Ποιοί τους επινόησαν, γιατί, πώς, και ποιοί εν τέλει ωφελούνται απ' την χρήση τους;
Είναι γνωστό πως οποιοσδήποτε πιστεύει στο Έθνος, την Φυλή, την Πατρίδα, κατακεραυνώνεται ως 'Ναζί', ξυλοκοπείται ως 'Ναζί', χειρότερα δολοφονείται ως 'Ναζί'. Στην πρόσφατη περίπτωση των δολοφονημένων συναγωνιστών Φουντούλη και Καπελώνη, οι αντιφασιστικές κραυγές ήταν σαφώς ηπιότερες του αναμενόμενου, ωστόσο οι αντιφασίστες δεν έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα υπό το σκεπτικό ''Έλα, Ναζιστές ήταν, μικρό το κακό'. Η προπαγάνδα μετέστρεψε το γεγονός ότι ήταν νέοι άνθρωποι, ότι δολοφονήθηκαν κατ' αυτό τον απεχθή τρόπο, εξαιτίας ότι ήταν 'Ναζί' και συνεπώς 'ήταν αναμενόμενο να πάθουν αυτό που έπαθαν'.
Πρόκειται για μία πολύ βολική υπόθεση για τον διεθνή Σιωνισμό. Όποιος είναι εχθρός του, είναι αυτομάτως 'Ναζί'. Αυτό από μόνο του δίνει συγχωροχάρτι στον οποιονδήποτε επιθυμεί να δολοφονήσει έναν 'Ναζί'. Αυτό μας φέρνει στο νου τους 'Εκδικητές' που βοήθησαν στην σύλληψη του Adolf Eichmann, γεγονός το οποίο και στην περίπτωση των ημετέρων δολοφονημένων υποδηλώνει πως υπάρχει εμφανής εκδικητικότητα όσον αφορά τα 'πολιτικά' κίνητρα της δολοφονίας. Όλα όσα περιγράφουμε επιβεβαιώνουν την τακτική 'False Flag' της Mossad. Ότι στρέφουν την κοινή γνώμη σε εντελώς πλαστές κατευθύνσεις, όπου η μία δεν αποτελεί αντίθεση της άλλης, αλλά συμπλήρωμά της. Ο 'Ναζί' είναι ίδιος με τον 'αντί-Ναζί'. Είσαι 'αντί-Ναζί', άρα υπάρχεις. Είσαι 'Ναζί', άρα δεν πρέπει να υπάρχεις. Όμως, για να κινείται ο μύλος του Σιωνισμού, πρέπει να υπάρχουν και οι δύο. Καλό είναι να το ξεκαθαρίσουν ορισμένοι, ώστε ν' αποβάλλουν τις φετιχιστικές ιδεολοληψίες εν είδη τρικυμίας εν κρανίω που ταλαιπωρούν όχι μόνον τους ίδιους, αλλά αποστερούν ανοήτως την ανάπτυξη μίας δυναμικής από μέρους των αγνών πατριωτών και των εθνικιστών. Εχθρός του Σιωνισμού είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός και καμία άλλη πολιτική βιοθεωρία. Όλοι όσοι αναπαράγουν επισταμμένα τους όρους 'Ναζί' και 'Ναζισμός', το κάνουν εκ του πονηρού είτε από ημιμάθεια και πολιτική ανωριμότητα. Ωστόσο, ο κανόνας έχει αποδείξει πως κινούνται εκ του πονηρού, παρά οτιδήποτε άλλο.
Δίκαια θ' αναρωτηθεί κανείς: Είναι κακό να σε πούν 'Ναζί'; Η απάντηση που μπορούμε να δώσουμε στον οποιονδήποτε έχει την απορία είναι εκκωφαντική και ίσως ξαφνιάσει πολλούς 'ακραίους'. Δεν είναι απλά κακό, είναι κάτι παραπάνω. Είναι χείριστο. Και είναι χείριστο για όποιους σέβονται τον Εθνικοσοσιαλισμό και δεν επιτρέπουν στον προαιώνιο εχθρό να μεταθέτει το κέντρο βάρους της πολιτικής μάχης. Ο χαρακτηρισμός 'Ναζί' αποτελεί το κύριο πολιτικό κατηγόρημα που αποδίδεται στον οιοδήποτε πληροί τις ως άνω προδιαγραφές, ώστε να θεωρείται 'politically incorrect'. Δεν έχει σημασία τι υποστηρίζει κανείς σε επίπεδο ζωής. Δεν έχει σημασία τι τρόπο ζωής ακολουθεί κανείς. Αρκεί μία πολιτική θέση να υπερβαίνει την γραμμή της πολιτικής ορθότητας για να τον κατατάξουν στο στρατόπεδο των 'Ναζί'. Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν γνωρίζει σύνορα. Η πολιτική ορθότητα της εποχής αποδίδει με την ίδια ευκολία το εν λόγω κατηγόρημα ανεξάρτητα απ' το υποκείμενο του κατηγορήματος ανήκει ή δεν ανήκει στην λευκή φυλή. Μπορούν αβίαστα και με την ίδια ευκολία να κατηγορήσουν ακόμα και έναν νέγρο ότι είναι 'ναζιστής', ακόμα και έναν Εβραίο, αν και εφόσον αυτός παραβιάζει την γραμμή της πολιτικής ορθότητας. Οι Γερμανοί πλήττονται βάναυσα, καθώς βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των 'ναζιστών', για λόγους ευνόητους. Το ότι κάποιος είναι Γερμανός στην καταγωγή, αυτομάτως αυτό δημιουργεί την καχυποψία ότι μπορεί να είναι και 'Ναζί' ή χειρότερα να δείχνει ανοχή στους 'Ναζί'. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής που κυριάρχησε στην Δύση κατά κόρον επιβάλλει την πολεμική κατά των 'Ναζί'. Για λόγους ιστορικούς, η Γερμανία έχει ταυτιστεί με τον Ναζισμό. Η στείρα επανάληψη-παπαγαλισμός-του όρου, έχει λάβει μορφή χιονοστιβάδας χάρη στην στοχευμένη προπαγάνδα των μέσων μαζικής εξαπάτησης. Επετεύχθη δε μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών, των κινηματογραφικών υπερπαραγωγών του Χόλυγουντ, μέσω των ντοκιμαντέρ, μέσω των άρθρων των εφημερίδων και των περιοδικών, μέσω των ραδιοφωνικών εκπομπών.
Η 'ναζιστική' καραμέλα προσφέρθηκε αφειδώς στα σχολεία, τους χώρους εργασίας, τα πανεπιστήμια, εισέβαλλε βίαια στο οικείο περιβάλλον του καθενός, έως σημείου το πιπίλισμά της να θεωρείται μία άνευ προηγουμένου, σχεδόν εθελούσια, πλύση εγκεφάλου με αποτελέσματα που υπερβαίνουν το αρχικώς προσδωκόμενο. Η μεταπολεμική βιβλιογραφία βρίθει από τα θεωρήματα γύρω απ' τους 'Ναζί' και ό,τι μπορεί να συνδεθεί με την ύπαρξή τους. Για την παραφιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω απ' τον 'Ναζισμό' δεν χωράει συζήτηση. Μεγάλο μέρος της εκδοτικής κίνησης σε παγκόσμια κλίμακα περιστρέφεται γύρω απ' την εμπορική θεματολογία των 'Ναζί'. Το όλο θέμα πουλάει αρκετά και οι επιτήδειοι έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν προς ίδιον όφελος, αλλά κυρίως για ν' αποπροσανατολίσουν. Εντελώς ανεξαρτητα απ' την θέση (υπέρ/κατά) που παίρνουν οι ίδιοι οι συγγραφείς επ' αυτού, δεν μπορεί σε καμία των περιπτώσεων ν' αμφισβητηθεί το ίδιο το φαινόμενο, καθώς κάτι τέτοιο, ως επόμενο, ισοδυναμεί με την άρνηση ότι ο άνθρωπος πάτησε το πόδι του στη Σελήνη. Αν παρά ταύτα κανείς παραβιάσει αυτή την συνθήκη λογικής και υποστηρίξει τους 'Ναζί', θεωρείται έως και παράφρων, καθώς στην μέση αντίληψη θεωρείται, εντελώς αντιεπιστημονικά και σε πείσμα οιασδήποτε λογικής, αυταπόδεικτο πως ο Χίτλερ ήταν μία σύγχρονη μεταμόρφωση του Διαβόλου, ότι ήθελε να καταλάβει ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να εγκαθιδρύσει μία παγκόσμια δικτατορία υπό την ηγεμονία του και των κακών Γερμανών εν γένει.
Το κατηγόρημα 'Ναζί' εκτοξεύεται ως άλλη 'έξυπνη βόμβα' με ιδιαίτερη ευκολία στον οποιονδήποτε και απ' τον οποιονδήποτε, εξαιτίας της απροσμέτρητης κατασταλτικής ισχύος που ενεέχει από μόνο του χάρη στην πλύση εγκεφάλου που έχει πραγματοποιηθεί, όταν και εφόσον υπάρξει 'ασφυκτική διαφωνία' πάνω σε κάποιο ζήτημα, ανεξάρτητα απ' το αν αυτό είναι πολιτικό ή διαπροσωπικό. Αν και εφόσον διαφωνεί κανείς σε οτιδήποτε, ανεξάρτητα απ' το αν εκφράζει μία 'Α' θέση, δεν θα τύχει θύμα αντίκρουσης της θέσης αυτής από κάποια άλλη θέση 'Β'. Θα σπιλωθεί απ' την επίπλαστη αντίθεση 'Β' στην πλαστώς εκληφθείσα θέση 'Α'. Ό,τι συνέβη και με την μαρξιστική θεωρία, η οποία εκκινεί από μία πλαστή θέση για ν' αυτοαναιρεθεί από μόνη της.
Η απομυθοποίηση του προσδιορισμού αυτού είναι επιβεβλημένη υπό των συνθηκών καταστολής που έχουν επιβληθεί απ' τους κυρίαρχους. Πρέπει να γίνει κατανοητό τοίς πάσι 'Ποιοί το ξεκίνησαν, γιατί, πώς, και ποιός εν τέλει ωφελείται απ' την χρήση του'. Είναι αυτονόητο πως ο όρος 'Ναζί' έλαβε σκοπίμως μία διαφορετική χροιά απ' τους πολέμιους του 'Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών' του Χίτλερ. Χρησιμοποιείται ως υποτιμητικός όρος, εν είδη προσβολής ή μομφής και πλέον ενέχει αρνητική χροιά. Οι Γερμανοί, ακόμα και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ και οι αξιωματούχοι του Τρίτου Ράιχ, ουδέποτε απεδέχθησαν την προσφώνηση 'Ναζί' στις μεταξύ τους επικοινωνίες. Τουναντίον, αυτοαποκαλούνταν 'Εθνικοσοσιαλιστές' και οτιδήποτε άλλο πέραν αυτού είναι ψευδές. Όσοι έχουν πρόσβαση ή γνώση των αυθεντικών γερμανικών αρχείων, το γνωρίζουν. Ο ελληνιστί όρος 'Ναζί' αναφέρεται απ' τον μάγο της προπαγάνδας Dr. Joseph Goebbels στο έργο του 'Der Nazi-Sozi', ωστόσο στην διάδρασή του κόμματος με τον λαό και μόνον. Μ' άλλα λόγια, ο όρος αυτός εξυπηρετούσε αποκλειστικά τους προπαγανδιστικούς σκοπούς του κόμματος. Δεν ήταν προς ευρεία χρήση. Δεν αποτελούσε καν επίσημη γραμμή ή όρο που απηχούσε τις ιδεολογικές πεποιθήσεις των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών. Ο όρος 'Ναζί'-'Ναζισμός', οφείλουν την προέλευσή τους στην επινόηση του Εβραίου δημοσιολόγου-ιστορικού του καθεστώτος της Βαϊμάρης, Konrad Heiden (7/8/1901-18/6/1966), και ανάγεται στην δεκαετία του 1920 ως ένα πρόσφορο μέσο για την δυσφήμηση του NSDAP και την κατασυκοφάντηση του Εθνικοσοσιαλισμού. Ο Heiden ήταν ένα κατακάθι της σοσιαλδημοκρατίας της εποχής. Ο όρος 'Ναζί' αποτελούσε μία παραλλαγή, ώστε οι εθνικιστές να διαφοροποιούνται απ' τους σοσιαλδημοκράτες. Το 'Nazi' απηχούσε τον Εθνικισμό και το 'Sozi' τον Σοσιαλισμό (απ' το 'Sozialisten'). Όπως προαναφέραμε, ο όρος 'Ναζί' αποτελούσε ένα πολιτικό λογοπαίγνιο, βασισμένο στην αυστροβαυαρική αργκό για την λέξη 'αφελής' ή 'βλάχος-ντόπιος' και προερχόταν απ' την γερμανική λέξη 'ignatz' που υποδήλωνε τον αγνό, τον πρωτόλειο. Ηχεί όπως η λέξη 'nutsy' που υποδηλώνει τον αφελή ή τον αυθόρμητο. Είναι απολύτως κατανοητό για ποιόν λόγο οι ίδιοι οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν επέλεξαν αυτόν τον όρο, εν αντιθέσει με τους πολέμιούς τους που τους τον απέδωσαν. Πρέπει επίσης να λάβουμε υπ' όψιν μας γιατί αυτός ο όρος διαδόθηκε απ' την μπολσεβίκους προπαγανδιστές και πώς αξιοποιήθηκε από διάφορους άλλους πολιτικούς αντιπάλους και ανατρεπτικούς τύπους, τόσο στο εσωτερικό της Γερμανίας όσο και στο εξωτερικό, απ' τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους πολιτικούς ηγέτες των δυτικών δυνάμεων. Είναι ευνόητο ότι αν ο όρος 'Ναζί' χρησιμοποιήθηκε κατά το δοκούν τότε, σε τι βαθμό διογκώθηκε, μετά την πτώση του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος, το υποβόσκον νόημά του μέσω της επέκταση αυτού με τον όρο 'Νεο-Ναζί'.
Συνεπώς, όσοι αυτοχαρακτηρίζονται- αυτοπροσδιορίζονται πολιτικά απ' τον όρο 'Ναζί' είναι το ίδιο και παραπάνω ηλίθιοι και επιβλαβείς για την εθνική υπόθεση, στον ίδιο βαθμό με τους 'αντί-Ναζί'. Δεν αποτελεί υπερβολή να πούμε πως οι διάφοροι προωθητές του ειδώλου του 'κακού Ναζί' είναι εγκάθετοι, ώστε να δαιμονοποιήσουν όλους όσοι διερευνούν ενεδελεχώς την όλη υπόθεση γύρω απ' το φαινόμενο που ονομάζεται Αδόλφος Χίτλερ και πολύ περισσότερο το πολιτικό υπόβαθρο του Εθνικοσοσιαλισμού. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός πως ο Heiden που επινόησε τον όρο 'Ναζί' δεν ήταν ένας απλός Εβραίος δημοσιολόγος-ιστορικός της Βαϊμάρης, αλλά πολιτικός αντίπαλος του Εθνικοσοσιαλισμού την ίδια περίοδο. Όντας Εβραίος ο ίδιος και ο πατέρας του συνδικαλιστής σε μία περίοδο όπου τα συνδικάτα αποτελούνταν από σκληροπυρηνικούς μαρξιστές-μπολσεβίκους. Ο Heiden εστιάστηκε στην συγγραφή βιογραφικών στοιχείων για τον Αδόλφο Χίτλερ. Αναδείχτηκε εξαιτίας αυτής της ασχολίας του. Συχνά έγραφε με το ψευδώνυμο 'Klaus Bredow'. Ο Heiden γεννήθηκε στο Μόναχο, μία πόλη στην οποία κατοικούσαν αρκετοί Εβραίοι εκείνη την εποχή. Απεφοίτησε απ' το πανεπιστήμιο του Μονάχο το 1923. Δεν παρέλειψε όμως να οργανώσει τους δημοκρατικούς συμφοιτητές του και μετέπειτα έγινε μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Ο Heiden ήταν ένας απ' τους πρώτους επικριτές, καθότι διείδε με φόβο την επερχόμενη άνοδο του NSDAP, αφού προηγουμένως είχε παρακολουθήσει μία εκδήλωση του το 1920. Εργάστηκε για λογαριασμό της εφημερίδας 'Frankfurter Zeitung' και της 'Vossischen Zeitung', ενώ απ' το 1932 κι έπειτα έγινε ελεύθερος επαγγελματίας. Να ληφθεί υπ' όψιν πως η 'Frankfurter Zeitung' τασσόταν υπέρ της Συνθήκης των Βερσαλλιών το 1918, ενώ έπαψε ν' αντιτίθεται στην κυβέρνηση και τάχθηκε υπέρ της 'πολιτικής της συμφιλίωσης' του Gustav Stresemann. Ένα χρόνο αργότερα, το 1933, αυτοεξορίστηκε πρώτα στο Saarland, στη συνέχεια στην Ελβετία, στη συνέχεια στη Γαλλία, και τελικώς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το βιβλίο του εξεδόθη υπό τον τίτλο 'Η Νέα Ιερά Εξέταση' απ' τους εκδοτικούς οίκους 'Modern Age Books', Inc. και την 'Alliance Book Corporation' στην Νέα Υόρκη το 1939 σε μετάφραση του Heinz Norden απ' το γερμανικό πρωτότυπο. Εντός αυτού κατεγράφησαν οι ανώνυμες και ως εκ τούτου αστήρικτες βάσει δεοντολογίας, μαρτυρίες Εβραίων που υποτίθεται εδιώχθησαν βάναυσα απ' το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς της σταδιακής πτωτικής πορείας του απ' το 1938 κι έπειτα, καθώς και μία δυστοπική θα λέγαμε σήμερα, πρόβλεψη του προμελετημένου σχεδίου της 'Τελικής Λύσης' που επεφύλασσε το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς στους Εβραίους. Η περιγραφή του Heiden παραλληλίζει τον διωγμό των Εβραίων ως ανάλογο των διώξεων της εποχής του Ταμερλάνου και του Μιθριδάτη. Αρκετοί, βασιζόμενοι σε νύξεις κυρίως του Τίτου Λίβιου και του Αθήναιου, υποστηρίζουν ότι ο Αντίοχος ονομαζόταν αρχικά Μιθριδάτης κι ότι πήρε το όνομα με το οποίο βασίλεψε αργότερα όταν πέθανε μετά από ασθένεια (το -193;) ο μεγαλύτερος αδελφός του που ονομαζόταν κι αυτός Αντίοχος. Ο Ταμερλάνος ήταν Σκύθης βοσκός που απέκτησε το στέμμα της Περσίας και κατατρόπωσε όλες τις μεγάλες δυνάμεις της μέσης Ανατολής και της βορείου Αφρικής.
Στο περιοδικό 'Χρονικά' του Κ.Ι.Σ, στο τεύχος 202 (Μάρτιος-Απρίλιος 2006), αναφέρονται τα εξής: ''Στους καταδικασθέντες περιλαμβάνονται και οι κατωτέρω υπεύθυνοι ειδικώς για εξοντώσεις Εβραίων: Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ, θεωρητικός της 'Αρίας Φυλής'. Γιούλιος Στράιχερ, σκληρότερος διώκτης και ιδεολόγος του αφανισμού των Εβραίων''. Άρτουρ Λούκας Ζάις-Ίνκαρτ, διοικητής της Ολλανδίας, εισηγητής της εκτόπισης και της στείρωσης χιλιάδων Ολλανδών Εβραίων. Χανς Φράνκ, ο 'δήμιος της Πολωνίας' και διοικητής του Άουσβιτς.
'Είναι αλήθεια ότι στο Άουσβιτς εξοντώθηκαν δύο εκατομμύρια Εβραίοι;' τον ρώτησε ο συνήγορος. 'Ναι'.'Άνδρες, γυναίκες και παιδιά;' 'Ναι'. Στην απολογία του δήλωσε ότι '1.000 χρόνια θα χρειασθεί να περάσουν για να αποπλύνει η Γερμανία αυτό το έγκλημα'.
Το όνομα Χάνς Φράνκ μας προδιαθέτει σε σχέση με το όνομα Άννα Φράνκ και το αμφισβητούμενο ημερολόγιο. Όσον αφορά τα 1.000 χρόνια που κατ' ομολογίαν του θα χρειαστούν για να καθαρθεί η συνείδηση του γερμανικού λαού, μας φέρνει στο νου τον τρόμο των Εβραίων μπροστά στο όραμα για 'Χίλια Χρόνια Χίτλερ'. Πράγματι, το ψεύδος και η αντιστροφή ενεγράφησαν πάνω στο δέρμα των Εβραίων, ως μία 'ποινή' όπως με τον βωλοκόπο στη 'Σωφρονιστική αποικία' του αντιδραστικού Εβραίου της Τσεχίας Φράντς Κάφκα. Όσον αφορά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όσοι κλείνονταν σ' αυτά ήταν ανατρεπτικά στοιχεία που διέφθειραν τον γερμανικό λαό. Σε σχέση με τα αντίστοιχα γκούλαγκ της Σοβιετικής Ένωσης, φαντάζουν παδικές χαρές. Αν παραλείψουμε το γεγονός ότι τέτοια στρατόπεδα είχαν δημιουργηθεί απ' τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Όσον αφορά τον Heiden, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένας απλός 'αντικειμενικός δημοσιολόγος-ιστορικός', αλλά αντίθετα ένας καιροσκόπος προπαγανδιστής που επωφελούταν απ' την υποδαύλιση μίας ενδοευρωπαϊκής διαμάχης. Το γεγονός ότι σιώπησε προκλητικά μπροστά στα καταφανή εγκλήματα των μπολσεβίκων έναντι δεκάδων εκατομμυρίων αθώων Ρώσων Χριστιανών και έναντι της γενοκτονίας 7 εκατομμυρίων Ουκρανών, είναι δυκτικό της αντικειμενικότητάς του. Ο Heiden και οι ομόφυλοί του για να διατηρήσουν τα δικά τους συμφέροντα, εις βάρος όλων των άλλων, επιδόθηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον στη διαιώνιση των ψεμάτων τους με μεγαλύτερη ένταση μετά τον πόλεμο, προκειμένου να δικαιολογήσει την προδοτική στάση τους κατά την διάρκεια αυτού. Ένα φαινόμενο που συναντούμε και στην σύγχρονη ελληνική ιστορία με τους κομμουνιστές που παραμυθιάζουν τον ελληνικό λαό με την αντίστασή τους στον κατακτητή, την ίδια ώρα και στιγμή που συνεργάζονταν μαζί του και καταλήστευαν τους 'συμπατριώτες' τους.
Το υπέρτατο ψεύδος που διασπείρεται από διάφορους 'αντι-νεοταξίτικους' κύκλους και ισοδυναμεί με το κίβδηλο που κρύβεται πίσω απ' τον όρο 'Ναζί' είναι και η εξίσωση Ναζισμού-Σιωνισμού. Κομμάτι αυτής της προπαγάνδας είναι ότι ο Αδόλφος Χίτλερ βοήθησε ώστε να ιδρυθεί το κράτος του Ισραήλ το 1948, ενόσω θέλουν να μας πείσουν ότι οι Εθνικοσοσιαλιστές αποκαλούσαν ο ένας τον άλλο με τον όρο 'Ναζί'. Ο αξιωματικός των SS Leopold von Mildenstein που συμμετείχε στην έκδοση της 'Der Angriff', προς ανάμνηση του ταξειδιού του στην Παλαιστίνη, δημιούργησε ένα μετάλλιο στο οποίο απεικονίζεται ο αγκυλωτός σταυρός στην μία όψη και το άστρο του Δαυίδ στην άλλη. Μεταξύ 9 Σεπτεμβρίου και 9 Οκτωβρίου του 1934, η εφημερίδα 'Der Angriff' υπό την διεύθυνση του Dr. Goebbels δημοσίευσε μία σειρά άρθρων (12 στον αριθμό) του Mildenstein με τίτλο 'Ένας Εθνικοσοσιαλιστής ταξιδεύει στην Παλαιστίνη'. Το καλοκαίρι του 1935, ο Mildenstein έχοντας το αξίωμα του 'SS-Untersturmfuhrer' συμμετείχε στο 19ο Σιωνιστικό Συνέδριο που διεξήχθη στη Λουκέρνη της Ελβετίας, ως παρατηρητής της γερμανο-εβραϊκής αντιπροσωπείας. Η κατά πολύ ασθενής αντι-εβραϊκή γραμμή του ιδίου είχε ξεπεραστεί απ' τα ίδια τα γεγονότα και δεν μπορούσε να επηρεάσει οτιδήποτε σε σχέση με την πολιτική του NSDAP. Κατόπιν διαφωνίας του με τον Reinhard Heydrich το 1936, απομακρύνθηκε απ' τη θέση του και μεταφέρθηκε στην υπηρεσία τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών. Είχε πέσει σε δυσμένεια επειδή η μετανάστευση των Εβραίων προς την Παλαιστίνη δεν προχωρούσε σε αρκετά γρήγορο ρυθμό. Γεγονός το οποίο, αν μη τι άλλο αποδεικνύει πως δεν υπήρχε καμία μεροληπτική αντιμετώπιση των Εβραίων από μέρους των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών, όπως ισχυρίζονται διάφοροι συνωμοσιολόγοι. Η απομάκρυνσή του απ' την 'Sicherheitsdienst' (Μυστική Υπηρεσία του Ράιχ) συνοδεύτηκε από μία αλλαγή στην πολιτική των SS, που χαρακτηρίστηκε απ' τη δημοσίευση ενός φυλλαδίου το οποίο προειδοποιούσε για τους κινδύνους που ελλοχεύουν απ' την ενδεχόμενη ίδρυση ενός ισχυρού εβραϊκού κράτους στη Μέση Ανατολή, το οποίο γράφτηκε από έναν άλλο 'ειδικός' στα εβραϊκά ζητήματα που είχε προσκληθεί να συμμετάσχει στο τμήμα II/112 απ' τον Mildenstein. Αυτός δεν ήταν άλλος απ' τον Adolf Eichmann. Ο Mildenstein αντικαταστάθηκε στην θέση του επικεφαλής του τμήματός του απ' τον Kuno Schroeder. Τον Δεκέμβριο του 1939, ο Eichmann τέθηκε επικεφαλής του Γραφείου που ήταν επιφορτισμένο με το εβραϊκό ζήτημα, της υποδιεύθυνσης Referat IV B4 της κύριας μυστικής υπηρεσίας του Ράιχ 'Reichssicherheitshauptamt', κομμάτι της οποίας είχε γίνει απ' τον Σεπτέμβριο του 1939 η 'Sicherheitsdienst'. Ενόσω η Γερμανία εναπλάκη στον Β' Π.Π, ο Mildenstein συνέχισε την συγγραφή προπαγανδιστικών άρθρων-βιβλίων. Σ' αυτόν ανήκουν το 'Around the Burning Land of the Jordan' (1938) και το 'The Middle East Seen from the Roadside' (1941), δύο έργα τα οποία τέθηκαν στην λίστα με τ' απαγορευμένα βιβλία στο κομμάτι της Γερμανίας που είχαν καταλάβει οι Σοβιετικοί και έπειτα στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.
Όπως με την 'Συμφωνία της Χααβαρα' έτσι και στην περίπτωση του μεταλλίου του Mildenstein που δημιούργησε για αναμνηστικούς λόγους όταν μετέβη στην Παλαιστίνη, τα γεγονότα αυτά έτυχαν εκμετάλλευσης από ορισμένους συγγραφείς που αντιτίθενται στο Κράτος του Ισραήλ, έως σημείου να εξισώνουν τον Ναζισμό με τον Σιωνισμό. Είναι αρκετά πιθανό, ο Mildenstein να ήταν διπλός πράκτορας. Δεν εδιώχθη μετά την λήξη του πολέμου, ενώ ήταν αυτός ο οποίος εξέθεσε ακούσια ή εκούσια τον Eichmann. Ο Eichmann διέφυγε στην Λατινική Αμερική, ωστόσο συνελήφθη απ' τους πράκτορες της Mossad και οδηγήθηκε σε δίκη στο Ισραήλ, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο διά απαγχονισμού. Ο Mildenstein διέφυγε στη Δυτική Γερμανία, όπου έγινε μέλος των Δημοκρατικών. Αργότερα, εξελέγη στο κοινοβούλιο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Το 1954 μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είχε λάβει ειδική θεώρηση εισόδου (visa) κατόπιν πρότερου αιτήματος της κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Δυτικής Γερμανίας. Την δεκαετία του 1960 εργάστηκε ως αντιπρόσωπος της Coca-Cola, ένώ λίγο αργότερα στο ραδιόφωνο 'Η Φωνή του αραβικού κόσμου' στο Κάιρο της Αιγύπτου. Όταν ξεκίνησε η δίκη του Eichmann, αναφέρθηκε το όνομα του Mildenstein, ο οποίος ενημερώθηκε τάχιστα αιτούμενος ασύλου, ώστε να γλιτώσει της ποινικής δίωξης, ισχυριζόμενος πως ήταν συνεργάτης της CIA, κάτι που τελικώς επέτυχε. Η πορεία του δεν μπορεί να οδηγήσει σε βέβαια συμπεράσματα, πέραν του γεγονότος ότι το πρώτο απ' την σειρά των δώδεκα συνολικώς άρθρων στην 'Der Angriff' γράφτηκε στις 9/11 του 1934. Ο Dr. Joseph Goebbels δεν μπορεί να κατηγορηθεί για οτιδήποτε, καθότι είναι γνωστό πως ήταν επιφορτισμένος με πολιτικά καθήκοντα που του στερούσαν τον οποιονδήποτε ελεύθερο χρόνο, ώστε να μπορεί να ενεργήσει κατά ύποπτο τρόπο. Όσον αφορά τον Mildenstein, τα ίχνη του χάθηκαν το 1964, ενώ επισήμως αναφέρεται πως απεβίωσε το 1968, δίχως ν' αναφέρονται άλλες λεπτομέρειες. Ας σταθούμε στο τι μας διδάσκει η περίπτωσή του. Ένα σιωνιστικό-μετάλλιο έγινε πόλος παραπληροφόρησης για την πλειοψηφία του κόσμου, έως σημείου να συνδέει τον Ναζισμό με τον Σιωνισμό βάσει αυτού του μεμονωμένου γεγονότος. Το δυστύχημα είναι πως την όλη ρετσινιά την χρεώθηκε ο Goebbels. Σε αναλογία μ' αυτό το γεγονός ζυγίστε τις αβάσιμες θεωρίες του συρμού 'το ναζιστικό κράτος του Ισραήλ', 'οι Ισραηλινοί εξοντώνουν τους Παλαιστίνιους, όπως έκαναν οι Ναζί στους Εβραίους', 'O Χίτλερ ήταν Εβραίος', 'Ο Χίτλερ ήταν της οικογένειας των Rothschild' και διάφορες άλλες ανυπόστατες αρλούμπες.
Ο όρος 'Ναζί' επινοήθηκε, ώστε να δαιμονοποιήσει και να επισκιάσει τον 'Εθνικοσοσιαλισμό'. Οιοσδήποτε στέκεται στον όρο 'Ναζί' δεν κάνει τίποτα άλλο απ' το να κλείνει τα μάτια μπροστά στο μεγαλείο του Εθνικοσοσιαλισμού. Σήμερα, οι μάζες εμποτισμένες απ' το πνευματικό δηλητήριο της αράχνης του εβραϊσμού, αδυνατούν να ξεχωρίσουν το αληθινό απ' το ψεύτικο. Όπως έλεγε και ένας καταστασιακός: 'Μέσα στον πραγματικά ανεστραμμένο κόσμο, το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου'. Να σπάσουμε τα δεσμά...
