Στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε δημοσιεύσει κάποιες θέσεις της οργάνωσής μας σχετικά με την ερμαφρόδιτη κατάσταση που επικρατεί εδώ και δεκαετίες στις τάξεις της ελληνικής νεολαίας κι όχι μόνον σε σχέση με τον οπαδισμό και το αγελαίο πνεύμα του χουλιγκανισμού. Την αρχή έκαναν οι ερμαφρόδιτες ιδεολογίες μετά το τέλος των παραδοσιακών ιδεολογιών. Τότε αναφερθήκαμε ειδικά στην διάκριση μεταξύ πολιτικών στρατιωτών και αγελαίων χούλιγκαν. Ανατρέξατε για περισσότερα στην ανάρτησή μας 'Πολιτικοί Στρατιώτες, όχι αγελαίοι χούλιγκαν'.
Από ιδρύσεως της οργάνωσης μπήξαμε βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο, δεν μασήσαμε στο ελάχιστο τα λόγια μας κι ακόμα περισσότερο δεν κάναμε ούτε βήμα πίσω στις επιλογές μας. Διαλέξαμε τον ριζοσπαστικό δρόμο και σε αυτόν πορευόμαστε παρά τις όποιες αντιξοότητες. Διαλέξαμε την οδό της ολομέτωπης σύγκρουσης και συνεχίζουμε. Σήμερα η πατρίδα, η αξία της οποίας μετριέται στις πέτρες της, πότιστηκε από ποταμούς αίματος που έχυσαν οι πρόγονοι μας εποικίζεται συστηματικά, η αποκτηνωμένη ελληνική κοινωνία καθεύδει, εμείς μιλήσαμε απευθείας στην καρδιά του Έλληνα. Ενώ κάποιοι 'συμπατριώτες' μας έχουν επιλέξει την αδιαφορία και την απάθεια ως κοινωνική και πολιτική στάση εμείς παλεύουμε με νύχια και δόντια απ' άκρου εις άκρον της πατρίδας με ελάχιστα μέσα. Ένα σύμπτωμα της τεχνολογικής δικτατορίας είναι τα καθεστωτικά μέσα που αποκρύπτουν ότι προκαλεί εθνική υπερηφάνεια και αναγάγουν σε είδηση της ημέρας οτιδήποτε ανάξιο λόγου. Για παράδειγμα, αποσιωπήθηκε σκοπίμως από το σύνολο των μέσων ενημέρωσης η συγκινητική δράση Ελλήνων Βορειοηπειρωτών για την εμψύχωση των εκεί εναπομείναντων Ελλήνων που κρατούν την ελληνική σημαία ψηλά για τα 100 χρόνια από τον Αυτονομιακό Αγώνα της Βορείου Ηπείρου! Οι κατ' ομολογίαν τους 'ελεύθεροι Έλληνες' αναπαύονται στα αμαχητί κεκτημένα τους, ενώ κάποιοι άλλοι Έλληνες δίνουν μάχες για την πραγματική λευτεριά.
Η αδυναμία διάκρισης μεταξύ της πολιτικής συνειδητότητας και δραστηριότητας και του αγελαίου-κατευθυνόμενου χουλιγκανισμού καλλιεργείται σκόπιμα-συστηματικά απ' την ίδια την Δημοκρατία. Δεν χρήζει άλλου σχολιασμού η εικόνα των δημοσιογράφων και των πολιτικών κι άλλων 'επιφανών ανδρών' που έχουν μετατρέψει την πατρίδα μας σε ένα κυριολεκτικά απέραντο φρενοκομείο, όπου κανείς αδυνατεί να διακρίνει την φυλετική ή την πολιτική ταυτότητα του άλλου, όπου επιδίδονται σε αίσχη κι ύβρεις εντός κι εκτός γηπέδων. Ως εκ τούτου, η εικόνα του 'ελληνικού' κοινοβουλίου απέχει ελάχιστα από την εικόνα που παρουσιάζει μία τυπική συνέλευση οπαδικού συνδέσμου. Η οχλαγωγία της εβραϊκής Συναγωγής και το άγραφο δίκαιο της αγέλης επικρατούν σε κάθε οργανωμένη δομή που υφίσταται αυτή την στιγμή στην κοινωνία. Απ' ό,τι όλα δείχνουν, οι 'κύριοι' αυτοί εφαρμόζουν κατά γράμμα όσα καταγράφει ο Γερμανός, μαρξιστής, κοινωνικός ψυχολόγος Gerhard Vinnai στο δοκίμιό του 'Το ποδόσφαιρο ως ιδεολογία'. Μην τρέφετε αυταπάτες. για το ότι σε μία εβραιοποιημένη υπανάπτυκτης κοινωνίας μαζικού ελέγχου-συνάμα κοινωνίας αναπτυγμένης ιδιωτικής σφαίρας, όλα τα παραμάγαζα δεν είναι τίποτα άλλο από παρασυναγωγές, παραρτήματα των εβραϊκών Συναγωγών. Τα κόμματα, οι οπαδικοί σύνδεσμοι, οι πολιτικές οργανώσεις είναι ένα και το αυτό. Κατακερματισμένες φωνές στην υπηρεσία του δυνάστη. Οι αδέσμευτες φωνές που έχουν πέσει θύματα των ανωτέρω δομών συνθλίβονται συναισθηματικά, διαπιστώνοντας ολοένα περισσότερο πως η άποψή τους χάνεται στο όνομα της ακολουθίας της 'no politica' γραμμής που εκφέρεται εκ των άνωθεν.
Είναι προφανές πως αρκετοί θα ενοχληθούν απ' τα γραφόμενά μας, ωστόσο αυτό δεν είναι ικανό σε καμία των περιπτώσεων να επιβάλει την δική του γραμμή πολιτικής ορθοδοξίας και να αποτρέψει τον εμπεριστατωμένο πολιτικό λόγο. Δεν ανήκουμε σε κανένα μαντρί, δεν εξυπηρετούμε άλλα συμφέροντα πέραν των εθνικών. Πολεμούμε με κάθε μέσο τις ελληνόφωνες ανθρωποστιβάδες που κρύβονται τόσο στις γιάφκες όσο στις ίδιες τις διακηρύξεις του εχθρού. Γιάφκες δεν είναι μονάχα τα αντιεξουσιαστικά στέκια, οι αποθήκες που κάποιοι κρύβουν τον παράνομο οπλισμό τους, τα λάφυρα των επαναστατικών απαλλοτριώσεων ή άλλες υποδομές που προωθούν τον ανθελληνισμό στην ελληνική κοινωνία. Τον εχθρό μας τον χτυπούμε όπου κι αν κρύβεται. Η μεγαλύτερη επίσημη τρομοκρατική γιάφκα βρίσκεται στην πλατεία Συντάγματος και στους πέριξ αυτής δρόμους. Τα 'ηλεκτρονικά σεντόνια' μπουρδολογίας που παρατηρούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λόγω της παραχωρηθείσας (κι όχι κατακτηθείσας) 'ελευθερίας της γνώμης' που καλλιεργείται από το ίδιο το εβραϊκό σύστημα, αποσκοπούν στην επιβολή πολιτικής ορθότητας και στην αποσιώπηση των υγιών απόψεων. Υπάρχουν οι απόψεις που απαγορεύονται κι οι απόψεις που επιτρέπονται. 'Η ελευθερία που δίνεται, που προσφέρεται, δεν είναι ελευθερία αλλά κλεμμένο εμπόρευμα' είχε πει ο Μαξ Στίρνερ. Είναι οι 'politically correct' κι οι 'politically incorrect' απόψεις στη γλώσσα τους. Ό,τι συμβαίνει σε κάθε πεδίο κοινωνικής δραστηριότητας, το ίδιο συμβαίνει και στο επίπεδο του οπαδισμού. Χάρη στη σύγχυση που επικρατεί, η αδυναμία επιβολής πρακτικών λύσεων κυριαρχεί. Το σύστημα του ανίερου 'διαίρει και βασίλευε' διαιρεί τους ανθρώπους σε κατηγορίες, όπου οι μεν αντιμάχονται τους δε, δίχως να γνωρίζουν ποιός είναι ο κοινός εχθρός ή αυτός που υποδαυλίζει την μεταξύ τους σύγκρουση. Ο υποκινητής της σύγκρουσης τρίβει τα χέρια του από το παρασκήνιο της ιστορίας. Στην σημερινή απολίτικη κοινωνία των αγανακτισμένων πολιτών χωρίς ταυτότητα κι ιδεολογία, τα συστημικά κοινοβουλευτικά κόμματα άδραξαν την ευκαιρία να μετασχηματιστούν σε πιο 'light' για να μην οδηγηθούν νομοτελειακά στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Προφανέστατα διδάχθηκαν από την εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος των πολωμένων σχηματισμών, όπου οι συγκρούσεις μεταξύ πασόκων και νεοδημοκρατών αρκετά χρόνια μετά το πέρας των συγκρούσεων 'αριστερών' και 'δεξιών' του 'εμφυλίου' δεν απέχουν από τις συγκρούσεις 'βάζελων' και 'γαύρων', 'τούρκων' και 'σκουληκιών'. Η διχόνοια που καλλιεργείται από το ίδιο το κράτος-ρυθμιστής των κοινωνικών διενέξεων, εντάσσεται στο πνεύμα του 'διαίρει και βασίλευε'. Το αυταρχικό κράτος του Μάξ Χορκχάιμερ υψώνεται σε ρυθμιστή των διενέξεων. Με άλλα λόγια το κράτος πάντοτε κερδίζει από την συντριβή των 'από τα κάτω'. Εστιάζουμε στο 'αν' οι άνθρωποι είναι ικανοί να αποτινάξουν μία για πάντα τα δεσμά του σάπιου κράτους κι αποφασίσουν να ζήσουν κοινοτικά κι ελεύθερα.
Για λόγους προσαρμοστικότητας στο πνεύμα των καιρών, οι αθλητικοί σύλλογοι υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν αδιαμαρτύρητα την γραμμή του 'no politica'. Η έννοια του 'no politica' πρέπει να ιδωθεί όπως αυτή του 'no racism'. Στη λογική του συστήματος οι άνθρωποι στο παγκοσμιοποιημένο πλανητικό χωρίο δεν πρέπει να έχουν ιδιαίτερη ταυτότητα. Πολυπολιτισμικότητα. Τα γήπεδα, όπως κι όλοι οι χώροι κοινωνικής εκτόνωσης και δικτύωσης αποτελούν πρόσφορα πεδία προπαγάνδας κι οι διεθνιστές το έχουν καταλάβει πολύ καλά. Πολλοί ισχυρίζονται πως οι οπαδοί πρέπει να είναι πολιτικοποιημένοι, δίχως να διευκρινίζουν τι είδους πολιτικοποίηση μπορεί να είναι αυτή. Για το σκοπό αυτό έχουν έτοιμη και την συνταγή. Να τους κατευθύνουν κατά το δοκούν. Να τους ορίσουν και να τους επιβάλουν τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται εντός κι εκτός γηπέδων-επιχειρήσεων. 'Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα', όπως έγραψε στη 'Φάρμα των Ζώων' ο Τζώρτζ Όργουελ. Τα κόμματα είναι κι αυτά με τη σειρά τους μία μεγάλη φάρμα, όπου σε αυτά βρίσκουν καταφύγιο τα κοινωνικά ζώα, οι άνθρωποι. Αποτελούν την παγίδα για να αναδυθεί μία σταλινικού τύπου δικτατορία, όπως εύστοχα περιγράφεται από τον Όργουελ. Το ίδιο συμβαίνει με τα γήπεδα. Είναι οι τόποι κοινωνικής αποσυμπίεσης, όπου οι άνθρωποι εκτονώνουν την πίεση που υφίστανται καθημερινά. Ο ανήκων στην πρώην μεσαία τάξη, ο κατά φαντασίαν προλετάριος αλλά κι ο σκληρά εργαζόμενος βρίσκουν εξίσου καταφύγιο στον χώρο του γηπέδου ή οπουδήποτε αλλού. Στην ανθρώπινη ανάγκη για εκτόνωση επεμβαίνουν οι επιτήδειοι που προτείνουν τις πλέον ανώδυνες λύσεις για το σύστημα. Καλλιεργούν μία κουλτούρα, όπου βάσει της οποίας οι άνθρωποι είναι εμπορεύματα-θεάματα που πρέπει να κρίνονται διαρκώς από τους θεατές. Η κυριαρχία του χρήματος επισκιάζει οτιδήποτε υγιές.
Αυτή η πίεση από μόνη της δεν θα ήταν φυσικά αντικείμενο μελέτης αν δεν συνδυαζόταν με ένα σύνολο άλλων καταναγκασμών στην καθημερινή ζωή ή δεν κρινόταν σε σύνδεση με την ανάπτυξη ενός τρομακτικού τεχνολογικού περιβάλλοντος. Οιαδήποτε πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα δεν μπορεί να ιδωθεί ανεξάρτητα από ό,τι επικρατεί ως πνεύμα στην κοινωνία. Κατά το ίδιο πνεύμα, δεν νοείται πολιτική δραστηριότητα ή οπαδισμός δίχως την ανάλογη προπαγάνδα στο διαδίκτυο. Κανείς μετέρχεται των μέσων που όμως το σύστημα του επιτρέπει να χρησιμοποιήσει. Ο Μεγάλος Αδελφός επιτηρεί όλες αυτές τις δραστηριότητες και καθείς παίρνει ό,τι του αναλογεί. Άλλοι εισπράττουν χρήματα εις υγείαν των κοροϊδων κι άλλοι καταπίνουν αμάσητο ιδεολογικό χόρτο. Η συζήτηση στους αιρετικούς κύκλους της κοινωνίας, δηλαδή τους 'πολιτικοποιημένους' αφορά το τι είναι το 'no politica' και κατά πόσο αυτό τηρείται ή όχι. Από που εκπορεύεται το 'Άγιο Πνεύμα' του 'no politica';
Προείπαμε πως το 'no politica' είναι μία ρατσιστική/αντιρατσιστική καραμέλα. Είναι μία έκφραση του 'διαίρει και βασίλευε' που επιβάλλεται από τους νταβατζήδες της κοινωνίας. Κοινώς βρώμικος εβραϊκός αέρας κοπανιστός. Το 'no politica' αποτελεί το νέο δόγμα. Η υγιής πολιτικοποίηση ενοχλεί το σύστημα κι αποβαίνει ολέθρια όταν εξελίσσεται σε εθνικοεπαναστατική δράση. Η όλη συζήτηση περί 'no politica' ξεκίνησε λόγω της σχετικής δήλωσης του Πρόεδρου του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς, Ευάγγελου Μαρινάκη. Η δήλωση εντάσσεται στο ίδιο εννοιολογικό πλαίσιο του 'Λεφτά υπάρχουν' του Γιωργάκη Παπανδρέου, του 'Μαζί τα φάγαμε' του Θεόδωρου Πάγκαλου. Ό,τι εξέφρασε η 'Σχολή της Φρανκφούρτης' με την στοχευμένη δημιουργία κινημάτων πολιτών καθρεφτίζεται στα διάφορα ερμαφρόδιτα κινήματα του σήμερα. Στους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος, στις λαϊκες επιτροπές και συσπειρώσεις, στις λαϊκές συνελεύσεις, στις μη κυβερνητικές οργανώσεις και σε όλες τις αυτοοργανωμένες δομές 'από τα κάτω'. Τα κινήματα αυτά δεν προέρχονται από καμία ανάγκη των 'από κάτω'. Αν ονομάζονται με αυτό τον τρόπο είναι διότι κάποιοι θεωρούν πως ανήκουν στους 'από τα πάνω'. Αλλά, τους διαφεύγει το 'As Above, So Below'. Το δόγμα, διότι περί δόγματος πρόκειται, 'no politica', εκφράστηκε σκοπίμως. Το απέδειξαν κι οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Ο εκφραστής του 'no politica' είναι αυτός ο οποίος εξέλεξε με τη βοήθεια του κόσμου και στη θέση του τον νυν Δήμαρχο Πειραιά Ιωάννη Μώραλη. Συνεπώς η ίδια η κερκίδα, ο οπαδικός-φίλαθλος κόσμος που στηρίζει το εν λόγω σωματείο εκφράστηκε πολιτικά, μετατρέποντας την μάχη της κερκίδας από οπαδική σε πολιτική. Προφανώς, κι αυτό συντάσσεται σε αυτό που είχε πει ο Τσε Γκεβάρα: 'Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι, είναι ένα ακόμη όπλο για την επανάσταση'. Καμία εθνική ή κοινωνική επανάσταση βέβαια δεν έγινε κι ούτε θα γίνει ποτέ από τους καρεκλοκένταυρους. Στο μοτίβο της πολιτικής αφομοίωσης των αγανακτισμένων πολιτών στα αναδυθέντα κόμματα του πολυκομματικού κοινοβουλίου εντάσσεται κι η νέα μόδα της (α)πολιτικοποίησης εντός κι εκτός των γηπέδων. Τα κόμματα-επιχειρήσεις με τις πολλές επωνυμίες και πρόσωπα στην κοινωνία έχουν αντιληφθεί πως η μαζοποίηση είναι ένα σπουδαίο όπλο υπέρ των ιδίων. Είναι αδιάφορο που σφυγμομετριέται η μαζοποίηση. Το μείζον είναι η διοχέτευση της λαϊκής οργής σε κανάλια που ελέγχουν οι ίδιοι. Η νέα μόδα είναι η πολιτικοποίηση εντός του γηπέδου κι η αποπολιτικοποίηση εκτός γηπέδου. Το γήπεδο είναι ο τόπος επιβολής του δόγματος που ακολουθεί τον πολίτη και μετά το σφύριγμα της λήξης του εκάστοτε αγώνα. Μπορείς να σπάσεις, να φωνάξεις στη διάρκεια του αγώνα. Ο φορολογούμενος θα τα πληρώσει. Το κράτος αφήνει όλες τις υποδομές να μαραζώσουν κι έπειτα επεμβαίνει ως ρυθμιστής να επιβάλει την τάξη μέσω ιδιωτικοποιήσεων τις μεταπωλεί για να είναι βιώσιμες. Έπειτα μπαίνει και το λεγόμενο καπέλο στα πάντα κι όλοι είναι ευχαριστημένοι.
Τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνεται ολοένα και περισσότερο πως η μόδα που καλείται μοντέρνος αθλητισμός, η οποία δήθεν βρίσκει αντίσταση στο οπαδικό 'τείχος', δυναμώνει ολοένα περισσότερο με τους οπαδούς και φιλάθλους να συναγωνίζονται λυσσωδώς στην απόκτηση του καπιταλιστικού εμπορεύματος. Το γήπεδο είναι ΄,τι και το βάζο για το μέλι κι οι οπαδοί ή φίλαθλοι οι μύγες. Όσο ελκυστικότερο γίνεται το εμπόρευμα, οι έμποροι τρίβουν τα χέρια τους. Αναντίρρητα το αντίτιμο για το εισιτήριο που απαιτείται να καταβληθεί από τον οπαδό-φίλαθλο αποτελεί καπιταλιστικό εμπόρευμα, ώστε να παρακολουθήσει το θέαμα. Η σχεδιασμένη ιδιωτικοποίηση των αθλητικών σωματείων αποτελεί κομμάτι του καπιταλιστικού σχεδιασμού. Είναι η εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στους ιδιώτες, όσων δηλαδή ανήκουν στον λαό. Αφ ης παραχωρηθούν στους ιδιώτες, ο λαός πληρώνει επιπλέον για να έχει πρόσβαση σε αυτά που του ανήκουν. Αν αυτό δεν είναι το εβραϊκό σύστημα, τότε τι άλλο είναι; Η κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να μεταπωλεί ό,τι νοείται ως δημόσια περιουσία. Στο καθεστώς της ελεύθερης αγοράς του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχύει. Συνεπώς, η κυβέρνηση τακιμιάζει με τους επιχειρηματίες, ώστε να μαντρώσουν αυτοί στη θέση τους το ποίμνιον στις εξέδρες του γηπέδου. Όπως ο Καραμανλής ήθελε τους στρατιωτικούς στους στρατώνες, ώστε να μην απειλήσουν το καθεστώς, κατά τον ίδιο τρόπο οι πολιτικοί αλήτες θέλουν τους πολίτες αμέτοχους, μαντρωμένους και περιχαρακωμένους σε πολύχρωμα οπαδικά-κομματικά μαντριά. Στην εξέδρα των χρωμάτων, στις τάξεις των χούλιγκαν συνείδησης, απολύτως ελεγχόμενους. Αυτοί θεωρούν πως είναι ελεύθεροι κι απαιτούν 'ελευθερία στους οπαδούς'. Σε μία πατρίδα που βρίσκεται επισήμως υπό κατοχή οι ανεγκέφαλοι οπαδοί ή φίλαθλοι επικαλούνται την ελευθερία μίας παραχωρημένης νησίδας ελευθερίας από το ίδιο το σύστημα. Δεν πρόκειται για παραχωρημένη ελευθερία, αλλά για παραχωρημένη αποσυμπίεση που ωφελεί μονάχα το ίδιο το σύστημα. Οι πολίτες καθεύδουν, το σύστημα παραμένει αλώβητο. Η ελευθερία είναι αληθής μόνον όταν δεν παραχωρείται από την εκάστοτε διοίκηση. Ο λόγος περί ελευθερίας είναι βάσιμος όταν κανείς δεν ανήκει σε κάποιον ιδιωτικό στρατό, δεν αμοίβεται από καμία διοίκηση, δεν ακολουθεί καμία μοντέρνα μόδα, καμία οργανωμένη καπιταλιστική δομή. Δεν μπορεί κανείς να πολεμάει το σύστημα με τα μέσα που το ίδιο του δίδει. Η σοβαρότητα καταργείται από την στιγμή που κανείς δεν αντιλαμβάνεται πως ο μύθος της καταπολέμησης του συστήματος εκ των έσω καταρρέει την ίδια στιγμή που κανείς παύει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ένος συστημικού οργανισμού. Η πράξις έχει αποδείξει πως στον καπιταλισμό όλοι είναι αναλώσιμοι κι εξυπηρετούν μονάχα αλλότρια συμφέροντα. Τα κόμματα, όπως τα ξέραμε, μετασχηματίστηκαν σε οπαδικούς οργανισμούς. Είναι περισσότερο εγκληματικό, αδιάφορο κι απολίτικο το να καταθέτει κανείς τον οβολό του για το πολυπόθητο εισιτήριο, παρά το να ψηφίσει. Κι αυτό βέβαια είναι μία όψη του 'no politica'. Το σύστημα επιτρέπει να κουνάει ο καθείς μία πολύχρωμη σημαία, πλην της ελληνικής. Η μάχη είναι όμως πολιτική κι όχι οπαδική. Δεν μπορεί να είναι και τα δύο μαζί. Η πολιτικοποίηση δεν έρχεται μέσω της κυριαρχίας σε μία εξέδρα. Κι αν οι οπαδοί συμμαχήσουν στο όνομα του 'no politica', η πολιτική άνοιξη δεν θα έλθει. Οι αποχαυνωμένοι οπαδοί αποτελούν ξεκομμένο κομμάτι από την κοινωνία. Η ελληνική σημαία αποτελεί οδηγό στην μάχη για την απελευθέρωση της πατρίδος μας κι όχι αντικείμενο διαμάχης μεταξύ 'άπλυτων' κι 'εθνικιστών' στις εξέδρες του εκάστοτε επιχειρηματία. Στην γνωστή ταινία 'Celda 211', οι Βάσκοι τρομοκράτες αποτελούν το διαπραγματευτικό χαρτί των εξεγερμένων κρατουμένων. Η υπεροχή του πολιτικού είναι έκδηλη σε κάθε ανάλογη περίσταση στην καθημερινή ζωή. Οι οπαδοί δεν αποτέλεσαν ποτέ αντικείμενο πολιτικού εκβιασμού. Βέβαια, οι οπαδοί που έλυσαν όλα τα προβλήματα της κοινωνίας, αντιπαρέρχονται την πολιτική ήττα τους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο κι απαιτούν από πασιφισμό 'ελευθερία στους οπαδούς'. Είναι γεγονός πως οπουδήποτε κυριάρχησαν οι αντιφασιστικές ιδεοληψίες ή καπέλωσαν τις αυθεντικές πολιτικές εκφράσεις, επικράτησε διχόνοια κι αναρχία. Ο πασιφισμός σε οιαδήποτε κλίμακα αποτέλεσε προεόρτιο για μία μελλοντική ήττα ή καταστροφή.
Στην Λατινική Αμερική κυρίως, το κίνημα 'Barras Bravas' είχε αναπτύξει έντονο πολιτικό λόγο και μέσα από τα συνθήματά του, τα πανό, τις φωνές στα γήπεδα φρόντιζε κάθε φορά να στέλνει διάφορα πολιτικά μηνύματα. Τις δεικαετίες 1960 και 1970, όταν στις χώρες αυτές την ηγεσία είχαν στρατιωτικά καθεστώτα, η δράση των 'Barras Bravas', ήταν ενοχλητική για τις στρατιωτικές δικτατορίες. Οι οπαδοί αυτής της ηπείρου ταυτίζονταν με τους αντικαθεστωτικούς της εποχής. Όπως κι οι ημέτεροι φοιτητές του Πολυτεχνείου ταυτίζονταν με τους εξεγερμένους της εποχής, ώστε 40 χρόνια αργότερα άπαντες σε αυτή τη χώρα διαπίστωσαν πως είναι οι ίδιοι απατεώνες που εξαργύρωσαν τις υπηρεσίες τους στον ξένο παράγοντα, προκειμένου η πατρίδα να θρηνήσει την Κύπρο. Κι όλα αυτά στο όνομα μίας απονεκρωμένης Δημοκρατίας. Οιαδήποτε σύγκριση με την πραγματικότητα μας φαντάζει αστεία. Στις εξέδρες των γηπέδων της χώρας μας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτά που δίνουν την μάχη κάθε φορά είναι η θεαματική σύγκρουση, το καλύτερο κορεό, το καλύτερο πανό, η ταύτιση με το τάδε ή το δείνα εξωχώριο αντίστοιχο οπαδικό κίνημα. Το γήπεδο αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την στρατολόγηση των ακραίων, εκατέρωθεν για την ακροδεξιά και την ακροαριστερά. Με άλλα λόγια το γήπεδο είναι ο χώρος στρατολόγησης των πλέον αναλώσιμων στοιχείων της κοινωνίας. Ουδεμία αμφιβολία πως αυτό δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός, αλλά στρατηγική εξωγηπεδικών παραγόντων. Οι συλλήψεις πολλών εγκληματιών τα τελευταία χρόνια έχουν αποδείξει του λόγου το αληθές. Ότι οι συλληφθέντες παράλληλα με τις εγκληματικές δραστηριότητές τους ή στο πλαίσιο αυτών ήταν οργανωμένοι οπαδοί, με άποψη μάλιστα επί των πολιτικών. Το σύστημα διαθέτει πολλές δικλείδες ασφαλείας. Όταν διαπιστώνει πως οι πολίτες φτύνουν τα κόμματα, βρίσκει άλλες μεθόδους για να τους μαντρώσει. Το μείζον είναι το μάντρωμα. Ο αεικίνητος έλεγχος. Τα φαινόμενα βίας και χουλιγκανισμού που προϋπήρχαν παρά την πολιτικοποιημένη παρουσία των 'Barras Bravas', δεν άργησαν να ενταθούν. Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει στην Αργεντινή, η δράση τους από το 1924 έως και σήμερα θεωρείται υπεύθυνη για το θάνατο 257 ανθρώπων. Αυτοί είναι οι αντιφασίστες ανθρωπιστές, αν και μόνο σκεφτεί κανείς πως ακόμα και σε έναν πόλεμο μεταξύ δύο κρατών έχουν σκοτωθεί πολύ λιγότεροι. Η πολιτικοποίησή τους πέρασε κάποια στιγμή στο άλλο άκρο. Η επιρροή που είχαν σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων, τους απέφερε τη χρηματοδότησή τους από πολιτικές δυνάμεις, έτσι ώστε να επηρεάζουν ψηφοφόρους. Ό,τι περιγράψαμε παραπάνω. Η δύναμη που είχαν, λόγω της εμπλοκής τους με τις συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος ή τα κυκλώματα εμπορίου ναρκωτικών, ήταν η αιτία της στρατολόγησης ακόμα περισσότερων 'Barras Bravas' κι έτσι πλέον στην Αργεντινή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της φτώχειας, όποιος ανήκε σε μία από τις εν λόγω ομάδες θεωρούταν 'κάποιος', τύγχανε αναγνωρισιμότητας. Με τον έλεγχο των εισιτηρίων στα γήπεδα, των θέσεων πάρκινγκ έξω από αυτά, των θέσεων για τους μικροπωλητές και μερικές φορές να έχουν λόγο ακόμα και σε πωλήσεις ή αγορές παικτών, είχαν μετατραπεί στην mafia του ποδοσφαίρου. Το ίδιο συμβαίνει και στην δική μας πραγματικότητα. Η διένεξη μεταξύ των προβάτων των διάφορων μαντριών, οπαδών ιδεολογιών, αποτελεί προέκταση της οικονομικής διένεξης των τσομπάνηδων αυτών, των προέδρων των επιχειρήσεων και κατ' επέκτασιν των πολιτικών που συνεργάζονται με αυτούς για το μερίδιο από την πίτα των πτωχών. Ο οπαδισμός είναι κοπαδισμός. Είναι ο τρόπος για να καταστείλεις τους πολίτες, να τους αποχαυνώσεις και να τους κάνεις πειθήνιους δούλους.
Τα τελευταία χρόνια, αυτό που παρατηρείται, με την ακροαριστερά περισσότερο και την ακροδεξιά λιγότερο, είναι πως εστιάζουν συστηματικά πάνω στην επιστροφή των αλλοτινών ακολούθων τους πίσω στα κομματικά μαντριά. Η προπαγάνδα διεξάγεται με ποικίλους τρόπους. Κι εκεί ακόμα συνεισφέρουν οι κατάλληλοι άνθρωποι. Τα ενδιάμεσα μεταξύ οπαδών και κομμάτων. Οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές, οι οποίοι δίνουν λόγο στα αφεντικά τους. Η όλη διαδικασία μπορεί να γίνει κατανοητή σαν ένα γρανάζι μίας μηχανής που λαδώνεται όταν πρέπει κι από εκείνους που πρέπει. Για να λειτουργήσει η μηχανή πρέπει όλα τα γρανάζια να έχουν τις λιγότερες τριβές μεταξύ τους. Πρέπει να λιπανθούν με λάδι. Το λάδι είναι οι άνθρωποι. Ζωντανοί ή νεκροί, καμία σημασία δεν έχει για τους κυρίαρχους, καθώς αυτό που έχει σημασία είναι η μηχανή να δουλεύει όσο το δυνατόν καλύτερα κι αποδοτικότερα. Όλα αυτά αφορούν μία οικονομική πραγματικότητα στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Ο μοντέρνος αθλητισμός αποτελεί ένα κερδοφόρο θέαμα. Ένα θέαμα ελεγχόμενο στο πλαίσιο ενός τοξικού πολιτικού συστήματος. Ένα ολόκληρο ληστρικό σύστημα που δεν είναι τίποτα άλλο από μία συντεχνία που απομυζά τους πένητες, τα πλοκάμια του οποίου αρχινούν και καταλήγουν στην εξουσία, ξεγελάει μονάχα τους αφελείς. Μία ολόκληρη βιομηχανία στοιχημάτων, εισοδισμού, προπαγάνδας, εμπορίου όπλων-ναρκωτικών, ξεπλύματος μαύρου χρήματος πολιτικών κι επιχειρηματιών έχει στηθεί εν αγνοία κοροϊδων που σκοτώνονται για τα πολύχρωμα κασκόλ και τις οπαδικές φανέλες. Τους έχει απομείνει η ψευδαίσθηση της συμμετοχής στις πανηγύρεις του συστήματος ή ότι θα καταδείξουν την γύμνια του συστήματος. Οι φαβέλες της Βραζιλίας που εμφανίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα θα ανοίξουν σύντομα τις πύλες τους και για εσάς ηλίθιοι 'αντιφασίστες' που σήμερα τις δακτυλοδείχνετε ως κάτι μακρινό στον χάρτη και διεξάγετε ανενόχλητοι κι εκ του ασφαλούς την διαδικτυακή προπαγάνδας σας. Οι φαβέλες είναι αποτέλεσμα όσων υποδείξαμε παραπάνω. Της mafia που συνεκρότησαν από κοινού πολιτικοί και επιχειρηματίες με τους οπαδούς ως υπαλλήλους τους. Οι οπαδοί δρουν είτε εν αγνοία τους είτε συνειδητά ως το έμψυχο ανθρώπινο δυναμικό που έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις, αποτελούν δε προμετωπίδα των επιχειρήσεων αυτών.
Το οπαδιλίκι στηρίζεται σε κάποιες 'αντιεξουσιαστικές' κραυγές, τύπου 'all cops are bastards'. Στο κοινό αυτό μότο συνενώνονται πάσης φύσεως περιθωριακά στοιχεία, υπάλληλοι και χαφιέδες της αστυνομίας προκειμένου να προστατεύσουν το καθεστώς. Στη βάση αυτού του κενόλογου μότο δρουν ως μέτωπο εναντίον των 'αδιάφορων'. Αρκεί κανείς να παρακολουθήσει την ταινία 'Banlieue 13'για το κοινό 'αντιεξουσιαστικό' πολυεθνικό μέτωπο, το οποίο 'υπερασπιζόμενο' την Δημοκρατία, τα βρίσκει τελικά με την εξουσία. Η καταγγελία ότι υπάρχουν ολόκληρες ομάδες επαγγελματιών που διεξάγουν προπαγάνδα υπέρ των ομάδων-επιχειρήσεων αποδεικνύει ότι διακυβεύονται τέτοια συμφέροντα που δικαιολογούν ακόμα και τον θάνατο ανθρώπων. Τόσο οι οπαδοί όσο οι φίλαθλοι δεν αντιλαμβάνονται ότι κι αυτοί είναι πιόνια στην σκακιέρα των επιχειρήσεων. Ότι δεν διαφέρει το να ακολουθείς έναν σύλλογο από το να ακολουθείς ένα κόμμα. Οι ελευθερωτές της Ελλάδος στα χρόνια της Επαναστάσεως δεν ανήκαν σε μαντριά. Ανήκαν μονάχα στον εαυτό τους και στο Έθνος και την πίστη τους. Δεν κέρδισαν τίποτα άλλο από έναν αντρειωμένο θάνατο. Κάντε τις συγκρίσεις σας για τα κίνητρα των οπαδών και των ψηφοφόρων. Οι μεν να βγάλουν το μεροκαματάκι κι οι δε να εξασφαλίσουν μία θεσούλα στο δημόσιο. Τα ιδανικά απουσιάζουν χαρακτηριστικά. Υπεύθυνοι είναι κι αυτοί για το κατάντημα της Ελλάδας. Προσκυνημένοι δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, αλλά κι οι ακόλουθοι αυτών. Στην κατηφόρα είναι πάντοτε πολλοί αυτοί που προτίθενται να συρθούν. Προσκυνημένοι είναι όσοι δεν επαναστατούν ενάντια στην τυραννία και προτιμούν την βόλεψή τους. Τέτοιοι προσκυνημένοι είναι κι οι οπαδοί των ομάδων. Η Ελλάδα θα ήταν ελεύθερη αν είχαν το θάρρος να κουνήσουν την ελληνική σημαία κατάφατσα στον Τούρκο, αλλά όχι στο γήπεδο κι εκ του ασφαλούς. Όσα πανό υπέρ των μεταναστών κι αν κρεμάσουν στα κάγκελα των γηπέδων, την Σμύρνη δεν θα την δουν δίχως αίμα από κοντά. Ραγιάδες αισχίστου είδους.
Όσοι ακολουθούν την πασιφιστική μόδα της ακροαριστεράς κι εν μέρει της ακροδεξιάς, ότι για όλα ευθύνονται οι μπάτσοι για την καταστολή, γίνονται a priori αποδεκτοί, θεωρούνται 'politically correct/incorrect'. Το 'no politica' έχει πολλές αποχρώσεις, εναρμονιζόμενες με τις επιδιώξεις της εξουσίας. Η εξουσία όμως παραμένει αλώβητη μπροστά στην ανυπαρξία πατριωτικών ιδανικών. Μονάχα η ιδέα της πατρίδας χωράει στην ψυχή του ενεργητικού ανθρώπου. Ο εθνικιστής είναι ο γνήσιος ανθρωπιστής. Οι αντιφασίστες στυλοβάτες της εξουσίας παριστάνουν τους φυσικούς πατριώτες. Ωστόσο, δεν κατάφεραν ποτέ να πείσουν για τις πατριωτικές προθέσεις τους ή για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στην πατρίδα. Πίσω από τις ψευτοπατριωτικές κορώνες τους κρύβεται το βαθύ ανθελληνικό μένος τους. Ο Παλαμάς έλεγε 'Ο Πατριωτισμός είναι έμφυτος, κι εγώ είμαι εθνικιστής! Ποιός είναι σε θέση να τον αμφισβητήσει; Η οργανωμένη συντεχνία που ονομάζεται 'Αντιφασίστες οπαδοί/ φίλαθλοι ή Antifa Fans of..'. και διασκεδάζει με τους ομόλογους χίπηδες σε διοργανώσεις τύπου 'Mondiali Antirazzisti';
Στην καταπολέμηση του 'ρατσισμού' με την προώθηση του 'αντιρατσισμού που αποτελεί κι επίσημο μότο της 'Say No to Racism' και τους κανόνες περί καταπολέμησης του ρατσισμού εντός κι εκτός των γηπέδων. Τελικά αυτοί οι οπαδοί είτε είναι τρελοί είτε είναι υπάλληλοι. Καταπολεμούν αυτό που καταπολεμάει η 'Διεθνής Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία' (FIFA) που συμπτωματικά έχει έδρα της την Ζυρίχη της Ελβετίας, δηλαδή το παγκόσμιο κέντρο των τραπεζών των διεθνών τοκογλύφων και πρόεδρο της έναν Εβραίο; Αυτοί είναι λοιπόν οι καραγκιόζηδες της παγκοσμιοποίησης, αυτοί οι οποίοι που για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και να εξαπατήσουν την κοινή γνώμη πότε-πότε αναρτούν πανό αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό ενώ στο όνομα του 'αντιρατσισμού' δείχνουν ποιοί πραγματικά είναι οι ίδιοι και τα αφεντικά τους αλλά και ποιών τα συμφέροντα υπηρετούν. Η πρόσφατη αντιφασιστική σύναξη εν είδη διαμαρτυρίας έξω από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης απέδειξε πως οι αντιφασίστες τρέφουν φιλοεβραϊκά αισθήματα. Οι αντιφασιστικές σημαίες και το προκλητικό πανό 'ενάντια στον αντισημιτισμό' απέδειξαν πως δεν υφίστανται σχέσεις αλληλεγγύης προς τον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό, αλλά σχέση ανοχής κι εκτίμησης προς το κράτος-παγκόσμιος ρυθμιστής του Ισραήλ. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τα δελτία των ειδήσεων. Το μείζον είναι οι κακοί 'φασίστες'. Χωνέψτε το καλά όσοι έχετε αμφιβολίες για την υποδούλωση της ανθρωπότητας από τους διεθνείς τραπεζίτες. Οι υπάλληλοί τους κι οι πρόθυμοι να υπηρετήσουν την δικτατορία τους είναι πολύ περισσότεροι από όσο αφελώς νομίζετε. Οι ιδιωτικοί στρατοί των επιχειρήσεων και των πολιτικών το αποδεικνύουν καθημερινά. Βρίσκονται δίπλα σας, οπουδήποτε. Πάνω από όλα όμως ως άπιστοι, είναι πρόθυμοι να προσκυνήσουν τον Μαμωνά, αυτό το σιχαμερό είδωλό του προσκυνιέται απ΄ όλους τους ανθρώπους, ακόμα κι από εκείνους που φαίνεται πως προσκυνάνε άλλα είδωλα. Ο Μαμωνάς αποτελεί την δόλια χρήση του χρήματος στην υπηρεσία της ιδεολογίας. Προϊόντα και μηχανισμοί αδικίας εξαγιάζονται από την χρήση τους. Ο ένας οπαδός βρίσκει άλλοθι στην εξόντωση του 'αλλόθρησκου'. Όταν αυτό αποτελεί κανόνα, τότε ο Μαμωνάς έχει κυριαρχήσει. Οι μπάτσοι αποτελούν απλώς μία προσωποποιημένη έκφραση της Δημοκρατίας του Μαμωνά.
Η νοοτροπία των αναρχομπαχαλάκηδων που έχει περάσει ως μία μόδα από την αριστερά κυρίως στην ελληνική κοινωνία, στοχεύει στην εξάπλωση της απειθαρχίας, του αντιδογματισμού και της ανομίας σε κάθε επίπεδο. Η αναρχία στοχεύει στην αμφισβήτηση του υπάρχοντος, της ίδιας της ύπαρξης και του ίδιου του δημιουργού της. Είναι μία ουτοπική φιλοσοφία, όπως ο μπολσεβικισμός. Οι οπαδοί-ψηφοφόροι στην Ελλάδα όπου οι αντιεξουσιαστές ψηφίζουν ΣΥ.ΡΙΖ.Α, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ασκούν κάποιου είδους αντιπολίτευση απέναντι στις διοικήσεις των επιχειρήσεων και των κομματικών επιτελείων. Οι οπαδοί προτάσσουν ως κλίμακα αποδοχής το αντιφασιστιλίκι κι οι ψηφηφόροι ποιο κόμμα έκλεψε λιγότερο τον ελληνικό λαό. Σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον είναι αναμενόμενο οι μετέχοντες στις διαδικασίες αυτές να εκφράζουν την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή τους. Τι άλλο μπορεί να περιμένει από αγελαίους χούλιγκαν, η σύνθεση των οποίων ξεκινάει από το Πακιστάν, την Αλβανία και καταλήγει στους Ρομά; Οι πολυεθνικές οπαδικές συμμορίες εξωθούν τους Έλληνες στον διχασμό κι οι επιτήδειοι τρίβουν τα χέρια τους από την εξέλιξη αυτή. Οι Έλληνες θρηνούν θύματα από συγκρούσεις στο όνομα των ομάδων-επιχειρήσεων αλλά και των κομμάτων-επιχειρήσεων κι οι επιτήδειοι επικαρπώνονται τα κέρδη. Οι Έλληνες είναι οι χαμένοι από όλες αυτές τις διαδικασίες. Τα ελληνόπουλα δολοφονούνται στο όνομα κάποιων αλλότριων ιδεών και στο όνομα ξένων συμφερόντων. Τα εθνικά ιδανικά απουσιάζουν, όπως προείπαμε. Αν όμως είχαν ιδανικά, θα μπορούσαν να γίνουν έρμαια των ξένων; Ο 'αντιφασισμός' δεν προσφέρει ιδανικά, τα αφαιρεί και τα αλλοιώνει.
Οι Έλληνες διακατεχόμενοι από ένα αίσθημα πολιτισμικής και πολεμικής υπεροχής πάντοτε στην ιστορία, δυστυχώς δεν μπορούσαν να διαχειριστούν αποτελεσματικά την βλοσυρότητα των εχθρών τους. Αυτή είναι κι η νομοτέλεια του υψηλού. Ειδικότερα του προαιώνιου εχθρού του Ελληνισμού, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Εβραϊσμό που δολοφονεί τους Έλληνες μέσα στην πατρίδα τους. Όσοι από εσάς είστε λάτρεις του κινηματογράφου κι έχετε παρακολουθήσει την παραγωγή 'Saw', μπορείτε να αντιληφθείτε τον τρόπο με τον οποίο σε αναλογία με το 'Saw' οι Εβραίοι εξοντώνουν τους υπέρτερους αυτών Έλληνες. Ο κατά συρροή δολοφόνος Jigsaw λέει: 'I want to play a game. The rules are simple. All you have to do is sit here and talk to me. Listen to me. If you do that long enough you will find your son in a safe and secure state. We haven't been properly introduced. My name is John. (=Θέλω να παίξω ένα παιχνίδι. Οι κανόνες είναι απλοί. Το μόνο που θα πρέπει να κάνετε είναι να καθίσετε εκεί και να μου μιλήσετε. Ακούστε με. Αν φανείτε συνεργάσιμοι για ικανοποιητικό διάστημα θα βρείτε το γιό σας σε ασφαλές μέρος κι αρτιμελή. Όμως μέχρι αυτή τη στιγμή δεν συστηθήκαμε. Το όνομα μου είναι Jonh). Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Στους χώρους κοινωνικής δικτύωσης της ελληνικής νεολαίας τα πράγματα έχουν αλλάξει εξαιτίας της αθρόας εισροής μεταναστών. Σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου η εθνική ταυτότητα με δόλιους τρόπους τείνει να εξαλειφθεί, οι πολυεθνικές συμμορίες βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για αυτές να δράσουν. Αν μία φορά οι συμμορίες αυτές βρίσκουν τρόπο να δράσουν από φυσικής απόψεως, αναλογισθείτε πόσο περισσότερες ευκαιρίες βρίσκουν οι μεγαλόσχημες συμμορίες που τις διοικούν 'από τα πάνω'. Οι 'από τα κάτω' εξαθλιωμένοι αναζητούν μία σανίδα σωτηρίας από το κατάντημα της ζωής τους κι είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουν ξανά και ξανά άνομα συμφέροντα για να επιβιώσουν. Στην πραγματικότητα αυτή έγκειται το μυστικό της διαιώνισης της εξουσίας. Ότι η διαφθορά αποκτά δύναμη όταν διαιωνίζεται. Αντιληφθείτε μονάχα σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας πως αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη ζωή οι κρατούντες . Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία για αυτούς. Στους κομματικούς κι οπαδικούς 'στρατούς' έχουν παρεισφρήσει, όπως και σε άλλες πτυχές της καθημερινής ζωής, διάφορα εγκληματικά και κακοποιά στοιχεία αλλοδαπής εθνικότητας. Τα στοιχεία αυτά κουβαλούν την ιδιαίτερη κουλτούρα και ψυχοσύνθεσή τους στην ελληνική πραγματικότητα. Επιχειρούν να προσαρμοστούν διαπράττοντας εγκλήματα. Η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο εκρηκτική με την μίξη των αλλοδαπών εγκληματικών στοιχείων με τα αντίστοιχα ημεδαπά παραβατικά στοιχεία εξαιτίας της ηθικής κατάπτωσης της κοινωνίας μας. Στους οπαδικούς και κομματικούς χώρους διεξάγεται έντεχνη ανθελληνική προπαγάνδα με το πρόσχημα της πάλης εναντίον του 'φασισμού' (που γεννήθηκε και πέθανε στην Ιταλία για όσους αντιλαμβάνονται την ιστορική εξέλιξη). Όπως έχουμε αναφέρει ξανά η περίφημη 'Σχολή της Φρανκφούρτης' έκανε καλά τη δουλειά της. Η μομφή 'φασίστας' ή 'ρατσιστής' εξαπολύεται εναντίον οιουδήποτε αποκλίνει από την αγία πολιτική ορθότητα. Οι οπαδικοί σύνδεσμοι και τα πολιτικά κόμματα, υποχρεούνται να εναρμονιστούν με το πνεύμα το καιρών και το ανθελληνικό μένος φτάνει έως σημείου όπου η υπόνοια και μόνον πως κάποιος δεν ταυτίζεται εξολοκλήρου με το αντιφασιστικό μίσος αρκεί για να γίνει ανεπιθύμητο πρόσωπο στις τάξεις τους ή να στοχοποιηθεί ως 'φασίστας'.
Πρόκειται για μία κατασταλτική μέθοδο, ώστε οι Έλληνες να γίνουν μειοψηφία στην πατρίδα τους, να απομονωθούν ως 'φασίστες' και 'ρατσιστές' από τον υπόλοιπο κόσμο. Τα αισθήματα ενοχής που καλλιεργούνται στους Έλληνες είναι τέτοια, ώστε οι Έλληνες κινδυνεύουν από έναν αυτοαφανισμό παρά από εξωτερική επίθεση. Ο κίνδυνος του 'εσωτερικού εχθρού' που καλλιέργησαν εντέχνως οι Μπολσεβίκοι βρίσκει αντανάκλαση στα πρόσωπα των συμμοριτών που έχουν αλώσει κάθε ελληνική δομή. Όλα αυτά εν καιρώ ειρήνης στο εσωτερικό μίας πατρίδας με πολλούς εξωτερικούς εχθρούς. Ο εχθρός δεν βρίσκεται προ των πυλών, όπως πιστεύαμε κάποτε. Ο εχθρός βρίσκεται εντός των πυλών κι αλωνίζει. Ο εχθρός αυτός δεν είναι ο 'φασισμός' ή ο 'ρατσισμός'. Ο ύπουλος αυτός εχθρός είναι ο ανθελληνισμός που καλλιέργησαν οι Εβραίοι μέσω των εντολοδόχων τους και τον οποίο εμφυσήσαν οι έποικοι στους αποκτηνωμένους και βιαίως πτωχοποιημένους νεοέλληνες. Η καταναγκαστική μίξη των Ελλήνων με τους αλλοδαπούς συνήργησε στην δημιουργία μίας πατρίδας ταλαίπωρων κι όχι υπερήφανων ανθρώπων, εις την οποία καλούνται να συνυπάρξουν βιαίως.
Μην παίζετε άλλο το παιχνίδι του εχθρού. Τα κόμματα κι οι οπαδικοί σύνδεσμοι έχουν έναν σκοπό. Να διχάσουν τους Έλληνες και να τους εξωθήσουν σε μία ανόητη αλληλοσφαγή. Δεν θα τους το επιτρέψουμε. Στρατιώτες ιδεών κι όχι οπαδοί ιδεοληψιών. Ο εχθρός έχει ονόματα και διευθύνσεις. Μην τον αναζητείτε ασκόπως στον διπλανό σας, επειδή κουνάει ένα διαφορετικό κασκόλ. Ο εχθρός φοράει γραβάτα κι είναι απρόσιτος προς το παρόν. Ο χρόνος ρέει κι η εκδίκηση βράζει γλυκά στο αίμα μας...
