκδοχή για λόγους αντικειμενικότητος. Στην συνέντευξή του στην εφημερίδα 'Τα Νέα' ο Αλβανός ράπερ ανέφερε: 'Έχω επηρεαστεί πολύ από την Ελλάδα. Και πολύ περισσότερο από την ελληνική μουσική'. Ήρθε στην Ελλάδα από την Αλβανία όταν ήταν 12 ετών, το 1994, και λίγα χρόνια αργότερα ήταν από τα βασικά μέλη του μουσικού συγκροτήματος 'Ηνωμένα Χρώματα' που είχε στις τάξεις του Έλληνες, Αλβανούς, Ουκρανούς και Αφρικανούς.


Έχει γράψει τη μουσική για τη σειρά ντοκιμαντέρ του Ελληνογάλλου σκηνοθέτη Μάρκο Γκαστίν για λογαριασμό της ΕΡΤ που έχει θεματικό άξονα τους μετανάστες και ονομάζεται 'Μικρές Οδύσσειες' (2006). 'Ένα από τα κομμάτια είναι διασκευή του ''Ποτέ την Κυριακή'' του Μάνου Χατζηδάκη. Το εν λόγω ντοκιμαντέρ είναι αφιερωμένο στους μετανάστες που έχουν μόνο την Κυριακή ελεύθερο για να ξεκουραστούν', πρόσθεσε ο ίδιος. Πρόσθέσε το δικό του λιθαράκι στα soundtracks των παραγωγών 'Eduart' (2006), η επιμέλεια της μουσικής συνθέσεως είναι του Εβραίου Μίνωος Μάτσα και 'Out of Touch' (2011). Ο Αρμπάν που γεννήθηκε στο Pukë της βόρειας Αλβανίας, έπειτα από αυτήν του την περιπέτεια, το 2006 μετανάστευσε μόνιμα στην Σουηδία. Έχει ανοικτό συμβόλαιο συνεργασίας με την δισκογραφική 'EMI Music Greece' του Εβραίου Μίνωος Μάτσα, ο οποίος εξόντωσε οικονομικά, αλλά ποτέ φυσικά ηθικά, τον Στέλιο Καζαντίδη που τραγούδησε τα βάσανα της ξεριζωμένης ελληνικής προσφυγιάς της Μικράς Ασίας. Ο Αρμπάν Περλάλα που ήταν παράνομος μετανάστης στην Ελλάδα και όχι 'πρόσφυγας', από ό,τι φάνηκε, κέρδισε την καρδιά του Εβραίου Μάτσα. Από την ίδια ανώνυμη εταιρεία κυκλοφόρησε ο προσωπικός δίσκος 'Pune Te Pastra'. 'Στην Αλβανία ήμασταν εγκλωβισμένοι στη δική μας μουσική, δεν ακούγαμε κάτι άλλο κι έτσι οι επιρροές από την ελληνική μουσική με βοήθησαν. Βέβαια, πηγαίνοντας σχολείο στην Ελλάδα απέκτησα και κάποιες κακές συνήθειες. Το κλίμα σε επηρεάζει. Αλλά είναι θετική η ανταλλαγή κουλτούρας'. Ο Αρμπάν υποστηρίχθηκε από τους αναρχικούς λόγω 'ACAB', όχι επειδή ήταν αναρχικός, αλλά επειδή ήταν μετανάστης και ως γνωστόν η Αλβανία είναι μεγάλη αναρχομάνα. Αργότερα εντάχθηκε στην πολυπολιτισμική κοινότητα του hip-hop στον κύκλο του γνωστού Έλληνα ράπερ και tattoo artist Αντρέα Μαρνέζου που έφυγε νωρίς από την ζωή, ο οποίος στα νιάτα του υπήρξε εθνικοσοσιαλιστής skinhead μαχητής των δρόμων, γνωστός ως 'Λεκτικός Επεξεργαστής', στο 'Barcode Crew' (BBC Crew). Ο Αρμπάν έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο 'G-Bani' ή 'Bani-G'. Το ραπ κομμάτι τους 'Ελλάδα-Αλβανία' αναφέρεται στην περιπέτεια του Αρμπάν.

Το κομμάτι που μυρίζει κάρβουνο βρίσκεται εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=nMPrp0cZHxQ

Όταν παρεχώρησε την συνέντευξη στην εφημερίδα 'Τα Νέα', ο Αρμπάν βρισκόταν στη Σουηδία. Ο δημοσιογράφος Τάκης Καμπύλης που έχει εργαστεί στις μεγάλες εφημερίδες ('Νέα', 'Ελεύθερος Τύπος', 'Καθημερινή', ενώ έχει περάσει από το ραδιόφωνο του 9,84 και από το 'Ποτάμι') δεν έχασε ευκαιρία να δείξει την μεταναστολαγνεία του μέσω διθυράμβων για τον Αρμπάν. Ο Αρμπάν δικαιώθηκε το 2007 από το 'Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων', το οποίο έκρινε κακοδικία των ελληνικών δικαστηρίων και κατεδίκασε την Ελλάδα. 'Όπως επηρεάστηκα και εγώ από την ελληνική μουσική, πολλοί μου έχουν πάρει ιδέες, ρίμες και τίτλους κομματιών', λέει ο Αλβανός ράπερ Αρμπάν Περλάλα. Διαβάστε στον σύνδεσμο που ακολουθεί τί αναφέρει αυτός ο απίστευτος Αλβανός σε συνέντευξή του: 'Τον αδελφό μου τον λένε Ευρύαλο, τον ονόμασε ο πατέρας μου από την Ιλιάδα. Δεν έχω συναντήσει πολλούς Έλληνες με αυτό το όνομα'. Ο 'Ερη' έγινε 'Ευρύαλος...Και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται πώς βαφτίστηκαν Έλληνες οι λαθρομετανάστες στην πατρίδα μας με τα γνωστά αποτελέσματα. Με αυτή την ρητορική κάποια εθνομηδενιστικά αθεϊστικά καθίκια που έχουν μπερδέψει την αλβανική βούτσα με την ελληνική πούτσα εξαπατούν τους αφελείς με τον μύθο περί 'Ελλήνων και Αλβανών αδελφών'.


=Η παπαρολογία βρίσκεται εδώ: http://www.lifo.gr/mag/features/1693

Και το επίσης απίστευτο βιογραφικό του, όπου εξηγεί την προέλευση του καλλιτεχνικού ψευδώνυμού του. Η μετάφραση ωχριά μπροστά στην αγγλική απόδοση: 'I am G-BANI. The initial G. from the word gold and Bani from my name Arban. Gold Bani, because I have value and because the gold in albanian we call it ar, so we have Ar-Bani, my name. 25 years old from Albania, immigrant in Greece for more then 10 years, now living in Sweden.Mc-ing since 1996, in Albanian, in Greek and some times in English. I produce music, record, mix and master songs and I collaborate with tv and radio stations, movies and festivals.I am not here for saving the world (unfortunately I tried and failed), but for making my life easier.I fight as much as it is possible against the prejudgment and the racism with my rhymes and my influence. This is because I have been victim of that ignorance and I believe that all of us have to be fair and active as a part of the society which we live in'.

Ακονισμένη μνήμη έχουμε και ακόμα πιο φαρμακερή γλώσσα για κάθε αντιφασίστα αγκιτάτορα. Θα θυμηθούμε πολλά ακόμα που θα πονέσουν...κρετίνους και πρακτοράκια της αλβανικής προπαγάνδας που διεξάγεται εδώ και πολλά χρόνια ανώνυμα και μέσω παρακρατικών δικτύων και ιστότοπων. Ο Αρμπάν εικονίζεται να κάνει το σήμα της αλβανικής γαλοπούλας. Έπειτα από το σύντομο ιστορικό της προσωπικής υποθέσεώς του, υπάρχει κανείς που να συνεχίσει να πιστεύει ότι ο εκάστοτε ταλαίπωρος Αλβανός τρέφει φιλικά αισθήματα προς τους Έλληνες και την Ελλάδα;