Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Inferno NS: 'Η Κοινωνική Επανάσταση του Χίτλερ' / Leon Degrelle

Νέα μπροσούρα από τους Ναυπάκτιους συντρόφους. Μία σύντομη και περιεκτική καταγραφή των επιτευγμάτων του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος του Αδόλφου Χίτλερ στο μέτωπο της εργασίας. Μία απόδειξη πώς ο Εθνικοσοσιαλισμός αποτελεί το μοναδικό κοσμικό σύστημα που σέβεται τον άνθρωπο και δεν τον αντιμετωπίζει ως ένα γρανάζι στη μηχανή του καπιταλισμού. Η αριστερά ας υποκλιθεί στο μεγαλείο του και ας πάψει την κλοπή των συνθημάτων του, καθότι δεν μπορεί και δεν προτίθεται να τα εφαρμόσει. Ας αρκεστούν στην καλή πίστη των Εθνικοσοσιαλιστών, οι οποίοι από θέση ανωτερότητος, δεν διαχωρίζουν τον λαό σε αστούς και προλετάριους και ας επαναλάβουν αυτό που έπραξαν και τότε. Να συνταχθούν στον αγώνα για την πατρίδα, το αίμα, την τιμή και την φυλή. Ο Μαρξ πέθανε




Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Θεσσαλονίκη, εικαστική παρέμβαση σε σπίτι Αντιφασίστα της πρεζοφωλιάς Κάμενικ





Αυτός ο ''φασιστοφάγος'' που μας τάζει κάθε λίγο και λιγάκι, κονσερβοκούτια στον λαιμό και πηγάδες είναι μια δίποδη άπλυτη μαϊμού που οι γονείς του είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι (καθηγητές στο επάγγελμα) με πλούσιο συνδικαλιστικό παρελθόν, ζούνε όλοι μαζί σε ένα σπίτι ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΕΛΕΣΤΑΤΟ που και ο κάθε πλουτοκράτης θα ζήλευε,δεν περιμεναμε κάτι άλλο αριστεροί με δεξιότατες τσέπες, αυτός ο ''φασιστοφάγος'' που είναι επαγγελματίας αντιφασίστας είναι υπεύθυνος για πολλούς ξυλοδαρμούς,τραμπουκισμούς Ελλήνων νεαρών, αυτός μαζί με άλλους το πολύ δέκα στο σύνολο πρεζοάπλυτους, έχουν το γνωστό πρεζοστέκι ''κάμενικ''.

Το μόνο που έχουμε να πούμε στον ''φασιστοφάγο'' θα το πούμε με ένα τραγούδι:


Δημοσιογραφική Αλητεία. Βαξεβάνικο Περιοδικό HOT DOC Τεύχος 58ο Αύγουστος 2014 Λάσπη κατά του ΜΑΒΗ




Τρίτη 23 Μαΐου 2017

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ, ΚΑΘΕ ΑΛΒΑΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΛΒΑΝΟΛΑΓΝΟ!









Ακούς 'Μεγάλη Αλβανία' και σου έρχεται στο νου ένας μεγάλος κουβάς από σκατά ή μία σκατότρυπα. O υπάνθρωπος Tahir Veliu ηγείται του αμερικανοκίνητου σχηματισμού αλβανοκατσαπλιάδων 'Lëvizja për Shqipëri të Bashkuar' ('Κίνημα για την Ενωμένη Αλβανία'). Από όσο γνωρίζουμε σχετίζεται με τα σκουπίδια του αλβανικού Υπουργείου Εξωτερικών που προσπάθησαν σχετικά πρόσφατα να περάσουν έντυπο υλικό από τον μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς. Τους περιμένουμε για να τους κάνουμε την μεγάλη Αλβανία καλλιγραφία στον κώλο τους.



Περισσότερα εδώ: http://epirusgate.blogspot.co.ke/2016/11/blog-post_679.html#more


Το προσωπικό προφίλ του Tahir Veliu στο facebook βρίσκεται εδώ:

https://www.facebook.com/tahirveliu.lshb/?ref=page_internal


Το κείμενο παρουσίασης των θέσεων του κινήματος της ενωμένη Αλβανία ονομάζεται 'Platforma për Shqipëri të Bashkuar' και ο Αλβανός πίθηκος, τί άλλο θα έκανε, το πωλεί στο Scribd και αλλού! Τάνας γιος ο κάθε Αλβανός!


Εδώ: https://www.scribd.com/doc/315448087/Platforma-per-Shqiperi-te-Bashkuar



Μία αναζήτηση στις φωτογραφίες του παρουσιάζει ενδιαφέρον για όσους διατηρούν αμφιβολίες για τις προθέσεις των Αλβανών που βρίσκονται στην πατρίδα μας. Και αναφερόμαστε στους διαμένοντες στην πατρίδα μας Αλβανούς, καθώς η ιδέα της μεγάλης Αλβανίας σε αυτούς καλλιεργείται και όχι μονάχα στους έξωθεν της Ελλάδος. Σκοπός τους είναι να παρακινήσουν τους εν Ελλάδι Αλβανούς σε ανθελληνική εξέγερση. Να μην θεωρήσετε ότι θα υπάρξει κάποια στρατιωτική επίθεση από την μεριά της Αλβανίας. Είναι τουλάχιστον αστείο το σενάριο. Το έχουμε πει πολλές φορές. Ο εχθρός βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια εντός της πατρίδος μας, χαρτογραφεί, αντλεί πληροφορίες και προετοιμάζει το έδαφος για να οδηγήσει τους σχεδιασμούς του στο επιθυμητό επίπεδο. Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, στην Ελλάδα έχουν παραμείνει, αυτό που θα λέγαμε, 'ο πάτος του βαρελιού', όσον αφορά την ποιότητα των Αλβανών. Δεν υπάρχουν οικογενειάρχες Αλβανοί που εργάζονται τίμια για το ψωμί τους. Τουναντίον, υπάρχουν ναρκέμποροι που χτίζουν το όνειρο της μεγάλης Αλβανίας πωλώντας ναρκωτικά και εξοντώνοντας την ελληνική νεολαία σε συνεργασία με τους πρεζέμπορους στο Ζεφύρι. Έχουν παραμείνει οι ναρκέμποροι, οι παραβατικοί, όσοι κινούν τα νήματα στο οργανωμένο έγκλημα και όσοι είναι πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε αρκεί να τους δοθούν χρήματα. Για τους Αλβανούς βαρυποινίτες που κατακλύζουν τις ελληνικές φυλακές, μπορεί να λεχθεί ότι μία μαζική απόδραση πολλών εξ αυτών, θα προσφέρει το έμψυχο δυναμικό των κατσαπλιάδων που τόσο πολύ έχει ανάγκη ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός για να περατώσουν τα ύπουλα σχέδιά τους. Με λίγα λόγια, υπάρχουν οι πρόθυμοι μισθοφόροι για να κάνουν οποιαδήποτε βρόμικη δουλειά. Και παλαιότερα υπήρχαν, δηλαδή πάντοτε, αλλά πλέον, η ταρίφα έχει πέσει πολύ χαμηλά και για λίγες εκατοντάδες ευρώ, κάθε Αλβανός είναι ικανός να επιστρέψει στην πρωτόγονη κατάσταση που είχαν βρεθεί οι συμπατριώτες του όταν άρχισαν να έρχονται κατά κύματα στην Ελλάδα. Τότε, για να επιβιώσουν, 'σκότωναν για μία τυρόπιτα'. Πλέον, υπάρχει ιστορικό, αλλά και μίσος που είναι βαθιά φωλιασμένο στην ψυχή του κάθε Αλβανού. Έχοντας βιώσει ένα ελάχιστο από όσο τους αξίζει ως μέλη μίας ανθελληνικής δύναμης και όχι ως μεμονωμένοι άνθρωποι, έχοντας υποστεί τον 'ρατσισμό', αισθανόμενοι πώς τα ψωμιά τους στην Ελλάδα είναι λιγοστά, είναι πρόθυμοι να πάρουν μία εκδίκηση για όλα όσα θεωρούν πώς τους προκάλεσε η Ελλάδα. Γι' αυτό και σε κάθε ευκαιρία δείχνουν τις προθέσεις τους. Είναι οι πρώτοι στο κάψιμο της ελληνικής σημαίας, είναι οι πρώτοι που σιγοντάρουν τους αναρχικούς. Αλλά, εάν νομίζουν ότι θα χτίσουν την μεγάλη Αλβανία, σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων, είναι βαθιά γελασμένοι και να το ξεχάσουν. Επίσης είναι δεδομένο ότι έχουν τις πλάτες των Αμερικανών που τους σιγοντάρουν και έχουν δουλέψει συστηματικά εδώ και δεκαετίες για να ισχυροποιήσουν καίρια για τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντά τους τον αλβανικό παράγοντα. Στο 'κάψιμο της ελληνικής σημαίας', με διδάξαντες τους μπάσταρδους του Πολυτεχνείου του 1995, επικεφαλής είναι αλλοδαποί, με προτίμηση στην αλβανική καταγωγή, οι οποίοι αποδεικνύουν την μανία με την οποία επιδιώκουν την προβολή αυτής της πράξης. Έχουν κάθε λόγο να καίνε την ελληνική σημαία, να βάζουν μάλιστα και τους ελληνόφωνους φίλους τους να το κάνουν για λογαριασμό τους, δίχως ποτέ να έχουν κάψει την αλβανική σημαία, καθότι κρατικό 'κωλόπανο' βάσει της ιδεοληψίας τους. Καίγοντας την ελληνική σημαία, στρώνουν τον δρόμο για την δική τους σημαία. Με τις ευλογίες των αμερικανών φίλων τους.



Η Ελλαδάρα είναι αυτή των ονείρων μας και όχι το εμετικό νεοελλαδικό κρατίδιο της ντροπής και της εθνικής ξεφτίλας. Για αυτή την ονειρική Ελλάδα θα δώσουμε το αίμα μας και την ψυχή μας. Και να θυμόσαστε άπαντες ότι θα πουλήσουμε πολύ ακριβά το τομάρι μας, επειδή είμαστε Έλληνες και ως περιούσιοι Έλληνες αξίζουμε τα πάντα! Βουτηγμένοι μέσα στην φωτιά του αγώνα σήμερα, αύριο, για πάντα! Στη Βόρειο Ήπειρο θα μπούμε περήφανοι και ο θάνατος θα γίνει άρχων του κόσμου τούτου! Ζήτω η επίθεση των ηρώων του γένους, των ηρώων που ξυπνούν την ψυχή του Έλληνα και κάνουν περήφανους τους νεκρούς του γένους μας που μας θωρούν από ψηλά ως αντάξιους συνεχιστές τους! Ερχόμαστε και η γη θα τρέμει...Να μας περιμένετε παντού!



Αυτό το κίνημα είναι ανεξέλεγκτο και θα αφήσει ιστορία που θα φαντάζει ένα εκπληρωμένο όνειρο που επικύρωσε μία προφητεία για το γένος μας. Ναι καριόλια, υπάρχουν αυτοί που θα βουτήξουν στην φωτιά του αγώνα και θα ακυρώσουν όλες τις προβλέψεις, υπάρχουν αυτοί που θα επιβεβαιώσουν πώς ο αστάθμιτος παράγοντας είναι αυτός που καθορίζει τις εξελίξεις και ακυρώνει όσα σχέδια και εάν καταστρώσουν οι μεγάλοι, οι δυνατοί για τους μικρούς, τους αδύναμους.



ΥΓ: Σας γαμήσαμε την πουτάνα σας το 2004, ακόμα πονάτε πουτάνες ! Θα τα ξαναπούμε όταν τολμήσετε να βγείτε από τις τρύπες που σας χώσαμε!

Απέλλα: Παρέμβαση στα κεντρικά γραφεία της Ziraat Bank στην Αθήνα






Το πρωί του Σαββάτου, κλιμάκιο Συναγωνιστών από την Απέλλα, μετέβησαν έξω από τα κεντρικά γραφεία της Ziraat Bank στην Αθήνα, στην οδό Ερμού 2, για να διαμαρτυρηθούν για τις επερχόμενες κατασχέσεις ελληνικών σπιτιών στην περιοχή της Θράκης.
Η είσοδος του κτηρίου καθώς και μεγάλο κομμάτι της Ερμού γέμισε με φειγ βολάν ενάντια στο μακρύ χέρι του τουρκικού κράτους στην πατρίδας μας, την τράπεζα Ζιράτ.

Η πορεία των Συναγωνιστών ολοκληρώθηκε στο Μοναστηράκι.

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Θεσσαλονίκη, πόλη καθαρή απο Αντιφασιστικά σκουπίδια









Ρεζίλια αντιφασίστες μια βόλτα κάναμε, ακολουθούν τα χειρότερα, σε λίγο θα ανέβει δράση κάτω απο το σπίτι γνωστού αντιφασίστα του Κάμενικ.

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

Ε/Σ Ολική Αντίσταση: Joseph Goebbels 'Τούτοι οι αθεόφοβοι οι Ναζί'

Νέα 16σέλιδη μπροσούρα που σφυρίζει όμορφα από την αδελφική οργάνωση 'Ε/Σ Ολική Αντίσταση'. Όχι πια δάκρυα, απλά Εθνικοσοσιαλισμός.


Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

'Το Κράτος (Η ιστορία και η εξέλιξή του από κοινωνιολογικής πλευράς)'







...Η αιτία σύμφωνα με την κοινή αντίληψη όλων ανεξαιρέτως των σημαντικών κοινωνικοοικοονομικών σχολών μπορεί να αναζητηθεί μονάχα, στο ότι η προσφορά 'ελεύθερων' (δηλ. σύμφωνα με τον Καρλ Μαρξ πολιτικά ελεύθερων και συγχρόνως οικονομικά χωρίς κεφάλαιο) εργατών ξεπερνάει διαρκώς τη ζήτηση, δηλ. οτι υφίσταται η 'κεφαλαιοκρατική σχέση'. 'Πάντοτε δύο εργάτες τρέχουν πίσω από έναν επιχειρηματία, μειοδοτούν', και έτσι η 'υπεραξία' παραμένει στην τάξη των καπιταλιστών, ενώ ο εργάτης δεν κατορθώνει ποτέ να φτιάξει ο ίδιος κεφάλαιο και να γίνει επιχειρηματίας.
Από πού όμως προέρχεται η υπερπροσφορά ελεύθερων εργατών;

H εξήγηση της αστικής θεωρίας, σύμφωνα με την οποία αυτή η υπερπροσφορά προκαλείται λόγω της γέννησης πάρα πολλών παιδιών προλετάριων, λογικά στηρίζεται σ' ένα λανθασμένο συμπέρασμα και αντιφάσκει με όλα τα γνωστά γεγονότα.

Όλα τα γεγονότα δείχνουν πολύ περισσότερο, και η απαγωγή μπορεί να το συνάγει αυτό χωρίς αντιφάσεις, ότι η μαζική προσφορά 'ελεύθερων εργατών' προέρχεται από τη μεγάλη γαιοκτησία: εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση είναι οι αιτίες της καπιταλιστικής κατανομής. Εδώ υπάρχει ένας αληθινός κοινωνιολογικός νόμος, τον οποίο πρώτος ανακάλυψε και διατύπωσε το 1893 ο Τέοντορ Γκολτς, είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του Τζων Στιούαρτ Μιλλ και δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Καρλ Μαρξ: 'Η μετανάστευση βαδίζει παράλληλα με την έκταση της μεγάλης γαιοκτησίας και αντιστρόφως με την έκταση της ιδιοκτησίας των αγροτών'.

Τώρα η τάση της οικονομικής ανάπτυξης βαδίζει αναμφισβήτητα προς τον εκτοπισμό της μεγάλης γαιοκτησίας. Αυτή αιμορραγεί χωρίς σωτηρία από τη δίκαιη απελευθέρωση των υπόδουλων αγροτών της, κάτι που επέβαλε σ' αυτή η ανάπτυξη των πόλεων. Η ελευθερία μετακίνησης οδήγησε στην εγκατάλειψη της υπαίθρου · η εξωτερική μετανάστευση δημιούργησε τον 'υπερπόντιο ανταγωνισμό' και την πτώση των τιμών των προϊόντων, η εσωτερική μετανάστευση αποσπά διαρκώς υψηλούς μισθούς. Έτσι η γαιοπρόσοδος μειώνεται και από τις δύο πλευρές και πρέπει σταδιακά να μηδενιστεί, αφού επίσης εδώ δεν είναι αναγνωρίσιμη καμία αντίθετη δύναμη που θα μπορούσε να αποτρέψει τη διαδικασία. Έτσι καταστρέφεται η μεγάλη γαιοκτησία. Όταν όμως αυτή θα εξαφανιστεί, τότε δεν θα υπάρχει πλέον καμία υπερπροσφορά ελεύθερων εργατών, 'δύο επιχειρηματίες θα τρέχουν πίσω από έναν εργάτη και θα πλειοδοτούν', δεν θα απομένει καμιά 'υπεραξία' για την τάξη των καπιταλιστών, ο εργάτης θα μπορεί ο ίδιος να δημιουργήσει κεφάλαιο και να γίνει ο ίδιος-μέσω του συνεταιρισμού-επιχειρηματίας. Το πολιτικό μέσο θα έχει σε σχέση με την τελευταία ακόμα ανέπαφη δημιουργία του καταργηθεί, θα κυριαρχεί μονάχα το οικονομικό μέσο. Το περιεχόμενο αυτής της κοινωνίας θα είναι η καθαρή οικονομία της ισότιμης ανταλλαγής μεταξύ αγαθών ή μεταξύ προσφορών εργασίας και αγαθών-και η πολιτική μορφή αυτής της κοινωνίας θα είναι η 'ελεύθερη πολιτεία'...

Φραντς Οππενχάιμερ, 'Το Κράτος', εκδ. Τροπή (2002), σελ.173-175.

ΥΓ: Ο Φραντς Οππενχάιμερ υπήρξε ιατρός, κοινωνιολόγος και οικονομολόγος. Έγραψε πολλά βιβλία και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Υπήρξε ένας εκ των βασικών θεμελιωτών του φιλελεύθερου σοσιαλισμού, δηλαδή μίας εναλλακτικής κοινωνικοπολιτικής προτάσεως απέναντι στον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό. Με λίγα λόγια ήταν θεμελιωτής του ιδιότυπου αυτού ρεύματος που φαίνεται ότι κερδίζει ολοένα έδαφος στην σκέψη διανοούμενων της Δύσεως, όπως για παράδειγμα ο αταξινόμητος αναρχικός φιλόσοφος Τσόμσκι, γνωστό ως 'αναρχοκαπιταλισμός'. Ο 'αναρχοκαπιταλισμός' είναι μία δυναμική θεώρηση που θεωρεί αναπόφευκτη την κοινωνικοπολιτική εξέλιξη (απαντούν αντιστοίχως στα μορφή-πολιτικό μέσο και περιεχόμενο-οικονομικό μέσο) προς μία 'ελεύθερη πολιτεία' και ότι αυτό θα γίνει νομοτελειακά (δηλαδή ότι θα επιβεβαιωθεί η μαρξική θεωρία στην πράξη με την τελειοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων έως τις έσχατες συνέπειές τους μέσω του καπιταλισμού) και αυτή η εξέλιξη δεν προϋποθέτει την πραγματοποίηση μίας βίαιης προλεταριακής επαναστάσεως με βάση το μοντέλο του παρελθόντος.


Ο Οππενχάιμερ συνδέθηκε στενά με τον γνωστό κοινωνιολόγο Λούντβιχ Γκούμπλοβιτς που θεωρούσε αχώριστες της κυβέρνηση με την ταξική εκμετάλλευση με συνέπεια να θεωρείται εχθρός των αναρχικών. Πρόκειται για την αποτύπωση της προβιομηχανικής εκφράσεως του φιλελευθερισμού (Άνταμ Σμιθ, Ευγένιος Ντύρινγκ), ιστορικοφιλοσοφικά και κοινωνικοοικονομικά, της κρατικής και της οικονομικής εξελίξεως, οι οποίες-σύμφωνα με τον ορισμό του κατευθύνονται από την ίδια την ιστορική εξέλιξη προς το ίδιο σημείο, στην 'ελεύθερη πολιτεία' του μέλλοντος. Ο Οππενχάιμερ υποστήριξε ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί μέσα από την νομοτελειακή κατάργηση του κράτους και την αταξική κοινωνία, όταν θα έχουν εξαλειφθεί τα κατάλοιπα του πολεμικού δίκαιου της φεουδαρχίας. Τελευταία, να σημειωθεί πώς δεν υιοθετούσε την άποψη ότι ο Σιωνισμός ταυτίζεται με τον εβραϊκό εθνικισμό, καθώς θεωρούσε τον δεύτερο ολέθριο και ήταν υπέρ μίας συμβιώσεως των Ισραηλινών και των Αράβων, κάτι τον οποίον τον απομόνωσε από το σιωνιστικό κίνημα.

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Combat 18 ενάντια σε στέκι Δίστομο

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ / ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΓΩΝΑ


                                             To πρώτο πειραματικό ντοκιμαντερ





Ένας από τους σκοπούς της πειραματικής καταγραφής 'Τα Χρόνια της Φωτιάς' είναι η αποτιμητική οπτικοακουστική παρουσίαση μέρους των από δεκαετίας πεπραγμένων της οργάνωσης. Το εύρος της παρουσίασης δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτό του παρόντος για την προστασία των πρωταγωνιστών. Σε αυτήν την παρουσίαση δεν καλύπτονται όλες οι πτυχές του ενεργητικού της, πράγμα αδύνατον τόσο από τεχνικής άποψης όσο ουσίας, καθώς συνεχίζεται η δραστηριότητά της και δεν θα μπορούσαμε να αποκαλύψουμε άλλες πτυχές του αγώνα. Το εγχείρημα μας δίδαξε ότι έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα και με άλλα τόσα να καταπιαστούμε στο μέλλον. Σκοπός του εγχειρήματος είναι να υποκινήσουμε σε σκέψη και σε δράση τον ανώνυμο αγωνιστή που δεν έχει αναλάβει το ρίσκο της συμμετοχής του στον αγώνα των ριζοσπαστών εθνικιστών. Η απαρχαιωμένη τακτική που είθισται να ακολουθείται από τις ομάδες του 'χώρου', του 'άπαξ και δημοσιεύσαμε μερικές φωτογραφίες, πράξαμε το χρέος μας απέναντι στην θεαματική εικόνα μας', πέραν από ανόητη και τυφλά εγωιστική, δεν είναι καν πολιτική. Αντίθετα, αποσυσκευάζεται ως απόληξη της αποπολιτικοποίησης που προσφέρει εδώ και δεκαετίες ο 'χώρος'. Ο ριζοσπαστικός εθνικισμός προτάσσει την κινητοποίηση ριζοσπαστικών ιδεών και πρακτικών με τρόπο ανατρεπτικό στο πολιτικό γίγνεσθαι. Στο μέτρον του δυνατού, παρουσιάζουμε μία σειρά από γεγονότα που καθόρισαν την ταυτότητά μας στον καιρό που αυτά διαδραματίστηκαν και στον απόηχο αυτών την πολιτική επιλογή μίας οργάνωσης που δίνει φανερές και μη εξετάσεις στο πεδίο της κριτικής.


Αποτυπώνεται η ριζοσπαστική εθνικιστική προοπτική που ξεπήδησε ώριμα από τις ίδιες τις πολιτικές εξελίξεις κατά την τελευταία δεκαετία. Η προοπτική αυτή ταυτίζεται με το όραμα όσων έδωσαν και δίνουν τον καλύτερό εαυτό τους στον ριζοσπαστικό εθνικιστικό αγώνα. Όσοι δεν παραιτήθηκαν και δεν ικανοποιούνται με αυταπάτες και απαιτούν συνεχώς με πείσμα 'όλα ή τίποτα'. Υπό άλλες συνθήκες, το εγχείρημα θα αποτελούσε κοινότοπη συμβολή στο πλαίσιο της ιστοριογραφίας. Οι ίδιες οι συνθήκες το επέβαλλαν να κινηθούμε ενάντια στην κυρίαρχη τάση της εποχής, την παρελθοντολογία. Σε αυτό το τρύπιο δοχείο έχουν βρει καταφύγιο οι νεοναζί που αναμοχλεύουν το παρελθόν με λαγνεία που σε έκταση έχουν ξεπεράσει το πάθος του ρακοσυλλέκτη ή του πτωματοσυλλέκτη για εύρεση 'πολύτιμων αντικειμένων', αλλά και οι νεοφασίστες που αρνούνται να αναγνωρίσουν στο ιδεολογικό τέλμα τους την ασυνέπεια που τους καθιστά διακριτούς ως πολιτικές μύγες στον ωκεανό της κοινωνίας. Το κενό σε μαχητικότητα και ατόφιο πολιτικό λόγο έρχεται διαρκώς να καλύψει ο ριζοσπαστικός εθνικισμός. Η οργάνωσή είναι μία πρωτοπορεία του, όχι η πεμπτουσία του. Η ύπαρξη της οργάνωσης προδιαγράφει και προοιωνίζει το αυτοξεπέρασμά της. Πολλοί αρκούνται στο ότι 'υπάρχουμε', διότι υπερκαλύπτεται η δική τους απραξία και επιβιώνουν επωφελούμενοι του ακτιβισμού των 'άλλων'. Εάν δεν 'υπήρχαμε', θα είχαν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, διότι θα υποχρεώνονταν εκ των συνθηκών να αποδείξουν στην πράξη αυτά τα οποία 'πρεσβεύουν' και όχι στα λόγια ότι εάν δεν υπήρχαμε 'οι αναρχοκομμουνιστές θα είχαν μπουκάρει στα σπίτια τους'. Κοινός παρονομαστής των δύο τάσεων είναι η κυριαρχία της μετριότητας ενός συνονθυλεύματος που ηδονίζονται από την συγκινησιακή πανούκλα και βαρύνονται με πολλά κιλά αμετροέπειας, τα οποία διαχέονται από τον συντεχνιακό μικρόκοσμο νεοναζισμού-νεοφασισμού στην κοινωνία. Αποτελέσματα αυτής της τάσης είναι η εσωστρέφεια και ο εναγκαλισμός της ταμπέλας. Οι ταμπέλες έχουν πάντοτε δύο όψεις. Μία φανερή και μία αθέατη. Το ποιά θα επωμιστεί κανείς είναι κάτι που αποδεικνύεται καθοριστικό στην πολιτική πορεία του καθενός.

Οι φραξιονιστικές και αποσυνθετικές ομαδοποιήσεις που περιστρέφονται γύρω από το φάντασμα του 'χώρου' δεν απέδειξαν ότι μπορούν να αιτιολογήσουν την ύπαρξή τους. Βάσει ορισμού, η δημιουργία μίας νέας δομής εστιάζεται στο να χαράξει νέα πορεία, να προσφέρει ένα νέο πνεύμα και την αυγή μίας νέας εποχής ιδεών. Άτυπα, η δημιουργία της οφείλεται σε καθαρό συμπλεγματισμό και το καπέλωμα και σε πολλές περιπτώσεις στον δάκτυλο κάποιας υπηρεσίας. Εξάλλου, σε έναν 'χώρο', όπου η λατρεία του κράτους είναι δεδομένη, η τυπική-άτυπη συνεργασία με τις υπηρεσίες του δεν μπορεί να εκπλήξει τον οποιονδήποτε. Μάλλον, λίγο-πολύ αναμενόμενο θεωρείται. Όμως, το να αλλάζει κανείς ιδεολογική ενδυμασία ανάλογα το προς τα πού φυσσάει ο άνεμος ιδεολογική προτίμηση, αυτό εγείρει την ανάγκη της ψυχολογικής υποστήριξης του ασθενούς ή την κατά το δοκούν μεταχείριση του στημένου.

Στα δέκα χρόνια δραστηριότητας της οργάνωσης, η εντύπωση που αποκομίσαμε για τον τρόπο που λειτουργεί ο λεγόμενος 'χώρος' είναι ότι πρόκειται για έναν φαιδρό μικρόκοσμο που απευθύνεται σε απογοητευμένα άτομα που παριστάνουν αναξιοπρεπώς τους αρχηγίσκους και βρίσκουν παρηγοριά στο να τους ακολουθούν κάποιοι που βρίσκονται σε χειρότερη ψυχολογική κατάσταση από αυτούς. Όπως σε δειλούς που κρύβονται πίσω από μία οθόνη θεωρώντας ότι μπορούν να έχουν μία κάποια 'εξουσία' πάνω στη συνείδηση ή την ζωή των άλλων, μόνο και μόνο επειδή δεν κατάφεραν να θέσουν όρια μεταξύ του πολιτικού και της διαστροφής. Όσον αφορά τις πιο εξωστρεφείς ομαδοποιήσεις του 'χώρου', διαπιστώθηκε ότι όχι μόνον δεν πέτυχαν να δημιουργήσούν τιμιότερες συντροφικές σχέσεις τις οποίες-υποτίθεται-ότι πρεσβεύουν, αλλά τα ίδια τα μέλη τους δεν έπεισαν ότι μπορούν να είναι περισσότερο ειλικρινείς μεταξύ τους. Δεν έχτισαν σχέσεις εμπιστοσύνης και δεν δραπέτευσαν από τον μικρόκοσμο του εγωισμού και της αδράνειας. Αντίθετα, πρόσθεσαν κιλά κούρασης στους 'πιστούς' και επανέλαβαν νοσηρές καταστάσεις που εάν ήθελαν να είναι συνεπείς στα όσα 'πρεσβεύουν', σίγουρα θα είχαν αποφύγει. Ο καθένας κρίνεται από τα έργα του και κατά πόσο καμαρώνει ή ντρέπεται για αυτά.

Το εγχείρημα αφιερώνεται στη μνήμη των ακομμάτιστων Ελλήνων που έχασαν την ζωή τους από χέρια αλλοδαπών και στους αληθινούς συντρόφους και συντρόφισσες που έδωσαν και δίνουν κομμάτια του εαυτού τους για τα αυτονόητα που για κάποιους άλλους δεν είναι αυτονόητα. Σε όσους αντιστέκονται σε πείσμα της ένοπλης παραδόσεως του γένους, σε όσους δεν παραδίνουν τα όπλα και μάχονται για τις ιδέες τους και δεν λιάζονται στις σεζλόνγκ του σεχταρισμού, απολαμβάνοντας των ευεργετικών ή ενίοτε παραμορφωτικών επιδράσεων του ηλίου ενός διαφορετικού σύμπαντος.

Κόντρα στα 'χρόνια της φωτοσύνθεσης' του 'χώρου', το ακατάβλητο πείσμα των 'χρόνων της φωτιάς'.
Στη μνήμη ενός πραγματικού προλετάριου που δεν ήξερε τί είναι ο 'χώρος'...για να είναι εθνικιστής και ήταν περισσότερο από πολλούς που 'ήξεραν'.