Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ;

Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν”. (Τζώρτζ Όργουελ, “1984”)



Από το 1974 ως σήμερα, στην νεοελληνική μπανανία που λέγεται Γραικυλιστάν, ο καθένας απέκτησε το ελεύθερο να λέει το μακρύ και το κοντό του που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας. Αβίαστα, δίχως κανένα κόστος. Η κοινωνιολογική ανάλυση που γίνεται επί του στυγερού εγκλήματος κατά των μελών του κόμματος Χρυσή Αυγή, όχι μόνον είναι προϊόν πολιτικής απειρίας, αλλά το χειρότερο: ταιριάζει στον απέραντο καφενέ “Η κατοχική Ελλάς”.
Δύο παλικάρια δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ σε ένα λίγο ή πολύ επαγγελματικό χτύπημα από αγνώστους, ένας τρίτος χαροπαλεύει, ενώ εικάζεται πως άλλοι 1-2 γλίτωσαν από θαύμα. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτά τα λόγια. Το πολιτικό σύστημα εμφανώς δείχνει πως θέλει, υπό την υποτυπώδη πίεση της κοινής γνώμης, να εξαρθρώσει τους δράστες της επίθεσης, ωστόσο παράλληλα κινείται σε εντελώς άλλες κατευθύνσεις απ’ αυτά που όφειλε να διερευνήσει. Δεν χωρά καμιά αμφιβολία πως η χώρα μας αποτελεί ξέφραγο αμπέλι από κάθε άποψη. Συνεπώς, οιοσδήποτε μπαίνει και βγαίνει όποια στιγμή το θελήσει, αρκεί να έχει τα απαραίτητα εφόδια γι’ αυτό. Οι διωκτικές αρχές, αναζητούν μια ΓΙΑΦΚΑ(!) στα Βόρεια Προάστια, αντί να έχουν αποκλείσει πιθανούς τρόπους διαφυγής άμεσα. Μετατοπίζουν τις έρευνες σε εντελώς άλλη κατεύθυνση, βοηθώντας έμμεσα τους δράστες να διαφύγουν, αν και εφόσον αποδειχθεί πως πρόκειται για τρομοκράτες. Μιας και συζητούμε περί τρομοκρατών, ουκ ολίγες φορές απεδείχθη πως οι πιστολέρο έβρισκαν καταφύγιο στα πιο απλά μέρη, λόγω της προφανούς ασυλίας που απολαμβάνουν. Ο μανιακός πιστολέρο της Κύπρου, ο οποίος συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με την Σέχτα Επαναστατών, συνελήφθη επί παραδείγματι σε έναν κατειλημμένο χώρο αντιεξουσιαστών στην πλατεία Εξαρχείων. Γιατί να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο μιας ανάλογης περίπτωσης και τώρα;



Το μόνο σίγουρο είναι πως όποιοι κι αν είναι οι εκτελεστές της στυγερής δολοφονίας, ήθελαν να στείλουν ξεκάθαρα μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση. Η πολιτική εμπειρία λέει ότι ο μόνιμος ενορχηστρωτής τέτοιων καταστάσεων, προέρχεται άμεσα από το περιβάλλον του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Είτε για να εκβιάσει κάποια πολιτική δύναμη, είτε να περιβληθεί με ένα φωτοστέφανο για να τύχει λαϊκής αποδοχής ως εγγυητής της περίφημης σταθερότητας. Υπάρχει και ένα άλλο. Μια ξένη δύναμη η οποία εκβιάζει ποικιλοτρόπως τον πολιτικό κόσμο επί του συνόλου του.



Ο πολιτικός κόσμος επί του συνόλου του δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται, πολύ περισσότερο να θλίβεται. Πώς να θλίβεται εφόσον ουκ ολίγες φορές εντός και εκτός Βουλής εκστομίστηκαν μύριες απειλές σε βάρος του κόμματος Χρυσή Αυγή. Από φασίστες κρεμασμένους, μέχρι λιντσαρίσματα και κάθε είδους βιαιοπραγίες. Κι όλα αυτά απ’ τους Δημοκράτες. Εξάλλου, το προηγούμενο διάστημα η πολεμική που ασκήθηκε από την κυβέρνηση του καλαπόδη Σαμαρά θα μείνει παροιμιώδης στην ελληνική ιστορία. Υπαγορεύτηκε απευθείας από τα ξένα κέντρα εξουσίας και αυτό, δυστυχώς γι’ αυτούς, το αντελήφθη ο ελληνικός λαός.


Σήμερα, δεν υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας, ο οποίος να μην έχει αντιληφθεί το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος του κόμματος Χρυσή Αυγή. Έχουμε τονίσει επανειλημμένως, πως με το εν λόγω κόμμα, ανέκαθεν είχαμε και έχουμε κοσμογονική απόκλιση αντιλήψεως του πολιτικού αγώνος τόσο από απόψεως πολιτικού αισθητηρίου, όσο και από απόψεως τακτικής και στρατηγικής. Το γεγονός των άδικων διώξεων σε βάρος της Ηγεσίας και των μελών του, όμως, θα μας βρίσκει ηθικά ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ! Ειδικά όταν υπάρχουν νεκροί εθνικιστές από πυρά εχθρών, όποιοι κι αν είναι αυτοί…


Το πολιτικό σύστημα ανδρώθηκε μέσω της κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού που εσύρετο επί δεκαετίες στην κάλπη, εκλέγοντας τους ίδιους και απαράλλαχτους μεταξύ των πολιτικούς απατεώνες. Η τρομοκρατία εξαρθρώθηκε εμφανώς με την υπόθεση της 17ης Νοέμβρη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας για ένα και μόνο σκοπό. Η 17η Νοέμβρη ήτο καμένο χαρτί για το πολιτικό σύστημα, εφόσον είχε επιτελέσει τον αρχικό ρόλο της και αφετέρου έπρεπε να ηρωοποιηθεί με κάποιο τρόπο. Εξ ου και ο λόγος της οικειοθελούς παραδόσεως του “φαρμοκοχέρη” Δημήτριου Κουφοντίνα (5 Σεπτεμβρίου 2002), κατόπιν της αστείας έκρηξης βόμβας στα χέρια του πανίβλακος Σάββα Ξηρού (29 Ιουνίου 2002). Οι τρομοκράτες-μισθωμένοι υπάλληλοι διαφόρων υπηρεσιών αντιμετωπίστηκαν ως πολιτικοί κρατούμενοι(!), οι περισσότεροι εξ αυτών σήμερα απολαμβάνουν την ελευθερία τους όντες αποφυλακισθέντες με διάφορες προφάσεις, ενώ κατ’ ουσίαν βαρύνονται για περισσότερες από 35 εν ψυχρώ δολοφονίες Ελλήνων και μη πολιτών και εκατοντάδες άλλα αδικήματα που επισύρουν ποινές φυλάκισης πολλαπλών ισόβιων δεσμών ή αν υπήρχε η πολιτική βούληση την ακριβοδίκαιη θανατική ποινή!



Στην περίπτωση αυτή, η κατηγορία που απεδόθη στην Χρυσή Αυγή περί της σύστασης και της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης ήτο απολύτως αβάσιμος; Η 17η Νοέμβρη δεν ήτο εγκληματική οργάνωση με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες στο ενεργητικό της; Η 17η Νοέμβρη όχι μόνο δεν εξηρθρώθη, όπως αφελώς νομίζει ο ελληνικός λαός, τουναντίον μεταστοιχειώθηκε στις οργανώσεις ένοπλης βίας της αριστεράς που γνωρίζουμε σήμερον. Υπ’ αυτή την έννοια, η 17η Νοέμβρη και ο μηχανισμός διοίκησής της, επέτυχον μια αντίστροφο πύρρειο νίκη. Εμφανώς ηττήθησαν, ωστόσο, μελλοντικά δεν στάθηκε δύσκολο ή αδύνατο να συνεχίσουν άλλοι νεότεροι εκείνων την επίτευξη των αρχικών σκοπών της υπό άλλα προσωπεία. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις στην Ελλάδα είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη ευφυΐα ή ιδιαίτερες γνώσεις γι’ αυτό.



Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, σε συνεντεύξεις που παρεχώρησε στον παρακρατικό “Ιο” εν έτει 2012, αναφερόμενος στην πασιφιστική τάση της αριστεράς, προμηνύοντας μελλοντικά γεγονότα: “…καλά θα κάνει να ετοιμάζει από τώρα τις καινούργιες ετικέτες για τις "πρακτόρικες δυνάμεις" του άμεσου μέλλοντος”. Σε συνέντευξη στη Real News το 2010, σε σχετική ερώτηση αν “ο Επαναστατικός Αγώνας, η ΣΕΧΤΑ, η ΟΠΛΑ και άλλες παρόμοιες οργανώσεις που έκαναν την εμφάνιση τους μετά το 2003 είναι η συνέχεια της 17ης Νοέμβρη”, εκείνος απαντάει καταπώς: “Πέρυσι τον Φεβρουάριο, μιλώντας με τους Ανζελίκ Κουρουνί και Ντελφίν Σουμπαμπέρ στο γαλλικό L' Express, είχα πει ότι οι νέες ένοπλες οργανώσεις προσπαθούν να καλύψουν ένα επαναστατικό κενό κι αναζητούν τον δικό τους δρόμο. Με αυτήν την έννοια, είναι και ταυτόχρονα δεν είναι συνέχεια της 17ης Νοέμβρη. Δεν μπορεί να υπάρξει μια απλή επανάληψη του παρελθόντος όταν γύρω όλα αλλάζουν ορμητικά”. Ανταπαντώντας στην φημολογία που τον θέλει να σιγοντάρει από ασφαλή απόσταση τις ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα του αμετροεπή σεσημασμένου αντιεξουσιαστή ολικού αρνητή στράτευσης Νίκου Μαζιώτη, αναφέρει: “Η νέα οργάνωση επιχειρεί να καλύψει ένα επαναστατικό κενό …



Μετά από εμάς, που δώσαμε τη συνεισφορά μας στην επανάσταση, αυτοί οι νέοι αναζητούν την δική τους. Χωρίς να θέλω να παίξω το ρόλο του κατήγορου ή του καλοπροαίρετου πατέρα, θα έλεγα ότι πρέπει να μάθουν από τα λάθη μας να βρουν τον δικό τους δρόμο”. Ο “φαρμοκοχέρης” προφανώς υπονοεί πως οι νεοσύστατες οργανώσεις ένοπλης βίας που γνωρίζουμε στην μετά 17ης Νοέμβρη εποχή, προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και ακολουθούν πολύ διαφορετική τακτική απ’ εκείνη που ακολούθησε η 17η Νοέμβρη.


Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις που καταγράφονται σχετικά με το υπόβαθρο της πολυσυζητημένης οργανώσεως Σέχτα Επαναστατών, στο υπογραφέν άρθρο από τον Κώστα Βαξεβάνη στο περιοδικό ποικίλης πολιτικής ύλης Hot Doc στο τεύχος 34ο του Αυγούστου 2013. Στην ανάλυση των προκηρύξεων της προαναφερθείσας οργανώσεως ένοπλης βίας, ο δημοσιογράφος κάνει μια εξαιρετική κριτική στο ύφος των προκηρύξεων, αλλά και στο σχεδόν υπαρξιακό ιδεολογικό υπόβαθρο των, με βάσει μια απλή γραφολογική ανάλυσή των. Αναφέρει χαρακτηριστικά: “Οι άνθρωποι της ΣΕΧΤΑΣ ή είναι διαταραγμένες προσωπικότητες, οι οποίοι προσπαθούν να ιδεολογικοποιήσουν την επιθετικότητα τους προς μια κοινωνία την οποία μισούν γιατί μέσα της έχουν αποτύχει, ή αποτελούν ένα δημιούργημα. Δημιούργημα ανθρώπων που πρώτα επιλέγουν τους στόχους ή υπογράφουν συμβόλαια εκτέλεσης και μετά εφευρίσκουν την ιδεολογία και τα επιχειρήματα για να αυτοδικαιολογηθούν. Ξαναρισκάροντας μια άποψη, η ΣΕΧΤΑ είναι ένα ιδανικό εργαλείο για κάποιον που θέλει να σκοτώσει και να κρυφτεί στην ενοχοποίηση εκείνου που σκότωσε. Πάντα υπάρχουν αυτοί που μπορεί να την πιστέψουν ή να αναγνωρίσουν ανώτερα κίνητρα. Αν η ΣΕΧΤΑ δεν είναι παρακράτος, τότε μπορεί και να το καθιστά περιττό”. 

Η μεταπολιτευτική τρομοκρατία λειτούργησε ως ανάχωμα των πολιτικών απατεώνων που κυβέρνησαν εμφανώς ή αφανώς την πατρίδα μας επί πολλές δεκαετίες. Ήταν ο μετεμφυλιακός μοχλός πίεσης του εκλογικού σώματος. Οπόταν έπρεπε να καλυφθεί ένα φλέγον πολιτικό ζήτημα ή να αποσιωπηθεί ένα άλλο, μια τρομοκρατική οργάνωση έκανε την εμφάνισή της. Εξάλλου, η ιδεολογική σύμπλευση των οργανώσεων ένοπλης πάλης στην Ελλάδα, κάθε άλλο από διαφοροποίηση θεωρητική ή πρακτική εμφανίζουν σε σχέση με τους πολιτικούς αλήτες της μεταπολιτεύσεως. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ (πρώην ΠΑΚ) απ’ τα γεννοφάσκια του επεκαλείτο εντός του καταστατικού του, το οποίο όλως τυχαίως έχει εξαφανισθεί ως αρχείο, την ηθική και όχι μόνο νομιμοποίηση της ένοπλης πάλης για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας και την προλεταριακή αυτοάμυνα. Οι ιδεολογικές συνάφειες με τις οργανώσεις ένοπλης πάλης που υφίστανται ως τέτοιες σήμερα, προδίδουν τις πολιτικές καταβολές, αλλά και τους γεννήτορές τους. Είναι ταυτόσημες με το καθεστώς. Η υγεία τους είναι συναρτώμενη της υγείας του καθεστώτος. Είναι δίδυμα αδελφάκια, όπως άλλωστε και το όλο πολιτικό σύστημα λειτουργεί. Ως ένας καθεστωτικός Ιανός που άλλα λέει, άλλα εννοεί και άλλα πράττει.



Ο ελληνικός λαός οφείλει να συνειδητοποιήσει πως τα δημοκρατικά καθεστώτα ανέκαθεν χρησιμοποίησαν τη βία για την επιβολή τους. Τους τελευταίους τέσσερεις αιώνες, οι Δημοκράτες χρησιμοποίησαν την βία ως πολιτικό όπλο για την επιβολή τους. Κι όλα αυτά στην πολεμική τους κατά της μοναρχίας και πρωτίστως της αριστοκρατίας. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος, το πολιτικό σύστημα επαπειλούμενο από την ραγδαία άνοδο σε επίπεδο λαϊκής απήχησης και ποσοστών του κόμματος Χρυσή Αυγή, παίζει τα τελευταία του χαρτιά. Ο υστερικός αντιφασισμός που ενώνει όλο το πολιτικό φάσμα αριστεράς, κέντρου και δεξιάς, υποδηλώνει το κύκνειο άσμα του μεταπολιτευτικού κατεστημένου. Μια ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα, δύναται να επιφέρει ανατροπές σε γεωπολιτικούς συνασπισμούς. Μια Ελλάδα με avant guard την αναγεννημένη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, αποτελεί ένα μεγάλο αγκάθι στα γεωστρατηγικά σχέδια και συμφέροντα των αρπακτικών Η.Π.Α. και Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.




Η τρομοκρατία με την μορφή που έχει λάβει την παρούσα περίοδο, παρουσιάζει αξιοσημείωτες συνάφειες με το όχι πολύ μακρινό παρελθόν της σύγχρονης ιστορίας μας. Η “Οργάνωση Λαϊκών Αγωνιστών” που ανέλαβε την ευθύνη μέσω 19σέλιδης προκηρύξεως που ανηρτήθη στον παρακρατικό ιστότοπο Athens Indymedia για την επίθεση με ριπές πολεμικού τυφεκίου στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στην Λεωφόρο Συγγρού τα ξημερώματα της 14ης Ιανουαρίου 2013. Η ΕΛ.ΑΣ τότε είχε αποφανθεί περί πασίδηλων ομοιοτήτων με τις προκηρύξεις του Επαναστατικού Αγώνα του Νίκου Μαζιώτη. Αν ανατρέξουμε στην ρητορική της 17 Νοέμβρη θα διαγνώσουμε τρομακτικές ομοιότητες στην πολιτική και οικονομική ανάλυσή των προκηρύξεων τους. Παλιότερα, η παράνομη μυστική “Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών”, γνωστότερη εκ των αρχικών της ως Ο.Π.Λ.Α., έδρασε στις πόλεις της Ελλάδας από το καλοκαίρι του 1943 μέχρι το 1947, ήτοι στην Κατοχή, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κατά τη διάρκεια του ελληνικού “Εμφυλίου”. Οι μαχητές της επιλέγονταν από τα πλέον δραστήρια μέλη των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αρχηγός της ΟΠΛΑ ήταν το σημαίνον και τακτικό στέλεχος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, Στέργιος Αναστασιάδης.



Όπως γράψαμε στην προμετωπίδα του κειμένου μας, “όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν”. Οι διωκτικές αρχές, ως όφειλαν να πράξουν αν επεθύμουν να ξετυλίξουν οριστικά το νήμα της νεοτρομοκρατίας, όπως την βαπτίζουν, θα έκαναν μια αναδρομή στην νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδος. Η οργάνωση Ο.Π.Λ.Α., η ονομαστική επανάληψή της διόλου ως τυχαία μπορεί να εκληφθεί. Ο Άγις Στίνας (το πραγματικό όνομά του ήτο Σπύρος Πρίφτης) ήταν πολιτικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε και στη συνέχεια του τροτσκισμού και ιδεολόγος του ντεφαιτισμού (θεωρία μεταστροφής του εθνικού πολέμου σε εμφύλιο) αναφέρεται επισταμένα σ’ αυτήν. Πριν ακόμη από την έξοδό του από το ΚΚΕ είχε σχέση με την Λενινιστική Αντιπολίτευση του Κ.Κ.Ε (Λ.Α.Κ.Κ.Ε.) φράξια στον Αρχειομαρξισμό στην οποία γίνεται στέλεχος της και διαγράφεται λόγω ότι έθετε ζητήματα δημιουργίας κομμάτων που δεν θα κάνουν αντιπολίτευση στο ΚΚΕ αλλά θα έχουν ανεξάρτητη δράση. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας στον οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω, στα νεανικά χρόνια του υπήρξε μέλος του ΠΑΜΚ (μαθητικό τμήμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ), αλλά και μετέπειτα και υπερδραστήριο ανώτερο στέλεχός του.



Το Κ.Κ.Ε δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.), μέλος του οποίου υπήρξε ο Άγις Στίνας είναι το πρώτο ελληνικό επαναστατικό σοσιαλιστικό κόμμα που ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1918. Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο το Νοέμβριο του 1924, το κόμμα μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ο ιδρυτής του Σ.Ε.Κ.Ε ήτο ο Κόκκινος Αβραάμ Μπεναρόγια, ισπανοεβραϊκής (Σεφαρδίτης) καταγωγής που γεννήθηκε στο Βιδίνιο της Βουλγαρίας. Το 1908 κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Άρχισε να συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες της ισραηλιτικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης , όπου πολύ γρήγορα αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος. Υπήρξε ο πρωτεργάτης της ίδρυσης της περιώνυμης "Φεντερασιόν". Ο Αβραάμ Μπεναρόγια και οι συν αυτώ ομοϊδεάτες του είδαν με συμπάθεια το κίνημα των Νεοτούρκων. Οι Εβραίοι υποδαύλιζαν τις έριδες μεταξύ των άλλων εθνοτήτων και επενέβαιναν όποτε η κατάσταση οδηγείτο στα άκρα ως διαμεσολαβητές. Όπως ακριβώς κάνουν μέχρι σήμερα. Οι Βούλγαροι κομιτατζήδες ήλθαν σε προστριβή με τους Νεότουρκους. Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης απέβλεπον στην “Νέα Ιερουσαλήμ”. Οι Εβραίοι ήτο σε συνεννόηση με τους Βούλγαρους και αυτό υπήρξε η αφορμή για να ξεχειλίσει το ποτάμι της οργής από μέρους των Ελλήνων και να οδηγηθούμε στα γεγονότα του εμπρησμού του οικισμού του Κάμπελ.



Όσον αφορά την ΟΠΛΑ στην οποία αναφερθήκαμε λίγο παραπάνω, αυτή χαρακτηρίζεται λίγο-πολύ ως η διαβολική και δολοφονική μυστική οργάνωση του Κ.Κ.Ε, η οποία είχε αποκτήσει εξαρχής χαρακτηριστικά αντάρτικου πόλης. Ο Άγις Στίνας στο βιβλίο του "ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ" αναφέρει:


“Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το έργο του δολοφόνου το ανέλαβαν οι σταλινικοί. Και εδώ, στην Ελλάδα, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, το εκτέλεσαν με τη μεγαλύτερη λύσσα. Ξεπέρασαν ότι από προηγούμενα γνωρίζουμε σε αγριότητα, κτηνωδία και σαδισμό, ξεπέρασαν και τα πιο βρώμικα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων και τις μαζικές σφαγές των μαύρων από την Κου Κλουξ Κλαν”.



Όπως διαπιστούται, το Κ.Κ.Ε., μέσω του παράνομου μηχανισμού του εξόντωνε τους αντιφρονούντες και οποιονδήποτε αντιτίθετο στα συμφέροντα του πατερούλη Στάλιν. Όσα φρικιαστικά αναφέρει ο μετανοήσας και αηδιάσας από τις φρικαλεότητες των πρώην συντρόφων του στο τέλος του βίου του Άγις Στίνας, μπορείτε να μελετήσετε εδώ:


Η Δίκη της ΟΠΛΑ (Πρακτικά της Δίκης της "Στενής Αυτοάμυνας ή ΟΠΛΑ στη Θεσσαλονίκη).
“Μια Γεύση των Μεθόδων της ΟΠΛΑ – Εσωτερική Μαρτυρία” του Ιάσωνος Χανδρινού.
Μεταξύ των θυμάτων της ήτο ο Νίκος Σκανδάλης, ιδρυτής της εθνικιστικής οργάνωσης "Εθνική Ένωση Ελλάδος" (Ε.Ε.Ε.), στη λαχαναγορά του Ρέντη (Αύγουστος 1944), ο Νίκος Παπαγεωργίου, επικεφαλής της Οργάνωσης Χ (Χίτες) στο Παγκράτι (2-9-1944) (Εύελπις, σφοδρός αντικομμουνιστής, του οποίου εκτελέστηκε στη συνέχεια και όλη του η οικογένεια στα πλαίσια της εφαρμογής της αρχής της οικογενειακής ευθύνης).


Η πρόσφατη αλλαγή στην ηγεσία του Κ.Κ.Ε με την χλιαρή κατά πολλούς επιλογή του “μετριοπαθούς” Δημήτριου Κουτσούμπα στη θέση του Γενικού Γραμματέως του σταλινικού απολιθώματος, προξένησε όψιμο ενθουσιασμό στους ακροδεξιούς αντικομμουνιστές. Ο Δημήτριος Κουτσούμπας προέρχεται από μια οικογένεια σκληροπυρηνικών κομμουνιστών από την ευρύτερη περιοχή της Φθιώτιδος. Η αλλαγή στην ηγεσία του Κ.Κ.Ε., επέφερε αλλαγή στην συνθηματολογία και την πολιτική τακτική και οργάνωση του Κ.Κ.Ε. Διά στόματος του ειπώθηκαν εμφυλιοπολεμικές προτροπές του τύπου Ο λαός, η νεολαία, το εργατικό κίνημα πρέπει να τους απομονώσει τελείως, εδώ και τώρα, κάνοντας πράξη τα λόγια του ποιητή "τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον”, “Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά” και “Το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει”. Οι προτροπές είναι ακριβώς οι ίδιες με εκείνες του πρώην Γενικού Γραμματέως του Κ.Κ.Ε Νίκου Ζαχαριάδη το 1946. Επί ημερών Δημητρίου Κουτσούμπα, απεκαταστήθη ο Νίκος Ζαχαριάδης, ενώ επισήμως πολιτικό μνημόσυνο διοργανώθηκε και τελέσθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών για τα 40 χρόνια από τον θάνατό του. Σήμερα, λίγες μόλις ημέρες μετά την μαφιόζικη και κατά παραγγελία εκτέλεση των δύο Ελλήνων και τον βαρύτατο τραυματισμό ενός ακόμη, ο Δημήτριος Κουτσούμπας, καλεί τον κομματικό στρατό του “Να επαγρυπνεί με αφορμή το φονικό στο Ηράκλειο”. Ας μην ξεχνούμε πως και η πρώην καραμανλικιά Λιάνα Κανέλλη, μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε δηλώσει ότι “Aπό το Πέραμα μέχρι το Κερατσίνι, φασίστας δεν θα μείνει”, αφήνοντας επικρεμάμενες απειλές να αιωρούνται. Ας μην μας διαφεύγει το γεγονός πως η βαριά δίωξη κατά του νομίμου πολιτικού κόμματος Χρυσή Αυγή ξεκίνησε μετά το συμβάν στο Πέραμα, όπου φέρεται να εδάρησαν μέλη του συνεργείου αφισοκολλητών του Περισσού από “Μέλη της Χρυσής Αυγής”. Έκτοτε ξεκίνησε μια βεντέτα μεταξύ Κ.Κ.Ε., κυβέρνησης, συμφερόντων και πολλών άλλων αφανών και μη δυνάμεων.




ΥΓ1: Αλλαγή πλεύσης και από τον ιστότοπο Zougla.gr. Έπειτα από την ανακοίνωσή μας “Οι Ήρωες δεν πεθαίνουν ποτέ”, το κλίμα στα γραφόμενά του άλλαξε ριζικά. Απ’ την Σέχτα Επαναστατών οι εκτελεστές του Νέου Ηρακλείου μετατοπίστηκαν εν μια νυκτί στους Ρώσους εισαγόμενους εκτελεστές. Βολικό σενάριο για όλους. Πριν από μερικούς μήνες, ένα αρκετά ύποπτο περιστατικό συνέβη στην περιοχή της Βαρυμπόμπης, οπόταν εκλάπη το αυτοκίνητο του Ταρζάν και κατόπιν παρατήθηκε απ’ τους ληστές στο ρέμα Κρυονερίου. Και τότε και τώρα η μεθοδολογία των δραστών και η σύγχυση που προκλήθηκε και στις δύο δολοφονίες, Γκιόλια και Νεκτάριου Σάββα, είναι χαρακτηριστική…



ΥΓ2: Άνθρωποι των διωκτικών αρχών της χώρας ήταν παρόντες στον τόπο του εγκλήματος όπου παρακολουθούσαν από απόσταση την διεξαχθείσα τρομοκρατική επίθεση;
ΥΓ3: Πως εξηγούν οι διωκτικές αρχές ότι σχεδόν σε όλες τα μεγάλα τρομοκρατικά χτυπήματα οι δράστες γνωρίζουν λεπτομέρειες που δεν μπορούν να γνωρίζουν μη έχοντας αλληλεξάρτηση με το εσωτερικό υπηρεσιών ασφαλείας;


Η ιστορία διδάσκει. Αρκεί να λαμβάνουμε τα μηνύματα των καιρών. Είμαστε έτοιμοι! Ποτέ ξανά Κομμουνισμός! Η κατοχή διδάσκει πως σε μια χώρα όπου έχει διαρρηχθεί η κοινωνική συνοχή και η ολική κατάρρευση είναι προ των πυλών, εκείνος ο οποίος εποφθαλμιά στην υπερκέραση του γκρεμισμένου τοπίου είναι και εκείνος ο οποίος το είχε προκαλέσει…


ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ


ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ