Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ/ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

                        


Ξεκινώντας την σύντομη αυτή αναφορά στα κύρια πολιτεύματα/ οικονομικά συστήματα, θα γίνει λόγος περί δημοκρατίας και καπιταλισμού, δηλαδή της κεφαλαιοκρατίας. Τα δυο αυτά συστήματα τείνουν να αναφέρονται σαν ένα, εφόσον κοινοβουλευτική δημοκρατία σημαίνει ελεύθερη οικονομία., ελεύθερη διακίνηση οικονομικού συναλλαγματικού μέσου. Βασικά, δημοκρατία σημαίνει ότι ο δήμος είναι το «κράτος», δηλαδή είναι η κυρίαρχη κοινωνική ομάδα, κι όχι ότι δεν υπάρχουν άλλες κοινωνικές ομάδες. Προϋπόθεση και απόρροια όλων αυτών, η ισότητα απέναντι στο μέρος και στο όλον, δηλαδή ως προς την εξουσία, τον νόμο, το σύνταγμα, αλλά και η μια κοινωνική ομάδα προς την άλλη. Η δημοκρατία μπορεί να είναι άμεση ή έμμεση. Άμεση όταν ασκείται απ ευθείας από τον λαό, πράγμα που θυμίζει απουσία κρατικής δομής, τουτέστιν αναρχία. Έμμεση, όταν παρεμβάλλονται άλλα άτομα μεταξύ λαού και εξουσίας.

Οι περίφημοι βουλευτές, εφόσον γίνεται λόγος για αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η εκλογή των αντιπροσώπων διεξάγεται μέσω εκλογών, ψηφισμάτων.  Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η δημοκρατία, άμεση ή έμμεση, λειτουργεί αποδοτικότερα και δικαιότερα, σε ολιγάνθρωπες κοινωνίες. Κατά πολλούς, η δημοκρατία είναι το πιο απαιτητικό πολίτευμα, διότι απαιτεί πολίτες με υψηλή ευφυΐα, μόρφωση, αντίληψη, αίσθημα δικαιοσύνης και αξιοκρατίας καθώς και υψηλού κοινωνικού αισθήματος. Ακόμα, πως είναι το χειρότερο πολίτευμα, αλλά και το καλύτερο εν σχέση με τα άλλα υπάρχοντα πολιτεύματα. Μερικά παραδείγματα, είναι η δημιουργία φιλαρχίας και αίσθημα εκμετάλλευσης των άλλων, από όσους βρίσκονται σε σχέση ισχύος, καθώς η «δημοκρατίες» συχνότατα παρουσιάζουν έλλειμμα δημοκρατίας και ισότητας. Η παρουσία ικανών και ευφυϊών πολιτών στα κοινά της πολιτείας, εκκολάπτει φαινόμενα φιλαρχίας, κόντρας και εσωτερικών συντεχνιών, που ζουν παρασιτικά, εις βάρος του συνόλου.  Από την άλλη μεριά , πρέπει να τονιστεί πως η δημοκρατία, τουλάχιστον στη θεωρία, είναι το πιο δίκαιο πολίτευμα, εφόσον δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη να αναζητήσει το δίκαιο του στα δικαστήρια, εναντίον ακόμα και του πιο ισχυρού πολίτη.

Επίσης, εάν πρόκειται για πλειοψηφικές δημοκρατίες, η πλειοψηφική άποψη επικρατεί των μειοψηφικών. Βεβαίως αυτό συνιστά ένα είδος διάκρισης και ευνοιοκρατίας, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να παρθεί απόφαση για την αντιμετώπιση των διαφόρων ζητημάτων. Αυτός ο τρόπος, είναι ο λιγότερο άδικος, αν όχι ο δικαιότερος, δεδομένου ότι η πλειοψηφία είναι αντάξια αυτού το προνομίου της. Σε αντίθετη περίπτωση, δικαιώνονται οι επικριτές της δημοκρατίας, οι οποίοι κάνουν λόγο για αυτοκαταστροφικό και αδύναμο σύστημα διακυβέρνησης. Ίσως το πιο περίφημο παράδειγμα δημοκρατίας, αποτελεί η αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία. Η Αθηναϊκή δημοκρατία, παρ όλες τις καινοτομίες και τις (περιορισμένες) ελευθερίες που παρείχε στους πολίτες, παρουσίαζε εγγενείς αδυναμίες. Αυτές οι αδυναμίες, οι οποίες επισημάνθηκαν από πολλούς διανοητές της αρχαιότητας. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί επιγραμματικά για τις αρχαίες ελληνικές δημοκρατίες είναι ότι οδηγούσαν στην αυτοκαταστροφή τους, όταν απουσίαζε ο χρηστός ηγέτης, του διαμετρήματος του Περικλή.


Αυτός είναι και ο λόγος που η δημοκρατία έχει ονομασθεί και ως «το πολίτευμα των μετρίων». Λόγω της εξαναγκασμένης και συχνά αγγυλωτικής ιδέας περί απόλυτης ισότητας, τείνει να αποκλείει από το δικαίωμα της κοινωνικής ανέλιξης, κάθε άξιο και προικισμένο πολίτη, με συνέπεια την τελική αποδυνάμωση του συνόλου, που σε αντίθετη περίπτωση θα επωφελείτο των επιτευγμάτων του. Επίσης, το αμφοτεροβαρές γεγονός της μη απαραίτητης σύνδεσης του ατόμου με το κράτος, βλάπτει το σύνολο. Όταν νοσεί το σύνολο, θα νοσεί η μονάδα και αντιστρόφως. Μετά την σύντομη περιγραφή της Αθηναϊκής δημοκρατίας, είναι χρήσιμο να αναφερθούμε στην σύγχρονο δημοκρατία. Αυτή δε, ανάγει την καταγωγή της στην περίφημη Γαλλική Επανάσταση. Η Ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι στην ουσία η Γαλλική δημοκρατία. Δεν θα εξεταστεί το πώς δημιουργήθηκαν οι αρχές της, παρά μόνον θα γίνει αναφορά επί τροχάδην ότι είναι πιο «δημοκρατία» από την αρχαία αθηναϊκή.

Παρουσιάζει παρεμφερείς παθογένειες με την αθηναϊκή ως το προ το έλλειμμα δημοκρατίας, όμως δίνει στο άτομο περισσότερες ελευθερίες, δικαιώματα, και λιγότερες υποχρεώσεις από την αθηναϊκή. Η Γαλλική δημοκρατία ερμήνευσε κατά το δοκούν και τροποποίησε τις αρχές της αρχαίας δημοκρατίας. Εν συνεχεία, θα εξεταστεί το οικονομικό μοντέλο του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός, οδοιπορεί παραλλήλως της δημοκρατίας. Μέσω της αντίληψης της ελευθερίας των πολιτών, εμβάλλεται η αντίληψη της ανεμπόδιστης οικονομικής δραστηριότητας, με τελικό σκοπό την παγκοσμιοποίηση και την ένωση του πλανήτη( Ωστόσο, δύναται να υπάρξει δημοκρατία εκτός του καπιταλισμού, όπως ασφαλώς και το αντίστροφο).

Ο καπιταλισμός βασίζεται στην ισχύ του οικονομικού συναλλακτικού μέσου και στην ελευθερία διακίνησης του. Παράλληλα με την ελεύθερη οικονομία, συνυπάρχει και η αρχή της παρεμβατικότητας. Παρεμβατικότητα σημαίνει να επεμβαίνει το κράτος στην τιμή κάποιου αγαθού, να ελέγχει και να αποτρέπει την δημιουργία τραστ, αθέμιτου ανταγωνισμού και  λοιπού οικονομικού εγκλήματος.

Προσφάτως η «διάσωση» τραπεζικών και άλλων οικονομικών μονάδων, υπό το φάσμα πτώχευσης, με σκοπό την γενική διάσωση της οικονομίας, η οποία κατέληξε να ορίζεται σχεδόν απόλυτα από τις «αγορές»  Ο καπιταλισμός ή αλλιώς κεφαλαιοκρατία, όπως σημειώθηκε, απαιτεί ελευθερία διακίνησης, συναλλαγών, και ελάχιστη έως καθόλου μεσολάβηση της εξουσίας. Πολύ συχνά, υπερκερνά την κρατική εξουσία, επιβάλλοντας τους δικούς της κανόνες. Αυτή ακριβώς η ακατάσχετη εισβολή της οικονομικής επιβολής στις κοινωνίες, γεννά τέρατα. Η μεγάλη ελευθερία γεννά τέρατα κι όχι αγαθό, όπως αποδεικνύεται από την ιστορία. Μπορεί η ιστορία να δικαίωσε τον καπιταλισμό, με την «νίκη» του κατά του κομμουνισμού και την ανακήρυξη του στο πιο «οργανικό» οικονομικό μοντέλο. Όπως λέγεται, «στον καπιταλισμό, οι φτωχοί είναι πολυάριθμοι, στον κομμουνισμό είναι όλοι φτωχοί». Αν και το παραπάνω ρητό αποτελεί χοντροκομμένη γενίκευση, αναμφισβήτητα το κεφάλαιο εξασφαλίζει «μεγαλύτερη πίτα», ενώ ο κομμουνισμός υπόσχεται «δικαιότερη κατανομή των μεριδίων μιας και μοναδικής πίτας, έστω ταπεινότερης». Αλλά αυτό θα εξεταστεί σε επόμενο τμήμα της εργασίας. Εν κατακλείδι, ο σύγχρονος κόσμος, παραμένει χώρος αδικίας, ταραχών, παρόλο που σε πολλά μέρη του «αναπτυγμένου» κόσμου, επικρατεί δημοκρατία και ελεύθερη οικονομία. Στην αντίληψη του μέσου ανθρώπου, καπιταλισμός και δημοκρατία έχουν διαμορφώσει μία ενωμένη έννοια περί λειτουργίας οικονομίας και κοινωνίας.

Ουσιαστικά η κοινοβουλευτική δημοκρατία, με τα τόσα δυνατά και αδύνατα της σημεία, είναι δέσμια του ισχυρότερου οικονομικού μοντέλου του καπιταλισμού. Ο νόμος δεν εφαρμόζεται, οι κεφαλαιούχοι λαμβάνουν ειδική μεταχείριση, καθώς είναι απαραίτητοι για το σύστημα, στην τροφοδότηση της αγοράς με ρευστό. Επιπροσθέτως, οι δημοκρατίες είναι αδύναμες να επιβληθούν, ακόμη και να το θέλουν, στους κεφαλαιούχους, εφόσον τους έχουν ανάγκη αλλά και δεν μπορούν να απαντήσουν σε ενδεχόμενο οικονομικό πόλεμο, από τη στιγμή που η παγκοσμιοποίηση και η ελεύθερη αγορά αλυσοδένουν τη δημοκρατία, η οποία δεν διαθέτει τα όπλα προς αντιμετώπιση του αντιπάλου. Το χειρότερο όλων είναι πως η δημοκρατία κι ο καπιταλισμός δίνουν ένα ψευδεπίγραφο αίσθημα ελευθερίας και αυτοκυριαρχίας, ενώ στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι πιο ανελεύθερο από το να είναι κανείς πολίτης σε μια καπιταλιστικά δημοκρατική εξουσία, η οποία αποφασίζει δικτατορικά με κοινοβουλευτικό μανδύα, αφού τα δημοψηφίσματα σπανίζουν στην πράξη.

ΑΝΤΙΦΑ, «ΚΑΤΟΙΚΟΙ» ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΑΣΠΟΝΔΥΛΑ




Έχει γίνει πολλάκις αναφορά στη μάστιγα της σημερινής Ελλάδος, την αναρχία. Όχι απλώς το αναρχικό κίνημα, η αναρχία, ως κατάσταση, στάση ζωής, συνεπικουρούμενος απ’ τον ανθελληνισμό, ήτοι το μίσος για τους ελληνόψυχους και τον ελληνισμό. Γράφουμε αυτό το κείμενο ως μια προσπάθεια αναζήτησης των αιτιών αυτού του κακού, του χειρότερου για ένα έθνος που θέλει να λέγεται ελληνικό και πολιτισμένο. Κάθε Έλληνας έχει τάσεις αναρχισμού. Ακόμα και ο γράφων. Όχι όμως συμβατικού, ούτε και «μη συμβατικού», αλλά καθαρά προσωπικού. Ό αναρχισμός απορρίπτει κάθε μορφή εξουσίας, συμβατικού πολιτισμού, διακρίσεων, καταπίεσης κλπ. Γιατί όμως αναπτύχθηκε τόσο έντονα στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών; Μήπως ευθύνεται η εκ φύσεως φιλελεύθερη τάση του ελληνικού λαού; Δεχόμενοι πως υπάρχει συνέχεια του ελληνισμού, βιολογικά, ανά τους αιώνες. Διότι και άλλα μέρη της Γής δοκιμάζονται από βαναυσότερα καθεστώτα, καθώς και πάσης φύσεως προβλήματα.

Η αριστερή προπαγάνδα συνέβαλε τα μέγιστα στην αποκαθήλωση της παραδοσιακής αντίληψης περί ελληνικότητας. Οι κομμουνισταί επικαλούντο τον Κολοκοτρώνη, χαρακτηρίζοντας τον «ΚΚΕ» του 1821. Σ’ αυτή ακριβώς τη φράση δύναται να δοθεί ικανοποιητική απάντηση. Ο Κολοκοτρώνης αγωνίζονταν για την ελευθερία από τον Τούρκο, την δημιουργία ενός ισχυρού εθνικού κράτους. Έτσι αντιλαμβάνονταν πάντα την ελευθερία ο Έλληνας. Συνυφασμένη με το Έθνος και τον πολιτισμό του, όχι την παγκοσμιοποίηση και τον αριστερογενή «κοινωνικό αγώνα» Η σοσιαλιστική προπαγάνδα και κατήχηση, εγκαθιστάμενη σε μεγάλο μέρος του λαού, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων, δημιούργησε έναν νέο πατριωτισμό. Τον αγώνα για τον τόπο, και την ατομική ευημερία, ανεξαρτήτως καταγωγής.  

Οι αναρχικοί κατηγορούν το κράτος και το «σύστημα» (ποίο ακριβώς σύστημα; Τους Rothschild και Rockefeller ή τον αρχέγονο φασισμό;) για όλα τα δεινά και τον κακό ρατσισμό-εθνικισμό, όμως το κράτος ήταν αυτό που αποδόμησε το έθνος, βήμα βήμα. Οι περισσότεροι αναρχικοί, είτε κατάγονται από πρώην κομμουνιστοσυμμορίτες, είτε από λιγούρηδες υλιστές καπιταλιστές, μεγαλωμένοι κατά συνεπή τρόπο, που ουρλιάζουν υστερικά κατά του (ελληνικού) φασισμού «που δεν ήταν ποτέ λύση».  Κανένα κράτος λοιπόν δεν έθρεψε τον «φασισμό». Ο πατριωτισμός, ο εθνικισμός, δέχθηκαν ανηλεή πόλεμο, από τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου, έως και σήμερα. Η παιδεία δεν είναι γνήσια ελληνική. Η έννοια του Έθνους εξαφανίστηκε. Και πώς μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, εφόσον οι μασόνοι κυβερνώντες ακολουθούν το όραμα της παγκοσμιοποίησης. Οι μασονία ευθύνεται σημαντικά για την εισχώρηση του αναρχισμού στις κοινωνίες, διότι εξυπηρετεί τους διεθνιστικούς σκοπούς της. Η αριστερή κυριαρχία, σε συνδυασμό με τον οικονομικό μαρασμό, έφεραν την αναρχία στο προσκήνιο. Ο μοντερνισμός και ο κοσμοπολιτισμός ήδη κάλπαζε στους κόλπους της νεολαίας, από το 1990. Η κρίση την έσπρωξε στις αγκάλες του αναρχισμού, εφόσον τα επαναστατικά τους κίνητρα είναι η επίτευξη της «ελευθερίας», της μάσας, της αναρχίας με πινελιές αμερικανιάς και του χαοτισμού.  Επιβάλλεται να είσαι αντιφασίστας, προοδευτικός, διεθνιστής, υλιστής, κλπ. κλπ. Το πρόβλημα με την αναρχία είναι πως αποδομει κάθε έννοια μέτρου, κάθε έννοια πατριωτισμού, τον οποίο στην καλύτερη περίπτωση βαπτίζει «κοινωνικό αγώνα». Της είναι αδιάφορο αν θα επικρατήσει το χάος, η ασχήμια, η καταστροφή του έθνους και του ελληνικού πολιτισμού. Μάλλον την επιδιώκουν, αφού κατ’ αυτούς, ευθύνεται για την «καταπίεσή τους. Αναρχικός και μπολσεβίκος, δεν είναι μόνο ο αριστερός και ο αντίφας.

Είναι μια αγελαία και άναρχη συμπεριφορά που χαρακτηρίζει ετερόκλητα μέρη της κοινωνίας. Γι’ αυτό και αυτά τα μέρη, ενώ φαινομενικά είναι εχθρικά μεταξύ τους, συνασπίζονται στον κοινό αντιφασιστικό αγώνα. Οι ανελλήνιστη νεολαία, έχοντας δεχθεί από μικρή την κομμουνιστική πλύση εγκεφάλου, αλλά και υποκύπτουσα στην ενδόμυχη τάση του Έλληνα για χάος και καταστροφή, εντάσσεται στις «απολιτικές» (sic) επιτροπές κατοίκων με στόχο την αυτοοργάνωση, τον αντιρατσισμό (ανθελληνισμό) και την κοινωνική απελευθέρωση (απ’ τον ναζιστικό ζυγό...).  Οι συγκεκριμένοι τύποι, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα αντιφασιστικά τους ένστικτα, δεν διστάζουν να συνεργαστούν με ορισμένα κόμματα, που δήθεν αποκηρύσσουν, και τα οποία είναι ανθελληνικά και ξεπουλημένα στο διεθνή παράγων. (σύριζα, ανταρσύα, κλπ.) Είναι οι ίδιοι που δεν εορτάζουν καμία εθνική εορτή, παρα μόνο τις ταξικές και τις προοδευτικές, της παγκοσμιοποίησης. Θαυμάσιοι αντισυστημικοί!

Τα συνθήματα υπέρ των τούρκικων σήριαλ, σε αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, με υποτιθέμενο σκοπό την πλήξη του ελληνικού εθνικισμού, τους ξεμπροστιάζουν. (Άραγε ο Σουλεϊμάν, δεν ήταν «φασίστας»; Ή ήταν καλός, επειδή δεν ήταν Έλληνας;;;) Αυτό είναι και το δράμα των αντιφασιστών. Συγκρούονται με τα πιστεύω τους, υποστηρίζοντας άκριτα τους ξένους εθνικιστές, ναρκέμπορους κλπ. Κλείνουν τα μάτια, επειδή ξέρουν πως δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν υπάρχει λογική, πόσο μάλλον υψηλό φρόνημα, ανάμεσα σε αυτά τα ραδίκια...  Η αριστερή ιδεολογική κυριαρχία, η τάση του νέο (Έλληνα) για υπέρμετρη ελευθερία, για απόρριψη της ταυτότητας του, η προπαγάνδα της παγκοσμιοποίησης, του «παγκόσμιου χωρίου», της ταυτότητας του «κατοίκου» μιας περιοχής, (λαϊκές επιτροπές κλπ.) κι όχι ενός έθνους-κράτους, όλα οδήγησαν τον ελληνισμό σε αυτή την απεχθή κατάπτωση. Ή θα επικρατήσει μια παγκόσμια χούντα, με καπιταλιστική και ανθελληνική εξουσία και ακροαριστερή κυριαρχία στους δρόμους, ή οι αναρχικοί κα οι «κάτοικοι» θα πετύχουν την αφελληνισμένη, πολυφυλετική, χαοτική και σαρκική κοινωνία. Άλλωστε κατά βάθος, το έχουμε όλοι μέσα μας. Μας αρέσει η καλοπέραση, η απόλυτη ελευθερία, η ασυδοσία, η επικατάρατος μόδα, η ξενομανία... Γι’ αυτό θριαμβεύουν οι περιούσιοι. Δίνουν στους λαούς και ειδικά στους Έλληνες αυτό που θέλουν.

Ο Έλληνας έπαψε να είναι Έλληνας.   Διότι έχασε την επαφή με τους προγόνους του. Γνωρίζει τον κάθε «κάγκουρα» καλλιτέχνη της δεκάρας, ανθρωπιστή-επαναστάτη, τύπου Αγγελάκα, και δεν γνωρίζει τον Πλάτωνα, τον Κοραή, τον Δραγούμη! Φευ! Ζητείται σωτηρία. Η προσωπική αφύπνιση είναι καλοδεχούμενη, όμως η αφύπνιση της μάζας, αποτελεί αναρρίχηση στο Έβερεστ. Η φύση του ανθρώπου, ειδικά του νεοέλληνα, ασκεί τρομερή αντίρροπη δύναμη και αντίσταση... Ποιος είπε ότι είναι εύκολο να είσαι Έλληνας και εθνικιστής;
                                                              Μαχητικός πυρήνας Μακεδονίας

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Αυτόνομες Ελληνικές ζώνες: Δράσεις σε Βύρωνα - Γκύζη

Σφαίρες στους Καπιταλ(Η)στές

Εκεί στον Βύρωνα κάποιοι ''μάχιμοι αντίφα'' γράψανε ένα σύνθημα όπως βλέπετε στην πάνω εικόνα, έλεγε Α.Μ.Ε. ''πές αλέυρι'', όπως είναι φυσιολογικό πήγαμε εκεί, είπαμε αλέυρι ξαναείπαμε αλεύρι, κατεβάσαμε όλους τους μύλους της χώρας τίποτα άφαντοι τα Αναρχοαντιφοπουστάκια, έτσι βαρεθήκαμε και διορθώσαμε το σύνθημα όπως βλέπετε στην κάτω εικόνα γιατι:

A.M.E. ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Εθνικοσοσιαλισμός τώρα

Ελλάς ή Τέφρα

Φάπες και Καράτε στους Ανάρχες





ΗΡΘΑΜΕ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΤΟΝ ΕΒΡΑΪΚΟ ΣΑΤΑΝΑ





Ο μεταπολιτευτικός πατριωτικός / εθνικιστικός / εθνικοσοσιαλιστικός χώρος στην πατρίδα μας μετράει κοντά 40 χρόνια πολιτικής ύπαρξης ιδωμένος ως μια πολιτική δεξαμενή σκέψης και δραστηριότητας εντός της νεοελληνικής πραγματικότητας. Ο βαθμός στον οποίο ωρίμασαν οι όποιες ιδέες αυτού ή αυτές μεταλαμπαδεύτηκαν στην κοινωνία αλλά και στα δρώντα υποκείμενα αυτού, πόσο μάλλον πραγματώθηκαν ως σήμερα οι στόχοι αυτού είναι κάποια δυνητικά δεδομένα που θα κριθούν από τις μελλοντικές γενιές. Ο χώρος αυτός γεννήθηκε μέσα σε ένα τρικυμιώδες από κάθε άποψη πολιτικό σκηνικό και σε συνθήκες της κουρασμένης νεοελληνικής κοινωνίας που προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί μεταβαίνοντας από την απριλιανή Άνοιξη των Συνταγματαρχών στην δημοκρατική ομαλότητα των πολιτικών. Τα συνεπακόλουθα αυτής της μετάβασης είναι γνωστά σε όλους σας και δεν επιδέχονται περαιτέρω κριτικής ή σχολιασμού. Το παρελθόν δεν αλλάζει, παρά μόνο παραγράφεται ή διαστρεβλώνεται. Δεν είναι παρά άλλη μια σελίδα στο βιβλίο της ζωής. Είναι φορές που το αγεφύρωτο χάσμα και η αβεβαιότητα μοιάζουν προτιμότερα από μια ντροπιαστική συνθηκολόγηση. Οι ειλικρινείς και ολόψυχες έχθρες είναι προτιμότερες από τις λυκοφιλίες που είναι κολλημένες με ψαρόκολλα. Ωστόσο, στο παρόν όλα δείχνουν να είναι αντίθετα προς αυτή την άποψη. Κυριαρχεί η ποσοτική λογική και η δημιουργία αυταξίας.

Καλώς ή κακώς ο χώρος αυτός ολοκλήρωσε με τον όποιο τρόπο τον προδιαγεγραμμένο κύκλο ζωής του. Η κριτική και η επίρριψη ευθυνών προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, φορέα ή πρόσωπο δεν ταιριάζουν στην προκειμένη περίπτωση, αλλά και δεν αποδίδουν κάποιο διακριτό όφελος συνολικά. Ο χώρος αυτός είναι ένα πολιτικό πτώμα και τα πτώματα οφείλουμε να τα θάβουμε και να μην τους ασκούμε άλλη κριτική. Καθήκον μας είναι να ζήσουμε πολεμώντας και να τον θυμόμαστε ως κάτι πεπερασμένο που δεν αξίζει μνείας ή να επαναληφθεί. Να μην ιδωθεί από κανέναν σας με νοσταλγία, αλλά αντίθετα να ιδωθεί ο ιστορικά με αποτροπιασμό ο ίδιος και ό,τι τον συνδέει με το αβίωτο παρόν μας. Τουναντίον να αναλογισθούμε τι έφταιξε γι’ αυτό. Τι μπορεί να είναι αυτό; Οι μπαγιάτικες ιδέες του, τα κακώς εννοούμενα γραφικά και ανεπαρκή πρόσωπα που τον απαρτίζουν, η προφανής άγνοια των συντελεστών του να διαχειριστούν καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, η απειρία, η έλλειψη εκπαίδευσης, η αγνωσία, η δειλία, η μοιρολατρία, η ιδιοτέλεια, η ιουδαϊκή απανθρωπιά, η αστική υποκρισία, ο φόβος μπροστά στο άγνωστο, οι ενοχές, οι ξερόλες…

Ο χώρος αυτός δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Είναι ένα μύθευμα. Είναι ένα παιχνίδι του νου. Ο χώρος αυτός αντικατοπτρίζει τον εσωτερικό φόβο που έχουν οι διαμορφωτές του ώστε να δράσουν οι ίδιοι αληθώς επαναστατικά και να μεταλλάξουν τον χώρο τους ΑΠΟ μια φωλιά δειλών γραικύλων που οδύρονται ως παιδαρέλια στο διαδίκτυο και ελεημονούν τον εξαθλιωμένο ελληνικό λαό αποποιούμενοι την μπάσταρδη πολιτική ταυτότητά τους ενώπιον του κρατικού εκτρώματος, ΣΕ έναν συμπαγή χώρο πραγματικής απειλής για το καθεστώς. Ο χώρος αυτός αποτελεί έκφραση αυτού που αναφέρει ο καθηγητής Χρίστος Γούδης στην ανατομία της δεξιάς: την κριτική μιας ιδεολογίας σύμμεικτης ιδεολογίας καθαρού λόγου και “παράνοιας”. Ο χώρος αυτός απέχει παρασάγγας από το να αποτελεί απειλή για το καθεστώς. Ο απονεκρωμένος αυτός χώρος έχει μια μόνο θέση στην πολιτειακή χάρτα. Στο μουσείο των νεκρών. Όντας ο ίδιος νεκρός και αποτελούμενος από νεκρούς, τιμά τους νεκρούς που προηγήθηκαν αυτού.

Κάνοντας έναν κριτικό απολογισμό της όλης σταδιοδρομίας του, θεωρούμε ότι όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς να διδάξει διά του παραδείγματος και να πράξει τα δέοντα σε πολιτικό επίπεδο, επιπρόσθετα έλαμψε μετά θάνατον και διά των νεκρών συντελεστών του. Ένας χώρος νεκρών υπάρξεων που ευαγγελίζεται ματωμένους αγώνες και ο ίδιος δεν μετράει καν νεκρούς αγωνιστές σε πολιτικές μάχες ή εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες.

Υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας ανεξαρτήτως προσωπικών πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικής ή μη προτίμησης ο οποίος να βλέπει στον νεκρό αυτό χώρο μια ενδεχόμενη απειλή για το καθεστώς και τη δημοκρατία εν γένει; Η απάντηση έρχεται από μόνη της. Τελικά, ποιος μπορεί να εικάσει με επιχειρήματα ποιά είναι η πραγματική και όχι η δυνητική απειλή για το καθεστώς και από που αυτή προέρχεται, αλλά και πως πραγματώνεται σε πολιτικό επίπεδο;

Ο χώρος αυτός έκανε σημαία του την ηττοπάθεια και την καβάντζα. Η μόνη λογική που υπήρχε και υπάρχει σ’ αυτόν είναι ένας προσωποπαγής ανταγωνισμός, η προβολή του Εγώ του καθενός και όχι η παραγωγή πολιτικών αποτελεσμάτων βάσει κινηματικής λογικής. Παρ’ όλο που οι θιασώτες του ευαγγελίζονται την αντι-μπολσεβίκικη ρητορική, η νοοτροπία τους κατατάσσει ευθύς αμέσως σε αυτό που υποτίθεται πολεμούν. Οι δεξιοί μπολσεβίκοι μάχονται τους αριστερούς μπολσεβίκους. Ό,τι δηλαδή συμβαίνει σε όλους τους κατ’ επίφαση ιδεολογικούς χώρους. Το σύστημα παραμένει αλώβητο.

Οι υπάρχουσες συνιστώσες του δεξιού ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν αποτελούν απειλή σε κανένα επίπεδο. Είναι οι γνωστές ανασχετικές δυνάμεις του Κάτω Κόσμου που αφαιρούν την δυνατότητα από τους ζωντανούς ώστε αυτοί να δράσουν επαναστατικά. Λειτουργούν ως ενεργειακές ρουφήχτρες. Όσο υπάρχουν οι γραφικοί, φαντασιόπληκτοι, οι δήθεν καινοτόμοι, οι αναμοχλευτές σκάρτων ποιοτήτων, ιδεών ακινησίας και λανθασμένων συμπεριφορών που ανήκουν στο παρελθόν και οι δειλοί, άλλο τόσο θα σταθεροποιείται το σύστημα στη ζωή μας.

Όσο τα πόδια δεν πατούν στο έδαφος, άλλο τόσο θα δέσει το καράβι στο λιμάνι. Κίνημα δεν υπάρχει. Κίνημα δεν δημιουργείται εξαιτίας των ως άνω. Το Κίνημα είναι νεκρό. Δεν μπορούμε να αναφωνήσουμε “Ζήτω το Κίνημα”. Τουναντίον, λέμε: “Ζήτω ο προσωπικός μας πόλεμος”! Ο πόλεμος πρέπει να γίνει προσωπική υπόθεση του καθενός από εσάς. Πρέπει να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας…

Ο δικός μας δρόμος είναι μοναχικός και ρομαντικός. Σε θεοσκότεινες διαδρομές αναζητούμε την δικαίωση και την αξιοπρέπεια του πολεμιστή. Είναι ένα ταξίδι μακρύ δίχως επιστροφή και το ταξίδι αυτό δεν σταματάει λεπτό. Όταν τα φώτα της πόλης χαμηλώνουν, τότε ξημερώνει για μας. Ο χρόνος είναι γιατρός και εχθρός μαζί. Παίρνουμε δύναμη από το σκοτάδι της πόλης και την φωταγωγούμε με το δικό μας φως. Είμαστε η νοητή στρατιά που συντροφεύει κάθε μαχητή που αποφασίζει να κερδίσει τη ζωή του και να ανακτήσει την αξιοπρέπεια της πατρίδος του παλεύοντας ολομόναχος αλλά και μετά πολλών στα ερημωμένα σοκάκια των πόλεων. Κι η μάχη αυτή γίνεται όλο και πιο σφοδρή. Προκαλούμε εφιάλτες. Διότι, όποιος παλεύει με τέρατα πρέπει να προσέξει μη γίνει κι ο ίδιος τέρας. Κι όταν κοιτάζεις πολλή ώρα μιαν άβυσσο η άβυσσος κοιτάζει κι αυτή μέσα σου…

                               

                                      ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΚΩΛΟΠΑΝΑ ΣΑΣ... Μαχητικός πυρήνας Μακεδονίας







Ένα πανό που ήταν αναρτημένο στην αερογέφυρα της βούλγαρη,πλησίον του πάρκου της Νέας Ελβετίας πλέον είναι δικό μας έγραφε : ''ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΗΣ ΜΑΝΩΛΑΔΑΣ''το δικό μας μήνυμα σε αυτό το βρωμόπανο λέει :ΑΠΕΛΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΑΣ! ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥΣ!ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΑ (A.M.E.)

ΑΣΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ…






Οι θέσεις που προτάσσονται αμέσως παρακάτω είναι δομημένες κατά τρόπο τέτοιον, ώστε να λειτουργήσουν ως ένα ψυχολογικό τεστ. Μέσα από τα διττά νοήματα που εξάγονται, θα μπορέσετε να απομυθοποιήσετε ορισμένους από τους κυρίαρχους αστικούς μύθους που έχει δημιουργήσει το εβραϊκό σύστημα στην προσπάθεια κατασυκοφάντησης του εθνικισμού-εθνικοσοσιαλισμού. Μέσα από αυτές τις προτάσεις, θα διαπιστώσετε τον τρόπο με τον οποίο έχουν δημιουργήσει ένα γυάλινο θόλο γύρω από οτιδήποτε αφορά στον εθνικισμό-εθνικοσοσιαλισμό. Η κοινή λογική υπαγορεύει πως μονάχα όλοι όσοι νιώθουν ότι απειλούνται πρέπει να προστατευτούν από αυτό που τους απειλεί.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές ανήκουν ψυχικά και πνευματικά στον αστικό κορμό.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές υπακούουν στις θεσμικές οριογραμμές που ορίζει το καθεστώς.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές επιθυμούν μια αναίμακτη επανάσταση.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές ποθούν την εξουσία για την εξουσία.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές επιδιώκουν να εκδικηθούν την ιστορία.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές πιστεύουν τυφλά στην εθνική ενότητα.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές σκοπεύουν στην διαιώνιση της κρατικής σαπίλας.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές δεν γκρεμίζουν, αλλά μόνο χτίζουν.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές είναι θιασώτες της αστυνομοκρατίας.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές θέλουν να εξοντώσουν όλους τους μετανάστες.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές αγαπούν το υπάρχον.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές πιστεύουν στην δικαιοσύνη.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές παίζουν επί ίσοις όροις.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές ζουν σαν καθημερινοί άνθρωποι.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές καταδικάζουν το έγκλημα.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές ακολουθούν πιστά τους μύθους.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές κινούνται παράλληλα με την πραγματικότητα.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές εντάσσονται σε άκαμπτες δομές.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές διαιωνίζουν την καταπίεση.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές αποθεώνουν τη βία.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές παρασύρονται από τον πλούτο.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές αναβάλουν, αναθέτουν, αναθεωρούν.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές είναι άθεοι.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές είναι φανατικοί.

-Οι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές δέχονται το Ολοκαύτωμα.



                                             ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

                                                  Σύντροφοι κ’ Συντρόφισσες από τα νότια

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΦΤΑΣΕΙΣ ΜΟΝΟ ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ…

                            


Τόνοι αδίκως σπαταλημένης μελάνης, αλλά και ποταμοί δηλητηριώδους σίελου ξοδεύτηκαν από καθαρολόγους-παπαρολόγους και φιλοσόφους της φακής εναντίον μας στον προφορικό αλλά και τον γραπτό λόγο. Ένα πραγματικό θέατρο του δειλού, του παραλόγου και του παπαρολόγου. Το αποτέλεσμα αυτής της συντονισμένης λάσπης απολύτως κανένα. Τα φλύαρα στόματα ξεράθηκαν, τα πληκτρολόγια ταλαιπωρήθηκαν από το βασανιστικό πάτημα των πλήκτρων, οι συντελεστές της βλακείας κάηκαν στο ζέσταμα. Αναφερόμαστε στα ανθρωποειδή εκείνα που όντας κρυμμένα πίσω από τα υπερσύγχρονα πληκτρολόγιά τους, δυσκολεύονται έστω και να αναπνεύσουν καθώς η φαρδιά κοιλιά τους βρίσκει στο γραφείο επί του οποίου καταστρώνουν τα σχέδια πραγματοποίησης της αφηρημένης εθνικής φρουτοπίας που ευαγγελίζονται. Την ευφάνταστη φρουτοπία που γλείφει το παρελθόν, την ονομάζουν κοινωνικό μετασχηματισμό του μέλλοντος. Οι νεκροί σιγά-σιγά ανασταίνονται και μας κυνηγούν. Δόξα σοι Κύριε!

Οι κοινωνίες αλλάζουν μονάχα όταν τα μεγαλοφυή υποκείμενα-υποκινητές των επαναστάσεων εξωτερικεύουν την εσώτερη θέληση τους για αλλαγή, κάνοντας την πράξη ή εξωτερική εκδήλωση στον κόσμο αμφότερα ως βούληση και ως παράσταση. Όλα αυτά σε αντίθεση με τους γλυκανάλατους ναβουχοδονόσορες της αντεπανάστασης. Όλοι αυτοί οι φιλόσοφοι του πρωκτού, αποτελούν πρώτα θύματα του ίδιου του εαυτού τους καθώς τον ξεγελούν ακατάπαυστα. Έπειτα συγκαταλέγονται στα υποψήφια θύματα-δούλους της πελατειακής σχέσης μικροεξουσιαστών-εξουσιαζόμενων, ενώ καταλήγουν να είναι οι τελευταίοι αποδέκτες της βρώμικης προπαγάνδας που διεξάγουν οι ίδιοι σε βάρος όλων όσων δεν τους μοιάζουν και δεν τους αναγνωρίζουν ως πρότυπα.

Αγωνιστής δεν είναι αυτός που αναγνωρίζει ότι το ποτάμι είναι βρώμικο, αλλά αυτός που το καθαρίζει. Από ηγετίσκους τσέπης και υποψήφιους πολιτευτές χορτάσαμε. Ο χώρος της εθνικής αντίδρασης βρίθει από τέτοιους χομπίστες. Από πρόσωπα που θα λερώσουν οικειοθελώς τα χέρια τους στον αγώνα πάσχουμε. Ο χώρος της εθνικής αντίδρασης είναι ένας άθλιος χώρος αθλίων που ηδονίζεται χάρη στην αθλιότητα που τον χαρακτηρίζει και υπάρχει χάρη στο δελεαστικό ιδεολογικό περιτύλιγμα που σφετερίζεται από την σκληρή κι αληθινή θεωρία του πολέμου της ζωής.

Αυτό τον εμετικό χώρο θα τον πολεμήσουμε λυσσαλέα και θα τον συντρίψουμε μαζί με όλα τα κατακάθια που τον έχτισαν παγιδεύοντας αγωνιστές και εκμεταλλευόμενοι την νεότητα όλων όσων πίστεψαν σε ιδέες και όχι σε απολαβή κερδών και τίτλων.

Εμείς προτιμούμε ένα άθλιο τέλος σε κάθε επίπεδο παρά μια βαρετή αθλιότητα χωρίς τέλος. Και πράγματι, η αθλιότητα του χώρου της εθνικής αντίδρασης-συντήρησης-αντεπανάστασης δεν έχει αρχή και τέλος. Οι γλοιώδεις φορείς της τρέμουν την αλήθεια και πολύ περισσότερο την εθνική επανάσταση σαν τον διάβολο το λιβάνι. Περισσότερο δειλοί και απείρως υπερφυσικοί ηλίθιοι κι από τους χρήσιμους ηλίθιους εξασκούνται στην σκοποβολή ανέφικτων στόχων. Για όλους αυτούς, ο πολιτικός αγώνας οριοθετείται μέσα από τις πνευματικές ίντριγκες που δημιουργούν μεταξύ τους ως άλλοι πολιτικοί χωριάτες-αγωγιάτες-ιδιοκτήτες που γκαρίζουν με γραφικότητα για να τους ακούσει όλο το γραφικό χωριουδάκι στο οποίο περνούν με ιδεολογικό διακοποδάνειο τον καιρό τους. Χάρη στους αφροδισιακούς διαδικτυακούς τσακωμούς τους που αρχίζουν και τελειώνουν μέσα στους τοίχους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, εκτονώνουν την αυτοϊκανοποίηση τους. Κατ’ αυτούς η επανάσταση μπορεί να περιμένει. Αυτό μαρτυρά η όλη συμπεριφορά τους. Εμείς όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε. Όσοι μείνουν πίσω θα μαζέψουν τα απομεινάρια ενός κόσμου που καταρρέει. Κανείς τους δεν αξίζει τον οίκτο μας. Την εκτίμησή μας αξίζουν μόνον οι πραγματικοί μαχητές, διότι μόνον αυτοί αξίζει να ζουν, διότι αυτοί ζουν μέσα από τον αγώνα και ο αγώνας παίρνει ζωντάνια χάρη σ’ αυτούς.

Όλη κι όλη η δραστηριότητά αυτών των αχρείων, οι οποίοι ως άλλοι κόμηδες περιοχών “διοικούν” μια αποτυχημένη ιστοσελίδα εικονικής πραγματικότητας ο καθένας τους μέσα από την οποία αυτοϊκανοποιούνται είναι να αναρτούν ως σώβρακα στο διαδίκτυο τις διάφορες ασυνάρτητες παπαρολογίες τους και να τις παρουσιάζουν δήθεν ως καινοτομίες στην εθνικιστική ή εθνικοσοσιαλιστική φιλοσοφία και ρητορική. Όμως, όταν φτάνει η κουβέντα στο πρακτικό κομμάτι του αγώνα που υποτίθεται πως πρεσβεύουν, τότε τους ψάχνεις μέσα στη σακούλα με τα γαριδάκια. Πότε δήθεν δεν είναι ιδεολογικά κατασταλαγμένοι και θέλουν τον καιρό τους σαν το κρασί που ωριμάζει, πότε διαφωνούν από φανερή απροθυμία, καθ’ έξη γκρίνια και ολοφάνερη δειλία με ό,τι έχει να κάνει με πρακτικές δραστηριότητες, πότε δήθεν έχουν ναυτίες ή στομαχόπονο, δήθεν άργησαν να πάνε κάπου, κ.α. Τέτοια δειλά ανθρωπάκια όχι μόνο δεν έχουν θέση ανάμεσά μας, ούτε καν στην ατμοσφαιρική περίμετρο αλλά κυριολεκτικά απολύτως καμία θέση στην μελλοντική κοινωνία.

Από τη μεριά μας είμαστε υπερήφανοι διότι αγγίξαμε σε πείσμα όλων αυτών των χαιρέκακων σκουπιδιών αυτό που συνολικά ο άθλιος αυτός χώρος ονομάζει Πειρατική Ουτοπία, κατηγορώντας μας συμφώνως προς το ότι “όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια”. Η δική μας Πειρατική Ουτοπία είναι αυτό που ΔΕΝ τόλμησαν ποτέ τους να σκεφτούν και ποτέ τους καν να επιχειρήσουν. Εμείς σπάσαμε την οριογραμμή που θέτει το καθεστώς και επιλέξαμε να κάνουμε βίωμα τις ιδέες μας σε βάρος των κάθε λογής παλιανθρώπων που μπήκαν ως εμπόδια στη θέληση μας. Και τις μέρες και τις νύχτες που κάνουμε κύκλους στις πόλεις, μας κατακαίει η φωτιά της άρνησης. Βυθισμένοι στις κατακόμβες του αρνητικού, μετουσιώνουμε σε θετικότητα τον κύκλο των ονείρων μας.

Σε σας απευθυνόμαστε αυλοκόλακες και κλέφτες των εφηβικών ονείρων, ώστε να σας υπενθυμίσουμε ότι υπάρχουμε ΕΜΕΙΣ για να σας ακυρώσουμε τη γιορτή που στήσατε και πολύ περισσότερο για να σας κατακρημνίσουμε από τους λαμπερούς θρόνους που φτιάξατε για να εξυπηρετήσετε το βρώμικο παιχνίδι σας.

Ο εθνικισμός και οι εθνικοσοσιαλισμός (για όσους αγράμματους κομπογιαννίτες τα βλέπουν ως δύο διαφορετικά πράγματα που το ένα αναιρεί το άλλο) απευθύνονται σε δυνατούς αλλά και εκπορεύονται από δυνατούς ανθρώπους. Οι ημιθανείς και οι κουρασμένοι ας κάνουν στην μπάντα και να μας αδειάσουν τη γωνιά, μη τυχόν και δεν τους δούμε τόσο χαμηλά που είναι και τους πατήσουμε σαν ατυχή σκουλήκια.

Εθνικισμός και εθνικοσοσιαλισμός ΔΕΝ είναι οι τέσσερις τοίχοι, ΔΕΙΛΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ, ούτε και η περιχαράκωση σε ανέφικτα ιδεογραφήματα που κλέβουν την ίδια τη ζωή.

Εθνικισμός και εθνικοσοσιαλισμός ΔΕΝ είναι οι πολιτικολογίες και οι θεωρητικολογίες που δεν διαπνέονται από όραμα για την ριζοσπαστική αλλαγή της κοινωνίας.

Ό,τι δεν εσωκλείει μέσα του την σπερματική αλήθεια του επαναστατικού αγώνα είναι καταδικασμένο να ψοφήσει, αλλά και να απορριφθεί ως μπαγιάτικο από το φιλοθεάμον κοινό.

“Οι επαναστάσεις είναι οι περίοδοι που οι φτωχοί δεν είναι βέβαιοι για το δίκιο τους, οι πλούσιοι για την περιουσία τους και οι αθώοι για τη ζωή τους”, σύμφωνα με κάποιον Γάλλο συγγραφέα.

Αυτή η πρόταση απαντάει συγχρόνως στους διαμαρτυρόμενους για την επαναστατική αναλγησία του καιρού μας, στους καιροσκόπους συντηρητές που θέλουν την παραμονή στον κοινωνικό βούρκο και στους έχοντες ενοχές για την άρνησή τους να κουνήσουν έστω και το μικρό δάκτυλο τους. Η πρόταση αυτή απαντάει στην μια και πολύμορφη συγχρόνως κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που θέλουν να συνεχίσουν τον ήσυχο ύπνο τους σε βάρος των ανήσυχων πνευμάτων. Ε, αυτούς τους ασυνείδητους δεν θα τους αφήσουμε να πάρουν ανάσα…

Κι όπως έλεγε ο εξεγερσιακός θιασώτης του φυσικού πατριωτισμού Μιχαήλ Μπακούνιν “αληθινοί επαναστάτες είναι εκείνοι που δεν έχουν να χάσουν τίποτε”. Ο πατριωτισμός μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το Έθνος και τη Φυλή και ως εκ τούτου είμαστε Εθνικιστές Επαναστάτες που δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα πέρα από τις αόρατες αλυσίδες μας. Σε αντίθεση με όλα εκείνα τα εγωκεντρικά τομάρια του χώρου της εθνικής αντίδρασης, τα οποία έχουν να χάσουν πολλά και δεν διακινδυνεύουν την ριζοσπαστική αλλαγή για χάρη των διακυβευόμενων συμφερόντων τους, ΕΜΕΙΣ ενισχύουμε την επαναστατική δυναμική του εθνικιστικού και εθνικοσοσιαλιστικού πολιτικού αγώνα σε πανελλήνια κλίμακα ως την μόνη επαναστατική πραγματικότητα.

Υφαίνουμε ένα σάβανο για όλα αυτά τα φιλοτομαριστικά κατακάθια και ένα πέπλο ανωνυμίας για κάθε ειλικρινή μαχητή του ελληνικού εθνικισμού και εθνικοσοσιαλισμού.

Δειλοί και κατσαπλιάδες όλων των χώρων, δεν έχουμε καμία συμβουλή για σας…

Εμείς θα παραμείνουμε οι σύγχρονοι Ιησουίτες του πολέμου και της εθνικιστικής λαίλαπας. Μια εθνικοσοσιαλιστική κόλαση σας περιμένει…

Και μην ξεχνάτε… το υποσυνείδητο εκδικείται τη νύχτα, διότι κατά τον Σελίν “αυτό είναι η ζωή: μια αχτίδα φωτός που χάνεται μέσα στη νύχτα”…

“Ανοίγεται τώρα, μπροστά στα θολωμένα μάτια σας, στα σκοτισμένα μυαλά σας, δρόμος αληθινός! Δρόμος ζωής και πολέμου! Αν τον θέλετε, πάρτε τον! Ειδεμή σαπίστε εκεί που είστε...”



                                                  ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

                                         Σύντροφοι / Συντρόφισσες από τις γειτονιές του Πειραιά

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ






Ο αναρχισμός  ανιχνεύεται στα αρχαία χρόνια. Πέραν της εποχής της αγελαίας διαβίωσης του ανθρώπου στα δάση της Αφρικής, στην κλασική αρχαιότητα ωρίμασε η ιδέα της κοινοκτημοσύνης, της αντί-εξουσίας, του πολυφυλετισμού, του διεθνισμού και γενικά της κατάλυσης των υπαρχόντων δομών. Ο αναρχισμός πρεσβεύει την αρχή σύμφωνα με την οποία κάθε μοντέλο εξουσίας (εκτός του δικού του) είναι άχρηστο και βλαβερό. Στην εποχή μας ο αναρχισμός πραγματοποιεί δυναμικό “come back”, υπό το πρίσμα της αποτυχίας του συστήματος και των παραδοσιακών δομών. Ποία όμως είναι η πρόταση του αναρχισμού; Η αναρχία διατηρεί αρνητικό νόημα στο συλλογικό ασυνείδητο των ανθρώπων.

Πάντοτε όμως, στα ενδότερα της ανθρώπινης σκέψης, υπολανθάνει το επαναστατικό/αναρχικό συναίσθημα, κατάλληλο των πιο πρωτόγονων σταδίων της. Ο αναρχισμός δεν επιδιώκει την αντικατάσταση της εξουσίας με «αναρχική» εξουσία. Ευαγγελίζεται κάτι εντελώς (;) διαφορετικό. Συγγενεύει στενά με τον κομμουνισμό, τον σοσιαλισμό. Στην ουσία, ο αναρχισμός επαναπροσδιορίζει τη δυνατότητα εφαρμογής του σοσιαλισμού σε μη εξουσιαστικό πλαίσιο. Εκεί που ο κατεστημένος σοσιαλισμός απέτυχε, ο αναρχικός κομμουνισμός επιχειρεί να δώσει την δική του απάντηση, καλύπτοντας κατά κάποιο τρόπο τα κενά του συμβατικού κομμουνισμού. Η αναρχία για τους αναρχικούς εκφράζεται ως το ανώτερο αγαθό, διότι αντικατοπτρίζει την απόλυτη και άνευ όρων ελευθερία του ατόμου. Ο κάθε ένας, κάνει και πράττει ότι θέλει. Η σχεδόν. Για να εφαρμοστεί ο αναρχισμός, προϋποθέτει ηθικά τέλεια άτομα, ώστε οι νόμοι και οι περιορισμοί να μην έχουν πια λόγο ύπαρξης. Αυτό που παρατηρείται όμως, είναι ροπή προς το ζωώδες, αντί της ηθικής τελειότητας, πράγμα όχι εντελώς αρνητικό, εφόσον και τα ζώα βλάπτουν μονάχα για την επιβίωση τους. Το «κάνω ότι θέλω, χωρίς να βλάπτω», είναι και σχήμα οξύμωρον, αφού το «ότι θέλω», εμπεριέχει και το «βλάπτω», αλλά και ανεδαφικό.


Τα τελευταία χρόνια, τείνουν να συγκροτούνται αυτοοργανωμένες κοινότητες κοινοκτημοσύνης των αγαθών (τουλάχιστον) εντός αστικού περιβάλλοντος όπως και εκτός. Σε ολιγάριθμες κοινωνίες ο αναρχικός κομμουνισμός βρίσκει την καλύτερη εφαρμογή του. Ο αναρχισμός λοιπόν έχει υλιστικό πυρήνα, θέτοντας στο προσκήνιο τις «ανάγκες» του ατόμου, οι οποίες όμως μπορούν να είναι και πνευματικές. Ο εθνομηδενισμός και ο αντικρατισμός του αναρχισμού αποβλέπουν στην τελική εξαφάνιση των κρατικών οντοτήτων και στην επίτευξη του παγκόσμιου πολυσυλλεκτικού, κυριολεκτικά, χωριού. Κάτι τέτοιο επαναφέρει τον άνθρωπο σε μια ιδιότυπη πρωτόγονη κατάσταση, με τη διαφορά της πολυφυλετικότητας. Και ασφαλώς ο υγιής πολιτισμός αναδύεται από έθνη, όχι από ανάμεικτα ετερόκλητα φύλα και έθνη. Ο αναρχισμός προκειμένου να δυναμώσει, προσπαθεί να αντικαταστήσει την δημοκρατία, τον σοσιαλισμό, και κάθε ανατρεπτικό και περιθωριακό κίνημα και θεωρία. Δεν έχει δοθεί ικανοποιητική απάντηση στο πώς θα υπάρχει εύρυθμη «κοινωνία», με την κατάργηση της οικογένειας. Το ανθρώπινο γένος θα οδηγηθεί στην οπισθοδρομική αυτοκαταστροφή. Επίσης, τι θα συμβεί με τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια; Για τον αναρχισμό, «ανωμαλία» και υπέρβαση των ορίων απλώς δεν υφίσταται, ή δεν πρέπει να υφίσταται. Στις αναρχοπρωτόγονες κοινωνίες που ονειρεύονται οι αναρχικοί, πως θα υπάρξει τεκνοποίηση; Ακόμα και γι’ αυτό, χρειάζονται τον αστικό επιστημονικό πολιτισμό.


Επικαλούνται ανοικτά σύνορα, αγνοώντας τις τεράστιες επιπτώσεις τις πολυφυλετικής μετατροπής της κοινωνίας. Κατάργηση των φυλακών, δίχως να υπολογίσουν τον αντίκτυπο στην κοινωνία, η οποία θα μετατραπεί σε χειρότερη ζούγκλα από ότι είναι τώρα. Απαιτούν «δημόσια και δωρεάν παιδεία», «ελεύθερη πρόσβαση στα νοσοκομεία», εν ολίγοις δεν αρνούνται εντελώς τον αστικό πολιτισμό, απλώς περιορίζονται στην εκμετάλλευση των δημόσιων παροχών, τις οποίες δεν υποστηρίζουν οικονομικά. Αυτό το «κακό» το αφήνουν στους υπόλοιπους «πληβείους». Στην περίπτωση που λείψουν οι πρόθυμοι πληβείοι, θα υποστηρίξουν «αυτοδιαχειριζόμενα» κέντρα υγείας, χωρίς φυσικά να πληρώνουν οιονδήποτε φόρο. Άλλοι κυβερνούν και άλλοι πληρώνουν. Ποτέ οι ίδιοι. Φαίνεται πως οι αναρχικοί, αντίθετα από όσα υποστηρίζουν, καρπώνονται τα περισσότερα από το «σύστημα», όπως τσάμπα ρεύμα για τις καταλήψεις τους, οι οποίες δεν καταργούν τις προσωπικές εστίες, και άλλα τινά. Θα ήταν ορθότερο λοιπόν να ομιλούσαμε για «αναρχοδημοκρατία».

Τα συνθήματα «όλα μας ανήκουν» και ταυτόχρονα η διαβίωση σε μια κοινωνία όπου διατηρούν μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση, δικαιώνουν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Η πρόσφατη εμφάνιση της «λαϊκής συνέλευσης» και των «λαϊκών επιτροπών κατοίκων», είναι ακόμη μια απάντηση από μεριάς αναρχισμού στην κατηγορία περί ανεδαφικότητας. Οι επιτροπές κατοίκων όμως δεν αναιρούν ούτε την εξουσία, εφόσον υπάρχει επιτροπή που λαμβάνει αποφάσεις, ούτε το κράτος, εφόσον λειτουργούν περίπου όπως οι κύριες καταλήψεις των αντιεξουσιαστών, κλέβοντας το κράτος, ζώντας σχεδόν αρμονικά εντός αυτού, οικειοποιούμενες κοινό χώρο. Από μια άποψη, όπως είπαμε, η απόλυτη ελευθερία, η απουσία εξάρτησης από την εξουσία και το χρήμα, η ζωή στη φύση, η απλότητα, η «μποέμικη» ζωή, φέρνουν αισθησιακές εξάψεις στο νου. Σε μια προσεκτικότερη ανάγνωση, αυτό το μοντέλο εφαρμόζεται καλύτερα ως απόδραση, ως μορφή διακοπών από τον σύγχρονο κόσμο, κι όχι βιώσιμο σε μεγάλη κλίμακα.


                                                     
                                                             Μαχητικός Πυρήνας Μακεδονίας                                     Δείτε ακόμα: http://maiandrioi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_18.html
                                                          http://maiandrioi.blogspot.gr/2013/04/m.html

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

ΕΛΛΗΝΙΚΗ Ε/Σ ΟΛΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ : ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ!

20 Απριλίου 1889 - 30 Απριλίου 1945



Ανήμερα της 124ης επετείου από την γέννηση του Θεανθρώπου Αδόλφου Χίτλερ, οπόταν γεννήθηκε εκ νέου η ελπίδα για το ανθρώπινο γένος, οι Εθνικοσοσιαλιστές σε ολόκληρο τον Λευκό κόσμο θυμούνται με συγκίνηση την θυσία του Ηγέτη των Ηγετών και ορκίζονται στην συνέχιση του μεγαλόπνοου σχεδίου του για την πνευματική ανάταση της ανθρωπότητας. Αντί των συνηθισμένων επετειακών λόγων και της χιλιοειπωμένης μεταφυσικής διάστασης του έργου του, αυτό τον χρόνο προτιμήσαμε να καλέσουμε σε πολεμική εγρήγορση όσους πιστεύουν βαθιά στην αξία του έργου του, ώστε να μετουσιώσουν τον Θείο Λόγο του σε λαμπρά έργα για το καλό ολάκερης της Λευκής ανθρωπότητας. Όπως Εκείνος πολέμησε με χαρά και θάρρος τον Εβραίο της ιστορίας, κατά τον ίδιο τρόπο κι εμείς σήμερα, πρέπει να είμαστε χαρούμενοι εξαιτίας των ιστορικών ευθυνών μας στην χιλιετία που διανύουμε και διπλά θαρραλέοι στις επερχόμενες μάχες που θα κληθούμε να δώσουμε.

Πρέπει να κουβαλήσουμε το βάρος του Εθνικοσοσιαλισμού ακόμα κι αν αυτό πληρώνεται με το όποιο τίμημα. Φτάνει μόνο να λατρέψουμε το Θάνατο! Ο κόσμος που κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές μπορεί να απέχει έτη φωτός από το θαύμα της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας του Ηγέτη των Ηγετών, ωστόσο τίποτα δεν τελείωσε και ποτέ δεν θα έχει τελειώσει καθόσον ο Λευκός άνθρωπος θα πολεμάει για την φυλή του.

Ο κόσμος που οραματιζόταν ο Αδόλφος Χίτλερ μέσα από τα εκστατικά λόγια του ιδίου…

“…Πρέπει να διαφυλάξουμε σ’ όλη του την ομορφιά το Ελληνικό Ιδεώδες του πολιτισμού.”

“…Αν μας ρωτήσει κανείς για τους προγόνους μας πρέπει να τον παραπέμπουμε πάντοτε στους Έλληνες”.

“Ο παθιασμένος αγώνας μας πρέπει να’ χει πλατειά αντικείμενα: ένας ολόκληρος πολιτισμός αγωνίζεται για την ύπαρξή του κι αυτός ο πολιτισμός θα βαστάξει εκατομμύρια χρόνια γιατί θ’ αγκαλιάσει και θα συνταιριάσει τον Ελληνισμό με τον Γερμανισμό”.



Πολεμώντας με λύσσα και πνεύμα αυτοθυσίας θα καταφέρουμε να αναφωνήσουμε επάξια, τιμώντας τον Αδόλφο Χίτλερ: ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ!



                                            ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

                                                              ΟΛΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: Εικαστική παρέμβαση στην γιάφκα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Κάτω Πατησίων/ Πατρίδα - Λαός - Εθνικισμός



Εικαστική παρέμβαση σε ανταλλακτήριο χρυσού στο κέντρο της Αθήνας. Δεν ξεχνάμε τους επιτήδειους κερδοσκόπους που επωφελούνται στον καιρό της βίαιης φτωχοποίησης του ελληνικού λαού. Χιλιάδες ανάλογα παράνομα άντρα κερδοσκοπίας λειτουργούν με τις ευλογίες του ανθελληνικού κράτους σε ολόκληρη τη χώρα. Η αρχή έγινε.




Εικαστική παρέμβαση στην γιάφκα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Κάτω Πατησίων. Για να μην ξεχνούν οι κόκκινοι προδότες, αλλά και οι κάτοικοι της περιοχής ποιά συνθήματα χρησιμοποιούν για να καπηλευτούν τα σοσιαλιστικά αισθήματα των απλών ανθρώπων και ποιά είναι η πατρότητά αυτών. Το "Οι άνθρωποι πάνω απο τα κέρδη" υπήρξε ένα γνήσια εθνικοσοσιαλιστικό σύνθημα, το οποίο υπήρξε πυλώνας της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος της Γερμανίας. "Die Menschen vor Profite" στα γερμανικά.






Λαφυραγώγηση συμβόλου ερυθράς πανούκλας απο την τοπική γιάφκα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α της Νέας Φιλαδέλφειας. Η συγκεκριμένη τοπική οργάνωση αποτελεί προκάλυμμα του αναρχικού πρεζοστεκιού "Στρούγκα" που εδρεύει στην ίδια περιοχή.

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ/ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

                              


O κομμουνισμός, δηλαδή η κοινοκτημοσύνη στα μέσα παραγωγής και κατανάλωσης, υπήρξε το πρωταρχικό οικονομικοκοινωνικό σύστημα του ανθρώπου των σπηλαίων. Ο κομμουνισμός εστιάζει κυρίως στην κοινή απόλαυση των αγαθών, παραγόμενων ή λαμβανόμενων απευθείας από τη φύση. 

Ο κομμουνισμός λοιπόν αποτελεί, ή μάλλον αποτελούσε, το μακροχρόνιο «αντίπαλο δέος» για την καπιταλιστική δημοκρατία. Για πολλούς ρομαντικούς, ο κομμουνισμός επιβιώνει, είτε σε μη δυτικές χώρες, είτε στα όνειρα τους, ως ο μακρινός «παράδεισος». Σε κάθε περίπτωση, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός, αποτελούν την συνηθέστερη εναλλακτική μορφή οικονομικής αντιπρότασης στον καπιταλισμό.  Ο σοσιαλισμός αποτελεί μια πολύ γενική και αόριστη έννοια. Σοσιαλισμός σημαίνει «κοινωνισμός», δηλαδή αντιστρατεύεται τον ατομικισμό/ απομονωτισμό, τον οποίο θεωρεί βλαβερό, όπως και κάθε μορφή μονοπωλίου. Ο κομμουνισμός είναι άμεση απόρροια του σοσιαλισμού, στενά συνδεδεμένος με τον μαρξισμό και την λεγόμενη «Παρισινή Κομμούνα», δηλαδή κοινότητα. Αν και ο όρος έχει λάβει υβριστική σημασία, εντούτοις περιγράφει αρκετά ικανοποιητικά το νόημα του σοσιαλισμού. Κοινοτισμός και κοινοκτημοσύνη. Ίχνη του σοσιαλισμού μπορούν να αναζητηθούν και στον ευρύτερο μεταγενέστερο αρχαίο κόσμο, σε κάθε εποχή.

Ο σοσιαλισμός υπήρχε ανέκαθεν ως ιδέα, απλώς  συγκεκριμενοποιήθηκε από τον Μαρξ, την Παρισινή Κομμούνα, την Σοσιαλιστική Διεθνή και διάφορα κινήματα καθώς και διανοητές.  Ο Μαρξ (μαζί με τον Ένγκελς) αμφισβήτησε την καθολική υπεροχή και βιωσιμότητα του καπιταλισμού καθώς και της καπιταλιστικά δομημένης κοινωνίας στο σύνολό της. Πρότεινε την μετάβαση από τις κεφαλαιοκρατικές κοινωνίες, στις διεθνοποιημένες κοινωνίες όπου θα επικρατεί ένα κρατικό μοντέλο διοίκησης, με τον «λαό στην εξουσία», και την προλεταριοποίηση των χερσαίων τμημάτων της εκάστοτε επικράτειας. Δηλαδή λαϊκό μοντέλο εξουσίας, κατάργηση της ατομικής περιουσίας, συγκεντρωτική διοίκηση και κοινοκτημοσύνη των αγαθών σε δημόσια βάση. Αυτές έμελλε να γίνουν οι βάσεις (στη θεωρία) κάθε μεταγενέστερου κινήματος και διανοητή του λεγόμενου «υλιστικού μαρξισμού».

Σημαντική συνιστώσα του σοσιαλισμού έγινε και η αντίληψη περί «παγκόσμιου χωρίου», υπό το σύνθημα «προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε. Εκεί βρίσκονται και οι ρίζες του αριστερού διεθνισμού/αντιεθνικισμού. Αργότερα η σοβιετική κυβέρνηση προώθησε την μάχη κατά του φασισμού, ως βασική τομή της ιδεολογίας του σοσιαλισμού. Η πρώτη μεγάλη απήχηση και προσπάθεια καθολικής εφαρμογής του μαρξιστικού/κομμουνιστικού μοντέλου, ήταν η Οκτωβριανή επανάσταση και η εγκατάσταση της «δικτατορίας του προλεταριάτου» στην μετέπειτα Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών «Δημοκρατιών». Στην περίπτωση της Σοβιετικής ένωση, εφαρμόστηκε η βίαιη κατάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές μπολσεβίκους. Όμως τελικώς δεν ακολουθήθηκε κατά γράμμα το μαρξιστικό μοντέλο, αλλά μάλλον το «Σταλινικό» μοντέλο. Κι αυτό συνεχίστηκε σχεδόν μέχρι την περίφημη «περεστρόικα», όπου επιχειρήθηκε η απομάκρυνση από το σκληροτράχηλο και ολοκληρωτικό σταλινικό μοντέλο διακυβέρνησης. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι σύμφωνα με τους επικριτές του, ο σοσιαλισμός κομμουνιστικού τύπου απέτυχε.


Οι υποστηριχτές του απαντούν πως στην πραγματικότητα, η αντοχή του Σοβιετικού πειράματος για σχεδόν έναν αιώνα, παρά τις καταπιέσεις του λαού και τις βίαιες εκτοπίσεις των αντιφρονούντων, η δημιουργία μιας κομμουνιστικής «αυτοκρατορίας», (αν και αντίθετη με τις διεθνιστικές κομμουνιστικές αντιλήψεις), πιστοποιεί την επιτυχία της οκτωβριανής επανάστασης. Ένα δεύτερο και πιο προσγειωμένο επιχείρημα είναι ο ισχυρισμός πως το Σοβιετικό μοντέλο ήταν διαστρέβλωση του σοσιαλισμού. Το ιδεατό ήταν, μετά την βίαιη κατάληψη της εξουσίας, η επιβολή «δικτατορίας του προλεταριάτου» (η οποία εν πολλοίς, συνέβη), ώστε στη συνέχεια να εφαρμοστεί ο σοσιαλισμός. Ένα σοσιαλισμός που πιο εύκολα ορίζεται παρά σχηματίζει εξουσία. Ο κομμουνισμός γεννήθηκε ως απάντηση στις απολυταρχικές και καπιταλιστικές κοινωνίες της Δύσης, παρ’ όλα αυτά εφαρμόστηκε κυρίως σε Ασιατικές χώρες. Αυτό ίσως φανερώνει κάτι για την ψυχοσύνθεση των ατόμων που ασπάζονται τον, χωρίς αμφιβολία, γοητευτικό σοσιαλιστικό «παράδεισο». Στην Κίνα του Μάο τσε Τουνγκ, πιθανώς να μην υπήρξε η καταπίεση του Σταλινικού καθεστώτος, αλλά ίσως να αναπτύχθηκε ένα πιο πετυχημένο είδος απολυταρχικού σοσιαλισμού/κομμουνισμού.


Κοινό χαρακτηριστικό και τον δύο καθεστώτων ήταν η γενική απόρριψη ξένων, ιδιαίτερα δυτικών πολιτιστικών προτύπων, ο υλιστικός υπαρξισμός και η επιθυμία για τη δημιουργία ενός νέου, στενά κομμουνιστικού και ασιατικού «είδους» ανθρώπου. Κλείνοντας, μπορεί να υποστηριχθεί πως πιθανόν ο κομμουνισμός να μην ήταν λάθος επί των αρχών του και ίσως είναι εφαρμόσιμος σε μικρότερες και «καθυστερημένες» κοινωνίες, ή σε δημοκρατικώς οργανωμένα «κοινόβια», παρ’ ότι «απέτυχε». Ο κομμουνισμός μπορεί να δημιουργεί τέρατα εξίσου καλά με οποιοδήποτε άλλο σύστημα, πολιτικό ή/ και οικονομικό, όπως η δημοκρατία και ο καπιταλισμός


                                                         Μαχητικός πυρήνας Μακεδονίας

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΗ ΛΕΞΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΤΡΑΒΗΞΤΕ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟ!







Στην κατεχόμενη Ελλάδα των αναρίθμητων φλύαρων διαμαρτυρόμενων δειλών, όπου η κατοχή φαίνεται να έχει λάβει την μορφή μιας χιονοστιβάδας ηλιθιότητας που προέρχεται απ’ όλες τις κατευθύνσεις και συγχρόνως απαντάται σε όλες τις τάξεις του πληθυσμού, όπου οι δικαιολογίες για αναβολή ανθούν η μια μετά την άλλη στην αυλή του κοινωνικού νεκροταφείου, διαπιστούται ότι στους γήλοφους περιμετρικά των ταφικών μνημείων ανθούν και διάφορα δηλητηριώδη ιδεολογικά μανιτάρια που προκαλούν τον επισκέπτη τους να τα κόψει, κάνοντας τον να υπολογίζει αφελώς στην ικανοποίηση μιας ακόρεστης “διατροφικής” πνευματικής ανάγκης, που είναι η ανθρώπινη περιέργεια. Τα δηλητηριώδη μανιτάρια ως μύκητες που είναι φυτρώνουν στα καταπράσινα δάση, στο απαλό χώμα, εκεί όπου έχει υγρασία, αλλά πολλές φορές και πάνω στους κορμούς δέντρων. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η ομπρελοειδής μορφή τους. Κι όπως λέει μια παροιμία: “όλα τα μανιτάρια τρώγονται μερικά όμως μόνο μια φορά.” Το θρυλικό πόνημα Der Giftpilz (μτφ: Το Δηλητηριώδες Μανιτάρι) εξεδόθη από τον Julius Streicher το έτος 1938. Οι λεζάντες του εν λόγω πονήματος ανήκουν στον Ernst Hiemer και τα σκίτσα στον αξεπέραστο Philipp Rupprecht (ή Fips). Αμφότεροι ήσαν συνεργάτες του ιδρυτή της αντισημιτικής εφημερίδας Der Stürmer του Julius Streicher. Εύλογα θα σκεφτείτε τι σχέση έχουν τα δηλητηριώδη μανιτάρια με τον εθνικισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό.

Οι νταβατζήδες του καιρού μας, το ίδιο και οι καρικατούρες τους στον ιδεατό κινηματικό χώρο του εθνικισμού ή του εθνικοσοσιαλισμού, φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια που γεμάτα δηλητήριο παραμονεύουν κάποιον αφελή να τα κόψει ή να τα προσφέρει με τη σειρά του σε κάποιον άλλον αφελή. Ο Εβραίος εμφανίζεται κι επικρατεί οπουδήποτε βρίσκει πρόσφορο έδαφος για κέρδος, όπως και το δηλητηριώδες μανιτάρι φυτρώνει εκεί όπου υπάρχει μούχλα. Όσον αφορά τον κινηματικό χώρο του εθνικισμού ή του εθνικοσοσιαλισμού η ιδεολογική πανούκλα και η οικονομική σπέκουλα αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν τον καρκίνο για την ανάπτυξη ενός αληθινά ριζοσπαστικού και ανατρεπτικού καθεστώτος.

Αν αναρωτιέστε γιατί ο εθνικισμός δεν ήταν και δεν είναι ριζοσπαστικός εδώ και δεκαετίες στην πατρίδα μας και στον καιρό του Μνημονίου απέχει κατά πολύ από το να αποτελεί ένα ανατρεπτικό κοινωνικό κίνημα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΗΡΟ διαδικτυακό και μη θίασο ακροδεξιών αστών γελωτοποιών που απαρτίζουν αυτό που αυτοαποκαλείται “χώρος”… Εξάλλου, όπως λέει και ένα νεολαιίστικο τραγούδι, “όλα είναι μαγαζί”. Στον κόσμο του θεάματος και της αναπαράστασης του, πράγματι όλα είναι μαγαζί και όλα λειτουργούν στην λογική μαγαζιού. Όλα, ιδεολογίες, άνθρωποι, σχέσεις, εγκλωβίζονται στην απόχη των πάσης φύσεως μαγαζατόρων και των wannabies.

Κι όταν ομιλούμε περί αναγκών, αρκεί να θυμηθούμε την σοφή ρήση του Ζαν Ζακ Ρουσσώ “Δεν είναι ικανός κανείς για υψηλές σκέψεις, όταν πρέπει να σκέπτεται πώς θα βγάλει το ψωμί του”.

Στην πατρίδα μας εκλείπουν από την κεντρική πολιτική σκηνή οι Μεγάλες Αξίες και βασιλεύουν οι πιστωτές εφήμερων ιδεολογημάτων σε τιμή ευκαιρίας. Το εθνικιστικό και εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα ΔΕΝ ΑΝΘΙΣΕ ΠΟΤΕ ΤΟΥ εξαιτίας τέτοιων υλιστικών αναγκών που προέρχονταν ως δικαιολογία αναβλητικότητας από τέτοιους δειλούς που επικαλούνταν ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΤΙΤΑΝΩΝ, ενώ οι ίδιοι και οι επιλογές τους ήταν και είναι ΝΑΝΟΕΙΔΕΙΣ!

Γνωρίζοντας πόσο αδύναμοι είναι όλοι τους μπροστά στην πραγμάτωση όλων όσα ευαγγελίζονται προς τέρψιν της ακόρεστης φαντασίας τους, αρκούνταν και αρκούνται στην πνευματική ελεημοσύνη των κατώτερων τω πνεύματι από εκείνους. Δεν αρκεί να είναι κανείς Καίσαρας, αλλά πρέπει να φέρεται και ως Καίσαρας, παραφράζοντας την γνωστή ρήση που αναφέρεται στη γυναίκα του Καίσαρα. Οι εραστές των φυλετικών προτύπων και θεωριών στην πλειοψηφία τους δεν αγγίζουν καν το πρότυπο του Γαλάτη, φυλετικά, φυσιογνωμικά, μορφολογικά… Το Γ’ Ράιχ μάλλον αποδεικνύεται η εύκολη λύση μιμητισμού αυτού που δεν είναι.

Οι ιδεολογικοί νάρκισσοι είναι παραδοσιακά χλιαροί και εγωκεντρικοί τύποι που δεν εμπλέκονται στα επαναστατικά κινήματα με τρόπο δυναμικό, παρά αρκούνται να παριστάνουν τους πνευματικούς ταγούς αυτών με τρόπο γελοίο και καταδυναστευτικό τόσο προς τον ίδιο τους τον εαυτό όσο και προς τα κινήματα που υποτίθεται ότι απευθύνονται.

Ας αναφέρουμε κάτι δεικτικό όλων αυτών. Στις 20 Απριλίου του έτους 1933, συμπληρώνονταν 44 έτη από την γέννηση του Αδόλφου Χίτλερ (1889) οπόταν ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφεύς ήταν επιφορτισμένος από το Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς Hanns Johst ώστε να συγγράψει το έργο Schlageter για τον εορτασμό της Νίκης που ήταν η ανάληψη της αρχής από τον ένα και μοναδικό Φύρερ της ιστορίας. Στην πραγματικότητα, το έργο Schlageter ήταν μια ηρωική βιογραφία του πρωτομάρτυρα Εθνικοσοσιαλιστή Albert Leo Schlageter που ανήκε στα Freikorps και εξετελέσθη από τις Δυνάμεις των Γάλλων μετά το πέρας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο Γ’ Ράιχ μνημονευόταν ως Εθνικός ήρωας. Πράγματι, ο Albert Leo Schlageter ανάπτυξε σημαντική αντιστασιακή δράση με την πραγματοποίηση σαμποτάζ εναντίον των Γάλλων.

Πόσοι από εσάς τους λάτρεις ανδρών σαν τον Albert Leo Schlageter έχετε πράξει τα δέοντα, ώστε να τιμάτε επάξια τον τίτλο του Εθνικιστή ή του Εθνικοσοσιαλιστή;

Γιατί άλλο πράγμα είναι ο τίτλος αυτός καθαυτός, άλλο το να είναι κανείς στην πράξη και πολύ πιο διαφορετικό το να αναγνωρίζει η κοινωνία κάποιον που τιμά τον τίτλο που του αποδίδει ορθά, εσφαλμένα ή και από σύμπτωση η ίδια. Άλλο να δείχνεις κι άλλο να είσαι και άλλο να σε αναγνωρίζουν.

Εμείς οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές δεν ανήκουμε σε θεατρικές συνομοταξίες ή λέσχες οργανωμένων συμφερόντων, όπως δεν θέλουμε να οδηγούμε ασκόπως ένα ποίμνιο ηλίθιων φετιχιστών. Τουναντίον θέλουμε να δώσουμε θάρρος και να οδηγήσουμε τους αφοσιωμένους Μαχητές στον δρόμο του Αληθινού Αγώνα. Η Πτώση των αξιών συνετελέσθη. Τώρα θέλουμε την σύγκρουση!

Ποιος είναι ο Αληθινός Αγώνας; Φυσικά είναι αυτός που γίνεται στην πράξη και όχι αυτός που υπονοείται ότι θα έπρεπε να γίνει. Είναι ο αγώνας στον παρόντα χρόνο, ο αγώνας που γίνεται χάρη στις θυσίες των μαχητών μας. Κάθε ώρα και κάθε στιγμή στους δρόμους της φωτιάς, εκεί όπου δεν παρέχεται καμία ασφάλεια, εκεί όπου όλα εκθέτουν και όλα αποτελούν απειλή για τον αγωνιστή. Εκεί όπου όλα είναι ένα απέραντο ναρκοπέδιο το οποίο πρέπει να διαβούμε ώστε να αντικρίσουμε την αυγή που θ’ ανατείλει! Όσο πιο σκληρός ο αγώνας και όσο πιο κακοτράχαλος είναι ο δρόμος που θα διαβούμε τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ηδονή της Νίκης!

Οι θλιβεροί μιμητές και τυπολάτρες της Εθνικής Επανάστασης που απαρτίζουν σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν τον ιδεατό χώρο του εθνικισμού ή του εθνικοσοσιαλισμού, πόσο μικροί φαντάζουν μπροστά στα κατορθώματα των νεκρών ειδώλων τους! Οι ίδιοι πράγματι ανίκανοι για αντικαθεστωτική δράση, φέρονται ως μέλη που ανήκουν σε ιδεολογικά συγγενικές λέσχες μπουρζουάδων που παρατηρούν την ζωή που έφυγε μέσα από τα χέρια τους και αναπολούν τον χρόνο που χάθηκε…

Το ερώτημα που τίθεται προς κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο: τι είδους αντιστασιακή δράση έχουν να επιδείξουν σήμερα στην κατοχική Ελλάδα του Μνημονίου και της ιστορικής λήθης όλοι αυτοί που επαίρονται για τον φιλοσοφικό εθνικισμό ή τον ιδεαλιστικό εθνικοσοσιαλισμό τους;

Που είναι ο εθνικισμός στην κοινωνία ή ο εθνικοσοσιαλισμός; Ποια η επιρροή των ομάδων σας ή των κινημάτων σας στην κοινωνία; Απολύτως καμία και εξίσου θεαματική με ό,τι στηλιτεύετε ως “ασύμβατο με την ιδεολογία”.

Για ποια ιδεολογία ομιλείτε Κύριοι και Κυρίες; Στ’ αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί αν διαθέτετε κάποια ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ή ΑΡΧΕΣ; Ή μήπως η μόνη ιδεολογία σας είναι η αυτοπροβολή, η αναγνώριση, ο εγωκεντρισμός και η απολαβή από όλα αυτά;

Όσοι καλούν το εθνικιστικό και εθνικοσοσιαλιστικό ποίμνιο σε αποφυγή της σύγκρουσης με τον εχθρό, χρησιμοποιούν ιδεοληψίες για να πείσουν, επηρεασμένοι φανερά από τις μη ιάσιμες ψυχικές νόσους που τους ταλαιπωρούν. Όσοι επιμένουν στην διάδοση μιας χαρούμενης πολιτικής επιστήμης που θυμίζει πολιτικό τσίρκο με τους ίδιους στον ρόλο των ιδιοκτητών αλλά και των τσιρκολάνων του, όχι μόνον πλανώνται πλάνην οικτράν οι ίδιοι, απεναντίας εξαπατούν διά της εξαπάτησης πρωτίστως των ιδίων και τους αφελείς συνοδοιπόρους τους στον κυκεώνα της ιδιοτέλειας.

Μιας και η κουλτούρα των μπουρζουάδων των σαλονιών έχει κατακλύσει κάθε πτυχή του βίου μας, ας θυμίσουμε προς όλους τι έγραφε ο προαναφερθείς Hanns Johst στο περίφημο έργο του Schlageter και ας πράξουμε αναλόγως: “Εγώ πυροβολώ με αληθινά πυρά! Όταν ακούω την λέξη κουλτούρα..., απασφαλίζω το περίστροφό μου!” (Πράξη 1η , Σκηνή 1η)

Στον σύγχρονο κόσμο και δη στην νεοελληνική θεαματική πραγματικότητα η κουλτούρα έγινε αυτοσκοπός. Πήρε διαζύγιο από την φιλοσοφία. Η κουλτούρα έκοψε γέφυρες με την πραγματικότητα και κλείστηκε σε έναν γυάλινο θόλο, απ’ όπου ικανοποιεί τον ναρκισσισμό της. Μέσα από αυτό τον γυάλινο θόλο μυεί κατά το δοκούν τα θύματά της και πωλεί αναμασημένη τροφή στα νέα μέλη αυτής της κουλτούρας, ώστε να κονομάνε αυτοί οι ίδιοι που την παράγουν. Στις υποτιθέμενες "πολιτισμένες" κοινωνίες θα έχετε αντιληφθεί ότι έχει αναδυθεί μια ολόκληρη παρασιτική οικονομία που κυριαρχεί χάρη στην παραγωγή προϊόντων (υπό) κουλτούρας που οι ίδιοι παράγουν και προωθούν. Η κουλτούρα είναι το βασίλειο της κατανάλωσης και η αποθέωση της πνευματικής νεκροφάνειας. Το δίδυμο αδελφάκι της κουλτούρας είναι ο κινηματικός ντεφετισμός.

Τα εγωκεντρικά καρκινώματα που αναμασούν θεωρητικά σχήματα πρέπει να ξεριζωθούν και η σύγχρονη Καρχηδόνα του κινήματος πρέπει να καταστραφεί! Θα γκρεμίσουμε την δικτατορία των διεφθαρμένων. Όσο κι αν μας μισεί ο βασιλιάς και οι αυλικοί του, θα κάνουμε τα πάντα ώστε….

                                 

                                             Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ

                                                      ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Αυτόνομες Ελληνικές ζώνες: Ριζοσπαστικός Εθνικισμός (Νέες δράσεις Κυψέλη - Νέος Κόσμος)





Εκαντοτάδες αυτοκόλλητα  κολλήθηκαν απο συναγωνιστές στον Νέο Κόσμο πάνω σε τέτοιες εμετικές αφίσες. Ο Νέος Κόσμος μας ανήκει 

 

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: Ούτε στο Παγκράτι - Ούτε πουθενά (''Αντιφασίστες θα σας τελειώσουμε σε πόλεις και χωριά)











Το Παγκράτι ανήκει στους Έλληνες

Υγ. Αναρχικά γουρούνια μην νομίζετε ότι αυτό που έγινε στα Ιωάννινα και στην Καλλιθέα θα μείνει χωρίς απάντηση, τραμπουκίσατε και χτυπήσατε άσχημα μικρά παιδιά χωρίς να φταίνε και ούτε καν να έχουν σχέση με εμάς.. Την σημαία που κάψατε, τα παιδιά που χτυπήσατε θα τα πάρετε πίσω στο διπλάσιο..