Η πόλη μας ανήκει / Ωδή στους Αναρχο/Λαγούς

Τρέξε πίσω στη πρεζοφωλιά σου να σε περιθάλψει η μαμά σου, 'κει που θαρρείς πως είσαι δυνατός. Άλλο 'να κομμάτι μες στη μάζα με μόνη κατάληξη τα μπάζα, είσαι ένας φλώρος αναρχικός. Κρυμμένος πίσω από τούς πολλούς να σε φυλάνε από τούς εχθρούς γιατί είσαι μεγάλη αδερφή. Λόγια μασημένα καταπίνεις όπου σε μικρά παιδάκια δίνεις ώστε το χέρι τους να οπλιστεί.

Μα όλα τώρα τελειώνουν εδώ, να φοβάσαι μονίμως μη σε δω, πρέπει η αναρχία να λήξει πριν το χάος καταφέρει να 'ρθει,

όχι, δε θα μου βγάλεις τη ψυχή ώστε τη λευτεριά μου να πνίξει. Η πόλη, η πόλη μάς ανήκει κι αν χρειαστεί όπλο στη θήκη,

δε φοβάμαι, έχεις μόνο λόγια. Τίποτα δε μπορείς χωρίς ναρκωτικά, μέσο χειραγώγησης κι αυτά, όλα γυρνάνε σα ρολόγια.

Φύγε πια μαζί με τη βρωμιά σου, μαζί και τα άρρωστα μυαλά σου να μείνει η πατρίδα καθαρή. Κανένα δε θα εκμεταλλευτείς,

σε ξένο τόπο ξανά δε θα μπεις και η προπαγάνδα σου θα χαθεί.

Η πόλη, η πόλη μας ανήκει, ανάμεσά σας οι μόνοι λύκοι. Η πόλη, η πόλη μάς ανήκει,

ανάμεσά σας οι μόνοι λύκοι.


Συναγωνιστής απο Καβάλα