Πολλάκις έχουμε τονίσει την ποιοτική υπεροχή της κοινότητος έναντι οιουδήποτε άλλου χωρικού ολοκληρώματος. Στην κοινότητα εδράζονται όλες οι αξίες της φυλής, το τροχήλατον του αίματος, η ίδια η πνευματική ζωή των ανθρώπων που την αποτελούν. Αν το κράτος εξαφανίσει τις κοινότητες, τότες δεν θα έχει μείνει τίποτα ζωντανό. Τα μέλη καθ' εκάστης κοινότητος θα επιλέξουν ποιά θα είναι τα φυλετικά τοτέμ τους. Η κοινότητα είναι το κύτταρο της οργανικής εθνικής ζωής. Σ' αυτήν διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού η συνέχιση της ίδια της ζωής. Στο πλαίσιο αυτό μπορούμε να θεωρήσουμε πως εντάσσονται οι προσπάθειες όλων των κοινοτήτων, ανεξαρτήτως χρώματος. Με τον κοινοτισμό υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην διαφορετικότητα. Συνεπώς, αναγνωρίζουμε το δικαίωμα αυτό στις φυλές οι οποίες θέλουσιν ζήσει εν τω φυσικό περιβάλλον των. Θα αναφέρουμε την σημασία και την προσφορά της κοινότητας στην επιβίωση.
Εν κατακλείδι, μέσω της κοινότητος απορρίπτουμε το φαιδρό εβραίκό δίπολο 'ρατσισμός/αντιρατσισμός'. Ο 'ρατσισμός' αυτός καθαυτός αποτελεί μια καραμέλα για κάθε χρήση. Η σύγχρονη χρήση της λέξεως 'ρατσισμός' δεν επινοήθηκε από κανέναν άλλον, παρά από έναν απ' τους κύριους αρχιτέκτονες του 74χρόνου Σοβιετικού εφιάλτη, του ιδρυτή και πρώτου ηγέτη του περίφημου Κόκκινου Στρατού, τον Εβραίο Leon Trotsky ή Lev Davidovich Bronstein. Καταλογίζεται πως στο έργο του τελευταίου 'Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης' (ελλ. Εκδόσεις 'Παρασκήνιο') υπάρχει η λέξη 'расистов', που αν το μεταφέρουμε στην λατινική γραφή είναι 'racistov' δηλαδή 'ρατσιστές'. Στον 20ο αιώνα, όπου η λέξη αυτή έλαβε διαφορετικό περιεχόμενο, αποτελώντας κατηγορία που εκτοξεύεται μεταξύ αντιπάλων, λέγεται πως χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1933 απ' τον Magnus Hirschfeld, έναν εβραϊκής καταγωγής ομοφυλόφιλο μαρξιστή και ιδρυτή του 'Institut für Sexualwissenschaft' (Ινστιτούτο Ερευνών για την Σεξουαλικότητα) στο Βερολίνο (μέρος της Σχολής της Φρανκφούρτης που είχε ως πρότυπο το Ινστιτούτο Μαρξ-Ένγκελς της Μόσχας). Το 'Ρατσισμός' δημοσιεύθηκε το 1933 στα γερμανικά κι αργότερα μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1938 απ' τους φίλους του Hirschfeld, (Maurice Eden Paul και Cedar Paul). Περί του 'αντιρατσισμού' δεν υπάρχουν άλλες εικασίες πέραν του προφανούς. Η γέννησή του είναι σύμφυτη του ρατσισμού. Πρόκειται για μια στοχευμένη εβραϊκή υπερβολή, όπου ο 'ρατσισμός' εκλογικεύεται στους 'general intellect' πληβείους ως πλαστή στην ουσία θέση και το κίβδηλο αντίθετό του-'ο αντιρατσισμός' ως επίπλαστη αντίθεση. Ο 'ρατσισμός' φέρει το σπέρμα της αναιρέσεώς του και ως εκ τούτου ήταν φυσικό να ξεράσει τον 'αντιρατσισμό'.
Μεγαλύτερη απόδειξη πως το όλον είναι ένα εβραϊκό κατασκεύασμα υπάρχει απ' το γεγονός πως οι Εβραίοι επαίρονται ως 'εκλεκτοί του Θεού' και ταυτοχρόνως υποθάλπουν οιαδήποτε κίνηση συνηγορεί στην αποτροπή εμφανίσεως στο προσκήνιον της ιστορίας κάποιας αλλότριας προς αυτούς εθνικής υπερηφάνειας, λόγω του ότι αυτό συνιστά κατ' αυτούς 'ρατσισμόν';
Αναφερόμενοι στην ιδέα της κοινότητας, δεν θα μπορούσαμε να μην συμπεριλάβουμε το στοιχείο της ουτοπίας που την χαρακτηρίζει. Η ιδέα της κοινότητας απέχει απ' το να είναι ουτοπική ως προς την δυνατότητα πραγματοποιήσεώς της, τουναντίον λόγω της περίκλειστης και απομακρυσμένης φύσης του εγχειρήματος, διαφοροποιείται απ' την υπόλοιπη χωρική διάταξη, αγγίζοντας τα όρια της ουτοπίας. Όταν ομιλούμε για κοινότητα, σαφέστατα αναφερόμαστε σε κάτι απομακρυσμένο απ' τον 'πολιτισμό'. Διόλου τυχαίο ότι οι μεγάλοι ουτοπιστές φιλόσοφοι προσέδιδαν τέτοια χαρακτηριστικά στις ουτοπικές εξιστορήσεις τους. Μιλώντας για ουτοπία δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τα έργα των Thomas More 'Ουτοπία' (1516), Francis Bacon 'Νέα Ατλαντίς' (1627), Henry Neville 'Η νήσος των Πάιν' (1668). Ο αναρχικός στοχαστής Hakim Bey επιλέγει να δώσει στην οντολογική αυτονομία τον ορισμό 'πειρατική ουτοπία', κάνοντας λόγο για μία 'προσωρινή αυτόνομη ζώνη'. Η έννοια της κοινότητας, καταπώς την όρισαν ο Κωνσταντίνος Καραβίδας και ο Ίων Δραγούμης, αποτελεί ζωτικής σημασίας όργανο της ιδανικής Πολιτείας. Ο ιδανικός χαρακτήρ της Πολιτείας είναι που κάνει την κοινότητα να εμφορείται από μία μεταφυσική υπόσταση. Η ουτοπία αποτελεί συστατικό για την γέννηση της κοινότητας. 'Με ακούτε τι λέω ή θέλετε να σας το επαναλάβω; λέω ότι ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, ως φαινόμενα ιστορικά, θα περάσουν και ότι ο κοινοτισμός, ως δεδομένο ζωικό, θα επιβίωση αυτών', μας λέγει ο Κωνσταντίνος Καραβίδας στο μνημειώδες έργο του 'Σοσιαλισμός και κοινοτισμός' του 1930. Για να τον συμπληρώσει ο Ίων Δραγούμης του υπερήφανου, μέσα απ' τα λόγια: 'Ανθρώπους με χαρακτήρα και κοινότητες χρειαζόμαστε'! Τα παραδείγματα αυτοδιοικητικής είναι πάμπολλα, ισάριθμα με τους αγώνες για την κατάκτησή της. Απ' την πόλη Orania της Νοτίου Αφρικής, όπου οι Λευκοί επέλεξαν να ζουν με τους δικούς τους νόμους, ήθη και έθιμα, προσηλωμένοι στην ιδέα της φυλετικής κοινότητας, έχοντας το δικό τους 'apartheid' μέσα απ' το εκπαιδευτικό σύστημά τους, την αυτοδιαχειριζόμενη οικονομία τους και άλλες δομές που εγγυώνται την αυτονομία της κοινότητάς τους. Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι η πλειοψηφία των αφυπνισμένων Λευκών Ευρωπαίων στρέφονται στην ιδέα της Νέας Ευρώπης των Εθνών, των κοινοτήτων, των ελεύθερων λαών απ' τα δεσμά του χρηματοπιστωτισμού, έως σημείου να γίνεται λόγος για την αναγκαιότητα ενός Ευρωπαϊκού μοντέλου ομόσπονδων Εθνών-Κρατών. Οι αναρχικοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όταν έρχονται αντιμέτωποι με την ιστορική αλήθεια ότι 'το κράτος δεν είναι η πατρίδα'. Ο φεντεραλισμός που πρεσβεύουν πραγματώνεται μονάχα μέσα απ' την ύπαρξη αυτοδύναμων φυλετικών κοινοτήτων, εν αντιθέσει με τις ομιχλώδεις διακηρύξεις περί ανυπαρξίας του έθνους και των φυλών. Για τους ριζοσπάστες εθνικιστές, οι κοινότητες είναι αυτές που αποτελούν το κράτος, όχι το αντίθετο. Δίχως τις κοινότητες, καμία κρατική μορφή δεν μπορεί ν' αποτελέσει στοιχείο προόδου.
Η Άρια πρόταση
Η 'Νέα Γερμανία' στο San Pedro της Παραγουάης αποτέλεσε μια αποικία Αρίων που ιδρύθηκε στις 23 Αυγούστου του 1887 απ' τον Bernhard Förster, ο οποίος είχε παντρευτεί την Elisabeth Förster-Nietzsche, την αδελφή του μεγάλου φιλοσόφου Friedrich Nietzsche. Κεντρική ιδέα η δημιουργία μιας φυλετικής κοινότητας στον 'Νέο Κόσμο', όπου θα μεταφερόταν η γερμανική κουλτούρα. Η 'Nueva Germania' βρίσκεται σε απόσταση 297 χιλιομέτρων απ' την Asunción, την πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Παραγουάης. Η πόλη ιδρύθηκε στις όχθες του ποταμού Aguaray-Guazú, αρχικώς από πέντε μόλις ανθρώπους οι οποίοι λίγο μετέπειτα έγιναν δεκατέσσερις, προερχόμενοι από πτωχές οικογένειες της Σαξωνίας. Το όραμα του Förster έγινε πραγματικότητα στο τροπικό δάσος, όπου οι άποικοι θα απείχαν από οιαδήποτε εβραίκή επιρροή. Ο Förster ήλθε σε συνενόηση για την διαπραγμάτευση των ιδιοκτησιακών τίτλων της πόλης με τον Πρόεδρο Bernardino Caballero, ενώ λίγο αργότερα αυτοκτόνησε στην πλειοψηφικά αποτελούμενη από Γερμανούς πόλη San Bernardino το 1889, αναγκάζοντας την γυναίκα του Elisabeth να επιστρέψει εσπευσμένα στην Γερμανία το 1893. Ο συγγραφέας Gerard L. Posner αναφέρει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στο βιβλίο του 'Mengele: The Complete Story'. Ο Posner αποκαλει την 'Nueva Germania' με τον τίτλο 'Nueva Bavaria', ενώ λέγει ότι ο φυγάς Mengele πέρασε ένα μέρος της πολυτάραχης ζωής του στην πόλη αυτή. Οι άποικοι συνάντησαν εχθρότητα απ' την μιγαδική κοινωνία της Παραγουάης, οι κάτοικοι της οποίας αντιμετώπισαν με καχυποψία, εξαιτίας της ισπανικής κατάκτησης, τους νέους αποίκους ως μία δυνητική απειλή για την αυτονομία της. Οι άποικοι ασχολούνταν κυρίως με την γεωργία και την καλλιέργεια του φυτού 'yerba mate'. Σύμφωνα με αρχεία που ήλθαν στο φως, περί τους 9.000 φυγόδικους 'εγκληματίες πολέμου' κατέφυγαν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής με την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η κινηματογραφική παραγωγή 'The Boys from Brazil' του 1978, στην οποία παρουσιάζεται ο ισχυρός Mengele να μην το βάζει κάτω εμμένοντας στην φυλετική καθαρότητα στα πρότυπα του Τρίτου Ράιχ. Τα αρχεία αναφέρουν ότι περί τους 5.000 κατέφυγαν στην Αργεντινή, όπου μεταξύ άλλων λέγεται πως στους δρόμους του Buenos Aires ήταν ιδιαίτερα οικεία η ομιλία των Ευρωπαίων, παρά οιαδήποτε τοπική διάλεκτος. Περί τους 1.500-2.000 κατέφυγαν στην Βραζιλία, 500-1000 στην Χιλή, ενώ οι υπόλοιποι στην Παραγουάη και στην Ουρουγουάη. Σ' αυτούς τους αριθμούς δεν περιλαμβάνονται οι φυγάδες της Μέσης Ανατολής. Η μεγαλοσύνη του Ράιχ, το ανίκητο του Εθνικοσοσιαλισμού δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λόγια, αν σκεφτεί κανείς πως ενόσω η Δρέσδη μετατρεπόταν απ' τους Συμμάχους σε ερείπια, ένας άλλος κόσμος απ' την ίδια Άρια μαγιά γεννιόταν σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου. Τα αρχεία που ήλθαν στο φως αναφέρουν ότι κατά την διάρκεια του πολέμου, ο Πρόεδρος της Αργεντινής Juan Peron χορήγησε 10.000 'καθαρά' διαβατήρια στην οργάνωση προστασίας των αξιωματούχων των SS και συνέχισης της μάχης για την επικράτηση του Εθνικοσοσιαλισμού, στην θρυλική Odessa. Μεταξύ 1945 και 1959, υπολογίζεται πως εγκαταστάθηκαν στο έδαφος της Βραζιλίας περί τους 20.000 Γερμανούς. Βάσει των ίδιων πηγών, πολλοί φυγόδικοι είχαν την βοήθεια του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και του Βατικανό, ενώ αναφέρεται πως ο σύνδεσμος για την μεγάλη φυγή στις χώρες της Λατινικής Αμερικής ήτο ο Επίσκοπος της γερμανικής κοινότητας των Καθολικών της Ρώμης, Alois Hudal.
Η πόλη του San Bernardino φιλοξένησε τον Joseph Mengele, όπου και απεβίωσε, βρίσκεται μόλις 50 χιλιόμετρα απ' την πρωτεύουσα Asunción, στις όχθες της λίμνης Ypacarai όπου βρίσκεται το γεμάτο μυστήριο ξενοδοχείο 'Hotel del Lago' που ιδρύθηκε το 1888, το οποίο σχεδιάστηκε απ' τον Γερμανό αρχιτέκτονα Wilhelm Weiler στις τευτονικές αισθητικές προδιαγραφές. Σ' ένα απ΄τα δωμάτια του, συγκεκριμένα στο Νο.19 του ξενοδοχείου αυτού αυτοκτόνησε ο Bernhard Förster, αφού προτίμησε τον θάνατο απ' την ατιμωτική ακύρωση του οράματος της 'Nueva Germania', σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία. Σ' έναν απ' τους θεσπέσιους πυργίσκους του ξενοδοχείου, διέμενε η ευρωπαϊκής καταγωγής Hilda Ingenohl, γνωστή ως 'la Tigresa' εξαιτίας του κυνηγετικού πάθους της με προτίμηση στα αιλουροειδή. Η Ingenohl ήτο ένθερμη υποστηρικτής του Adolf Hitler, ενώ βάσει μαρτυριών, λέγεται πως συνδεόταν με δεσμούς φιλίας μαζί του. Η ζωή της Ingenohl πολυτάραχη. Γεννημένη στο Παρίσι το 1874, νοσοκόμα στο επάγγελμα στην διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το πάθος της ήτο η διεύθυνση αεροσκαφών. Λέγεται πως ήτο απ' τις πρώτες γυναίκες που επεχείρησαν, έστω ανεπιτυχώς, αδιάκοπο εναέριο περίπλου του κόσμου. Το 1918, η Ingenohl εγκαταστάθηκε στη Λατινική Αμερική. Αρχικώς βρέθηκε στην Ουρουγουάη, όντας προσκεκλημένη της συζύγου του εκεί Γερμανού πρέσβη Grete Goetsch, ενώ λίγο αργότερα μετέβη στην Αργεντινή, όπου ανέλαβε την διεύθυνση του γερμανικού νοσοκομείου του Rosario, για να καταλήξει στο San Bernardino, την πόλη την οποία ερωτεύτηκε παράφορα. Εκεί αγόρασε 200 στρέμματα γης, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της σ' ένα δωμάτιο στον πύργο του 'Hotel del Lago'. Στους διάσημους διαμονείς του ξενοδοχείου συγκαταλέγονται οι Antoine de Saint-Exupéry και Ida Bäckmann. Στην Παραγουάη ιδρύθηκε το πρώτο φιλοναζιστικό κόμμα το 1927. Το κίνημα 'Febrerista' δραστηριοποιήθηκε στην δεκαετία του 1930 με έντονο εθνικιστικό χαρακτήρα, ωστόσο μετέπειτα κατέληξε σ' ένα σοσιαλιστικό κόμμα. Ο Martin Bormann επίσης ήτο ένας εκ των υψηλών αξιωματούχων που διέφυγαν μέσω Ρώμης στην Λατινική Αμερική. Την γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής επιβεβαιώνει και ο Paul Maracin στο 'Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών' (ελλ. Εκδόσεις 'Κοχλίας'), όπου μεταξύ άλλων λέγει πως πρωτοκλασάτα στελέχη του NSDAP, όπως ο διοικητής των Ταγμάτων Εφόδου Ernst Röhm είχαν 'εκτοπιστεί για διακοπές' σε χώρες της Λατινικής Αμερικής κατόπιν διαταγής του ίδιου του Adolf Hitler.
Η κοινότητα αίματος θα αποτελέσει την μόνη φυλετική σωτηρία επί Γης. Κάλλιο να βαδίζουμε για πάντα στην ουτοπία της κοινότητας, παρά στην εφιαλτική πραγματικότητα των πολυπολιτισμικών πόλεων-κλουβιών. Η ανάσταση των κοινοτήτων υπό οιαδήποτε μορφή αποτελεί την μοναδική τροχοπέδη για την αναβίωση του Εθνικοσοσιαλισμού. Να απορρίψουμε το κρατικό έκτρωμα για ν' απαλλαχθούμε μία και καλή από τα αστικά δηλητήριά του. Στην κοινότητα δεν υπάρχουν διλήμματαΔεν θ' αφήσουμε να μας πνίξουνε αμαχητί στις εβραϊκές χαβούζες τους. Η Νέα Μεγάλη Έξοδος των Ευρωπαίων και δη των Ελλήνων πρέπει να πραγματωθεί πάση θυσία! Ή θα κάνουμε αφόρητο και αβάσταχτο το ήδη αντιφυσικό τοπίο των πόλεων στους Εβραίους, είτε θα τους αφήσουμε μόνους να παλεύουν με την αντιφυσική ιδιοσυστασία τους, μη δυνάμενοι να κυριαρχήσουν επί του τίποτα. Η παραμονή μας στην κόλαση που οι ίδιοι κατασκεύασαν είναι από μόνη της ένα άτοπο. Φυγή προς τα εμπρός και αφήστε τους Εβραίους να 'κουρεύονται' στις Συναγωγές τους...
