Ο τίτλος του παρόντος-όσοι δεν το αντιληφθήκατε-αποτελεί μία παράφραση του σαιξπηρικού 'Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας' (Άμλετ, 4η Σκηνή 1η πράξη). Για την εν λόγω φράση υποστηρίζεται η άποψις ότι είναι ολίγον ελιτίστικη. Κάτι σαν το 'I Love to Hate You'. Ο Καίσλερ είχε γράψει: 'Ο κίνδυνος δεν είναι ότι μπορούμε να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να βρεθούμε σ’ ένα φασιστικό κόσμο. Ο κίνδυνος είναι ότι πέσαμε στο κρεβάτι την προηγούμενη νύχτα, σ’ έναν κόσμο που είχε γίνει φασιστικός, χωρίς να το πάρουμε είδηση'. Οι Έλληνες δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί κι ο κόσμος είχε γίνει αυτός που είναι. Ο εχθρός έχει πρόσωπο, ιστορία και συνέχεια στον χρόνο. Αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε. Την μάχη με τον χρόνο. Ο χρόνος που κερδίζουν οι ανθέλληνες αποβαίνει προς όφελός τους. Είναι ο χρόνος κατά τον οποίο οι Έλληνες βρίσκονται εν υπνώσει ή ζουν ενυπνίως. 'Ύπνος άναξ πάντων τε θεών, πάντων τ’ ανθρώπων" (Όμηρος, Ιλιάδα, Ξ224-291). Νέος κι ωραίος, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, αποκοιμίζει τους κουρασμένους και στέλνει τα όνειρα στους θνητούς, προφητικά η παραπλανητικά. Η γενεαλογία του ως υιού της Νύχτας και του Ερέβους κι αδελφού του Μόρου, του Κηρός, του Ονείρου και του διδύμου του Θανάτου θέλει ως πατρίδα του την Λήμνο, το 'νησί των Ονείρων', πατρίδα κι άλλων μυστηρίων. Αυτός που χαρίζει την ξεκούραση στους ανθρώπους, αλλά και στους Θεούς, την ανάπαυση του σώματος απ' τους κόπους της ημέρας και την απαλλαγή του πνεύματος απ' τις μέριμνες του βίου, καθώς με περιοδικό ρυθμό και για κάποιο χρονικό διάστημα, το άτομο παύει να έχει επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, η συνείδησή του αποσύρεται προς τα 'μέσα' και 'χάνει' τον έλεγχο της βούλησής του και βιώνει τη συνέχεια της συναισθηματικής ζωής, ικανοποιεί, όπως υποστηρίζεται απ' τον Φρόιντ, τις επιθυμίες του κι αποφορτίζει τον συναισθηματικό του κόσμο από κάθε λογής ψυχολογικές εντάσεις. Ο εχθρός δεν κοιμάται. Για κακή του τύχη δεν κοιμόμαστε κι εμείς και κάποτε θα διασταυρωθούν τα ξίφη μας.
Τα κομμούνια κι οι καπιταλιστές που (απ)εγνωσμένα θέλησαν να τους μετατρέψουν στην συνέχειά τους (καθότι δίδυμα αδελφάκια κατά το 'Κύλησε ο τέτζερης και βρήκε το καπάκι'), έχουν θέσει ως θέσφατα της ιστορίας την οργουελική λογική του 'άσπρο-μαύρο', την 'διπλή σκέψη' και την New Speak'. Προσπαθούν να μας πείσουν για οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε δια των αλάνθαστων (κατά φύσει-όχι παρά φύσει) αισθήσεων διαμέσου εικόνων-ακουσμάτων που υπάγονται στo οργουελικό θυμικό 'Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη'. Το υποκείμενο ολοένα περισσότερο χάνει την αίσθηση ότι ζει σ' έναν κόσμο, όπου βασιλεύει ο αέναος νόμος της σύγκρουσης. Ο όρος 'σύγκρουση' χαρακτηρίζει οποιαδήποτε κατάσταση ή συμπεριφορά κατέναντι εμπλεκομένων μερών. Ιδιαιτερότητα αποκτά στην κοινωνιολογία, ως ανθρώπινη συμπεριφορά, όντας σε κοινωνική αλληλεπίδραση, όπου κι αποδίδεται με τους όρους 'Διαμάχη', 'Πάλη', 'Αγώνας', 'Ανταγωνισμός' ή κι 'Αντίθεση'. Όσο αποφεύγουμε τον πόλεμο, την σύγκρουση με το σάπιο, τόσο καταπίνουμε το χρυσωμένο χάπι της ειρήνης του 'αγγελικά πλασμένου' κόσμου. Όσο περισσότερο εμπεδώνουμε την σκλαβιά, τόσο αποδιώχνουμε την ιδέα της μόνης οδού για την απελευθέρωση, της σύγκρουσης με το σάπιο που κυριαρχεί. Στον βαθμό που αγνοούμε, στον ανάλογο βαθμό δυναμώνουμε τους κυρίαρχους. Η γνώση είναι δύναμη, η συνενοχή στην ανατροπή του σάπιου και σαθρού είναι επιβεβλημένη, το πρόταγμα της απελευθέρωσης είναι κάλεσμα για έσχατη μάχη.
Η Γαρυφαλλιά Κανέλλη κατάλαβε στην ηλικία των 40 ότι έπρεπε να είχε ενταχθεί απ' την ηλικία των 20 στο ΚΚΕ κι ότι δεν μετανιώνει που το έπραξε τότε, καθώς όλοι όσοι το έπραξαν σε νεαρή ηλικία εξελίχθηκαν σε καπιταλιστές, στους 'πολέμιούς' της. Κατά δήλωσίν της τα κομμουνιστικά κόμματα όλου του κόσμου διαφέρουν μεταξύ τους, ενώ οι καπιταλιστές παρουσιάζουν ομοιογένεια.
Η Κανέλλη ομιλεί περί εθνών (παρότι διεθνίστρια) και τάσσεται εναντίον του πολυπολιτισμού με το επιχείρημα ότι ο πολυπολιτισμός καταργεί τον πολιτισμό στον οποίο εδράζεται ούτως ή αλλιώς η διαφορετικότητα. Η Κανέλλη έχει βραβευτεί με το İpekçi. Ο Abdi İpekçi ήταν ένας υπέρμαχος της 'ελληνοτουρκικής φιλίας'-που τόσο έχει ζημιώσει τον Ελληνισμό-υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Τουρκία, αλλά κι υποστηρικτής του διαχωρισμού κράτους-θρησκείας, καθώς και του διαλόγου και του συμβιβασμού με την Ελλάδα. Μπροστάρηδες στην πολιτική 'ψυχραιμίας, σύνεσης και φιλίας' που έχει πάρει το χαρακτήρα μονόδρομου στην εξωτερική πολιτική είναι η 'Επιτροπή του βραβείου İpekçi'. Πρόκειται για μία επιτροπή που απονέμει βραβεία και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, για την προώθηση της 'φιλίας' μεταξύ των δύο λαών τιμώντας τη μνήμη του İpekçi που προώθησε, κατά αυτήν πάντοτε, την ειρήνη και την προσέγγιση. Ο İpekçi ήταν αρχισυντάκτης της ανθελληνικής Miliyet και θεωρείται το πουλέν του πρωθυπουργού της εισβολής Bülent Ecevit. Ο İpekçi ήταν Ντονμέ, Θεσσαλονικιός εβραϊκής καταγωγής κι η οικογένειά του έχει μεγάλη συμβολή στον τεκτονισμό και στην πολιτική στο Οθωμανικό και στο κεμαλικό κράτος. Ο Ιπεκτσί, σύμφωνα με τις απόψεις συναδέλφων του, ήταν ένας μετριοπαθής σοσιαλδημοκράτης, αλλά βαθύτατα εθνικιστής (Miliyeti), είχε δεσμούς με τις ένοπλες δυνάμεις γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα. Χαρακτηρίστηκε 'κύριος εκπρόσωπος του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας'. Ο İpekçi δεν παρέλειψε να γράψει για την καταπίεση των 'Τούρκων' της Θράκης με το άρθρο του 'Soyadaslarinizi Bati Trayada tutmanin yolu bu olmanalidir' (Αυτός θα πρέπει να είναι ο δρόμος για να κρατήσουμε τους αδελφούς μας στη Δυτική Θράκη') στο περιοδικό 'Turk Dunyasi' (Τουρκικός Κόσμος), Νο 4-14. Το άρθρο βρίσκεται σε ειδική σελίδα του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών βιβλιογραφικής βάσης δεδομένων, που εκθέτει τις κεμαλικές θέσεις περί Θράκης. Το άρθρο έχει αποκρυφτεί απ' την 'Επιτροπή του βραβείου İpekçi', όπως άλλωστε κι όλα τα άλλα, μια και το προσωπείο είναι αυτό του 'φιλέλληνα και του δημοκράτη' που θέλει την συνενόηση.
Παραθέτουμε το ποίημα του ίδιου του İpekçi:
Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος.
Σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο,
χίλιων γκιαούρηδων (χριστιανών Ελλήνων) τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα,
δε βγαίνει μα το θεο αυτό το μίσος από μέσα μου.
Χίλιων γκιαούρηδων (χριστιανών Ελλήνων) τα κεφάλια δεν...
σβήνουν ένα μίσος.
Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα,
τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα,
εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές,
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Χίλιων γκιαούρηδων (χριστιανών Ελλήνων) τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος
και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα.
Πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλίβανους,
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Χίλιων γκιαούρηδων (χριστιανών Ελλήνων) τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου,
ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στην κόλαση,
εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί,
δε βγαινει μα το θεό αυτό το μίσος απο μέσα μου.
Χίλιων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!
Μία άλλη πασιονάρια της αριστεράς, η Ρένα Δούρου, με το πλούσιο βιογραφικό, υποστηρίζει με θέρμη την ενασχόλησή της με την τοπική αυτοδιοίκηση, με τα κοινά που απαξίωνε ν' ασχοληθεί ακόμα κι ένας Σωκράτης. Μεταξύ άλλων η κα. Δούρου έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στις πολιτικές επιστήμες στην Τουρκία κι ομιλεί τα τουρκικά. Προφανώς για να συνενοηθεί με τον βουλευτή Ξάνθης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Ζεϊμπέκ Χουσεΐν που υμνεί τον Κεμάλ Ατατούρκ. Απ' την ίδια μήτρα έχουν βγει κι οι υπόλοιποι 'εξεγερσιακοί φιλολαϊκοί' της αριστεράς. Η Εβραία Ραχήλ Μακρή κι ο Εβραίος Τέρενς Κουίκ των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, η νεολαία των οποίων είχε Πρόεδρο μία Νιγηριανή, η φυτευτή Ζωή Κωνσταντοπούλου κι οι γόνοι των τζακιών εφοπλιστικών οικογενειών που καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό. Ο 'υπερπατριώτης' Βύρων Πολύδωρας έχει βραβευθεί κι αυτός με το βραβείο İpekçi. Ο εν λόγω συμμετείχε στις επιτροπές Εξωτερικών και Άμυνας, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Δικαιοσύνης της ελληνικής Βουλής. Συν τοις άλλοις υπήρξε Υπότροφος του εβραϊκού Ιδρύματος Fulbright του Arkansas των ΗΠΑ. Κοινός τόπος τους ο φιλελευθερισμός, δηλαδή η οργανική συνέχεια του κομμουνισμού στην όποια εκδοχή του. Το ελληνικό κοινοβούλιο είναι μία πολιτική Συναγωγή. Στις επιτροπές του μπορεί ν' ακούσει κανείς το κήρυγμα πολιτικών ραββίνων. Στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές θ' ακούσει κανείς τα ίδια. Δημοσιογράφοι και κονδυλοφόροι που έχουν περαστεί απ' το μικροσκόπιο της πολιτικής ορθότητας. Η τηλεματική δικτατορία βρίσκεται παντού, οι άνθρωποι πουθενά.
Οι μειοψηφούντες εγκολπώθηκαν τον ρόλο των πλειοψηφούντων κι έτσι δεν έμεινε χώρος για κανέναν άλλον. Η αριστοκρατία έχει εκτοπισθεί στο φρέαρ της ιστορίας κι η πλέμπα παρουσιάζεται ως συνέχεια της αριστοκρατίας. Η αριστοκρατία γεννιέται απ' την αξιοκρατία κι αξιοκρατία δεν υφίσταται ακόμα και στην απλούστερη κίνηση σ' ένα τοξικοεξαρτημένο περιβάλλον. Η δικτατορία των μέσων έχει επιβληθεί παντού. Στην καθημερινότητα, στον τρόπο που σκέπτεται κι εκφράζεται η πλειοψηφία. Στις εξαρτημένες συμπεριφορές. Αντικατοπτρίζεται στην καταστολή της μειοψηφίας. Προφανές στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται όσοι προτάσσουν επικίνδυνες ανατρεπτικές υποθέσεις και προθέσεις. Οδηγούνται στις φυλακές, όπου ο συστημικός συμμορφωτισμός αποκτά ένα νέο περιεχόμενο (λευκά κελιά, βραχιολάκια, τροφή αγνώστου προελεύσεως), άλλοτε πέφτουν νεκροί απ' τα αόρατα εκτελεστικά αποσπάσματα του καθεστώτος των καθεστώτων, δέχονται λάσπη απ' τα μέσα που δεν έχουν ποτέ πρόσωπο, αλλά γραφίδες-κουμπιά. Ο εχθρός δεν δείχνει παραμικρό οίκτο σ' όσους τον πολεμούν αυθεντικά. Μεταχειρίζεται με σύνεση κι επιείκεια όσους δειλιάζουν μπροστά στις τρομοκρατικές απειλές του. Όχι για πάντα, όχι όλοι και δώστε τον τονισμό που εσείς νομίζετε.
Κάθε χτύπημα του εχθρού είναι μία ευκαιρία για αγώνα. Κάθε δίωξη του εχθρού είναι μία αφορμή για να χτυπήσει δυνατά μία επαναστατική καρδιά. Κάθε μία καρδιά κι ένας πυρήνας επανάστασης που συμπυκνώνεται σ' αυτήν. Οι Εθνικιστές δεν απολογούνται στους εγκληματίες του κράτους. Οι Εθνικιστές δεν συμμορφώνονται και δεν κάνουν πίσω σε οποιεσδήποτε απειλές ή υπό το βάρος της νομικής καταδίκης. Ο αγώνας συνεχίζεται μέσα κι έξω απ' τις φυλακές σας. Κι οι φυλακές σας είναι ανίκανες να μας χωρέσουν κι οι φύλακές σας τραγικοί, ώστε να μας συμμορφώσουν. Η μάχη θα δίνεται παντού και πάντα. Νιώθουμε-με το πάθος ενός Καζαντζάκη-σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα. Αυτή είναι η αίσθηση κάθε ριζοσπάστη εθνικιστή, κάθε εθνικιστή της πράξης.
Στην Θράκη μαίνεται ένας ακήρυχτος πόλεμος εδώ κι αρκετά χρόνια. Ένας πόλεμος μεταξύ των Εθνικιστών και των Τούρκων πρακτόρων και πολιτικών συνεργατών τους. Όσο περνάει ο καιρός, ο πόλεμος αυτός έρχεται στην επιφάνεια. Οι Τούρκοι αποθρασσύνονται χάρη στο προδοτικό ελλαδικό κράτος που τους πατρωνάρει. Τους διαβεβαιώνουμε ότι η ριζοσπαστική εθνικιστική παρουσία δυναμώνει καθημερινά στην ένδοξη γη των Θρακών. Ο πυρήνας μας δεν έχει προσδώσει μέχρι στιγμής απτότητα της παρουσίας του για λόγους τακτικής. Κάθε τόπος έχει τις ιδιαιτερότητές του. Η Θράκη βρίσκεται υπό ομηρία των πρακτόρων του τουρκικού κράτους. Όμως, ό,τι δεν βλέπετε, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κι αυτό να το βάλουν κάποιοι καλά στο μυαλό τους. Όποτε κι όπου το θελήσουμε θα προβούμε σε επίδειξη ισχύος. Τότε θα καταρρεύσουν τα ψέματα κι οι συκοφαντίες. Ποτέ δεν θα μας λυγίσετε, ό,τι κι αν κάνετε. Τα σύνορα υπάρχουν για να κρατήσουν τον Ελληνισμό απ' την θριαμβευτική επέκτασή του προς Ανατολάς. Οι προδοτικές Συνθήκες και τα μυθεύματα περί 'ελληνοτουρκικής φιλίας' καταργούνται στις επάλξεις του αγώνα.
Ζήτω η οργάνωση του Ριζοσπαστικού Εθνικισμού! Ζήτω οι ΑΜΕ! Με Εθνικοεπαναστατική Λύσσα και Συνείδηση πάμε μπροστά!
Ο τίτλος του παρόντος, 'κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο των Ελλήνων'. Αυτό το σάπιο απόστημα, αυτό το καρκίνωμα που απομυζεί τον Ελληνισμό, καλούμαστε σήμερα να πολεμήσουμε νικηφόρα.
