Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Ο σκοπός | Αναγκαιότητα τον σκοπού








O David Galula (1919-1967) αποφοίτησε από τη γαλλική στρατιωτική ακαδημία του Saint-Cyr και υπηρέτησε στη διάρκεια του Β΄ ΠΠ στη Βόρειο Αφρική, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Μεταπολεμικά μετατέθηκε στη γαλλική πρεσβεία στο Πεκίνο όπου για τρία χρόνια (1945-1948) βίωσε από πρώτο χέρι τις μεθόδους των κομμουνιστών, τις εφόδους και την τακτική του αντεπαναστατικού πολέμου. Για τα επόμενα δύο χρόνια, στη διάρκεια του 'ελληνικού εμφυλίου' (1949-1950), βρέθηκε στην Ελλάδα ως στρατιωτικός παρατηρητής στην ειδική επιτροπή Βαλκανίων των Ηνωμένων Εθνών (UNSCOB). Το 1952 τοποθετήθηκε στρατιωτικός ακόλουθος στη γαλλική πρεσβεία του Χονγκ Κονγκ όπου παρέμεινε μέχρι τον Φεβρουάριο του 1956, ενώ παράλληλα επισκέφτηκε τις Φιλιππίνες και παρακολούθησε στενά τον εξελισσόμενο εμφύλιο στην Ινδονησία. Από τον Αύγουστο του 1956 έως τον Απρίλιο του 1958, με το βαθμό του λοχαγού, ηγήθηκε του 3ου Λόχου, στο 45ο τάγμα του Αποικιακού Πεζικού στον αλγερινό πόλεμο. Παγκοσμίως, θεωρείται από τους σημαντικότερους στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες, καθώς είχε μια ασυνήθιστα πολυποίκιλη εμπειρία σε επαναστατικές εχθροπραξίες. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει μεταφραστεί και κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα. Το εν λόγω αποτελεί μία άμεση-έμμεση υπόδειξη της πορείας που μπορούν να έχουν τα πράγματα, καταπώς εξελίσσονται στον ελλαδικό χώρο. Το απόσπασμα 'Ο σκοπός | Αναγκαιότητα τον σκοπού', απ' το 2ο κεφάλαιο, 'Οι προϋποθέσεις για μία επιτυχημένη Εξέγερση', του έργου του David Galula με τίτλο 'Αντεπαναστατικός Πόλεμος, Θεωρία και Πρακτική', σελίδες 44-46, εκδόσεις Οδυσσέας, Α' έκδοση, 2009.


'Πώς μπορεί ποτέ να ελπίζει ο εξεγερμένος ότι θα αποσπάσει τον πληθυσμό από τον αντεπαναστάτη, θα τον ελέγξει και θα τον κινητοποιήσει; Με το να βρει υποστηρικτές μέσα στον πληθυσμό, ανθρώπους που η υποστήριξη τους θα κυμαίνεται από την  ενεργητική συμμετοχή στον αγώνα μέχρι την παθητική αποδοχή. Η πρώτη βασική ανάγκη για έναν εξεγερμένο που αποβλέπει σε περισσότερα πράγματα από το να προκαλεί απλώς αναταραχή είναι ένας ελκυστικός σκοπός, ειδικά ενόψει των κινδύνων που προκύπτουν και ενόψει του γεγονότος ότι οι πρώτοι  υποστηρικτές και οι ενεργοί υποστηρικτές-όχι κατ' ανάγκην τα ίδια πρόσωπα-πρέπει να στρατολογηθούν με την πειθώ.


Με τον σκοπό, ο εξεγερμένος έχει ένα δυνατό, μολονότι άυλο πλεονέκτημα που μπορεί προοδευτικά να το μετατρέψει σε  χειροπιαστή ισχύ. Μια μικρή ομάδα ανθρώπων χωρίς σκοπό μπορεί να αρπάξει την εξουσία με μια επιτυχημένη συνωμοσία-αυτό έχει συμβεί στην ιστορία-αλλά τότε η συνωμοσία δεν είναι  εξέγερση. Η έλλειψη ενός ελκυστικού σκοπού είναι αυτό που εμποδίζει a priori τα απολιτικά συνδικάτα του εγκλήματος να προσπαθήσουν να αναλάβουν την εξουσία, εφόσον γνωρίζουν ότι μόνο εγκληματίες θα τα ακολουθήσουν.


Η κομμουνιστική εξέγερση του 1945-50 στην Ελλάδα, μια υποδειγματική περίπτωση όλων αυτών που μπορούν να πάνε στραβά σε μια εξέγερση, είναι ένα παράδειγμα αποτυχίας που οφείλεται, μεταξύ άλλων λιγότερο σοβαρών λόγων, στην έλλειψη ενός σκοπού. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, το ΕΑΜ και ο στρατός του, ο ΕΛΑΣ, μεγάλωσαν κατά τη διάρκεια του 2ου  παγκοσμίου πολέμου, όταν ολόκληρος ο πληθυσμός αντιστεκόταν στους γερμανούς. Μόλις απελευθερώθηκε η χώρα, το ΕΑΜ δεν μπορούσε να βρει έναν ουσιαστικό σκοπό. Η Ελλάδα είχε μικρή βιομηχανία και συνεπώς δεν είχε προλεταριάτο εκτός από τους λιμενεργάτες του Πειραιά και τους καπνεργάτες οι ναυτικοί του εμπορικού ναυτικού, που μετακινούνταν διαρκώς λόγω της  εργασίας τους, δεν μπορούσαν να δώσουν σταθερή υποστήριξη.


Δεν υπήρχε φοβερό αγροτικό πρόβλημα για να αξιοποιηθεί. Οι πλούσιοι έλληνες κεφαλαιοκράτες, των οποίων οι περιουσίες συνήθως είχαν δημιουργηθεί στο εξωτερικό, ήταν αντικείμενα θαυμασμού μάλλον παρά εχθρότητας σε ένα έθνος με εμπορική νοοτροπία. Δεν υπήρχαν αυστηρά καθορισμένες τάξεις ο  υπουργός Ναυτιλίας θα μπορούσε κάλλιστα να είναι εξάδελφος ενός σερβιτόρου. Για να κάνουν τα πράγματα χειρότερα, οι έλληνες κομμουνιστές συμμάχησαν κατ' ανάγκην με τη Βουλγαρία, τον παραδοσιακό εχθρό της Ελλάδας· με τη Γιουγκοσλαβία, που  διεκδικεί ένα μέρος της Μακεδονίας της Ελλάδας· με την  Αλβανία, από την οποία η Ελλάδα διεκδικεί μέρος της Ηπείρου. Με τα εθνικά αισθήματα να βρίσκονται τόσο ψηλά όπως γίνεται στα Βαλκάνια, αυτές οι σχέσεις δεν αύξαναν τη δημοτικότητα των ελλήνων κομμουνιστών.


Χρησιμοποιώντας όσες δυνάμεις είχαν στο τέλος του  πολέμου, εκμεταλλευόμενοι το δύσκολο έδαφος, αποσυρόμενοι σε ασφαλές άσυλο πέρα από τα ελληνικά σύνορα όταν χρειαζόταν, οι κομμουνιστές εξεγερμένοι μπόρεσαν να κάνουν καταδρομικού τύπου επιχειρήσεις, αλλά όχι αληθινό ανταρτοπόλεμο· στην πραγματικότητα, οι μονάδες τους που διείσδυαν έπρεπε να  κρύβονται από τον πληθυσμό, όταν δεν μπορούσαν να τον εκφοβίσουν, και οι επιχειρήσεις τους διαρκούσαν σε γενικές γραμμές όσο και τα εφόδια που είχαν μαζί τους. Ο ΕΛΑΣ αναγκάστηκε να στρατολογήσει αντάρτες δια της βίας. Μόλις οι απρόθυμοι επίστρατοι έβρισκαν τον πολιτικό κομισάριο πίσω από την πλάτη τους λιγότερο επικίνδυνο από τις εθνικιστικές δυνάμεις  μπροστά, λιποτακτούσαν.


Ο βασικός λόγος για τον οποίο η εξέγερση κράτησε τόσο πολύ ήταν ότι, στην αρχή, οι τακτικές κυβερνητικές δυνάμεις αποτελούνταν μόνο από μια ταξιαρχία, που είχε πολεμήσει με τους συμμάχους στο θέατρο της Μεσογείου και υστερούσε αριθμητικά πολύ σε σχέση με τους εξεγερμένους. Μόλις ο στρατός αναδιοργανώθηκε και ενισχύθηκε, πρώτα με βρετανική, κατόπιν με αμερικανική βοήθεια, η διοίκηση των εθνικιστών ανέλαβε να καθαρίσει τη χώρα, περιοχή προς περιοχή, με αμιγώς στρατιωτική δράση. Μια καθαρισμένη περιοχή διατηρούνταν καθαρή εξοπλίζοντας τοπικές πολιτοφυλακές-αυτό παρουσίαζε μικρή δυσκολία αφού ο πληθυσμός ήταν σαφώς αντικομμουνιστικός και μπορούσαν να βασίζονται πάνω του.


Για όσους δεν προτίθενται να αποκτήσουν την έντυπη έκδοση του βιβλίου, υπάρχει και η εξής λύση του .pdf.

http://documents.tips/documents/david-galula-2009.html

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Αλληλεγγυή στον συλληφθέντα απο το Ωραιόκαστρο

Το κράτος και το παρακράτος θα πληρωθούν ακριβώς με το ίδιο νόμισμα, σαν ριζοσπάστες εθνικιστές,δείχνουμε την απεριόριστη αλληλεγγυή μας στον συλληφθέντα και σε όλους όσους αντιστέκονται στο Ωραιόκαστρο. Η μαυροκόκκινη τρομοκρατία τους δεν θα περάσει. Οι επόμενες δράσεις και όχι μόνο θα είναι αφιερωμένες σε αυτούς.

Ερχόμαστε και η γη θα καίει

Ζήτω η νίκη !!

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: Μ.Α.Β.Η. εδώ και τώρα




Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Νέα 8σέλιδη μπροσούρα της οργάνωσης. Μία ιδιαίτερη προσέγγιση της έννοιας 'εντροπία' στα φιλοσοφικό και υπαρξιακό επίπεδα με στόχευση στα κοινωνικό και πολιτικό πεδία.

'Κάθε Κοινωνική Σύγκρουση είναι πεδίο μάχης για τρεις αντίπαλες δυνάμεις : το Κατεστημένο, την Αντιπολίτευση - που αποζητά την ανατροπή της ισχύουσας Τάξης και την αντικατάστασή της με μια δική της-καθώς και μια τάση προς αύξηση της Κοινωνικής Εντροπίας, την οποία γεννά κάθε Κοινωνική Σύγκρουση και η οποία, στο πλαίσιο αυτό, είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή ως η δύναμη του Χάους'. Γκρέγκορ Μάρκοβιτς / Θεωρία της Κοινωνικής Εντροπίας (Από το οπισθόφυλλον του 'Πράκτορες του Χάους' του Norman Spinrad).



Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017: Πορεία με τη μεγάλη σημαία της Β. Ηπείρου στο κέντρο της Αθήνας






Την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017 ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914  συμμετέχει στην κεντρική εκδήλωση για την επέτειο της ανακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου, που διοργανώνει ο ιστορικός Σύλλογος Βορειοηπειρωτών.

Εκείνη την ημέρα, στις 9:30 π.μ. θα έχουμε προσυγκέντρωση κάτω από τα γραφεία του Συλλόγου μας, στον πεζόδρομο επί της Ζήνωνος 7 - 9, πλησίον της πλατείας Ομονοίας, ώστε να πραγματοποιήσουμε πορεία επί της Σταδίου με την γιγαντοσημαία της Βορείου Ηπείρου και να παραβρεθούμε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση όπου θα ψαλεί η επιμνημόσυνη δέηση και Δοξολογία για την ιστορική μας επέτειο.

Η πορεία θα συνεχιστεί μετά τη Δοξολογία επί της Σταδίου και θα καταλήξει στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Ελάτε όλοι στη μοναδική ευκαιρία να υψώσουμε τη σημαία της Βορείου Ηπείρου στο κέντρο της Αθήνας!    

Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914

Πηγή: http://esvh1914.blogspot.gr/2017/02/19-2017.html

Η παραγωγή 'Green Room / Το Πράσινο Δωμάτιο' (2016) και κάποια punk συμπεράσματα...









Η punk κουλτούρα έχοντας βαριά καταγωγή στο αισθητικό κομμάτι σημείωσε μεγάλη απήχηση στις νεανικές μάζες κατά τις περασμένες δεκαετίες, τόσο στην Ελλάδα όσο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και με έμφαση την Βρετανία εξελίχθηκε σε ένα σύγχρονο μηδενιστικό κίνημα αντίδρασης, το οποίο συνδυάζει στοιχεία από πολιτιστικά και καλλιτεχνικά κινήματα του παρελθόντος, φουτουριστικά και ντανταϊστικά, φασιστικά και αναρχικά αντίστοιχα. Η ελληνική βιβλιογραφία δεν έχει να παρουσιάσει πολλά πέραν των δεκάδων ή εκατοντάδων D.I.Y έντυπων προσπαθειών και των αντίστοιχων μουσικών αποπειρών αποτύπωσης της κουλτούρας που κυκλοφόρησαν παλαιότερα και σήμερα σπανίζουν και τείνουν σε εξαφάνιση. Από τις ελάχιστες αξιόλογες κυκλοφορίες για την punk κουλτούρα είναι τα βιβλία 'Yποκουλτούρα, το νόημα του στυλ' του Dick Hebdige (εκδόσεις Γνώση), 'Punk: Η ιστορία του' (εκδόσεις Μεταίχμιο), 'Punk-Η Ιστορία μιας Επανάστασης' (εκδόσεις Οξύ), 'Η Ιστορία των Punk, Hard Core και άλλων σχημάτων από το 1980 έως το 2000 στον ελλαδικό χώρο' (Αναρχική Αρχειοθήκη). Στη μητρόπολη η 'Villa Amalias' που αποτελεί παρελθόν πια για το punk κίνημα και τους μπαχαλάκηδες φιλοξένησε μεγάλα ονόματα της εγχώριας και μη punk σκηνής σε συναυλίες που άφησαν εποχή και αναμνήσεις στους εκατοντάδες ή χιλιάδες οπαδούς της εποχής. Η συμπρωτεύουσα είχε την δική της underground punk σκηνή και πόλεις της Βόρειας Ελλάδας, όπως η Καβάλα και η Ξάνθη κρατούν την φλόγα της punk αναμμένη μέχρι σήμερα.




Στην εποχή των εμπορικών μπάσταρδων, η punk επλήγη και αυτή αναμειχθείσα με αλλότρια στοιχεία από άλλες εμπορικές κουλτούρες, ωστόσο η punk αισθητική δεν εξέλειψε στα βασικά. Οι κακεκτυπικές παραλλαγές που στοχεύουν στην εμπορικότητα και όχι στο αξιακό περιεχόμενό της δεν κατάφεραν να εξαλείψουν την ουσία της που είναι η επίθεση και η άρνηση υποταγής στο σύστημα υπό οποιαδήποτε έννοια. Το ερώτημα 'Γιατί;' αποτελεί την ουσία της punk και η αμεσότητα της έκφρασης αποτελεί κύριο συστατικό. Οι πάνκηδες αναμείχθηκαν με αναρχικούς και φασίστες και το πλήρωσαν με την σταδιακή ενσωμάτωσή τους, όπως συνέβη και με άλλες νεανικές κουλτούρες. Αμφότεροι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το αυθόρμητο αντιδραστικό στοιχείο της κουλτούρας και το punk κίνημα γνώρισε την κατάρρευση εκ των έσω. Για όσους αντιλαμβάνονται την βαθιά και πλατιά διαστάσεις της punk, η κουλτούρα είναι μία νεολαιίστικη έκφραση αντίδρασης που δεν μπορεί να περιοριστεί στα αναρχικά και φασιστικά οργανωτικά στεγανά. Οι γνήσιοι πάνκηδες είναι αντισυστημικοί, απολίτικοι με την έννοια της υποταγής σε οργανωμένες δομές, οτιδήποτε και εάν συνεπάγεται αυτό. Η χαρακτηριστικότερη έκφραση της punk βρίσκεται στην κοντινή Αμερική, όπου τα φασιστικά και τα αναρχικά στοιχεία συνδυάζονται σε ένα χαοτικό κράμα. Το γεγονός επιβεβαιώνεται από την μηδενική ανοχή που δείχνουν οι ακροκινούμενες ομάδες απέναντι σε όσους αμφισβητήσουν τα στεγανά τους. Τόσο στους αναρχικούς όσο στους φασίστες, κυριαρχεί η πάγια τάση να καπηλευτούν την punk, όντας κυρίαρχο για πολλά χρόνια μουσικό ρεύμα με απήχηση στη νεολαία, προς όφελός τους για την μαζική προσέλκυση οπαδών. Τρέφουν αυταπάτες, καθώς η punk συμβολίζει την άρνηση της έννοιας 'οπαδός'. Ο Wattie Buchan των 'The Exploited' κατήγγειλε την επίθεση που δέχθηκε στη Μαδρίτη από ντόπιους αντιφασίστες που αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι εξαιτίας μίας φιλοφασιστικής, σύμφωνα με την δική τους ερμηνεία, φωτογραφίας του. Σε παλαιότερο άρθρο μας με τίτλο ''Never mind the Swastikas, αλα Εβραϊκά'' είχαμε επισημάνει τις περιπτώσεις των Sid Vicious και Siouxsie Sioux, αναφορικά με τον punk συμβολισμό της ιερής σβάστικα από μέρους τους.




'Μισώ το κάθε ψοφίμι! Λατρεύω κάθε τι ζωντανό!' μας λέει ο Μαγιακόφσκι στο 'Επετειακό' το 1924. Το 'Πράσινο Δωμάτιο' είναι μία παραγωγή-ψοφίμι της τάξεως B-Movie. Μία παραγωγή ανάμεσα σε τόσες άλλες, οι συντελεστές των οποίων εάν διέθεταν ελάχιστη δημιουργική φαντασία, θα μπορούσαν να παράξουν άκρως ρεαλιστικές παραγωγές με βαθύτερα πολιτικά νοήματα. Αντιθέτως, η υπαγωγή στη χολιγουντιανή αυθεντία που επιτάσσει την παραγωγή τηλεσκουπιδιών, την κατατάσσει με επιείκεια στις B-Movies. Στην πλοκή παρουσιάζεται ένα punk συγκρότημα, τα μέλη του οποίου αναζητούν να παίξουν κάποιο live, καταλήγοντας να παίξουν σε μία 'ναζιστική φωλιά', ενώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις λέξεις 'κρέας' και 'λύκος'. Κυριαρχούν οι κανιβαλιστικές σκηνές, όπου άγρια σκυλιά εκπαιδευμένα τρέφονται με ανθρώπινες σάρκες καθ' υπόδειξη πάντοτε των 'νεοναζί' ιδιοκτητών τους που με τη σειρά τους παρουσιάζονται απολύτως διεφθαρμένοι, καθώς υπονοείται ότι εμπλέκονται και με κάποιο τρόπο στην διακίνηση ηρωίνης. Θεωρούμε πώς στην εν λόγω παραγωγή υπάρχουν συμβολισμοί που καλείται να αποκωδικοποιήσει ο θεατής. Στη διάρκεια της συναυλίας, τα μέλη του συγκροτήματος τζαμάρουν το 'Nazi Punks Fuck-off' των Dead Kennedys, ενώ οι θαμώνες παρακολουθούν εμφανώς ενοχλημένοι και αμήχανοι. Οι 'νεοναζί' παρουσιάζονται ως δειλοί που ακολουθούν ως 'boneheads' τις εντολές ενός ψυχοπαθούς αρχηγού, ενώ ενεργούν εκδικητικά με ένστικτα που θα ζήλευε ο πιο 'φτασμένος' serial-killer. Συνοπτικά, δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με παράφρονες 'νεοναζί' που σκοτώνουν όποιον δεν κάνουν κέφι, άνευ ιδεολογικών ερεισμάτων, όντες χρήστες ναρκωτικών και υπονοείται πώς είναι και διακινητές αυτών. Το μοναδικό, ίσως, στοιχείο που ενέχει ψήγματα ρεαλισμού είναι το αισθητικά ερμαφρόδιτο κοινό που συμμετέχουν στις underground punk συναυλίες  στην Αμερική.




Η παραγωγή κινείται στο ίδιο ύπουλο πνεύμα με το 'American History X', όπου ανεγκέφαλοι 'νεοναζί' ακολουθούν έναν στημένο αρχηγό που παρουσιάζεται κατώτερος των περιστάσεων και συνεργάζεται με τις αρχές και τα μέλη αυτών των περιθωριακών οργανώσεων είτε επιθυμούν να αποκοπούν από τον 'ναζισμό' είτε προδίδουν ως καταδότες τους συντρόφους τους. Το συγκρότημα ονομάζεται 'The Ain’t Rights' ('Οι Χωρίς Δικαιώματα') και η πλοκή διαδραματίζεται στο Όρεγκον στη δυτική ακτή και βρέχεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό και όσοι προέρχονται από εκεί μπορούν να υπερηφανεύονται για την πλούσια μουσική ιστορία στην punk και το hardcore.


Περιμένουμε με αγωνία να παρακολουθήσουμε κάποιες παραγωγές, όπου οι κομμουνιστές θα προδίδουν τις ιδέες τους και θα παρουσιάζονται ως δηλωσίες. Θα περιμένουμε πολύ ακόμα, διότι το φάντασμα του ναζισμού πουλάει περισσότερο στις ηλίθιες μάζες.     

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: Αποκαθήλωση πανό απο την πρεζοφωλιά Στρούγκα στην Νέα Φιλαδέλφεια για τον Δημήτρη Κουφοντίνα


Έξω απο την κατάληψη δείχνουμε την εκτίμησή μας, στους αντιφασιστικούς τσαρλατάνους

Το πανό για τον μπαρμπαμήτσο είναι πλέον δικό μας, ερχόμαστε στο στέκι σας, όταν, όπου και όποτε θέλουμε

Το λινκ της ΄΄πρεζοφωλιάς'' : http://strouga.espivblogs.net/2017/02/01/adeia-koufontinas/

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Ριζοσπαστική Εθνικιστική Μνήμη / Κυνήγι μαγισσών εναντίον του συντρόφου Περίανδρου / 1998







Το 1998 υπήρξε έτος-καταλύτης που χώρισε την μεταπολιτευτική ιστορία του εθνικιστικού κινήματος σε 'προ Περίανδρου' και 'μετά Περίανδρον' εποχές. Για τη σύλληψη του συντρόφου μας συγκροτήθηκε ειδική εξαμελής ομάδα, που δεν πέτυχε το στόχο της. Αυτός ο άνδρας έγινε πολύ επικίνδυνος για το σύστημα και κινήθηκαν λυτοί και δεμένοι προκειμένου να τον εξοντώσουν. Ο Περίανδρος κυνηγήθηκε από το σύστημα όσο ελάχιστοι σύντροφοι. Πολλοί πίστεψαν πώς 'τελείωσαν μαζί του', ωστόσο η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Ο Περίανδρος επέστρεψε, δυνατότερος και εμπειρότερος, σοφότερος και ωριμότερος από ποτέ. Όπως έχουμε γράψει, ο σύντροφος αποτελεί από μόνος του 'ένα κάστρο ιδεών' και δικαίως αποτελεί πρότυπο για τους νέους αγωνιστές. Ο Περίανδρος εμπνέει, όπως θα διαπιστώσετε μόνοι σας διαβάζοντας τα όσα γράφτηκαν στις σελίδες του εντύπου 'Αντί', ομιλούσε περί 'πολιτικών στρατιωτών'. Κάνοντας αντιπαραβολή με τα πρόσφατα λόγια του, διαπιστώνεται πώς ομιλεί, εξαιρέσει του φορέως που αναφερόταν τότε, περί του ιδίου σώματος. Η ουσία του πολιτικού λόγου του παραμένει ίδια. Γι' αυτό χαίρει της απέραντης εκτιμήσεώς μας και της πολύμορφης αλληλεγγύης μας. Όσον αφορά τους πρώην και νυν προδότες, να έχουν κατά νου, πώς τους γνωρίζουμε και δεν τους ξεχνούμε, όσα χρόνια και εάν θα περάσουν. Μέχρι την απόλυτη δικαίωση! Όταν λέμε σύντροφοι, εννοούμε σύντροφοι! Και οι σύντροφοι γίνονται μέσα στην φωτιά του αγώνος...



Στο 664ο τεύχος του 'Αντί' (Β' Περίοδος, Ιούλιος 1998) δημοσιεύτηκαν ανακρίβειες που 'βγάζουν μάτι'. Με τον βαρύγδουπο τίτλο 'Οι πιο πολυσηζητημένες νεοφασιστικές οργανώσεις', απέδειξαν πώς πέρα από ηλίθιοι είναι ημιμαθείς. Όσοι γνωρίζουμε σχετικά με τις εθνικιστικές οργανώσεις που αναφέρονται στο δημοσίευμα, σχεδόν χάσαμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πόσο διεστραμμένοι είναι οι αριστεροί. Η 'Εθνική Σταυροφορία' του 'Ιπποκράτη Σαββούρα; Πότε, πού, γιατί; Για να μάθουν οι νεότεροι, της 'Εθνική Σταυροφορία' ηγείτο ο αποθανών θρυλικός συναγωνιστής Φραγκίσκος Παπαγωργίου ή Φράνκι που είχε βάλει σύνορα στην Ιπποκράτους. Αριστερό κουνούπι δεν περνούσε άνευ της εγκρίσεως του Φράνκι.  Για την ΟΝΑΚ τί να πούμε. Ελάχιστα έγιναν γνωστά. Για την ΜΑΒΗ 2, απλώς είναι άσχετοι. Είχαν κάνει περισσότερα από όσα γράφονται. Για την Εθνικιστική Αντίδραση-Άρειοι Πολεμιστές, αφήστε το καλύτερα. Έχετε πολλά να μάθετε ακόμα...