Ο Βράχμα είναι ο πρώτος και γηραιότερος της Ινδουιστικής Θεϊκής Τριάδας των Βράχμα-Βισνού-Σίβα. Ο Αυτοδημιούργητος Δημιουργός του Σύμπαντος, των Θεών, των δαιμόνων και όλων των πλασμάτων, ο οποίος στηρίζεται στην δύναμη της σκέψεώς του. Ως Δημιουργός, ο Βράχμα είναι σκότος και φως μαζί. Όταν είναι σκότος (τάμας), δημιουργεί δαίμονες, όταν είναι φως (σάττβα) δημιουργεί Θεούς. Δεν δημιουργεί μονάχα με την σκέψη του, αλλά και με την συνουσία. Συνεπώς, δημιουργεί την μουσική, την λογική και τις ώρες. Ο Προστάτης της Δημιουργίας, ο Βισνού, είναι η δεύτερη από τις τρείς βασικές εκφράσεις του Υπέρτατου Πνεύματος της Δύναμης του Σύμπαντος. Αντιπροσωπεύει την Δύναμη του Υπέρτατου Πνεύματος, την γενναιοδωρία, την καλοσύνη και το έλεος. Ο Βισνού κατέχει αναρίθμητες δυνάμεις, όλες εκφράσεις του Ενός Υπέρτατου Πνεύματος. Θεωρείται Παντογνώστης, Παντοκράτορας και Κυρίαρχος των Φυσικών Νόμων (τους οποίους και μεταλλάσσει κατά βούληση). Η τρίτη και σημαντικότερη έκφραση του Υπέρτατου Πνεύματος, είναι ο Σίβα ο επονομαζόμενος Καταστροφέας, το οποίο δεν συνεπάγεται αρνητική φύση. Ο Σίβα αντιπροσωπεύει τον Αέναο Κύκλο και είναι αυτός που τον δημιουργεί. Μετά την Δημιουργία, έρχεται η Καταστροφή, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το αέναο βήμα πριν την Αναγέννηση. Ο Σίβα αντιπροσωπεύει τόσο το τέλος όσο και την αρχή, καταστρέφοντας ώστε να δημιουργήσει ξανά. Ο Σίβα, είναι η Σοφή Αρχέγονη Συνείδηση, η οποία κατοικεί σ' όλους τους ανθρώπους, καθοδηγώντας τους.
Η πρώτη έκφραση της θηλυκής Θείας Τριάδας, η Σαρασβάτι, σύντροφος του Βράχμα και θυγατέρα του Σίβα και της Ντούργκα, είναι η Θεά και Προστάτιδα της Γνώσης, του Λόγου και της Μουσικής. Είναι η προσωποποίηση του Πνεύματος, της Σοφίας, της Συνείδησης και της Κοσμικής Γνώσης. Είναι η Αγνότητα και Θεία Γνώση που εξαγνίζει, αναπτερώνει και δημιουργεί. Είναι αυτή που θα προσφέρει τη Θεία Φώτιση και Έμπνευση, καθώς επίσης αυτή που ξεδιαλύνει το σκότος της άγνοιας και θέτει τάξη στο Χάος. Το όνομά της σημαίνει 'η ουσία του εαυτού': από το σανσκριτικό sara που σημαίνει 'ουσία' και το swa που σημαίνει 'εαυτός'. Η Σαρασβάτι είναι αυτή που ελέγχει τον νου του Βράχμα. Συμφώνως προς τον μύθο, ο Βράχμα διαχώρισε τον εαυτό του δημιουργώντας την Θεά Σαταρούπα, η οποία μεταλλάσσονταν διαρκώς, κάτι που έκανε τον Βράχμα να την ερωτευτεί και να την ποθεί. H Σαταρούπα δεν έμελλε να γίνει ολότελα δική του. Στην προσπάθειά του να βρεί και να πιάσει την Σαταρούπα, ο Βράχμα απέκτησε 5 κεφάλια. Ήταν τέτοια η εμμονή και η λαγνεία που τον είχε καταβάλει, ώστε ο Σίβα του έκοψε το ένα κεφάλι για να τον επαναφέρει στα λογικά του. Ο Βράχμα πράγματι συνήλθε μετά τον αποκεφαλισμό, σταμάτησε να καταδιώκει την Σαταρούπα και πήρε για σύζυγό του την Σαρασβάτι, η οποία τον δίδαξε να ελέγχει τον νου, τις επιθυμίες και τις παρορμήσεις του. Έκτοτε, ο Βράχμα ψέλνει τις Βέδες-την αρχέγονη, κοσμική Γνώση-και η Σαρασβάτι κατέστη η πηγή έμπνευσής του για την δημιουργία του κόσμου και είναι η δημιουργική δύναμη του Βράχμα. Η Σαρασβάτι κατέχει ξεχωριστή θέση στο Ινδικό Πάνθεον, καθότι η πιο λατρεμένη απ' τους σοφούς ανθρώπους και χαίρει του σεβασμού όλων των Θεών, αλλά και των δαιμόνων.
Μια από τις αρχαιότερες Θεότητες του Ινδουισμού και αγαπημένη Θεά των Ινδουιστών. Η πανέμορφη Λάχσμι, είναι η Θεά της Τύχης, της Αγνότητας, της Ομορφιάς, της Χάρης, της Γενναιοδωρίας, της Ειρήνης, της Πνευματικής Φώτισης της Ευημερίας και του Πλούτου. Όχι όμως απαραίτητα μονάχα του υλικού πλούτου, μα και του πνευματικού, και του συναισθηματικού. Το άλλο όνομά της είναι Βράχμα Βιντίγια, που σημαίνει 'Θεϊκή Γνώση' και είναι αυτή που μπορεί να ελευθερώσει από τον αέναο κύκλο της ζωής και του θανάτου. Χωρίς αυτήν, δεν μπορεί να υπάρξει εσωτερική γαλήνη και ευτυχία. Συμφώνως προς τις διδαχές του Ινδουισμού, η καλοσύνη και η γενναιοδωρία της Λάχσμι είναι μεγάλη, ωστόσο όταν κάποιος την αποζητά μονάχα για τα υλικά αγαθά, αγνοώντας τον πνευματικό και συναισθηματικό πλούτο που μπορεί να του προσφέρει, τότε εκείνη θα του στερήσει και όσα ήδη έχει αποκτήσει. Η Λάχσμι αναφέρεται επίσης ως η Μητέρα Θεά του Σύμπαντος, και ως σύζυγος του Βισνού, είναι η θηλυκή Δύναμη του Υπέρτατου Πνεύματος. Μαζί με την Σάκτι-Παρβάτι (σύζυγο του Σίβα) και την Σαρασβάτι (σύζυγο του Βράχμα), δημιουργείται η θηλυκή έκφραση της Θεϊκής Τριάδας.
Η Αιώνια και Υπέρτατη Δύναμη του Σίβα, είναι η Σάκτι, που προσωποποιείται ως η σύζυγός του.
Το όνομά της σημαίνει ακριβώς αυτό: 'δύναμη' ή 'ενέργεια' και προέρχεται από την ρίζα 'σακ' που σημαίνει (κατά προσέγγιση) 'ικανότητα δημιουργίας'. Δεν μπορεί να υπάρξει ο Σίβα χωρίς την Σάκτι, ούτε η Σάκτι χωρίς τον Σίβα-και οι δύο μαζί, δημιουργούν το Ένα. Συχνά, αναπαριστώνται ως ένα άτομο, μισό άνδρας και μισό γυναίκα, θέλοντας να τονίσουν την σημασία της ένωσής τους και την αδιαίρετη ύπαρξή τους.
Κατά την Ινδική μυθολογία, ο δαίμονας Ρακταβίτζα είχε προκαλέσει ένα σωρό μπελάδες στους Θεούς, που δεν μπορούσαν να τον εξοντώσουν, διότι με κάθε του σταγόνα αίματος που άγγιζε την γη, ένας νέος 'κλώνος' του ξεπεταγότανε. Σε μια μαζική επίθεση που του έκαναν οι Θεοί και τον κατακρεούργησαν, βρέθηκαν περικυκλωμένοι από εκατοντάδες 'κλώνους' του. Απελπισμένοι, στράφηκαν στον Σίβα για βοήθεια. Ωστόσο, ο Σίβα εκείνη την στιγμή βρισκόταν σε βαθύ διαλογισμό και δεν τους άκουγε. Στράφηκαν στην σύντροφό του, την Σάκτι-Παρβάτι. Αμέσως η Παρβάτι ανταποκρίθηκε στην έκκληση και τέτοια ήταν η οργή της, που μεταλλάχθηκε στην φοβερή Κάλι, την 'Σκοτεινή Μητέρα', την Θεά του Χρόνου, της Μεταμορφώσεως και της Καταστροφής, η οποία ξεχύθηκε μανιασμένη ενάντια του Ρακταβίτζα, ο οποίος για πρώτη φορά πάγωσε από τρόμο. Η Κάλι τον αποκεφάλισε και με την γλώσσα της άρπαξε μέχρι την τελευταία σταγόνα από το αίμα του, ώστε να μην μπορέσει να αναπαράξει άλλους 'κλώνους'.
Ο Γκανέσα είναι ο Θεός της Σοφίας, της Γνώσης, του Πνεύματος, της Σύνεσης, του Πλούτου (πνευματικού και υλικού) και είναι Φύλακας όλων των περασμάτων, όντας έτσι ταυτόχρονα ο Θεός που βοηθά να ξεπεραστεί κάθε εμπόδιο. Είναι αυτός που προσφέρει πνευματική γαλήνη, μόρφωση και αυτοπεποίθηση. Είναι επίσης ο καταστροφέας της αλαζονείας και του εγωκεντρισμού. Ο γιός του Σίβα και της Παρβάτι, ο Γκανέσα με το κεφάλι ελέφαντα, είναι ένας Θεός που οι Ινδουιστές τιμούν και σέβονται βαθιά. Δεν νοείται σπίτι ευσεβούς Ινδουιστή χωρίς άγαλμα του Γκανέσα σε περίοπτη θέση και κάθε προσευχή και κάθε ιεροπραξία ξεκινά με τιμές στον Γκανέσα.
Χανούμαν ο Αγγελιοφόρος των Θεών και απόστολός τους, ο οποίος αναπαριστάται ως κάτι ανάμεσα σε άντρα και πίθηκο και χαρακτηρίζεται από δύναμη και εξυπνάδα. Συχνά, παρουσιάζεται με φτερά. Κρίσνα είναι ο Θεός της αγάπης, ενσάρκωση του Βισνού και αναπαριστάται ως ένας μπλε νεαρός άντρας, κρατώντας φλάουτο. Άγκνι είναι ο Θεός της φωτιάς, ο οποίος αναπαριστάται ως ένας άνδρας με 3 χέρια, 7 πόδια και κοφτερά χρυσά δόντια, ο οποίος κρατάει φλόγες, ένα τάσι με νερό και μια τρίαινα. Ίντρα είναι ο Θεός του πολέμου, ο οποίος αναπαριστάται ως χρυσός ή κόκκινος ώριμος άντρας, κρατώντας κεραυνό, καβαλάει έναν λευκό ελέφαντα. Σούργια είναι ο Θεός του Ήλιου, Σόμα είναι η Σελήνη, Βαρούνα είναι ο Θεός της Βροχής, Γιάμα είναι ο Θεός του Θανάτου και Κουμπέρα είναι ο Θεός του Πλούτου.
