Η τέχνη της επιβιώσεως είναι να καταφέρει κανείς να μείνει ζωντανός. Σε περίπτωση φυσικής καταστροφής, κάθε άτομο πρέπει να φέρει ένα σακίδιο πλάτης με είδη εκτάκτου ανάγκης. Πρέπει να περιλαμβάνει ένα μικροσκοπικό φακό (με εφεδρικές μπαταρίες), μία μικρή πυξίδα, έναν χάρτη, αδιάβροχα σπίρτα, στεγνό πανί (για να χρησιμοποιηθεί οποτεδήποτε ως προσάναμμα), ένα μεγάλο μαχαίρι-ματσέτα, μεγάλες πλαστικές σακούλες απορριμμάτων ή στεγανοποιήσεως των τροφίμων (για να χρησιμοποιηθούν ως καταφύγιο σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης, για καμουφλάζ κι ως κουβέρτα), μία επιφάνεια από φύλλα αλουμινίου, ένα μεταλλικό δοχείο (για να μαγειρέψει κανείς, να συλλέξει το νερό και σε περίπτωση που χρειαστεί κάποιο σινιάλο), λεπτές νάιλον κάλτσες (το νάυλον μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πιάσει κανείς ψάρια, ως φίλτρο για το νερό, να τρίψει τις επιφάνειες και ν' αποθηκεύσει πράγματα), δύο λίτρα νερό (σημειώστε ότι το νερό ζυγίζει περίπου 60 γαλόνια ανά τετραγωνικό πόδι), αποξηραμένα κατά προτίμηση υψηλής ενέργειας τρόφιμα, χρήματα, μαλακές ωτοασπίδες (για να κοιμηθεί κανείς όταν βρίσκεται σε μία ζώνη μάχης). Τα βασικά της επιβιώσεως είναι η φωτιά, το νερό, τα τρόφιμα. Όταν κανείς υποχρεούται να επιβιώσει με κάθε μέσο, οφείλει να δείξει προνοητικότητα, ώστε να προστατεύσει τον εαυτό του απ' τις επικείμενες καταστροφές, κάτι το οποίο είναι από μόνο του επικίνδυνο.
Το 1499, ένας Γερμανός αστρολόγος ονόματι Johannes Stoeffler ισχυρίστηκε ότι ένας συνδυασμός πλανητών θα προκαλούσε μεγάλη πλημμύρα στις 20 Φεβρουαρίου του 1524. Ο ευγενής Count von Iggleheim για να προετοιμαστεί για την επικείμενη καταστροφή, έχτισε μία τριώροφη κιβωτό για την οικογένειά του. Η προνοητικότητά του απεδείχθη σωτήριος. Παραδόξως, καταρρακτώδεις βροχές έπληξαν την Ευρώπη στις 20 Φεβρουαρίου του 1524. Ο όχλος προσπάθησε να εισέλθει στην κιβωτό άτακτα και πολλοί σκοτώθηκαν, μεταξύ αυτών κι ο ίδιος ο κατασκευαστής της. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι πρέπει να υπάρχει προνοητικότητα, ώστε να μπορούν να σωθούν άπαντες οι πληγέντες. Δηλαδή η υποδομή, ώστε ν' αποφευχθούν όσα συνέβησαν τότε. Οι άνθρωποι λογίζονται ως τροπικά ζώα απ' την ίδια τη φύση. Οι άνθρωποι χρειάζονται την τεχνογνωσία (φωτιά, ένδυση, στέγη) προκειμένου να ζήσουν σε κρύες περιοχές.
Ως γνωστόν η φωτιά χρειάζεται οξυγόνο κι εύφλεκτο υλικό. Ανάβετε πάντοτε με προσάναμμα και στη συνέχεια μ' αυτό ανάβετε τη κυρίως φωτιά σας. Φροντίστε να διαμορφώσετε 'φωλιά', όπου θα ρίξετε το προσάναμμά σας το οποίο πρέπει να είναι κατά το δυνατό από εύφλεκτα υλικά, όπως πευκοβελόνες, φύλλα, ροκανίδια, βαμβάκι, χαρτί. Φωτιά μπορείτε να προκαλέσετε δια της τριβής, όπου παράγεται θερμότητα ή σπινθήρας ή με τη συγκέντρωση φωτός ή με ηλεκτρική ενέργεια ή με χημικά μέσα. Όταν θέλετε ν' ανάψετε φωτιά, τοποθετήστε μπαταρίες τύπου 'C' σε μία σειρά. Οι μπαταρίες 'C' (R14 μπαταρία) είναι το τυποποιημένο μέγεθος που χρησιμοποιούνται σ' εφαρμογές μεσαίας αποστραγγίσεως, όπως είναι τα παιχνίδια και τα μουσικά όργανα.
Ορισμένες προτεινόμενες μέθοδοι:
α) Με συρματάκι κουζίνας και μπαταρία πλακέ (εκμεταλλευόσαστε την ηλεκτρική ενέργεια)
Είναι ο ευκολότερος τρόπος πρόκλησης φωτιάς καθώς τρίβετε την πλακέ μπαταρία στο συρματάκι της κουζίνας αυτό που μοιάζει με τσόχα γιατι υπάρχουν και σύγχρονα πιο χοντρά που είναι σαν μεταλλικές μπούκλες. Το συρματάκι πιάνει αμέσως φωτιά διότι οι δύο πόλοι της μπαταρίας βραχυκυκλώνουν στη συρματένια τούφα απ' την οποία αποτελείται το συρματάκι και προκαλείται σπινθήρας ο οποίος καίει τις πολύ λεπτές τρίχες απ' τις οποίες αποτελείται ο σπόγγος.
β) Με κουτάκι μπύρας ή αναψυκτικού (εκμεταλλευόσαστε την ηλιακή ενέργεια) Το κάτοπτρό σας είναι το κουτάκι μπύρας ή αναψυκτικού. Χρειαζόσαστε μία μικρή προετοιμασία. Πρέπει να φτιάξετε μία 'φωλιά', όπου θα βάλετε μέσα το προσαναμμά σας. Αυτό μπορεί να γίνει είτε κάνοντας μία φωλιά από πευκοβελόνες ή απο μονωτικό υλικό εσωτερικής επένδυσης ρούχου, ή από λωρίδες χαρτιού ή μέσα σ' ένα άλλο κουτί να ρίξετε ροκανίδια ή ξερά φύλλα τεμαχισμένα ή τα πιο παραπάνω υλικά. Καθαρίζετε πολύ καλά την κοίλη βάση του κουτιού μπύρας ή αναψυκτικού ώστε να γυαλίσει. Γι' αυτό μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οδοντόπαστα. Εφόσον αυτή γυαλίσει θα χρησιμοποιήσετε τη βάση ως κάτοπτρο. Θα χρειαστείτε ένα μικρό κομμάτι απ' το προσάναμμα σαν φυτίλι. Εστιάζετε τη βάση του κουτιού στον ήλιο ώστε να κατοπτρίζεται ακριβώς στο κέντρο του και πλησιάζουμε το φυτίλι σε τέτοια απόσταση ώστε να δείτε να εστιάζεται το ηλιακό φώς σ' ένα σημείο στο σώμα του. Σε λίγο χρόνο το φυτίλι μας θα αναφλεγεί λόγω αντανακλάσεως θερμότητος. Το ρίχνετε στη φωλιά σας και φυσάτε ελαφρά, ώστε να το αναφλέξετε.
γ) Με τη χρήση ενός φακού (εκμεταλλευόσαστε την ηλιακή ενέργεια) Με το φακό μπορείτε να προκαλέσετε φωτιά τόσο με τη βοήθεια του ήλιου όσο με τη βοήθεια του ρεύματος που παρέχουν οι μπαταρίες, αλλα στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να βραχυκυκλώσει ο φακός και να καταστραφεί. Η πρώτη περίπτωση είναι πανομοιότυπη με την προηγούμενη με το κουτάκι της μπύρας, αλλα εδώ χρησιμοποιείτε το κάτοπτρο του φακού το οποίο το αποσυνδέετε και εστιάζετε το φυτίλι μέσα απ' την τρυπούλα που έχει στο κέντρο του βρίσκοντας το σημείο στο οποίο συγκεντρώνονται οι ακτίνες του ηλίου που ανακλώνται. Η δεύτερη περίπτωση είναι επί της ουσίας μία παραλαγή της πρώτης, όπου βάζετε το συρματάκι κουζίνας στα ελάσματα που πατάει το λαμπάκι του φακού κι απλά πατάτε το κουμπί ώστε ν' ανάψει ο φακός.
δ) Με τη χρήση ενός προφυλακτικού και νερού (εκμεταλλευόσαστε την ηλιακή ενέργεια) Το προφυλακτικό μπορεί να σας σώσει τη ζωή και υπό μία άλλη έννοια που μπορεί να μην έχετε σκεφθεί. Μ' αυτό μπορείτε να μεταφέρετε μέχρι και 1,5 λίτρο νερό. Επίσης μπορεί να σας βοηθήσει ν' ανάψετε μία φωτιά. Γεμίστε το νερό και χρησιμοποιήστε το ως μεγενθυντικό φακό, όπως κάνατε και στο σχολείο για να κάψετε το προσάναμμά σας.
ε) Με την τριβή Ο δύσκολος τρόπος είναι να στρίψεις ενα καλάμι σε μία ξύλινη βάση. Ευκολότερος είναι να κάνεις ένα τόξο για να στρίψεις το καλάμι στη ξύλινη βάση. Και στις 2 περιπτώσεις απαιτείται μία 'φωλιά' για το προσαναμμά σας. Να έχετε φτιάξει μικρά ροκανίδια ή προσανάμματα από ξεραμένα φύλλα. Να έχετε βρει ενα ξερό κομμάτι ξύλου και να φτιάξετε μία βάση στην οποία θα δημιουργήσετε μία υποδοχή για το καλάμι σας. Το καλάμι να είναι λίγο μυτερό για να μη φεύγει απ' την τρύπα. Αν θέλετε να φτιάξετε τόξο θα χρειαστείτε το λιγότερο ένα κορδόνι κι ένα ευλύγιστο κλαδάκι. Ο σκοπός είναι να δημιουργήσετε με τη τριβή μια καύτρα που θα τη ρίξετε στη φωλιά σας. Στη περίπτωση που θέλετε να κάνετε χρήση του τόξου χρειαζόσαστε ένα 'κύπελο' (από ξύλο) για να καλύψετε την επάνω πλευρά απ' το καλάμι, ώστε να το πιέσετε με το ένα χέρι, ενώ με τ' άλλο να δώσετε την κίνηση στο τόξο. Η μέθοδος είναι ιδανική ιδιαίτερα όταν δεν έχετε άλλα υλικά κοντά σας ή έχει πέσει η νύχτα.
στ) Με χημικά μέσα Υπάρχουν χημικά υλικά που δεν μπορείτε να τα βρείτε ελεύθερα προκειμένου να τ' αναμίξετε για ν' ανάψετε μία φωτιά. Το πιο γνωστό είναι το υπερμαγγανικό κάλιο το οποίο αν αναμίξετε με γλυκερίνη και προσθέσετε 1-2 σταγόνες νερό αναφλέγεται. Την σκόνη υπερμαγγανικού καλίου την βρίσκετε στα φαρμακεία. Αντί της γλυκερίνης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μερικές σταγόνες HCl (υδροχλωρικού οξέος) που βρίσκεται στις μπαταρίες αυτοκινήτου ή σε ισχυρά καθαριστικά.
ζ) Με μία πατάτα (εκμεταλλευόσαστε την ηλεκτροχημική ενέργεια) Πάρτε μια πατάτα, λίγο αλάτι, λίγο οδοντόπαστα, δυο κομματάκια σύρμα κι ένα εύφλεκτο υλικό όπως βαμβάκι. Κόψτε τη πατάτα στη μέση. Στο ένα μισό φτιάξτε μία κοιλότητα και ρίξτε μέσα μια κουταλιά αλάτι και λίγη οδοντόπαστα ανακατέψτε τα, ώστε να γίνουν μία κρέμα. Στο άλλο μισό διαπεράστε τα καλώδια σε δύο παράλληλα σημεία ώστε οι ακροδέκτες να προεξέχουν απ' τη μία κι απ' την άλλη πλευρά. Καπακώστε το ένα κομμάτι με τ' άλλο, ώστε αυτό με την 'κρέμα' να είναι η βάση και τ' άλλο με τα καλώδια να είναι το καπάκι, προσέχοντας να βυθίσετε τα καλώδια στην 'κρέμα'. Αφήστε για 5 λεπτά να γίνει η ηλεκτροχημική αντίδραση. Στα καλώδια που εξέχουν πλησιάστε το βαμβάκι κι ενώστε τα καλώδια σ' αυτό. Ρίξτε τη φωτίτσα σας στην 'φωλιά' που πάντα πρέπει να έχετε προετοιμάσει.
Η τέχνη των Ινδιάνων 'Cheyenne' ήτο ν' ανάβουν φωτιά με την τριβή λεπτών ράβδων ξύλου. Εάν η μέθοδος ακούγεται ξεπερασμένη, σημειώστε ότι εμπρηστές έχουν προκαλέσει δασικές πυρκαγιές, απλώς αφήνοντας μισογεμάτα βάζα νερού σε περιοχές με γρασίδι. Στην αναζήτηση τροφής για τ' άγρια φυτικά τρόφιμα, αποφύγετε οτιδήποτε έχει γαλακτώδες σφρίγος (πικραλίδες, οι οποίες είναι θρεπτικές αποτελούν εξαίρεση). Αποφύγετε τα κόκκινα φυτά, τα φρούτα χωρίζονται σε 5 τμήματα, κάτι που μυρίζει σαν πικρό αμύγδαλο ή ροδάκινο, γρασίδι κι άλλα φυτά με μικρές ακίδες στους μίσχους ή στα φύλλα κι όλα τα φυτά που παράγουν ένα ξηρό, τσούξιμο ή κάψιμο στο δέρμα ή την γλώσσα. Επίσης, αποφύγετε όλα τα παλιά και μαραμένα φύλλα. Τα φύλλα από μερικά δέντρα και τα φυτά ν' αναπτύξουν θανατηφόρο υδροκυάνιο, όταν μαραθούν. Μην τρώτε μανιτάρια. Για τα λίγα θρεπτικά συστατικά που περιέχουν τα μανιτάρια δεν αξίζει το ρίσκο. Να θυμάστε ότι 5 μπούσελ ρυζιού μπορούν να θρέψουν ένα άτομο για 1 ολόκληρο χρόνο. Αρκεί να υπολογίσετε ότι 1 μπούσελ ισοδυναμεί με 45 λίβρες. Τα μπιζέλια, οι φακές, τα φασόλια, ορισμένα είδη τους, περιέχουν τοξικές ουσίες. Όταν τα όσπρια αποτελούν μεγάλο μέρος της διατροφής ενός ατόμου, οι τοξίνες μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στην υγεία του. Παν μέτρον άριστον. Το άτομο όταν καταναλώνει ποσότητες δυσανάλογες εν σχέσει προς άλλες τροφές, κινδυνεύει από λαθυρισμό. Ο λαθυρισμός είναι μία ασθένεια που προκαλείται από μπιζέλια του είδους Lathyrus. Προκαλεί παράλυση των ποδιών σε ευπαθή άτομα και πιστεύεται ότι προκαλείται απ' ένα παράγωγο ενός αμινοξέος (βήτα- (N)-οξαλυλ-άμινο- L -αλανινικό οξύ) . Η τοξίνη βρίσκεται μόνο σε μπιζέλια του είδους Lathyrus (L. sativus, L. cicera, L. clymenun) που δεν είναι βρώσιμα. Τα βρώσιμα μπιζέλια είναι των ειδών Cicer, Glycine, Phaseolus, Pisum και Vigna και δεν περιέχουν την τοξίνη. Στα μη βρώσιμα μπιζέλια του είδους Lathyrus περιλαμβάνονται τα μοσχομπίζελα που είναι διακοσμητικά και καλλιεργούνται για τα αρωματικά τους άνθη. Η ασθένεια κάποτε εξαπλωνόταν στη Ευρώπη, τη Βόρια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Άπω Ανατολή, σήμερα περιορίζεται μόνο στην Ινδία, το Μπανγκλαντές και την Αιθιοπία. Σ' αυτές τις περιοχές όπου τα τρόφιμα δεν επαρκούν, αρκετοί άνθρωποι αναγκάζονται να τρώνε τα μη βρώσιμα μπιζέλια (Lathyrus sativus) που συγχέονται με τα ευρέως διαδεδομένα ρεβίθια (Cicer arietinum). Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων μη βρώσιμων ρεβιθιών χωρίς μαγείρεμα κατηγορείται για εξάρσεις λαθυρισμού στην Ινδία. Όταν είναι καλομαγειρεμένα είναι ασφαλή για κατανάλωση, καθώς το μαγείρεμα καταστρέφει την τοξίνη. Όταν κυνηγάτε άγρια ζώα απαιτείται μεγάλη προσοχή στο κρέας τους, όσο και στην ευκολία με την οποία μπορείτε να τα σκοτώσετε. Η πιθανότητα να είναι άρρωστα αυξάνεται κατά πολύ. Τα κουνέλια και τα κοτόπουλα είναι πιο αποτελεσματικά όσον αφορά την παραγωγή τροφίμων. Στο 18ο αιώνα, τα αρούρια στις φυτείες ζαχαροκάλαμου θεωρούνταν λιχουδιά στη Τζαμαϊκα. Οι Αζτέκοι στο Μεξικό κατανάλωναν μυρμήγκια, νερόμυγες, άσπρα σκουλήκια, γυρίνους. Τα βοοειδή θεωρούνται επικίνδυνα.
Τα μέλη της φυλής των Μασάι της Αφρικής, για παράδειγμα, ζουν αποκλειστικά με το αίμα των αγελάδων τους, το οποίο αναμιγνύουν με το γάλα και κάποια ούρα. Όσον αφορά το κρέας, υπάρχει ένα όριο στην ποσότητα που μπορούν να καταναλώσουν, ώστε να παραμείνουν υγιείς. Η ηπατική λειτουργία είναι τεταμένη, όταν οι πρωτεΐνες κρέατος αποτελούν περισσότερο απ' το 50% των ημερήσιων θερμίδων που δέχεται ο οργανισμός για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, ειδικά αν το κρέας είναι χαμηλό σε λιπαρά. Σύμφωνα μ' ένα ρητό 'μια διατροφή που αποτελείται μόνον από άπαχο κρέας αρκεί για να σκοτώσει έναν άνθρωπο σε διάστημα λίγων εβδομάδων'. Ο διάσημος εθνολόγος Vilhjalmur Stefansson σ' ένα πείραμά του έδειξε πως ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει υγιεινά καταναλώνοντας λίγο κρέας και λίπος για 1 ολόκληρο χρόνο, εάν το 25% των θερμίδων προέρχονται από πρωτεΐνες και το 75% των θερμίδων προέρχονται από λίπος. Όλως παραδόξως, το λίπος είναι απαραίτητο για την καλή υγεία. Το λίπος είναι μία κρίσιμη πηγή βιταμινών και λιπαρών οξέων κι είναι μία εξαιρετικά συμπυκνωμένη πηγή ενέργειας. Ειδικότερα, οι γυναίκες έχουν ένα κρίσιμο όριο λίπους και χρειάζονται τ' αποθέματα λίπους στο σώμα τους για να παράγουν ωάρια. Ότι τα κουνούπια οσμίζονται το λίπος στην επιφάνεια του δέρματος και τσιμπούν από προτίμηση, αυτό αποτελεί δείγμα υγείας του οργανισμού. Τα κουνούπια δεν προτιμούν τα πτώματα.
Το νερό είναι απαραίτητο στον άνθρωπο. Δίχως νερό ο άνθρωπος αφυδατώνεται και πεθαίνει. Πέραν αυτού, ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει δίχως τροφή για 3 εβδομάδες. Δίχως νερό μπορεί να ζήσει μονάχα για 3 ημέρες. Τα συμπτώματα της αφυδατώσεως είναι τα σκούρα ούρα, η ναυτία και ο φρικτός πονοκέφαλος. Όσοι κληθούν να επιβιώσουν υπό δυσχερείς συνθήκες σπάνης, οφείλουν να εστιάσουν την προσοχή τους σε 3 σημάδια. Το καλύτερο προς κατάποση είναι το νερό της βροχής. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το νερό που συλλέχθηκε από βλαστώδεις εκτάσεις, καθώς μπορεί να έχει τοξικότητα. Το νερό ορμητικών ποταμών, όπου υπάρχει πετρώδες έδαφος ή άμμος στο βυθό τους είναι πόσιμο τις περισσότερες φορές. Προληπτικώς οφείλετε να βράσετε το νερό με κάποιο τρόπο για 30 λεπτά της ώρας. Το θαλασσινό νερό μπορεί να προκαλέσει ζημία στα νεφρά. Όταν βρεθείτε σε μία παραλία, σκάψτε μία γούρνα στο έδαφος, ώστε να φιλτράρετε το νερό που έχετε συλλέξει. Το καθαρό νερό θα παραμείνει στην επιφάνεια, ενώ το θαλασσινό θα πάει στον πάτο. Οι ιοί που υπάρχουν μέσα στο νερό μπορούν να σκοτωθούν μονάχα με το βράσιμό του. Άλλη μέθοδος καθαρισμού του νερού είναι να τοποθετήσετε 2-3 σταγόνες ιώδιο σε κάθε τέταρτο γαλονιού του νερού. Αφήστε το μείγμα απείραχτο για 30 λεπτά. Να θυμάστε ότι το ιώδιο προκαλεί αναθυμιάσεις και μπορεί να είναι τοξικό όταν βρίσκεται σ' ένα κλειστό χώρο Άλλη ακόμη μέθοδος για την απολύμανση του νερού είναι να προσθέσετε 16 σταγόνες λευκαντικό χλώριο (4-6% υποχλωριώδες νάτριο) σε κάθε γαλόνι νερού. Ένα κουταλάκι του γλυκού ανά 5 γαλόνια. Τα απόβλητα πρέπει να βρίσκονται σ' απόσταση τουλάχιστον 100 γιάρδες απ' την παροχή του νερού.
Αυτά για την ώρα...
