Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

ΣΕ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ







Πολλοί δεν κατανοούν τον αγώνα μας. Δεν μας ενδιαφέρει να εξηγήσουμε. Εμείς θέλουμε αυτούς που δεν νοιάζονται άλλο για τις λεπτομέρειες ενός κηρυγμένου πολέμου. Αυτοί που ζουν μόνο για τον πόλεμο κοιτάζουν την ουσία και φτύνουν οτιδήποτε άλλο συσκοτίζει την συνείδηση και αιχμαλωτίζει σε υδροχοϊκές ατραπούς την αγωνιστική θέληση. Στο πλευρό μας στέκονται οι τολμηροί μαχητές.

Αυτοί τροφοδοτούνται με μια πρωτόγονη πολεμική ενέργεια σε κάθε μας χτύπημα. Αυτοί συνεχίζουν και πολλαπλασιάζουν την ισχύ μας. Μια ιδέα πύρινη που λιώνει τα πάντα στο πέρασμά της μας πλημμυρίζει με μίσος και φανατισμό για όλα όσα μας αποστέρησε ο κόσμος τους. Η δύναμη μας βρίσκεται αλλού. Στο ότι η οργάνωσή μας δεν πρόκειται να συλληφθεί ποτέ με την κοινώς αποδεκτή έννοια του όρου, γιατί δεν είναι απλά μια συνηθισμένη επαναστατική οργάνωση, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Είμαστε ένα πρωτόλειο κι ανέγγιχτο από την φθορά του χρόνου ρεύμα ιδεών που ξεδιπλώνει τα πλοκάμια του μέσα από την ομίχλη που δημιουργούν οι ενέργειες μας.

Οι ιδέες είναι ασύλληπτες για τον κοινό νου και οι ορκισμένοι εχθροί μας το γνωρίζουνε πιο καλά από εμάς. Πόσο μάλλον δε οι καρικατούρες του διεφθαρμένου κράτους. Στις φοβικές φωνές ότι όλα είναι αδιέξοδα, τους ανταπαντούμε προφητικά “Ες αύριον τα σπουδαία”. Είμαστε άτρωτοι στην δική μας αίσθηση του κοσμικού χρόνου, όπου σ’ αυτόν καμία ημέρα, καμία βδομάδα και κανένα έτος δεν είναι σημαδεμένα από την νομοτέλεια στην οποία υπάγονται οι υπόλοιποι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Όλα αυτά υπάρχουν για να μας θυμίζουν και να τους θυμίζουν πως κάθε σημάδι της μοίρας αποτελεί ένα νέο ορόσημο για την αγωνιώδη συνέχιση της περιπέτειάς μας.

Σε όσους δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με την άποψη ότι ο Θεός τους παίζει ζάρια με το σύμπαν, τους προτάσσουμε το εξής: Veni, Vidi, Vici. Με το στόμα ενός Καίσαρα σε ά πληθυντικό. Ήρθαμε, είδαμε, νικήσαμε. Έτσι ζήσαμε, έτσι πεθάναμε…

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙ​Σ

                        

Επειδή δεν ξεχνάμε όλους εκείνους που μάτωσαν ή θυσιάστηκαν για την Ιδέα του Εθνικισμού συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε εκείνους που μάχονται ενάντια σε έναν κόσμο καταβαράθρωσης των ηρωικών προτύπων. Τιμούμε τον λαμπρό συναγωνιστή Περίανδρο και βροντάμε στο πλευρό του ακολουθώντας την προτροπή του.




Ακολουθούν κάποιες παλιότερες δράσεις μας προς τιμήν του συναγωνιστη Περίανδρου, όλες συγκεντρωμένες σε μια εικόνα, αλλά και δύο άλλες παλιότερες δράσεις που φέρουν την σφραγίδα των συντρόφων της ομάδας των Omerta Crew Hellas και που έγιναν για τον ίδιο σκοπό.



ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΜΑΧΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ!



                                           

ΤΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕ… (Δράσεις στο Ίλιον και στους Αγίους Αναργύρους)


Πανό που κατέβασαν συναγωνιστές για μια ''Κομμουνιστική συγκέντρωση'' το κάναμε δικό μας και το ξανανεβάσαμε ώστε να δούν και οι ίδιοι πόσο ξεφτίλες είναι

Υγ. Στο συγκεκριμένο χώρο είναι και η πρεζοκατάληψη Αγρός τελικά Κομμούνια και ανάρχες οι ίδιες φάτσες
Η πολιτική αλαζονεία και το περισσό θράσος των βαβυλωνιακού τύπου καταπιεστών μας είναι δεικτικά του κακού ήθους των νεοελλήνων. Εδώ και τέσσερεις δεκαετίες οι αντιπαθητικοί τετράποδοι νεοέλληνες ψήφιζαν και συνεχίζουν να ψηφίζουν βάσει του προσδοκώμενου ρουσφετιού και κυρίως βάσει του ατομικού συμφέροντός τους πλέον ερμαφρόδιτους και αισχρούς αλήτες της πολιτικής. Η σύγκριση είναι καθαρά συμβολική. 300 οι γενναίοι των Θερμοπυλών και 300 και οι εκπρόσωποι της Δημοκρατίας. Πόσο ξένα μοιάζουν όλα τούτα προς το αρχαίο κλέος και την παρρησία που επεδείκνυαν οι Έλληνες άλλων εποχών. Στους συγκαιρινούς νεοέλληνες-βαβέλληνες το μόνο που προσήκει είναι καρπαζιές, φάσκελα και κλωτσιές. Ενδεικτικά αυτού του κακού ήθους είναι και τα ακόλουθα αποτροπιαστικά παραδείγματα εκλεγμένων υπανθρώπων και τι αυτό σημαίνει για το ποιόν των νεοελλήνων, αποτέλεσμα του από αρχαιοτάτων χρόνων διωγμού των αρίστων…

Περίπτωση πρώτη. Ο πολιτικός μηχανικός του ΕΜΠ Νίκος Βούτσης. Εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθήνας με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α του Mr. Αλέξη Τσίπρα. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του πρώτου μεταδικτατορικού Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ, που προέκυψε από το Εθνικό Συμβούλιο το 1975. Υπήρξε γραμματέας του Κ.Σ της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος (’80-’85), όπως και μέλος της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε Εσωτερικού και της εννεαμελούς Γραμματείας μέχρι το ’86. Συμμετείχε στο Κ.Κ.Ε Εσωτερικού Ανανεωτική Αριστερά από το ’87-’91 και μετέπειτα στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της Αριστεράς και της προόδου μετά τις εκλογές του ’93. Ο υιός του Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής συνελήφθη ως ο ένας εκ των δύο δραστών ένοπλης ληστείας που σημειώθηκε τον Οκτώβριο του 2007 στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Γκύζη 34. Ο εν λόγω “νεαρός” έφερε πάνω του δύο περίστροφα και μία χειροβομβίδα. Οι αρχές τον θεωρούν ύποπτο για ενεργό συμμετοχή στην περίφημη συμμορία αναρχικών ληστών τραπεζών “Ληστές με τα μαύρα”, όπου ανήκε ο γνωστός αναρχικός καρπαζοεισπράκτορας Γ. Δημητράκης. Τελικώς καταδικάστηκε σε ποινή οκτώ χρόνια κάθειρξης χωρίς αναστολή για τις κατηγορίες της ληστείας και της κατοχής εκρηκτικών υλών. Τότε του είχε επιβληθεί χρηματική ποινή 1.500 ευρώ και δύο χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε στο ελάχιστο να συλληφθεί εκ νέου στις 9.1.2013 στην προσπάθεια ανακατάληψης του κτιρίου όπου στεγαζόταν η πρεζοκατάληψη Villa Amalias. Αυτά τα ολίγα για τον καταδικασθέντα υιό του κωμικού πολιτικού Νίκου Βούτση…

Περίπτωση δεύτερη. Ο γιατρός, λογοτέχνης, πολιτικός της Αριστεράς και εκλεγμένος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α Αναστάσιος Κουράκης. Ο εν λόγω “κύριος” είναι κι αυτός ένας από τους ευπρεπείς “κυρίους” που συνωστίζονται στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά γενικότερα. Γνωστός για τις άκρως ανθελληνικές απόψεις που έχει εκφράσει κατά καιρούς δημοσίως. Στις 6.12.2009 συνελήφθησαν ΚΑΙ τα τρία παιδιά του εν λόγω βουλευτή σε επεισόδια που προκάλεσαν αντιεξουσιαστές στην συμπρωτεύουσα, ενώ στην κατοχή τους βρέθηκαν βόμβες μολότωφ. Ο βουλευτής κάλεσε αμέσως τον πρώην σύντροφό του Σπύρο Βούγια (Συνασπισμός) καθότι ήταν υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη. Και οι τρείς τους αφέθησαν ελεύθεροι. Ο πα-τέρας τους ανέφερε πως ήταν πολύ περήφανος που τα τέκνα του ανήκουν στους αναρχοκομμουνιστές. Αυτά τα ολίγα για το πώς λειτουργούν οι θεσμοί και η Δικαιοσύνη στην πατρίδα μας. Μόνο αριστερόστροφα…

Περίπτωση τρίτη. Ο πολιτικός και οικονομικός επιστήμων Ιωάννης Δραγασάκης, νυν αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και εκλεγμένος βουλευτής στην Β’ Αθηνών με τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Προσφάτως διαπληκτίστηκε με τον βουλευτή Μαγνησίας του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή Παναγιώτη Ηλιόπουλο. Στα μαθητικά του χρόνια, ανέπτυξε δραστηριότητα ως μέλος της νεολαίας "Γρηγόρης Λαμπράκης". Ως φοιτητής συμμετείχε στην αντιδικτατορική δράση. Διετέλεσε Γραμματέας του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Λονδίνου. Υπήρξε ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε μέχρι το 1991 και του Συνασπισμού από την ίδρυσή του. Ο εν λόγω ξεχωρίζει για έναν ακόμη λόγο. Η θυγατέρα του “αξιοπρεπούς” αυτού κυρίου είναι μπλεγμένη σε κύκλωμα όπλων και ναρκωτικών και βρίσκεται προφυλακισμένη στον Κορυδαλλό από τον Μάρτιο του 2008. Σύμφωνα με τον ημερήσιο τύπο της είχαν απαγγελθεί κατηγορίες για αγορά, κατοχή και πώληση ναρκωτικών ουσιών κατ’ εξακολούθηση, κατοχή όπλων με σκοπό τη διάθεσή τους σε τρίτους με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Ο πατήρ της εν λόγω νεαρής, εν έτει 1989, πραγματοποιούσε ομιλίες με θέμα την καταπολέμηση της μάστιγας των ναρκωτικών. Στην κατάθεσή της η θυγατέρα Δραγασάκη είχε αναφέρει μεταξύ άλλων: “χρειάζομαι καθημερινά 2 γραμμάρια κοκαΐνη και μισό γραμμάριο ηρωίνης. Δεν δουλεύω, γυρνάω από δω κι από κει… μένω από δω κι από κει… Είχα πάρει από τον μπαμπά μου 6.000 ευρώ και αγόραζα τη δόση μου μέχρι που με συλλάβατε”. Συνελήφθη μαζί με τα άλλα τρία μέλη του κυκλώματος και στα διαμερίσματα τους βρέθηκαν 1.200 γραμμάρια κοκαΐνη, χαρτάκια εμποτισμένα με LSD, 3 αυτόματα όπλα, 11 πιστόλια, ένα περίστροφο, 3 σιγαστήρες και 206 σφαίρες… ενώ η Ελληνική Αστυνομία είχε εύλογα χαρακτηρίζει την υπόθεση από τις πιο περίεργες και σκοτεινές των τελευταίων χρόνων κάτι υπέρ του οποίου συνηγορεί και το ότι το δικαστήριο αποφάσισε η θυγατέρα Δραγασάκη να μείνει προφυλακισμένη μέχρι τη δίκη… Αν ήταν μόνο η κατοχή και χρήση των ναρκωτικών δεν θα ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ο οπλισμός που βρέθηκε και προβληματίζει την Αστυνομία περιπλέκει την υπόθεση και κάνει για άλλη μια φορά επίκαιρες τις δηλώσεις του Βύρωνα Πολύδωρα (όντας τότε Υπουργός Δημοσίας Τάξεως) στις 19.12.2006 για τον Συνασπισμό και την κάλυψη που προσφέρει σε “έκνομους” …το λάθος του βέβαια ήταν ότι περιόρισε το “έκνομοι” μόνο στις πορείες ενώ απ ‘ ότι φαίνεται ισχύει για όλο το φάσμα της παρανομίας. Ο ίδιος είχε τότε πει: “έχω ευθύνη, που δεν συνέλαβα ακόμα τους γονείς για να τους ρωτήσω, σε ανακριτική διαδικασία, τι παριστάνουν”…

Οι προαναφερθείσες περιπτώσεις των τέκνων επιφανών στελεχών της αριστεράς και δη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ωχριούν μπροστά στον κυκεώνα παρανομίας (μικρής ή μεγάλης το ίδιο είναι) η οποία βαυκαλίζεται με έναν αστείο ιδεολογικό μανδύα περί κοινωνικού μετασχηματισμού. Μεταξύ άλλων κωμικών θα αναφέρουμε μονάχα ότι βουλευτές του εν λόγω κόμματος έχουν κατηγορηθεί για εγκατάλειψη τέκνων, για ρουσφέτια σε διαγωνισμούς σε βάρος ιδιωτών, αλλά και για θέσεις στελεχών του που δίνουν άμεσα ή έμμεσα συγχωροχάρτι, αν όχι να απαλλάσσουν εντελώς, σε αντιεξουσιαστές που βαρύνονται για αξιόποινες πράξεις του κοινού ποινικού κώδικα. Φτάνει μονάχα να θυμηθούμε τις απίστευτες δηλώσεις αλληλεγγύης του βουλευτή Καστοριάς Βαγγέλη Διαμαντόπουλου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.: “Οι βίλες Αμαλία και Κάλλας θα είναι το εφαλτήριο και θα σας πάρει όλους και θα σας σηκώσει”. Ή να ξεχάσουμε τους μέχρι πρότινος καταζητούμενους (συλληφθέντες πλέον) για συμμετοχή στην παρακρατική-και όχι τρομοκρατική οργάνωση-“Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”, μεταξύ των οποίων ήταν και υιός Φοίβος Χαρίσης–Πούλος, ενώ ο πατέρας του οποίου, Γιώργος Χαρίσης, εντελώς συμπτωματικά τυγχάνει να είναι συνδικαλιστής της ΠΟΕ-ΟΤΑ και μέλος της ΑΔΕΔΥ, ενώ πρόσκειται στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η μητέρα του Ουρανία Πούλου, είναι επίσης στέλεχος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και υποψήφια στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές σε δήμο της Ανατολικής Αττικής. Αν σκαλίσουμε την μνήμη μας θα θυμηθούμε και πολλές άλλες παρόμοιες υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται στελέχη της παράταξης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Προς το παρόν όμως ας αρκεστούμε σ’ αυτά τα ολίγα σχετικά με τις άκρως δημοκρατικές αντιλήψεις και δραστηριότητες των μελών, των πολιτευτών, των συγγενών αλλά και των φίλων που πρόσκεινται, ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ, όλοι τους στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

Σας προϊδεάσαμε για τα καλά σχετικά με τον έκνομο βίο και εγκληματική πολιτεία των προσκείμενων στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Οι ομοϊδεάτες τους και ταυτόχρονα συγκοινωνούντες αυτών πολιτικά, ιδεολογικά και παρακρατικά, αν και ανήκουν τυπικά σε άλλο αριστερό μαντρί του εκσυγχρονισμού παρουσιάζουν ομοιότητες στον τρόπο αντιμετώπισης της κοινωνίας…

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΙΩΤΗΣ

Ο Γρηγόρης Νιώτης είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και εργάστηκε ως δικηγόρος. Μιλάει αγγλικά. Εξελέγη βουλευτής Β΄ Πειραιά με το ΠΑ.ΣΟ.Κ στις εκλογές του 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993, του 1996 του 2000, του 2004, του 2007 και του 2009. Έχει διατελέσει και Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής.

Ο υιός του προαναφερθέντος πασοκτζή Δημήτρης Νιώτης δηλώνει ολικός αρνητής στράτευσης. Στις 22.5.2013 καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο Ιωαννίνων για ανυποταξία σε έξι μήνες φυλάκιση με αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 6.000 ευρώ. Πέραν της ατομικής επιλογής, υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν τις οργανικές σχέσεις των πολιτικά συγκοινωνούντων δοχείων της αριστερής τρομοκρατίας και της πολιτικής διαπλοκής. Συγκεκριμένα, για όσους διατηρούν την μνήμη τους, τα δύο τέκνα (υιός και θυγατέρα) του εν λόγω “κυρίου” είχαν συλληφθεί τον Δεκέμβριο του 2009 στο στέκι «Ρεσάλτο» αντιεξουσιαστών στο Κερατσίνι. Πρόκειται για ένα παλαιό σπίτι που χρησιμοποιείται από αντιεξουσιαστές, στο οποίο οι αστυνομικοί μεταξύ άλλων είχαν βρει 13 αντιασφυξιογόνες μάσκες, 2 σφυριά, 3 βαριοπούλες, δύο μπιτόνια με εύφλεκτο υλικό, 3 κράνη, 7 κοντάρια, εύφλεκτα υλικά και μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης. Παρόμια ευρήματα με αυτή της Villa Amalias. Ο Γρηγόρης Νιώτης τότε ως Αντιπρόεδρος της Βουλής είχε προβεί στην εξής δήλωση: “Έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και στα παιδιά μου, άλλωστε είναι ενήλικες, η κόρη μου είναι δικηγόρος και ο υιός μου είναι στο μεταπτυχιακό του”.


Συναγωνιστές Α.Μ.Ε είχαν προχωρήσει σε μια πρώτη προειδοποιητική εικαστική παρέμβαση στο πρεζοστέκι “Ρεσάλτο” στο Κερατσίνι, μια δράση που μπορείτε να δείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο:





Τις τελευταίες ημέρες, τόσο σε Αθήνα όσο και στα Ιωάννινα πραγματοποιήθηκαν δράσεις αλληλεγγύης ατόμων που ανήκουν στο “ξυπόλυτο τάγμα” των αντιεξουσιαστών. Περισσότερα σχετικά με αυτές μπορείτε να δείτε ιδίοις όμμασι στην ιστοσελίδα των παρακρατικών του πρεζοστεκιού Θερσίτης.


Συναγωνιστές Α.Μ.Ε είχαν προχωρήσει σε μια πρώτη θερμή επίσκεψη στο πρεζοστέκι “Θερσίτης”, γεύση αυτής της δράσης μπορείτε να πάρετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.





Συναγωνιστές Α.Μ.Ε προχώρησαν για ακόμα μια φορά σε μια συμβολική αποκαθήλωση πανό αντιεξουσιαστών που ήταν αναρτημένο σε αερογέφυρα στην περιοχή των Αγίων Αναργύρων. Απέναντι στην παρακμή και το θράσος της αριστεράς των κονσερβοκουτιών πρέπει να είμαστε αμείλικτοι. Στην αριστερή βία όχι μόνο απαντάμε με μια ισάξια βία, αλλά διά της βίας θα ξεριζώσουμε το αριστερό καρκίνωμα που μετέρχεται την πιο παράλογη βία εναντίον των Ελλήνων.


ΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΛΑΦΡΥ…

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪


ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ


   ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ (1843-1873)




Ένας ρομαντικός επαναστάτης του 19ου αιώνα



Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος ήταν γιος του επιφανούς και για πολλούς αντικειμενικού σύγχρονου Έλληνα ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου που έχει συγγράψει σε αρκετούς τόμους την γνωστή στο αναγνωστικό κοινό “Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”. Γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 1843 και σπούδασε Νομικές επιστήμες. Σε ηλικία μόλις 23 χρόνων, ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθήνας το 1866 με θέμα της διατριβής του την θεωρία του Πλάτωνα περί ποινής (“Η περί ποινής θεωρία του Πλάτωνος”, 1860). Θεωρούμε πως ανήκει στην λεγόμενη Α΄ Αθηναϊκή σχολή στην οποία υπάγεται το σύνολο των ποιητών της περιόδου 1830-1880 που έδρασαν στην Αθήνα και τα Επτάνησα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως συνοδοιπόρος των αδελφών Αλέξανδρου και Παναγιώτη Σούτσου, του Αχιλλέως Παράσχου, του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή και του συνομήλικου του Σπυρίδωνος Βασιλειάδη. Τα χρόνια ως το 1850 ονομάζονται “τα χρόνια της εξόρμησης”. Είναι η περίοδος στην οποία οι ποιητές προσπαθούν να διαμορφώσουν την φυσιογνωμία τους και καθώς η Επανάσταση είναι το βασικό γεγονός που τροφοδοτεί την ποίηση, οι λογοτέχνες αναζητούν εκφραστικούς τρόπους και χρησιμοποιούν ακόμα και την δημοτική (ή μία μορφή που την προσεγγίζει) και την καθαρεύουσα. Τα χρόνια 1850-1870 ήταν τα χρόνια της ακμής.


Κύρια χαρακτηριστικά αυτού του επαναστατικού λογοτεχνικού ρεύματος ήταν η ροπή προς τη συγγραφή πατριωτικών ποιημάτων που καταπιάνονταν με θέματα από την Ελληνική Επανάσταση, αλλά η εμμονή στα ερωτικά, μελαγχολικά και απαισιόδοξα μηνύματα που περνούσαν μέσα από τα ποιήματά τους, η χρήση αυστηρής καθαρεύουσας, αλλά και η χρήση της δημοτικής κυρίως σε πατριωτικά ποιήματα που απευθύνονταν στον λαό. Κύρια πηγή έμπνευσης αυτών ήταν ο γαλλικός ρομαντισμός. Στα χρόνια της παρακμής το στοιχείο που επικρατούσε ήταν η έντονη απαισιοδοξία συνοδεία μιας πεισιθάνατης διάθεσης, κάτι που χαρακτήριζε ιδίως τον Δημήτριο Παπαρρηγόπουλο. Το 1864 βραβεύθηκε στον Νικοδήμειο διαγωνισμό για την πραγματεία του με τίτλο “Τα καθήκοντα του ανθρώπου ως χριστιανού και ως πολίτου”.


Ταυτόχρονα, άρχισε να εξασκεί και το δικηγορικό επάγγελμα και μάλιστα είχε αναλάβει την υπεράσπιση των τότε εξεγερθέντων εργατών των ορυχείων Λαυρίου. Ασχολήθηκε συστηματικά με τη μελέτη των αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων και με μελέτες ιστορικού και φιλολογικού περιεχομένου. Το σημαντικότερο έργο του ήταν η “Συνοπτική Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”, που προξένησε σάλο και αρκετά σχόλια την εποχή εκείνη ανάμεσα στους κύκλους των ιστορικών και διανοουμένων, εξαιτίας των αρκετά προωθημένων ριζοσπαστικών του απόψεων. Έγραψε τρεις ποιητικές συλλογές, ωστόσο αρνιόταν επίμονα να παίρνει μέρος σε ποιητικούς διαγωνισμούς, όπως επίσης και το να του απονέμονται βραβεία. Η ποίηση του Δημήτριου Παπαρρηγόπουλου χαρακτηριζόταν από μια μελαγχολία και απελπισία και από πολλούς μελετητές παρουσιάσθηκε δίκαια ως ένας από τους προδρόμους των Κώστα Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη, όχι μόνο για τον τρόπο γραφής του, αλλά και για τον ιδιότυπο τρόπο ζωής του. Συνέγραψε μεταξύ άλλων και δύο θεατρικές κωμωδίες. Η μια, υπό τον τίτλο “Συζύγου Εκλογή”, μεταφράστηκε στα γαλλικά από τον Αιμίλιο Λεγκράν και ανέβηκε με επιτυχία στο Παρίσι, ενώ η άλλη, η “Αγορά”, ανέβηκε στην Αθήνα το 1871, αφού πριν είχε κυκλοφορήσει σε αυτοτελή τόμο. Υπάρχουν, επίσης, κάποιες απόψεις ιστορικών, ότι αυτός ήταν ο συγγραφέας του άρθρου με τίτλο “Αναρχία”, που το πρώτο μέρος του δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Φως”, του ρέποντα προς την ιδέα της αναρχίας Σοφοκλή Καρύδη, στις 9 Σεπτέμβρη 1861. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1871, ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος κυκλοφόρησε ένα κείμενο, με τίτλο “Σκέψεις ενός ληστού ή η καταδίκη της κοινωνίας” (1861). Στο κείμενο αυτό περιγράφονται αναλυτικά και πολύ γλαφυρά οι ιδιαίτερες απόψεις του συγγραφέα για τη δράση των ληστών στην ύπαιθρο και καταδικάζει την κοινωνία των ανισοτήτων και των διαχωρισμών στην τότε ελληνική επικράτεια. Το εν λόγω μπορείτε να το αναζητήσετε σε ελεύθερη μορφή τόσο στο διαδίκτυο, όσο και στη μορφή βιβλίο στο εμπόριο.


Πρέπει να γίνει συστηματική καταγραφή, έρευνα και παρουσίαση του ζητήματος της κοινωνικής ληστείας, η οποία είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις εκείνη την εποχή, λόγω της μεγάλης και εκτεταμένης δραστηριότητας των ληστών στον τότε “ελλαδικό” χώρο. Nα σημειωθεί πως οι ίδιοι οι ληστές θεωρούσαν τους εαυτούς τους γνήσιους συνεχιστές των κλεφτών και αρματωλών, πριν και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Οι περισσότεροι είχαν άμορφα χαρακτηριστικά εναντίωσης στην εξουσία, ήσαν αδούλωτοι, ασυμβίβαστοι, ανένταχτοι, με ένα ιδιαίτερα αυξημένο αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Θα μπορούσες να τους ονομάσεις αιρετικούς εθνικιστές της εποχής τους, παρά “αναρχικούς”, όπως αφήνεται να εννοηθεί από την υπάρχουσα βιβλιογραφία και την λογοτεχνική θολοκουλτούρα της εποχής μας.

Αρβανιτοβλάχικης ή σαρακατσανέικης καταγωγής οι περισσότεροι εξ αυτών, έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις μετέπειτα εξεγέρσεις των χωρικών και του πληθυσμού της υπαίθρου ενάντια στην εξουσία. Ρουπακιάς, Χοσάδας, Μπαλάφας, Γιαταγάνας, Μπαλατσός, Ντερέκας, Καλαμπαλίκης, Βελέντζας, Νταβέλης, Αρβανιτάκηδες, Χατζημπύρος, Σαρμανιώτης και μετέπειτα Γιαγκούλας, Μπαμπάνης, Τζιαμίτας, Καντάρας, Κατσέλης, Βελόνης, Λιόλιος, Λεβέντης ήταν μερικοί απ’ αυτούς.

Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος πέθανε σε ηλικία 32 χρόνων, στις 21 Μαρτίου του 1873, αφού αρνιόταν να τραφεί, έχοντας προχωρήσει σε μια πρωτόγνωρη για την εποχή του απεργία πείνας. Ύστερα από 37 μέρες ασιτίας πέθανε εξαντλημένος στη γωνία Ιπποκράτους και Ακαδημίας στην Αθήνα, όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής, κατ’ ομολογία διαμαρτυρόμενος για τις κακές συνθήκες διαβίωσης των φυλακισμένων εργατών που ο ίδιος υπερασπιζόταν στις δίκες Λαυρεωτικών.


Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος έχει εγκαταλειφθεί από τους ιστορικούς στη λήθη της ανυπαρξίας. Αν και θεωρείται πρόδρομος μεταγενέστερων αριστοκρατικών πνευμάτων όπως οι Περικλής Γιαννόπουλος και Νίκος Καρούζος. Στο σημαντικότατο από ιστορικής και λογοτεχνικής απόψεως έργο του συγκαταλέγονται τα εξής έργα. Από Ποίηση: Στόνοι (1866), Χελιδόνες (1867), Ορφεύς - επικολυρικόν ποίημα (1868), Πυγμαλίων - επικολυρικόν ποίημα (1869). Από Πεζά: Χαρακτήρες - Διάλογοι πεζοί και έμμετροι (1870). Από Θέατρο: Συζύγου εκλογή - κωμωδία (1868), Αγορά, κωμωδία (1871). Από Συγκεντρωτικές εκδόσεις του έργου του: Ανέκδοτα έργα (1894), Τα Άπαντα, εκδ. Γ. Φέξη (1897), Τα Άπαντα, Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη Φέξη (1915).

Η περίπτωση του Δημήτριου Παπαρρηγόπουλου αφορά έναν φύσει αριστοκράτη που ήταν και επαναστάτης. Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Η περίπτωση του Ίωνα Δραγούμη επικυρώνει περίτρανα την πρόταση αυτή. Η παρακαταθήκη του είναι ιδιαίτερα σημαντική από άποψης κοινωνικών νοημάτων. Η πολεμική κατά της κοινωνίας ασκείται από αριστοκρατικά πνεύματα και δη από εθνικιστές. Και μόνο!

Όσα αναφέρθηκαν παραπάνω έναν σκοπό εξυπηρετούν. Να καταδείξουν τον αστισμό ως αιτία της πλήρους αποξένωσης των νεοελλήνων από την γνήσια κληρονομιά τους, εκείνης των αρματωλών και των κλεφτών. Οι σημερινοί γραβατοφορεμένοι και λάτρεις του καναπέ “εθνικιστές”, αν επιθυμούν, διότι δεν δικαιούνται οι περισσότεροι αυτόν τον βαρύ τίτλο, να γίνουν στην πράξη εθνικιστές, πρέπει να απορρίψουν οτιδήποτε τους σέρνει μαζί με τα αστικά δηλητήρια της εποχής μας. Ο εθνικιστής είναι ο υπ’ αριθμόν 1 παράνομος της εποχής. Η ιδέα αυτή δεν συμβιβάζεται καθοιονδήποτε τρόπο με τα τσίγκινα παράσημα νομιμοφροσύνης και υποταγής στο αστικό κράτος και τους θεσμούς του…



ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΙ ΟΙ ΑΡΜΑΤΩΛΟΙ!



ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ





Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Aύτονομες Ελληνικές Ζώνες: Δράσεις στην Νέα Μάκρη





ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤ​ΙΚΑ ΨΕΥΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΒΗ






Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μας το ρυπαρό έντυπο της πολυεθνικής παρακρατικής αντιφά. Η επανάληψη του επιθέτου "φασίστας" στις σελίδες του μας δημιούργησε την υποψία πως οι συντάκτες του ρέπουν εντελώς ασυνείδητα προς τον φασισμό, ειδάλλως προς τι άλλο η φρενήρης επιμονή με τον φασισμό (ακραίος κρατισμός). Πέρα από αυτά, οι ασυναρτησίες γύρω απο το ΜΑΒΗ (Μέτωπο Απελευθερώσεως Βορείου Ηπείρου) μας οδήγησαν στο συμπέρασμα πως οι συντάκτες του όχι μόνο δεν είναι αφελείς, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Οι πηγές τους μαρτυρούν πως εναρμονίζονται με την άθλια κρατική προπαγανδιστική ρηγορική, σκοπός της οποίας είναι η υπονόμευση των εθνικών αγώνων και η διαβολή του μη πολιτικοποιημένου κοινού.




Ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσιάζουν το ΜΑΒΗ ως ένα παρακρατικό δημιούργημα, το οποίο έδρασε όπως έδρασε σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες του ελληνικού κράτους.



Όσον αφορά το ιστορικό κεφάλαιο ΜΑΒΗ και ό,τι αφορά τον απελευθερωτικό αγώνα του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, θα αναφέρουμε ενδεικτικά πως η ταραχή που προκάλεσε το ΜΑΒΗ στον πολιτικό κόσμο (επί ημερών της επίθεσης στο αλβανικό στρατόπεδο στην περιοχή Επισκοπή, η οποία είναι ένα από τα 33 χωριά της Δρόπολης στην Βόρειο Ήπειρο) αποτυπώνεται στα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου: "Δεν κουκουλώνεται από εμάς η υπόθεση της ΜΑΒΗ. Πρόκειται για μια οργανωμένη, άκρως επικίνδυνη, υπόθεση", 24/7/1995.




Όμως, ακριβώς επειδή δεν πρόκειται απλώς περί γελοίων υπανθρώπων, αλλά περί έμμισθων πρακτόρων ή υπανθρώπων που χασομεράνε αμισθί εξαιτίας χρόνιων ψυχικών και πολιτικών συμπλεγμάτων, το ζήτημα αποκτά άλλη βαρύτητα.

Ο Αντώνης Σαμαράς που άνοιξε τα σύνορα στους Αλβανούς υπανθρώπους ώστε να αιματοκυλήσουν την πατρίδα μας, παρουσιάζεται απο τους αντιφασίστες ως ένας ακραίος "φασίστας". Τότε το ΜΑΒΗ τι ρόλο έπαιξε ρε "μάγκες"; Μήπως είστε ολίγον αθεράπευτοι ΜΑΛΑΚΕΣ;



ΠΡΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ: ΑΝΤΕ ΒΡΕ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΒΗ!



ΚΟΚΚΙΝΑ ΣΚΥΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΗΣΥΧΙΑ!



ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΜΠΑΣΤΑΡΔΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ







Στον κόσμο του μπασταρδέματος των ιδεολογιών και της διαβολής των γνήσιων εκφραστών τους, σ’ έναν κόσμο όπου οι παραδοσιακές ιδεολογίες και οι άνθρωποι γίνονται βορά της κουλτούρας της ελεύθερης αγοράς, το συστηματικό κοπάνημα όλων αυτών στο παγκοσμιοποιητικό γουδί αφήνει ιδεολογικά καθιζήματα που προκαλούν σκοπίμως σύγχυση και τίποτα άλλο. Το πρόβλημα είναι κοινό καθότι ταλανίζει και επηρεάζει όλους τους ιδεολογικούς χώρους στον ίδιο βαθμό. Παρά ταύτα συντελούνται πρωτοφανείς ζυμώσεις σε όλους τους ιδεολογικούς χώρους και τρόπον τινά ορισμένες σημαντικές μεταλλάξεις με απρόβλεπτα αποτελέσματα, οι οποίες αξίζουν της προσοχής μας.

Εδώ και αρκετά χρόνια (κατά τη γνώμη κάποιων παλιότερων στο κουρμπέτι αυτό συμβαίνει από την δεκαετία του ’80) παρατηρείται μια συστηματική προσπάθεια στροφής τμήματος τόσο του αναρχικού / αντι-εξουσιαστικού χώρου όσο και του ακροδεξιού / εθνικοσοσιαλιστικού στοιχείου στην ελλαδική επικράτεια προς τα αριστερά. Έχει καταγραφεί και ομολογηθεί από πλείστους κινηματίες και των δύο παρατάξεων ότι η αριστερά είναι εκείνη που αναπαράγει αυτή τη συμπεριφορά και πραγματοποιεί συστηματικό εισοδισμό στις οργανώσεις και τους ιδεολογικούς χώρους. Μάλιστα, ο άθλιος αυτός εισοδισμός προέρχεται κυρίως από το “φιλολαϊκό”, ωστόσο πάντα προδοτικό κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδος. Το κόμμα αυτό ελέγχει υπογείως ένα σύμπλεγμα αριστερών νήσων, μέσα από τις οποίες αριστερές νήσους κοινωνεί την θεία αριστερή κοινωνία στους πολιτικά εξαρτημένους πιστούς. Το φύσει παράνομο Κ.Κ.Ε δρα κάτω από ένα παράλογο πέπλο νομιμότητας, ακριβώς χάρη σ’ αυτές τις υπόγειες σχέσεις νοσταλγίας του προδοτικού και εγκληματικού παρελθόντος, το οποίο ουδέποτε πραγματικά αποκήρυξε. Γιατί άλλωστε να το αποκηρύξει, εφόσον αυτή είναι η ιστορική διαδρομή του, η παρακαταθήκη των ιδεολογικών πατέρων του και η πολιτική σκοπιμότητά του;

Στον αναρχικό / αντι-εξουσιαστικό χώρο ο εισοδισμός αυτός εκφράζεται πιστά μέσα από την στροφή του γνήσιου αναρχικού λόγου και την γνήσια αναρχική πρακτική προς τον αριστερίζοντα αντιφασισμό και τις τελεολογίες της εργατικής τάξης. Το μαύρο της αναρχίας εξέπεσε στο πιο χαλαρό αναρχοκομμουνιστικό μαύρο-κόκκινο, το οποίο αποτελεί τον προθάλαμο μιας εξουσιαστικής παρεκτροπής, απέχουσα παρασάγγας από την θεωρητικά ελευθεριακή αντίληψη της αναρχίας. Όταν οι εκφραστές αυτού του χώρου μετονομάζουν την “αναρχία” σε “αναρχισμό”, αυτό σημαίνει ότι το εξουσιαστικό μαρξιστογενές μικρόβιο έχει διεισδύσει ήδη στον κορμό του οργανισμού.

Στο σήμερα, το βασικό τους όχημα είναι ο κοινωνιστικός αντιφασισμός, ενώ αυτός εισάγεται και αναπαράγεται στον καθημερινό πολιτικό λόγο, στην κινηματική συνθηματολογία αλλά και κατ’ επέκταση στις πρακτικές τους η ιδέα μιας επαναστατικής συνέχειας ανάμεσα στη δράση των κομμουνιστών ανταρτών του ’40 και αυτήν των καθωσπρέπει αναρχικών του σήμερα. Η πιο καταφανής εκδήλωση αυτής της στροφής δεν είναι άλλη από το γνωστό σύνθημα “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς”, που δονεί πλέον τα μπλοκ των ακροαριστερών / αντιρατσιστών / αναρχικών / αντιεξουσιαστών. Έτσι, ούτε λίγο ούτε πολύ οι κλασσικοί αναρχικοί και ο αναρχικός χώρος, όπως τον γνωρίζαμε, αμφότεροι έχουν διαβρωθεί σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν κινδυνεύουν με πολιτική εξαφάνιση. Αντικαταστάθηκαν από το ερμαφρόδιτο πλήθος των αντιφασιστών Μα, είναι ιδεολογία ο αντιφασισμός; Φυσικά και όχι. Είναι ιδεολόγημα, ολότελα ξένο προς την ιδέα της αναρχίας.

Τι σημασία έχουν όλα αυτά για τον ριζοσπαστικό εθνικισμό! Θα εξηγήσουμε αμέσως. Η ομοιότητα όσων βασανίζουν τον αναρχικό / αντι-εξουσιαστικό χώρο με όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στον ακροδεξιό / εθνικοσοσιαλιστικό χώρο μονάχα συμπτωματικά μπορεί να ιδωθούν. Τα όσα κωμικά διαδραματίζονται στον χώρο της ακροδεξιάς και του λεγόμενου υπαρκτού εθνικοσοσιαλισμού, μονάχα ως τέτοια μπορεί να ιδωθούν. Εμείς παραμένουμε ριζοσπάστες εθνικιστές. Α-Ν-Ε-Ν-Τ-Α-Χ-Τ-Ο-Ι Μ-Α-Ι-Α-Ν-Δ-Ρ-Ι-Ο-Ι Ε-Θ-Ν-Ι-Κ-Ι-Σ-Τ-Ε-Σ…

Στις 19.5.13 και συγκεκριμένα στον Άγιο Κωνσταντίνο Αγρινίου, όπου ο αριστερός συρφετός επιχείρησε να παρεμποδίσει τον βουλευτή Μπαρμπαρούση να καταθέσει στέφανο μετά το πέρας της επισήμου εκδηλώσεως και ανήμερα της Γενοκτονίας των Ποντίων, ακούστηκε μαζικά το σύνθημα “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς” από τα γίδια του Κ.Κ.Ε. Ο εγχώριος, ωστόσο πάντοτε έξωθεν εισαγόμενος αντιφασισμός εκπορεύεται από τα κομμουνιστικά ανδρείκελα του Περισσού. Για πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολίτευσης και διά στόματος του νέου Γ.Γ του Κ.Κ.Ε ακούστηκαν απειλές περί αναλήψεως “ακραίας δράσης εναντίον των φασιστών”. Με λίγα λόγια “S.O.S Πεντάγωνο, καλεί Μόσχα” ή “Σφυρί καλεί Δρεπάνι”… Σιγά τα αίματα κομμουνιστές. Τα κονσερβοκούτια σας θα τα γυρίσουμε αντίστροφα και θα τα κάνουμε σιδερένια θηλιά στο λαιμό σας…

Η υποκριτική κοινωνιστική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία οι φορείς των επαναστατικών ιδεολογιών πρέπει να απευθυνθούν στο λαό και να μετατρέψουν την οικονομική κρίση και τα υπόλοιπα κοινωνικά συνεπακόλουθα σε μία επαναστατική ευκαιρία δημιουργίας (αντι) εξουσίας, οπότε και θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα αυθεντικά ιδεολογικά στεγανά τους και να αλληλοζυμωθούν με τη βίαια προλεταριοποιούμενη πρώην μικρομεσαία και μεσαία τάξη και τους αγελαίους νεοέλληνες ψηφοφόρους, σήμανε εν μέρει και τον αφοπλισμό (ιδεολογικό ευνουχισμό) της γνήσια επαναστατικής κριτικής στα πράγματα. Τη ζήσαμε στο πετσί μας και τούτη την θεαματική πλαστικότητα της γνώμης, η οποία τάχθηκε ενάντια στην ιδέα της ανεξέλεγκτης εξέγερσης που τόσο φόβισε τ’ αφεντικά και τα δουλικά τους, τόσο με την τέλεια βαλβίδα εκτόνωσης, αυτή των αγανακτισμένων, όσο και με την αποδοχή προς τις εργατικές εκδηλώσεις των γελοίων αριστερών “εθνικομπολσεβίκων” του Ε.ΠΑ.Μ του γλοιώδη οικονομολόγου (γ) Καζάκη. Το Ε.ΠΑ.Μ έχει υιοθετήσει το σύνθημα “ένας είναι ο δρόμος, λαέ, για να νικάς, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ- Μελιγαλάς”, καθώς το κάνει και η νεολαία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κατά περιπτώσεις, όποτε αυτό αποφέρει πολιτικά προπαγανδιστικά κέρδη. Και επειδή, όπως λέει και ο λαός, “δεν κάνουν τα ράσα τον παπά”, θα έπρεπε τουλάχιστον να αρχίσει να αναρωτιέται η ίδια μαύρη αναρχία και οι πιστοί της γιατί άραγε να ταυτίζεται στο πολιτικό με τους κοκκινόμαυρους σοσιαλδημοκράτες και τους καραγκιόζηδες εθνικομπολσεβίκους. Να μην ξεχάσουμε και τον αριστερό κατάπτυστο “υπερπατριώτη” Καραμπελιά της πατσαβούρας Άρδην-Ρήξη. Η έννοια του αντιγερμανικού και αντικατοχικού πατριωτισμού του αρχίζει και σταματάει στο σημείο που πολιτικά ανδρώνεται ο αντιφασισμός που δεν θίγει τους Εβραίους. Μέχρι εκεί. Οι καταλήψεις της κοινοβιακής ζωής και του μητροπολιτικού ριζώματος γίνονται σικάτες και συμπυκνώνονται στις ιλουστρασιόν λαϊκές συνελεύσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Οι αναρχικοί / αντιεξουσιαστές πρόδωσαν μόνοι τους όλα όσα δήθεν υπερασπίστηκαν τόσα χρόνια μέσω των καταλήψεων στέγης. Εξ ου και οι υψωμένες γροθιές εν είδη παράδοσης άνευ μάχης με τις κατασταλτικές αρχές στην δεύτερη προσπάθεια επανακατάληψης της Villa Amalias.

Η αέναη ιδέα της πατρίδας έγινε κεντρικής σημασίας στην ατζέντα των διαφόρων πατριδοκάπηλων εκμεταλλευτών όλων των αποχρώσεων που βιάστηκαν να προλάβουν να την συνδέσουν με τα λαϊκά δικαστήρια που επιφύλασσε τις πρώτες ημέρες της κρίσιμης οργής ο ελληνικός λαός στους πολιτικούς προδότες. Ξάφνου οι προδότες έγιναν άνθρωποι που κρίνονται με επιείκεια. Όσο κι ότι ο ελέφαντας πετάει. Η ιδέα της πατρίδας στολίστηκε με πολιτικά ροδοπέταλα και αφρόκρεμες πολιτικού πουρισμού εν είδη σωτηρίας των μελλοθάνατων. Δεν γνωρίζουν όμως το βασικό: δεν υπάρχει καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους. Αντ’ αυτού συνέβη και το εξής: χάσαμε μέσα από τα χέρια μας τον εχθρό την ώρα που όλοι μαζί ως ασύντακτο κοπάδι κινούμασταν προς άγνωστη κατεύθυνση. Απ’ ό,τι φάνηκε ο εχθρός έτρεχε ανάμεσά μας και κάπου στη μέση της διαδρομής, έκανε στάση δήθεν για να ξεκουραστεί από τους αγώνες και βρήκε την ευκαιρία να εξαφανιστεί. Εμείς συνεχίσαμε να τρέχουμε. Διότι δεν τιμωρήσαμε τους ενόχους, όταν αυτό χρονικά έπρεπε να γίνει. Τώρα η καταστολή και η οικονομική τυραννία έχουν ισχυροποιηθεί και όλα πρέπει να γίνουν από το μηδέν. Ας είναι…

Από τότε που έσκασε μύτη η περίφημη οικονομική κρίση στην Ελλάδα, η αριστερά επέλεξε συνειδητά να ποντάρει τα λεφτά της στο λαϊκίστικο αντιγερμανισμό. Εκεί πάτησε ο νέος πατριωτισμός του νεοέλληνα Δελαπατρίδη των τελευταίων τριών χρόνων, στην αποτίναξη του νεοαποικιοκρατικού ζυγού και στην αντίσταση του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού. “Όλοι μαζί να φύγουν οι ναζί” το νέο κορδελάκι, πλάι σε απολιτίκ καρικατούρες της Frau Merkel, μούντζες, στοχοποιήσεις με χρήση laser και αρματοδρομίες με στολές και σβάστικες εν είδη θεάτρου του νεοελληνικού παραλόγου και πακιστανούς που κράδαιναν ελληνικά σημαιάκια.

Ωστόσο, αυτό που διακρίνουμε με έκπληξη είναι μια μυστικιστική έλξη που ασκεί ο τεχνητός αντιγερμανισμός στους εχέφρονες, σώφρονες αλλά και υποκριτικά νομιμόφρονες ανθρωπιστές αντιφασίστες. Μια έλξη που μεταλλάσσεται βαθμιαία σε μια ασυνείδητη προσήλωση στις πιο φιλογερμανικές απόψεις. Αρχικώς, εκφράστηκε ο κίνδυνος ότι μέσω του τεχνητού αντιγερμανισμού, το πλήθος οδηγείται στον κραταιό φιλογερμανισμό. Εξ ου και η έκφραση “εκφασισμός της κοινωνίας”. Μήπως όμως, (αν δούμε τα γεγονότα με μια πιο διεισδυτική ματιά) διαμέσου της ιδεολογικής πόλωσης, το αποτέλεσμα είναι τα υποκείμενα ν’ αναζητήσουν την στράτευσή τους σε κάποιον γνήσια ριζοσπαστικό πόλο (μη θεσμικό) του πολιτικού παιγνίου; Ή μήπως ν’ αποζητήσουν έναν ολότελα νέο τρόπο ζωής, ο οποίος θα εκφραστεί μέσα από την στρατευμένη πολιτική προσέγγιση και πρακτική; Μήπως τελικώς οι λεγόμενες ακραίες ιδεολογίες ριζώνουν ή κερδίζουν έδαφος στη συνείδηση των υποκειμένων;

Για να βρεθεί λοιπόν χώρος σε αυτό το πολιτικό παιχνίδι, η επαναστατική θεωρία και πρακτική έπρεπε να συμβαδίσουν, έστω και συνθηματικά, με κάτι οικείο και γνωστό. Κάτι που θα πόλωνε αλλά και θα ενσωμάτωνε ταυτόχρονα, για να βρεθεί το μερτικό κοινωνικής επιρροής που αναλογεί σε κάθε περίσταση. Ούτως η άλλως, ο απογαλακτισμός από την αριστερά αλλά και τη δεξιά, κατά έναν παράδοξο τρόπο δεν έλαβε ποτέ χώρα στην πατρίδα μας. Χάριν της προσαρμοστικότητας λοιπόν, οι σταλινικοί κυρίως του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ γίνανε συγκαιρινοί πολιτικοί προπάτορες, κι οι αναρχικοί οι κληρονόμοι μιας τυποποιημένης αγωνιστικής αντιναζιστικής / αντιφασιστικής παράδοσης. Ο πατριωτισμός και η εθνικοφροσύνη των εαμιτών όπως και ο συγκεντρωτισμός και ο μιλιταρισμός γίνανε ζητήματα δευτερευούσης σημασίας, για τα οποία η μαύρη αναρχία τούς έδωσε συγχωροχάρτι. Οι τωρινοί εκφραστές αυτού λένε ότι ήταν άλλο το πλαίσιο τότε, και όσοι μάλιστα τολμούν να μιλήσουν εναντίον του, είναι ή φαντασμένοι κοσμοπολίτες ή αφελείς ανιστόρητοι.

Επανερχόμενοι στα ημέτερα, σε ό,τι αφορά τον εγχώριο γαλανόλευκο πατριωτισμό και τον tricolore εθνικοσοσιαλισμό, οι νεόκοποι υπερπατριώτες του παρόντος αποτελούν κράμα της ιδεολογικά απαράδεκτης και ερμαφρόδιτης δεξιάς της μασονικής καλτσοδέτας, της κρατικοδίαιτης και παθητικής ακροδεξιάς και ενός γραφικού γερμανόπληκτου φετιχιστικού εθνικοσοσιαλισμού των προηγούμενων δεκαετιών. Όταν οι δεξιοί υπερπατριώτες των ημερών μας σιωπούν όταν πρόκειται για επαναστατική δράση και θεώρηση του πολέμου, διότι αρνούνται τον πόλεμο αλλά και την ριζοσπαστική θεωρία. Μ’ αυτά και μ’ αυτά καταλήγουμε σ’ έναν χώρο της ακροδεξιάς / εθνικοσοσιαλισμού, ο οποίος σιγοντάρει εμμέσως τις κρατικές επιλογές στον τομέα της καταστολής, στρέφεται στον κοινοβουλευτισμό που αρνιόταν επί δεκαετίες και γίνεται ελαφρολαϊκός στα ήθη και τις συνήθειές του. Τι σκληρό ρόκ, τι ελαφρολαϊκό μπαρόκ!

Εμείς από την άλλη, σε πείσμα των καιρών των χλιαρών μέσων έκφρασης και της λογικής δύο μέτρα και δύο σταθμά και ενάντια στην δελαπατρίδικη κατρακύλα στον ρόλο των καλοκάγαθων ταπεινωμένων πατριωτών, κόντρα στον ιδεολογικό ευνουχισμό του γνήσιου επαναστατικού λόγου και συνεπείς στον αγώνα της ολικής ανατροπής του ανθελληνικού κράτους της σαπίλας, δεν συγχωρούμε, δεν παραιτούμαστε ποτέ και φωνάζουμε με οργή: ούτε φερέλπιδες πολιτικάντηδες, ούτε όψιμοι πολιτευτές, μονάχα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ!



                   ΑΠΟΔΕΞΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΙΕΡΩΝ ΚΑΙ ΟΣΙΩΝ!



                                       ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Δράσεις στο 8ο Λύκειο στο Μαρούσι μετά απο απαίτηση μαθητών για ηθική υποστήριξη..

















Στο συγκεκριμένο λύκειο είιναι μεγάλο έγκλημα να είσαι Έλληνοπουλο κι ειδικά Πατριώτης, οι Μαρξιστο/καθηγητάδες κράζουν και οι υπόλοιποι μαθητές σύμφωνα με την φυλή τους και τα γκέτο που έχουν κάνει τραμπουκίζουν τα Ελληνόπουλα με τις ευλογίες των ''Αντιφασιστικών'' οργανώσεων που είναι στην Περιοχή..

Αριστερή τρομοκρατία ΤΕΛΟΣ τα παιδιά θα ακολουθήσουν αυτό που θέλουν τα ίδια και δεν θα ψιθυρίζουν που είναι Έλληνες αλλα θα το φωνάζουν...
Τώρα εμείς κρατάμε τα κονσερβοκούτια κατάλαβες αντιφασιστικό μπαστάρδι;

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες (Δράσεις στο Χαλάνδρι - Antifa Ποτέ και Πουθενά)






Τιμή και δόξα στον Περίανδρο.. (Γιατί εμείς δεν ''ξεχνάμε'')



Ακολουθούν δράσεις στο 8ο Λύκειο Αμαρουσίου κατά της Μαρξιστικής προπαγάνδας που κάνουν οι Καθηγητάδες της ντροπής καθώς και μηνύματα εμψύχωσης στους Έλληνες Μαθητές του συγκεκριμένου Λυκείου περισσότερα σε λίγο....

Καθώς και δράσεις αυτόνομων συναγωνιστών στους δρόμους της Αθήνας γιατί εμείς δεν καπελώνουμε καμία δράση και δείχνουμε τον δρόμο και τον τρόπο ότι όλοι οι Αγνοί συναγωνιστές συνυπάρχουν αρμονικά  

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Αυτόνομες Ελλνικές Ζώνες: Η Ξενοφοβία είναι μια Απάτη - Δράσεις κατά του Καπιταλισμού -

Αναρχικό βρωμόπανο που πήραμε μπροστά απο τα Δικαστήρια της Ευελπίδων

Οι εργάτες έχουν Πατρίδα. Όχι στα χέρια που μας αφήνουν Άνεργους και αυτό πάει και στους ''Έλληνάρες'' που στο όνομα του Καπιταλισμού και του κέρδους τσακίζουν ολόκληρο Έθνος
Tsipras το όνομα Μυρτώ σου λέει κάτι; Εκεί μαζί με τα κομματόσκυλα δεξιά και αριστερά πήγατε να την δείτε να της πείτε για το Αντιρατσιστικό σας νομοσχέδιο;

Πανό που πήραμε απο το Σοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα ο Εργάτης έχει Πατρίδα


Γαμώ τον U.C.K και όλα τα Αλβανά (Δράση αφιερωμένη στην Β.Ηπειρο)και στους ''φιλοαλβανούς''

Καπιταλισμός το χέρι των Σιωνιστών


Ζήτω ο Έλληνας Εργάτης που δίνει μάχη καθημερινά

Ζήτω ο Έλληνας Αγρότης

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Mαχητικός Πυρήνας Μακεδονίας -




Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως η ταυτότητα του σύγχρονου κόσμου, τουλάχιστον του λεγόμενου δυτικού, δεν είναι ελληνορωμαϊκή, αλλά ιουδαϊκή. Όχι απλώς ιουδαϊκή, εξαιτίας της ισχυρής επιρροής του εβραϊκού παράγοντα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, αλλά λόγω της επικράτησης του ιουδαϊκού πνεύματος και της φυλετικής ψυχής, της συμπύκνωσης των ιστορικών βιωμάτων και της συμπεριφοράς στο εβραϊκό γονιδίωμα, στην κοινωνία. Συχνά υποστηρίζεται πως ο δυτικός πολιτισμός στέκεται στους πυλώνες της Αθήνας (ελληνισμός), της Ρώμης (ρωμαϊκότητα-λατινικότητα) και της Ιερουσαλήμ (ιουδαιοχριστιανισμός).

Αν μελετήσουμε εναργέστερα τα δύο συγκεκριμένα ρεύματα και φιλοσοφίες, θα διαπιστώσουμε πώς περισσότερα τα χωρίζουν παρά τα ενώνουν. Ο ελληνορωμαϊκός κόσμος, πρέσβευε τα ανώτερα ιδανικά, τον πολιτισμό, τη δικαιοσύνη, τις τέχνες, την αληθινή ελευθερία, την πνευματικότητα, κλπ. Υπήρξε ο πολιτισμός της Νόησης και των Αρίστων. Ο δε Ιουδαϊσμός, ως θρησκευτικό σύστημα Φοινικο-Χαλδαίων, μάλλον όμως θεμελιωμένη από τον Πρίγκιπα της Αιγύπτου Μωυσή, σε κάτι που χαρακτηρίζεται από πολλούς ως «ταξική εξέγερση», και όχι εβραϊκή επανάσταση (Έξοδος από την Αίγυπτο), με πρώτο και καλύτερο των Εβραίο Φρόυντ, ήρθε σε σύγκρουση με την σημιτική φυλετική ψυχή των Ισραηλιτών, στην προσπάθεια δόμησης ενός νέου και εν πολλοίς τεχνητού, λαού. Χαρακτηριστικά του ήταν η τυφλή υπακοή και πειθαρχία στον Θεό και τους νόμους του, ο εθνικισμός-φυλετισμός, η απόρριψη της ύλης από κάθε κοινωνική και ιδιωτική εκδήλωση, (ίσως γι’ αυτό ορισμένοι Έλληνες θεωρούσαν τους Ιουδαίους «λαόν φιλοσοφικότατον»...), αλλά και του πολιτισμού των «Εθνών» (τέχνες, γράμματα, θέατρο, μουσική, γυμναστική, κλπ.). Το μίσος τους δε για τον ελληνορωμαϊσμό ήταν μεγάλο, αν και την ελληνιστική περίοδο, πολλοί Ιουδαίοι γοητεύτηκαν από τον ελληνισμό, έπαιρναν ελληνικά ονόματα, συναναστρέφονταν Έλληνες, αντίθετα με τις προσταγές του Μωυσή, έγιναν κοινωνοί του ελληνικού πολιτισμού. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, ο καθαρός ιουδαϊσμός αντιτάχθηκε στον ελληνισμό.

(Το ειρωνικό είναι πως σήμερα στο Ισραήλ, τελούνται αγώνες με το όνομα «Μακαμπιάδα», μιμούμενοι τις αρχαίες, και όχι τις νέες, «πολυπολιτισμικές» Ολυμπιάδες...) Ο Ισραηλίτης έπρεπε να ζούσε με συγκεκριμένο τρόπο και πάντοτε διακριτά από τους άλλους λαούς. Έτσι εξηγείται και η αμφίσημη ρήση του Χίτλερ «μισώ τους Εβραίους για τις παραδόσεις τους, αλλά ταυτόχρονα τους θαυμάζω για την φανατική προσήλωση τους σε αυτές...».   Παρόλο που συχνά πολλοί κατηγορούν τον αρχαίο ελληνισμό και ρωμαϊσμό, ως «αρχέγονο φασισμό» (Π. Κοέλιο), τον πολιτισμό της «Γής και του αίματος», εντούτοις πουθενά δεν εκφράστηκε καλύτερο ο εθνικοσοσιαλισμός από τον αρχαίο ιουδαϊσμό. Η απαίτηση του ιουδαϊκού νόμου για λιθοβολισμό μέχρι θανάτου των απείθαρχων τέκνων, αποτελεί ένα κλασσικό παράδειγμα τεκμηρίωσης μιας τέτοιας, φαινομενικά «παράδοξης» θέσης. Αυτά βεβαίως αποσιωπούνται από τους ξερόλες κρατικοδίαιτους ανθρωπιστές και αντιφασίστες τύπου Κούλογλου και σια, που κατακλύζουν την σημερινή «ενημέρωση» και διανόηση της α-παιδείας, οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους, ως άλλοι βιβλικοί Ιουδαίοι (!), για τους Ναζί που κατέδιδαν τους αντιναζιστές γονείς τους στην Gestapo...

Όπως και να χει, αληθινή ελευθερία και υψηλό νόημα ζωής υπήρξε μόνο στον ελληνισμό, όπου τίποτα δεν χαρίζονταν, όλα έπρεπε να κατακτηθούν με το πνεύμα και το σώμα. Λογικό που πολεμείται βάναυσα. Η έκφραση του ιδεώδους του ξίφους και του πνεύματος. Σε πλήρη αναντιστοιχία με τον σημερινό «πολιτισμό», τις «αδύναμες εβραϊκές κοινωνίες», κατά τον Ι. Δραγούμη, όπου ο κάθε ασπόνδυλος μπορεί να μεταχειριστεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να γίνει «κάποιος», ένας πολιτισμός που γεννά και εκθειάζει τη σαπίλα και την βλακεία... Μια κοινωνία στην οποία θεωρείται τιμή να είσαι καταδότης, συστημικός, βολεμένος, άπατρις, «κοινωνικός αγωνιστής»-φονιάς, πρεζάκιας, γελωτοποιός...  Όπως αναφέρθηκε, οι Ιουδαίοι, ως σημιτικός λαός, είχαν ανέκαθεν τάσεις αισθησιοκρατίας, ροπής στον υλισμό, την σάρκα, τον σοδομισμό, την ειδωλολατρία (και τα δύο τελευταία, εισήχθησαν στην Ελλάδα από τη μέση ανατολή...), τον χαοτισμό, κλπ.

Γι’ αυτό και δεν στάθηκε απολύτως δυνατό να εντρυφήσουν στον (ατλαντο-) αιγυπτιακό νόμο που τους υποβλήθηκε από τον Μωυσή... Κι ας λένε οι επιστήμονες πως η «δημοκρατία και ο χριστιανισμός δεν είναι δυνατόν να γίνουν συνώνυμα ενός συγκεκριμένου έθνους ή φυλής π.χ. «ευρωπαϊκά»...». Μάλλον εβραϊκά θα έπρεπε να χαρακτηριστούν!!! Εν τέλει, οι Ισραηλίτες αφομοίωσαν τον μωσαϊκό νόμο, και κατά την μέση και ύστερη αρχαιότητα, συνέγραψαν το «Ταλμούδ». Ένα βιβλίο καθαρά φυλετιστικό, αντι-«εθνικό» και φανατικό. Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι ότι ο «ρατσισμός» είναι «ναζιστικό» προνόμιο, ας ανατρέξει στο Ταλμούδ. Φυσικά οι ορθόδοξοι Ιουδαίοι το υπερασπίζονται ως κόρη οφθαλμού της παράδοσής τους και καλά κάνουν. Αλλά να μην μας παραμυθιάζουν, αυτοί και οι δικηγόροι τους, με φτηνό ανθρωπισμό. Καθ’ ουσία, επιδιώκουν την απόλυτη επικαρπία και το «copyright” του φυλετισμού, υποσκάπτοντας τα θεμέλια των άλλων εθνών, δένοντας παιδάκια στα τανκς ως ασπίδα κατά των Παλαιστινίων... Κι όποιος διαφωνεί, δέχεται τις «ανθρωπιστικές» συνέπειες... 

Η κίβδηλη προοδευτικότητα των Ιουδαίων, αποδεικνύεται έτι περισσότερο από ακόμα ένα απλό παράδειγμα. Πριν λίγο καιρό, μια «κοσμική» μεγαλοεβραία των ΗΠΑ δήλωσε πως «είναι καλό πράγμα» το γεγονός της μείωσης των λευκών Αμερικανών, διότι οι ΗΠΑ είναι «χωνευτήρι λαών και έτσι πρέπει να μείνουν» (Φυσικά, ώστε να έχετε πεδίο δόξης λαμπρόν!). Εννοείται πως η ίδια είναι πιστή Ιουδαία, Σιωνίστρια κλπ. Είναι μάλιστα αναμειγμένη σε ισραηλίτικο πανεπιστήμιο, όπου οι Εβραίοι έχουν προτεραιότητα έναντι των άλλων εθνών/θρησκευμάτων! Τέτοιος προοδευτισμός! Τέτοια δικαιοσύνη!  Ο Χριστιανισμός , με την υπέρμετρη περιφρόνηση της ύλης, της ζωής, του αρχαίου πολιτισμού («εις έδαφος φέρειν», «αδελφός μου είναι μόνο ο χριστιανός, όχι ο ομομήτριος», κ.α.) αποτέλεσε θαυμάσιο καταφύγιο για τους Ιουδαίους, οι οποίοι ναι μεν κυνηγήθηκαν από αυτόν, αλλά μετέφεραν σε αυτόν τις πρακτικές τους (φυλετική ψυχή) και ειδικά τα ήθη τους (θρησκεία), στον αδυσώπητο πόλεμο κατά της «έκφυλης» αρχαιότητας. Η νίκη του χριστιανισμού επί του αρχαίου κόσμου, επιστέγασε την γέννηση ενός νέου, ιουδαιογενή κόσμου ο οποίος κυριάρχησε για 1000 και πλέον χρόνια. Και κυριαρχεί και σήμερα.

Οι Ιουδαίοι, βρισκόμενοι στην εξορία, πέτυχαν την διάλυση των γηγενών πολιτισμών και την αντικατάσταση από ημίαιμα, σημιτοπρεπή και ελεγχόμενα συστήματα. Μετά τον σκοταδιστικό Μεσαίωνα, ανέλαβαν τα ινία στον οικονομικό και πολιτικό στίβο της Ευρώπης. Αυτό συνέβη όχι απλώς λόγω της λατρείας του χρήματος που επιτάσσει η ανατολίτικη ψυχή, αλλά διότι, καθώς ομολογούν και οι ίδιοι, κυνικά και ανερυθρίαστα, «ο ιουδαϊσμός αναπτύσσεται καλύτερα σε καθεστώς πολυπολιτισμού»! Να γιατί οι ιουδαίοι δημιούργησαν το κεφάλαιο και την κομμούνα. Μέσω του «διαίρει και βασίλευε», επέβαλλαν δύο διαφορετικές όψεις του αυτού νομίσματος, που και οι δύο είναι σύμφωνες με τα υλιστικά και διεθνιστικά (για τους άλλους) πρότυπα. Σαφώς και οι Ευρωπαίοι φέρουν τεράστια ευθύνη για την εγκαθίδρυση αυτού του πολυπλόκαμου τέρατος στα σπλάχνα του λευκής κοινωνίας, πράγμα που δεν απαλλάσσει τους Ιουδαίους από την ανήθικη και κακουργηματική τους συμπεριφορά. Μόλα ταύτα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την διαχρονική παρουσία τους (συνήθως βλαβερή) πίσω από κάθε κίνημα ή ρεύμα, κάθε εποχής.   Πλείστοι εκ των Ιουδαίων, ζώντες μακριά από το Ισραήλ, ανέπτυξαν ψευδό-ευρωπαϊκή συμπεριφορά, μη δυνάμενοι να αφομοιωθούν πλήρως από τις τοπικές κοινωνίες. Αυτό συνέβη διότι δεν μπορούσαν να νοιώσουν ούτε απολύτως Εβραίοι, ούτε και απολύτως ευρωπαίοι.

Ο Έλληνας φιλόσοφος Χ. Γιανναράς προσπαθεί να τονίσει αυτό ακριβώς το γεγονός: «ο Φρόυντ και ο Αϊνστάιν, δεν φέρουν τίποτα το ιουδαϊκό. Είναι κοινωνοί του ευρωπαϊκού πολιτισμού». Ο φιλόσοφος ασφαλώς αγνοεί (ή παραβλέπει) ότι οι συγκεκριμένοι κύριοι ήταν μεν άθεοι και κοσμικοί Εβραίοι, αλλά και υλιστές, σεξομανείς και ναρκομανείς (Φρόυντ), και σοσιαλιστές! (Οποία σύμπτωσις.) Σημειωτέον ότι αυτοί οι λαμπροί άνδρες (μαζί με τον Μαρξ και τον Δαρβίνο) είναι η βάση της σημερινής ανάγνωσης της επιστήμης και της κοινωνίας, στον όνομα των οποίων όλοι πίνουν νερό (και όχι μόνο).  Αυτή ακριβώς λοιπόν η ψυχική κατάσταση, σε συνδυασμό με την πάντοτε παρούσα φυλετική ψυχή, ήταν υπεύθυνη για την δημιουργία του κομμουνισμού. Αν ο καπιταλισμός απομυζούσε τον ευρωπαϊκό πλούτο, ο κομμουνισμός θα απομυζούσε τον πολιτισμό του. Οι «μεγάλοι» έτριβαν τα χέρια τους. Καταδύοντας προσεκτικά την ιστορία και τον πολιτισμό, φτάνουμε σε απρόσμενα εντυπωσιακά αποτελέσματα και συσχετισμούς. Το σύνθημα που πολύ συχνά αποτυπώνουν στους τοίχους οι διάφοροι αναρχοκομουνιστές, αλλά και άλλοι «κατατρεγμένοι», «ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ; ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ;», δεν αποδίδεται σε κάποια «μεγάλη» μορφή του αναρχισμού, αλλά στον ραβίνο Χιλλέλ, που έζησε λίγο πριν τη γέννηση του Ιησού! (1ος Αιώνας π. Χ.)

Είτε οι Ιουδαίοι μεταγγίζουν τα ήθη τους στους αναρχικούς, είτε αποτελούν πηγή «έμπνευσης» για αυτούς! Στην πράξη, συμβαίνουν και τα δύο. Αναρχοκομμουνισμός = Συγκαλυμμένος φιλοσιωνιστικός διεθνισμός και επιλεκτικός και ανώμαλος αντιεθνικισμός. Αυτή είναι οι μεγάλη νίκη των Σιωνιστών. Να πηγαίνει ο νέγρος πρόεδρος της πολυπολιτισμικής και εβραιοκρατούμενης ,από κάθε άποψη, Αμερικής, στο εθνικιστικό Ισραήλ και να προσκυνά τον «αρχαίο και ιερό λαό»! Να γεμίζει ο κόσμος gay pride, new age εκδηλώσεις και οργανώσεις, «αγανακτισμένους», «πορτοκαλί επαναστάτες», αντιναζιστές μαϊντανούς, αναρχικούς και άλλα μοντέρνα και παρακμιακά βδελύγματα, και πολύ συχνά, να κυματίζει μαζί  η σημαία του Ισραήλ. Τα παραδείγματα συνάφειας ιουδαϊκής ψυχής (και ιουδαϊσμού) με τον κομμουνισμό , είναι αμέτρητα. Εβραίοι οι ιδρυτές του, Εβραίοι οι μπολσεβίκοι, Εβραία η ηγέτης του φεμινισμού και αναρχοφεμινισμού, Εβραίοι οι ιδρυτές της περιβόητης «Σχολής της Φρανκφούρτης» (Κοινωνιολογία- Κριτική Θεωρία -Σχολή της Φρανκφούρτης), οι οποίοι ήταν όλοι αριστεροί και ομοφυλόφιλοι, και δήλωναν πως πρέπει να καταστραφεί ο δυτικός «καταπιεστικός» πολιτισμός , Εβραίοι οι υποκινητές της βιομηχανίας πορνό της Αμερικής... Περνώντας στον καπιταλισμό, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής πασίγνωστα: η τοκογλυφία, νόμιμη και παράνομη, είναι «δώρο» των Ιουδαίων. Όλο το σύγχρονο κεφαλαιοκρατικό σύστημα είναι ιουδαϊκής εμπνεύσεως και ελέγχου.

Οι τράπεζες και οι επιχειρηματικοί κολοσσοί ανήκουν στα ίδια χέρια. Η παγκοσμιοποίηση εκπορεύεται από το σιωνιστικό πακτωλό κεφαλαίων, σε μια επιχείρηση αναγωγής των πάντων σε οικονομικούς όρους, κατά συνέπεια της πλήρους υπαγωγής του κόσμου στους περιούσιους. Το 97% της αμερικανικής οικονομίας, είτε βρίσκεται σε χέρια Ιουδαίων, είτε ελέγχεται από αυτούς. Το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε, γεμάτο φυτεμένους πράκτορες των σιωνιστικών συμφερόντων. Οργανισμοί, που ούτως ή άλλως, σέρνονται πίσω από το άρμα τους. Εβραίοι σε θέσεις κλειδιά. Πάντα με «αντιρατσιστική» προσέγγιση. «Όποιος διαφωνεί με τον κόσμο που οικοδομούμε, καπούτ».  Υπουργοί, σύμβουλοι, μέλη ΜΚΟ... Πανταχού παρόντες, εκπληρώνοντας το ίδιο σχέδιο. Τα ΜΜΕ, η τέχνη, ο κινηματογράφος, είναι απόλυτα ελεγχόμενα από τους Ιουδαίους και το ιουδαϊκό πνεύμα. Αυτοί επιλέγουν τι θα μάθουμε, τι θα πιστεύουμε, τι θα λατρεύουμε. Ο δυτικός κόσμος, καπιταλιστικός, σοσιαλιστικός και «εναλλακτικός», υπό το σιδηρούν χέρι τους. Τίποτα δεν ευδοκιμεί, εάν δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τα ιουδαϊκά συμφέροντα, προσωπικά, συντεχνιακά και ιδεολογικά. Και οι υπνωτισμένοι λευκοί, χειροκροτούν άκριτα και άβουλα τον «ευφυή» λαό, με πρώτους και καλύτερους, τους Ελλαδίτες Εφιάλτες, ακάματους ψάλτες της Νέας Τάξης, οι οποίοι πρόδωσαν τον ελληνισμό, συμμαχώντας με το διάβολο, προκειμένου να εξασφαλίσουν την σαμπάνια τους στα πανάκριβά τους σπίτια, απαιτώντας από όλους τους άλλους, να τους δεχθούν ή να παραγκωνισθούν.

Όλοι αυτοί οι «κύριοι», καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια, διότι «άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε», «μας έβγαλαν απ’ την ανωριμότητα του πολιτισμού μας», «δημιούργησαν έναν καλύτερο και προοδευτικότερο κόσμο»... Ενδεικτικό της όλης αυταρέσκειας τους, η παρουσία μεγάλου αγάλματος του Άτλαντα (!) μπροστά από το ίδρυμα Rockefeller στη Νέα Υόρκη! Φαντάζονται τους εαυτούς τους Άτλαντες Θεούς, που βαστάζουν τις τύχες του πλανήτη (Αλίμονο στον πλανήτη). Δηλώνουν τα τομάρια πως «συνειδητά υποδαυλίσαμε τις αξίες του δυτικού πολιτισμού. Ο καθολικισμός είναι για μας αηδία! Απορρίπτουμε την εξουσία...» Γιατί τότε δεν πάνε να τα εφαρμόσουν στον Ισραήλ; Αλλά όχι, το Ισραήλ και ο Ιουδαϊσμός να ναι καλά, κι όλοι οι άλλοι... Βλέπουμε και τον γερό-σάτυρο Σόρος, ο οποίος με τα διάφορα ιδρύματά του, χρηματοδοτεί όσους τον εξυπηρετούν (Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια) και πολεμά ύπουλα κάποιους άλλους (Ελλάδα, Σερβία...) Όλα για τη δόξα του Ισραήλ (Όταν σκοτώνει το Ισραήλ είναι θεμιτό. Όταν δολοφονούνται ανήμποροι Έλληνες μέσα στα σπίτια τους από μετανάστες, είναι θεμιτό). Με τα ιδρύματα τύπου Open society foundation, ίδρυμα για την «ειρήνη και την συμφιλίωση στα Βαλκάνια» (Νέο-Οθωμανισμός), και ούτω κάθε εξής, προωθεί τα σιωνιστικά του σχέδια. Και δεν είναι ο μόνος «περιούσιος» επί το έργον... Την ίδια στιγμή, τα εγχώρια τομάρια τύπου Μπουτάρη και Καμίνη τους ανοίγουν τις κερκόπορτες... Προσφάτως εγκαινιάστηκε το εβραϊκό κοινοβούλιο Ευρώπης, όπου ο «ευφυής και ικανός λαός» θα συσκέπτεται για να βρει λύσεις στα προβλήματα του, τα οποία όλως τυχαίως αποδεικνύονται συμφορές για τους άλλους λαούς.

Οι Εβραίοι κάνουν ότι θέλουν, και οι Ευρωπαίοι είναι πρόθυμοι εντολοδόχοι τους. Σύμφωνα με την εβραϊκή πεποίθηση, η οποία αποτυπώνεται στα Ευαγγέλια και στο Ταλμούδ «καλύτερα να χαθεί ένας Εβραίος παρά ολόκληρος ο λαός, αντικατοπτρίζεται στην στυγνή συνεργασία των «προοδευτικών» και πατριωτών (εδώ ο πατριωτισμός είναι θετικός) Σιωνιστών με το Γ’ Ράιχ, με θύματα εκατοντάδες χιλιάδων Ισραηλιτών, που πέθαναν από βασανιστήρια, μαζικές εκτελέσεις, πείνα κα διάφορες αρρώστιες κατά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σιγή ιχθύος περί τούτων... Αν όλα αυτά συνέβαιναν αποκλειστικώς στο Ισραήλ, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ας εφαρμόσουν εκεί τον πολυπολιτισμό (που είναι ενάντια στην βιβλική θρησκεία), τα gay prides, την αναρχία, τον διεθνισμό, τον ταξικό αγώνα και ότι άλλο θέλουν. Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που επιχειρείται η διάλυση και η ισοπέδωση των άλλων εθνών, της τάξης, του πολιτισμού, και όλων όσων δεν τους εξυπηρετούν. Ακόμα και αντιφρονούντων Εβραίων. Ύπουλα, ιταμά και αδίστακτα. (Τουλάχιστον οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι, όταν σκότωναν, τα έκαναν στα ίσια. Όχι με τις πλάτες άλλων, και στο σκοτάδι...) Πρέπει να δημιουργήσουν την παγκόσμια σιωνιστική νέα τάξη «για το καλό μας». Να δούμε επιτέλους το φώς το αληθινό, μακριά από τον «αρχέγονο φασισμό» και άλλα δεινά... Ουαί Υμήν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί. Μόνο που αυτή τη φορά, το κρίμα είναι επάνω στον πλανήτη.

Ο Σημίτης Αννίβας βρίσκεται ξανά προ των πυλών της Ρώμης. Και αυτή την φορά, ο στρατός του δεν αποτελείται από Φοίνικες Καρχηδονίους, Αφρικανούς, Κέλτες και ελέφαντες, αλλά από επαγγελματίες γλύφτες, δημοκράτες, χαφιέδες, συστημικούς, ΜΜΕ, όπως και ολόκληρα κράτη-οχήματα της ιδεολογίας του... 

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Αυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: Όχι στις Αντιφασιστικές Συμμορίες (Δράσεις σε Νέα Σμύρνη, Βύρωνα, Κάτω Πατήσια)


Όχι στους ANTIFA και την πρέζα τους

antifa Θα παρελάσουμε σε κάθε γειτονιά

Τσάκισμα σε Antifa

Ανάρχας με τα λεφτά του μπαμπά