Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Μαχητικός Πυρήνας Πατρών: Δράσεις στο Πανεπιστήμιο Πατρών, Αντι(FA) τίποτα μην θεωρείς δικό σου ούτε το ίδιο το κορμί σου


Υπογραφή μας στο Πανεπιστήμιο


Κράτος και Αναρχικοί Δολοφονούν Μαζί


Πίστευε - Υπάκουε - Πολέμα


Αρχίδια είναι οι Καταλήψεις σας θα σας τις πάρουμε όλες


2 Νεκροί Θα πληρώσετε


Κομμούνια οι Ριζοσπάστες Εθνικιστές είναι εδώ...


Υπογραφή μας σε εμετική Αφίσα που έλεγε Μπλα μπλα μπλα μπλα είμαστε Παρακρατικοί με δεξιές τσέπες (ΕΑΑΚ)
 ΥΓ. Οι δράσεις αυτές έγιναν Μέρα γιατί ακούσαμε ότι οι Αντιφα / Αναρχοτσιράκια (Ipanthropus kounavius) έλεγαν ότι αν μας δούν στο Πανεπιστήμιο θα τους κάνουμε θα.... θα.... θα.... θα... και όπως βλέπει ο καθένας έμειναν στο θα....

Οι δράσεις είναι αφιερωμένες στους Νεκρούς ήρωες συναγωνιστές Μάνο και Γιώργο (1-11-13)

Πρέπει να καταλάβουν ότι εμείς είμαστε Ριζοσπάστες Εθνικιστές δεν παίρνουμε χαμπάρι απο απειλές τύπου θα τους σφάξουμε θα τους σπάσουμε τα κεφάλια και μπλα μπλα μπλα θα κάνουμε δράση όποτε γουστάρουμε, όπου γουστάρουμε τίποτα δεν σας ανήκει ούτε καν τα κορμιά σας...

Θα ξαναέρθουμε.......

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Μαχητικός Πυρήνας Πατρών: Τίποτα δεν θα μείνει χωρίς απάντηση,τίποτα δεν θα αφήσουμε όρθιο / Λευτεριά - Λαός - Εθνικισμός








Υ.Γ . Η απάντησή μας στα εμετικά δημοσιεύματα όσο αφορά την οργάνωση Α.Μ.Ε. Πάτρας της βρωμοφυλλάδας ''Κόσμος'' του τσοντοκάναλου SUPER B και εμετικών sites θα δωθούν στην Εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα το πότε θα το βγάλουμε σε λίγες ώρες....

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ-ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΤΑΝΥΞΗΣ


Α.Μ.Ε. και Πρεζοστέκι Θερσίτης μια σχέση ΄΄Φλογερή''







Οι ημέρες άδοξα περνούν και μας ξεπερνούν, δίχως να δικαιώνονται οι οικογένειες των δολοφονημένων Ελλήνων. Ο κοινός νους σκέπτεται πως ο φάκελος κλείνει μέσα από ένα συνταρακτικό και εκδικητικό, ωστόσο συντριπτικό πλήγμα στην εθνικιστική ενδοχώρα. Το δόγμα του σοκ έχει πολλές εφαρμογές, όποτε αυτό υπαγορεύεται και εκτελείται από την εκάστοτε εξουσία. Εξίσου βέβαιο είναι πως οι οικογένειές των θυμάτων θα περάσουν τα πιο ‘Μαύρα Χριστούγεννα’ της ζωής τους. Αυτή τη φορά δεν θα λείπουν μόνο τα χρήματα για το καλοστρωμένο γιορτινό τραπέζι της χριστουγεννιάτικης θαλπωρής που δημιουργούν οι άνθρωποι. Θα λείπουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Εντούτοις, η απώλεια δεν αναπληρώνεται με κανένα ευχέλαιο, με κανένα συγχωροχάρτι, με κανένα επιμνημόσυνο λογύδριο, με καμία υποκριτική εικονική σύλληψη ή καταδίκη από μέρους των φορέων και των οργάνων της δημοκρατικής πολιτείας.


Αμφότεραι δε, η πολιτική και εκκλησιαστική ‘ηγεσία’, έσπευσαν να εισπράξουν τα αντιναζιστικά εύσημα για τις υπηρεσίες τους από τον διεθνή Σιωνισμό, με πρώτο το σκιάχτρο που φέρει τον τίτλο ‘Πρόεδρος της Δημοκρατίας’. Οι φυσικοί αυτουργοί τρίβουν τα καθαρά χέρια τους, διότι μονάχα η συνείδησή τους είναι ακάθαρτη. Τα χέρια τους ίσως να μπορούν να σκοτώσουν όσες φορές χρειαστεί για την επίτευξη των σκοπών τους. Τα χέρια πλένονται εύκολα και όλα συνεχίζονται. Η σκανδάλη βρίσκεται στον νου. Το χέρι είναι η προέκτασή της. Πριν πατηθεί μοιραία η σκανδάλη, ο νους είχε ήδη οπλίσει. Η συνείδηση όμως θα καταδιώκει ες αεί.

Ακόμα μια φορά επικράτησε η υδροκεφαλία. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σωρευμένες πληροφορίες, αντικρουόμενες εκδοχές και αντιλήψεις, περιρρέουσα σύγχυση και λοβοτομή για τους αφελείς θεατές που παρακολουθούν φορώντας τρισδιάστατα γυαλιά, αδρανείς την ζωή που περνάει και χάνεται. Στην κυριολεκτική υδροκεφαλία, το εγκεφαλονωτιαίο υγρό που είναι το φυσιολογικό υγρό που παράγεται και κυκλοφορεί μέσα στον εγκέφαλο δεν κυκλοφορεί είτε λόγω ανατομικής ανωμαλίας είτε λόγω λειτουργικής ανωμαλίας με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται και να αυξάνεται η ενδοκρανιακή πίεση. Στην μεταφορική υδροκεφαλία, οι αιτίες και συμπτώματα αυτής συμπλέουν με εκείνα οφειλόμενα στην μη καταπολέμηση ανίατων θεραπαινίδων ηθικών καταβολών που δημιουργούν μακροχρόνια προβλήματα που αυξάνουν το πολιτικό βαρομετρικό.

Ειδικοί αναλυτές προκηρύξεων ανάληψης ευθύνης, ειδικοί γραφολόγοι, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί ρεπόρτερ, όλοι τους ανέλαβαν δράση, ωστόσο οι εκπεφρασμένες θέσεις τους οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα πως όλα τα πτυχία και όλοι οι περισπούδαστοι τίτλοι τους δεν αξίζουν περισσότερο από το κωλόχαρτο που οι ίδιοι ονοματίζουν προκήρυξη. Διότι, περί ενός υπηρεσιακού-δημοσιογραφικού ύφους κωλόχαρτο πρόκειται, δεδομένου ότι στις σελίδες του εντοπίζονται, παραπλανητικά ή μη, αυτούσιες αναφορές παρμένες από το πολύκροτο πόρισμα του αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Χαράλαμπου Βουρλιώτη το οποίο συνετάχθη με αφορμή την υπόθεση της Χρυσής Αυγής και το οποίο στηρίχθηκε στην άθλια κατάθεση του άθλιου ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ-Προέδρου της ΕΣΗΕΑ και κατονομασθέντα εντός της ελλαδικής Βουλής ως αρχηγού των εν Ελλάδι κουκουλοφόρων Δημητρίου Τρίμη της παρακρατικής δράκας του Ιού.

Καθείς ο οποίος μελέτησε αυτό το υπηρεσιακό κωλόχαρτο, κατέληξε στο ασφαλές και κοινότοπο συμπέρασμα πως δεν εκφράζει ιδεολογικές θέσεις, δεν αιτιολογεί τα ειδεχθή πεπραγμένα. ‘Απλώς τα αναφέρει’, μεταξύ πολλών άλλων. Είτε πρόκειται για έναν ή για παραπάνω συντάκτες, αυτό απειροελάχιστη σημασία έχει όσον αφορά το προμελετημένο και υπαγορευμένο έγκλημα. Αμφότεραι δε, η εξουσία και οι αυτουργοί του εγκλήματος, διαμέσου της προκηρύξεως επιχειρούν να στρέψουν την προσοχή μας αλλού. Όσον αφορά την πλειονότητα των ανθρώπων, ισχύει τούδε: τους δείχνεις το φεγγάρι και κοιτάζουν το δάχτυλο. Εμείς προτιμούμε να γυρίζουμε επιδεικτικά το βλέμμα μας κοιτάζοντας τον Ήλιο. Οι ιθύνοντες νόες της δολοφονικής επίθεσης στρέφουν διά των δημοσιογραφικών παπαγάλων τους στην ανάγνωση της προκήρυξης, δικαιολογώντας το στυγερό έγκλημα των ιδίων. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο καθυστέρησε η προκήρυξη και εμφανίστηκε ως από μηχανής Θεός το διήμερο των εορτασμών του μυθεύματος του Πολυτεχνείου. Εξ ου και η ακλόνητη βεβαιότητα με την οποία έκαναν λόγο οι διωκτικές αρχές για την επερχόμενη αποστολή προκηρύξεως. Ουδείς άλλος δύναται να προβλέψει ή να γνωρίζει με βεβαιότητα αν και πότε θα σταλεί προκήρυξη, μάλιστα για ένα τόσο πρωτοφανές έγκλημα στα χρονικά της ιστορίας του τόπου μας, παρεκτός των αυτουργών. Η αστυνομία σε ρόλο κομπάρσου και μεγάλου σκηνοθέτη-τραγουδιστή ο κομισάριος του υπουργείου Προ.Πο.

Μην το κάνετε γαργάρα. Οι εξουσιαστές μας παρουσίασαν μόνοι τους, τους πραγματικούς λόγους του εγκλήματός τους. Ήθελαν να διαβάσουμε την προκήρυξή τους. Ήθελαν να μας προπαγανδίσουν ότι δεν πρέπει να ανεβούν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Ήθελαν να διαδώσουν την κυρίαρχη θέση των Εβραίων επιβητόρων τους ότι εφεξής όσοι αμφισβητούν το ‘Ολοκαύτωμα’, την πολυπολιτισμικότητα, την φυλετική μείξη, θα εισπράττουν σφαίρες. Ο Μεγάλος Αδελφός του 1984, όχι απλώς είναι εδώ, τουναντίον μπουκάρει με χίλια πάνω στην ελληνική πίστα και μας λέει "Hasta la vista, baby" ή ‘Έχουμε πόλεμο, μωρό μου’! Η εξουσία ομιλεί την γλώσσα των στατιστικών καταμετρήσεων, των δημοσκοπήσεων. Σε αντίθεση με όλους αυτούς τους κρετίνους που ομιλούν για αριθμούς, εμείς επιμένουμε να ομιλούμε για ανθρώπινες ζωές. Η Σιών με το στόμα του Μεγάλου Αδελφού, απέστειλε ένα καθολικό μήνυμα διαμέσου της δολοφονίας των δύο αυτών νέων. Εξ ου και το ύφος της δολοφονίας και η ‘μυστήρια’ έκδοση, παρά την άρνηση των εμπλεκόμενων, του video αυτής στην δημοσιότητα. Ο παραδειγματισμός. Όσοι Έλληνες παραβαίνετε την οριογραμμή πολιτικής ορθότητας, ίσως να είστε οι επόμενοι στόχοι. Με την προκήρυξή τους, οι αυτουργοί δεν ήθελαν να κρύψουν το έγκλημά τους, δεν θέλησαν να δώσουν πειστικές απαντήσεις ή λεπτομέρειες, διότι άλλος ήτο εξαρχής ο στόχος της ενέργειάς τους και ο σκοπός τους. Θέλησαν να προκαλέσουν σύγχυση, διχογνωμία, αλλά όχι ν’ αποκρύψουν την πράξη τους…

Οι αναλύσεις που μελετήσαμε είναι για γέλια και για κλάματα. Άστοχες, αντιεπιστημονικές και βρίθουν κενών. Στηριζόμενοι στο ξυράφι του Όκαμ ή Όκκαμ (Novacula Occami), στην περίφημη επιστημονική αρχή, η οποία αποδίδεται στον Άγγλο φιλόσοφο Λογικής Γουλιέλμο του Όκαμ, έκαναν την μέγιστη απλούστευση που θα μπορούσαν να κάνουν. Ως κότες της λάσπης που είναι, κάνουν λόγο για ανόητους, για προβοκάτορες, για ακραίους. Με αυτήν την εικοτολογία, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να δίδουν συγχωροχάρτι στους δολοφόνους, αποδίδοντάς τους το ελαφρυντικό της αβελτηρίας. Ούτε λίγο-ούτε πολύ, μας τους παρουσίασαν ως παρασυρμένες κορασίδες που φανατίστηκαν και οπλίστηκαν από την μια στιγμή στην άλλη. Αν όλες αυτές οι πρακτικές δεν είναι μηχανορραφίες δικηγόρων, δημοσιογράφων, είναι σίγουρα κοινοπραξία μυστικών υπηρεσιών και πολιτικής εξουσίας. Συνεπώς, δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξηγήσεων ότι η πρακτική εφαρμογή όλων εκείνων που θεωρητικά πρεσβεύει ο αντιεξουσιαστικός χώρος, αρκεί, προς αναζήτηση κωλόχαρτου. Η πρόσφατη δολοφονία στο Νέο Ηράκλειο αποτελεί την κήρυξη πολέμου και ισοδυναμεί με την επισημοποίηση της κατοχής και της απροκαλύπτου διεισδύσεως του ξένου παράγοντος από θέσεως παρεμβολέως σε επικυρίαρχου στα εσωτερικά της πατρίδος μας.

Η προαναφερθείσα αρχή αποτελεί την βάση της μεθοδολογικής απαγωγής και αποκαλείται και αρχή της οικονομίας. Στην απλούστερη διατύπωσή του, το Ξυράφι του Όκαμ εκφράζει τα εξής: ‘Κανείς δεν θα πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες’. ‘Αλλιώς: Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη ή ‘Οι οντότητες δεν θα πρέπει να πολλαπλασιάζονται πέραν του απολύτως απαραίτητου’ ή ‘Δεν θα πρέπει να προϋποτίθενται επαυξήσεις χωρίς να είναι απαραίτητο’. Τι μας διδάσκει η ως άνω ρήση; Ότι η απλούστευση που έλαβε χώρα στον μιντιακό ορίζοντα είναι διττή. Τόσο από την άποψη των αντιποίνων για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όσο και από την αναγωγή σε μια διανοητική τρομοκρατία, η οποία, όπως όλοι διαπιστώσατε, μόνο διανοητική δεν χαρακτηρίζεται, αλλά συμπορεύεται με τον κυρίαρχο σχεδιασμό. Μιας και κάνουμε λόγο για θεατρικά δρώμενα που παρουσιάζονται με τον μανδύα του πολιτικού, ας κάνουμε μια αντιπαραβολή.

Το Σύστημα Στανισλάφσκι εστίαζε στην ανάπτυξη της καλλιτεχνικής αλήθειας πάνω στη σκηνή διδάσκοντας στους ηθοποιούς να "ζουν το ρόλο" κατά τη διάρκεια της παράστασης. Η μέθοδος άντλησης συναισθηματικών εμπειριών, συνετέλεσε στην ανάπτυξη του θεατρικού Συστήματος Στανισλάβσκι. Αντί ο ηθοποιός (ή φυσικός δράστης-αυτουργός) να θυμάται τα συναισθήματά του και βάσει αυτών να λειτουργεί στο ρόλο του πάνω στη σκηνή (ή δρόμος), κάνει πια ακριβώς το αντίθετο: παίρνει ως αφετηρία τις σωματικές δράσεις που εκδηλώνει κάποιος όταν βιώνει τα συγκεκριμένα συναισθήματα (επί παραδείγματι η διάπραξη μιας δολοφονίας) και χρησιμοποιώντας τα σωματικά, καταλήγει να αποδώσει τα ανάλογα συναισθήματα (μέσω μιας προκήρυξης). Η πείρα έδειξε ότι αν ο ηθοποιός (ή φυσικός δράστης-αυτουργός) βιώνει στην πραγματικότητα τα συναισθήματα τα οποία καλείται να υποδυθεί, τότε το παιχνίδι είναι εκ προοιμίου χαμένο, διότι ελάχιστες φορές στη ζωή ενός ηθοποιού μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια ταύτιση. Ο ηθοποιός πάνω στη σκηνή πρέπει να έχει τον έλεγχο της κατάστασης, για να μπορεί να αποδώσει το στόχο του ρόλου σε κάθε σκηνή. Ο Στανισλάβσκι κατέληξε στη μέθοδο της φυσικής δράσης. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα, το Σύστημα Στανισλάβσκι, ο ηθοποιός εκτελεί μια σειρά κινήσεων μέσα από τις οποίες προκύπτει το συναίσθημα. Επί παραδείγματι, ο ηθοποιός αρχίζει να τραντάζει το σώμα του για να αποδώσει το λυγμό και αυτό είναι η αφετηρία του συναισθήματος πίσω από το λυγμό.

Κάπως έτσι, στα video της δολοφονίας, όλοι οι Έλληνες είδαμε τους ‘έμπειρους’ δράστες ή ‘τρομοκράτες’ να το σκάνε δίχως να κοιτάζουν πίσω τους ή να φυλάσσουν τα νώτα τους από τυχόν διερχόμενους που είδαν την δολοφονία και ενδεχομένως επενέβαιναν και ουδείς μπορεί ποτέ ν’ αποκλείσει μια τέτοια εκδοχή. Ο αστάθμητος παράγων είναι καταλυτικός στην ιστορία. Ο τρόπος διαφυγής τους, κατ’ αυτόν και μόνον τον τρόπο, φανερώνει πως ‘έβγαλαν την υποχρέωση’ και ήσαν απόλυτα βέβαιοι πως όλα θα κυλίσουν ομαλά. Αυτό στο οποίο ουδείς εστίασε στην εν λόγω δολοφονία. Οι δράστες έφυγαν με γυρισμένη την πλάτη προς τον τόπο του εγκλήματος, σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής, χωρίς να κοιτάζουν αν κανείς τους καταδιώκει, με άλλα λόγια δεν είχαν πάρει οποιαδήποτε μέτρα σε περίπτωση εμπλοκής. Αμφιβάλλουμε για την λεγόμενη υποστηρικτική ομάδα, διότι σε περίπτωση εμπλοκής με πολίτες θα έπρεπε να δώσουν μάχη, γεγονός ασύμβατο με την τακτική των τρομοκρατικών ομάδων. Απ’ αυτό και μόνο το στοιχείο, μπορείτε να κάνετε όποιους συνειρμούς χωράει ο νους. Η τρομοκρατία επιστρέφει ως το οπλισμένο χέρι του Μεγάλου Αδελφού προκειμένου να επιβάλει ‘εθνική σταθερότητα’ στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού και να ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας την ταξική πάλη των μπολσεβίκων προς αύξηση των αστείων ποσοστών της καθεστωτικής αριστεράς.

Ο συντάκτης της προκήρυξης, είτε για λόγους παραπλανητικούς είτε για λόγους άγνωστους, διακρίνεται, κατά τη γνώμη μας, από το εξής ‘ελάττωμα’. Λαμβάνει συνεχώς εκφράσεις-δάνεια στον γραπτό λόγο του. Είναι προσκολλημένος στο διαδίκτυο, απορροφώντας όλες τις πληροφορίες που τον ενδιαφέρουν, ενώ δεν είναι βιβλιοφάγος. Οι γνώσεις του είναι λειψές και ιδεολογικά ακαταστάλακτες. Αποσκοπεί στο να αποκρύψει το ιδιαίτερο ύφος του στον γραπτό λόγο, όντας ο ίδιος συγγραφέας ή δημοσιογράφος ή εν πάση περιπτώσει, κάποιος που συντάσσει τακτικά δημόσια έγγραφα ή γραπτές αναφορές (δικηγόρος, ακόμα και αστυνομικός υπάλληλος).

Τόσο στην πρόσφατη προκήρυξη των ΜΛΕΔ, όσο και στην δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια από την Σέχτα Επαναστατών, υπερβολικά πολλά ήσαν τα πανομοιότυπα σημεία ανάμεσα στο δημοσίευμα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και την προκήρυξή της. Πολλοί τότε ήσαν εκείνοι που εξέφρασαν την θέση αυτή. Είτε πρόκειται για μια δίκοπη τακτική κατά την μια όψη της οποίας ο συντάκτης των προκηρύξεων αντιγράφει αυτούσια διάφορα αποσπάσματα που έχουν δημοσιευτεί στον τύπο και τα φιλτράρει μέσα στον δικό του γραπτό λόγο, ώστε να στρέψει τις υποψίες και τις έρευνες των αρχών σε αλλότριες κατευθύνσεις, μέσα από την επανάληψη κοινότοπων εκφράσεων που λειτουργούν σαν κλειδιά σε μια ενδεχόμενη ταυτοποίηση στην αναζήτηση, είτε κατά την άλλη, παρά ταύτα μη έχουσα πολλές πιθανότητες επιτυχίας, όψη, ο συντάκτης επιχειρεί την εθελούσια ‘ενοχοποίησή’ του, εφόσον ποτέ μα ποτέ οι αρχές δεν θα στραφούν κατά του πρώτου υπόπτου. Επικρατέστερη η πρώτη εκδοχή έναντι της δεύτερης.

Δίχως να εξετάζουμε την διαδρομή και την απόληξη της εκτελεστικής ομάδας, μετά βεβαιότητας πλέον λέμε: παραλλαγμένη Σέχτα-χειραγωγούμενη από την ισραηλινή και αιμοδιψή Μοσάντ. Η Σέχτα Επαναστατών δεν έχει καθορίσει το ιδεολογικό προφίλ της. (Για του λόγου το αληθές, αρκεί να μελετήσετε προσεκτικά την μπροσούρα των μαχητών μας, ‘Εισαγωγή στη νεοτρομοκρατία, μια εννοιολογική προσέγγιση’, όπου θα διαπιστώσετε μόνοι σας βάσει πλείστων στοιχείων που έλαβαν υπ’ όψιν τους, ομοιότητες και διαφορές στην τακτική που ακολουθεί το νέο ρεύμα της τρομοκρατίας στην πατρίδα μας).


Από υφολογικής απόψεως και μόνον, εκφράζουμε την βεβαιότητα πως ο συντάκτης των προκηρύξεών είναι ο ίδιος με αυτήν της ανάληψης ευθύνης της δολοφονίας των δύο Ελλήνων Εθνικιστών στο Νέο Ηράκλειο. Λέμε Σέχτα Επαναστατών, διότι σ’ αυτή την εκδοχή της Λερναίας Ύδρας της νεοτρομοκρατίας, ο συντάκτης των προκηρύξεων δεν ενδιαφέρεται να φανεί συνεπής στον γραπτό του λόγο και κυνηγάει τον εντυπωσιασμό μέσω βίπερ και αβανγκάρντ εικόνων βίας. Ενδιαφέρεται για την ουσία της τρομοκρατίας που είναι συνυφασμένη με την επιβίωσή του στον χρόνο που κυλάει αντίστροφα για τον ίδιο, αλλά σίγουρα όχι για την αλήστου μνήμης δόξα που προσδοκούσαν τα μέλη της παραδοσιακής τρομοκρατίας της εποχής 17ης Νοέμβρη. Βάσει της ταυτότητας των θυμάτων, μονάχα μια υπηρεσία σαν την Μοσάντ θα μπορούσε να χειρίζεται-χειραγωγεί όπως αυτή επιθυμεί τους εκτελεστές, παρουσιάζοντας η ίδια τα έργα της ως πράξεις αριστερών τρομοκρατών. Όλα αυτά στην περίπτωση που οι εκτελεστές είναι ελληνικής καταγωγής, διότι η αγριότητα και η ψυχρότητα με την οποία εκτέλεσαν τα θύματά τους παραπέμπει σε ισραηλινούς φονιάδες.



Ο δημοσιογράφος Στέφανος Χίος και η δημοσιογραφική ομάδα του, παρουσίασαν ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο σχετικά με τους υπαίτιους των όσων θλιβερών και θεατρικών διαδραματίστηκαν τις ημέρες του Πολυτεχνείου, το 1973. Ντοκουμέντο που αποδεικνύει ότι ανέκαθεν, ο ξένος παράγων, μέσα από διάφορες αναταραχές , ήτο αυτός που ανέσυρε πεπερασμένα ‘εμφυλιοπολεμικά’ πάθη, αλλά και το ιδεολόγημα περί την ‘εθνική ενότητα’, ώστε να επικρατεί πάντοτε η ‘δημοκρατική μεσότητα’ που οι ίδιοι ευλογούσαν…



                                    ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΓΥΜΝΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ…

                              ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ!

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ



Απο την αξιόλογη δράση του συναγωνιστή μας στην Ρόδο ''Νέρωνα'' στο ''μνημείο'' των Εβραίων δείχνει καθαρά που βάζουμε την κουλτούρα τους και την δήθεν πολιτισμική κληρονομιά τους....

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΝΕΡΩΝΑ - ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΣ




Ο λόγος περί του αντισημιτισμού είναι βαθύτατα πολιτικός και ιστορικός. Παρά ταύτα ο λόγος αυτός πρέπει να ιδωθεί από τον καθένα σας συναρτήσει των ρευστών από κάθε άποψη κοινωνικών συνθηκών επί των οποίων εκφράζεται και πολύ περισσότερο με τον τρόπο που αυτός εκφράζεται σε μια πολιτισμένη κοινωνική πραγματικότητα. Πρέπει να ιδωθεί σε πλήρη αντίθεση με την αχαρακτήριστη ανιστορική ερμηνεία του σε συνδυασμό με το ανεπίκαιρο του χαρακτήρα του, τα οποία στοιχεία εσφαλμένα τον χαρακτηρίζουν, όπως εκείνος παρουσιάζεται μέσα από την δημόσια αρθρογραφία των ενεργών πολιτικών υποκειμένων, την θεματική διάφορων πολιτικών κύκλων, μέσα από τις στήλες των πολιτικών εφημερίδων και των άλλων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων και πρωτίστως μέσα από την ευρύτερη εκδοτική και πνευματική κίνηση των ιδεών.

Είναι προφανές πως ο λόγος περί αντισημιτισμού κατέχει κεντρική θέση στην πολιτική ατζέντα της εποχής μας και άλλοτε εξυπηρετεί ή ζημιώνει αφενός μέσω της τεκμηρίωσης των αντιλήψεων που εκφράζονται πάνω στο ζήτημα αυτό τους δημόσιους εκφραστές αυτών, αφετέρου δε τα επηρεάζει καταλυτικά τα ιδεολογικά, φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα όπως αυτά διαμορφώνονται παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας.

Η συγκαιρινή εξωτερική πολιτική εκάστου κράτους χαρακτηρίζεται από τον βαθμό προσέγγισής των ιδιαίτερων γεωπολιτικών συμφερόντων του με τα αντίστοιχα της ισραηλινής πολιτικής. Καταπώς αποκλίνουσες αυτές οι πολιτικές βρίσκονται μεταξύ τους, αναλόγως διαμορφώνονται και οι ευρύτερες γεωπολιτικές συνεργασίες ή διαμάχες. Ας μην γελιόμαστε. Ο αντισημιτισμός καθόρισε καταλυτικά την τύχη όλου του σύγχρονου κόσμου κατά τον δεύτερο μεγάλο αδελφοκτόνο πόλεμο των λευκών εθνών. Επομένως, ο αντισημιτισμός αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορικής έρευνας, το οποίο χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης και προσεκτικής διαλεκτικής.

Όσον αφορά την Ελλάδα, έκδηλο είναι το ενδιαφέρον όσον αφορά τον αντισημιτικό λόγο και πως αυτός εκφράζεται στην ελληνική κοινωνία, όπως επίσης και η αναζήτηση μιας στέρεας πολιτικής ταυτότητας στο γενικότερο χάος που μας περιβάλλει από τις διάφορες αντιφασιστικές λέσχες. Πολλές εξ αυτών αναλύουν το φαινόμενο του φασισμού από μια δική τους κοινωνικά αποκομμένη σκοπιά. Αποτέλεσμα αυτού είναι να εξάγουν ιστορικώς αβάσιμα συμπεράσματα και να εκτίθενται πολιτικώς εξαιτίας τους. Οι συμμετέχοντες σ’ αυτές απομονώνουν την ματιά τους στην περίοδο της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και στην αντισημιτική ρητορική της περιόδου εκείνης, δίχως πρωτύτερα να έχουν αναλύσει τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν πριν ο εθνικοσοσιαλισμός αναδυθεί στην πολιτική πρωτοκαθεδρία. Γι’ αυτούς ο κόσμος όλος συμπυκνώνεται στην περίοδο του μεσοπολέμου και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Διαπράττουν το ίδιο ακριβώς ιστορικό ατόπημα που διαπράττουν και οι φετιχιστές του εθνικοσοσιαλισμού, οι οποίοι περιορίζουν την οπτική τους αποκλειστικά στην περίοδο εκείνη.

Είμαστε συνειδητοί γκρεμιστές και χτίστες Πολιτισμού, ψυχικώς Φυλετιστές, πολιτικώς Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές σε κάθε εποχή και όχι στείροι λάτρεις μιας ολωσδιόλου εξιδανικευμένης εποχής. Είμαστε Ελεύθεροι Έλληνες κι όχι ζηλωτές πολιτικών θρησκειών. Απορρίπτουμε την θεοποίηση των πολιτικών ιδεολογιών καθώς ο βαθμός της αφοσίωσης σ’ αυτές καταλήγει ν’ ανάγεται σε μια λειψή πνευματικά θρησκευτική προσήλωση, απέχουσα από κάθε υγιή πίστη.

Στις μέρες μας, πολύ δύσκολα θα βρείτε μια ακέραια πολιτική μελέτη η οποία να υπερβαίνει τα τυφλά πολιτικά στεγανά της στράτευσης στην τάδε ή δείνα ιδεολογική καθαρότητα. Αμφότεροι οι υπέρμαχοί τους υπερασπίζονται μια ιδεολογική καθαρότητα, η οποία κατά βάθος είναι λειψή ιστορικής αντικειμενικότητας και συμπεριλαμβάνουσα τις ιστορικές συνθήκες υπό τις οποίες διαμορφώθηκε.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην κατανόηση αυτού του φαινομένου έχει η περίπτωση του μεγάλου φιλοσόφου Φρειδερίκου Νίτσε. Ο εν λόγω κατηγορήθηκε απ’ όλες τις πλευρές είτε ότι ήταν στρατευμένος στην έκφραση των μεγάλων πολιτισμικών του θέσεων, είτε ότι οι θέσεις του απηχούσαν το αντισημιτικό πνεύμα των ημερών του και έτυχαν εκμετάλλευσης από τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές για την δικαιολόγηση των πεπραγμένων τους, είτε ότι ο ίδιος ήταν φίλα προσκείμενος στην εβραϊκή αντίληψη. Όλες αυτές οι απόψεις χάνουν σε εγκυρότητα για τον απλό λόγο ότι στερούνται κριτικής ματιάς στο γενικότερο πνεύμα της τότε εποχής, είτε παραγνωρίζουν είτε αγνοούν τα διάφορα πρόσωπα με τα οποία κατά καιρούς συναναστράφηκε ο μεγάλος φιλόσοφος.

Κατά την αντίληψη του “ανεπίκαιρου” Φρειδερίκου Νίτσε, ο νεωτερικός δυτικός κόσμος διατηρώντας ευλαβικά τα χαρακτηριστικά του όπως τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, είναι δημιούργημα του εβραϊσμού. Αυτά όμως δεν είναι άλλα από τον καπιταλισμό, το προτεσταντικό πνεύμα του οποίου ανέλυσε ο μεγάλος Max Weber, τον ουμανισμό ως την ηθική προμετωπίδα του καπιταλισμού, τον ορθολογισμό του υποκειμένου, την εξατομίκευση, τον πλήρη εξορθολογισμό των κοινωνικών σχέσεων και των ψυχολογικών κινήτρων αυτών. Όλα τα ως άνω ο Νίτσε επιχείρησε να εξηγήσει ως συνέπεια της διείσδυσης του εβραϊκού πνεύματος και πεπρωμένου μέσα στον νεωτερικό δυτικό κόσμο. Το γεγονός αυτό έτυχε σκόπιμης παρερμηνείας. Όλα τους ήσαν μια “διανοητική πνευματική” επανάσταση κατά του Διαφωτισμού και τίποτα διαφορετικό. Έκτοτε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, οποιαδήποτε υπεράσπιση του πνεύματος του Διαφωτισμού συνιστούσε αντισημιτικό λόγο που στρεφόταν κατά της ανθρωπότητας.

Η εβραϊκή αντίληψη χωρίζει τα πράγματα σε καλά και κακά, σε ανώτερα και κατώτερα, σε ηθικά και ανθρώπινα. Ο Νίτσε είχε την μεγαλοσύνη να αντιληφθεί πρωτοπόρα για την εποχή του ότι όλα αυτά ήσαν δίπολα που παρεμβλήθηκαν μέσω της παρέμβασης του ιουδαϊσμού και του υιικού μορφώματος του, του χριστιανισμού. Η στάση αυτή του Νίτσε, δεδομένου ότι κατά τον 19ο αιώνα επικρατούσε μια σχεδόν ασφυκτική πίεση και καταδίκη του εβραϊκού στοιχείου στην Ευρώπη ιδιαίτερα, ερμηνεύτηκε εσφαλμένα αμφίσημα. Ο Νίτσε υπερέβη τα δίπολα και προχώρησε στο “πέραν του καλού και του κακού”.

Στην προσπάθεια οικειοποίησης των θέσεων του ή κατάταξης του μεγάλου φιλοσόφου σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό ρεύμα, έχουν διατυπωθεί χοντροκομμένες θέσεις που κλείνουν τα μάτια μπροστά στην μια και ακλόνητη ιστορική αλήθεια. Αυτή δεν είναι άλλη από το ότι ο Νίτσε έζησε σε μια εποχή και σε μια ευρωπαϊκή πατρίδα στο εσωτερικό της οποίας γίνονταν αλλεπάλληλες ζυμώσεις που εκφράστηκαν μετέπειτα στην άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών στην εξουσία. Στα νεανικά χρόνια του Νίτσε, οι Εβραίοι κατείχαν μια συνειρμική θέση στην αντίληψή του, βάσει της οποίας ταυτίζονταν με τους εμπόρους και τα χρήματα, με την κακή τροφή, την ασχήμια και την κουτοπονηριά και την αδυναμία. Διόλου τυχαίοι συνειρμοί, αν κανείς λάβει υπ’ όψιν του τι συνθήκες επικρατούσαν την περίοδο εκείνη στην Γερμανία που είχε λαβωθεί εθνικά κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αναζητούσε μανιωδώς μια θέση κάτω απ’ τον ήλιο της Ευρώπης. Το αντισημιτικό περιβάλλον της εποχής συνετέλεσε καταλυτικά στην διαμόρφωση των νιτσεϊκών θέσεων. Η παροιμιώδης διάσταση του Φρειδερίκου Νίτσε με τον συγγραφέα του μνημειώδους έργου “Η εβραϊκότητα στη μουσική” (στα ελληνική γλώσσα έχει κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο “Ο ιουδαϊσμός στη μουσική, εκδ. Ελεύθερη Σκέψη) Ριχάρδο Βάγκνερ έγκειται στο ξεπέρασμα του στείρου αντισημιτισμού, καθότι για τον Νίτσε το μείζον είναι η πολιτισμική σύγκρουση. Σ’ αυτήν πρέπει να σταθείτε κι εσείς.

Ο Νίτσε θαύμαζε τον ιουδαϊσμό μονάχα ως πνεύμα θέλησης για δύναμη (θέση την οποία ανέπτυξε διεξοδικά και στο έργο του “ Η θέληση της δυνάμεως”) για τον απλούστατο λόγο ότι έδινε τροφή στον αντισημιτισμό της εποχής, αναπτύσσοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα πολιτικό κίνημα το οποίο υπολειπόταν μιας βαθύτερης κριτικής όσον αφορά αυτό που ονόμαζε κι ο ίδιος “εβραϊκό πρόβλημα”. Μάλιστα, ο Νίτσε επαίνεσε σε κάποια σημεία του έργου του κατά τρόπον τέτοιον και σε βαθμό τέτοιον τους Εβραίους για τη θέληση για δύναμη που επεδείκνυαν, ώστε δίχως περιτροπή και πέραν πάσης παρερμηνείας μπορεί να λεχθεί ότι δικαιώθηκαν πλήρως οι φόβοι των αντισημιτών ότι υπήρχε μια αέναη παγκόσμια συνωμοσία κατάληψης της διακυβέρνησης των εθνών από τους Εβραίους.

Ο στείρος αντισημιτισμός είναι το φθοροποιό εκείνο αντιδραστικό πνεύμα το οποίο όταν εκφράζεται με χυδαίο τρόπο σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο μπορεί να οδηγήσει τελικώς στην ενδυνάμωση του εβραϊκού παράγοντα και την απόκτηση πραγματικής ισχύος πάνω στην Ευρώπη και τον κόσμο όλο. Ο στείρος αντισημιτισμός καταλήγει σε έναν πολιτικό φορμαλισμό που εκχυδαΐζει τον ριζοσπαστικό εθνικισμό σε ακροδεξιά αντίδραση.

Ο αντιεβραϊσμός και ο αντισημιτικός λόγος είχαν και έχουν πολιτισμική καταγωγή μιας και η εναντίωση στον εβραϊσμό έχει προαιώνια καταγωγή. Ο φυλετικός παράγων είναι δευτερεύων σ’ αυτή την περίπτωση, όπως και η πολιτική καταγωγή της στείρας εναντίωσης είναι επίκτητη. Πρέπει να μελετηθούν ενδελεχώς και συστηματικώς πλείστα στοιχεία που αφορούν την ιστορία των εθνών, προκειμένου να εξαχθούν ώριμα συμπεράσματα.

Απομονώνοντας το πεδίο της ιστορικής σας έρευνας στο επίπεδο κατά πόσο έφταιξαν οι Εβραίοι στην ιστορία και κατά πόσο έφταιξαν ή όχι οι Γερμανοί για την συντριβή της Ευρώπης και την πολιτισμική κατηφόρα και επικυριαρχία των ίδιων σ’ αυτήν, όπως συμβαίνει ως σήμερα, διαμορφώνουμε μια κοντόφθαλμη αντίληψη για τα πράγματα.

Ο πόλεμος κατά των Εβραίων ήταν και θα παραμείνει πολιτισμικός. Όπως όλοι οι μεγάλοι αγώνες ξεκινούν εκ των έσω, τοιουτοτρόπως και η πολιτική εναντίωσή μας πρέπει να έχει πολιτισμική καταγωγή. Να ορθώσετε ένα ηχηρό Όχι λοιπόν στον στείρο αντισημιτισμό και τον εκχυδαϊσμό της πολιτικής ζωής, αλλά συγχρόνως ένα χαρούμενο Ναι στην πολιτισμική αλήθεια! Κι η πολιτισμική αλήθεια είναι μια και ολοκληρωτική. Ως Έλληνες υπερέχουμε προαιώνια έναντι όλων των άλλων πολιτισμών, πολύ δε μάλλον των Εβραίων τρωκτικών του…

Ήλθε η ώρα να φέρουμε ένα νέος ανώτερο ήθος στην κοσμοθέασή μας. Ήλθε η ώρα να προτάξουμε το φως το αληθινό στον κορμό της πολιτικής μας αντίληψης και να διαλύσουμε το εβραϊκό σκότος που εμφανίζεται ως “φως” για την οικουμένη.

Η απελευθέρωση για ολάκερη την ανθρωπότητα προϋποθέτει την οριστική επικράτηση του Ελληνισμού. Η Νέα Τάξη θα ανατείλει μονάχα ως Ελληνική Τάξη εκφρασμένη ως επικράτηση του Ελληνισμού και του πνεύματός του επί της Οικουμένης. Χαράζουμε μια νέα αντίληψη πάνω στο φέρετρο του γραφικού πατριδοκάπηλου εθνικισμού-κρατισμού της ελληνικής ακροδεξιάς της μασονικής καλτσοδέτας και του φετιχιστικού μιμητισμού του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού του ιστορικού παρελθόντος.

Δεν απέχει πολύ η στιγμή εκείνη όπου θα πολεμάμε σε παράταξη και το έδαφος θα τρέμει κάτω από τα πόδια μας. Πίστη, θάρρος, αποφασιστικότητα, αμείλικτος αγώνας και τελική νίκη εναντίον όλων των εχθρών του αθάνατου Γένους μας!



                                                             ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Aυτόνομες Ελληνικές Ζώνες 1/11/13: Δράσεις στο κέντρο της Αθήνας και στην Καλλιθέα (Αφιερωμένες με οργή στην Παρακρατική οργάνωση Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις ή Σέχτα ή Χέστρα)












Υγ. Θα ακολουθήσει απάντηση για ένα ψευδές και εμετικότατο άρθρο της τοπικής ''εφημεριδούλας''  της Πάτρας ΚΟΣΜΟΣ που σε συνεργασία με κομματικούς χαφιέδες ρίχνουν λάσπη στον Πυρήνα μας της Πάτρας αλλά αφου δεν ρωτάνε την γνώμη μας, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ...

Καθώς προς το περιοδικό ΄΄Antifa΄΄, Ραντεβού στα Επόμενα live σας ... Μαυροκόκκινα σκυλιά θα σας το ξαναπούμε η Καλλιθέα ανήκει στους Έλληνες και μόνο...όσους πιτσιρικάδες και να χτυπάτε, όσες περιπολίες και να κάνετε ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ ....

ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ...!!

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Aφιερωμένο στα Κόκκινα και Αναρχικά παράσιτα





Εισαγωγή στη νεοτρομοκρατία, μια εννοιολογική προσέγγιση...

http://www.scribd.com/doc/185375133/%CE%95%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%B7

Εισαγωγή στη νεοτρομοκρατία, μια εννοιολογική προσέγγιση. 5η κατά σειρά μπροσούρα γραμμένη από τους μαχητές μας. Αφιερώνεται στους αδικοχαμένους συναγωνιστές μας!

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΜΙΑ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ…



Απο την καινούργια μπροσούρα που θα βγεί σε λίγες ώρες γραμμένη απο αληθινούς μαχητές, καθώς θα βγούν και δράσεις αφιερωμένες σε πολιτικούς - antifa και την καινούργια ''παρακρατική ''  οργάνωση, τσουτσέκια να θυμάστε για πάντα την ΗΜΕΡΑ 1/11/13 θα σας την χαράξουμε εμείς στα κεφάλι 




Απόλυτα συνεπείς φανήκαμε σε όσα γράψαμε λίγο μετά την δολοφονία των δύο Ελλήνων, μελών της Χρυσής Αυγής. Η χρονικά αξιοσημείωτη στιγμή κατά την οποία εστάλη η προκήρυξη, όσο και με τον τρόπο που αυτή εστάλη, καθώς και όσον αφορά τους-εξαρχής δεδομένους, κατά την προσωπική μας κρίση-αποδέκτες της, αποτελούν στοιχεία πολύτιμα στην ανάλυση των δεδομένων σε μια υψηλότερη κλίμακα, απ’ ότι αρχικώς είχαμε προοιωνίσει. Η προσέγγιση στο όλο ζήτημα θα γίνει, δεδομένου πως λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας πλείστα στοιχεία από την παρακολούθηση της πολιτικής κατάστασης που επικρατεί στην πατρίδα μας, τόσο μέσω του τύπου, ηλεκτρονικού και μη, όσο και βάσει της πολύχρονης συμμετοχής μας στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στο πλευρό των αγωνιζόμενων Ελλήνων.

Ευθύς εξαρχής να επισημάνουμε πως διάφοροι αναλυτές και αστυνομικοί ρεπόρτερ με μακρά πείρα στο αστυνομικό ρεπορτάζ, όπως λόγου χάρη είναι ο κ. Βασίλειος Λαμπρόπουλος, για λογαριασμό της εφημερίδας ‘Το Βήμα’, εξέθεσε 12 σημεία, πάνω στα οποία εστιάζουν την προσοχή τους οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., βάσει της γνήσιας, εξ όσων αποφάνθηκαν οι αντιτρομοκρατικάριοι και το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ., προκήρυξης, μέσω της οποίας, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ‘κάποιοι εντελώς άγνωστοι στις αρχές’ αναλαμβάνουν επίσημα μια δολοφονική επίθεση, αποτέλεσμα της οποίας είναι οι δύο Έλληνες νεκροί και ο ένας βαριά τραυματισμένος.

Ως οργάνωση, τοποθετηθήκαμε επίσημα από την πρώτη στιγμή στο ζήτημα, φωτογραφίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις που διαδραματίζουν εδώ και αρκετά χρόνια έναν καθ’ όλα ύποπτο ρόλο σε τέτοιου και ανάλογου ύφους συμβάντα. Τα κύρια δημοσιεύματά μας είναι στους ηλεκτρονικούς συνδέσμους που ακολουθούν.

http://maiandrioi.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6.html

http://maiandrioi.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3.html

Επειδή η αμετροεπής συνωμοσιολογία απόντων πειστικών επιχειρημάτων, βασιζόμενη στις ανόητες και παραμορφωτικές δημοσιογραφικές πηγές, δύναται να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, θα προσπαθήσουμε να διαφοροποιηθούμε στην προσέγγισή μας και θα εμμείνουμε ως επί τω πλείστον σε κάποια, κατά την προσωπική μας κρίση, ακλόνητα στοιχεία, τα οποία, είτε έτσι, είτε αλλιώς, εν πολλοίς αμφότερα οδηγούν στο ένα και το αυτό συμπέρασμα. Το παρακράτος έχει μια ταυτότητα. Δεν είναι αριστερό και δεξιό αντιστοίχως. Το παρακράτος είναι ένας ενιαίος μηχανισμός που λειτουργεί προς όφελος της καθεστηκυίας τάξεως, απολύτως συνυφασμένο με την ύπαρξη και διατήρηση της ομαλότητας της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας. Συνεπώς, ο καθ’ ύλην αρμόδιος για την επίλυση ζητημάτων ή να απαντήσει δια των εκπροσώπων του δεν είναι άλλος από το κράτος και τις υπηρεσίες του. Οι κρατικοί σχεδιασμοί φανερώνουν τις ανάγκες για την βιωσιμότητά του, όπως και τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα παρασκηνιακά, εκεί που οι προβολείς σβήνουν για τους εννοιολογικά αποφλοιωμένους πεσόντες των Μνημονίων. Ο παραμορφωτικός φακός των ΜΜΕ, εξουσιάζει και μεγεθύνει τα γεγονότα κατά το δοκούν. Άλλοτε, αποσιωπά γεγονότα και άλλοτε τους δίνει διαστάσεις τέτοιες, ώστε τελικώς τα ίδια τα γεγονότα να κυριαρχούν επί ημών.

Γνωστοί αποδέκτες προκηρύξεων τρομοκρατικών ομάδων, όλως συμπτωματικώς, εδώ και αρκετά χρόνια είναι ο ιστότοπος Zougla.gr, το γνωστό παρακρατικό δίκτυο ασυλίας τρομοκρατών Indymedia, η πάλαι ποτέ Ελευθεροτυπία επί των ημερών του γνωστού και μη εξαιρετέου ανθελληνικού Ιού, η εφημερίδα ‘Το Ποντίκι’, ‘Τα Νέα’, η σχετικά νεότευκτη ‘Εφημερίδα των Συντακτών’ και άλλοι. Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: εφόσον υπάρχει πάγια επιλεγμένη αποστολή ‘προϊόντων’ εγκλημάτων κατ’ εξακολούθηση, οι διωκτικές αρχές τι άλλο χρειάζονται προκειμένου να στοιχειοθετήσουν το ‘κατά συναυτουργία’ στην περίπτωση των ως άνω μέσων; Η υποκίνηση, η προώθηση και δημοσίευση των προκηρύξεων των τρομοκρατών, αλλά και η έμμεσα νομιμοποίηση του λόγου τους δεν συνιστούν αδικήματα; Η προφανής υποστήριξη της τρομοκρατίας δεν συνιστά κακούργημα; Το λέμε και το επαναλαμβάνουμε. Οι συλλήψεις των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας σηματοδότησαν την έναρξη διαλόγου των τρομοκρατών με την κοινωνία σε μια νέα βάση. Η μεταπολιτευτική Δημοκρατία επέτρεπε στον φερόμενο Αρχηγό της 17ης Νοέμβρη Μιχάλη Ράπτη (ή Μισέλ Πάμπλο) να διατηρεί, μέσω της Ελευθεροτυπίας τότε, στιχομυθία με την 17η Νοέμβρη για ζητήματα που αφορούσαν την τακτική που ακολουθούσαν τα μέλη της δεύτερης. Ας μην ξεχνούμε πως ο εισαγγελέας Ιωάννης Διώτης, ο οποίος κατηγορήθηκε για εμπλοκή στο σκάνδαλο της απόκρυψης των ονομάτων της περίφημης ‘Λίστα Λαγκάρντ’, κατ’ ομολογία του στον δημοσιογράφο Γιώργο Τράγκα, σε συνέντευξή του στο περιοδικό ‘ολικής ρήξης’ Crash (Τεύχος 17ο, Οκτώβριος 2012), έκανε λόγο για τους καυτούς φακέλους του ΣΔΟΕ, την τρομοκρατία αλλά και τα ασύλληπτα μέλη της 17ης Νοέμβρη, αλλά και τις πολιτικές καταβολές του, οι οποίες είναι κομμουνιστικές…

Η τρομοκρατική οργάνωση ‘Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις’, η οποία ως μια νέα ταμπέλα ανέλαβε, μέχρι στιγμής, την ευθύνη για την δολοφονική επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής με τον γνωστό τραγικό απολογισμό, παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με άλλες παλιότερες οργανώσεις. Τόσο σε θεωρητικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο πρακτικής που ως επί τω πλείστον ακολουθούν τα μέλη ανάλογων οργανώσεων. Θα επισημάνουμε ορισμένες απ’ τις πτυχές της 18σέλιδης προκηρύξεως που εναπόθεσαν εντός μιας σακούλας σκουπιδιών, καθότι δεν επρόκειτο για τίποτα διαφορετικό, παρεκτός μιας συμπυκνωμένης σκουπιδολογίας.

Οι διωκτικές αρχές κάνουν λόγο για παλιούς γνώριμους. Είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο πως πρόκειται για παλιά ‘γνωστά-άγνωστα’ ή ‘άγνωστα-γνωστά’ φυντάνια της τρομοκρατίας, εφόσον τρομοκρατία-παρακράτος υπό την όποια ιδεολογική προβιά χρησιμοποιούν αποτελούν σιαμαία αδελφάκια που γεννήθηκαν και συνεχίζουν μαζί.

Το γραφολογικό ύφος του συντάκτη της τελευταίας προκήρυξης, πράγματι έχει άρωμα Επαναστατικού Αγώνα. Ομοιότητες παρουσιάζει με την αντίστοιχη της πρωτοεμφανιζόμενης τρομοκρατικής οργάνωσης ‘Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών’ που ανέλαβε με καθυστέρηση έξι (6) μηνών την ευθύνη για την ένοπλη επίθεση στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 2013.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που επαναφέρει τα δεδομένα σε μια παλιά βάση είναι το σύμβολο με το οποίο υπογράφουν την προκήρυξή τους. Το μαύρο αστέρι παραπέμπει στην θεωρητική ταξική ανάλυση και την πρακτική που ακολούθησαν οργανώσεις της διεθνούς τρομοκρατίας, όπως είναι οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, η Direct Action στη Γαλλία, η εγχώρια 17η Νοέμβρη, ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας και πολλές άλλες αντιφασιστικές αυτόνομες γκρούπες των Εξαρχείων που αποφοίτησαν από την αόρατη σχολή του Toni Negri…

Η γραφολογική ανάλυση που κάνουν οι διωκτικές αρχές πέραν από πρόχειρη και αντιεπαγγελματική, στερείται οιουδήποτε επιστημονικού βάθους στην ανάλυσή της. Πράγματι, όταν διαβάζουμε τα πορίσματα ή ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ., ή χειρότερα της Δ.Α.Ε.Ε.Β., θεωρούμε πως το επίπεδο τους είναι απίστευτα χαμηλό. Φανταστείτε μερικούς αμόρφωτους παππούδες που κάθονται σε ένα καφενείο, συζητώντας και χάσκοντας με την πολιτική πραγματικότητα. Αυτή την εικόνα μας μεταφέρουν τα πορίσματα των υπηρεσιών. Κανονικοί ΜΠΑΣΚΙΝΕΣ!

Η διαφορά που επικαλούνται οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., σε σχέση με την Σέχτα Επαναστατών έγκειται στο ότι δεν υπάρχουν οι συνήθεις ύβρεις στις οποίες επιδίδονται τα μέλη της αιμοσταγούς ‘Σέχτας Επαναστατών’, προκειμένου να κατακεραυνώσουν λεκτικά τους εχθρούς τους. Η παιδαριώδης αυτή προσέγγιση, ούτε λίγο-ούτε πολύ μας υπαγορεύει ως ακλόνητη αλήθεια, ότι ο συντάκτης δύο ή παραπάνω διαφορετικών υπογεγραμμένων προκηρύξεων δεν δύναται να είναι ο ίδιος ή χειρότερα ο συντάκτης τους να διαμορφώνει το γλωσσικό ύφος του ανάλογα με το μήνυμα και το νόημα που θέλει να προσδώσει στο κείμενό του.

Εμείς δεν θέλουμε να κόψουμε τα κλαδιά του δέντρου, ούτε το ίδιο το δέντρο, αλλά ούτε και το δάσος που είναι η εγχώρια και διεθνής τρομοκρατία στο σύνολό της. Θέλουμε να ξεριζώσουμε την παρακρατική πλέμπα της τρομοκρατίας και τις υψηλές διασυνδέσεις της με την εκάστοτε εξουσία.

9 Μαΐου 1978. Στο κέντρο της Ρώμης εντοπίζεται το αυτοκίνητο με το πτώμα του πρωθυπουργού Άλντο Μόρο. Μαζί με τη ζωή του πρωθυπουργού της Ιταλίας χάθηκε και η προοπτική του περίφημου ‘ιστορικού συμβιβασμού’ ανάμεσα στη Δεξιά και το ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Για πολλούς αναλυτές, η εν λόγω υπόθεση θεωρείται το πιο σκοτεινό επεισόδιο στη ιστορία της μεταπολεμικής Ιταλίας. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ανέλαβαν τότε την ευθύνη, ωστόσο σύμφωνα με την εισαγγελία της Ρώμης, προέκυψαν νέα στοιχεία για την συμμετοχή ‘εξωτερικών δυνάμεων’ στην πολιτική δολοφονία, γεγονός που συνεπάγεται άνοιγμα της πολύκροτης υπόθεσης σε νέα βάση, καθότι μελετάται ο ρόλος της διαβόητης KGB, της μυστικής υπηρεσίας της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο συνταξιούχος δικαστικός Φερντινάντο Ιμποσιμάτο, επίτιμος πρόεδρος του Ανώτατου Ιταλικού Δικαστηρίου, ανέφερε τους πρώην πρωθυπουργούς Τζούλιο Αντρεότι και Φραντσέσκο Κόσιγκα όταν δήλωσε στην εφημερίδα Affaritaliani: ‘Ο ρόλος (της ιταλικής πολιτικής τάξης) ήταν να υποτάσσεται στην ξένη κυριαρχία. Στην Ιταλία, οποιοδήποτε μήνυμα ερχόταν από το εξωτερικό, αποτελούσε διαταγή’. Ο Αντρεότι πέθανε σχετικά πρόσφατα, ενώ ο Κόσιγκα το 2010. Ο Αντρεότι αρχικά καταδικάστηκε αλλά αργότερα αθωώθηκε από την κατηγορία ότι διέταξε τον φόνο αστυνομικής συντάκτριας η οποία θεωρείτο ότι γνώριζε αρκετά στοιχεία για την δολοφονία του Μόρο .

Σε έναν πολιτικό παραλληλισμό, θα λέγαμε ότι τότε και τώρα, τα πολιτικά δρώμενα παρουσιάζουν χαρακτηριστικές ομοιότητες, καθόσον σε αμφότερες τις περιπτώσεις, η πολιτική και οικονομική εξάρτηση από τον ξένο παράγοντα θεωρείται δεδομένη.

Η ανάληψη ευθύνης για την βομβιστική επίθεση στο σπίτι του εφοπλιστή Νίκου Τσάκου στην Ακρόπολη από την πρωτοεμφανιζόμενη, τότε, οργάνωση ‘Επαναστατικη Επιτροπή’ παρουσιάζει εμφανείς ομοιότητες με τις ‘Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις’. Η περιοχή στην οποία αμφότερα τα μέλη τους άφησαν τις προκηρύξεις τους είναι ίδια, η Καισαριανή, όπως και ο τρόπος με τον οποίο άφησαν αυτές μέσα στα στικάκια usb σε εξίσου ηχηρά όσον αφορά τον πολιτικό συμβολισμό, κατ’ εκείνους σημεία. Οι πολιτικοί συμβολισμοί είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικοί και από μόνοι τους συνυπογράφουν το ιδεολογικό στίγμα τους, αλλά και προς τα πού πρέπει να κατευθυνθούν οι έρευνες.

Η νέα οργάνωση-σφραγίδα διαφοροποιείται χαρακτηριστικά από την συνήθη πρακτική των οργανώσεων Επαναστατικός Αγώνας, Σέχτα Επαναστατών, Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, αλλά και η Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών, οι οποίες εντός των προκηρύξεών τους περιέγραφαν καρέ-καρέ τις κινήσεις τους, προδίδοντας αφελώς (;) και ηθελημένα (;) την μεθοδολογία τους.

Δεν θα σταθούμε στις απειλές κατά της Χρυσής Αυγής, ωστόσο υπάρχουν ορισμένα σημεία τα οποία μας δημιουργούν εύλογες απορίες. Άραγε, οι συντάκτες της προκήρυξης, θεωρούν όλους τους ‘φασίστες’ πολιτικούς εχθρούς τους ή αυτοί τοποθετούνται, κατ’ εκείνους, μονάχα στις τάξεις της Χρυσής Αυγής; Αν ισχύει το δεύτερο, τότε το μήνυμα της προκήρυξης είναι διττό. Πέραν αυτού, η εμπάθεια με την οποία καταφέρονται στην Χρυσή Αυγή είναι άξια απορίας. Η ανταποδοτική ενέργεια για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν πείθει επαρκώς για τα κίνητρα των δολοφόνων των μελών της Χρυσής Αυγής. Τα κίνητρα των δραστών είναι διαφορετικά και εντάσσονται στο εθελούσιο ή καθ’ υπαγόρευση άνοιγμα ενός νέου κύκλου πολιτικής βίας. Ας προβληματίσει άπαντες το γεγονός αυτό από μόνο του και καθείς εξ υμών ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Ως προς την ταξική ανάλυση που κάνει ο συντάκτης ή οι συντάκτες της προκήρυξης, οι κοινωνικές και πολιτικές αναφορές είναι κοινότοπες, ενώ σε πολλά σημεία διαφαίνεται μια αξιοσημείωτη απόσταση-απόκλιση από τα κοινωνικά κινηματικά δρώμενα, καθότι εντός αυτής αναφέρονται αλλότρια πρόσωπα και καταστάσεις στις διεργασίες του κατ’ αυτούς ακροδεξιού χώρου, τα οποία δεν ανταποκρίνονται, για κάποιον που έχει μια στοιχειώδη εικόνα του χώρου αυτού, στην πραγματικότητα, αλλά σίγουρα σε άλλους τόπους και χρόνους, άγνωστους σε εμάς. Θεωρούμε πως μεγάλο μέρος της προκήρυξης, η οποία δεν διακρίνεται από κάποια διάνοια, τουλάχιστον βάσει όσων αναφέρει ο συντάκτης της, τουναντίον κατατάσσεται στο επίπεδο γραπτού λόγου ενός ημιμαθούς αριστεριστή που κάνει διανοουμενίστικους παφλασμούς σε νερά ιδεολογικής τρικυμίας. Πολλά σημεία της, διακρίνονται από επανάληψη. Οι αναφορές στα θύματα ‘ρατσιστικών επιθέσεων’, θυμίζουν πολύ έντονα τον ξύλινο ανθελληνικό λόγο των ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., ΚΕΕΡΦΑ, Σ.Ε.Κ. Στις αναφορές της οργάνωσης για τις έρευνες των δικαστικών αρχών για την υπόθεση της Marfin που την χαρακτηρίζουν ως ‘σκευωρία’, κατά την προσωπική κρίση μας αναπτύσσονται τα βαθύτερα κίνητρα της δολοφονίας των μελών της Χρυσής Αυγής. Στον ρόλο του ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΞΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ Πέτρου Κωνσταντίνου, ιθύνοντος των ανωτέρω αρρωστημένων μαρξιστογενών ανθελληνικών οργανώσεων, έχουμε αναφερθεί επισταμένα. Ο Πέτρος Κωνσταντίνου, έχει κάθε λόγο να φοβάται για την περαιτέρω εμπλοκή του στην υπόθεση της Μαρφίν, καθότι δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι επισήμως διά του ηλεκτρονικού και μη τύπου, τον υπέδειξαν ως υποκινητή και συμμετέχοντα στην επίθεση. Οι αναφορές της προκήρυξης εμμένουν στην ρατσιστική βία που ασκείται συστηματικά κατά λαθρομεταναστών, ενώ οι περισσότερες αναφορές δείχνουν ολοφάνερα πως το ιδεολογικό υπόβαθρο των δραστών-συντακτών της προκήρυξης είναι κομμουνιστικό, δη τροτσκιστικό. Όπως επίσης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κατόπιν της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, υπήρξαν αναφορές για πολιτική συγγένεια με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Επομένως, τα συσχετιζόμενα πρόσωπα και φορείς, μόνο άσχετοι με το όλο ζήτημα είναι, έστω και από παρασπονδία.

Οι αναφορές στην οικονομική κρίση και άλλα επιμέρους πλην σημαντικά ζητήματα, όπως αποτυπώνονται στο κείμενο της προκήρυξης, κάθε άλλο παρά φανερώνουν μια κοινή ρητορική, η οποία είναι ταυτόσημη του εμπρηστικού πολιτικού λόγου της άκρας αριστεράς. Μια τυπική ανάγνωση κειμένων των προαναφερθέντων φορέων της άκρας αριστεράς (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., ΚΕΕΡΦΑ, Σ.Ε.Κ.) αρκεί για να αποδείξει την ιδεολογική συνάφεια μεταξύ τους. Η αναφορά που γίνεται στο κείμενο της προκήρυξης όσον αφορά την διαμάχη που διεξάγεται εδώ και πολλά χρόνια στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής για την εξόρυξη χρυσού αξίζει της προσοχής μας. Ανάλογες αναφορές και εμπλοκές κατά το παρελθόν είχε η ομάδα του Νίκου Μαζιώτη, όπως και κατόπιν της επιθέσεως στις Σκουριές ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Είχαμε αναφερθεί εκτενώς σε παλιότερη δημοσίευσή μας. Παραπομπή στον σύνδεσμο:

http://maiandrioi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_14.html

Άξια μνείας είναι και όλα όσα εμβόλιμα αναφέρονται στο κείμενο ως προς την Χρυσή Αυγή και τους νεοναζιστές γενικότερα. Όσον αφορά την εικαζόμενη σύνδεση του βουλευτή Ηλία Παναγιώταρου με τον πράκτορα της Μοσάντ Απόστολο Βαβύλη. Για περισσότερα παραθέτουμε σχετικό δημοσίευμα του Ιού:

http://www.iospress.gr/mikro2005/mikro20050212.htm

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποια κοινά σημεία μεταξύ προκηρύξεων τρομοκρατικών ομάδων που τύποις συνδέονται μεταξύ τους, αναφορές στις οποίες παρουσιάζονται κάποια δεδομένα που προκαλούν εύλογες απορίες.

Η προβοκατόρικη ανάληψη ευθύνης για την βόμβα που προκάλεσε τον θάνατο του 15χρονου Αφγανού στα Πατήσια στις 28 Μαρτίου 2010 από εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση, με την ένοχη σιγή ιχθύος που τηρήθηκε από τα φερέφωνα του αντιεξουσιαστικού φάσματος, δακτυλοδείχνοντας ποιούς εξυπηρετούσε μια τέτοια ανυπόστατη και όλως ευφάνταστη εκδοχή. Η προκήρυξη δημοσιεύθηκε από τον ιστότοπο Zougla.gr. Ο εν λόγω έχει δηλώσει κατηγορηματικά πως δεν συνεργάζεται με τις αρχές, την ίδια ώρα και στιγμή που ανήρτησε το video από την εν ψυχρώ δολοφονία των Φουντούλη και Καπελώνη, μη παραθέτοντας στοιχεία για τον τρόπο που προμηθεύτηκε το video, την ίδια ώρα και στιγμή που η Χρυσή Αυγή δια των επίσημων εκπροσώπων της δήλωσε πως δεν διοχέτευσε το video στην δημοσιότητα. Τα αρμόδια όργανα φαίνεται πως κωφεύουν συστηματικά στην ύποπτη δραστηριότητα που αναπτύσσεται κατ' εξακολούθηση στον εν λόγω ιστότοπο.

http://www.zougla.gr/greece/article/analipsi-ef8inis-gia-ti-vomva-sta-patisia

Η Σέχτα Επαναστατών που εξαρχής υπεδείχθη ως υπαίτια της δολοφονίας των δύο μελών της Χρυσής Αυγής διέψευσε τις προσδοκίες αμφότερων των εμπλεκομένων μερών. Υπάρχει μια αναφορά στην προκήρυξή της που παρουσιάζει μια ομοιότητα ως προς τον τρόπο γραφής και την αντίληψη των μελών της με την προκήρυξη της οργάνωση Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις’. Αναφέρονται στους πολίτες ως 'Λούμπεν Μικρο Αστική Τάξη'-ΛΜΑΤ. Με τον όρο αυτό, η Σέχτα Επαναστατών παράφρασε το εμβληματικό Λούμπεν Μεγαλο Αστική Τάξη, της ιστορικής 17ης Νοέμβρη. Και τότε, στην προκήρυξη για την δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, ο δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος είχε μνημονευθεί για την πιθανή εμπλοκή του στα σχετικά δημοσιεύματα. Η τρομοκρατική επίθεση κατά των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας, όπως είχαμε αναφέρει έχει άρωμα 17ης Νοέμβρη, καθώς η επωνυμία της οργάνωσης που ανέλαβε την ευθύνη της επιθέσεως θυμίζει την ρητορική των μελών της 17ης Νοέμβρη. Η 'Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών', έναν όρο που χρησιμοποιούσε ο Δημήτριος Κουφοντίνας, στον οποίο αναφερθήκαμε σχετικά στις δημοσιεύσεις που παραθέσαμε στην αρχή του παρόντος, επικυρώνοντας τις σκέψεις μας.

Μάρτιος του 2010 και ακόμα μια βομβιστική επίθεση πραγματοποιείται στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην οδό Σωκράτους 48, στην Ομόνοια. Την ευθύνη ανέλαβαν διαδοχικά 3 οργανώσεις, ενώ τελικώς οι αρχές κατέληξαν στην ακόλουθη εκδοχή, ως αντεκδίκηση για την δολοφονία του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρου Φούντα. Η προκήρυξη βρίσκεται εδώ: http://assets.tanea.gr/files/prok.doc

Την χρονική περίοδο όλων αυτών των περίεργων τρομοκρατικών ενεργειών, εστάλησαν πολλές μαϊμού προκηρύξεις από οργανώσεις φαντάσματα. Η ταυτοποίηση πολλών άλλων αποτελεί αίνιγμα για τις διωκτικές αρχές. Η αδέσποτη απόπειρα στο μετρό του Αιγάλεω, η βομβιστική επίθεση στον πολυχώρο Mall και άλλες. Στην προκήρυξή τους για την επίθεση στα κεντρικά, τότε, γραφεία της Χρυσής Αυγής, τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς καταφέρονταν εναντίον της 'μη εθνικοσοσιαλιστικής' πια Χρυσής Αυγής. Το ύφος του κειμένου, βάσει των σχετικών αναφορών, παρουσιάζει προφανείς ομοιότητες με την αντίστοιχη προκήρυξη για τον θάνατο του 15χρονου Αφγανού στα Πατήσια. Στην παρούσα προκήρυξη για την δολοφονία των μελών της Χρυσής Αυγής, γίνονται κάποιες αναφορές που προξενούν εκ νέου την προσοχή μας. Υπάρχουν αναφορές σε πρόσωπα του παρελθόντος που εγείρουν ερωτηματικά. Ολόκληρο το κείμενο της άθλιας προκήρυξης βρίσκεται εδώ:

http://www.defencenet.gr/defence/images/docs/prokirixi_dolofonia_xa.pdf

Ας μην ξεχνούμε τον χρόνο στον οποίο εστάλη η προκήρυξη. Λειτουργεί συσπειρωτικά στο στρατόπεδο της άκρας αριστεράς ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, σημειολογικά παραπέμπουσα στην οργάνωση 17η Νοέμβρη, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει, αλλά συγχρόνως και κατασταλτικά προς του ίδιους. Μια ημέρα νωρίτερα, μια διπλή βομβιστική επίθεση, την οποία έσπευσε να διαψεύσει η ΕΛ.ΑΣ., έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των ορφανών επιθέσεων. Η εν λόγω επίθεση έλαβε χώρα έξω απ' τα γραφεία του προσκείμενου στον πατριωτικό χώρο ιστότοπου DefenceNet.gr, σε απόσταση 150 μέτρων από την Βουλή. Στην προκήρυξη της οργάνωσης Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις’ γίνονται έμμεσες αναφορές στον ρόλο του εν λόγω ιστότοπου.

Ενδεικτικό δημοσίευμα μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://goo.gl/4MmcUJ

Σας συνιστούμε να μελετήσετε προσεκτικά τις δημοσιεύσεις μας πάνω στα πρόσφατα γεγονότα, ώστε να εξάγετε τα δικά σας συμπεράσματα. Επιφυλασσόμαστε στην επερχόμενη μπροσούρα μας να αναφερθούμε ενδελεχώς στα ζητήματα αυτά για να λάβετε ολοκληρωμένες απαντήσεις βάσει της δικής μας μελέτης και οπτικής.

Είμαστε στην αρχή ενός κύκλου πολιτικής ανατροπής. Προσδεθείτε για τα περαιτέρω...

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ‘ΓΙΑΦΚΑ’




Με τον όρο γιάφκα προσδιορίζεται το ασφαλές κρησφύγετο. Είναι ο χώρος στον οποίο συγκεντρώνονται, καταστρώνονται τα σχέδια και πιθανότατα φυλάσσεται ο εξοπλισμός των μελών μιας παράνομης οργάνωσης. Κατά βάση, η γιάφκα συνδέεται με τις επαναστατικές οργανώσεις ένοπλης πάλης, οι οποίες χρησιμοποιούν διάφορα κρησφύγετα, προκειμένου να καταστούν αόρατες από το κράτος και τις διωκτικές αρχές. Η έννοια αυτή, πιθανολογείται ότι προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από το κατά άλλους Βουλγάρικο και κατά κάποιους άλλους Ρωσικό явка (javka) που σημαίνει ‘ασφαλές κρησφύγετο’.


Η γιάφκα ως έννοια, έγινε ευρύτατα γνωστή στην πατρίδα μας τις δύο τελευταίες δεκαετίες με αφορμή τις συλλήψεις των μελών της 17ης Νοέμβρη και του Ε.Λ.Α. Έκτοτε, η έννοια αυτή έγινε κομμάτι του πολιτικού λεξιλογίου της καθημερινότητας. Στις μέρες που διανύουμε, η λέξη γιάφκα συνδέθηκε ου ολίγες φορές με τις συλλήψεις μελών του Επαναστατικού Αγώνα, της Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς, σε ισάριθμες περιπτώσεις όπου οι διωκτικές αρχές ανακάλυψαν βαρύ οπλισμό και διάφορα άλλα επιλήψιμα αντικείμενα εντός ενοικιασμένων χώρων από τα μέλη των προαναφερθέντων. Πάμπολλες γιάφκες ανακαλύφθηκαν από τις διωκτικές αρχές, άλλες λιγότερο φανερές και άλλες περισσότερο. Σύμφωνα με το λεξικό της κοινής νεοελληνικής, η γιάφκα ορίζεται ως ο ‘κλειστός χώρος που κρατιέται μυστικός και εξυπηρετεί τις ανάγκες παράνομου μηχανισμού’. Σύμφωνα πάλι με το λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας έχει τα χαρακτηριστικά ενός ‘κρησφύγετου για τη συγκέντρωση υλικού και το σχεδιασμό παράνομων πράξεων από τα μέλη αντικαθεστωτικών ή τρομοκρατικών οργανώσεων’.

Αν ανατρέξουμε στην καταγωγή της έννοιας αυτής, θα εξάγουμε αρκετά σημαντικά στοιχεία για την σύγχρονη χρήση της.

Η ρωσική javka σημαίνει ‘παρουσία, προσέλευση’ και υπό το σοβιετικό καθεστώς απέκτησε τη σημασία της ‘μυστικής συνάντησης ατόμων που δεν γνωρίζονταν προηγουμένως’, π.χ. δυο ή παραπάνω παρανόμων, και στη συνέχεια προσδιόριζε το ‘παράνομο στέκι, κρησφύγετο’. Σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν την καταγωγή της έννοιας αυτής, η λέξη явка (από τη ρίζα яв-) στα ρώσικα συνδέεται με το ρήμα явиться (γιαβίτ’σα), που σημαίνει ‘να εμφανιστώ’, και πράγματι σημαίνει μεταξύ άλλων την παρουσία καθώς και την προσέλευση· για παράδειγμα, χρησιμοποιείται για την προσέλευση των εγγεγραμμένων σε εκλογές ή των μελών ενός συλλόγου σε μια εκδήλωση ή συνέλευση. Μια άλλη σημασία της λέξης, πεπαλαιωμένη σήμερα, είναι η δήλωση, η κοινοποίηση, το να καθιστάς κάτι εμφανές, άλλωστε από την ίδια ρίζα προέρχονται και οι λέξεις явный (γιάβνιj) ‘φανερός’ και явно (γιάβνα) ‘εμφανώς’.

Επομένως, στα σημερινά ρωσικά, явка είναι: 1. Η παρουσία, η εμφάνιση 2. Η προσέλευση κατόπιν κλήσεως 3. α) Το συνωμοτικό ραντεβού β) Η συνωμοτική συνάντηση, γ) Το μέρος όπου γίνεται αυτή η συνάντηση. Γουστόζικη ειρωνεία της ετυμολογίας, από την ίδια ρίζα να προέρχεται μια λέξη που σημαίνει ‘προφανής’ και μια λέξη που σημαίνει ‘κρησφύγετο’!

Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει καμιά αναφορά στη λέξη ‘γιάφκα’ μέχρι πριν το 1932. Στο σώμα του Ριζοσπάστη, με το (όχι αλάνθαστο, είναι η αλήθεια) ψαχτήρι της Εθνικής Βιβλιοθήκης: στα προπολεμικά φύλλα (μέχρι την 4η Αυγούστου 1936) υπάρχουν μόνο δύο αναφορές στη λέξη γιάφκα. Η μία από αυτές, του Ιανουαρίου 1932, είναι από ένα μεταφρασμένο μυθιστόρημα. Πρόκειται για το γαλλικό μυθιστόρημα Les hommes de 1905 russe (Οι άνθρωποι του ρωσικού 1905 δηλαδή), γραμμένο το 1928 από τον γαλλορωσοεβραίο συγγραφέα Μισέλ Ματβέγιεφ (ψευδώνυμο· το πραγματικό του όνομα ήταν Ζοζέφ Κονστάν ή Κονσταντινόφσκι). Εκεί υπάρχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις γιάφκες και το ‘χρηματιστήριο’:

Για τους συντρόφους που’ ρχονταν από άλλη πόλη, για τις σχέσεις μεταξύ δρώντων συντρόφων, για τη διανομή του προπαγανδιστικού υλικού, για τις συνεδριάσεις των επιτροπών, χρειάζονταν ολόκληρο δίχτυ συνωμοτικών κέντρων. Τα κέντρα αυτά τα λέγανε ‘γιάφκες’. Για τις συγκεντρώσεις προτιμούσαν ένα μικροαστικό σπίτι και συχνά ένας συμπαθών διέθετε το σπίτι του.

Για τη διανομή όμως του προπαγανδιστικού υλικού, για τις άλλες δουλειές, διάλεγαν ένα μαγαζί, απ’ όπου είχε συνηθίσει ο κόσμος να βλέπει ανθρώπους να μπαινοβγαίνουν και να παίρνουν μαζί τους πράγματα. Η δουλειά σε μια τέτοια «γιάφκα» ήταν πολύ απλή αλλά και με μεγάλες ευθύνες. Στο μαγαζί αυτό είχε δικαίωμα να μπει και η αστυνομία κι ο κατάσκοπος. Όποιος αναλάβαινε τη ‘γιάφκα’ έπρεπε να ’ναι ψυχολόγος, μηχανικός, αρχιτέκτονας, πάντως καλός οργανωτής. (…) Αν οι γιάφκες ήταν οργανωμένες προσεχτικά, η μπίρζα, το χρηματιστήριο, γεννήθηκε μοναχή της: ήταν ένας τόπος συνάντησης όλων των συμπαθούντων και γενικά όσων ενδιαφέρονταν για το κίνημα. (…) Για το σκοπό αυτό πιάνουν μια γωνιά του δρόμου. (…) Εκεί μαθαίνουν όλα τα νέα και παίρνουν τις πληροφορίες.

Η επόμενη αναφορά που υπάρχει, είναι μια του 1934, είναι σε καταγγελία κάποιου πρώην μέλους του κόμματος για χαφιεδισμό, ότι διείσδυσε στο κόμμα ‘για να μάσει στοιχεία για τον παράνομο μηχανισμό (γιάφκες κλπ.)’.

Σε καμιά άλλη εφημερίδα δεν υπάρχει αναφορά στη λέξη ‘γιάφκα’ παλαιότερη του 1936. Για παράδειγμα, στο Ελεύθερον Βήμα δεν υπάρχει καμιά ανεύρεση της λέξης γιάφκα πριν από το 1937, ενώ την περίοδο 1938-39 υπάρχουν δεκάδες ανευρέσεις, όλες σε ανακοινώσεις της ασφάλειας για συλλήψεις κομμουνιστών, π.χ. 23.7.38 Συλληφθέντες κομμουνιστές στην Πάτρα: την οικίαν του εχρησιμοποίει ως ‘γιάφκα’. Το ίδιο και στα Αθηναϊκά Νέα, π.χ. 23.3.39, από Αλιστράτη Σερρών: Η οικία του εχρησιμοποιείτο ως τόπος συγκεντρώσεως κομμουνιστών (γιάφκα).

Σε ένα ποίημα που αναφέρεται στην Κατοχή, αλλά είναι γραμμένο αργότερα, δίνεται και ορισμός της γιάφκας:

Πάντως λεγόντουσαν πολλά για τούτο το τσαρδί.

Τ’ ονοματίζαν μερικοί με κάποια λέξη ξένη.

ήτανε ‘γιάφκα’ λέγαν, στεκι δηλαδή,

για κειους που στην αντίσταση ήταν μπερδεμένοι.

Οι αντάρτες του ΔΣΕ φαίνεται πως χρησιμοποιούσαν τη λέξη ‘γιάφκα’ κάπως (αλλά όχι πολύ) διαφορετικά: Στο Δημοκρατικό Στρατό ένας πρακτικός τρόπος για τη συγκέντρωση πληροφοριών ήταν η ‘γιάφκα’. Και είναι γιάφκα ένα ορισμένο σημείο, κρυφό, όπως μια κουφάλα δέντρου, δυο χαρακτηριστικές πέτρες ή κάποιο ερημικό καλύβι. Εκεί έρχεται ο αντάρτης που ανήκε στο Κ.Π. (Κέντρο Πληροφοριών), άφηνε το σημείωμα με τις πληροφορίες για να τις παραλάβει το τμήμα, ο Καπαπίτης που ήταν αρμόδιος. Στα χρόνια του Δημοκρατικού Στρατού ήταν μεγάλη η αξία της πληροφορίας, γιατί δεν διαθέταμε τόσους ασύρματους. (Βασίλης Αποστολόπουλος, Επί ξυρού ακμής, σελ. 121).

Η λέξη εμφανίζεται επίσης σε απομνημονεύματα στελεχών του ΚΚΕ, που αναφέρονται στην εποχή εκείνη αλλά είναι γραμμένα μεταγενέστερα. Πολύ περισσότερο χρησιμοποιείται η γιάφκα κατά την περίοδο του Εμφυλίου και στα αμέσως επόμενα χρόνια από την κυβερνητική παράταξη, π.χ. στις ανακοινώσεις της αστυνομίας για τη σύλληψη κομμουνιστών ή στις δίκες (ας πούμε στη δίκη του Μπελογιάννη). Συνήθως πρόκειται για κρησφύγετο, αλλά έχω βρει και περιπτώσεις όπου η γιάφκα δεν είναι κλειστό και κρυφό μέρος, αλλά ένα μαγαζί απ’ όπου γίνεται διανομή παράνομων εφημερίδων (π.χ. Ελευθερία 25.10.1953, όπου γίνεται λόγος για ένα ψιλικατζίδικο και ένα κατάστημα ανταλλακτικών αυτοκινήτων που χρησιμοποιούνταν ως γιάφκες διανομής του παράνομου Ριζοσπάστη).

Αλλά και η αστυνομία κατά την περίοδο της Επταετίας χρησιμοποίησε πολύ τη λέξη ‘γιάφκα’ στις ανακοινώσεις της. Για παράδειγμα, η ανακοίνωση για τη δίκη του Μπάμπη Δρακόπουλου αναφέρει: Συγκεκριμένως ούτοι κατηγορούνται ότι από του Μαΐου 1967 έως του Μαΐου 1968 εγκατέστησαν ‘γιάφκα’ εις οικίαν την οποίαν εμίσθωσαν επί της οδού Δαφνίδος 37 όπου επραγματοποίησαν παρανόμους συναντήσεις και διακίνησαν παράνομα έντυπα, με σκοπόν την ανατροπήν του καθεστώτος και του κρατούντος κοινωνικού συστήματος. (Βήμα 19.8.1972). Μια από τις πρώτες αναφορές, επί χούντας, στο πόρισμα για την απόπειρα Παναγούλη, όπου η αστυνομία ανακοίνωσε ότι η οργάνωση ήθελε να βρει τέσσερα σπίτια ‘προκειμένου να ενοικιασθούν ταύτα υπό της οργανώσεως και να χρησιμοποιηθούν ως γιάφκες, αποθήκες και εργαστήρια’ (20.10.1968) Και οι ίδιοι οι αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα χρησιμοποιούσαν τη λέξη ‘γιάφκα’. Για παράδειγμα, σε κατάθεση του Αργύρη Μπάρα το 1979 ‘κύκλωσε η ασφάλεια και η ΚΥΠ τη γιάφκα που είχαμε στην οδό Γραβιάς 46’. Μετά τη μεταπολίτευση επιτυχία γνώρισε η κωμωδία του Ασημάκη Γιαλαμά ‘Βιλα γιάφκα’.

Η γιάφκα ως λέξη δεν είναι διεθνής, δεν φαίνεται να πέρασε σε άλλες γλώσσες πλην των ελληνικών. Και στα βουλγαρικά, θεωρείται ρωσισμός. Ανάμεσα στις όχι πολλές ανευρέσεις της λέξης yavka στον παγκόσμιο ιστό, υπάρχει ένα άρθρο του περιοδικού Τάιμ του 1948, που αναφέρεται σε μια υπόθεση με ελληνικό ενδιαφέρον.

Πρόκειται για την αυτοκτονία της Σταυρούλας Τσούχλου, του γνωστού οίκου μόδας. Η Τσούχλου είχε συλληφθεί το 1948 ως ‘στρατολόγος ανταρτών’ και ρίχτηκε από το παράθυρο της τουαλέτας του 6ου ορόφου της Ασφάλειας. Το Τάιμ παρουσιάζει την ιστορία σαν σατανικό εκβιασμό των κομμουνιστών με τα δίχτυα της αράχνης, αλλά σύμφωνα τόσο με τις εφημερίδες της εποχής όσο και με σχετικά πρόσφατο άρθρο του γιου της Αλέκου Τσούχλου στην Καθημερινή, η Τσούχλου βοηθούσε συνειδητά από παλιά τους κομμουνιστές. Το ενδιαφέρον για την περίπτωσή μας βρίσκεται στο ότι, στην περιγραφή του παράνομου μηχανισμού, χρησιμοποιείται η λέξη γιάφκα ή μάλλον yavka: each shop was used in turn as a yavka (Russian for front) for shipping recruits to guerrilla bands in the mountain. Το μαγαζί (στην προκειμένη περίπτωση ένα μυροπωλείον) χρησιμοποιόταν σαν ‘βιτρίνα’, λέει το άρθρο. Όχι τυχαία, το όλο άρθρο έχει τίτλο Front woman. Φαίνεται να υπάρχει κάποιος συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην αρχική σημασία της ρωσικής λέξης (εμφάνιση) και στον μυστικό τόπο, όμως, κανένα ρώσικο λεξικό δεν καταγράφει τη σημασία ‘βιτρίνα, πρόσοψη, μπουζουριέρα’ για τη ρωσική λέξη, παρόλο που είναι ομόρριζη η λέξη που σημαίνει ‘φανερός’.

Οπότε, καταλήγουμε ότι η ρωσική λέξη явка, που σημαίνει ‘παρουσία’ και ‘προσέλευση’, απέκτησε στα ρωσικά, στα χρόνια πριν από την επανάσταση, την σημασία ‘προσέλευση σε κανονισμένη συνάντηση παρανόμων’, κατόπιν μετετράπη σε ‘συνάντηση παρανόμων’ και ύστερα σε ‘παράνομο στέκι’. Πέρασε στα ελληνικά, πιθανώς στις αρχές της δεκαετίας του 1930 από τα εκπαιδευμένα στην ΕΣΣΔ στελέχη του ΚΚΕ ή από τις επαφές με την Κομιντέρν. Στα ελληνικά ρίζωσε, εφόσον χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο από τους κομμουνιστές αλλά και, κατά κόρον, από τους αστυνομικούς μηχανισμούς, συνήθως με την έννοια του κρησφύγετου, που είναι και αυτή που επικράτησε.

Όσο για το κρησφύγετο, η δικιά του ετυμολογία είναι σαφώς πιο προβληματική. Βλέπουμε ότι το δεύτερο μισό της λέξης έχει σχέση με το ρήμα φεύγω, αλλά το πρώτο μισό δεν έχει εξηγηθεί πειστικά. Οι αρχαίοι θεωρούσαν ότι έχει σχέση με τους Κρήτες, που κρύβονταν σε κρησφύγετα για να γλυτώσουν από τον Μίνωα -γουστόζικο, αλλά λαθεμένο. Άλλοι πρότειναν ότι το μόρφημα κρησ- προέρχεται από το θέμα του ‘κάρα’ (κεφάλι) ή από τη λέξη ‘χρέος/χρήος’, ή από αμάρτυρο *πρησφύγετον που ανάγεται στο ρήμα προσφεύγω, εκδοχή που ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μπαμπινιώτης θεωρεί ισχυρότερη, αλλά ο Σαντρέν περίπλοκη και αμφίβολη. Παναπεί, θολό το τοπίο. Πάντως, καμιά ετυμολογική σχέση δεν έχει το κρυσφήγετο με την κρυψώνα, αν και ίσως η παρετυμολογία να κάνει σχετικά πολλούς να γράφουν *κρυσφήγετο.

Με βάση τα παραπάνω, γίνεται σαφές ότι η έννοια της γιάφκας μπορεί να έχει τόσες χρήσεις, ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν και τις πολιτικές σκοπιμότητες που υπάρχουν από το εκάστοτε καθεστώς. Στην κατοχική Ελλάδα της, οι γιάφκες στηλιτεύονται από το καθεστώς ως τα κρησφύγετα των ‘τρομοκρατών’ και των ‘ανατρεπτικών στοιχείων’, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις γιάφκες των κομμάτων, των πολυεθνικών, των δεξαμενών σκέψης, των υπουργικών θόλων, των κοινοβουλευτικών εδράνων. Η μεγαλύτερη γιάφκα του σύγχρονου νεοελληνικού κράτους είναι το άντρο του παρλιαμενταρισμού.

Είναι σαφές ότι όσες περισσότερες γιάφκες ανακαλύπτει ένα καθεστώς, τόσες είναι οι εστίες αντίστασης που στοχεύουν στην ολική ανατροπή του. Η ύπαρξή τους υποδηλώνει την κατάρρευση οιουδήποτε ερείσματος ενδεχομένως να είχε στην συνείδηση των πολιτών. Ένα καθεστώς που ανακαλύπτει διαρκώς γιάφκες ή ‘θύλακες τρομοκρατίας’ είναι προφανές ότι έχει αποτύχει παταγωδώς στο να αποκομίσει την πολυπόθητη κοινωνική συναίνεση. Απέναντι στα ψέματα και την λάσπη των κουστουμαρισμένων παπαγάλων του καθεστώτος παραμένει το δικαίωμα των αγωνιζομένων ανθρώπων που παλεύουν για αυτοδιάθεση σωμάτων και ψυχών σε εθνική κλίμακα. Το κράτος με τις κατασταλτικές σταυροφορίες του, δεν επιτυγχάνει παρά να δημιουργεί νέους εχθρούς. Όσες γιάφκες κι αν ανακαλύψουν, άλλες τόσες θα υπάρχουν μέσα μας.


Η ‘γιάφκα’ δεν είναι οι τοίχοι της, δεν είναι τα τούβλα της. Είναι το αναφαίρετο φυσικό δικαίωμα των ανθρώπων να ορίζουν την αντίστασή τους, ενάντια στην μεταμοντέρνα τυραννία. Είναι το δικαίωμα των αγωνιζομένων ανθρώπων να συναθροίζονται με τους ομοίους τους. Στις γιάφκες των ονείρων μας δεν χωρούν χαφιέδες και μπατσόσκυλα. Οι γιάφκες είναι τα τελευταία καταφύγια ελευθερίας μέσα στη χώρα των πρόθυμων ρουφιάνων. Κάθε γιάφκα επαναστατών συμβολίζει το διαρκές αίτημα για την ολική ανατροπή του σάπιου κατεστημένου. Κάθε γιάφκα και ένα καρφί στο φέρετρο της αστικής υποκρισίας. Οι γιάφκες να’ ναι στα θεμέλια του καθεστώτος νάρκες.





ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ