Μολονότι ο τίτλος του παρόντος αποτελεί τον παραφρασμένο τίτλο ενός γνωστού κομματιού των Iron Maiden, του 'Only the Good Die Young', ωστόσο αντικατοπτρίζει μία βαθύτερη αλήθεια στους στίχους του: 'All the evil seem to live forever'. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του 'Τα Άνθη του Κακού' ('Fleurs du Mal') Charles Baudelaire, το ανίερο θεωρείται κάτι το φυσικό: 'Πράττουμε το ανίερο (που ταυτίζεται με το κακό) δίχως προσπάθεια, φυσικά· το ιερό (που ταυτίζεται με το καλό) αποτελεί πάντοτε το παράγωγο της τέχνης'. Σύμφωνα με τον πανηδονιστή Marquis de Sade, εάν ένας άνθρωπος ταυτιστεί ολόψυχα με το κακό, σ' αυτόν τον άνθρωπο τίποτε κακό (πέραν αυτού) δεν μπορεί ποτέ να του συμβεί. Σύμφωνα με τον σχολαστικό φιλόσοφο Thomas Aquinas, που ήτο μεταξύ αυτών που επιθυμούσαν να συνταιριάξουν την αριστοτελική φιλοσοφία με την χριστιανική θρησκεία, πράττουμε το ανίερο στην προσπάθειά μας να πράξουμε το ιερό, ωστόσο με εσφαλμένο τρόπο. Τα πολιτικά καθάρματα, δρώντας με γνώμονα το ανίερο, επιτυγχάνουν να ζήσουν για πάντα, όμως μονάχα στη φαντασία τους. Πλανεμένοι, θεωρούν ότι είναι άξιοι να ζήσουν παραπάνω απ' τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτό διότι είναι 'εκλεκτοί', 'ξεχωριστοί', 'ανώτεροι'...Ο λόγος γι' αυτό είναι διότι υπηρετούν την ίδια δύναμη που υπηρετεί κι ο 'εκλεκτός λαός', ο 'περιούσιος'.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορούν να πράξουν συνειδητά το ανίερο ή έχουν φυσική ροπή να πράξουν το ανίερο. Για παράδειγμα ο Joseph Briggen (1850-1903) ο οποίος δολοφονούσε άστεγους στην California προκειμένου να θρέψει τους χοίρους του. Ο Joseph Ball (1894-1938) δολοφόνησε περί τις 20 φιλενάδες του. Οιαδήποτε εξ αυτών έμενε 'έγκυος', ο Ball έθετε άμεσα σ' εφαρμογή την πρακτική του να την δίδει τροφή στους 5 οικόσιτους αλιγάτορες που είχε κρυμμένους στην ειδικά διαμορφωμένη πισίνα που διατηρούσε στο σπίτι του. Ο Jack Gilbert Graham (1932-1957) ανατίναξε ένα πολιτικό αεροσκάφος, όπου δολοφόνησε τη μητέρα του κι 43 άλλα άτομα το 1955. Ο Graham είχε κρυμμένο δυναμίτη μέσα στην βαλίτσα της μητέρας του, ενώ πρότινος είχε συνάψει ασφαλιστικό συμβόλαιο πτήσεων για τη μητέρα του κι ήλπιζε να εισπράξει τα ασφάλιστρα στην περίπτωση που εκείνη πέθαινε. Η Mary Bell (γεννημένη το 1957), το 11χρονο τότε γαλανομάτικο κορίτσι, με το χαρακτηριστικό όμορφο πρόσωπο σε σχήμα καρδιάς, δεν δίστασε να δολοφονήσει 2 αγοράκια ηλικίας μόλις 3 ετών. Ο Gary Heidnik (1943-1999), ο επονομαζόμενος 'μάγος των οικονομικών', ο οποίος κατάφερε να κάνει μία ολόκλήρη περιουσία στο χρηματιστήριο, ξεκίνησε τις απαγωγές και τους βιασμούς γυναικών το 1986. Απ' τα 6 θύματά του, τα οποία αλυσόδεσε στο υπόγειό του, δύο έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της κακοποίησης που υπέστησαν. Ανάγκαζε τους αιχμαλώτους του να τρώνε τη σάρκα των νεκρών γυναικών που αναμειγνύονταν απ' τον ίδιο με τροφή σκύλων. Το 1990, στο Warren του Michigan, κάποιος αφού πρώτα προκάλεσε εκδορές κι έβγαλε το δέρμα αποκεφάλισε ένα 15χρονο κορίτσι που ονομαζόταν Stephanie Dubay. Ο Gerard Schaefer (1946-1995), ένας κατά συρροή δολοφόνος και συγγραφέας του αυτοβιογραφικού έργου 'Killer Fiction', έγραφε τα εξής: 'Μία πόρνη ήτο που πνίγηκε στον εμετό της, βλέποντας εμέ να ξεκοιλιάζω με πάθος την κολλητή της. Άραγε, αυτή η πράξη μου πιάνεται ως έγκυρη δολοφονία; Η δολοφονία μίας εγκύου πιάνεται ως διπλή δολοφονία; Καταντάει πολύπλοκο'.
Μιλώντας μ' επιστημονικούς όρους, οι άνθρωποι που' ναι πράγματι ικανοί ή έχουν την προδιάθεση να διαπράξουν ειδεχθή εγκλήματα, ορίζονται ως ψυχοπαθείς-ψυχασθενείς. Σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές, σ' αναλογία 1:1000 κανείς κατατάσσεται στους ψυχοπαθείς. Οι ψυχοπαθείς διακρίνονται απ' την υπέμετρη αίσθηση του αυτεξούσιου. Ότι έχουν a priori δικαίωμα επί της ζωής των άλλων, ένα δικαίωμα ζωής και θανάτου. Ότι μπορούν να κρίνουν, έχοντας το κοσμικό αλάνθαστο, ποιός πρέπει και ποιός δεν πρέπει να ζήσει με λίγα λόγια. Οι ψυχοπαθείς κατατάσσονται στις έντονα εγωκεντρικές-αλαζονικές προσωπικότητες, καθότι δεν αντιλαμβάνονται ότι υπονομεύονται απ' τις ίδιες τις επιθυμίες τους. Αναζητούν πάση θυσία την αυτοϊκανοποίηση, δίχως να υπολογίζουν το κόστος γι' αυτό. Μπορούν να προκαλέσουν απροσμέτρητο πόνο, ο οποίος μάλιστα σ' ορισμένες περιπτώσεις αποτελεί το αναντικατάστατο αφροδισιακό γι' αυτούς, καθώς όσο μεγαλύτερος είναι ο πόνος που προκαλούν τόσο μεγαλύτερη αυτοϊκανοποίηση αισθάνονται. Κυριολεκτικά ψυχρόαιμοι ή καλύτερα ψύχραιμοι, δεν διακρίνονται απ' οποιονδήποτε συναισθηματισμό. Οι άλλοι αποτελούν απλώς τ' απαραίτητα σκεύη ηδονής γι' αυτούς. Υπάρχουν για να εξυπηρετούν αυτή τη συνθήκη. Μολονότι φαίνεται πως έχουν πλήρη επίγνωση του μεγέθους του πόνου που προκαλούν στους άλλους, ανθρώπους αδιαφορούν με κυνισμό ή αδυνατούν ν' αντιληφθούν το μέγεθος του πόνου που προκαλούν. Επειδή δεν μπορούν να αισθανθούν ούτε ενοχή, αλλά ούτε και τύψεις, οι ψυχοπαθείς παραμένουν ήρεμοι κατά τη διάπραξη των εγκλημάτων τους. Όλως περιέργως, οι ψυχοπαθείς στην πλειοψηφία τους είναι ιδιαίτερα ευφυή άτομα και γοητευτικοί. Εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις ιδιότητες τους αυτές, οι οποίες αν μη τι άλλο σε κάθε άλλη περίπτωση θα μπορούσαν ν' αποβούν επ' ωφελεία τους μονάχα με θετικό τρόπο, ωστόσο τις διαστρέφουν ακούσια για να εξυπηρετήσουν ανασφάλειες με δολοφονικό τρόπο. Ό,τι ελέχθη και στην αρχή του παρόντος.
Ιδιαίτερα επιδέξιοι στον καταναγκαστικό δόλο, καταφέρνουν ν' ανελιχθούν σε πόστα, μέσω των οποίων ικανοποιούν τις ψυχανώμαλες ορέξεις τους. Χειρότερα επιλέγονται απ' τους ανώτερούς τους αποκλειστικά βάσει αυτών των αδυναμιών τους, τις οποίες διακρίνουν σ' αυτούς. Άτομα με τέτοια εγγενή χαρακτηριστικά καταλαμβάνουν σημαντικές θέσεις-κλειδιά τόσο στην πολιτική εξουσία, όσο στην οικονομία, στην κοσμική θρησκευτική εξουσία κι οπουδήποτε αλλού μπορούν να έχουν εξουσία ζωής και θανάτου επί των άλλων. Η τυφλή υπακοή στις επιθυμίες τους, τους προκαλεί απροσμέτρητη ηδονή, καθώς εισπράττουν τα ορατά αποτελέσματα των ικανοτήτων τους. Είναι γεγονός πως οι ψυχοπαθείς σπάνια συλλαμβάνονται ή υφίστανται τις συνέπειες που τους αξίζουν για την εγκληματική συμπεριφορά τους κι αυτό γίνεται μονάχα όταν οξυνθεί σε επικίνδυνο βαθμό η συμπεριφορά τους. Στην περίπτωση που έλθουν ενώπιον των ευθυνών τους, προβάλουν ως ασπίδα υπεράσπισης των πράξεων τον χαρακτήρα τους, παραμένοντας προκλητικά αμετανόητοι. Εφόσον δεν είναι ικανοί ν' αναγνωρίσουν τις πράξεις τους, δεν μετανοούν ποτέ κι έτσι μοιραία επαναλαμβάνουν με την πρώτη ευκαιρία όλα όσα έπραξαν. Δεν υπάρχει νόμος υπεράνω αυτών. Μ' άλλα λόγια δεν αναγνωρίζουν τις περισσότερες φορές την ύπαρξη κάποιας κοσμικής ή άλλης εξουσίας, πέραν τη δική τους. Οι ψυχολόγοι εκτιμούν πως μονάχα σε ποσοστό 10% οι ψυχοπαθείς υφίστανται τα προσήκοντα για τις πράξεις τους.
Σύμφωνα με τον Βολταίρο, υπάρχουν δύο είδη φανατικών: εκείνοι που δέχονται να θυσιαστούν για κάποιο σκοπό και να πεθάνουν γι' αυτόν κι εκείνοι που επιθυμούν να βασιλεύσουν επί γης κι είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να πετύχουν αυτό το σκοπό. Ο J.B.S. Haldane κατέταξε τον φανατισμό μεταξύ των τεσσάρων σημαντικότερων ανακαλύψεων που έγιναν μεταξύ 3.000 π.Χ και 1400 μ.Χ. Ο ίδιος υπαινίχθηκε πως επρόκειτο για καθαρά ιουδαιοχριστιανική ανακάλυψη. Τυπικό δείγμα φανατικού ήτο ο Βενέδικτος Carpzoz ο ΄Β, ένας νομοθέτης του 16ου αιώνα στη Σαξονία. Είχε μελετήσει την Βίβλο περί τις 53 φορές κι έκαψε 20.000 μάγισσες. Οι φανατικοί χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: στους ιδεαλιστές ήρωες, στους δαιμονισμένους εχθρούς και στους ανθρώπους που δεν αναγνωρίζουν τις συνέπειες.
Το να είναι ελεύθερος κανείς ισοδυναμεί με το να είναι ανεμπόδιστος. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του 'Πραγματεία περί Εθελοδουλείας' Etienne de la Boetie, 'Ένας λαός σκλαβώνεται μόνος του, κόβει τον ίδιο του το λαιμό όταν, έχοντας επιλέξει ανάμεσα στο να είναι υποτελής και στο να είναι ελεύθερος, εγκαταλείπει τις ελευθερίες και μπαίνει στο ζυγό, συναινώντας στην ίδια του τη δυστυχία, ή μάλλον, προφανώς, καλωσορίζοντάς την. Εάν κοστίζει κάτι στους ανθρώπους η ανάκτηση της ελευθερίας τους, δεν θα τονίσω την ανάγκη δράσης προς αυτή την κατεύθυνση, αν και δεν υπάρχει τίποτα που ένα ανθρώπινο ον θα μπορούσε να αγαπήσει περισσότερο από την αποκατάσταση του δικού του φυσικού δικαιώματος, να μεταμορφωθεί ο ίδιος από ένα κτήνος με κυρτή πλάτη σε άνθρωπο για να το πούμε έτσι. Δεν απαιτώ απ' αυτόν τέτοια τόλμη, αφήστε τον να προτιμά την αμφίβολη ασφάλεια της άθλιας ζωής όπως την επιθυμεί. Τι γίνεται τότε; Εάν προκειμένου να έχει την ελευθερία δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από το να την επιθυμεί, εάν μόνο μια απλή πράξη της θέλησης είναι αναγκαία, υπάρχει κανένα έθνος στον κόσμο που να θεωρεί πως μια απλή επιθυμία έχει τόσο υψηλό τίμημα προκειμένου να ανακτήσει δικαιώματα, τα οποία οφείλει να είναι έτοιμο να αποκαταστήσει με κόστος το ίδιο του το αίμα, δικαιώματα τέτοια που η απώλειά τους υποβιβάζει όλους τους τίμιους ανθρώπους σε σημείο να νιώθουν τη ζωή αφόρητη και τον ίδιο το θάνατο σαν σωτηρία;'
Σύμφωνα με τον Ρώσο Aleksandr Radishchev, 'Το πνεύμα της ελευθερίας στους σκλάβους είναι σε τέτοια σπάνη, ώστε οι ίδιοι δεν επιθυμούν να θέσουν ένα τέλος στα βάσανά τους και δεν αντέχουν να βλέπουν τους άλλους να είναι ελεύθεροι'. Παραδοσιακά, υπάρχουν τρεις τρόποι για να χάσει κανείς την ελευθερία του. Κανείς στερείται της ελευθερίας του συνεπεία ενός πολέμου, συνεπεία της εγγενούς αδυναμίας του να διαχειρισθεί ο ίδιος την ελευθερία του και εξαιτίας της παραβίασης των νομικών ή κοινωνικών κανόνων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η απώλεια της ελευθερίας προϋποθέτει ωμή δύναμη, ωστόσο κι η πονηριά αποδεικνύεται εξίσου αποτελεσματική. Ένας Ινδιάνος ηγέτης σκλαβώθηκε εξαιτίας ότι ένας απ' τους άνδρες του Χριστόφορου Κολόμβου τον έπεισε ότι οι γυαλισμένες χειροπέδες από χάλυβα ήσαν η επίσημη στολή (τα διακριτικά) της εθνικής κυριαρχίας. Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν είναι ελεύθεροι και χειρότερα δεν έχουν αίσθηση ότι δεν είναι καν ελεύθεροι κι σ' αυτό εδράζεται η σύγχρονη χείριστη μορφή κυριαρχίας. Αντ' αυτού, οι άνθρωποι ομοιάζουν μ' αλυσοδεμένα σκυλιά. Όσο κρατούν τα κεφάλια τους κοντά στον (αόρατο) πάσσαλο στον οποίο είναι δεμένοι, δεν αισθάνονται το λουρί με το οποίο είναι δεμένοι. Στην εποχή μας ο πάσσαλος είναι οι άυλες εξαρτήσεις-ανέσεις. Σωστά λοιπόν λέγει ο Απόστολος Παύλος: 'πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται'. Οι σύγχρονοι άνθρωποι 'τ' άλλα προϊόντα της παρακμής' προτιμούν την άνεση απ' την ελευθερία. Στην διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Rose Pastor Stokes, ακτιβίστρια υπέρ της ειρήνης, καταδικάστηκε από ομοσπονδιακό δικαστήριο και κατόπιν τιμωρήθηκε με δεκαετή ποινή κάθειρξης για το γράψιμο του μηνύματος: 'Είμαι για (με) το λαό και η κυβέρνηση είναι για (με) τους κερδοσκόπους'. Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, το κράτος του Ισραήλ, απέλασε με συνοπτικές διαδικασίες και δίχως ιδιαίτερα προσχήματα την κοινότητα του ισλαμικού πανεπιστημίου. Στις δυτικές κοινωνίες, η 'ελευθερία της έκφρασης', υποτίθεται πως είναι εγγυημένη λόγω μίας 'ιερής' Δημοκρατίας, ωστόσο οι κυβερνήσεις εξακολουθούν να ελέγχουν ό, τι οι άνθρωποι μπορούν να δουν ή ν' ακούσουν. Μάλιστα, ό,τι οι άνθρωποι μπορούν να δουν ή ν' ακούσουν θεωρείται 'ανίερο' απ' τις κυβερνήσεις.
Ο Θεός είναι ο ανώτατος άρχων. Ο Επίκουρος υποστήριξε πως οι Θεοί πιθανότατα υφίστανται, και θα πρέπει να στέκονται έξω απ' τον κόσμο των ανθρώπων και θα πρέπει, εξαιτίας της ανώτερης φύσης τους, να μην έχουν κανένα ενδιαφέρον ή ανησυχία για τον άνθρωπο. Πολλές θεολογικές ερμηνείες θεωρούν παράλογο για τους ανθρώπους να προσπαθούν να προσελκύσουν την προσοχή των ανώτερων, αυτών, οντοτήτων. Σύμφωνα με τους Ινδουιστές, οποιαδήποτε επαφή με τον Θεό είναι ευεργετική, ακόμη κι αν αυτή η επαφή έχει πηγή το μίσος. Οπόταν ο Πλωτίνος, ο φιλόσοφος του 3ου αιώνα μ.Χ, κλήθηκε να παραστεί στην δημόσια λατρεία των θεών, απήντησε: 'Εναπόκειται σ' αυτούς να έρθουν σε μένα'. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Albert Camus, ο εξεγερμένος δεν δύναται να υποταχθεί στο Θεό, τουναντίον δύναται να του απευθυνθεί ως ίσος προς ίσον. Εξ ου η λέξη ισόθεος, μία λέξη που χρησιμοποιείται στην Ομήρου Ιλιάδα για ήρωες σαν τον Μενέλαο. Οι άνθρωποι συχνά αποδεικνύονται αδιάφοροι για τον πόνο των άλλων. Το 1964, για παράδειγμα, 38 άνθρωποι στην Νέα Υόρκη παρακολούθησαν επί 1+1/2 ώρες την δολοφονία μίας νεαρής γυναίκας, της Kitty Genovese, δίχως να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια σωτηρίας της. Ο δολοφόνος, ο οποίος ήτο ολοφάνερα νεκρόφιλος, ολοκλήρωσε την ειδεχθή πράξη του βιάζοντας την νεκρή γυναίκα. Ουδείς, εξ όσων παρακολουθούσαν, προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει και το χειρότερο ουδείς κάλεσε την αστυνομία. Γυμνοί, μόνοι κι ανυπεράσπιστοι, καλούμαστε να επιβιώσουμε σ' αυτό τον κόσμο. Σύμφωνα με τον ηγούμενο St. Odon του Cluny, 'Γεννιόμαστε μεταξύ κοπράνων και ούρων'. Αλλά τι είναι αυτό καθαυτό το ον;
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως οι Θεοί διέφεραν απ' τους ανθρώπους μονάχα στην μη θνητότητά τους, στην αθανασία των μεν και την θνητότητα των δε. Συνεπώς, άπαξ κι ο άνθρωπος καταστεί αθάνατος, μη θνητός, είναι ισόθεος. Οι Θιβετιανοί πιστεύουν πως ο άνθρωπος κατάγεται απ' τον αρσενικό πίθηκο που συνουσιάσθηκε μ' έναν θηλυκό δαίμονα. Στο Κοράνι, ο Αλλάχ δημιούργησε τον άνθρωπο απ' την σκόνη, σταγόνες σπέρματος κι από παγωμένο αίμα. Ο Giovanni Pico della Mirandola, ο ανθρωπιστής της Αναγέννησης, απεφάνθη πως ο άνθρωπος είναι ανώτερος απ' τους αγγέλους. Η φύση των αγγέλων είναι τυποποιημένη, εν αντιθέσει μ' αυτή του ανθρώπου που μεταβάλλεται. Ορισμένοι σύγχρονοι αποκρυφιστές πιστεύουν πως ο άνθρωπος είναι ένα προϊόν διαστρικής επιμιξίας. Ότι δηλαδή είμαστε υβρίδια, με τον ένα γονέα να κατάγεται απ' τα αστέρια. Σύμφωνα με την επιστήμη, η ανθρωπότητα αποτελεί ένα φρικτό περιστατικό σ' ένα απέραντο, κρύο και σκοτεινό κενό. Η πρώτη μορφή ζωής, λένε οι εξελικτικοί, δημιουργήθηκε αυθόρμητα σε μία αρχέγονη λάσπη κι απ' αυτά τα μικρόβια τελικά εξελίχθηκε ένα αιμοδιψές σπονδυλωτό ον που ονομάζεται άνθρωπος. Μ' άξονα αναφοράς τα εξημερωμένα ζώα, το μέγεθος του εγκεφάλου γίνεται σχετικά μικρότερο ως προς τα δείγματα που παράγονται και που αφιερώνουν περισσότερη ενέργεια στην ανάπτυξη παρά στην δραστικότητα. Τα εξημερωμένα όντα δεν διαθέτουν περισσότερη ζωτικότητα απ' τα άγρια του είδους τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι σύγχρονοι άνθρωποι που ζουν σαν εγκλωβισμένα όντα, δίχως αμφιβολία φυτοζωούν στις γκρίζες πόλεις, έχουν απολέσει τα φυσικά τους ένστικτα. Όλως παραλόγως, κάποιοι επιμένουν να καλούν αυτούς τους δυσαρμονικούς μετασχηματισμούς με τους όρους 'αναγκαιότητα', 'εξέλιξη' ή 'πρόοδο'. Στην πραγματικότητα πρόκειται για 'αποδυνάμωση', 'βλακεία' κι 'εκφυλισμό'. Ο Vassili Merkouloff, ένας Ρώσος δολοφόνος, είχε εμμονή με την ανθρώπινη ευπάθεια. Ο Merkouloff, ο οποίος επιχείρησε να εμποδίσει έναν κλέφτη να κλέψει ζάχαρη, τελικώς έμεινε εμβρόντητος όταν σκότωσε κατά λάθος τον κλέφτη στην μεταξύ τους πάλη. Ο Merkouloff αναρωτιόταν γιατί ο άνθρωπος είναι ένα τόσο ευπαθές πλάσμα. Τον βασάνιζε η σκέψη ότι ο άνθρωπος είναι φύσει ευπαθής και μπορεί να πράξει ανά πάσα στιγμή το πλέον αποτρόπαιο πράγμα. Ο Merkouloff ζούσε υπο τον διαρκή φόβο πως οποιοσδήποτε μπορούσε να του αφαιρέσει με τη σειρά του την δική του ζωή, σ' οποιοδήποτε μέρος κι οποιαδήποτε στιγμή. Δολοφόνησε τρεις ανθρώπους λίγο προτού αυτοκτονήσει στη φυλακή, όπου αυτοστραγγαλίστηκε με τις ίδιες τις αλυσίδες του. Στο Βασίλειο των Tonga στον Ειρηνικό Ωκεανό υπήρξε η πλέον άγρια κοινωνία ανισότητας στην ιστορία. Οι γυναίκες ήσαν στη διάθεση της αρσενικής αριστοκρατίας, ενώ οι κοινοί θνητοί αυθαίρετα ξυλοκοπούνταν ή δολοφονούνταν. Οι κοινοί θνητοί δεν ήλπιζαν σε μεταθανάτια ζωή, εν αντιθέσει προς τις ανώτερες τάξεις που γλεντούσαν δίκην μεταθανάτιας ζωής. Στις σύγχρονες κοινωνίες, η ισότητα αποτελεί μία πρόσφορη καραμέλα των 'ανώτερων' προς τους 'κατώτερους'. Οι σχέσεις 'ανωτερότητας' και 'κατωτερότητας' έχουν αλλάξει μορφή, ωστόσο αυτή καθαυτή η ουσία τους παραμένει η ίδια. Τα λόγια του Ιταλού κοινωνιολόγου Vilfredo Pareto είναι μεστά νοήματος.
'Εκεί όπου κάποιοι είναι εκπληκτικά πλούσιοι κι οι άλλοι είναι αισχρά φτωχοί, οι ανισότητες είναι αναπόφευκτες'.
