Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες στο κέντρο της Αθήνας / Ζήτω το Έθνος - Κάτω το κράτος







Επειδή οι δράσεις δεν θα σταματήσουν ποτέ, βλάκες αντιφασίστες, ας είσαστε πιο προσεκτικοί άλλη φορά. Παραλίγο να χάσετε μηχανάκια και αφίσες. Κάτω έμεινε ο βλάκας σας. Ξέρετε εσείς που και τι έγινε. Αυτά όμωςκαλό είναι να μην γίνονται. Αλλά αυτή τη φορά μάθαμε κι από που ξεκινάτε για να κολλήσετε τις μαλακίες σας.  Πουστάκια το νου σας. Θα σας ξεβρακώσουμε καταμεσής του δρόμου. Έτσι υπάλληλοι 'autonome antifa';

Mikis Mantakas Presente . !!! 13/6/1952 - 28/2/1975



Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες/ 'Early in the morning'...κάπου στην Αθήνα! Απ' την Αθήνα ως το Μπέλφαστ





Το 'Drunken Sailor' των Irish Rovers ξεκινάει με τον στίχο 'What will we do with a drunken sailor?'. Πράγματι, καμία επανάσταση δεν ξεκίνησε από κάποιον 'νηφάλιο' ηγέτη. Οι ήρωες της ελληνικής εθνεγερσίας ήπιαν απ' το αθάνατο κρασί του '21. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς. Ο IRA έπλυνε τους δρόμους με το αίμα των βρετανών κατακτητών. Στην Παλαιστίνη μικρά παιδιά συμφιλιώνονται με τον θάνατο καθημερινά.




Η άνιση μάχη είναι το κρασί της μέθης για τον μαχητή. Απ' την Αθήνα ως το Μπέλφαστ κι απ' την Λευκωσία ως την Λωρίδα της Γάζας, μία καρδιά πάλεται και μάχεται για αξιοπρέπεια κι ελευθερία. Εμείς μεθάμε μαζί της και τα δίνουμε όλα για τη γεύση της μάχης που δεν σβήνει ποτέ απ' τα χείλη. 'Τα πάντα ρει' κι ό,τι κυλάει είναι καταδικασμένο να επιστρέψει στον αιώνιο προορισμό του. Ας πάρουμε εκδίκηση για ό,τι μας έκλεψαν κι όποια χαρά μας στέρησαν. Έλληνα μην αυταπατάσαι. Καμία διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες δεν θα σου φέρει πίσω την  αξιοπρέπεια. Σ' αυτό τον αγώνα κανείς δεν έχει δικαίωμα να λείψει. Έχουμε πόλεμο!











ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΞΑΝΘΗ:Πνευματισμός κι Επιστημονική Εγκυρότητα / Επιστημονισμός





Ο σύγχρονος εφιάλτης για το ανθρώπινο γένος προέρχεται απ' την Αναγέννηση. Η παρατήρηση του Louis Ferdinand Celine σχετικά με την Αναγέννηση: 'Απ' την Αναγέννηση έχει υπάρξει μία τάση να εργάζονται περισσότερο και με περισσότερο πάθος για την έλευση του Βασιλείου των Επιστημών και της Κοινωνικής Ρομποτικής'. Το να επιτίθεται κανείς στον επιστημονισμό και την Αναγέννηση ισοδυναμεί με το ισχυρίζεται κανείς πως η γη είναι επίπεδη ή εν πολλοίς 'ξενέρωτο', 'αντιδραστικό', 'σκοταδιστικό' να διαφωνεί με την θεωρία περί Σείριου που εξέφρασε ο Robert K. G. Temple μέσα απ' το έργο του 'The Sirius Mystery'. Πρόκειται για μία θεωρία που υποστηρίζει ότι η φυλή Dogon του Mali της Δυτικής Αφρικής διατηρεί μία παραδοσιακή επαφή με έξυπνα εξωγήινα όντα που κατοικούν στο αστέρι του συστήματος, στον Σείριο. Ο Σείριος ονομάζεται 'Μέγας Κύων' κι είναι το λαμπρότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό με φαινόμενο μέγεθος −1,46. Βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Το όνομά του προέρχεται από το ελληνικό 'σείριος' που σημαίνει 'φωτεινός'. Σύμφωνα μ' αυτή τη θεωρία, αυτά τα όντα, υποτίθεται ότι έχουν διδάξει τις τέχνες του πολιτισμού στους ανθρώπους, έχοντας δημιουργήσει τα συστήματα των Φαραώ της Αιγύπτου, τη μυθολογία του ελληνικού πολιτισμού, καθώς και το Έπος του Γκιλγκαμές μεταξύ άλλων. Ο Robert K. G. Temple εξέφρασε την θέση του όντας επηρεασμένος απ' τις έρευνες των εθνογράφων Marcel Griaule και Germaine Dieterlen. Περίοπτη θέση στην θεωρία αυτή καταλαμβάνει η συγκριτική γλωσσική και μυθολογική υποτροφία, καθώς επισημαίνονται ομοιότητες μεταξύ των Dogon, των Αιγυπτίων, των Σουμερίων τόσο στις πεποιθήσεις τους όσο στα αρχέτυπα σύμβολά τους.





Η αιτία για την οποία η επιστήμη αποτελεί έναν κακό αφέντη κι έναν επικίνδυνο υπηρέτη και δεν θα έπρεπε να λατρεύεται, όπως στις μέρες μας που έχει 'θεοποιηθεί', οφείλεται στο ότι δεν είναι αντικειμενική. Η επιστήμη είναι κατ' ουσίαν μία ποσοτική μέτρηση και σ' αυτό έγκειται η χρησιμότητά της. Οτιδήποτε δεν προσαρμόζεται με απόλυτο τρόπο στα κριτήρια του εκάστοτε επιστήμονα απορρίπτεται ως 'αντιεπιστημονικό-σκοταδιστικό'. Η επιστημονική αιτιοκρατία, ως αντίληψη κι ερμηνεία, έχει επανειλημμένα αποκλείσει κάποια δεδομένα από μετρήσεις, ενώ άλλοτε παραποίησε άλλα δεδομένα. Για παράδειγμα, εις ό,τι αφορά στην περίπτωση του 'Piltdown Man' ('Άνθρωπος του Πίλτνταουν') που κατά τη γνώμη πολλών μελετητών θεωρείται 'ολοκαύτωμα σε βάρος της επιστήμης'. Τo 1912 υπήρξε κατά την παραδοχή πολλών μία καλή χρονιά για την επιστημονική φαντασία και για τους επίδοξους κυνηγούς απολιθωμάτων, καθώς τότε συνέπεσε η δημοσίευση του μυθιστορήματος επιστημονικής φανασίας του Arthur Conan Doyle 'The Lost World' ('Ο Χαμένος Κόσμος') με την είδηση μιας ανακάλυψης, που αναστάτωσε την κοινή γνώμη της εποχής: Ένας ερασιτέχνης παλαιοντολόγος, ο Charles Dawson ανακοίνωσε την ανακάλυψη στο χωριό Piltdown του Sussex της Βρετανίας, ενός εκτεθειμένου κρανίου, μίας γνάθου κι ορισμένων δοντιών, που κατά τη γνώμη του ανήκαν σ' έναν απ' τους προγόνους του ανθρώπου. Συμπτωματικά στο μυθιστόρημα του δημιουργού του διαβόητου Sherlock Holmes, ο ήρωας του, ο καθηγητής Challenger, ανακάλυπτε ένα ανεξερεύνητο οροπέδιο στο οποίο επιβίωναν δεινόσαυροι μαζί με ανθρωπόμορφους πιθήκους, που αντιπροσώπευαν τον αμέσως προγενέστερο κρίκο στην εξέλιξη προς τον άνθρωπο. Η ανακάλυψη του Dawson με την αίσθηση που προκάλεσε προσέλκυσε το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Ένας απ' αυτούς, ο διαπρεπής παλαιοντολόγος του Βρεταννικού Μουσείου, ο Arthur Smith Woodward, εντυπωσιασμένος απ' τα ευρήματα, έσπευσε στην περιοχή, ώστε να συμβάλει στις ανασκαφικές εργασίες. Αποτέλεσμα των ανασκαφών που πραγματοποίησε με τον Dawson ήταν η ανακοίνωση τον Δεκέμβριο του 1912 των συμπερασμάτων τους: Το απολίθωμα που είχε βρει ο Dawson ανήκε στο παλαιότερο γνωστό απολίθωμα ενός άμεσου προγονικού είδους του ανθρώπου που έζησε πριν από 500.000 χρόνια! Με την ανακοίνωση των συμπερασμάτων η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα διχάστηκε. Οι Βρετανοί επιστήμονες, χαιρέτισαν την ανακοίνωση για την ανακάλυψη του άνθρωπου του Πιλτντάουν ή Eoanthropus Dawsoni (προς τιμήν του ανασκαφέα του) ως ορθή, καθώς ανάμεσα στα άλλα περιποιούσε τιμή στη Βρεταννία ως λίκνο της εμφάνισης του ανθρώπου. Την ίδια όμως άποψη δεν συμμερίζονταν Αμερικανοί και Γάλλοι επιστήμονες, που διατηρούσαν τις αμφιβολίες τους. Ατυχώς όμως γι΄αυτούς στην ίδια περιοχή ανακαλύφθηκαν λίγο αργότερα οστά ιπποποτάμων, καστόρων κι ελεφάντων, γεγονός που ενίσχυσε την αξιοπιστία των ανασκαφών και την ορθότητα των συμπερασμάτων του Dawson, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αμφισβητηθούν πλέον, για περισσότερο από 40 χρόνια. Το 1953 ο Αμερικανός ανθρωπολόγος JS Weiner ύστερα από έρευνα που έκανε στα ευρήματα του Dawson προσκόμισε αποδείξεις σύμφωνα με τις οποίες το κρανίο του ανθρώπου του Πιλντάουν ήτο μία επιστημονική απάτη. Το κρανίο ήτο ένα προϊόν ανασύνθεσης στην οποία είχε χρησιμοποιηθεί ένα ανθρώπινο κρανίο ηλικίας 500 ετών κι η κάτω γνάθος ενός ουρακοτάγκου. Μοιραία η εξαπατημένη επιστημονική κοινότητα στράφηκε στην αναζήτηση του ενόχου. Οι πρώτες υποψίες βάρυναν τους Dawson, Woodward κι έναν νεαρό Ιησουίτη ιερέα, τον Pierre Teilhard de Chardin, που είχε αναμειχθεί στις ανασκαφικές εργασίες, καθώς είχαν προφανείς λόγους να συμμετάσχουν στην παραχάραξη. Στον κατάλογο των υπόπτων, 70 χρόνια αργότερα προσετέθη ένας ακόμη ύποπτος: Δεν ήταν άλλος απ' τον ίδιο τον συγγραφέα Arthur Conan Doyle που ενοχοποιήθηκε απ' τη δημοσίευση των John Winslow κι Alfred Meyer στο περιοδικό Science το 1983. Στη δημοσίευση οι δύο συγγραφείς εκτός του ότι 'φωτογραφίζουν' τον Doyle, περιγράφοντας το δράστη της απάτης ως ένα άτομο που πιθανότατα ήταν: 'ένας ιατρός που γνώριζε την ανθρώπινη ανατομία και χημεία, που ενδιαφερόταν για την γεωλογία και την αρχαιολογία... ένα άτομο που αγαπούσε τις φάρσες, την περιπέτεια… και κυριώτερο απ' όλα που μισούσε την καθιερωμένη βρετανική επιστημονική κοινότητα' παραθέτουν μερικές ενοχοποιητικές συμπτώσεις:




Μερικά χρόνια μετά την 'ανακάλυψη' του Piltdown, είχε έρθει στο φως της δημοσιότητας μία παρόμοια απάτη που επεχείρησε ένας εκκεντρικός φυσιοδίφης, ο Charles Waterton, ο οποίος είχε ισχυριστεί ότι σκότωσε έναν ανθρωπόμορφο πίθηκο, του οποίου ο σκελετός, όπως απεδείχθη, ήτο προϊόν ανασύνθεσης απ' τα οστά ενός πιθήκου. Ο Waterton κι ο Doyle είχαν φοιτήσει στο ίδιο σχολείο. Το 1912 χρονιά στην οποία ανακοινώθηκε η απάτη του Dawson, ο Doyle ζούσε στο Crowborough, που απέχει λίγα χιλιόμετρα απ' το Πίλτνταουν και καθώς ήτο δεινός περιπατητής είναι βέβαιο ότι θα είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την τοποθεσία στην οποία εντοπίστηκαν τα 'ευρήματα'. Στο παρελθόν είχε επισκεφθεί περιοχές στις οποίες είχαν γίνει ανασκαφές όπως η Μάλτα, στην οποία βρέθηκαν απολιθώματα ιπποποτάμου και γνώριζε άτομα, που θα μπορούσαν να είναι οι πηγές απ' τις οποίες προμηθεύτηκε τα υλικά της παραχάραξης (ένα νευρολόγο που πουλούσε παράξενα διαμορφωμένα κρανία και ένα προμηθευτή οστών ουρακοτάγκου). Στο μυθιστόρημά του 'Ο χαμένος κόσμος' υπάρχουν ομοιότητες με την ιστορία του Piltdown. Και σ' αυτό ανακαλύπτεται μία φυλή πρωτόγονων ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν τον αμέσως προηγούμενο κρίκο της εξέλιξης προς τον άνθρωπο ενώ η περιγραφή του οροπεδίου θυμίζει την τοποθεσία του Πίλτνταουν στην οποία ο Dawson ανακάλυψε τα επίμαχα ευρήματα. 2 περίπου χρόνια πριν την ανακάλυψη του Πίλτνταουν, ο Doyle, είχε περιγράψει την πλοκή, όσων συνέβησαν το 1912 σ' έναν φίλο του. Στο στόμα μάλιστα ενός από τους χαρακτήρες του βιβλίου του, ο Doyle βάζει τα ακόλουθα λόγια: 'Αν είσαι έξυπνος και ξέρεις τη δουλειά μπορείς να παραχαράξεις ένα κρανίο, όσο εύκολα μπορείς να κάνεις το ίδιο και με μια φωτογραφία'.



Οι δύο συγγραφείς απάντησαν καταφατικά στο ερώτημα αν ο Doyle είχε κίνητρο να στήσει μία τέτοια απάτη, καθώς ήτο γνωστή η εμμονή του με τον πνευματισμό (πίστευε στην επικοινωνία των ζωντανών με τα πνεύματα των νεκρών και στη δυνατότητα φωτογράφισης των πνευμάτων), κάτι που τον είχε φέρει σε αντίθεση με την επιστημονική κοινότητα της εποχής. Ένας απ' αυτούς, ο εξελικτικός Edwin Ray Lankester, είχε καταφερθεί εναντίον του πνευματισμού, ξεσκεπάζοντας ως απατεώνες δύο medium της εποχής. Πιθανόν ο Doyle να θέλησε να εξαπατήσει την επιστημονική κοινότητα για ν' αποδείξει, ότι όπως η αξιοπιστία της επιστημονικής σκέψης δεν μειώνεται απ' τις επιστημονικές απάτες στις οποίες μπορούν να γίνουν θύματα οι επιστήμονες, έτσι κι η αξιοπιστία του πνευματισμού δεν πλήττεται από αποκάλυψη μερικών απατεώνων που τον επικαλούνται. Έναν αιώνα μετά τα γεγονότα του Πίλτνταουν, ο δράστης της απάτης δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί.



Επιστρέφοντας στην αιτιοκρατία της επιστήμης, ο στόχος είναι η 'αυτοεκπληρούμενη προφητεία', είτε αυτή εκφράζεται ως Δαρβινισμός είτε ως πανάκεια για την θεραπεία του καρκίνου στη βάση του 'Cut Poison Burn'. Η 'επιστημονική μέθοδος' συχνά παραβιάζει τους κανόνες περί αποδείξεως, όταν αποτιμά τα δεδομένα που βρίσκονται έξω από μία επιστημονική περιοχή που έχει οριστεί ως περιέχουσα τα μόνα πιθανά δεδομένα. Τα αντιφατικά στοιχεία αγνοούνται, επειδή δεν ταιριάζουν στο αυθαίρετο-'αυταπόδεικτο' πρότυπο επιστημονικό κατεστημένο των μετρήσεων ή τα δεδομένα απαξιώνονται σε σχέση με τις υποθέσεις των δογμάτων του επιστημονισμού.




Το επιστημονικό κρυπτοκρατικό καθεστώς έχει αξιοποιήσει με επιτυχία, ώστε τα συμπεράσματα ν' απολήγουν στην προώθηση μίας προεπιλεγμένης μυστικής πολιτικής-απόκρυφης ατζέντας στο κοινό, παρουσιάζοντας τα ως ακλόνητη 'αντικειμενική επιστημονική αλήθεια'. Έτσι ο 'μπαμπούλας' της επιστήμης ενσταλάζει στους κοσμικούς την ευλάβεια απέναντι στις θεωρίες του, ενώ οι αντίπαλοι της εκάστοτε απόκρυφης πολιτικής ατζέντας που προωθείται με τον μανδύα της κραταιάς επιστήμης αντιμετωπίζονται ως οπισθοδρομικοί ή σκοταδιστές, ιδίως εις ό,τι αφορά στην αντίθεσή τους στον Δαρβινισμό, ένα δόγμα που ξεσκεπάστηκε ως φαιδρό απ' τον Norman Macbeth στο έργο του 'Darwin Retried' και αποκαλύφθηκε ως απόκρυφο δόγμα απ' τον Gertrude Himmelfarb στο έργο του 'Darwin and the Darwinian Revolution'.



Αυτή η διαδικασία παρατηρείται στην Αναγέννηση, η οποία εμπλουτίστηκε από αναθεωρημενη γνώση εις ό,τι αφορά την αλλαγή στάσης του ανθρώπου έναντι της φύσης: Η υποτιθέμενη 'τελειότητα' της 'ατελούς' δημιουργίας αντικαταστάθηκε απ' την παρέμβαση του 'παντοδύναμου' ανθρώπινου εγκεφάλου. Επιπρόσθετα, εξαιτίας της μαγικής παράδοσης της Αναγέννησης η οποία αποτέλεσε μήτρα για τον τερατώδη κόσμο των μηχανών, την βιομηχανική ρύπανση, την ασχήμια και τον σύγχρονο πολιτισμό του θανάτου, προήλθε ο όρος 'αθέμιτος ανταγωνισμός' που έχει ως επί τω πλείστον οικονομική χροιά, παρά οτιδήποτε άλλο. Η Frances Yates απεφάνθη επ' αυτού: 'Η φιλοσοφία του 17ου αιώνα που έμελλε ν' αντικαταστήσει τις φιλοσοφίες της Αναγέννησης ήτο ο μηχανισμός του Descartes, κι ο Mersenne, ο αφοσιωμένος φίλος και θαυμαστής του, έπαιξε σημαντικό ρόλο, μέσω επαφών και δια της αλληλογραφίας του, ενθαρρύνοντας τη μετάβαση από τη μαγεία στον μηχανισμό. Αποτελεί μία απ' τις πλέον βαθιές ειρωνείες της ιστορίας της σκέψης ότι η ανάπτυξη της επιστήμης της μηχανικής, μέσα απ' την οποία προέκυψε η ιδέα του μηχανισμού ως πιθανή φιλοσοφία της φύσης, ήτο παράγωγο της μαγικής παράδοσης της Αναγέννησης. Ο καρτεσιανός μηχανισμός εκποίησε δημιουργικά τη μαγεία και κατέστη η φιλοσοφία εκείνη η οποία επρόκειτο να εκδιώξει τον ανιμισμό της Αναγέννησης και ν' αντικαταστήσει τον 'θαυματοποιό' απ' τον 'μηχανικό φιλόσοφο'.



Ερχόμαστε στη Νέα Εποχή. Το 'φως' της φιλελεύθερης-ανθρωπιστικής Αναγέννησης φαντάζει 'τρομακτικό σε σχέση με άλλες ασθενέστερες νοοτροπίες'. Παρά ταύτα πρόκειται για την βίαιη είσοδο στην τεχνολογική φρίκη. Φαντάζει τόσο φυσική η τεχνολογική τυραννία, ώστε συνιστά την ίδια την τυραννία του νου. Με λίγα λόγια αποτέλεσε την οργάνωση του mind control, κατά πως το γνωρίζουμε σήμερα. Η αποκρυφιστική πρακτική ήτο ντυμένη με την αίγλη της Αναγέννησης. Την εποχή εκείνη, ο αλχημιστικός προγραμματισμός της ανθρωπότητας (που αποτελεί αποκρυφιστική επιστημονική τεχνουργία και πρακτική και προήγαγε τη μετατροπή των μη πολύτιμων μετάλλων σε χρυσό και την παρασκευή του ελιξήριου της ζωής που θα παρείχε την αθανασία). Επρόκειτο για την Ερμητική ποίμανση του ανθρώπινου προβάτου ('sheeple')-όλα για 'το καλό' μας και χωρίς τη γνώση μας, η οποία έλαβε χώρα μέσα στην άνθηση της μεγαλύτερης εποχής Τέχνης του δυτικού πολιτισμού. Το δόγμα βάσει του οποίου ο άνθρωπος παριστάνει το Θεό άγγιξε το ναδίρ στην φιλοσοφία του επιστημονισμού ο οποίος καθιστούσε πιθανόν την ηθική, πνευματιστική και φυσική υποδούλωση της ανθρωπότητας μέσω της χρήσης των τεχνολογιών, όπως είναι οι δορυφόροι κι η επιτήρηση μέσω Η/Υ, μία συνολική κατάσταση που συμβολίζεται πλέον και επίσημα απ' τον 'παντεπόπτη οφθαλμό' που στέκει στην κορυφή της πυραμίδας που απεικονίζεται στο χαρτονόμισμα του ενός αμερικανικού δολαρίου. Αυτά...

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

ΠΕΡΙ 'ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ' / ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ: ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ & ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ, ΣΑΣ ΘΑΨΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ






Στην μπροσούρα που εξεδόθη απ' το ΚΚΕ με τίτλο 'Ο κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής του ΚΚΕ', υπό την μορφή των πρακτικών απ' το κλείσιμο του συνεδρίου που διεξήχθη μεταξύ 16-19 Μαρτίου του 1946, γίνεται σαφές το μεσσιανικό περιεχόμενο της κομμουνιστικής ιδεοληψίας που μεταξύ άλλων παρενδύεται τον επιστημονικό χιτώνα, ώστε να ερμηνεύσει τον σοσιαλισμό (κοινωνισμό). Συγγραφέας του, ουδείς άλλος απ' τον 'αποκατεστημένο' ιστορικό (Γ)ενικό (Γ)ραμματέα του ΚΚΕ, Νικόλαο Ζαχαριάδη, στον οποίον άρεσαν πολύ τα 'ρούσικα' κι ο ίδιος είχε τον τίτλο του Σοβιετικού πολίτου.   Απ' τις πρώτες γραμμές του κειμένου, η μεταφυσική υπόσταση του ΚΚΕ γίνεται σαφές...



'Η ίδια η ζωή μας δίνει την απάντηση για το ΚΚΕ. Και αυτή μας λέει ότι το ΚΚΕ που γεννήθηκε από μία βαθιά ιστορική ανάγκη, παρ' όλες τις αδυναμίες και τις κρίσεις που πέρασε, κατόρθωσε να βγει τελικά και να επιβληθεί στην πλατιά λεωφόρο των ανοικτών λαϊκών αγώνων, γιατί ανταποκρίθηκε στην ιστορική ανάγκη που το γέννησε, ανάγκη που προκαθόρισε βασικά και την κοινωνική αποστολή του. Αν δεν ήταν αυτό, είτε αν αυτό ξέφευγε και απαρνιότανε το ιστορικό κατηγορηματικό πρόσταγμα, θα 'ξεφύτρωνε'-γι' αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία καμμιά-ένα άλλο κόμμα για να επωμιστεί και να φέρει σε πέρας την αποστολή αυτή'.



Όσον αφορά την μεσσιανική αποστολή του μέλους-αγωνιστή του ΚΚΕ, γράφονται τα εξής: 'Το μέλος του ΚΚΕ και ακόμα πιο πολύ το στέλεχός του ανήκει ολοκληρωτικά και αποκλειστικά σ' αυτό'.



Στη σελίδα 17 διαβάζουμε κάτι άκρως κωμικό, το οποίο αποτελεί και την επιτομή του ουτοπικού χαρακτήρα της κομμουνιστικής ιδεοληψίας: 'Ο κομμουνιστής είναι γέννημα και θρέμα της ανέχειας, του σκληρού και αμείλικτου αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές'.



Thank You God που υπάρχουν οι κομμουνιστές σε ευρωπαϊκή ή αμερικανική έκδοση στην πατρίδα μας (κι αλλού) για να επιβεβαιώνουν διαρκώς αυτό το 'γέννημα και θρέμα της ανέχειας'. Αρχής γενομένης απ' τον νυν Γενικό Γραμματέα της 'Περισσός Brothers' Κουτσούμπα, για τον οποίο έχει λεχθεί από κάποιον ομοϊδεάτη του ότι 'δεν κάνει ούτε για στεγνοκαθαριστής'. Εύγε κομμούνια, αν δεν υπήρχατε ως έχετε, όλο και κάποιος θα σας είχε ανακαλύψει επί της γης...



Για τον Ζαχαριάδη, ο συνεπής και πρωτοπόρος λαϊκός αγωνιστής ορίζεται ως μπολσεβίκος, όπως κι ότι ο κομμουνισμός 'δεν αποτελεί δόγμα, αλλά καθοδήγηση για δράση'. Μολονότι οι κομμουνιστές αποδέχονται την ατομική ευθύνη έκαστου μέλος-στελέχους έναντι του κόμματος, στο οποίο μετέχει και αγωνίζεται εθελοντικά, εθελοτυφλούν συνειδητά για την ευθύνη των μελών άλλων κομμάτων, καθώς ισχυρίζονται πως σ' αυτά πρέπει να τηρείται συλλογική απόδοση ευθυνών. Τρανταχτή η περίπτωση της Χρυσής Αυγής, όπου εφηρμόσθη κατά κόρον αυτή η μαρξιστογενής αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης. Ομφάλιος λώρος του κομμουνιστή λαϊκού αγωνιστή λογίζεται η μαρξιστική-λενινιστική θεωρία. Η παρέκκλιση απ' αυτήν ισοδυναμεί το κόψιμο αυτού (ίσως και αυτιού).



Στις σελίδες 36-37 γίνεται μία αναφορά που αξίζει της προσοχής μας. Έχοντας ως δεδομένο την κομμουνιστική κατηγορία που απεδόθη στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής περί 'συστάσεως και διευθύνσεως εγκληματικής οργανώσεως' (άνευ προσπορισμού χρημάτων φυσικά!), μπορούμε εύκολα ν' αντιληφθούμε ποιοί 'ημεδαποί' κύκλοι προώθησαν την δίωξη αυτή. Δεν αναφερόμαστε στους νεοδημοκράτες ως νεοδημοκράτες της φακής, αλλά στους νεοδημοκράτες ως κομμουνιστές φασιστοφάγους που υπακούουν στο πρόγραμμα του Μάο Τσε Τούνγκ, απολύτως κυριολεκτικά και καθόλου μεταφορικά. Η αναφορά αυτή αφορά την πολεμική προετοιμασία του κομμουνιστή μέλους του ΚΚΕ: 'Πρόκειται για την στρατιωτική κατάρτιση που πρέπει να έχει ο κομμουνιστής. Πιο σωστά ακόμα θα πρέπει να πούμε στρατιωτικοπολεμική κατάρτιση. Οι λαϊκοί και ταξικοί αγώνες έχουν και τη στρατιωτικοπολεμική τους πλευρά'.



Χρήζει ιδιαιτέρας αναλύσεως ότι ο Ζαχαριάδης αναφέρεται εμφατικά στην ψυχική υγεία του κομμουνιστή. Ότι πρέπει να έχει επαφή με τη φύση, ν' ανοίγει τα παράθυρα (για παράδειγμα για να διαλυθεί η μυρωδιά απ' τη χασίκλα), να κάνει πρωινή γυμναστική (σαν τον Λάμπρο Κωνσταντάρα που κάνει διατάσεις) και διάφορα άλλα. Ο Σιβηριανός κάτι ήξερε. Κομμούνια είναι πολλά...τα ψυχολογικά!



Διόλου τυχαίο πως τα μέλη των ένοπλων ομάδων του εν Ελλάδι συμμοριτισμού διακατέχονται απ' το αίσθημα της συνέχισης του δολοφονικού έργου των παππούδων τους. Είναι δεύτερη φύση γι' αυτούς. Είναι κομμουνιστικό γεννετικό υλικό. Εξ ου κι ονομάζουν τις γκρούπες τους με ονόματα που υπήρξαν ως τέτοιες στα χρόνια της κατοχής, ιδίως του συμμοριτοπολέμου κι ακόμα πιο πίσω. Ο.Π.Λ.Α., Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών, κλπ. Εξ ου κι όλα τα συνθήματά τους περιστρέφονται γύρω απ' την Βάρκιζα, το Μελιγαλά, κλπ. Το μίσος τους άσβεστο, όχι όμως περισσότερο απ' το δικό μας.

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: ΑΜΕ στο κέντρο της Αθήνας,Ζήτω ο Ριζοσπαστικός Εθνικισμός!










Στην καρδιά της εγκληματικότητας. Εκεί όπου η αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια κι οι πρεζέμποροι  κι οι δουλέμποροι στήνουν το δικό τους παιχνίδι ανομίας. Το κέντρο της πρωτεύουσας έχει παραδοθεί στις πολυεθνικές συμμορίες του υποκόσμου και τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα να μπορεί να αλλάξει την εφιαλτική  μητροπολιτική κατάσταση. Παλιότερα υπήρχε το σενάριο ότι οι πλούσιοι ηγέτες των κρατών οριοθετούν  γεωγραφικά την θέση τους απ' το εξαθλιωμένο πλήθος. Η γεωγραφική αυτή διαίρεση έχει πραγματωθεί.  Ελάχιστοι το καταλαβαίνουν. Ο ουρανός της κοινωνίας απεχθάνεται τους προλεταριοποιημένους. Η πρώην μεσαία  τάξη μετατοπίστηκε στα προάστια των Αθηνών. Στις περιοχές του κέντρου παραμένουν οι εξαθλιωμένοι Έλληνες  που δεν λένε να το βάλουν κάτω. Μόνοι κι ανυπεράσπιστοι από όλους, ευάλωτοι στις επιθέσεις των εξίσου  εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών και των συμμοριών του κοινού ποινικού εγκλήματος. Έλληνας είσαι; Γάμησέ τα! Αυτή την φράση θα ακούσετε οπουδήποτε δηλώσετε Έλληνας στο κέντρο της Αθήνας. 

Η Ελλάδα που ξέρατε αποτελεί ανάμνηση. Όλα ξεφτίζουν. Η πατρίδα μας αλλάζει όπως αλλάζουμε κι εμείς οι ίδιοι. Οι φωνές που αρθρώνουν ευθύ λόγο καταπνίγονται στον ωκεανό της παραπληροφόρησης. Η αλήθεια βιάζεται  στην κυριαρχία του ψέματος. Κάποτε αποτελούσε κινδυνολογία ότι σε λίγα χρόνια θα είμαστε μειονότητα στην ίδια  μας την πατρίδα. Πέρασαν τα χρόνια, πολλά άλλαξαν από τότε, ωστόσο αυτά που άλλαξαν είναι τόσο εφιαλτικά  που κανείς δεν θέλει να το πιστέψει. Η Ελλάδα δεν θα αποτελεί απλώς χώρα μειονότητας Ελλήνων, αλλά  καθόλου Ελλήνων. Το ιστορικό κέντρο της Αθήνας ήδη εκπέμπει μηνύματα αφανισμού των Ελλήνων. Η πόλη παραδόθηκε αμαχητί στον εχθρό. Ελάχιστοι αντιστάθηκαν κι ακόμα λιγότεροι συνεχίζουν να αντιστέκονται.

Απορρίψτε την βολή του καναπέ, διαλύστε την ουτοπία ότι καλύτερες μέρες θα' ρθουν, κλείστε το τηλεκούτι της αποβλάκωσης. Χρειάστηκαν 400 χρόνια υποταγής, έως ότου να καταλάβουν οι Έλληνες πως οι καλύτερες μέρες δεν έρχονταν μέσω της υποταγής στην Πύλη, αλλά μέσω της εθνικής εξέγερσης.

Την νύχτα που εσείς κοιμάστε στην ζεστασιά των σπιτιών σας, κάποιοι βρίσκονται στους δρόμους, μόνοι, δίχως  πλάτες, δίχως καβάντζες, μόνοι εναντίον όλων. Παλεύουν για εσάς, όχι για τους ίδιους. Είναι λίγοι, κυνηγημένοι από όλους, μα αποφασισμένοι για όλα. Γι' αυτούς δεν υπάρχει κίνημα ή επαναστατικό υποκείμενο.

Είμαστε ό,τι έχουμε κι ό,τι πιστεύουμε! Σηκωθείτε και πολεμήστε! Ζήτω ο Ριζοσπαστικός Εθνικισμός!

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: Ζήτω ο Περίανδρος (Δράση στην Δυττική Αττική)

Η Δύναμης έγκειται στην Νεότητα. Η Νεότης οφείλει να είναι Δυνατή Και Δυνατοί είναι μόνον εκείνοι που ξεπερνούν την ανωνυμία μέσα από την δράση. Ευχαριστήστε τους εχθρούς που μας το ανεγνώρισαν διώκοντας μας. Και στη συνέχεια πολεμήστε τους. Πολεμήστε τους λυσσαλέα διότι...ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΟΙΚΤΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΙΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ











Έμετο προκαλούν όσα διαδραματίζονται στην ακυβέρνητη πατρίδα μας. Ένας λαός φαφλατάδων, μωρών, δειλών, καιροσκόπων χαβαλέδων ψηφοφόρων που προσκυνούν κατουρημένες χρωματιστές ποδιές κομμάτων κι αφεντικών υπό τον φόβο της απώλειας των μισθών και των συντάξεων. Οι τρισκατάρατοι κι ασυνείδητοι μικροαστοί δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τις αυτοκτονίες των συμπατριωτών τους, εν είδη της ιδιότυπης 'ατομικής ευθύνης του καθενός για τις πράξεις του', ενδιαφέρονται μονάχα για την ατομική βολή τους. Είναι πρόθυμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα αρκεί να συνεχίσουν να ζουν, έστω σαν δούλοι. Η αδιαφορία είναι χειρότερη της συνειδητής προδοσίας. Είναι απόρροια του ραγιαδισμού που έχει επιβληθεί χάρις στην συναίνεση. Περί αξιοπρέπειας ούτε καν λόγος. Το γεγονός ότι περπατούν με σκυμμένο το κεφάλι (το κάτω είναι κατεστραμμένο όπως καταμαρτυρά η υπογεννητικότητα), σαν άψυχα σκιάχτρα, δουλικοί απέναντι σε κάθε απόφαση της εξουσίας, νομοταγείς απέναντι σε κάθε παραλογισμό, απρεπείς ως άνθρωποι, αμετροεπείς ως προσωπικότητες, κυριλεκτικά φλώροι ως προς τον στοιχειώδη τσαμπουκά που επιδεικνύουν όσοι-στοιχειωδώς- αντιστέκονται, σκουπίδια από πνευματικής απόψεως. Το μόνο επιχείρημα κι η μόνη-επί της ουσίας-ένσταση τους για το υπάρχον σύστημα δεν είναι ένσταση ουσίας. Τουναντίον είναι το κόψιμο των συντάξεων κι η μείωση των μισθών τους. Μία ένσταση ως προς το υλικό σκέλος. Για την διαφθορά και την πνευματική απαξία ουδείς λόγος. Δίκαια μεν, άδικα δε. Δίκαια διότι η ισοπέδωση καθίσταται συλλογική ευθύνη (κι έτσι οφείλει να είναι όταν μιλάμε για 'πατριώτες'), άδικα διότι η συλλογική ευθύνη ομογενοποιεί σ' ένα σύνολο κατώτερων ειδών κι όσους δεν αλλοτριώθηκαν απ' την λαίλαπα της Δημοκρατίας. Περί πατρίδας ούτε καν λόγος. Η Δημοκρατία έκανε καλά τη δουλειά της, αποκοίμησε, εξαχρείωσε και μετέτρεψε έναν αλλοτινό λαό φιλοσόφων πολεμιστών κι αρίστων σ' έναν όχλο πλειβείων που ως άλλοι ικέτες εκλιπαρούν για να μην έρθουν τα χειρότερα γι' αυτούς. Κι όμως τα χειρότερα θα' ρθουν, ήδη έρχονται, κι αυτό δεν μπορεί να μας κάνει να σαρκάζουμε ενόψει της ιλαρωτραγωδίας που θα ζήσουμε ως Ελληνισμός. Η δικαιοσύνη ίσταται υπεράνω πρόσκαιρων συμφορών. Ο Ελληνισμός έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου στην πορεία του ανά τους αιώνας. Αυτό δεν πρέπει ν' αποτελεί δικαιολογία αδράνειας, τουναντίον ένας βαθύτερος συλλογισμός που ν' αποτελεί εφαλτήριο αγώνος.





Η Ελλάς αποτελεί το κέντρο των παγκόσμιων διεργασιών και γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Οι φόβοι των μικροαστών θα επιβεβαιωθούν. Οι ελπίδες των μικροαστών θα κατακρυμνιστούν. Όσα εύχονταν ν' αποφύγουν, θα τα ζήσουν, αυτή τη φορά όμως εις το πολλαπλάσιον. Η ματαιοδοξία τους θα μετατραπεί σε δίκαιη τιμωρία. Ασεβείς, αχάριστοι και δειλοί θα ριχτούν στο πυρ το εξώτερον. Έχοντας εγκολπωθεί κάθε ειρηνόφιλη απάτη, θα φιλοδωρηθούν με βία. Κι αυτό αποτελεί μία αέναη κατάρα της ιστορίας, εκπεφρασθείσα μέσα από ποικίλες ρήσεις του Λατίνου Σενέκα, όπως 'Η μοίρα οδηγεί όποιον εκούσια την ακολουθεί, σέρνει όποιον αντιστέκεται' κι ότι 'Η τύχη φοβάται και τρέμει τους γενναίους, αλλά τρομοκρατεί και ποδοπατεί τους δειλούς'. Διότι, κατά τον ίδιον πάλι, 'Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος για εκείνον, που δεν ξέρει προς τα που φυσάει ο αέρας'.





Κατά τους αρχαίους χρόνους, ο νικητής επεδείκνυε τον δέοντα σεβασμό στον ηττημένο, για τον λόγο ότι πολέμησε. Για τον άνανδρο, ουδέποτε υπήρξε οίκτος
. Το ιπποτικό πνεύμα στηρίχθηκε σ' αυτό τον σεβασμό. Στους μοντέρνους καιρούς, όλα αυτά φαντάζουν μακρινά κι απρόσιτα. Καιροί που δεν θα ξανάρθουν, παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Τον λόγο έχουν τα αποτελέσματα. Μπροστά στην νίκη δεν υπάρχει ρομαντισμός. Ρομαντισμός μπορεί να υπάρξει μονάχα στη σκιά του μαχητή που δεν υπολογίζει το κόστος. Ρομαντισμός ενυπάρχει στον ιδεαλισμό. Στον υλισμό της αντικειμενικής πραγματικότητας υπάρχει μόνο ζόφος. Διαλέξτε την πλευρά σας. Ή με τους μαχητές και την αξιοπρέπεια, ή με τους δούλους και τους ξεφτίλες.




Ο 'ελληνικός λαός' αποτελεί μύθευμα των πολιτικών δημαγωγών, ώστε να εξαπατούν τους πολίτες στο όνομα της Δημοκρατίας. Ο μόνος 'λαός' ήταν, είναι και θα είναι εσαεί οι άριστοι, οι ολίγοι, οι ενάρετοι, οι ανδρείοι, οι αγωνιστές. Η μειοψηφία κόντρα στην πλειοψηφία. Αυτό που ονομάζουν 'λαός' και στολίζουν με δάφνες απ' τους εξαπατητές όλων, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας συρφετός συμφεροντολόγων. Ο 'λαός' είναι ένα πτώμα σε προχωρημένη σήψη που όζει ασέβεια προς την εθνικολαϊκή κοινότητα αίματος και την πατρίδα, τα οποία εκφράζονται ανιδιοτελώς μονάχα απ' τον ριζοσπαστικό εθνικισμό. Δεν οφείλουμε κανένα σεβασμό στο σύστημα, το κράτος, τις μαριονέτες του, τους νόμους του. Προσήλωση κι αυτοθυσία μονάχα στις ιδέες μας. Όλοι οι άλλοι κι όλα τ' άλλα να πάνε στο διάολο, εκεί που φύσει ανήκουν. Εμείς έχουμε τα δικά μας αληθινά ιερά τοτέμ, θεούς και είδωλα, διότι εμείς ανήκουμε στον εαυτό μας, εσείς ανήκετε στα κατάστιχα της ιστορίας. Συνεπεία αυτού η φυσική σας θέση είναι στο φρέαρ της ιστορίας. Κι αυτή είναι μονάχα η αρχή μέσα στο αέναο χάος. Να αιωρείστε όπως τα σωματίδια στη φορμόλη.






Τα ποντίκια (ο 'λαός') εγκαταλείπουν το καράβι όταν βυθίζεται. Αναφερόμαστε ειδικότερα στα διάφορα τρωκτικά που έχουν παρεισφρήσει εδώ και πολλές δεκαετίες στο προδοτικό μόρφωμα που ονομάζεται 'πατριωτικός-εθνικιστικός χώρος', ένα μόρφωμα που βαρύνεται στον ίδιο και παραπάνω βαθμό με τους πολιτικάντηδες που οι εκπρόσωποί του τύποις 'κατηγορούν', για το ότι εγκλωβίζει κάθε επαναστατικότητα κι αναστέλλει κάθε ριζοσπαστική προοπτική. Όταν η πατρίδα διαλύεται, την ευθύνη φέρουν όσοι αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, άτολμοι κι ανίκανοι. Όπως κατά τους αρχαίους χρόνους, όταν ακόμη υπήρχε τίσις κι όχι ατιμωρησία. Ο εμετικός αυτός 'χώρος', όπου συναγελάζονται ρηχοί, καραγκιόζηδες, συμμορίτες και καιροσκόποι, ως σύνολο δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα το ενθαρρυντικό, τίποτα άξιο λόγου πέρα απ' την συμπόρευση με την αστική δημοκρατία, το καθεστώς και τους ποικίλλους πραιτωριανούς του. Όσοι αγωνίστηκαν, αγωνίζονται, θ' αγωνίζονται εμπράκτως, αυτοί θα εξαιρούνται κι έχουν τον σεβασμό μας. Όσοι εξαπάτησαν, εξαπατούν, θα εξαπατούν δόλια και κατά συνείδηση, αυτοί δεν θα έχουν το έλεος μας. Αν οι πολιτικάντηδες είναι μία φορά 'προδότες', τότε οι προαναφερθέντες είναι δύο φορές προδότες. Το καθεστώς της Μεταπολίτευσης δημιούργησε το μόρφωμα αυτό που θα τελειώσει με τον θάνατό της. Το μόρφωμα αυτό λόγω της ανοργανωσιάς του και της παρακρατικής δομής και δράσης του, έστρωσε το έδαφος, ώστε οι ιδέες μας να υποστούν βάναυση δημόσια κακοποίηση, διαστρέβλωση, εξευτελισμό. Αναφερόμαστε στους διάφορους πολιτευτές και κάθε λογής ματαιόδοξους που έστησαν την πραμάτεια τους (παντός είδους), ώστε να αδράξουν  οφέλη, να χαρτογραφήσουν για λογαριασμό των προϊσταμένων τους, ν' αποσυντονίσουν και να σύρουν τους εθνικιστές σε ολέθρια σφάλματα, επ' ωφελεία-πάντοτε-του συστήματος.







Σύντροφοι Εθνικιστές και Συντρόφισσες Εθνικίστριες: Φτύστε όσους σας υπόσχονται αγώνες και σας πουλάνε αμπελοφιλοσοφίες. Όσοι δεν βάζουν το χέρι τους στη φωτιά του αγώνα μέσα από ανομολόγητες πράξεις, δίχως να επιζητούν την αναγνώρισή τους από εσάς, δεν αξίζουν τίποτα άλλο απ' την χλεύη σας. Αγωνιστείτε για την πατρίδα. Εναντιωθείτε στα γκρουπούσκολα που πουλάνε 'πατριωτισμό', 'πίστη' κι άλλα πολλά. Εμείς μιλάμε για αγώνα. Δεν μιλάμε για δάφνες και ροδοπέταλα. Η πατρίδα δεν είναι τσιφλίκι κανενός. ''Τούτη την Πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός 'εγώ', ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς 'εγώ'; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει 'εγώ'. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε 'εμείς'. Είμαστε στο 'εμείς' κι όχι στο 'εγώ'...'', έγραψε ο γενναίος Μακρυγιάννης του Έθνους μας, στ' απομνημονεύματά του.




Στο παρόν ομιλούν όσοι μετέχουν ενός αγώνος που είναι ιερή υποχρεώση όλων. Όσοι διαισθάνεστε το κάλεσμα προς μία ανειρήνευτη μάχη, λογίζεστε ως σύντροφοι και συναγωνιστές. Οι υπόλοιποι σαπίστε εκεί που είστε και ήσαστε πάντα.




'Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ'

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες στο Βοτανικό / Τέμενος (Τζαμί) στον Βατανικό; ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ..


ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ







Wait until the war is over / And we're both a little older, The Doors-'Unknown Soldier'



Στη διάρκεια της ιστορίας, πολλοί στρατιώτες πέθαναν στους πολυάριθμους πολέμους χωρίς υπολείμματα. Πολλά κράτη ανέπτυξαν την πρακτική ενός συμβολικού μνημείου, αφιερωμένο στον άγνωστο στρατιώτη που αντιπροσωπεύει τον πολεμικό τάφο των μη αναγνωρισμένων στρατιωτών. Όσων έπεσαν με ανιδιοτέλεια υπερασπιζόμενοι την ιδέα της πατρίδας. Κατά συνέπεια, στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη αντικατοπτρίζεται η ιδέα της φιλοπατρίας, η ιερότερη-όλων-ιδέα. Είναι η ιδέα που δεν ξεπουλιέται από κανέναν πολιτικάντη. Η απότιση τιμών προέρχεται απ' την ύστερη αρχαιότητα, όπου πίστευαν ότι βασανίζονταν οι ψυχές όσων δεν είχαν ταφεί τα σώματα. Η ταφή όσων είχαν χαθεί τα πτώματα, γινόταν συμβολικά με την κατασκευή ειδώλου ή με κενοτάφιο.Το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη βρίσκεται στην Πλατεία Συντάγματος, στην πρωτεύουσα του ελλαδικού κράτους. Δημιουργήθηκε μεταξύ 1929-1930. Τ' αποκαλυπτήριά του έγιναν ανήμερα της εθνικής παλιγγενεσίας, στις 25 Μαρτίου 1932 απ' την κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου. Στην αρχαιότητα, οι Έλληνες είχαν την πρόνοια για τη δημιουργία κενοταφίου αφιερωμένου στον Άγνωστο Στρατιώτη, όπως αναφέρεται απ' τον Θουκυδίδη στο 'Επιτάφιος του Περικλέους': 'μία δε κλίνη κενή φέρεται εστρωμμένη των αφανών, οι αν μη ευρεθώσιν εις αναίρεσιν' (Θουκ.2,34,3).





Η σύγχρονη ιστορία του μνημείου ανάγεται στα 1870, όταν πρώτοι οι Γάλλοι άρχισαν να φτιάχνουν μνημεία για τους νεκρούς τους στους παρελθόντες πολέμους, αφού ήταν τόσοι πολλοί, που μεγάλος αριθμός τους χάθηκε ανώνυμα στο πεδίο του Άρεως, στη μάχη και τον πόλεμο. Με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου εκατομμύρια στρατιώτες απόλεσαν τη ζωή τους στο βωμό της πατρίδας, δεν είχε μείνει ούτε ένα χωριό, που να μην ανέγειραν μνημεία, μέλαθρα και ηρώα. Χιλιάδες τέτοια μνημεία ανοικοδομήθηκαν σε κάθε μεγάλη πόλη της κάθε μικρής και μεγάλης χώρας. Στις αρχές του 20ου αιώνα η κάθε χώρα έβαλε τα σχέδια για τη δημιουργία ενός τέτοιου μνημείου, ενός μεγάλου και επιβλητικό μνημείου υπό τη μορφή κενοταφίου, όπου όλοι οι κάτοικοι θα αποτίουν τιμές και να ενθυμούνται τους ήρωές τους, γνωστούς και άγνωστους. Ο ελληνικός Άγνωστος Στρατιώτης είναι γυμνός, παρουσιαζόμενος ως ένα ρωμαλέο, δυνατό, καλλίγραμμο και απροστάτευτο παλικάρι (εξ ου η γύμνια του), μαρμάρινος κι αρχαιοπρεπής, θυμίζοντάς μας περισσότερο ένα Σπαρτιάτη, Αθηναίο, Μακεδόνα ή Μαραθωνομάχο, παρά ένα Χριστιανό φαντάρο, με αποτέλεσμα στη συνείδηση του λαού να έχει χωνευθεί πως ήταν πάντοτε εκεί που βρίσκεται.





Ούτε οι κατακτητές Γερμανοί δεν τόλμησαν να βεβηλώσουν το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Τ' αξιοποίησαν, αντίθετα, ως όπλο για την πάταξη των αναρχοκομμουνιστών. Το 2012, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, τα σκουπίδια της αριστεράς επιτέθηκαν στον χώρο του μνημείου, καίγοντας και λεηλατώντας, στο όνομα του 'αντιφασισμού'. Την ώρα των αποκαλυπτηρίων, το εθνοπροδοτικό και συμπλεγματικό ΚΚΕ επιχείρησε να οργανώσει αντιπολεμικά συλλαλητήρια. Οι συγκεντρώσεις απαγορεύθηκαν και στην Αθήνα η αστυνομία συνέλαβε προληπτικά 75 άτομα. Στη Θεσσαλονίκη, περί τους 600 κομμουνιστές πραγματοποίησαν πορεία στο κέντρο της πόλης 'Τραγουδώντας την Διεθνή', όπως διαβάζουμε στο 'Ριζοσπάστη' της επομένης, 'οι διαδηλωτές τράβηξαν προς την οδό Τσιμισκή. Εκεί επετέθησαν με πέτρες ενάντια στη βιτρίνα του καταστήματος Παπαγιαννοπούλου όπου βρισκόταν μια πολεμική εικόνα και την έσπασαν. Μερικοί χωροφύλακες που βρίσκουνταν εκεί δεν τόλμησαν να επέμβουν. Σε αντίποινα, μέλη της Ε.Ε.Ε κατέστρεψαν το μεσημέρι την τοπική Λέσχη Ιδιωτικών Υπαλλήλων'. Μετά τα αποκαλυπτήριά του, το μνημείο του αγνωστου στρατιώτη μετατράπηκε σε πόλο έλξης εγχώριων εθνικιστικών οργανώσεων. Στις 24 Απριλίου του 1932 παρήλασαν μπροστά του οι ένστολοι φαιοχίτωνες της 'Εθνικιστικής Οργανώσεως Ελλάδος' του Αλέξανδρου Γιάνναρου (Π. Στεριώτης, 'Προσπάθειαι άξιαι τιμής', σ.85-6). Το αποκορύφωμα ήλθε στις 24 Ιουνίου του 1933 με το ημιεπίσημο, τρομοκρατικό 'προσκύνημα' της βορειοελλαδικής Ε.Ε.Ε.




'Κατά την εορτήν των αποκαλυπτηρίων του μνημείου του αγνώστου στρατιώτου η ΕΕΕ θα αντιπροσωπευθή με 2.000 μέλη της κρανοφόρα. Θα γίνη η προς τας Αθήνας πορεία', διαβάζουμε σε επιστολή του Αναστασίου Νταλίπη, στελέχους της οργάνωσης, προς το Φίλιππο Δραγούμη στις 8/2/1932. Τελικά η οργάνωση εκπροσωπήθηκε απλώς στην τελετή, η δε 'πορεία προς τας Αθήνας' αναβλήθηκε για την επόμενη χρονιά. Οι εθνικιστές κατέρθονταν με αμαξοστοιχίες στην Αθήνα. 'Ενώ η αμαξοστοιχία διήρχετο την οδόν Κωνσταντινουπόλεως', διαβάζουμε στο 'Έθνος' στις 25/6/1933, '2 κομμουνισταί, Πιστόλης και Χατζίσκος ή Πικραμένος, εμούτζωσαν τους εθνικιστάς. Οι εθνικισταί επυροβόλησαν εναντίον των και ετραυμάτισαν σοβαρώς εις την οσφυακήν χώραν τον Χατζίσκον ή Πικραμένον, όστις και μετεφέρθη εις το Δημοτικόν Νοσοκομείον. Ο Πιστόλης εστράπη εις φυγήν μη συλληφθείς'.




Το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έχει χαρακτηρισθεί απ' τα κοπρόσκυλα της αριστεράς ως ένα 'Μνημείο Γερμανοτσολιάδων'. Κάθε επίθεση εναντίον του αποτελεί εκδίκηση των κομμουνιστών. Θεωρείται απ' τους ίδιους ένα 'φασιστικό μνημείο', σ' αντίθεση με τα 'δημοκρατικά' μνημεία τους. Κατά την διάρκεια της κατοχής σε Γερμανικές δυνάμεις κατοχής επέτρεψαν στην τότε Ανακτορική Φρουρά να εξακολουθεί να φρουρεί τον Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη ως σεβασμό προς τους νεκρούς. Με αποφάσεις της κατοχικής κυβέρνησης Ράλλη, τα τάγματα Ευζώνων αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με τις κατοχικές δυνάμεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να τους αποδοθεί ο όρος 'Γερμανοτσολιάδες'. Η απόφαση για την ανέγερση του μνημείου στον Άγνωστο Στρατιώτη ελήφθη απ' την στρατιωτική δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου. Με απόφαση του ίδιου, όντας Υπουργός Στρατιωτικών, στις 3 Μαρτίου του 1926, προκηρύχθηκε διαγωνισμός στην εφημεριδά Εσπέρα 'διά την υποβολήν μελέτης ανεγέρσεως τάφου Αγνώστου Στρατιώτου εις την έμπροσθεν των Παλαιών Ανακτόρων Πλατείαν, καταλλήλος προς τούτο διαρρυθμιζομένην'. Στις 9 Οκτωβριου του 1926 το Υπουργειο Στρατιωτικών ενέκρινε και εβράβευσε κατά πλειοψηφία την μελέτη του αρχιτέκτονα Μανώλη Λαζαρίδη.




Στον Άγνωστο Στρατιώτη αποτυπώνονται οι πολεμικοί αγώνες του Έθνους μας. Του ενιαίου κι αδιαίρετου Έθνους μας. Κι εμείς είμαστε ένα μικρό κομμάτι απ' τα μάρμαρά του. Το 2012 κάποιοι παρακρατικοί, υποκινούμενοι και συνεπικουρούμενοι απ' τα τάγματα του ΚΚΕ επιδόθηκαν σε βανδαλισμούς, ασελγώντας έναντι ενός ολόκληρου Έθνους. Την αποφράδα εκείνη ημέρα του 2012 δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ, όπως και κανένα άλλο εθνικό έγκλημα, διαπραχθέν απ' το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας. Όσα χρόνια κι αν περάσουν...

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

INFERNO NS / ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΑ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ/ ΑΝΤΙΦΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ!




Μιάς και δεν είμαστε 'πουθενά' όπως λέτε, δώστε μία εξήγηση στα πρόβατά σας γιατί σκυλιάσατε για ακόμα μία φορά εξαιτίας της δράσης μας. Η Χρυσή Αυγή είχε γραφεία στο κέντρο της πόλης. Δεν πλησιάσατε ποτέ.Εμείς πριν κάτι μήνες σηκώσαμε 2 πανό (το ένα στο λιμάνι). Πάλι μας ψάχνατε και πάλι δεν σας βρήκαμε. Επειδή είσαστε 'μετανάστες' φοιτητάριοι απ' την Πάτρα και πραγματικά δεν υπάρχετε πουθενά, αφήστε εμάς που υπάρχουμε και είμαστε από αυτή την πόλη. Προσοχή στα νυχτοπερπατήματα, γιατί το λιμάνι είναι βαθύ και πρέπει  να ξέρετε κολύμπι...





Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Δράση για την Βορειο Ηπειρο στο κέντρο της Αθήνας - Δεν ξεχνώ 17 Φεβρουαρίου 1914

Ζήτω η Αυτόνομος Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου


Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες στους Αγίους Αναργύρους




Οι δράσεις συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς και τον οργανωτικό σχεδιασμό που επιβάλλουν οι συνθήκες που επικρατούν στο ''αστυνομικό'' κράτος στο οποίο έχει μετατραπεί η Ελλάς  Η καταστολή στοχεύει στους Έλληνες κι όχι στην εγκληματικότητα, η οποία είναι το πρόσχημα όσων δεν πλήττονται ποτέ απ' αυτήν. Εξάλλου, τι μπορεί να γνωρίζει  από εγκληματικότητα κι υποβάθμιση ο κάθε χαρτογιακάς που ζει στην βιλίτσα του στα προάστια των Αθηνών. Στα Δυτικά (και όχι μόνο) εξελίσσεται ένας καθημερινός πόλεμος (συνθημάτων και όχι μόνο). Οι λαγοαντιφά έχουν χαθεί από προσώπου γης και το μόνο που  μπορούν να κάνουν για να δικαιολογήσουν το χέσιμο που έχουν φάει είναι να κουβαλήσουν τους 'μετανάστες φίλους' τους με τα  μηχανάκια τους για να κάνουν καμια μοτοπορεία. Ας γνωρίζουν ότι δεν θα είναι και τόσο καλή επιλογή, γιατί θα περάσουμε στο  αμέσως επόμενο στάδιο. Ποιό είναι αυτό; Αναρχολαγουδάκια κοπιάστε και θα μάθετε...Και στα Δυτικά, Τσακίζουμε τους Αντιφά!

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ: ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙΣ 'WHO'S NEXT?'...






Κάθε χρόνο στα τέλη Φεβρουαρίου ο ελληνικός εθνικιστικός 'χώρος' φοράει πλερέζες κι επιδίδεται στον πόλεμο για την καλύτερη αφίσα για να τιμήσει τον δολοφονημένο Έλληνα εθνικιστή φοιτητή Μίκη Μάντακα. Αυτό όμως που παραλείπει συνειδητά ή ασυνείδητα είναι να ξεθάψει το τσεκούρι του εθνικιστικού πολέμου. Και για να είμαστε ακριβείς μιάς κι η δολοφονία του Μάντακα ανάγεται στο 1975, αυτή η παράλειψη έφερε τους 2 νεκρούς συναγωνιστές Φουντούλη και Καπελώνη στο 2015. Ως γνωστόν η καλύτερη άμυνα σε έναν πόλεμο είναι η επίθεση ή η διαρκής επίθεση που λέμε εμείς. Πολλοί αυταπατώνται πως αρκεί κανείς να δηλώνει Έλληνας εθνικιστής, ν' ακουλουθεί μία αμυντική πεπατημένη, να συμμετέχει ειρηνικά σε εκδηλώσεις του εθνικιστικού κινήματος στην όποια μορφή αυτό έχει. Έχει αποδειχτεί πως αυτή η οδός στοίχισε τη ζωή πολλών στην ιστορία κι όχι μόνο εθνικιστών. Επειδή βαρεθήκαμε τα 'copy-paste' βιογραφικά του 'χώρου', αποφασίσαμε να δώσουμε μία διαφορετική κατεύθυνση στην επέτειο. Κι επειδή στους εθνικιστές δεν ταιριάζουν τα δάκρυα, αλλά η αποφασιστικότητα για επιθετικό αγώνα, αποφασίσαμε να μεταδώσουμε το μήνυμα που κατά τη γνώμη μας αρμόζει στην μνήμη των αδικοχαμένων αυτών νέων ανθρώπων.







Πολλοί ξεχνούν πως αυτό που οδηγεί στην εκ των έσω κατάρρευση ενός μετώπου είναι η ίδια η απουσία μετωπικής αντίληψης, η αμυντική θεωρία κι όχι η επιθετική στάση, ορίσαμε ως κεντρικό σύνθημά μας το 'Όχι στην θυματοποίησή σου'. Απευθυνόμαστε σ' όλους τους νοήμονες εθνικιστές που αντιλαμβάνονται όσα θέλουμε να πούμε μέσα απ' αυτές τις γραμμές. Όπως τα Μνημόνια δεν ήλθαν απ' το 'πουθενά' λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά ως αποτέλεσμα των μνημονιοκαλλιεργητών που δρούσαν ανενόχλητοι εδώ και δεκαετίες, κατ' αναλογία οφείλετε ν' αποτινάξετε την αμυντική στάση που θυμίζει την θεωρία της 'μικράς κι εντίμου Ελλάδος' και να πιάσετε το σπαθί, όπως θα έλεγε κι ο Περικλής Γιαννόπουλος ή το τσεκούρι όπως λέμε εμείς.




Συναγωνιστές, για να μην θρηνήσετε άλλον Μάντακα, Φουντούλη, Καπελώνη ή όποιον άλλον απ' τις γραμμές σας, σκεφτείτε και δράστε αναλόγως. Ο αντιφασισμός δεν χαρίζεται. Σκοτώνει κυνικά κι επικροτεί άμεσα ή έμμεσα πάντοτε τις πράξεις του. Το 1975 η γειτονική Ιταλία ζούσε τα 'Χρόνια του Μολυβιού'. Το 2015 η Ελλάς ζει τα 'Χρόνια του Αφανισμού'. Ξυπνήστε, πριν να είναι αργά για εσάς τους ίδιους, απ' τον αμυντικό λήθαργο που σας επέβαλλε ο 'χώρος' και κάντε τα κουμάντα σας. Τα ανόητα 'μας βάζουν βόμβες, μας δολοφονούν, μας διώκουν' ταιριάζουν σε Ιεχωβάδες. Εμείς δεν ήμαστε ποτέ, δεν είμαστε κι ούτε πρόκειται να γίνουμε σαν αυτούς.




Οργανώσου-αντιστάσου-πέρνα στην επίθεση. Κάλλιο να πεθάνεις στη μάχη παρά αμυνόμενος. Μία θέση μάχης σε περιμένει. Εκεί δεν θα είσαι πια ποτέ μόνος σου...

Αυτόνομοι Πειραιά σημαίνει Ριζοσπαστικός Εθνικισμός και μόνο....

Κάθε μέρα στους δρόμους του Πειραιά με αληθινές ριζοσπαστικές δράσεις

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Anti Antifa ..... / Η ΟΡ.Μ.Α. Ακούει;

Αν σου αρέσει η άβυσσος, πρέπει να έχεις φτερά /  Friedrich Wilhelm Nietzsche

Ε/Σ Ολική Αντίσταση: Ο Κινηματογράφος μέσα από πολιτικούς φακούς

'Ο Κινηματογράφος μέσα από πολιτικούς φακούς', είναι η 2η μπροσούρα της αδελφικής οργάνωσης  'Ε/Σ Ολική Αντίσταση'. Μέσα σε λίγες σελίδες (7) καταγράφεται η ιδιαίτερη πολιτική οπτική των συντρόφων,  μία οπτική που αντιτίθεται στις στείρες εκδηλώσεις φετιχισμού που υποβιβάζουν τον Εθνικοσοσιαλισμό σε  μία 'ιδεολογία της εκδίκησης'. Αξίζει της προσοχής σας!




   Ε/Σ Ολική Αντίσταση: Ο Κινηματογράφος μέσα από πολιτικούς φακούς by Nationalismhandbooks



 

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Αυτόνομοι Πειραιά: Δράσεις σε Νέο Φάληρο και Παλιά Κοκκινιά / Που είναι οι ''μαχητές Αντιφασίστες'';

Si vis vitam para mortem αντιφάδες
Η σημαία της οργάνωσης θα είναι παντού σε κάθε στενό σε κάθε γωνιά της Αθήνας και του Πειραιά
Η Γαλαζόμαυρη σημαία σημαίνει ζώνες Ριζοσπαστών Εθνικιστών
Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές
Α.Μ.Ε. Παντού ΟΡ.Μ.Α. και Αναρχοαντιφασιστικά σκυλιά πουθενά

Όλα συνεχίζονται σε κάθε γειτονιά, σε κάθε στενό, όπου χτυπάει μία ελεύθερη ελληνική καρδιά. Εκεί θα είμαστε κι εμείς. Ο Πειραιάς είναι γαλανόμαυρος, όπως και κάθε άλλη περιοχή της πατρίδας μας.

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ: Η ΜΝΗΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ / ΖΗΤΩ ΤΟ Μ.Α.Β.Η







Αφορμή για το παρόν υπήρξαν οι υποκριτικές δηλώσεις υποσχέσεις του κατοχικού Αντώνη Σαμαρά περί αρωγής στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, αλλά και τις δηλώσεις άλλων ψευτοπατριωτών της Νέας Δημοκρατίας που προσπαθούν να δείξουν πατριωτική συνείδηση. Τα υπόλοιπα κόμματα-εξαιρέσει της Χρυσής Αυγής-δεν αναφέρονται καν στο βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Σε Συνέντευξη Τύπου στις 14 Ιουλίου του 1993 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τα 6 σημεία για τη 'βελτίωση' των σχέσεων της Ελλάδας με την Αλβανία, με το 6ο απ' αυτά να αξιώνει τη σύνδεση του καθεστώτος της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία με το αλβανικό αίτημα της παραχώρησης αυτονομίας απ' τους Σέρβους στους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου. Η Ελλάδα βγήκε επίσημα κι αξίωσε την απόσχιση της Νοτίου Αλβανίας, την αυτονομία της κι αν όλα έβαιναν καλώς την ένωσή της με την μητροπολιτική Ελλάδα. Το ελληνικό κράτος έθεσε ανοιχτά θέμα επέκτασης των χερσαίων συνόρων του εις βάρος των βαλκάνιων γειτόνων. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται το ιμπεριαλιστικό σχέδιο της Ελλάδος σε βάρος της Αλβανίας. Μίας Αλβανίας που επί ημερών Ενβέρ Χότζα αριθμούσε 750.000 πολυβολεία για την 'αποσόβηση' της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Στις 25 Δεκεμβρίου 1991, ο Πρόεδρος Γκορμπατσώφ, το υψηλότερο κυβερνητικό στέλεχος της Σοβιετικής Ένωσης, αναγνώρισε την πτώχευση και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ έφερε ανακατατάξεις στην γεωπολιτική σκακιέρα. Στις 11 Απριλίου του 1990, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σχημάτισε κυβέρνηση. Η θητεία της Κυβέρνησης συνέπεσε με την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και την απαρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας που ξεκίνησε το 1991. Η Κυβέρνηση ανέλαβε διεθνείς πρωτοβουλίες, με κορυφαία τη 'Διάσκεψη της Βουλιαγμένης' υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με σκοπό την αποτροπή της διάλυσης της ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας, πράγμα το οποίο τελικά δεν απεφεύχθη. Η διάλυσή της επέφερε την ανεξαρτητοποίηση της 'Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας', το οποίο διεκδικούσε την ονομασία 'Δημοκρατία της Μακεδονίας'. Το 'Σκοπιανό' προκάλεσε τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το Α' εξάμηνο του 1992.






Από πλευράς Ελληνικής Κυβέρνησης, το θέμα χειρίστηκε ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο απομάκρυνε ο Μητσοτάκης τον Απρίλιο του 1992, μετά τη 2η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, αναλαμβάνοντας ο ίδιος το Υπουργείο των Εξωτερικών. Ο Μητσοτάκης επέτυχε να πείσει την Ε.Ε στη Σύνοδο της Λισαβόνας να υιοθετήσει τις ελληνικές θέσεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κι η Ρωσία παρά την απόφαση της Συνόδου της Λισαβόνας επέμειναν στην εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, αρχή της οποίας ήταν η είσοδος των Σκοπίων στον ΟΗΕ με το προσωρινό όνομα 'Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας' (Π.Γ.Δ.Μ-F.Y.R.O.M). Στις 30 Ιουνίου του 1993, ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε την 'Πολιτική Άνοιξη' και το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους προέτρεψε τους προσκείμενους σ' αυτόν βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ν' ανεξαρτητοποιηθούν, προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης του Μητσοτάκη με την άρση της εμπιστοσύνης των βουλευτών Ηλείας, Στέφανου Β. Στεφανόπουλου και Κιλκίς, Γιώργου Σιμπιλίδη. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Μητσοτάκη η κυβέρνησή του ανετράπη διότι ηρνήθη να δώσει τις ψηφιακές παροχές στην κοινοπραξία Siemens–Intracom. Μετά τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 και την ήττα της Νέας Δημοκρατίας, ο Μητσοτάκης παραιτήθηκε από πρόεδρος του κόμματος. Στις 3 Νοεμβρίου του 1993 του απενεμήθη ο τίτλος 'Επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας'. Ακολούθησε η κυβέρνηση του Αντρέα Παπαντρέου που ξεπούλησε τα πάντα και υποθήκευσε το μέλλον της Ελλάδος για τις επόμενες δεκαετίες. Ο Παπαντρέου κυβέρνησε απ' τις 13 Οκτωβρίου του 1993 έως τις 22 Ιανουαρίου του 1996. Απ' τις 17 Ιανουαρίου έως τις 22, κατόπιν παραιτήσεως του Αντρίκου, καθήκοντα πρωθυπουργού ανέλαβε ο 'πρώτος τη τάξει' μιζαδόρος Άκης Τσοχατζόπουλος.





Η συνέχεια είναι γνωστή.
Το 1991 ο Αντώνης Σαμαράς άνοιξε τα σύνορα, για να περάσουν στην από εδώ ελληνική όχθη, περίπου 1.500.000 κάτοικοι της Αλβανίας, λίγοι ήταν αυτοί που φαντάζονταν ότι 22χρόνια μετά, ο ίδιος άνθρωπος θα καλείτο ν' αντιμετωπίσει ένα τεράστιο μεταναστευτικό πρόβλημα και τεράστια εγκληματικότητα, αυτή τη φορά ως πρωθυπουργός κι όχι ως Υπουργός Εξωτερικών. Ήταν τέλη Οκτωβρίου του 1990, οπόταν είχαν οι διμερείς επαφές με την αλβανική κυβέρνηση για το λεγόμενο 'άνοιγμα των συνόρων'. Η ελληνική κυβέρνηση εκφράζοντας συμφέροντα Ελλήνων επιχειρηματιών προωθούσε τη 'δημιουργία υδροηλεκτρικού εργοστασίου απ' την Ελλάδα στον Αώο ποταμό για κοινή χρήση των δύο χωρών' και 'κατασκευή από Ελληνες επιχειρηματίες του δρόμου της Εγνατίας οδού που φτάνει στο Δυρράχιο'. Ακόμα, 'ανακοινώθηκε ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος έστειλε αντιπροσωπείες στα Τίρανα και το Αργυρόκαστρο'. 'Απ' την πλευρά της ελληνικής αντιπροσωπείας ζητήθηκε νομικό πλαίσιο για την εγγύηση των ελληνικών επενδύσεων στην Αλβανία', έγραψε η 'Απογευματινή' της 14ης Ιανουαρίου του 1991. Με λίγα λόγια υπήρχε ανάγκη για φτηνά εργατικά χέρια. Οι Αλβανοί ήταν κατάλληλοι γι' αυτή την μπίζνα. Ο Σαμαράς όντας Υπουργός Εξωτερικών περιόδευσε στην Αλβανία, στο Αργυρόκαστρο και διάφορα μειονοτικά χωριά. Ήδη, είχε εκφραστεί η επιθυμία των κατοίκων ν' ανοίξουν τα σύνορα με την Ελλάδα. 'Δώστε μας βίζα, ανοίξτε τα σύνορα' έγραψε ο 'Ελεύθερος Τύπος' της 27ης Οκτωβρίου του 1990. Ήταν Ιανουάριος του 1991, οπόταν ο Μητσοτάκης, επικεφαλής αντιπροσωπείας (ανάμεσά τους ο Αντώνης Σαμαράς κι η Ντόρα Μπακογιάννη) επισκέφτηκαν τα Τίρανα για συνομιλίες με την αλβανική κυβέρνηση.




Σ' αυτόν τον πολιτικό κυκεώνα που περιλαμβάνει αμέτρητα γεγονότα, παρασκηνιακά και μη (προ πάντων παρασκηνιακά), υπήρξαν κάποιοι ψυχωμένοι Έλληνες που σπιλώθηκαν όσο λίγοι, καθώς  κατηγορήθηκαν για πρακτοριλίκι, λαθρεμπορία όπλων, συνεργασία με την ΕΥΠ, ακόμα και για προδοσία των ελληνικών συμφερόντων και πολλά άλλα ανάξια λόγου. Αυτοί οι άνδρες που έδειξαν τι σημαίνει εξωτερική πολιτική στην πράξη ενάντια στα συμφέροντα και το ξεπούλημα των κάθε λογής Μητσοτάκηδων και Σαμαράδων και λοιπών πολιτικών αλητών που λυμαίνονται την πατρίδα μας. Αυτοί οι άνδρες αποτέλεσαν το 'Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου' το ΜΑΒΗ. Στις 10 Απριλίου του 1994 ξεκίνησαν απ' το Ελληνικό έδαφος κι επιτέθηκαν στο αλβανικό στρατιωτικό φυλάκιο στην Άνω Επισκοπή όπου σκότωσαν έναν Αλβανό Λοχαγό κι ένα φαντάρο, τραυμάτισαν άλλους 4 κι άρπαξαν όσα όπλα μπόρεσαν. Το ελληνικό κράτος κατηγόρησε την Αλβανία για προβοκάτσια κι ως 'αντίποινα' άρχισε επιχειρήσεις σκούπα απελαύνοντας Αλβανούς. Την ευθύνη για την επιχείρηση ανέλαβε η ΜΑΒΗ μέσω προκηρύξεως που εστάλη στις εφημερίδες κι η οποία κατέληγε: 'Καλείται ο Ελληνικός Στρατός να είναι έτοιμος. Είμαστε αποφασισμένοι, αντί να ξεριζωθούμε να μείνουμε στα ελεύθερα χαρακώματά μας και εκεί πολεμώντας να περιμένουμε να έρθει ο Ελληνικός Στρατός'.





Το αν εστάλη η προκήρυξη απ' τους συλληφθέντες είναι κάτι που δεν έχει εξακριβωθεί...Τον Μάρτη του 1995 η ΜΑΒΗ προσπάθησε να επαναλάβει την επίθεσή της. Πέρασαν τα σύνορα και πλησίασαν σ' ένα αλβανικό στρατιωτικό φυλάκιο στον Λόγγο, έγιναν αντιληπτοί κι επέστρεψαν στην ελληνική μεριά των συνόρων, όπου αργότερα έπεσαν σε μπλόκο της Ελληνικής Αστυνομίας. Πάνω τους βρέθηκαν πολλά τυφέκια τύπου Καλάσνικοφ, πιστόλια, μαχαίρια κλπ και συνελλήφθησαν 7, μεταξύ των οποίων ένας Έφεδρος Αξιωματικός κι ένας πρώην Αστυνομικός. Σάλος επροκλήθη στην Ελλάδα με τις συλλήψεις κι η κυβέρνηση έδωσε εντολή 'να βγουν όλα στο φως'. Η ταυτότητα των συλληφθέντων αποδεικνύει πως δεν συνδέονταν με κάποιο σκοτεινό σχέδιο, καταπώς τους αποδίδεται απ' τα αριστερά κατακάθια της δημοσιογραφίας. Ο μόνος λόγος για τον οποίο, η 'δεξιά' τηρεί σιγή ιχθύος για το εν λόγω ζήτημα κι ακόμα περισσότερο σε επίπεδο βιβλιογραφίας είναι ένας: Η αποσόβηση της μίμησης των γενναίων αυτών ανδρών απ' τις νέες γενιές. Όπως, άλλωστε, συμβαίνει με όσους μάχονται υπέρ πατρίδος. Ο συλληφθέντες προφυλακίστηκαν. Το Μάρτιο του 1996 με πρόταση του Εισαγγελέα εφετών Ελευθέριου Πάτση, οι κατηγορίες μετετράπησαν σε πλημμελήματα κι αποφυλακίστηκαν, ενώ τον Φεβρουάριο του 1997 οι κατηγορίες μετετράπησαν σε οπλοκατοχή και πήραν κάποιες ελάχιστες ποινές με ανασταλτικό χαρακτήρα. Ο Πάτσης είναι γνωστός απ' την 'σκληρή΄μεταχείριση των κατηγορούμενων ως μέλη του ΕΛΑ. Το τελευταίο γνωστό χτύπημα του ΜΑΒΗ πραγματοποιήθηκε το 2001 στην Αθήνα, στο Περιστέρι, με την ρίψη χειροβομβίδας σε ταβέρνα όπου γινόταν εκδήλωση του Έλληνα βουλευτή στην Αλβανία (Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας), Βαγγέλη Τάβου. Η χειροβομβίδα έσκασε έξω, στην αυλή της ταβέρνας, χωρίς να τραυματιστεί κανείς. Οι εφημερίδες αναφέρθηκαν στο περιστατικό με μονόστηλα που μίλαγαν για 'ξεκαθάρισμα λογαριασμών της νύχτας' κι η υπόθεση ξεχάστηκε. Οι φράσεις αυτές ακούστηκαν και στην περίπτωση της δολοφονίας των συναγωνιστών μας στο Νέο Ηράκλειο. Το σύστημα έσπευσε ν' αποδώσει-ανεπιτυχώς-την στοχευμένη πολιτική δολοφονία σε 'ξεκαθάρισμα ανθρώπων της νύχτας'.



Μέλη του ΜΑΒΗ ξεφτίλισαν το καθεστώς της Ελλάδος που χρησιμοποιούσε την καραμέλα της απειλής απ' την Αλβανία κι εισέβαλαν στο αλβανικό φυλάκιο και σκότωσαν τον Αλβανό στρατιώτη Αρσέν Λαζάρ Γκίνη, 20 χρόνων, και τον Λοχαγό Φατμίρ Σαλί Σέχου, 34 χρόνων, ενώ τραυμάτισαν άλλους 3 Αλβανούς στρατιώτες
. Αφαίρεσαν 15 'Καλάσνικοφ', τα οποία βρέθηκαν στο Δελβινάκι Ιωαννίνων και στο κτήμα του ιατρού Κοκαβέση στην Παλλήνη Αττικής.
Η μεγαλύτερη απόδειξη για την αγνότητα των κινήτρων των μαχητών του ΜΑΒΗ είναι η σύλληψή τους. Αν αντιπαραβάλλει κανείς, μάλιστα, τις 'κατηγορίες' που τους αποδίδουν οι αριστεροί-κυρίως-περί της εκπαιδεύσεώς τους με την αιγίδα του ελλαδικού κράτους, με το 30ετές 'ασύλληπτο' των καραγκιόζηδων της 17ης Νοέμβρη, τότε δεν χρειάζεται άλλη επεξήγηση. Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ' την σκλαβιά. Αναφαίρετο δικαίωμα όλων των υπόδουλων Ελλήνων και των Ελεύθερων Ελλήνων της μητροπολιτικής Ελλάδος, οι πρώτοι να εγείρουν ένοπλο αγώνα κι οι δεύτεροι να τους συνδράμουν για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου. Βάλτε στον κώλο σας την 'οικονομική κρίση'. Τα Έθνη δεν πεθαίνουν απ' την έλλειψη ρευστού. Τα Έθνη πεθαίνουν απ' την έλλειψη οραμάτων. Εμείς θα πολεμάμε για πάντα στα χνάρια των μαχητών του Έθνους μας.



Το ΜΑΒΗ δεν πέθανε, δεν πεθαίνει, μονάχα αναγεννιέται απ' τις στάχτες του και πυρώνει τις συνειδήσεις! ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΑΒΗ!



                       ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ :ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟ

Υπάρχουν ''Πεφωτισμένοι'';


Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

ΜΙΑ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ / ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ!










Στη δική μας θεώρηση, για να γραφτούν αυτά που πρέπει να γραφτούν δεν απαιτούνται αφορμές. Όταν η απάθεια διογκώνεται επικίνδυνα, τα υποκείμενα τοποθετούνται όταν προκύπτουν ζητήματα. Όταν τα γεγονότα προηγούνται και τα υποκείμενα απουσιάζουν, τότε η παθητικότητα βασιλεύει. Οι διάφοροι 'χώροι' συνηθίζουν να τοποθετούνται επί διαφόρων κοινωνικών ζητημάτων δίχως άχρονο χαρακτήρα. Η γνώμη τους μεταστρέφεται συμφώνως προς τις συνθήκες που εκάστοτε ορίζονται απ' τους κυρίαρχους. Είναι το θεάμα, ηλίθιοι! Συχνά-πυκνά ακούμε τους πολιτικούς και γενικότερα πάσης φύσεως 'ειδικούς' να τελούν σε άτυπο ρόλο ψυχολόγων-κοινωνιολόγων και ν' αναφέρονται στα φαινόμενα βίας που λαμβάνουν χώρα στην αλωμένη ελληνική κοινωνία. Μία απ' τις καραμέλες που πιπιλίζουν είναι αυτή της (κ) οπαδικής βίας. Κι ο λόγος για τον οποίο επικαλούνται τον όχλο οφείλεται στον ακρωτηριασμό κάθε ηγετικής πρωτοβουλίας. Η αποδόμηση της λεγόμενης 'Αρχή του Αρχηγού' αποτελεί ορόσημο στην ατζέντα των κυρίαρχων, διότι οι 'Πεφωτισμένοι' θέλουν το ποίμνιο υποταγμένο. Αυτοί να είναι οι 'υπέρτατοι' ενδιάμεσοι του δικού τους σκοτεινού Αρχηγού και το ποίμνιο να εκτελεί δουλικά τις 'πεφωτισμένες' εντολές τους, όντας απηλαγμένο απ' τους τυραννικούς αφέντες του, σύμφωνα με τις ανατρεπτικές σοφιστείες της αθεϊστικής μασονικής Γαλλικής Επαναστάσεως. Η ελληνική κοινωνία αλώθηκε εξαιτίας της εξατομικεύσεως, της διαρρήξεως της κοινωνικής συνοχής, της αναδύσεως ενός στείρου ατομικισμού που αρνείται καθ' ολοκληρίαν το συλλογικό και της αναμοχλεύσεως του όχλου. Συνεπεία αυτής της διαπιστώσεως, οφείλουμε να θέσουμε το πρόβλημα στην σωστή βάση του. Στην ανάθεση. Η Δημοκρατία προάγει την ανάθεση της επιλύσεως των κοινωνικών ζητημάτων στους 'ειδικούς'. Απορρίπτοντας μέσα απ' την ενότητα στην πράξη, τους διαμεσολαβητές και τους πάσης φύσεως 'έξυπνους' και 'χρήσιμους', ενεργούμε άμεσα κι αυτοδιευθύνουμε τη ζωή μας. Οι ριζοσπάστες εθνικιστές πιστεύουν στις κοινότητες και την κοινοτική ζωή που υφαίνεται σ' αυτές. Έως ότου κράτος και κεφάλαιο αποτελέσουν παρελθόν, η επιλογή μας είναι να ζήσουμε σε δικές μας κοινότητες, προστατεύοντας τις αξίες της φυλής, του έθνους, της πατρίδος μας. Και πράγματι, σήμερα που η πατρίδα αποτελεί μία φαινομενικότητα που ερμηνεύεται με κρατικίστικους όρους, η μοναδική πατρίδα που έχουμε ως Έλληνες είναι αυτή που δεν ξεφτίζει ποτέ στη συνείδησή μας. Αυτή η πατρίδα που ζει, αναπνέει και πραγματώνεται ονειρικά μέσα στις κοινότητές μας. Η φυσική ιεραρχία πηγάζει από αξιοκρατικές διαδικασίες που εδράζονται στην πολεμική ανωτερότητα κι άλλους κοινοτικούς παράγοντες. Η κοσμική εξουσία στηρίζεται στην αρχή ότι κάποιοι τελούν υπεράνω κάποιων άλλων κι επιπλέον έχουν την 'ελέω Θεού' νομιμοποίηση γι' αυτό. Στις κοινότητες εξαλείφεται η καρικατούρα της εξουσίας κι αναδύεται η φυσική ιεραρχία της κατανομής ρόλων βάσει της προσφοράς τους και δη βάσει της πολεμικής ικανότητός τους. Η νομιμοποίηση της εξουσίας είναι αυθαίρετη σύλληψη. Πρόκειται για μία απάτη που σερβίρεται ειδωλοποιημένη προς τέρψιν των μαζών. Θεοσεβούμενοι αφέντες κι όχι φοβισμένοι ικέτες-υπηρέτες.







Η υπογεννητικότητα αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή για το ελληνικό έθνος σε συνδυασμό με τον ελλοχεύοντα κίνδυνο αλλοιώσεώς του απ' τις κάθε λογής επιμειξίες που υφίσταται λόγω της βίαιης συγχωνεύσεώς του με τους αλλοεθνείς-αλλοφύλους. Στους οπαδούς και τους κοπαδοποιημένους ψηφοφόρους αντιστοίχως, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές. Οι Έλληνες δεν έχουν περιθώρια ν' αναλίσκονται σε αλληλοσκοτωμούς, είτε κομματικούς είτε οπαδικούς. Η εμφύλια έριδα αποτελεί την κατάρα και συνάμα το μεγαλείο που αναδεικνύει την πολεμική αρετή του ελληνικού έθνους από αρχαιοτάτων χρόνων. Ωστόσο, θεωρούμε αδιανόητο για τους Έλληνες να εθελοτυφλούν στα μείζονα προβλήματα επιβίωσεως που αντιμετωπίζουμε ως έθνος και να επιμένουν να βαδίσουν σε χωριστά κομματικά ή οπαδικά μαντριά, να κραδαίνουν σημαίες κοπαδιών και να υπακούουν σε κοσμικούς τσομπάνηδες. Η πολιτική κρίση έγκειται στο επίπεδο του διαχωρισμού των Ελλήνων σε κατηγορίες, σε πολίτες Α' και Β' διαλογής και κατ' επέκτασιν σε οπαδούς Α' και Β' μεταχειρίσεως. Η αναξιοκρατία κι η καταπάτηση της ιερότητος των νόμων αποτελούν τις αιτίες του φαινομένου. Η οργανική κρίση που επικαλείται το κράτος-κεφάλαιο ορίζεται στο επίπεδο της αναδιπλώσεως των λειτουργιών του. Το κράτος-κεφάλαιο σπέρνει τη διχόνοια στο λαό, ώστε να αντλήσει τον κεντρικό ρυθμιστικό του ρόλο απ' την διαίρεση σε κοπάδια. Το κράτος-κεφάλαιο είναι ο ορισμός του 'διαίρει και βασίλευε' στην πράξη. Γι' αυτό το κράτος-κεφάλαιο είναι ο υπ' αριθμόν 1 εχθρός μας. Το κράτος-κεφάλαιο μπορεί να είναι εθνικό ή αντεθνικό αναλόγως προς τα συμφέροντα όσων το καρπώνονται ως κυριαρχικό μηχανισμό, υποτάσσοντας τους μεν στους δε και πάει λέγοντας. Μέσα απ' το εξουσιαστικό πλέγμα των σχέσεων των κοινωνικών ομάδων το κράτος-κεφάλαιο αναδύεται απ' την συναίνεση της μαζικής λαοθάλασσας ως άλλος Λεβιάθαν που ασκεί ασύμμετρη εξουσία.





Επί του παρόντος, θέλουμε να σταθούμε στους οπαδούς των αθλητικών σωματείων, καθότι τα τελευταία χρόνια, αυτό που ονομάζουμε 'γήπεδο', αποτελεί ένα πιάτο με δεσπόζουσα θέση στο τραπέζι των κυρίαρχων. Είδαμε τους πολιτικάντηδες να υπόσχονται στις διοικήσεις των αθλητικών σωματείων άλλοτε κατασκευή γηπέδων, άλλοτε διατήρηση της φυσικής του έδρας, καταπολέμηση της βίας, υπό όρους μετακινήσεις οπαδών, ισονομία, κλπ. Είδαμε τους οπαδούς των σωματείων να προβαίνουν σε σφάλματα, εξαπατημένοι κάθε φορά απ' την διοίκηση του σωματείου τους. Είδαμε τους οπαδούς να εκβιάζουν τους πολιτικάντηδες διά της ψήφου τους. Κι όμως τα πραγματικά εκλογικά ποσοστά απέδειξαν πως η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α απέκτησε αυτοδυναμία βασιζόμενη στην ψήφο του σχεδόν ¼ όσων προσέφυγαν στις κάλπες. Πάνω απ' όλα είδαμε πως οι λεγόμενες μεγάλες ομάδες εκβίασαν μέσω των διοικήσεών τους και την εκάστοτε αρωγή των οπαδών τους το πολιτικό σύστημα. Η δύναμη που έχουν αποκτήσει οι διοικήσεις των σωματείων είναι επιπέδου επηρεασμού της ψήφου των οπαδών. Η εκβιαστική ισχύς τους τείνει να υποκαταστήσει ακόμα και τις καθεστωτικές φυλλάδες και δεν είναι τίποτα άλλο από μία μετάλλαξη της προπαγανδιστικής μηχανής του κράτους. Οι φυλλάδες κι οι τηλεμαϊντανοί χρεοκόπησαν. Κανείς πια δεν τους πιστεύει. Οι δημοσιογράφοι είναι υπάλληλοι του copy-paste. Δεν έχουν καν δική τους γνώμη ή το περιθώριο να την εκφράσουν, καθώς κινδυνεύουν με απόλυση λόγω παραβιάσεως της γραμμής πολιτικής ορθότητος. Η καθυπόταξη των μαζών γίνεται πλέον με ταχυδακτυλουργικό τρόπο. Το αόρατο χέρι της κυριαρχίας κάνει καλά τη δουλειά του. Αναλογιζόμενοι την ηλικιακή κατανομή των οπαδών, οι διοικήσεις διαθέτουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα διά της ψήφου των νέων ηλικιών που τρέφουν για πλείστους λόγους απέχθεια προς τα πολιτικά κόμματα. Ένας νέος θα χειραγωγηθεί ευκολότερα από έναν πολλά υποσχόμενο Πρόεδρο ενός αθλητικού σωματείου παρά από έναν χρεοκοπημένο πολιτικάντη.






Το κράτος-κεφάλαιο επωφελείται απ' την όξυνση και την πόλωση στις τάξεις των οπαδών, ώστε να επέμβει ως 'δίκαιος' ρυθμιστής και τηρητής της 'εννόμου' τάξεως που ευαγγελίζεται και ν' αποδώσει κατά το δοκούν 'τα του Καίσαρος τω Καίσαρι'. Η καραμέλα του 'no politica' που πιπιλίζουν οι οπαδοί όλων των σωματείων κρύβει ποικίλα νοήματα που διαφέρουν αναλόγως των επιδιώξεων του κάθε σωματείου. Κατά τη γνώμη μας, το αληθινό νόημα του 'no politica' έγκειται στην ισχύ που έχει το εκάστοτε σωματείο στη σχέση του με το κράτος αλλά και στη σχέση του με το κράτος. Τα σωματεία-επιχειρήσεις διαπραγματεύονται την θέση και τα συμφέροντά τους με το κράτος. Λογιστική. Η γλώσσα των μνημονίων κλωνοποιήθηκε (χρέη, δόσεις, οφειλές, δαπάνες, κούρεμα, κλπ) επεκτείνονται σε κάθε υφή των σχέσεων του κράτους-κεφαλαίου με τους οφειλέτες ή τους δανειστές του. Ο Λεβιάθαν που ονομάζεται κράτος-κεφάλαιο είναι η πηγή της καταστολής που απλώνεται απ' άκρου εις άκρον σ' ολόκληρη την κοινωνία, στοχεύοντας στις κοινωνικές ομάδες όπου αυτές τελούν. Στους αθλητικούς χώρους, στις διαδηλώσεις, στις διαμαρτυρίες οπουδήποτε. Στην Ελλάδα, ο αθλητισμός, αντί ν' αποτελεί έναν τόπο πνευματικών και σωματικών ζυμώσεων όπου υμνείται έμπρακτα το αθλητικό ιδεώδες κι ο αυθεντικός Ολυμπισμός, έχουμε γίνει μάρτυρες τραγικών συμβάντων που κόστισαν την ζωή και την ελευθερία σε ισάριθμες περιπτώσεις. Ο αθλητισμός σε συναρμογή με το αυθεντικό Ολυμπιακό πνεύμα αποτελεί μυσταγωγία, μία δίχως άλλο ειρηνική προετοιμασία-προπαρασκευή για τον πόλεμο. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εορτή, καταπώς παρουσιάζεται και προπαγανδίζεται κατά κόρον, εις την οποίαν αμβλύνονται οι διαφορές των εθνών και των φυλών. Η ευγενής άμιλλα έγκειται στον πολεμικό ανταγωνισμό κι όχι στον ανταγωνισμό ποιό έθνος ή ποιά φυλή έχει μεγαλύτερο δείκτη μαλθακότητος.





Στο σήμερα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν υποπέσει στο επίπεδο μίας καπιταλιστικής φιέστας ως προς τον τρόπο που διεξάγονται, ώστε να προπαγανδίζεται αφειδώς το μήνυμα του πολυπολιτισμού. Στις επίσημες διοργανώσεις κάθε αθλήματος, οι χορηγοί τους συγκροτούνται από αόρατες πολυπολιτισμικές επιτροπές. Οι διαφημιστικές καμπάνιες προέρχονται απ' τους ίδιους χορηγούς. Η μπασταρδοποίηση στη σύνθεση των αθλητικών ομάδων των σωματείων τείνει έως σημείου οι οπαδοί να αναζητούν ομοεθνείς τους εντός της συνθέσεως των ομάδων και πολλές φορές αυτό μεταφέρεται ακόμα και στις κερκίδες. Κοινό μυστικό ότι οι οπαδικές κερκίδες πολλών ελληνικών σωματείων εμφορούνται από αλλότρια κι αλλοεθνή ήθη. Οι πολύχρωμες κερκίδες εντάσσονται στο ίδιο πλαίσιο. Τα πολυπολιτισμικά χρώματα απλώνονται απ' την διεθνιστική εξουσία σ' ολόκληρη την κοινωνία. Ο πολυπολιτισμός αποτελεί δούρειο ίππο για την ελληνική κοινωνία. Οι διοικήσεις των σωματείων εναρμονίζονται στους παγκοσμίως θεσπισμένους κανόνες των αθλητικών ομοσπονδιών περί τηρήσεως κανόνων που δεν εμπίπτουν στη σφαίρα του εθνισμού και του αντι-πολυπολιτισμού. Αν ανατρέξουμε στην παγκόσμια ιστορία, η ιδέα της ομοσπονδίας αποτελεί μία τροχοπέδη που άλωσε την αυθεντικότητα των κοινοτήτων οπουδήποτε επεχειρήθη. Η ομοσπονδιοποίηση αποτέλεσε στους τελευταίους αιώνες μία ανατρεπτική αναρχική ιδέα σε αντίθεση με την ιδέα του λεγόμενου έθνους-κράτους. Η αποδοχή της εντάξεως σε μία ομοσπονδία κι η προσαρμογή στους ισχύοντες κανόνες της, ισοδυναμεί με την ακύρωση της ιδέας της ανεξαρτησίας του εκάστοτε έθνους-κράτους.






Η εσωστρέφεια αποτελεί το κυριότερο σημάδι ότι μία κοινωνία νοσεί. Αντί η εκγύμναση των Ελλήνων ν' αποτελεί δυνητική απειλή για τους εχθρούς μας, αποτελεί παράγοντα εσωτερικής παρακμής. Ουδείς δύναται ν' αμφισβητήσει πως το ελληνικό έθνος, φύσει πολεμικό, γνωρίζει μία εκ των έσω κατάρρευση αφ ης δεν επιδίδεται στις απαραίτητες πολεμικές προπαρασκευαστικές διαδικασίες, μήτε σε πολεμικά γυμνάσια. Τα σημάδια της αρρώστιας παραπάνω από οφθαλμοφανή. Ελλείψει εθνικού οράματος κι ελλείψει εθνικών ηγετών, η μη προπαρασκευή συνιστά δίχως άλλο τον επιθανάτιο ρόγχο αυτού του ένδοξου έθνους. Κι αν αναζητούμε-μάταια-τους ηγέτες, οφείλουμε να σταθούμε με περίσκεψη πάνω σ' αυτό το γεγονός. Οι Άνδρες γεννιούνται κι αναδεικνύονται απ' τις διαδικασίες εκείνες που προσήκουν σε Άνδρες. Η Μαία τους είναι ο Πόλεμος. Το είπε κάποτε κι ένας διεθνιστής για την προλεταριακή επανάσταση. Η βία είναι η μαμή της ιστορίας. Όταν δεν υπάρχει πόλεμος δεν υπάρχουν οι Άνδρες και κατά συνέπεια οι Ηγέτες. Στον βαθμό που ο πόλεμος φαντάζει απρόσιτη πραγματικότητα στον ορίζοντα ενός έθνους, στον βαθμό αυτό εξαλείφονται κι οι Άνδρες. Αυτά ως απάντηση στα ερωτήματα που συχνά-πυκνά εγείρονται εντός της κοινωνίας του τύπου 'Μα, που πήγαν όλοι οι Άνδρες;'. Η θηλυπρέπεια είναι απόρροια της μητριαρχικής φύσεως του καπιταλισμού και της εξισωτικής ισοπεδώσεως των πάντων. Πολλοί εκφράζουν απορία για τον δυναμισμό των γυναικών στον καπιταλισμό. Το ερώτημα μας θυμίζει την προπαγάνδα περί των μπάσταρδων Ελλήνων εξαιτίας των 400 χρόνων οθωμανικής σκλαβιάς. Η απάντηση παρόμοια. Οι Έλληνες δεν υπέστησαν την αναμενόμενη αλλοίωση, τουναντίον οι Οθωμανοί αφαιμάσσοντας τους Έλληνες 'ανέβηκαν' γενετικά χάρη στην μείξη τους με το ελληνικό στοιχείο. Ο υψηλός πολιτισμός απορροφά τον λιγότερο υψηλό. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι γυναίκες δεν έγιναν  μαχητικότερες των Ανδρών, τουναντίον οι Άνδρες έγιναν μαλθακότεροι των γυναικών. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι Έλληνες δεν 'έπεσαν' γενετικά, τουναντίον 'ανέβηκαν' οι αντίπαλοί τους. Η διαφορά του γίγαντα απ' τον νάνο μειώθηκε επειδή ο νάνος ανέβηκε σε ένα σκαμνάκι. Ο γίγαντας απλώς κοντοστάθηκε έως ότου ανανήψει. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.






Ελλείψει πολέμου, οι Άνδρες έχουν απολέσει την πατριαρχική αποστολή τους. Απλώς οι Άρρενες φθίνουν εξαιτίας της απομακρύνσεως απ' την πολεμική φύση τους. Οι Άνδρες που δεν πολεμούν γίνονται μαλθακοί. Όπως οτιδήποτε στη φύση. Αν το φυτό δεν ποτιστεί, μοιραία θα μαραθεί. Οι λέξεις μιλούν μόνες τους. Πατριαρχία. Πατριά+Αρχή. Δηλαδή Αρχή της Γενεαλογίας. Καταγωγή, Οίκος, Γένος, Οικογένεια, Φυλή, Φύλον. Πατριάρχης είναι ο Προπάτωρ, ο άρχοντας της Γενεαλογίας. Πάτρα είναι η γεννέτειρα. Πατρώα Γη η γενέθλια γη. Κατά συνέπεια, Πατριαρχία εστί Άρχειν κι Άρχεσθαι της κι υπό της πατρώας γης. Οσοδήποτε κι αν διαφωνεί κανείς μ' αυτήν την άποψη, εν τω βάθυ κρύβεται μία αυταπόδεικτη σπερματική αλήθεια. Η επιχειρούμενη πνευματική εξάλειψη του πολέμου, του ανώτερου συμπαντικού φαινομένου (κατά τον Ηράκλειτο) κι η αντικατάστασή του από υλιστικούς πολέμους που στοχεύουν ως προς το προφανές του χαρακτήρος τους στην κερδοφορία και την κατατρομοκράτηση των ανθρώπων, ώστε η υποταγή τους στην Άναρχη εναντίωση στον Πατριάρχη των Ανθρώπων να γίνει εθελούσια. Οι ατρόμητοι Έλληνες που διεξήγαγαν αμέτρητους πολέμους και αντιστάθηκαν έναντι στιφών βαρβάρων, στο σήμερα έχουν ναρκωθεί έως σημείου αποχαυνώσεως απ' τις μαλθακότητες του καπιταλισμού και τρέμουν μπροστά στην απώλεια της εφήμερης ζωής τους. Δεν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν την μάταιη ζωή τους έναντι οιουδήποτε ιδανικού ή να επιδείξουν ψήγματα ανιδιοτέλειας. Η ελληνική κοινωνία αποτελεί ένα μασονικό είδωλο. Αν οι νεοέλληνες μπορούσαν να αποκτήσουν το ελιξήριο της ζωής, τότες όσοι θα τους το χορηγούσαν, είναι βέβαιον ότι θα θησαύριζαν.







Οι συμπλοκές οπαδών καλά κρατούν, με τις ευλογίες των προέδρων των σωματείων, με το κράτος να τελεί σε ρόλο διαχειριστού των κρίσεων. Σάμπως, πότε ήταν διαφορετικά; Η Δημοκρατία ήθελε πάντοτε θύματα στο βωμό της επιβεβαίωσής της. Διότι, διαφορετικά θα είχαν αποτραπεί όσα δυσάρεστα έχουν λάβει χώρα στο επίπεδο αυτό. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα να προσάψουμε κατηγορίες και να επιρρίψουμε ευθύνες στον τάδε ή δείνα παράγοντα, σωματείο, διοίκηση, μεμονωμένο οπαδό. Τουναντίον, θα πούμε πως το ζήτημα της οπαδικής βίας είναι ένα κομμάτι της κοινωνικής βίας που ασκείται με φορά από τα πάνω απ' το κράτος-κεφάλαιο (απ' τον ουρανό της κοινωνίας) προς τα κάτω, σ' ολόκληρη την κοινωνία.  Η επίλυσή του είναι υπόθεση ουσίας και δεν επαφίεται των 'ειδικών'. Ούτε οι 'εθνικιστές', αλλά ούτε οι αντιεξουσιαστές είναι 'ειδικοί', ώστε να κατανοήσουν το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί αν επικρατήσουν οι μεν των δε. Το έχουμε πει και στο παρελθόν. Οι κερκίδες δεν είναι ούτε 'εθνικιστικές', αλλά ούτε κι 'αντιεξουσιαστικές'. Οι κερκίδες με πολιτικό χρωματισμό είναι οι πλέον χειραγωγίσιμες. Οι κερκίδες έχουν ανάγκη από αίσθημα πολιτισμικής ανωτερότητας. Από φιλάθλους που διακρίνονται για τον σεβασμό τους προς τον αθλητικό πολιτισμό. Η βία στους αθλητικούς χώρους αποτελεί έναν Ιανό. Μας επαναφέρει στον πολεμικό εαυτό μας και ταυτόχρονα μας απομακρύνει στάδια απ' την καίρια τοποθέτηση επί των ζητημάτων που άπτονται πολεμικής αντιμετώπισης στο πολιτικό πεδίο. Η αντιπαράθεση με το κράτος και το κεφάλαιο οφείλει να γίνει σ' ολόκληρο το φάσμα της κοινωνίας κι όχι στα στενά όρια ενός κλουβιού ή του πλαισίου μίας επιχειρήσεως που τελεί σε άμεση σχέση με το κράτος και τους μηχανισμούς του. Μία κοινωνία με έλλειμμα πολιτισμού κι όντας υποταγμένη στις μαζικές δομές, δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει την ίαση μέσω τονοτικών ενέσεων. Είτε η βία εντός κι εκτός των αγωνιστικών χώρων εξαλειφθεί ή περιορισθεί, η αγελαία συνείδηση θα παραμείνει. Το φαινόμενο της οπαδικής βίας είναι ζήτημα πολιτικό και θα λυθεί μονάχα με πολιτικό τρόπο κι από σκεπτόμενα πολιτικά υποκείμενα. Και σίγουρα όχι με πρωτοβουλία του κράτους. Καμία αστυνομική αρχή και κανένα τρομολαγνικό κράτος δεν θα καταφέρει τίποτα σε οποιοδήποτε επίπεδο. Το σάπιο κράτος και το αφαιμακτικό κεφάλαιο είναι οι γεννεσιουργοί της κοινωνικής βίας, την υποθάλπουν, την καρπώνονται, την χειραγωγούν και την στρέφουν στις κατευθύνσεις που θέλουν.






Η μαρξιστική εμμονή στην ταξική πάλη δηλητηρίασε όσο λίγα τους πολίτες. Το ταξικό δηλητήριο της διαιρέσεως σε πλούσιους και φτωχούς μόλυνε τον λαϊκό οργανισμό. Αυτή είναι κι η περίτρανη απόδειξη πως η ταξική πάλη είναι υλιστική θεώρηση. Ποσοτική κι όχι ποιοτική. Η ταξική πάλη εισέβαλλε σε κάθε κύτταρο του οργανισμού. Μοιραία εισέβαλλε στους αθλητικούς χώρους και τους συνδέσμους των οργανωμένων οπαδών των σωματείων. Γι' αυτό η αναγκαιότητα υπάρξεως λαϊκών συνδέσμων είναι επιτακτική. Τα φαινόμενα που καταμαρτυρούν την παθογένεια είναι αναρίθμητα. Η τακτική του 'σοδισμού' στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών απ' τους επιτήδειους ανεξαρτήτως ταμπέλας και χρώματος γίνεται ολοένα πιο προφανής. Κάτι παραπάνω από γνωστό πως αμφότεροι οι 'εθνικιστές', οι 'αντιεξουσιαστές' κι άλλες ομάδες του πληθυσμού στρατολογούν τυφλούς στρατιώτες μέσα απ' αυτούς τους χώρους που άλλοτε σφύζουν από δυναμισμό κι άλλοτε όζουν πτωμαϊνη απ' την χρήση ναρκωτικών ουσιών. Ο σκοπός τους είναι εκμεταλλευτικός, μαφιόζικος, συντεχνιακός. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι ακόμα κι οι άνθρωποι του υποκόσμου στρατολογούν τους στρατιώτες τους απ' τους χώρους διεξαγωγής των μαχητικών αθλημάτων, τα γυμναστήρια, τις παλαίστρες, τους συνδέσμους οργανωμένων οπαδών, παρά απ' τις χρεοκοπημένες δεξαμενές του ποινικού εγκλήματος. Η αστυνομία στρατολογεί με τη σειρά της τους δικούς της ανθρώπους, απ' τους ίδιους χώρους. Το δίδαγμα είναι το εξής: Ν' αποκόψουμε απ' τη ρίζα του κάθε δεσμό με το κρατικό έκτρωμα και να μην αφήσουμε σε καμία πτυχή της ζωής μας την διαμεσολάβηση να αποτελέσει τον δούρειο ίππο χειραγωγήσεως και εθελουδουλείας. Ως προς αυτή την κατεύθυνση, καλούμαστε να εναντιωθούμε έμπρακτα στην παθητική λογική της αναθέσεως.



Πέρα και πάνω από δαιμονολογίες, η βαθύτερη στόχευση της σπιλώσεως και καταβαραθρώσεως του ελληνικού αθλητισμού έγκειται στην διάβρωση του αληθινού νοήματός του, ενός νοήματος ζωής και συνεχούς αγώνος για τους Έλληνες με απώτερο σκοπό την διατήρηση της πολεμικής αρετής. Δυστυχώς, η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται μονάχα την οικονομική παράμετρό του. Στον βωμό του αθλητισμού και του οπαδισμού σφάζονται παλικάρια (κυριολεκτικά και μεταφορικά) κι οι τσέπες των κρατιστών γεμίζουν με δολάρια. Τα χρήματα έχουν υλική υπόσταση και περατή. Οι ιδέες έχουν άυλη αξία κι αέναη. Οι Έλληνες έχουμε μονάχα μία ιερή αποστολή. Να βαδίσουμε ενωμένοι στα πολεμικά χνάρια των ένδοξων προγόνων μας. Ήσαν ενδοξοι όχι μονάχα λόγω της πολεμικής αρετής τους, αλλά διότι πίστευαν σε αέναες αξίες κι όχι στον υλισμό. Στην πίστη φωλιάζει ο σκοπός. Αυτό είναι το θεμελιώδες ερώτημα που οφείλουμε όλοι ν' απευθύνουμε στον εαυτό μας ο καθένας ξεχωριστά. Ποιός ο σκοπός μας, ως έθνος, ως λαός, ως κοινωνία ανθρώπων, ως μομονωμένα άτομα που αντιλαμβάνονται ενοποιητικά το ατομικό και το συλλογικό. Δεν νοείται άνθρωπος χωρίς πυξίδα, οίακα, μπούσουλα. Η οπλοκατοχή αποτελεί την καλύτερη απάντηση στο έγκλημα. Ας στρέψουμε τα όπλα (προ πάντων της κριτικής) εναντίον όσων μας θέλουν μαλθακούς κι επομένως ευκολοκυβέρνητους. Αν θέλουμε να μην θρηνήσουμε άλλους Έλληνες από δολοφονίες αλλοδαπών εγκληματιών, αυτοκτονίες εξαιτίας των Μνημονίων της υποτέλειας, εγκληματικές κατασκευαστικές παραλείψεις (21 θύματα της 'Θύρα 7' το 1981), εξαιτίας οπαδικής βίας εντός κι εκτός αθλητικών χώρων (Λεωφόρος Λαυρίου 2007), άλλα θύματα σε μετακινήσεις οργανωμένων οπαδών (Τέμπη 1999), αμέτρητα εργατικά ατυχήματα, οι αμέτρητοι άγρυπνοι φρουροί της πατρίδος μας που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος, οφείλουμε να πολεμήσουμε στον στίβο της ιστορίας. Χρέος μας είναι να μουτζουρώσουμε το λευκό τετράδιό της ιστορίας. Να γράψουμε και να σβήσουμε πάνω σ' αυτό όσες φορές χρειαστεί. Ντροπή αποτελεί να γυρίσουμε μία ακόμα λευκή σελίδα, ότι δεν αφήσαμε το στίγμα μας σ' αυτό.




Μονάχα μέσω αγώνων η θέληση ατσαλώνεται κι η δύναμη ανδρώνεται. Στόχος μας είναι ένας και μοναδικός: Της πατρίδος η ανεξαρτησία κι όχι η μάχη για την εξουσία. Κι αν ο δρόμος περνάει μέσα απ' την τυραννία, χρέος μας είναι να οργώσουμε το έδαφος για την ελευθερία
!