Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

ΠΕΡΙ ΧΑΦΙΕΔΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ



Πληροφοριοδότης, χαφιές ή ρουφιάνος καλείται οιοσδήποτε παράσχει ή υπόσχεται να μεταφέρει πληροφορίες σε κάποιον άλλον, τις περισσότερες φορές αποσκοπώντας σε κάποιο αντάλλαγμα ή κάνοντάς το εθελούσια για προσωπική ευχαρίστηση, ώστε να αισθανθεί σημαντικός
. Μία ακόμα πιο ακριβής απόδοση του όρου είναι αυτός που θέτει σε κίνδυνο ευαίσθητα δεδομένα-πληροφορίες, αποκαλύπτοντάς τα σε κάποιον άλλον. Ο πληροφοριοδότης, εν αντιθέσει με τον εκβιαστή που αποσκοπεί σε χρηματικά ποσά ή άλλες προσφορές, είναι τρόπον τινά ένας μισθοφόρος που πωλεί τις πληροφορίες του ή τις υπηρεσίες του. Ο ψυχολόγος Wilhelm Reich εξίσωσε από ψυχολογικής απόψεως τον πληροφοριοδότη με τον δολοφόνο εξαιτίας ότι αποκτούν το οτιδήποτε παρασιτικά απ' τα θύματά τους, τα οποία είναι όμηροί τους υπό το βάρος μίας καταστροφής.




Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι για τον πληροφοριοδότη: i) το λεγόμενο 'καρφί' που μεταφέρει κρυφά πληροφορίες σχετικά με τους συμπολίτες του στην αστυνομία και ii) o 'καταγγέλλων' που αραδιάζει δημόσια πληροφορίες πληροφορίες σχετικά με τις αρχές στους συμπολίτες του. Αυτός είναι τις περισσόερες φορές ένα πρόσωπο που εκθέτει διάφορα παραπτώματα, ανέντιμες ή παράνομες δραστηριότητες που συμβαίνουν σ' έναν οργανισμό, ώστε να φανεί ο ίδιος μέτρο της ηθικής. Οι πληροφοριοδότες μπορούν να μεταφέρουν τους ισχυρισμούς τους στο εσωτερικό του μηχανισμού που καταγγέλλουν ή στο εξωτερικό του, δηλαδή στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, των μέσων ενημέρωσης, κλπ. Το 'καρφί' ανταμοίβεται, ακόμη κι αν ψεύδεται. Ο 'καταγγέλλων' συχνά τιμωρείται, ακόμα κι αν λέει την αλήθεια. Ο συγγραφέας της 'Βίβλου του Παρανόμου' δίδει 5 βασικές αιτιάσεις για τις οποίες μετατρέπεται κανείς σε πληροφοριοδότη. i) ηθική αλλοτρίωση ii) αίσθηση εκδίκησης iii) επιθυμία για τον αφανισμό ενός ανταγωνιστή iv) επιθυμία για ανταμοιβή κάθε είδους v) φόβο τιμωρίας της αστυνομίας ή όσων χαφιεδίζει. Όποια κι αν είναι τα κίνητρά τους, οι πληροφοριοδότες ήταν κι είναι κοινοί στην ιστορία. Ο Ιούδας, το καρφί που πρόδωσε το Χριστό, κι ένας πληροφοριοδότης, ο John Dean που έριξε τον πρόεδρο Richard Nixon (σκάνδαλο Watergate). Ο ειδικός σύμβουλος του Νιχον, στράφηκε εναντίον του, τονίζοντας ότι γνώριζε για τις επιχειρήσεις παρακολούθησης των πολιτικών του αντιπάλων. Μολονότι οι πληροφοριοδότες είναι χρήσιμοι στα κράτη, οι κυβερνήσεις τους αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμο υλικό, επειδή γνωρίζουν την ψυχοσύνθεσή τους κι ότι ανά πάσα στιγμή να περάσουν σε αντίπαλο στρατόπεδο. Οι κυβερνήσεις γνωρίζουν ό,τι είχε αναλύσει ο στην πολιτική θεωρία του ο Carl Schmitt, την 'διάκριση μεταξύ φίλου και εχθρού'. Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, η αστυνομία δεν έχει καμία νομική υποχρέωση να προστατεύσει τους πληροφοριοδότες. Το Δικαστήριο έχει επίσης αποφανθεί ότι η κυβέρνηση δεν είναι υπεύθυνη, καθοιονδήποτε τρόπο, αν οι πληροφοριοδότες σκοτωθούν ή τραυματιστούν κατά τη διάρκεια μίας μυστικής επιχείρησης που τελεί υπό την αιγίδα της αστυνομίας.



Το οργανωμένο έγκλημα μισεί τους πληροφοριοδότες και φροντίζει να τους εξοντώνει με κάθε ευκαιρία. Ο Ιταλός Salvatore D'Amico που έγινε καρφί, αφού η mafia δολοφόνησε την οικογένειά του, κατέθεσε στις αρχές όλα όσα γνώριζε περί των δραστηριοτήτων της. Έπειτα από 11 χρόνια, ο D'Amico βρέθηκε νεκρός, ενώ είχε βληθεί από πολλές σφαίρες μαζί με έναν φελλό στο στόμα του.    Αποτελεί παράδοση ο πληροφοριοδότης κάθε είδους να τιμωρείται σκληρά. Σύμφωνα με τον Κινεζικό Νόμο, oι δυναστείες Han (200πΧ-220μΧ ) και Tang (618-907μΧ ) αν ο υιός κατηγορούσε  ανυπόστατα έναν γονέα για κάποιο έγκλημα, τότε αυτομάτως εκτελούνταν. Αν ο υιός κατηγορούσε έναν γονέα ως ένοχο εγκλήματος, τιμωρούνταν με 3 χρόνια ποινικής δουλείας κι 100 χτυπήματα από ένα βαρύ ραβδί επειδή πρόδωσε τους γονείς του. Οι Εβραίοι που ακολουθούν το Ταλμούδ κάνουν λόγο περί της τήρησης του 'Din moser' ή του 'Νόμου του πληροφοριοδότη'. Σύμφωνα με την υποχρέωση αυτή, οι ευσεβείς Εβραίοι έχουν την ηθική υποχρέωση να σκοτώσουν κάθε Εβραίο που προτίθεται να παραδώσει έναν άλλο Εβραίο σε μη εβραϊκές αρχές.



Καλά όλα αυτά μέχρι εδώ. Το μείζον είναι πως αναγνωρίζεται ένας πληροφοριοδότης ή ένας κατάσκοπος. Πέραν της εμπειρικής γνώσης ή της ισχυρής διαίσθησης, σημαντικό ρόλο παίζει η παιδεία η οποία βρίσκεται σε σπάνη ακόμα και στους επαναστατικούς κύκλους. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν αρκετά εγχειρίδια που περιέχουν χρήσιμες πληροφορίες (υπό εξέταση πάντοτε και με διαρκή παρακολούθηση καθώς τα δεδομένα αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη της τεχνολογίας). Στα ελληνικά αξιόλογα είναι, το κείμενο 'Προσοχή στους προβοκάτορες' που δημοσιεύτηκε παλαιότερα εδώ: http://maiandrioi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_1093.html και το μεταφρασμένο 'Κουλτούρα προφύλαξης, εγχειρίδιο για ακτιβιστές' που μπορείτε να βρείτε στο Scribd.



Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στα άτομα που κάτω υπό περίεργες συνθήκες κι από 'αυθορμητισμό' προσπαθούν να γίνουν φίλοι σας. Να είστε ιδιαίτερα καχύποπτοι αν ζητούν να μάθουν πράγματα για το άτομό σας μέσα από διερευνητικές ερωτήσεις ή αν αρχίσουν να επαίρονται για κάποιο δικό τους μυστικό ή άλλη παράνομη ενέργεια. Να σημειωθεί πως οι πόρνες αποτελούν πολύ βασικούς πληροφοριοδότες της αστυνομίας κι αυτό διότι όλως παραδόξως, πολλοί άνδρες αισθάνονται άνετα αποκαλύπτοντας μυστικά σε πόρνες. Τα σύγχρονα κράτη έχουν την τάση να εξιδανικεύουν τους πληροφοριοδότες. Η σοβιετική προπαγάνδα, για παράδειγμα, κατέστησε έναν πληροφοριοδότη, τον Pavlik Morozov, επίσημο ήρωα των νέων κομμουνιστών. Ο Morozov ήτο ένα 13χρονο αγόρι που κατήγγειλε τον πατέρα του στη σοβιετική μυστική αστυνομία για το αδίκημα της αποθησαύρισης των σιτηρών. Το νεαρό αγόρι δολοφονήθηκε για την πράξη του αυτή απ' τον παππού του, ενώ το καθεστώς της ΕΣΣΔ ανακοίνωσε πως ο Morozov ήτο Μάρτυρας και για να τον τιμήσουν έστησαν αγάλματα σε διάφορα μέρη. Στον 20ο αιώνα, η ΕΣΣΔ είχε θεσπίσει υποχρεωτικά διατάγματα για τους πληροφοριοδότες. Αυτή είναι η λεγόμενη κληρονομιά του 'εσωτερικού εχθρού'. Ένα ογκώδες δίκτυο πληροφοριοδοτών στην υπηρεσία του τυραννικού καθεστώτος.




Οι εγχώριοι αντιφασίστες είναι χαφιέδες από κούνια και μάλιστα απ' τα μπολσεβίκικα γενοφάσκια των πατεράδων τους. Το γονίδιο της καταδιώξεως του εσωτερικού εχθρού τους κατατάσσει στους επαγγελματίες τρόφιμους του καπιταλιστικού ψυχιατρείου. Το 1989, κατά την κατάρρευση της Ανατολικής Γερμανίας, το κομμουνιστικό καθεστώς διέθετε μυστική αστυνομία 91.000 εργαζόμενων πλήρους απασχολήσεως και 300.000 πληροφοριοδότες. Ένας στους πενήντα Γερμανούς της Ανατολικής είχε συνεργαστεί με το καθεστώς. Η μυστική αστυνομία είχε αρχείο με 3 εκατομμύρια φακέλους πολιτών, δηλαδή του 1/3 του πληθυσμού, ενώ οι πολίτες είχαν φτάσει έως σημείου, όπου φίλοι και συγγενείς χαφιέδιζαν ο ένας τον άλλο, μέσα στο ατέλειωτο όργιο παρακολουθήσεων. Στην γειτονική Αλβανία, ο Enver Hoxha υποχρέωνε τους πολίτες να γράφουν αυτοβιογραφικές αναφορές σε ετήσια βάση. Οι πολίτες όφειλαν να ρουφιανεύουν τους συγγενείς, τους γείτονες και τους συναδέλφους τους ως ύποπτους ανατροπής, προδοσίας, ή εχθρικής προπαγάνδας. Αυτή είναι η κληρονομιά του Stalin.




Οι ελάχιστες αυτές πληροφορίες ας σταθούν το έναυσμα, ώστε να μην αφήσετε τους διώκτες σας να πετύχουν αυτό που επιδιώκουν με ευκολία. Ροκανίστε το χρόνο του εχθρού με κάθε μέσο και προσοχή στους χαφιέδες του 'χώρου'. Να μην κοιμούνται ήσυχοι, διότι ο πόλεμος έχει ξεκινήσει και θα τελειώσει μονάχα όταν αποκαλυφθούν και τσακιστούν απ' τους ίδιους τους Εθνικιστές. Τίποτα δεν θα μείνει ίδιο στον Ελληνικό Εθνικισμό. Πρωτεύον γνώρισμα των παρακρατικών ακροδεξιών είναι η επαναστατική μεταμφίεσή τους σ' αμόλυντους κριτές των πάντων, από 'επαναστατική σκοπιά'. Χρέος μας να τσακίσουμε αυτούς τους λακέδες που καθυστέρησαν το εθνικιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Χρέος μας να γκρεμίσουμε τον μικρόκοσμο που συντηρούν όλοι αυτοί οι χέστες κι οι ιδεολογικοί λαγοί που λαθροβιούν στο καράβι του εθνικισμού και να χτίσουμε τα κάστρα μας στον πραγματικό κόσμο του αγώνα κι όχι της μάχης με τα πλήκτρα του υπολογιστή τους...


ΕΜΠΡΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΠΙΣΩ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΑ ΑΠΟΛΕΙΦΑΔΙΑ!

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

ΜΕ ΤΟΥΣ ''ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ'' 'Η ΜΕ ΤΟΥΣ ''ΑΓΙΟΥΣ''; / Σύντροφοι και συντρόφισσες από Ξάνθη





'Όλοι οι άνθρωποι έχουν εθνικότητα. Οι Ιρλανδοί κι οι Εβραίοι έχουν ψύχωση', λέγει ο Ιρλανδός ποιητής Brendan Behan. Κι αυτό εξηγεί την αγωνία αμφότερων για την δημιουργία κρατών που δεν εξυπηρετούν παρά πρόσκαιρα συμφέροντα. Ψέμα θεωρείται η ψευδής δήλωση. Σύμφωνα με τον Ιταλό συγγραφέα του μνημειώδους 'Ιστορία της Ιταλίας' (Storia d' Italia) Francesco Guicciardini: 'Πάντοτε ν' αρνείστε αυτό που δεν θέλετε να μάθουν οι άλλοι και πάντοτε να επιβεβαιώνετε ό, τι θέλετε για πιστέψουν'. Σύμφωνα με τους ανακριτές της αστυνομίας, αυτά είναι ορισμένα απ' τα κλασικά σημάδια που δείχνουν ότι ο ανακρινόμενος-κατηγορούμενος ψεύδεται και τους οδηγούν στην εξιχνίαση της υπόθεσης μέσα από ερωτήσεις που εντείνουν τις αντιφάσεις:

Διστάζει, κομπιάζει ή κάνει παύσεις προτού απαντήσει στην κάθε ερώτηση.

Παρατηρούνται συσπάσεις στην περιοχή των ματιών κατά τη διάρκεια της απάντησης σε κάθε ερώτηση.

Κοιτάζει αμήχανα προς τη μεριά των τοίχων ή του ταβανιού. Στρέφει προς αλότριες κατευθύνσεις το βλέμμα του.

Ζητάει να επαναληφθεί κάθε φορά η ερώτηση προτού απαντήσει.

Τοποθετεί το χέρι του, ώστε να καλύπτει το στόμα του.

Παρουσιάζει σταθερή νευρικότητα.



Λάβετε υπ' όψιν τα σημάδια για να εξακριβώσετε αν ο ανακρινόμενος-κατηγορούμενος ψεύδεται. Λάβετε υπ' όψιν τα σημάδια αν σκοπεύετε να πείτε ψέματα. Οι ανακριτικές αρχές γνωρίζουν ακόμα πως να κινηθούν ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει αποφυγή των ανωτέρω από την μεριά του ανακρινόμενου. Όταν λέτε ψέματα, έχετε υπ' όψιν πως μία κατασκευασμένη ιστορία είναι λιγότερο αποτελεσματική από ένα ψέμα παράλειψης, δηλαδή μία διαστρέβλωση της αλήθειας που οφείλεται στην επιλεκτική παράβλεψη στοιχείων. Σημαντικό είναι πως μία αληθοφανής ιστορία δεν ξεπερνάει τις 30 λέξεις. Όταν ξεπερνιέται αυτό το όριο, είσαστε αντιμέτωποι με μία κατασκευασμένη ιστορία. Όταν ανακρίνεστε απ' τις δικαστικές ή αστυνομικές αρχές ή άλλες υπηρεσίες, είναι προτιμότερο ν' αποκρύψετε πληροφορίες παρά ν' αντιληφθούν ότι ψεύδεστε ολοφάνερα. Έχετε υπ' όψιν σας πως το να ξεχάσετε, δεν συνιστά έγκλημα. 'Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να πείς την πλήρη αλήθεια: ανώνυμα και μεταθανάτια', αναφέρει ο Αμερικανός Thomas Sowell. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οιοσδήποτε εκστομίζει ένα ψέμα σ' έναν ομοσπονδιακό πράκτορα, ακόμα κι όταν πρόκειται για τυπική ερώτηση στο πλαίσιο μίας εξακρίβωσης στο δρόμο, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης που φτάνει τα 5 έτη κι υψηλό χρηματικό πρόστιμο. Ο νόμος είναι περιεκτικός, ώστε αρκεί μία ψευδής δήλωση για να διωχθεί κανείς. Η Ακαδημία του FBI διδάσκει ότι οι ομοσπονδιακοί πράκτορές του έχουν το απεριόριστο δικαίωμα να εξαπατήσουν οιονδήποτε ύποπτο, ώστε να του αποσπάσουν πληροφορίες ή κάποια ομολογία ενοχής. Σύμφωνα με τον αξεπέραστο πολιτικό στοχαστή Niccolo Machiavelli, 'δεν πρέπει ποτέ να ψεύδεστε αν δεν γνωρίζετε την αλήθεια'.


Τα σύγχρονα κράτη έχουν επιβάλει την τεχνική της διαστρέβλωσης. Πάρτε για παράδειγμα τις εννοιολογικές διαφορές που μπορούν να εντοπιστούν στη γλώσσα των εξουσιαστών και στη γλώσσα των υπηκόων. Θα διαπιστώσετε πως τα παρακάτω παραδείγματα είναι βγαλμένα απ' την ίδια την καθημερινότητα.


1. Ασκούν (παράνομη) βία-Ασκούμε (νόμιμη) δύναμη
2. Καταστρώνουν σχέδια-Σχεδιάζουμε
3. Συνωμοτούν (για το κακό)-Συνεργαζόμαστε (για το καλό)
4. Συνιστούν εγκληματική συμμορία-Συνιστούμε μία συμμαχία
5. Παίρνουν ομήρους (αναίτια)-Συλλαμβάνουμε (με αιτία)
6. Δολοφονούν (αθώους)-Εκτελούμε (ενόχους)
7. Αποσπούν χρηματικά ποσά-Φορολογούμε (νόμιμα)
8. Δωροδοκούν (κάτω απ' το τραπέζι)-Καταβάλουμε (τάδε χρηματικό ποσό)


Στην 'Ωκεανία' του '1984' του George Orwell, το 'Υπουργείο Ειρήνης' διεξάγει τον πόλεμο, το 'Υπουργείο Αλήθειας' οργανώνει το ψεύδος, το 'Υπουργείο Αγάπης' διασπείρει το μίσος. Τα συνθήματα του Μεγάλου Αδελφού είναι τα εξής: 'Ο πόλεμος είναι ειρήνη', 'Η ελευθερία είναι σκλαβιά', 'Η άγνοια είναι δύναμη'. Άλλοθι είναι ο ισχυρισμός ή μία ένδειξη που προτάσσεται, ώστε ν' αποδείξει ότι ο φερόμενος ως ύποπτος τέλεσης ενός αδικήματος βρισκόταν κάπου αλλού, οπόταν η πράξη που του αποδίδεται έλαβε χώρα. Το καλύτερο άλλοθι είναι πάντοτε το απλούστερο. Όπως σημειώνει ο Βρετανός ειδήμων του εγκλήματος Colin Wilson, κανείς δεν μπορεί να θυμηθεί τι συνέβη στις τάδε του μηνός του περασμένου έτους. Επεσήμανε ότι ένα ακλόνητο άλλοθι κάνει πάντοτε την αστυνομία καχύποπτη. Βάσει της κείμενης νομοθεσίας, οιοσδήποτε κραδαίνει ένα ρόπαλο απειλητικά εναντίον κάποιου, η πράξη του αυτή θεωρείται επίθεση. Όταν σηκώσει κανείς το ρόπαλο και χτυπήσει τον οιονδήποτε, η πράξη του αυτή συνιστά επίθεση με σωματικές βλάβες. Όταν σηκώσει κανείς το ρόπαλο με σκοπό να ληστέψει, να εκβιάσει ή να διαπράξει κάποιο άλλο κακούργημα, η πράξη του αυτή θεωρείται προσχεδιασμένη επίθεση (με δόλο). Η σοβαρότητα του αδικήματος συνίσταται στο ότι υπάρχει η πρόθεση για διάπραξη άλλου κακουργήματος πέραν αυτού της επίθεσης. Η χρήση κάθε άλλου δολοφονικού μέσου δεν διαφοροποιεί την σοβαρότητα του αδικήματος. Το εκάστοτε δικαστήριο κι οι αρμόδιοι δικαστές θα κρίνουν πολύ περισσότερο τα κίνητρα και το αποτέλεσμα μίας επίθεσης παρά την χρήση του οργάνου που χρησιμοποιήθηκε.



Ο επαναστάτης ζει μία διπλή ζωή. Ως εκ τούτου, οφείλει να διαθέτει αρκετά ψευδώνυμα για κάθε περίσταση. Ψευδώνυμο είναι μία πλαστή ταυτότητα. Όλως παραδόξως, η χρήση ψευδώνυμου δεν αντιστρατεύεται τον νόμο (όπως π.χ χρησιμοποιούν κατά κόρον οι 'καλλιτέχνες'), απ' τη στιγμή που δεν συνδέεται με αξιόποινες πράξεις. Όταν δεν υπάρχει ένορκη εξέταση ή υποχρεωτικός όρκος ενώπιον δικαστηρίου ή δεν απαιτείται η υπογραφή για το αξίοπιστο των λόγων, θεωρείται νόμιμο να δώσετε ανακριβείς πληροφορίες σ' άλλους. Οι νομιμόφρονες για παράδειγμα ανοίγουν όλους τους λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με αναληθή στοιχεία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δημιουργήσετε μία δεύτερη ταυτότητα. Μία βασική τεχνική που χρησιμοποιείται απ' τους προνονητικούς ανθρώπους είναι να πηγαίνουν διακοπές στην ίδια τοποθεσία κάθε χρόνο. Εκεί χρησιμοποιούν ένα ψεύτικο όνομα κάνοντας φιλίες για να εδραιώσουν τη φήμη τους κι έτσι είναι ελεύθεροι να χρησιμοποιήσουν την ψεύτικη ταυτότητά τους αυτή σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Για να δημιουργήσετε μία πλαστή ιστορία σχετικά με την εργασιακή απασχόλησή σας, αρκεί να δημιουργήσετε έναν κατάλογο εταιρειών στο βιογραφικό σας σημείωμα που έχουν κλείσει, ωστόσο να ήταν εν λειτουργία την περίοδο  που αναφέρετε ότι εργαζόσασταν σ' αυτές. Κανείς δεν θα μπει στον κόπο να το ψάξει ιδιαίτερα, παρεκτός αν κινήσετε άλλες υποψίες με τη συμπεριφορά σας και το παρουσιαστικό σας.



Μία άλλη μέθοδος είναι αυτή της υποκατάστασης δεδομένων. Τσιμπήστε την ταυτότητα ενός νεκρού ή κάποιου που δεν έχει αφήσει πίσω του οικογένεια, ώστε να υπάρξει οιαδήποτε εμπλοκή ή πλαστογραφήστε την ταυτότητα κάποιου που πέθανε όταν ήτο παιδί κι αν ζούσε θα ήτο στην ηλικία σας. Στην ιδανική περίπτωση, το παιδί θα πρέπει να έχει το ίδιο έτος γέννησης, όπως εσείς και τα ίδια φυσικά χαρακτηριστικά (φυλή, το χρώμα των ματιών, κι ούτω καθεξής). Μία κλασική μέθοδος που χρησιμοποιείται απ' τους λάτρεις της παρανομίας είναι η υπεξαίρεση του αστυνομικού δελτίου (αστυνομική ταυτότητα) κάποιου τυχαίου περαστικού που τους μοιάζει ενώ περπατάει στο δρόμο. Κατά προτίμηση ενός τουρίστα. Φυσικά τα χαλκευμένα στοιχεία δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν στην χώρα απ' όπου εκλάπησαν (την χώρα προέλευσης τους). Μ' άλλα λόγια, ο υποκλέψας δεν θα ταξιδέψει για παράδειγμα στη Ρωσία μ' ένα κλεμμένο ρωσικό διαβατήριο. Θα χρησιμοποιήσει τα κλεμένα έγγραφα για να ταξιδέψει οπουδήποτε αλλού, π.χ στην Αφρική.




Όταν θέλετε να δημιουργήσετε ένα ψευδώνυμο, εξυπακούεται πως δεν θα χρησιμοποιήσετε για κανένα λόγο πλαστά ή παραποιημένα στοιχεία ταυτότητας. Το  άτομο που διαμορφώνει τα έγγραφα για τα χρήματα θα προδώσει εύκολα τους πελάτες του στην αστυνομία για μία πενιχρή ανταμοιβή. Σε κάθε ενέργεια πρέπει να χρησιμοποιείτε διαφορετικά στοιχεία. 'Όλα καθαρά' που λένε και στην γλώσσα της παρανομίας. Ο προνοητικός παράνομος θα δημιουργήσει μία δεύτερη ταυτότητα, ώστε σε περίπτωση που συλληφθεί να προστατεύσει την πραγματική του ταυτότητα. Ο παράνομος είναι ένα φάντασμα. Η χρήση ψευδώνυμων απαντάται στις μειονοτικές ομάδες, όπως για παράδειγμα στους Ρομά που 'κολλούν' ψευδώνυμα στα παιδιά τους για να μπορούν να κινηθούν στην παρανομία. Οι Ρομά έχουν τα πάντα. Από τηλέφωνα καταχωρημένα με πλαστά στοιχεία, καταφύγια καταχωρημένα μ' άλλα πλαστά στοιχεία κι οχήματα καταχωρημένα σ' άλλα πάλι στοιχεία.




Δεν υπάρχει αγώνας στα πλαίσια αυτού του συστήματος. Ή θα αρνηθούμε πλήρως τις δομές του ή θα πεθάνουμε μαζί τους. Σ' ένα αδίστακτο σύστημα που σε υποβιβάζει σε επίπεδο κάτω απ' αυτό του τριτοκοσμικού μετανάστη, οφείλεις να στρέψεις όλη σου την ενέργεια στην εκμετάλλευση κάθε γνώσης που μπορεί να φανεί χρήσιμη, ώστε να πλήξει καίρια το σύστημα. Αυτή η γνώση μπορεί να προέλθει απ' οπουδήποτε και απ' τον οποιονδήποτε. Φτάνει μονάχα ν' αντιληφθείτε πως πρέπει να διαλέξετε την πλευρά σας...

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Aυτόνομες Ελληνικές Ζώνες: O Πειραιάς ανήκει στους Έλληνες Εθνικιστές

Αριστερό καθίκι ο Πειραιάς μας ανήκει















ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ






Στα χρόνια της 'κρίσης' χρησιμοποιείται ο όρος 'κλεπτοκρατία' ως πολιτική μομφή εναντίον μίας κυβέρνησης που εξοντώνει έναν λαό, δη τον ελληνικό. Κλεπτοκρατία ονομάζεται το καθεστώς στο οποίο ένας 'ηγέτης' ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας για να τσεπώνει ως αρχινταβατζής ένα μέρος των κερδών. Η κλεπτοκρατία είναι ένα καρναβάλι νεποτισμού, ένα τεχνητό εμφύτευμα μέσω του οποίου καταληστεύεται ο πλούτος μίας κοινωνίας. Νεποτισμός είναι η παραχώρηση πολιτικών προνομίων κι αξιωμάτων σε συγγενικά πρόσωπα, λόγω της ιδιότητάς τους ώς συγγενείς, κι όχι γιατί καλύπτουν τα αντικειμενικά προσόντα για να αναλάβουν την όποια υπευθυνότητα. Ο νεποτισμός αποτελεί τον κανόνα στην νεοελληνική κοινωνία. Η εκμετάλλευση από κάποιους του αξιώματος ή της θέσης που κατέχουν, για να προωθήσουν συγγενικά ή άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός τους σε θέσεις κι αξιώματα χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.




Η πρακτική αυτή εμφανίζεται κατά κόρον στην πολιτική και τη θρησκεία. Οι κλεπτοκράτες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για ν' απομυζήσουν πλούτο στις φτωχές χώρες. Σ' αυτές τις θέσεις, το δημόσιο αξίωμα είναι ένας από τους λίγους εναπομείναντες τρόπους που μπορεί να μετέλθει ένα φιλόδοξο κι αδίστακτο άτομο, ώστε να γίνει πλούσιος. Περίπτωση κλασικού κλεπτοκράτη είναι ο νέγρος Francois 'Papa Doc Duvalier, ο οποίος κυβέρνησε και λεηλάτησε το έθνος της Αϊτής απ' το 1957 έως το θάνατό του 1971. Αντετάχθη σ' ένα στρατιωτικό πραξικόπημα το 1950 κι εξελέγη Πρόεδρος το 1957 χάρη σε μία λαϊκίστικη εθνικιστική πλατφόρμα που απευθυνόταν στους νέγρους. Η διοίκησή του βασίστηκε σ' έναν στρατό εκκαθαρίσεων, μία αγροτική πολιτοφυλακή ('Tonton Macoute'), στην προσωπολατρεία και τη χρήση voodoo. Περισσότεροι από 30.000 κάτοικοι της Αϊτής εξοντώθηκαν κι άλλοι τόσοι εξορίστηκαν. Διοικώντας ως άλλος 'Ισόβιος Πρόεδρος' κατάφερε να καταπολεμήσει θανατηφόρες ασθένειες και κέρδισε το προσωνύμιο 'Papa Doc'. Τον διαδέχθηκε ο υιός του Jean-Claude ή 'Baby Doc'. Όντας γνήσιος κλεπτοκράτης, τα έσοδα που αποσπούσε ο Duvalier μέσω της φορολογίας δεν τα χρησιμοποιούσε για την εθνική ανάπτυξη, την εκπαίδευση ή τη δημόσια υγεία. Αντ 'αυτού, οι φόροι κατασπαταλήθηκαν σε δαπάνες για το στρατό, την αστυνομία, των 'Tonton Macoute', για την προπαγάνδα υπέρ του ιδίου. Συνεπώς χρησιμοποίησε τους φόρους μόνο και μόνο για να κρατηθεί στην εξουσία. Είναι η φυσική πτώση της μοναρχίας σε τυραννία.


Ο Αριστοτέλης στα 'Πολιτικά' του ερμηνεύει τι εστί στην πραγματικότητα κλεπτοκρατία. 'Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, κι αφ’ εταίρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σ' αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο κι η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά'. Ας κάνουμε μία αντιπαραβολή με ό,τι θλιβερό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Οι πένητες κι οι άστεγοι αυξάνονται καθημερινά, οι αυτοκτονίες δεν αναφέρονται καν στα μέσα, κι ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά κι άλλα πολλά, οι εξαγγελίες της τυραννικής συγκυβέρνησης κάνουν λόγο περί 'ανάπτυξης'. Εξαγγέλουν πως δεν θα γίνουν άλλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ενόσω οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης συνεχίζουν να αυξάνονται κατακόρυφα. Και σαν να μην φτάνει αυτό, όταν δεν κόβουν με νόμιμο τρόπο χρήματα, φροντίζουν να το κάνουν μέσω έκτακτων εισφορών κι άλλων ταμείων, απ' τα οποία τα χρήματα καταλήγουν πάλι στις τσέπες τους. Κάνουν λόγο περί εξόδου απ' τα Μνημόνια, ενόσω υπογράφουν νέα.


Όταν εκμηδενίζονται οι ανοχές κι οι αντιστάσεις μίας κοινωνίας που διοικείται τυραννικά από μία κλεπτοκρατία, μοιραία οδηγούμαστε στην αποθράσυνσή της και στο καθεστώς εκείνο που ονομάζεται 'Θανατοκρατία'. Το καθεστώς αυτό έλκει την δύναμή του απ' την ωμή εξόντωση των πολιτών. Τα 'Τάγματα Θανάτου' σπέρνουν τον θάνατο όπου το καθεστώς αισθάνεται ν' απειλείται!  Ο εμπνευστής το 1966 της Πολιτιστικής Επανάστασης Μάο Τσε Τουνγκ αισθανόμενος ότι η θέση του στην ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας ήτο επισφαλής είχε διατυπώσει το 1956 την εξής φράση η οποία έμμεινε στην ιστορία: 'Ας ανθίσουν 100 λουλούδια κι ας συγκρουστούν 100 απόψεις'. Στην προκήρυξη με την οποία η 'Σέχτα Επαναστατών'  ανέλαβε την ευθύνη για το ότι είχε χτυπήσει το Α.Τ. Κορυδαλλού τον Φεβρουάριο του 2009 απήντησαν καταφατικά στον 'μεγάλο Τιμονιέρη' Μάο ως εξής: 'Εκατό λουλούδια άνθισαν, είναι οι εκατό επαναστατικές οργανώσεις'. Στο κείμενο με το οποίο η οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη για την εκτέλεση του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια ο συντάκτης, ή οι συντάκτες επιθυμούν να καταστήσουν σαφή την τριβή τους με επαναστατική παράδοση. 'Επιζητούσαμε το άλμα για την έφοδο στον Ουρανό', έγραψαν, όπως έπραξαν οι Μπολσεβίκοι το 1917, όπως έπραξε ο 'Δημοκρατικός Στρατός' στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, όπως ο δίδυμο Μπάαντερ–Μάινχοφ της RAF, όπως ο σύμφωνα Δημήτρης Κουφοντίνας. Η Σέχτα εννοεί το 'άνθισμα' ως εξής: 'Εμείς προτείνουμε τον ολοκληρωτικό εκμηδενισμό και την ισοπέδωση των εξουσιαστικών σχέσεων και του κυρίαρχου πολιτισμού. Μόνο μέσα από τα χαλάσματα και τα ερείπια των σύγχρονων αστικών κέντρων μπορεί να ανθίσει ένας νέος τρόπος ζωής'. Συμπληρώνει: 'Προωθούμε έναν νέο πολιτισμό που οι αξίες του βρίσκονται στην ισοτιμία, στην αξιοπρέπεια, στην τιμή, στον αλληλοσεβασμό, στην αλληλεγγύη, στην απελευθέρωση'.

Η μέθοδος των 'εκατό λουλουδιών' αποτελεί μία απάτη, βάσει της οποίας τύποις εγκαινιάζεται η ανοικτή διαφωνία, η ρήξη, η έριδα, στην κοινωνία, ώστε αυτό ν' αποτελέσει την ταφόπλακά της, διδόντας το άλλοθι στην ολοκληρωτική καταστολή να εξαλείψει οιαδήποτε διαφωνία. Το κράτος 'ρίχνει την πρώτη κανονιά του εμφυλίου πολέμου', καταπώς αναφέρει ο Τζιανφράνκο Σανγκουινέτι.


Η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε τόσο στη ναζιστική Γερμανία το 1943, όσο στην Κίνα του Μάο. Η πορεία επίτευξης του στόχου είναι πρώτον να υπάρξει μία περίοδος φαινομενικών ελευθεριών, ένας μανδύας φιλελευθερισμού. Στην περίοδο αυτή της φαινομενικής ελευθερίας της έκφρασης οι διαφωνίες, οι εκφράσεις της κριτικής κι οι αποκλίσεις γίνονται εν θερμώ ανεκτές, λαμβάνουν τη σχετική νομιμοποίηση ή ενθαρρύνονται. Κατόπιν, αφού όλοι οι αντιφρονούντες έχουν εκφραστεί ανοικτά για τις απόψεις τους κι έχουν στοχοποιηθεί απ' το καθεστώς, αυτό με ευκολία τους χτυπάει μ' ένα κύμα καταστολής και γρήγορα εκκαθαρίζει τους αντιπάλους του.

Ο George Orwell στο '1984', αναφέρει χαρακτηριστικά: Όταν όλοι σε μία κοινωνία είναι πλούσιοι και μορφωμένοι, γίνεται φανερό ότι μία προνομιούχα μειοψηφία δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, καθώς μία ιεραρχία μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα απ' τη φτώχεια και την άγνοια'. Ο Orwell σημειώνει επίσης ότι οι ιεραρχίες για να διατηρηθούν χρειάζονται πολέμους. Μέσω ενός συνεχούς πολέμου: 'Όλη η δύναμη συγκεντρώνεται σε μία μικρή κάστα που είναι η φυσική κι αναπόφευκτη προϋπόθεση για την επιβίωση'.

Δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα απ' το '1984'.

-Πώς βεβαιώνεται κάποιος για τη δύναμη του πάνω σε ένα άλλο, Ουίνστων;

Ο Ουίνστων σκέφτηκε:

-Κάνοντας τον να υποφέρει, είπε.

-Ακριβώς. Κάνοντας τον να υποφέρει. Η υπακοή δεν αρκεί.

Αν δεν υποφέρει, πως μπορεί να είσαι βέβαιος πως υπακούει στη δική σου θέληση και όχι στη δική του;

Δύναμη είναι να επιβάλλεις πόνο και ταπείνωση.

Δύναμη είναι να κομματιάσεις το ανθρώπινο μυαλό και να το συναρμολογήσεις πάλι δίνοντας του το σχήμα που θέλεις εσύ. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι κόσμο δημιουργούμε; Είναι ακριβώς το αντίθετο από τις ανόητες ηδονιστικές ουτοπίες που είχαν οραματιστεί οι παλιοί μεταρρυθμιστές.


Είναι ένας κόσμος φόβου και προδοσίας και βασανιστηρίων. Ένας κόσμος καταπιεστών και καταπιεζομένων, ένας κόσμος που όσο τελειοποιείται θα γίνεται όλο και πιο ανελέητος.

Και...

Και αν όλοι οι άλλοι παραδέχονταν το ψέμα που επέβαλε το Κόμμα — αν όλα τα αρχεία έλεγαν το ίδιο παραμύθι — τότε το ψέμα περνούσε στην ιστορία και γινόταν αλήθεια. 'Αυτός που ελέγχει το παρελθόν', έλεγε ένα σύνθημα του Κόμματος, 'ελέγχει το μέλλον αυτός που ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν'. Και όμως το παρελθόν, παρ' όλο που η φύση του είναι μεταβλητή, δεν άλλαξε ποτέ. Ό,τι ήταν αλήθεια τώρα, ήταν αλήθεια από πάντα και για πάντα. Ήταν πολύ απλό. To μόνο που χρειαζόταν ήταν να θυμάσαι μιαν ατέλειωτη σειρά από νίκες. Αυτό το ονόμαζαν 'έλεγχο της πραγματικότητας'• στη Νέα Ομιλία: 'διπλή σκέψη'.

Ο Γερμανός κοινωνιολόγος Robert Michels θεμελίωσε την θεωρία που πήρε τ' όνομα 'Ο σιδηρούς νόμος της Ολιγαρχίας'. Ο Michels υποστήριξε ότι όλες οι μορφές οργάνωσης αναπτύσσουν τελικά ολιγαρχικές τάσεις, καθιστώντας έτσι τη Δημοκρατία πρακτικά και θεωρητικά αδύνατη. Πράγματι, αν οι άνθρωποι σε μία πρωτόγονη κοινωνία ζουν σε μια 'συναινετική σχέση' με τους άλλους στη ζώνη, οι ανθρωπολόγοι εκτιμούν ότι μία σχέση ισότητας δεν μπορεί να διατηρηθεί όταν η ομάδα αυξηθεί πάνω από 400-500 μέλη. Σε μεγαλύτερους αριθμούς αναδύεται η εξουσία του οπλαρχηγού.

Η πλουτοκρατία είναι το καθεστώς του πλούτου. Όπου όλες οι αξίες αποδίδονται με υλικούς όρους.


Ιστορικά, οι πλούσιοι είναι οι κηφήνες κι οι ιδεαλιστές των κοινωνιών, οι άνθρωποι που 'ιδρώνουν', μονάχα όταν 'παίζουν'. Οι πλούσιοι χρησιμοποιούν την αδίστακτη σκέψη, πώς θα εκμεταλλευτούν τον μόχθο των φτωχών. Οι ίδιοι είναι απολύτως ανίκανοι για οιαδήποτε παραγωγική εργασία, παρασιτικοί οργανισμοί που γνωρίζουν μόνο να μετρούν χρήματα. Η πλουτοκρατία οργανώνεται πολιτικά για να διαιωνίσει επ' ωφελεία της ένα καθεστώς προνομίων και κοινωνικής αδικίας. Στο καθεστώς της πλουτοκρατίας ο παρασιτισμός των πλουσίων τυγχάνει υπεράσπισης απ' το κράτος του τρόμου και της βίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύουν έναν δυτικό πολιτισμό ο οποίος χαρακτηρίζεται από ασφυκτική πολυτέλεια, αλόγιστες δαπάνες και το παράδοξο των αποβλήτων, είναι ένα κλασικό παράδειγμα πλουτοκρατίας. Σ' όλους τους πολέμους, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συμμαχήσει με τους τραπεζίτες, ιδιοκτήτες και επενδυτές. Οι πρώτες οικογένειες της Αμερικής έκαναν τις περιουσίες τους απ' το λαθρεμπόριο, το δουλεμπόριο, την πειρατεία και το λαθρεμπορίο οπίου. Ο μεγάλος-παππούς του Millard Fillmore, ο οποίος ήτο ο 13ος Πρόεδρος της Αμερικής, δικάστηκε για πειρατεία. Η πλευρά Delano της οικογένειας Franklin Delano Roosevelt έβγαλε χρήματα χάρη στο κινέζικο εμπόριο οπίου. Στους εξαιρετικά πλούσιους, οι περιουσίες τους είναι ανάλογες της αισχρότητας του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκαν. Κατά τον 19ο αιώνα, ο επιχειρηματίας John Jacob Astor κατείχε το 1/15 επί του συνόλου της περιουσίας του πληθυσμού της Αμερικής. Στα τέλη του 20ου αιώνα, οι 3 πλουσιότεροι άνδρες επί γης, είχαν από κοινού περιουσία μεγαλύτερη από εκείνη του πληθυσμού των 48 φτωχώτερων κρατών του κόσμου. Ένας απ' τους ισχυρούς του πλανήτη, ο Bill Gates της Microsoft, είχε περιουσία μεγαλύτερη από αυτή που είχαν 100 εκατομμύρια Αμερικανοί. Ο Oswald Spengler υποστήριξ στο έργο του 'Η Παρακμή της Δύσης' πως όταν η οικονομία κερδίζει το πάνω χέρι μέσα σ' έναν πολιτισμό, αυτό αποτελεί ένα σίγουρο σημάδι της παρακμής.


Ένας σχετικά άγνωστος νόμος στον ποινικό κώδικα της Σοβιετικής Ένωσης ήτο το περίημο 'Άρθρο 58', όπως κατέγραψε ο Aleksandr Solzhenitsyn, καθώς η ισχύς του είχε καθολικό χαρακτήρα, ώστε ο καθένας θα μπορούσε να κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά του κράτους. Όλως περιέργως, στο καθεστώς τρομοκρατίας που επικρατούσε οι περισσότερες συλλήψεις έλαβαν χώρα διότι οι απλοί άνθρωποι κατήγγειλλαν άλλους απλούς ανθρώπους κι όχι επειδή δούλευαν ακέραια οι μηχανισμοί του κράτους. Επικοινωνώντας με τη μυστική αστυνομία, ο καθένας θα μπορούσε να καταδώσει έναν εχθρό, έναν φίλο, έναν γείτονα ή ακόμα κι έναν ξένο, έναν συγγενή για να τον εξαφανίσουν μέσα στο φρικτό σύστημα των Γκουλάγκ. Ένας ιστορικός αναφέρει πως: 'Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, στην σταλινική Ρωσία η απόφαση για το ποιος θα οδηγηθεί στη φυλακή επαφίετο σε μεγάλο βαθμό στη διακριτική ευχέρεια των απλών πολιτών'. Επειδή ο καθένας μπορούσε να κάνει μία καταγγελία, αυτό ήτο αρκετό, ώστε να οδηγήσει στην σύλληψη του οποιουδήποτε, η Σοβιετική τρομοκρατία απέκτησε μία αυτοματοποίηση που την κατέστησε τόσο αποτελεσματική στην καταστολή του πληθυσμού.

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Ο ΜΑΖΙΩΤΗΣ, Η ΡΙΑΝΚΟΥΡ ΚΙ Η ΕΝΟΠΛΗ ΒΙΑ / ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

















Θα προσεγγίσουμε το θέμα, παρ' όλο τα ελλειπή στοιχεία, υπό μία διαφορετική οπτική γωνία που θα ξενίσει τους περισσότερους από εσάς. Στο γενικότερο θεαματικό παιχνίδι που παίζεται στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας, κατόπιν της 'μαζιωτιάδας' υπήρξαν κάποιοι κωμικοί διαξιφισμοί στους τηλεοπτικούς δέκτες μεταξύ του νέου Υπουργού Δικαιοσύνης και του 'Εδώ Στρατούλης, με σκοτώνει η Χρυσή Αυγή'. Ο χαζοχαρούμενος στράτα-στρατούλης είπε πως 'από τύχη έπιασαν τον Μαζιώτη'. Προφανώς δεν επιθυμούσε να συλληφθεί ο ήρωάς του και δυσαρεστήθηκε. Καλά κάνει απ' τη στιγμή που η Δικαιοσύνη κωφεύει. Αν η δυσαρέσκειά του είναι ατομική, τότε είναι υπόλογος μονάχα ο ίδιος. Αν αποτελεί και επίσημη γραμμή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, τότε είναι υπόλογη η αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά κάτι τέτοιο δύσκολα μπορεί να σταθεί στην ουτοπία της Δημοκρατίας τους, διότι αυτό επισύρει συλλογική ευθύνη, κάτι που ταιριάζει μονάχα σε 'εγκληματικές οργανώσεις', όπως η Χρυσή Αυγή. Η αριστερά δεν γνωρίζει τ' οτιδήποτε περί εγκλημάτων και συμμοριών στην ιστορία της, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ταυτόσημα αυτής.





Το θέατρο του παραλόγου εκτυλίχθηκε με τους μεν κυβερνητικούς να εγκαλούν την αξιωματική αντιπολίτευση περί υποκίνησης και νομικής κάλυψης της τρομοκρατίας κι ιδεολογικών εκλεκτικών συγγενειών μ' αυτήν, οι δε συριζαίοι τούμπαλιν την κυβέρνηση περί επικοινωνιακών παιγνίων στις πλάτες του ελληνικού λαού. Οι πρώτοι έσπευσαν να λανσάρουν την σύλληψή του ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του 'κράτους δικαίου', ως μία ακόμα μεγάλη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ. Ο τουρισμός δεν επλήγη τελικώς απ' τον Νίκο Μαζιώτη κι οι Βορίδης και Κεφαλογιάννη που σπαταλούν τα χρήματα του ελληνικού λαού, ενδιαφέρθηκαν για την υγεία ενός τουρίστα, ο οποίος δεν επηρεάζει σε καμία περίπτωση την τουριστική κίνηση στην πατρίδα μας. Σε μία χρεοκοπημένη χώρα, όπως η Ελλάδα, ο τουρίστας που την επισκέπτεται είναι υποστάθμης χρεοκοπίας. Η αντιτρομοκρατική έλαμψε διά της απουσίας της και για λόγους διαφήμισης, την δόξα της 'έκλεψε' μία 'ευσυνείδητη και παρατηρητική' γυναίκα που τυγχάνει να εργάζεται σ' αυτήν. Για τα συγχαρίκια του Μεσσήνιου, τι μπορεί να πει κανείς. Σήκωσε ολόκληρο τηλέφωνο και κάλεσε τον αστυνομικό που ως άλλος Van Damme ακινητοποίησε τον υπεράνθρωπο Μαζιώτη, τον 'διαβόητο' κακοποιό, τρομοκράτη, κλπ, επειδή 'μας έκανε όλους υπερήφανους'. Απ' την πλευρά μας να δώσουμε συγχαρητήρια στον αστυνομικό που έκανε αυτό το μεγάλο κατόρθωμα και να του πούμε να κρατήσει τον αριθμό του πρωθυπουργού, μιάς κι έχτισαν προσωπική σχέση κατόπιν αυτού, ώστε να διαμαρτυρηθεί για τυχόν περικοπές στον μισθό του. Αλλά δεν βαριέστε, έρχεται 'ανάπτυξη'...





Το ΠΑ.ΣΟ.Κ ουδέποτε απεκόπη απ' την υιοθέτηση μέσων βίας για την προστασία της δημοκρατίας, και συνδέεται ολοφάνερα με την τρομοκρατία στην Ελλάδα, καθότι αυτή αποτελεί ένα φαινόμενο σύμφυτο και εν πολλοίς συνομήλικο της Μεταπολιτεύσεως, άφησε τον Μεσσήνιο να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα. Στην προκείμενη περίπτωση το ζητούμενο είναι και δεν είναι ο Νίκος Μαζιώτης και η ανταρτοπαρέα του. Η πληροφόρηση των μέσων μαζικής καθοδήγησης και παραπλάνησης της κοινής γνώμης προκαλεί σύγχυση. Εμμένουν στην στείρα επανάληψη ενός βαρετού επαναστατικού βιογραφικού για τον Μαζιώτη, τον οποίο θ' αποφύγουμε για λόγους τακτικής να χαρακτηρίσουμε 'τρομοκράτη', 'εγκληματία' ή 'ληστή', ώστε να αποκρύψουν άλλες πτυχές που αφορούν τον ίδιο, τόσο ως πρόσωπο όσο ως αντιπροσωπευτικό δείγμα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Αν ο Μαζιώτης είναι επαναστάτης-super star δεν αφορά κανέναν άλλον πέραν της Δικαιοσύνης, του Κράτους, των αρμοδίων αστυνομικών αρχών. Τα κανάλια ηρωοποιούν τον Μαζιώτη, ώστε κι άλλοι να θελήσουν να πάρουν λίγο απ' τη δόξα του. Κατηγορείται για πράξεις που παραβιάζουν τον ποινικό κώδικα και βάσει αυτών πρέπει να δικαστεί και να τιμωρηθεί, ανεξάρτητα απ' την ηθική κατανόηση που μπορεί να έχει κανείς για όσα αυτός κατηγορείται. Αυτό δεν σημαίνει πως οι ταμπέλες αυτές δεν κολλάνε πάνω του. Κάθε άλλο, ωστόσο υπερτερούν όσοι γραβατογορεμένοι αφήνουν ή δεν αφήνουν τον κάθε Μαζιώτη να παίζει το παιχνίδι του. Ο Μαζιώτης κι ο κάθε άλλος που περπατάει στα χνάρια του αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό της τρομοκρατίας. Οι πραγματικοί τρομοκράτες φορούν γραβάτες και ζουν μέσα από θεσμοθετημένες ληστείες.





Αυτό που προκαλεί αηδία είναι το γεγονός πως μία τοξινομένη κοινωνία αισθάνθηκε υπερηφάνεια, κατόπιν της ψυχρολουσίας του Μουντιάλ, επειδή λέει συνελήφθη ο υπ' αριθμόν 1 καταζητούμενος 'ληστοτρομοκράτης, εγκληματίας, κακοποιός'. Το αίσθημα ανασφάλειας που νιώθουν οι πολίτες υπερκαλύφθηκε. Τα συμπεράσματα της συλλήψεως, το αν ήτο τυχαίο γεγονός ή δεν ήτο, διόλου αφορούν τον ελληνικό λαό που πλήττεται απ' την γενικότερη ψυχολογική μιζέρια που έχει σκεπάσει την ελληνική κοινωνία. Ο Μαζιώτης δεν μας προκαλεί την ίδια αηδία που μας προκαλούν οι εθνικοί καραγκιόζηδες τύπου Βορίδη, Κεδίκογλου, Γεωργιάδη, Δένδια, Πιπιλή και των λοιπών αρλεκίνων που στρογγυλεύουν τα οπίσθιά τους καθήμενοι στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Πολιτικάντηδες και 'τρομοκράτες' στο ίδιο κράτος στυλοβάτες.





Ας πάμε στον Μαζιώτη τώρα. Ο Μαζιώτης απεδείχθη πως κυκλοφορούσε ανενόχλητος στο κέντρο της Αθήνας και διέμενε στα Βόρεια Προάστια της, πλησίον μάλιστα του Υπαρχηγού της ΕΛ.ΑΣ που κοιμόταν με ή χωρίς στολή. Ο Μαζιώτης διήγαγε έναν κανονικό οικογειακό βίο, καθώς διέμενε μετά της συντρόφου του σε ένα πολυτελές διαμέρισμα κι έβγαζε άνετος βόλτα το παιδί τους. Ο
Μαζιώτης δεν αισθανόταν καν την ανάγκη να κρυφτεί κάπου απομακρυσμένα, όπως εύλογα θα περίμενε κανείς. Γιατί όμως δεν το έκανε; Για να μην κινήσει υποψίες σε μία ερημική περιοχή; Ο Μαζιώτης δεν το έκανε για τον λόγο ότι οπλοφορούσε διαρκώς κι αισθανόταν απρόσβλητος σ' οποιαδήποτε 'τυχαία' συνάντησή του με αστυνομικούς, καθώς ήτο αποφασισμένος να πυροβολήσει εν ψυχρώ και στο ψαχνό. Δεν αποτελεί μυστικό ότι οι αστυνομικοί στα Βόρεια Προάστια ήσαν ενημερωμένοι απ' την δολοφονία των συναγωνιστών μας ότι ο Νίκος Μαζιώτης κυκλοφορούσε στην ευρύτερη περιοχή κι αυτό από μόνο του τους προκαλούσε αρκετό τρόμο. Αυτή είναι η γενναία αστυνομία που συνεχάρη ο Μεσσήνιος. Μαζιώτη ακούνε οι μπάτσοι και τρέχουν να κρυφτούν. Φανταστείτε τι θα συμβεί αν υπάρξει ποτέ σύγκρουση στην Ελλάδα και κληθούν να πράξουν το πατριωτικό καθήκον τους. Ο Μαζιώτης πραγματοποιούσε μέχρι της συλλήψεώς του ληστείες με σημαντική χρηματική λεία. Στις ληστείες αυτές δεν αισθανόταν την παραμικρή ανάγκη, ώστε να κρύψει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Η μεταμφίεση ενός επίσημα επικηρυγμένου με 2 εκατομμύρια Ευρώ δεν στηρίζεται μονάχα σε μία περούκα! Ο Μαζιώτης ήτο σεσημασμένος και δρούσε ανενόχλητος. Άλλωστε, ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα κυριολεκτικά καμένο χαρτί, όπως είναι ο Μαζιώτης, απ' τη στιγμή που έχει φυλακιστεί και καταδικαστεί σε πεντηκονταετή κάθειρξη; Η ποινή αυτή όπλισε το χέρι του Μαζιώτη, τον έκανε ν' αποθρασυνθεί, διότι στην τελική τι έχει να χάσει;




Οι δικαστές αθώωσαν τον Μαζιώτη απ' το 'διευθυντήριο' της οργάνωσης 'Επαναστατικός Αγώνας', υπό το πρόσχημα της ασυμβατότητας μίας αναρχικής οργάνωσης της οποίας φέρεται να ηγείται ('Ε.Α.) με μία ιεραρχημένη οργάνωση της οποίας θεωρούν αδύνατο να μετέχει και πολύ περισσότερο να ηγείται (εγκληματική οργάνωση), είναι λιγότερο εγκληματίες απ' τον Μαζιώτη; Ακούστηκε απ' τους ακροδεξιούς φαφλατάδες της Ν.Δ, πως η Δημοκρατία έχει χτυπήσει στη ρίζα της την τρομοκρατία στην Ελλάδα. Αυτό που δεν είπαν είναι ποιοί την δημιούργησαν, αν όχι οι ίδιοι οι θιασώτες της. Εξάλειψη της τρομοκρατίας στην Ελλάδα προϋποθέτει ένα πράγμα. Την κατάργηση της Δημοκρατίας. Πέραν αυτού αποτελεί ατομική και συλλογική ευθύνη των υπηκόων αυτού του άθλιου κράτους που απ' ότι όλα δείχνουν δεν έχουν παρά ελάχιστα δράμια φαιάς ουσίας στο κεφάλι που κουβαλάνε για καθαρά διακοσμητικούς λόγους, τ' απέδειξαν και στην κάλπη, ν' αντιληφθούν τι εστί 'Cui bono'...




Θα θέσουμε κάποια ερωτήματα σχετικά με την σύλληψη Μαζιώτη κι όπως κατάλαβε, κατάλαβε...




Η διπλή στυγερή δολοφονία των συναγωνιστών μας στο Νέο Ηράκλειο σχετίζεται ή δεν σχετίζεται με τον διαμένοντα πλησίον αυτού, όπως απεδείχθη, Νίκο Μαζιώτη; Οι δράστες, τότε, διέφυγαν μέσα από στενά που οδηγούν στην συνορεύουσα περιοχή του Αμαρουσίου κι όχι μέσω της Αττικής Οδού, όπως βλακωδώς διέδιδαν τότε τα μέσα μαζικής εξαπατήσεως. Ο Μαζιώτης στην προκήρυξη που έστειλε κι αναλύσαμε σε παλαιότερη δημοσίευσή μας σχετικά με την πρακτορίστικη επίθεση προ της επισκέψεως της Frau Merkel δεν έδειξε να λυπάται στο ελάχιστο, συγχαίροντας 'όσους το έκαναν'. Δεν πείθει φυσικά κανέναν ένας άνθρωπος που κουβαλάει μονίμως μαζί του 'καθαρά όπλα' κι όπως απέδειξε το περιστατικό που οδήγησε στην σύλληψή του, κάθε άλλο από ειρηνιστής που κουβαλάει λουλούδια είναι. Οπλοφορούσε σε πολυσύχναστο μέρος, πυροβόλησε μόλις απειλήθηκε. Θεωρούμε ότι ο Μαζιώτης χρησιμοποιήθηκε απ' το σαμαρικό καθεστώς και γιατί όχι από διάφορες υπηρεσίες για την στυγερή δολοφονία. Ανταλλάγματα της συμβολής του στην εξάλειψη του 'φασισμού' ήτο το ακαταδίωκτο που είχε εξασφαλίσει. Εξαρχής ήτο δεδομένο και για τον ίδιο ότι θα συλλαμβάνονταν σε δεδομένη στιγμή. Όπως και στην περίπτωση του Σάββα Ξηρού. Με τα κλειδιά απ' τις γιάφκες πάνω του, με την πλαστή ταυτότητα, με αστείο τρόο για 'επαγγελματία τρομοκράτη'.





Άξιον απορίας είναι ότι ο 'αντιρρησίας συνειδήσεως' ή φυγόστρατος Νίκος Μαζιώτης από νεαρή ηλικία παρουσιάζει ένα μιλιταριστικό ντύσιμο, το οποίο δεν αποτελεί μία ειρωνεία έναντι του Κράτους, αλλά την ιδεολογική ταυτότητά του. Στην απολογία του στο στρατοδικείο στο Ρουφ στις 17 Φλεβάρη 1998, όπου δικαζόταν με την κατηγορία της λιποταξίας για την άρνησή του να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία, ο Νίκος Μαζιώτης υποστήριξε τα εξής: 'Δεν αρνήθηκα τη θητεία γιατί έχω πρόβλημα με τη βία ή και τα όπλα γενικά. Το γεγονός ότι πιάστηκα με τρία πιστόλια και δέκα κιλά δυναμίτη σημαίνει ότι δεν είμαι ειρηνιστής ούτε έχω πρόβλημα με τη βία. Και εγώ βέβαια θα ήθελα έναν κόσμο χωρίς βία, αλλά δεδομένου ότι υπάρχει καταπίεση την αποδέχομαι σαν ενεργητική αυτοάμυνα και σε αυτά τα πλαίσια εντάσσω και τη δράση μου'. Λίγους μήνες μετά, στις 23 Οκτώβρη 1998, το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο στο Ρουφ τον καταδίκασε τελεσίδικα σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών (απ' τους οποίους είχε εκτίσει τους 3 σε παλαιότερη κράτησή του). Η ποινή αυτή εξαγοράστηκε μετά από δημόσια συγκέντρωση χρημάτων). Ένα άλλο απόσπασμα απ' την απολογία του ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας το 1999, αρκεί ώστε να πείσει τον καθένα για τη σχέση του Μαζιώτη με την βία: 'Είμαστε αυτοί που εναντιωνόμαστε στο διαχωρισμό της κοινωνίας σε τάξεις, είμαστε ενάντια στο διαχωρισμό σε αυτούς που διατάζουν κι αυτούς που εκτελούν διαταγές. Αυτή η εξουσιαστική δομή διαπερνά την κοινωνία και αυτή τη δομή θέλουμε να την καταστρέψουμε. Είτε με ειρηνικά είτε και με βίαια μέσα, ακόμα και με τα όπλα· δεν έχω κανένα πρόβλημα πάνω σε αυτό'.




Οι ξένοι μηχανισμοί που σουλατσάρουν ανενόχλητοι στην Ελλάδα σκηνοθέτησαν την δολοφονία Φύσσα και την αντεκδίκησή της στο Νέο Ηράκλειο και τώρα εμφανίζονται ως άλλοι σωτήρες του ελληνικού λαού, επειδή συνέλαβαν τον υπάλληλό τους Μαζιώτη. Οι αντιεξουσιαστές είναι τσιράκια της εξουσίας κι όποτε τους στύψουν τους πετούν σαν λεμονόκουπες. Το ίδιο συνέβη και με την 17η Νοέμβρη και μ' άλλες γκρούπες. Τώρα εκβιάζουν τ' αφεντικά τους μέσα απ' τη φυλακή ότι θα προβούν σε αποκαλύψεις. Το κάνουν για έναν μόνο λόγο και για κανέναν άλλο. Επειδή συνέβη αυτό που μόλις ελέχθη. Τους έστιψαν και τους πέταξαν. Αν ήταν πραγματικοί ιδεολόγοι κι όχι άθλια πρακτόρια και παντελονάτοι θα έκαναν τουμπεκί και θα κρατούσαν το στόμα τους κλειστό, όπως έκαναν οι αξιωματικοί της 21ης Απριλίου που δεν καταδέχθηκαν να προβούν σε αίτηση χάριτος. Τέτοια σκουλήκια είναι τα ανδρείκελα της αριστεράς. Διαμαρτύρονται για τις συνθήκες κράτησης. Παραμένουν αμετανόητοι για τις πράξεις τους, δίχως να ζητούν συγνώμη απ' τις οικογένεις των θυμάτων της συμμορίτικης δράσης τους. Δεν δίδουν δεκάρα για τον πόνο που προκάλεσαν στις δεκάδες οικογένειες που έγιναν αποδέκτες της ασυδοσίας τους.





Ο έγκλειστος Βασίλης Τζωρτζάτος της 17ης Νοέμβρη στην τελευταία του επιστολή που οι γελοίοι του 'αντιεξουσιαστικού' χώρου και της αριστεράς απέκρυψαν χαρακτηριστικά, ούτε λίγο ούτε πολύ αποκάλυψε την συνδιαλλαγή που έκαναν οι αδελφοί Ξηροί κι ο 'φαρμακοχέρης' Κουφοντίνας με τις διάφορες μυστικές υπηρεσίες, ώστε να υπάρξει μία σκηνοθετημένη σύλληψη που θα εξυπηρετούσε αμφότερους. Στην περίπτωση Μαζιώτη βλέπουμε να συμβαίνει πάνω κάτω το ίδιο. Τυχαίο;



Ας θυμηθούμε το περίφημο 'φιάσκο της Λουίζης Ριανκούρ' κι ας βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Μέχρι στιγμής δεν ακούστηκε ούτε μία κουβέντα για τα χρήματα της επικήρυξης Μαζιώτη...



Μια γυναίκα παρ' ολίγον να σταθεί μοιραία για τη 17η Νοέμβρη 10 χρόνια πριν την εξάρθρωσή της, στην υπόθεση που έμεινε γνωστή ως 'φιάσκο της Ριανκούρ'. Σύμφωνα με το επικρατόν σενάριο που δόθηκε στη δημοσιότητα, οι αστυνομικοί βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με κάποια απ' τα μέλη της, ωστόσο κατάφεραν να διαφύγουν. Την πληροφορία για τη συνάντηση μελών της 17ης Νοέμβρη στην οδό Λουίζης Ριανκούρ στους Αμπελόκηπους, είχε δώσει τηλεφωνικά μία 'άγνωστη' γυναίκα. Στην πραγματικότητα, αυτή η γυναίκα δεν ήτο καθόλου άγνωστη στις αρχές. Το σενάριο περιείχε το κίνητρο της ερωτικής αντιζηλίας. Συγκεκριμένα, επρόκειτο για μία γυναίκα που ισχυριζόταν πως είχε πολυετή σχέση με κάποιο μέλος της οργάνωσης κι όταν κατάλαβε ότι την απατούσε, πέταξε τα ρούχα του στο δρόμο και για να τον εκδικηθεί τον πρόδωσε στην αστυνομία. Τον Μάρτιο του 1992 είχε συμβεί το φιάσκο με την διαφυγή μελών της 17ης Νοέμβρη. Στην κατάθεσή του στη σχετική δίκη ο πρώην Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ Στέφανος Μακρής ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το τρίτο δεκαήμερο του Μαρτίου του 1992 δέχθηκε τηλεφώνημα από μια γυναίκα, η οποία του είπε ότι ετοιμαζόταν απ' τη 17η Νοέμβρη χτύπημα εναντίον δικαστικού λειτουργού στις 27 Μαρτίου και πως, αν αποτύχει η επιχείρηση, τα μέλη της οργάνωσης θα συγκεντρωθούν στη οδό Λουίζης Ριανκούρ. Ο κ. Μακρής υποστήριξε πως ενημερώθηκε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξεως κι οργανώθηκε μία επιχείρηση, η οποία όμως 'απέτυχε'. Σύμφωνα με την κατάθεσή του, στο σημείο που είχε αναφερθεί στο τηλεφώνημα, εμφανίστηκε ένα κίτρινο φορτηγάκι απ' όπου κατέβηκαν δύο άτομα, απ' τους οποίους ο ένας φορούσε περούκα. Μέσα στο φορτηγάκι βρέθηκε, σύμφωνα με τον κ. Μακρή, ένα περίστροφο απ' αυτά, που είχε κλέψει η 17η Νοέμβρη απ' το αστυνομικό τμήμα Βύρωνα. Ακολούθησε, όπως είπε ο μάρτυρας, επιχείρηση για τον εντοπισμό των δραστών, μόλις έφυγαν με το φορτηγάκι, χωρίς όμως επιτυχία. 'Ήταν η πρώτη φορά, που μπορέσαμε να έχουμε μία πληροφορία για τη 17η Νοέμβρη, αλλά έμεινε αναξιοποίητη. Υπάρχουν ευθύνες οι οποίες καταλογίστηκαν', είπε ο κ. Μακρής, προσθέτοντας ότι, όπως πληροφορήθηκε, η γυναίκα αυτή ονομάζεται Μαρία Τσιντέρη, εργαζόταν σε μικροβιολογικό εργαστήριο κι ο σύζυγός της ήτο αξιωματικός. Την άποψη, ότι κάποιο κύκλωμα αστυνομικών εκμεταλλεύτηκε την υπόθεση της Λουΐζης Ριανκούρ, με σκοπό να οικειοποιηθεί χρηματικά ποσά εξέφρασε στο δικαστήριο ο Σάββας Ξηρός ο οποίος παραδέχθηκε ότι ήταν παρών στα γεγονότα.  Ο κατηγορούμενος υποστήριξε κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του πρώην υπαρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. κ. Μιχάλη Νηστικάκη, ότι την Παρασκευή 27 Μαρτίου 1992, στην οδό Λουίζης Ριανκούρ, υπήρχε μόνον ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας κι ότι όλη η περιοχή είχε ελεγχθεί απ' τα μέλη της οργάνωσης χωρίς να έχει εντοπιστεί καμία άλλη κίνηση της αστυνομίας.




Όπως είπε ο Σάββας Ξηρός στις 28 Μαρτίου στο επίμαχο σημείο υπήρχαν μόνο δυο αστυνομικοί που παρακολουθούσαν το φορτηγάκι που εγκατέλειψε η οργάνωση την προηγούμενη μέρα και την Κυριακή 29 Μαρτίου το απόγευμα οι αστυνομικοί βρήκαν μέσα στο φορτηγάκι ένα όπλο από αυτά που είχε ληστέψει η 17η Νοέμβρη απ' το αστυνομικό τμήμα Βύρωνα. 'Αυτό που περιέγραψε ο κ. Μακρής-είπε ο Σάββας Ξηρός-η κοσμοσυρροή δηλαδή ήτο πλέον τη Δευτέρα 30 Μαρτίου. Έστησαν την ιστορία τη Δευτέρα, σαν εμποροπανήγυρη ήτο. Αυτό αποδεικνύει ότι το κύκλωμα δεν φτιάχτηκε τότε, προϋπήρχε κι εκμεταλλεύτηκε την υπόθεση για να βγάλει περισσότερα λεφτά'. Το δικαστήριο κάνοντας δεκτό σχετικό αίτημα του συνηγόρου πολιτικής αγωγής κ. Γιώργου Μαύρου διέταξε την κλήτευση του αστυνομικού που παρακολουθούσε την Λουΐζης Ριανκούρ το επίμαχο χρονικό διάστημα αλλά και του τότε επικεφαλής των ΕΚΑΜ κ. Μιχάλη Μαυρουλέα. Το δικαστήριο έκανε δεκτό αίτημα των συνηγόρων πολιτικής αγωγής κι υπεράσπισης για την κλήτευση της Μαρίας Τσιντέρη η οποία, σύμφωνα με τις καταθέσεις πρώην υψηλόβαθμών στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. φέρεται ότι ήταν η πληροφοριοδότης στην υπόθεση της Ριανκούρ. Η Μαρία Τσιντέρη πάντως η οποία έχει δώσει προανακριτικές καταθέσεις αρνείται κάθε ανάμειξη στην υπόθεση. Στο εδώλιο, ως απατεώνισσα που προσπάθησε να ξεγελάσει το Ελληνικό Δημόσιο κάθισε στις 8 Φεβρουαρίου του 2008 η μικροβιολόγος Μαρία Τσιντέρη, η οποία σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα είναι η 'πληροφοριοδότρια Αννα' στη γνωστή υπόθεση με το φιάσκο της σύλληψης μελών της «17Ν» στη Λουίζης Ριανκούρ.



Ο Αρειος Πάγος, όπου προσέφυγε η Μαρία Τσιντέρη, επικύρωσε οριστικά κι αμετάκλητα με βούλευμά του την παραπομπή της σε δίκη και στο πρόσωπό της αναγνώρισε τη μυστηριώδη γυναίκα' που το Μάρτιο του 1992 έδωσε στην αστυνομία την περιβόητη πληροφορία. Οπως είναι γνωστό, η 'Αννα' μίλησε στους αστυνομικούς για κάποιο επικείμενο χτύπημα της τρομοκρατικής οργάνωσης και προσδιόρισε ότι εάν αποτύγχανε, τα μέλη της θα είχαν σημείο συνάντησης την οδό Λουίζης Ριανκούρ. Η αστυνομία εκτέθηκε ανεπανόρθωτα, γιατί η ενέδρα που έστησε κατέληξε σε φιάσκο, καθώς οι τρομοκράτες επιβιβάστηκαν σ' ένα φορτηγάκι και απομακρύνθηκαν σχεδόν ανενόχλητοι. Το βούλευμα σύμφωνα με νομικούς κύκλους, 'ακροβατεί και παρουσιάζει νομικά κενά', γιατί ενώ δέχεται ότι η 'Αννα' είναι η μικροβιολόγος κι ότι οι πληροφορίες που έδωσε ήταν αξιόπιστες, δεν αποδέχεται ότι η Μαρία Τσιντέρη ήτο μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης. Ταυτόχρονα, παραδόξως, ενστερνίζεται ότι οι πληροφορίες της αντλήθηκαν από μια τυχαία γυναίκα. Επίσης, χαρακτηρίζει την ίδια 'κατ’ επάγγελμα απατεώνισσα', που σκόπευε να πάρει λεφτά από το Ελληνικό Δημόσιο, ενώ δέχεται ότι η Μαρία Τσιντέρη ήτο εκείνη που εισέπραξε για την πληροφορία της για τα γεγονότα της Ριανκούρ τα 13 εκατομμύρια δραχμές. Η κατηγορούμενη μικροβιολόγος αρνείται κάθε σχέση της με την υπόθεση κι ισχυρίζεται ότι, ενώ η φωνή της δεν ταιριάζει με τη μαγνητοφωνημένη φωνή της 'Αννας', οι αστυνομικές αρχές, περιέργως πώς, και με σκοπό (όπως καταγγέλλει) να την εμπλέξουν, τη 'βάφτισαν' αυθαίρετα ως την περιβόητη πληροφοριοδότρια. Πάντως, το αδίκημα της απόπειρας απάτης συνίσταται στο ότι η μικροβιολόγος μετά τα γεγονότα της Λουίζης Ριανκούρ φέρεται να ζήτησε από στελέχη της αστυνομίας τρεις φορές χρήματα, συνολικού ποσού 38 εκατομμυρίων δραχμών, προκειμένου να δώσει και άλλες πληροφορίες που δήθεν γνώριζε για τη 17η Νοέμβρη. Το παράδοξο είναι ότι οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ.-πάντα κατά το βούλευμα- αρνήθηκαν να της δώσουν άλλα χρήματα, γιατί ήταν βέβαιοι ότι ήταν άσχετη με την τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά τότε, πώς σε πρώτη φάση φέρεται να τους έδωσε σωστές πληροφορίες;





Ενδιαφέρον έχει η μυστική  συνάντηση με τον τότε επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής, στρατηγό Στέλιο Σύρρο κι η άγνωστη απ' τη Ρωσία που θα έδινε πληροφορίες για την εξάρθρωση της 17ης Νοέμβρη. Το βούλευμα 895/07 του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου, δέχεται ότι τον Ιούνιο του 2000, μετά τη δολοφονία του Βρετανού στρατιωτικού ακόλουθου Στίβεν Σόντερς, ο τότε προϊστάμενος της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, Στέλιος Σύρρος, έλαβε εντολή απ' τον τότε Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, να έρθει σ' επαφή με τη μικροβιολόγο Μαρία Τσιντέρη προκειμένου να λάβει πληροφορίες σχετικά με τη 17η Νοέμβρη. Στη μυστική συνάντηση που είχε μαζί της σε καφετέρια, η κατηγορουμένη φέρεται να του ανέφερε ότι η πληροφορία για τη Ριανκούρ προερχόταν από άγνωστη γυναίκα, ηλικίας περίπου 55 ετών, που την επισκέφτηκε σπίτι της και την παρακάλεσε να της επιτρέψει να παρακολουθήσει από εκεί την κηδεία ενός στρατιώτη. Η εκκλησία που θα ετελείτο η νεκρώσιμη ακολουθία βρισκόταν απέναντι από το σπίτι της. Η μυστηριώδης επισκέπτρια της ανέφερε ότι η ίδια ήτο μέλος της 17ης Νοέμβρη κι ότι ο συγκεκριμένος στρατιώτης δεν είχε αυτοκτονήσει, όπως είχε ανακοινωθεί, αλλά η τρομοκρατική οργάνωση τον είχε δολοφονήσει. Κατά την κατάθεση του διοικητή της Αντιτρομοκρατικής, η Μαρία Τσιντέρη φέρεται να του είπε ακόμα ότι πριν απ' τη συνάντησή τους η γυναίκα εκείνη της τηλεφώνησε απ' τη Ρωσία, όπου βρισκόταν, γιατί φοβόταν για τη ζωή της. Η 'άγνωστη' είπε στην Τσιντέρη ότι ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να παραδοθεί και ν' αποκαλύψει τα μέλη της 17ης Νοέμβρη, αλλά προκειμένου να το κάνει απαιτούσε το ποσό των 20 εκατομμυρίων δραχμών. Τα χρήματα που ζητούσε η 'άγνωστη' θα καταβάλλονταν στην Τσιντέρη κι αυτή θα της τα παρέδιδε. Τελικά, ο αξιωματούχος της ΕΛ.ΑΣ. ανέφερε στην κατάθεσή τους ότι δεν πείστηκε απ' τα ψέματά της κι έτσι δεν έδωσε τα χρήματα. Η ίδια η Τσιντέρη σ' ένορκη κατάθεσή της, το 2003, ενώπιον του ειδικού εφέτη ανακριτή επιβεβαίωσε τη συνάντησή της με τον κ. Σύρρο. Ισχυρίζεται όμως ότι δεν θυμάται αν κατά τη διάρκεια της συζήτησης τέθηκε θέμα χρημάτων, ενώ υποστηρίζει ότι τα όσα αναφέρει ο αρχηγός της Αντιτρομοκρατικής για την άγνωστη γυναίκα από τη Ρωσία της τ' ανέφερε άγνωστος μοτοσικλετιστής, που συνάντησε τυχαία λίγο πριν απ' το ραντεβού της μαζί του! Αυτή όμως την κατάθεση η μικροβιολόγος την ανακαλεί στη συμπληρωματική της απολογία τον Ιούνιο του 2006, όπου ηρνήθη το περιεχόμενο της αρχικής κατάθεσης υποστηρίζοντας ότι ουδέποτε την έδωσε. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο βούλευμα όλα αυτά αναφέρονται χωρίς οι Αρεοπαγίτες να τοποθετούνται στην υπόθεση. Αναφέρουν μόνο, ότι λόγω της θέσης του κ. Σύρρου και εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία περί του αντιθέτου, δέχονται την κατάθεσή του ως αξιόπιστη.





Τα μέλη του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου αποδέχονται ότι τα 13 εκατομμύρια δραχμές που δόθηκαν ως αμοιβή για τις πληροφορίες της Ριανκούρ τα εισέπραξε η Μαρία Τσιντέρη, εντούτοις απ' την περιγραφή που γίνεται στο βούλευμα δεν προκύπτει αυτό με σαφήνεια, στοιχείο που-αν μη τι άλλο-είναι αξιοσημείωτο. Όπως αναφέρεται, οι αστυνομικοί τοποθέτησαν τα χρήματα σε κάδο σκουπιδιών, όμως έπειτα από κάποια ώρα σταμάτησαν την παρακολούθηση του κάδου και έφυγαν. Σ' αυτό το διάστημα δεν είχε εμφανιστεί κανείς για να πάρει τα χρήματα. Η παραλαβή τους -σύμφωνα πάντα και με το βούλευμα-πιστοποιείται όταν η άγνωστη γυναίκα επικοινώνησε με τον τότε αρχηγό Στέφανο Μακρή και τον διαβεβαίωσε ότι τα πήρε και πως θα επανέλθει μ' άλλες πληροφορίες. Εκτοτε εξαφανίστηκε. Εμφανίστηκε το Μαϊο του 1993 (ένα χρόνο αργότερα) μία μαγνητοταινία που στάλθηκε στον μετέπειτα αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. κι ανήκει στην ίδια άγνωστη γυναίκα. Σ' αυτή η άγνωστη αναφέρει στους αστυνομικούς τον τόπο διαμονής της (Ιταλία), αλλά και την επιστροφή των χρημάτων διά μέσου της μητέρας της, που τα τοποθέτησε-κατά τους ισχυρισμούς της- σ' άλλο κάδο απορριμμάτων. Για το λόγο, μάλιστα, αυτό φέρεται να ζητεί να της δώσουν εκ νέου χρήματα. Δίνονται, δε, απ' την άγνωστη οδηγίες για την παράδοση νέου ποσού, το οποίο και θα παραλάμβανε κάποιος συνεργάτης της. Τότε πια οργανώνεται η νέα 'παράδοση' και εκεί φαίνεται να ξυπνούν οι αστυνομικοί κι, αντί για χρήματα, τοποθετούν ένα πακέτο με εφημερίδες και παρακολουθούν ποιος θα το παραλάβει. Εκεί εμφανίζεται, κατά τους αστυνομικούς, η Μαρία Τσιντέρη, η οποία φέρεται να παίρνει το δέμα από τον κάδο.




Απ' τα ανωτέρω, τα οποία θυμίζουν το μαύρο χρήμα των πολιτικάντηδων που μετέφεραν σε σάκους απορριμμάτων, έως τα χρήματα που μεταφέρονταν μέσα στα πάμπερς του Κοσκωτά, όλα τους συγκλίνουν σ' ένα συμπέρασμα. Ότι ζούμε σ' ένα Κράτος οπερέτα, κράτος δραπετών, μαφιόζων, ρουφιάνων κι εγκληματιών που διοικούνται απ' τους Εβραίους. Αυτό το κράτος δεν είναι δικό μας και πρέπει να το κομματιάσουμε και να το πετάξουμε στα σκατά μία ώρα αρχύτερα. Ζήτω το Έθνος, Κάτω το Σάπιο Κράτος!



Προτεινόμενοι σύνδεσμοι:


http://maiandrioi.blogspot.gr/2014/03/false-flag-made-in-israel.html


http://maiandrioi.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html

 http://squathost.com/a_books2002/gr/mazrouf.htm



https://athens.indymedia.org/post/1392546/



ΥΓ: Η τύχη παίζει περίεργα παιχνίδια στα καθάρματα. Σφαίρες έδωσε κάπου ο Νίκος Μαζιώτης και σφαίρες πήρε κάπου ως αντίτιμο. Δεν μένει παρά να δούμε την συνέχεια...και προ πάντων να μάθουμε για τις ιδεολογικές καταβολές της οικογένειας του, αλλά και για την καταγωγή του...



ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ! ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ ΣΕ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ










Συναγωνιστές ΑΜΕ αψήφισαν την θερινή ραστώνη και πραγματοποίησαν αφισοκόλληση σε γειτονιές της Αθήνας με θέμα τα νέα κάτεργα υψίστης ασφαλείας τύπου Γκουαντάναμο που προωθεί το ελλαδικό κράτος στο πλαίσιο του 'εκσυγχρονισμού' των φυλακών. Τις φυλακές τις βαφτίζουν 'κέντρα κράτησης'. Συνειρμικά ο όρος 'κέντρο' παραπέμπει σε κάποιο χώρο αναψυχής, διασκεδάσεως, φιλοξενίας, κλπ. Όσο οι νεοέλληνες και οι διάφοροι αδιάφ(θ)οροι απατεώνες που παριστάνουν τους ιδεολόγους επιδίδονται σε βουτιές (τα μπάνια του λαού) οι Ριζοσπάστες Εθνικιστές δεν παρεκκλίνουν του αγώνος και συνεχίζουν ακάθεκτοι τις δράσεις για την πατρίδα και το λαό.


Ο Ελληνικός Εθνικισμός έχει γυρίσει σελίδα και αφήσε πίσω του τις φλύαρες καρικατούρες της ακροδεξιάς και του φετιχισμού στην ιδεολογική μιζέρια τους. Μπόχα και δυσωδία του 'χώρου' η ιστορία. Όποιος δεν δίνει μάχη στο δρόμο δεν λογαριάζεται ως συναγωνιστής.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη - Freedom to Palestine


Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΧΤΙΖΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΙΣΟΥΝ...









Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι οι έγκλειστοι εχθροί του εκάστοτε καθεστώτος. Πολιτικοί εχθροί με όλη τη σημασία του όρου. Με μοναδικό εφόδιά τους το ψωμί, το νερό, και το σκοτάδι, οι πολιτικοί κρατούμενοι συνήθως απεικονίζονται ως 'εγκληματίες, τρομοκράτες ή και προδότες'. Συνεπώς όταν αναφέρονται απ' τα καθεστωτικά μέσα αυτοί οι χαρακτηρισμοί, προκειμένου να εναντιωθούμε στην στο μονοπώλιο των ορισμών του καθεστώτος, τους ορίζουμε πολιτικούς κρατούμενους. Τα κράτη κατονομάζουν τους πολιτικούς κρατούμενους κατά κύριο λόγο ως 'τρομοκράτες'. Αυτό συμβαίνει διότι οι τρομοκράτες δεν αναγνωρίζονται ως εμπόλεμοι ('bellum gerere') στο Διεθνές δίκαιο κι αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες κι όχι ως αιχμάλωτοι πολέμου που στην πραγματικότητα είναι. 10 μέλη του Προσωρινού IRA (PIRA) εδιώχθησαν επειδή μάχονταν για την ελευθερία της Ιρλανδίας και πέθαναν ύστερα από την μεγάλη απεργία πείνας. Η απεργία είχε χαρακτήρα εναντιώσεως στο βρετανικό καθεστώς που τους οδήγησε στη φυλακή. Τα μέλη του IRA αξίωσαν να μεταχειριστούν ως πολιτικοί κρατούμενοι, κάτι το οποίο ηρνήθησαν οι Βρετανοί. Έως τις μέρες λαμβάνουν χώρα κοινωνικοί αγώνες για τα δικαιώματα των πολιτικών κρατούμενων, το μονοπώλιο των οποίων καπηλεύονται οι 'αντιεξουσιαστές'. Σε διάφορες ευρωπαϊκές κι όχι μόνο χώρες, έχουν ήδη θεσπιστεί νόμοι κατά της ελευθερίας της εκφράσεως κι έχουν αναπτυχθεί υποτυπώδεις δομές αλληλεγγύης κι υποστηρίξεώς τους. Στην Ελλάδα, γίνονται κάποια αργά βήματα, ωστόσο οι καταστάσεις δείχνουν πως η ελληνική ακροδεξιά και τα γραφικά παράγωγά της απέχουν αρκετά απ' αυτή την αρμόζουσα θέση πολιτικής ευθύνης. Η ολιστική θεώρηση της ζωής πρέπει να εδραιωθεί στη συνείδηση κάθε αγωνιζόμενου εθνικιστή.



Δεν υπάρχουν 'τρομοκράτες', αλλά 'τρομοκρατημένοι'.
Δεν υπάρχουν 'εγκληματίες', αλλά 'προσκυνημένοι'.



Η κοινωνία είναι αδιαίρετη. Οι εξουσιαστές υψώνουν τείχη, ώστε να διαχωρίσουν τους υπηκόους τους, σε 'νομοταγείς' και 'νομιμόφρονες'. Κατά το δικό τους μέτρο της 'λογικής' σε υποταγμένους κι ανυπότακτους. Έχοντας διαστρεβλώσει κατά το δοκούν τις έννοιες, ως νομοταγείς εκλαμβάνονται όσοι ακολουθούν 'άνευ αντιλογίας' εντολές που έρχονται σ' αντίθεση με την ατομική συνείδησή τους κι ως νομιμόφρονες εκλαμβάνονται όσοι παριστάνουν τους νομοταγείς. Ο αρχαιοελληνικά νομοταγής είναι ο πολίτης (ο ανήκων εις πολιτείαν) κι όχι ο υπήκοος, που θέτει τον νόμο υπεράνω του ατομικού συμφέροντός του για χάρη της πολιτείας. Ο νομιμόφρονων είναι αυτός ο οποίος προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες κι ακολουθεί την ηθική του καθεστώτος. Αν το κράτος είναι διεφθαρμένο, ο πολίτης που ακολουθεί ευλαβικά τις άνωθεν εντολές, δίχως να εξεγείρεται, είναι κι αυτός διεφθαρμένος. Οι άριστοι έχουν την πολιτεία που τους αξίζει κι οι πληβείοι την δημοκρατία που τους αξίζει. Η φυλακή αποτελεί τον τόπο σωφρονισμού όπου λαμβάνει χώρα ο καταναγκασμός, η τιμωρία, η επιβολή πειθαρχίας. Στον σύγχρονο κόσμο, η φυλακή ενσαρκώνει τη δύναμη του κράτους που δύναται ν' ασκήσει επί των πολιτών του σε καιρό ειρήνης. Στην σύγχρονη ιστορία, αρκετοί είναι οι διάσημοι που πέρασαν το κατώφλι της φυλακής. Απ' τον Dante Alighieri, τον Thomas More, τον Miguel de Cervantes, τον Fyodor Dostoevsky, τον Oscar Wilde, τον O. Henry, τον Mahatma Gandhi, τον Eugene Debs, τον Bertrand Russell, τον Dashiell Hammett, τον Martin Luther King, τον Alexander Solzhenitsyn, τον Nelson Mandela έως τον Rudolf Hess, ο κατάλογος είναι μακρύς.



Μία σχετικά άγνωστη φυλακή ήτο η 'The Pit' ή 'Ο Λάκκος', ένα κελί βαθιά στα θεμέλια του Πύργου του Λονδίνου που βρίσκεται στις όχθες του Τάμεση, στ' ανατολικά του. Θεωρείται απ' τα πιο φημισμένα μνημεία στον κόσμο. Επί σχεδόν 1000 χρόνια, το μεγάλο φρούριο, παλάτι και φυλακή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ταραχώδη ιστορία της Αγγλίας. Απ' τις πύλες του πέρασαν βασιλιάδες, βασίλισσες, αυλικοί, κληρικοί, πολιτικοί και δικαστές, μερικοί απ' αυτούς βγήκαν θριαμβευτές, άλλους ποτέ δεν τους ξαναείδε κανείς ζωντανούς. Ο 'Λάκκος' ήτο χτισμένος κάτω απ' το σημείο της ανώτερης στάθμης του Τάμεση, ενώ όσο η στάθμη αυξανόταν περιοδικά, εκατοντάδες τρωκτικά έπεφταν μέσα σ' αυτόν. Οι έγκλειστοι σ' αυτόν καλούνταν να δώσουν μάχη με τα τρωκτικά στο απόλυτο σκοτάδι. Ο 'Λάκκος' ήτο σε 20 πόδια βάθος κι εικάζεται πως ήτο παλαιό πηγάδι. Ένας απ' τους κρατούμενους που είχε την ατυχία να βρεθεί εντός αυτού ήτο ο Ιησουΐτης Alexander Briant, ο οποίος κρατήθηκε εκεί γι' αρκετές ημέρες το 1581 χωρίς τροφή, τρώγοντας τον πηλό (αργιλώδες χώμα) απ' τα τείχη του. Στον Πύργο του Λονδίνο υπήρχε επίσης έν' άλλο κελί που ονομαζόταν 'Little Ease' ή 'Ελάχιστα βολικό', καθώς ήτο εξαιρετικά μικρό, αν σκεφτεί κανείς πως είχε μέγεθος 4 τετραγωνικά πόδια. Ήτο πρακτικώς αδύνατον για έναν κρατούμενο να καθίσει ή να ξαπλώσει εντός αυτού, διότι προκειμένου να καθίσει μέσα σ' αυτό απαιτούνταν 6 τετραγωνικά πόδια. Στη Γαλλία υπήρχε ένα κελί στο οποίο κρατούνταν οι 'αιρετικοί' της εποχής κι ονομαζόταν 'Mouse Hole' ή 'Τρύπα του ποντικού'. Χρησιμοποιήθηκε έως τον 19ο αιώνα, καθώς το μέγεθος αυτού του κελιού που προκαλούσε κλειστοφοβία ήτο 3 τετραγωνικά πόδια. Η μεγαλύτερη φυλακή στην ιστορία ήτο στην Αυστραλία. Μεταξύ 1787 και 1868 η Αυστραλία χρησιμοποιείτο ως σωφρονιστική αποικία και περίπου 160.000 κατάδικοι εστάλησαν σ' αυτήν σιδηροδέσμιοι. Σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα, η πλέον περίεργη φυλακή στην ιστορία υπήρξε κατά την διάρκεια της αυτοκρατορίας των Αζτέκων. Ονομαζόταν Coacalco κι ήτο ένα ειδικό κατάλλυμα στην πρωτεύουσα των Αζτέκων. Ήτο φυλακή για τις προστάτιδες θεότητες των πόλεων που είχαν νικηθεί και κρατούνταν εκεί αιχμάλωτοι.



Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το τυπικό κελί φυλακής έχει διαστάσεις από 7 έως 11 μέτρα, βρισκόταν η διαβόητη φυλακή του Αλκατράζ. Χρησιμοποιείτο ως ένα ομοσπονδιακό σωφρονιστικό κατάστημα μεταξύ 1934 και 1963, ενώ στο Αλκατράζ αντιστούσε ένας φύλακας για κάθε τρεις κρατούμενους. Μία μελέτη του 1930 απέδειξε ότι το 60% των κρατούμενων είχαν χάσει τα λογικά τους. Το νησί Αλκατράζ βρισκόταν στον κόλπο του Σαν Φραντσίσκο των Ηνωμένων Πολιτειών και ήτο η απόλυτη φυλακή υψίστης ασφαλείας. Ονομαζόταν ως 'Βράχος'. Σχετικές η κινηματογραφική παραγωγή 'The Rock' του 1996 και 'Escape from Alkatraz' του 1979.




Τον Οκτώβριο του 1933 ο 'Βράχος' στον κόλπο του Σαν Φραντσίσκο που είχε ονομαστεί Αλκατράζ ('θαλασσοπούλι') απ' τον Ισπανό εξερευνητή Χουάν Μανουέλ ντ' Αγιάλα και λόγω της στρατηγικής του σημασίας, το 1850 ο αμερικανικός στρατός μετέτρεψε το νησάκι σε οχυρό, για την προστασία του λιμανιού. Προς τα τέλη της δεκαετίας, το φρούριο άρχισε να δέχεται και στρατιωτικούς κρατουμένους, οι οποίοι απ' το 1909 έως το 1911 αξιοποιήθηκαν για την ανέγερση μιας νέας στρατιωτικής φυλακής, που επρόκειτο να μείνει στην ιστορία. Για περισσότερα από 80 χρόνια χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Στις 12 Οκτωβρίου του 1933 πέρασε στη δικαιοδοσία του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης και την επόμενη χρονιά μετατράπηκε σε ομοσπονδιακή φυλακή υψίστης ασφαλείας. Τα εγκαίνια έγιναν την πρωτοχρονιά του 1934 κι οι πρώτοι κατάδικοι έφτασαν στις 11 Αυγούστου του 1934. Εκεί στέλνονταν οι πολύ επικίνδυνοι κακοποιοί κι όσοι αρνούνταν να προσαρμοστούν στους κανόνες των κοινών φυλάκων. Στα 29 χρόνια λειτουργίας της, τρόφιμοί της υπήρξαν ορισμένοι απ' τους πλέον διάσημους γκάνγκστερ, όπως ο Αλ Καπόνε. Στο Αλκατράζ, οι κρατούμενοι είχαν τέσσερα δικαιώματα: τροφή, ένδυση, στέγη κι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έπρεπε να κάνουν προσπάθεια, ώστε να κερδίσουν τ' οτιδήποτε. Στα προνόμια αυτά συμπεριλαμβάνονταν οι επισκέψεις συγγενικών προσώπων, η πρόσβαση στη βιβλιοθήκη των φυλακών, ψυχαγωγικές δραστηριότητα όπως ζωγραφική, μουσική, κ.α. Όσοι αρχικώς το επεδίωξαν, είτε πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν απ' τους φύλακες, είτε πέθαναν στα παγωμένα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού. Μέχρι την 12η Ιουνίου 1962 οι Αμερικανοί κόμπαζαν ότι το Αλκατράζ ήτο η πρώτη φυλακή υψίστης ασφαλείας χωρίς διαφυγή. Ο Φρανκ Λι Μόρις και τα αδέρφια Άνγκλιν, όμως, είχαν άλλη γνώμη. 'Δραπέτευσαν και σήμερα ζουν κάπου εκεί έξω. Τουλάχιστον οι δύο από αυτούς ακόμη γελούν με τους κομπασμούς του απόρθητου κολαστηρίου', αποκαλύπτει ο 80χρονος αστυνομικός, Μάικλ Ντάικ , που τους κυνηγάει ακόμα.




Εν αντιθέσει μ' αυτό το απάνθρωπο σύστημα του Αλκατράζ, οι πλέον 'φιλελεύθερες', αν μπορεί κανείς να το πει ποτέ έτσι, φυλακές βρίσκονται στη Δανία. Είναι οι λεγόμενες 'Ανοικτές Φυλακές'. Το 90% των Δανών κρατουμένων βρίσκονται 'έγκλειστοι' σ' αυτού του τύπου τις φυλακές. Μονάχα οι κρατούμενοι που θεωρούνται ύποπτοι φυγής κρατούνται στις παραδοσιακού τύπου φυλακές, τις 'Κλειστές Φυλακές'. Η μοναδική τιμωρία στις 'Ανοικτές Φυλακές' είναι η στέρηση της ελευθερίας. Οι κρατούμενοι έχουν τα δικά τους δωμάτια, ενώ μπορούν να φέρουν αντικείμενα απ' το σπίτι τους, αμείβονται για την εργασία και την παρακολούθηση μαθημάτων και τους επιτρέπονται οι 'κατ 'οίκον' επισκέψεις. Οι 'Ανοικτές Φυλακές' περιβάλλονται από έναν χαμηλό φράχτη. Κάθε δραπέτης ο οποίος συλλαμβάνεται απλά επιστρέφει σ' αυτές για να ολοκληρώσει την ποινή του. Δεν υπάρχει καμία επιπλέον τιμωρία. Το επαναστατικό κίνημα που εναντιώνεται στις φυλακές κι αγωνίζεται για την ολοκληρωτική κατάργησή τους ζητεί την πλήρη εξάλειψη του σωφρονιστικού συστήματος. Το κίνημα αυτό δεν ενδιαφέρεται μονοδιάστατα για τη βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές ή τη μεταρρύθμιση των φυλακών. Το κίνημα υποστηρίζει ότι δεν μπορεί ποτέ να μεταρρυθμιστεί  μία φυλακή αφού η ύπαρξή τους αυτή καθαυτή συνιστά μία παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί η δουλεία ή να υπάρξει συμβιβασμός μ' αυτήν. Η αφροαμερικανίδα πολιτική ακτιβίστρια Angela Davis, υποστήριξε: 'Κάποτε η δουλεία φαινόταν κάτι το φυσιολογικό από ηθικής απόψεως, και εξαιτίας αυτού το αίτημα για την κατάργησή της φαντάζει ουτοπικό'.



Σε μία κοινωνία που νοσεί εκ βαθέων, δεν υπάρχουν 'αθώοι-ένοχοι', αλλά αιτίες-αποτελέσματα. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα του συστήματος που διαχωρίζει τους ανθρώπους βάσει της ηθικής του κτήνους. Χρήσιμες συμβουλές προς 'αθώους κι ενόχους' όμηρους των κολαστηρίων που ονομάζουν σωφρονιστικά ιδρύματα ή καταστήματα είναι οι εξής:



1) Μην αποτυπώνετε ποτέ τις σκέψεις σας για οτιδήποτε μπορεί ν' αποτελέσει στοιχείο κατηγορίας εναντίον σας. Μην ομιλείτε στο τηλέφωνο για οτιδήποτε αφορά στην υπόθεση σας ή περί αυτής με τον οποιονδήποτε συγκατηγορούμενό σας για τον προαναφερθέντα λόγο. Τα κελιά ενδέχεται να είναι παγιδευμένα με συστήματα συνακροάσεων κι όσα λέτε να καταγράφονται και ν' αποτελέσουν όπλο εκβιασμού για την απόσπαση πληροφοριών ή εκβιασμού περί συνεργασίας με τις αρχές. Σε κάθε περίπτωση, εσείς είστε χαμένοι. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να προστατευθείτε μέσα σ' ένα κλουβί, όπου οι ανθρωποφύλακες έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι.



2) Μην ομιλείτε περί κρίσιμων θεμάτων μ' άλλους έγκλειστους. Οι φυλακές είναι γεμάτες από απελπισμένους ανθρώπους που δυνητικά μπορούν να καταστούν χαφιέδες και συνεργάτες των σωφρονιστικών υπαλλήλων υπό την απειλή της παρατάσεως της καείρξεώς τους ή της μεταφοράς τους σε μία προβληματική πτέρυγα. Εάν παρέχετε από αφέλεια προσωπικά στοιχεία για εσάς και την υπόθεσή για την οποία κατηγορείστε, οι προαναφερθέντες είναι πολύ πιθανό ν' απευθυνθούν στους Εισαγγελείς και ψευδώς εκείνοι να ισχυριστούν έπειτα ότι ήσαστε εσείς οι ίδιοι που τους ομολογήσατε. Οι Εισαγγελείς θ' ανταμείψουν τους πληροφοριοδότες-καταδότες σας μέσω των δίαυλων επικοινωνίας τους μέσα στις φυλακές. Το σύστημα αυτό του χαφιεδισμού διατηρείται σκόπιμα, ώστε όλοι να κερδίζουν και μονάχα οι κρατούμενοι να χάνουν. Διαίρει και βασίλευε, ακόμα και μέσα στις φυλακές...Ελληνική Δικαιοσύνη über alles...



3) Απ' τη στιγμή που είστε στη θέση του κρατούμενου, δεν πρέπει να ξεχωρίζετε, δηλαδή να δείχνετε από αφέλεια την εντύπωση πως έχετε κάτι το οποίο μπορεί να είναι καθοιονδήποτε τρόπο χρήσιμο σε κάποιους άλλους. Αυτό ενδέχεται ν' αποτελέσει αιτία προβλημάτων, τόσο στη σχέση σας με τους υπόλοιπους κρατουμένους όσο και με τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους.



4) Κατανοήστε επιτέλους πως μεταξύ των συγκρατούμενών σας μπορεί να υπάρχουν μυστικοί αστυνομικοί. Το ίδιο ισχύει και οπουδήποτε αλλού. Σύμφωνα με το νόμο, αυτοί δεν έχουν καμία υποχρέωση να εκφραστούν με ειλικρίνεια απέναντι στον οποιονδήποτε. Όταν ερωτώνται ευθέως, μπορούν να λένε νόμιμα ψέματα. Εσείς πρέπει να μετράτε ό,τι λέτε. Έχετε κόστος, δεν χάνουν τίποτα.



5) Εάν δεχθείτε οποιαδήποτε επίθεση, για οποιονδήποτε λόγο μην αποκαλύψετε την ταυτότητα του επιτιθέμενου, αλλά ούτε και οτιδήποτε αφορά το περιστατικό. Αν πιεστείτε να αποκαλύψετε τι συνέβη, προσποιηθείτε πως είχατε ένα προσωπικό ατύχημα. Η στάση αυτή θα εκτιμηθεί απ' τους υπόλοιπους κρατούμενους και μπορεί ν' αποδειχθεί επ' ωφελεία σας στο μέλλον.



6) Αναπτύξτε κάποια τεχνητή αδυναμία. Παίζεται η επιβίωσή σας. Η προσποίηση είναι καθοριστική. Για παράδειγμα εμφανίστε εσκεμμένη σωματική ανημπορία (χωλότητα) ή κάποια δυσκολία στην επικοινωνία (τραύλισμα). Οι σωφρονιστικοί αδιαφορούν για έγκλειστους που εμφανίζουν κάποια ανημπορία, καθώς όταν αποφυλακιστείτε τα χαρακτηριστικά αυτά θα σας συνοδεύουν και στον έξω κόσμο και μπορούν να αποτελέσουν την ασπίδα σας στην περίπτωση που θελήσετε να ενεργήσετε με παράνομο τρόπο. Μ' άλλα λόγια θα πετάξετε από πάνω σας τις όποιες υποψίες. Καλύτερα να σας θεωρούν ανίκανους, παρά ικανούς για το οτιδήποτε.



7) Μην δανείζεστε και μην σας αποσπούν το οτιδήποτε. Αν δανείσετε το οτιδήποτε σε κάποιον και δεν σας το επιστρέψει, αυτό θα εκληφθεί ως σημάδι προσωπικής αδυναμίας και πιθανότατα θα επαναληφθεί. Αν δανειστείτε από κάποιον το οτιδήποτε, αυτό μπορεί να αποτελέσει αιτία εκβιασμού που μεταφράζεται ως απόδοση χρημάτων ή σεξουαλικές χάρες. Δούναι και λαβείν στη φυλακή ισοδυναμεί με αυτοκτονία.



8) Έχετε πάντοτε κατά νου τον χρυσό κανόνα της φυλακής: Αν δεν αξίζει να σκοτώσεις, δεν αξίζει τον κόπο να κάνεις οτιδήποτε άλλο. Εν ολίγοις, στη φυλακή το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να κρατήσετε μονάχα για τον εαυτό σας οτιδήποτε κακό δείτε, να μην μιλήσετε ποτέ γι' αυτό το κακό, και να κάνετε πως δεν ακούσατε ποτέ τίποτα γι' αυτό. Αυτή η στάση θα σας προστατεύσει απ' το οτιδήποτε μπορεί να σας συμβεί σε διαφορετική περίπτωση.



Ο Jesse Pomeroy απεβίωσε το 1932 σε ηλικία 73 ετών, μετά απ' ένα αξιοσημείωτο κατόρθωμα αντοχής στο αμερικανικό ποινικό σύστημα. Ήτο ο νεότερος καταδικασθείς σε Α' βαθμό για φόνο στην πολιτεία Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών. Επειδή δολοφόνησε δύο παιδιά (9 ετών το κορίτσι και 4 ετών το αγόρι) όταν ήτο 14 ετών, ο Pomeroy πέρασε σχεδόν 60 χρόνια στη φυλακή, εκ των οποίων 40 απ' αυτά τα χρόνια στην απομόνωση. Υπέμεινε τη φυλάκιση με την ανάγνωση βιβλίων και τη γραφή. Πώς να περιγραφεί η ζωή στη φυλακή; Σύμφωνα μ' έναν κρατούμενο: Φανταστείτε να ζει κανείς για χρόνια σ' ένα δημόσιο αποχωρητήριο μ' ένα άλλο άτομο.

Η 'απόδραση απ' την ελεγχόμενη επιμέλεια', είναι μία φράση απ' ένα κλασικό κείμενο για το θέμα των φυλακών, είναι το βασικότερο ανθρώπινο επίτευγμα. Πονηριά, ευφυΐα, δύναμη και ταχύτητα απαιτούνται. Όσον αφορά την απόδραση αυτή καθαυτή, ένα αριστουργηματικό έργο φαντασίας είναι αυτό του Jacques Futrelle, 'The Problem of Cell 13'. Ο Καθηγητής Augustus Van Dusen που είναι γνωστός με το προσωνύμιο 'Η μηχανή της σκέψης' δηλώνει πως θα μπορούσε να ξεφύγει από κάθε κελί της πτέρυγας των μελλοθανάτων μέσα σε μία εβδομάδα, κάτι που φυσικά πετυχαίνει και έπειτα εξηγεί πως το κατάφερε. Μπαίνοντας μόνο με το πουκάμισό του, το παντελόνι του, τα γυαλισμένα παπούτσια του, τις κάλτσες του, το γυαλιστικό δοντιών του, ένα χαρτονόμισμα των 5 δολαρίων και 2 χαρτονομίσματα των 10 δολαρίων και γνωρίζοντας πως οτιδήποτε είναι επικίνδυνο στα χέρια ενός ανθρώπου που ξέρει πως να το χρησιμοποιήσει, εκμεταλλεύεται την ευστροφία του για να ολοκληρώσει το σχέδιό του.  Στον πραγματικό κόσμο, φυσικά, η απόδραση δεν είναι κάτι τόσο εύκολο, ωστόσο η ευφυία αποτελεί ίσως το μοναδικό όπλο ενός έγκλειστου.

Στο σωφρονιστικό κατάστημα 'Leavenworth Penitentiary' στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι τοίχοι της περιφράξεως αγγίζουν τα 35 μέτρα σε ύψος και φτάνουν τα 12 μέτρα σε πλάτος. Για να αποφευχθεί η διάνοιξη υπόγειων σηράγγων, οι τοίχοι φτάνουν σε βάθος 35 πόδια κάτω απ' το έδαφος. Τα μέτρα ασφαλείας είναι τόσο αυστηρά, έως σημείου όταν μία γυναίκα τρόφιμος πρόκειται να γεννήσει, να φοράει χειροπέδες καθ' όλη την διάρκεια της γέννας και μέχρι την παράδοση του παιδιού. Ήδη απ' το 1931 το Ομοσπονδιακό Γραφείο Φυλακών ακολουθεί έναν κανόνα: Ότι σε καμία περίπτωση οι φύλακες δεν ανοίγουν την πύλη σ' έναν επίδοξο δραπέτη, ακόμα κι αν αυτός κρατάει κάποιον όμηρο. Οι όμηροι στα χέρια ενός επίδοξου δραπέτη είναι απολύτως αναλώσιμοι κι ως εκ τούτου δεν αποτελούν διαπραγματευτικό χαρτί. Ενδιαφέρον έχει το 'Dog Day Afternoon' με τον Al Pacino, μία πέρα για πέρα πραγματική ιστορία. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, μια μελέτη του 1978 δείχνει ότι 1 στους 43 κρατούμενους στις Ηνωμένες Πολιτείες θα το σκάσουν με κάποιο τρόπο.

Όταν ένας κρατούμενος προσπαθεί να ξεφύγει από ένα αμερικανικό μέσο ή μία φυλακή υψίστης ασφαλείας, οι κανονισμοί επιτρέπουν στους φρουρούς να ρίξουν μία προειδοποιητική βολή. Αν ο κρατούμενος δεν σταματήσει παρά τα προειδοποιητικά πυρά και βρίσκεται πάνω στο φράχτη κι ο παρακείμενος φρουρός αισθανθεί πως απειλείται η ζωή του έχει δικαίωμα να πυροβολήσει και να τραυματίσει θανάσιμα τον επίδοξο δραπέτη. Στη ναζιστική Γερμανία κάθε κρατούμενος, ο οποίος περπατούσε στην 'ουδέτερη ζώνη', σε μία περιοχή κοντά στο φράχτη, αμέσως δολοφονούνταν. Το δίδαγμα είναι ένα. Όταν πρόκειται να γίνει 'απόδραση απ' την ελεγχόμενη επιμέλεια, δεν πρέπει να έχει μαζικό χαρακτήρα. Οι μαζικές αποδράσεις επισύρουν δημοσιότητα και προκαλούν την αξίωση περί μέγιστης προσπάθειας από μέρους των αρχών, ώστε να συλληφθούν οι δραπέτες. Πριν απ' την πραγματοποίηση της διαφυγής σας, καθαρίστε το κρεβάτι σας και το κελί σας, αφήστε το ιδρωμένο πουκάμισο ενός άλλου ατόμου στο πάτωμα και τρίψτε τα πέλματα των ποδιών σας με νέφτι ή αμμωνία. Οι ενέργειες αυτές θα σας βοηθήσουν ν' αποφύγετε τα λαγωνικά.

Όσον αφορά τις τεχνικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε, παραθέτουμε ορισμένες, δίχως να εξετάζουμε την επιτυχία που αυτές έχουν στο σήμερα. Μολονότι, τα μέτρα ασφάλειας στις φυλακές είναι προηγμένα εξαιτίας της τεχνολογικής εξελίξεως κι αυτοματοποιήσεως των μέσων, οι κλασικές παραδοσιακές είναι αθάνατες...


1. Κόψιμο των κάγκελων. Για να κόψετε τα κάγκελα το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα λειαντικό αντικείμενο σκληρότερο απ' το ατσάλι. Για να μειωθεί ο θόρυβος και να διατηρήσετε την αιχμή, πάντοτε λιπαίνετε τη λεπίδα με λάδι ή σαπούνι. Για να συγκαλύψετε τις περικοπές, καλύψτε τα κενά μ' ένα μίγμα ψωμιού, βρωμιάς και νερού. Επειδή σ' ορισμένες φυλακές υψίστης ασφαλείας οι φρουροί έχουν την τάση ν' αγγίζουν τις μπάρες ημερησίως, αφήστε αρκετό μέταλλο, ώστε να μην αντιληφθούν τις κινήσεις σας. Όταν είστε έτοιμοι να ξεφύγετε, κλωτσήστε το εξασθενημένο πλαίσιο. Οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λοστός (όπως μία μπάρα κρεβατιού) και μπορεί να εξοικονομήσει χρόνο στην κοπή. Για να γλιστρήσετε μέσα από μια ιδιαίτερα δύσκολη θέση, περιλούστε με πετρέλαιο τα γυμνά μέρη του σώματος. Το 1986, μία λυγερή γυναίκα κρατούμενη, με τη χρήση πετρελαίου και γύμνιας, κατάφερε να γλιστρήσει μέσα από ένα χώρο 7 ιντσών μεταξύ των κάγκελων του κελιού της.



2. Δημιουργία οξέος. Μονάχα με μία κατσαρόλα, μία πηγή θερμότητας, και τα δικά σας ούρα, είναι δυνατόν να παράγετε φωσφορικό οξύ. Το φωσφορικό οξύ θα υποβαθμίσει-διαβρώσει τις ράβδους χάλυβα, εάν εφαρμοστεί αρκετές φορές την ημέρα. Καθώς οι ράβδοι διαβρώνονται, καλύψτε την περιοχή που έχει φαγωθεί μ' ένα μίγμα ρύπων και οδοντόκρεμας.



3. Δημιουργία βόμβας. Τα εκρηκτικά παρασκευάζονται από υλικά καθημερινής χρήσεως. Το 1926, 900 εξεγερμένοι στην φυλακή 'Walla Walla' της Washington χρησιμοποίησαν απλά αυτοσχέδια εκρηκτικά για ν' ανοίξουν τις κύριες πόρτες. Ενδιαφέρουσα κι η προλεταριοταινία 'Gli Invisibili' ('Οι Αόρατοι'), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Nanni Balestrini.



4. Εκσκαφή υπόγειας σήραγγας ή μέρους τοιχίου, πατώματος ή ταβανιού. Η μέθοδος αυτή κρίνεται οφέλιμη για ομήρους που είναι κλειδωμένοι στις τουλέτες ή τα δωμάτια. Πολλές φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν χτιστεί από γρανίτη ή άλλο πέτρωμα, κι η εκσκαφή μίας υπόγειας σήραγγας είναι αδύνατη. Ωστόσο, το 1951 ο Joseph Holmes, χρησιμοποιώντας σίδηρο απ' το μηχανουργείο της φυλακής, ξόδεψε 6 μήνες για να σκάψει υπόγεια σήραγγα μήκους 26 ποδών κάτω απ' τον κεντρικό τοίχο του Σωφρονιστικού Καταστήματος του Maryland. Ο Holmes δραπέτευσε στη Baltimore και φυσικά δεν συνελήφθη ποτέ. Το 2003, 84 κρατούμενοι δραπέτευσαν από μία φυλακή της Βραζιλίας, αφού πρώτα έσκαψαν μία υπόγεια σήραγγα μήκους 50 μέτρων, πλάτους 1 μέτρου και ύψους 1 μέτρου. Η σήραγγα ήτο κάτω από 2 κτίρια και κάτω απ' το τείχος.



5. Δωροδοκία των σωφρονιστικών. Η Επιτροπή Knapp που συστάθηκε το 1971, έργο της οποίας ήτο η μελέτη της αστυνομικής διαφθοράς στην Νέα Υόρκη, διαπίστωσε ότι οι μισοί απ' όλους τους σωφρονιστικούς ήσαν αποδέκτες διάφορων 'απολαβών'. Αυτές οι διεφθαρμένες δυνάμεις ασφαλείας είτε 'κρεατοφάγοι' (προσδιορισμός για εκείνους που κάνουν κατάχρηση εξουσίας για προσωπικό κέρδος) ή η πιο κοινή έκφραση 'χορτοφάγοι' (αστυνομικοί που αποδέχονται το λάδωμα για να κάνουν τα στραβά μάτια). Εάν η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη μεταξύ των αστυνομικών, θα είναι κοινή και μεταξύ των σωφρονιστικών.



6. Τοποθέτηση δικού σας ανθρώπου σε καίρια θέση στο προσωπικό των φυλακών. Σε   τέτοιες θέσεις προσλαμβάνονται λόγω χαμηλής αμοιβής όσοι έχουν καθαρό ποινικό μητρώο. Μία συμμορία, οι 'Bloods' προέτρεπε τα μέλη της να στελεχώσουν τέτοιες θέσεις.



7. Απασφαλίστε τις σφήνες των θυρών των κελιών δια της βίας ή της πονηριάς. Ένας δεσμοφύλακας μπορεί ν' απενεργοποιηθεί προσωρινά, ρίχνοντας πιπέρι ή αμμωνία στα μάτια του. Εύκολα μπορείτε να του αποσπάσετε τα κλειδιά. Η αμμωνία που χρειάζεστε μπορεί να παρασκευαστεί με τη βοήθεια παλαιών ούρων. Basil Banghart δραπέτευσε απ' την φυλακή του Illinois το 1932, αφού πρώτα έριξε πιπέρι στο πρόσωπο ενός φύλακα και βούτηξε τ' όπλο του.



8. Χρησιμοποιήστε σε κάθε περίπτωση την εξαπάτηση. Ένα ψεύτικο όπλο μπορεί να φτιαχτεί από ξύλο ή σαπούνι. Η απαραίτητη σκίαση μπορεί να γίνει μ' ένα απλό μολύβι και να του δώσει ρεαλιστική μεταλλική γυαλάδα, ώστε το σκαρίφημά του να το κάνει να μοιάζει μ' ένα αληθινό όπλο. Ο John Dillinger δραπέτευσε απ' την φυλακή 'Crown Point' της Indiana το 1934, χρησιμοποιώντας ένα σκαλιστό πιστόλι που κατασκεύασε από μία ξύλινη σανίδα μπουγάδας, που είχε πρότινος μαυρίσει με βερνίκι βαφής παπουτσιών.



9. Σχεδιάστε απόδραση-φάντασμα. Προκαλέστε μία τεχνητή εκτροπή (για παράδειγμα να προκαλέσετε ένα ξέσπασμα διάρροιας, διεισδύοντας στις εργασίες της κουζίνας για να πλασάρετε σάπιο κοτόπουλο στο γεύμα των τροφίμων) και στη συνέχεια κρυφτείτε στις φυλακές κατά τη διάρκεια του χάους που θα προκληθεί. Προσπαθήστε να γλιστρήσετε έξω αργότερα, όταν πλέον ο πανικός θα έχει καταλαγιάσει.



10. Φτιάξτε ένα σκοινί για να σκαρφαλώσετε. Ένα σχοινί μπορεί να φτιαχτεί απ' το τίποτα. Για παράδειγμα, ένας κλώνος του οδοντικού νήματος μπορεί να αντέξει βάρος 12 £ (όπου 1£ ισοδυναμεί με 0.45359237 Kg). 27 σκέλη σε μία τριπλή πλεξούδα μπορούν ν' αντέξουν    324 £ (ή περίπου 146 Kg).



11. Χρησιμοποιείστε την τεχνολογία υπέρ σας. Το 1973, 3 άνδρες του IRA απέδρασαν απ' την φυλακή του Δουβλίνου μ' ελικόπτερο. Ήτο σχέδιο του IRA. Πρώτον, ένας εθελοντής ναύλωσε ένα ιδιωτικό ελικόπτερο κι έδωσε εντολή στον πιλότο να προσγειωθεί σ' ένα ορισμένο σημείο. Έπειτα όταν ο πιλότος προσγειώθηκε, αιφνιδίασαν τον πιλότο ένοπλοι κουκουλοφόροι άνδρες και τον ανάγκασαν να πετάξει με κατεύθυνση τη φυλακή, ώστε να παραλάβει τους 3 κρατούμενους που βρίσκονταν εκείνη την προσυμφωνημένη χρονική στιγμή στο προαύλιο, και να τους μεταφέρει σε μία ασφαλή τοποθεσία. Τελικώς, αφότου έφτασαν σ' ασφαλές σημείο, επιβιβάστηκαν στα αυτοκίνητα που τους περίμεναν για την ολοκλήρωση του σχεδίου. Το 2006 ο Βασίλειος Παλαιοκώστας έκανε ό,τι έκαναν πρίν από αρκετά χρόνια τα μέλη του IRA. Το γεγονός από μόνο του αρκεί για να επιβεβαιώσει την ανταλλαγή εμπειριών και γνώσεων μεταξύ ποινικών και αντιεξουσιαστών. Η ΕΛ.ΑΣ συνεχίζει ν' αναρωτιέται περί της συνεργασίας τους...



12. Άλλη μία έξυπνη μέθοδος είναι η πλαστογράφηση. Ο Willis Newton, ο εγκέφαλος της συμμορίας απολλοτριωτών τραπεζών Newton, χρησιμοποίησε ένα έξυπνο κόλπο για ν' αποδράσει. Ο Newton έγραψε επιστολές προς τον σερίφη που τον είχε συλλάβει και τον δικαστή που τον είχε καταδικάσει και τους ζήτησε να υπογράψουν αίτηση που να ευνοεί την αποφυλάκισή του. Αμφότεροι του απάντησαν αρνητικά, όμως αυτό που είχε σημασία ήτο πως είχε τις υπογραφές τους και τις χρησιμοποίησε για να πλαστογραφήσει μία αίτηση στον κυβερνήτη. Η πλαστογραφία λειτούργησε.



13. Εισάγετε λαθραία αντικείμενα μέσω κάποιου συνεργάτη σας στη φυλακή. Το 1979, ο William Morales, μέλος της οργανώσεως 'Fuerzas Armadas de Liberación Nacional Puertorriqueña' (FALN) δραπέτευσε απ' την πτέρυγα του νοσοκομείου Bellevue στη Νέα Υόρκη, με τη χρήση λαθραία εισαχθέντος  συρματοκόπτη με τον οποίο έκοψε το μέταλλο μίας σχάρας έξω απ' το παράθυρο.



14. Κάντε τοποθέτηση λαθραίων χρήσιμων αντικειμένων σε κοντινούς χώρους πριν από ενέργειες. Πριν από κάθε διάπραξη εγκλημάτων, ένας Γάλλος παράνομος έκρυβε πάντοτε ένα όπλο στην τουαλέτα ενός περιφερειακού δικαστήριο. Ήταν προσεκτικός ώστε να υπάγονται όλα τα εγκλήματά του στην ίδια περιοχή, έτσι ώστε να διώκονται σ' αυτό το δικαστήριο. Όταν θα επρόκειτο τελικώς να συλληφθεί και να οδηγηθεί σε δίκη, θα ήτο σε πλεονεκτική θέση να έχει πρόσβαση στο όπλο του και να ξεφύγει κατά τη διάρκεια της δίκης. Ανεξάρτητα απ' τη μέθοδο που θα χρησιμοποιήσετε, καλό είναι να σκεφτείτε καλά τι θα κάνετε όταν βρίσκεστε έξω απ' τα τείχη της. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 94% όσων κρατούμενων δραπέτευσαν συλλαμβάνονται εκ νέου, επειδή σχεδίασαν καλύτερα την διαφυγή απ' την αποφυγή να ξαναμπούν στη στενή.



Ακόμα κι έγκλειστοι, οι έξυπνοι άνθρωποι μπορούν να αυτοσχεδιάσουν όπλα. Ίσως το πιο έξυπνο αυτοσχέδιο όπλο που φτιάχτηκε ποτέ ήτο η βόμβα που κατασκευάστηκε απ' τον William Kogut, ένα θανατοποινίτη τρόφιμο στην φυλακή του San Quentin της California. O Κogut κατασκεύασε τη βόμβα από φύλλα τράπουλας κι ένα μέταλλο που έκοψε από μία καρέκλα. Ο Kogut γνώριζε ότι οι κηλίδες στις κόκκινες κάρτες (διαμάντια και καρδιές) περιέχουν 'diazo dye', ένα υλικό το οποίο δρα με το άζωτο. Στην πραγματικότητα, ο Kogut δημιούργησε την 'νιτρογλυκερίνη των φτωχών'. Η φυλακή αναγκάστηκε να ζητήσει την συμβουλή χημικών για να εξηγήσουν πώς είχε καταφέρει τον άθλο!