Θα προσεγγίσουμε το θέμα, παρ' όλο τα ελλειπή στοιχεία, υπό μία διαφορετική οπτική γωνία που θα ξενίσει τους περισσότερους από εσάς. Στο γενικότερο θεαματικό παιχνίδι που παίζεται στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας, κατόπιν της 'μαζιωτιάδας' υπήρξαν κάποιοι κωμικοί διαξιφισμοί στους τηλεοπτικούς δέκτες μεταξύ του νέου Υπουργού Δικαιοσύνης και του 'Εδώ Στρατούλης, με σκοτώνει η Χρυσή Αυγή'. Ο χαζοχαρούμενος στράτα-στρατούλης είπε πως 'από τύχη έπιασαν τον Μαζιώτη'. Προφανώς δεν επιθυμούσε να συλληφθεί ο ήρωάς του και δυσαρεστήθηκε. Καλά κάνει απ' τη στιγμή που η Δικαιοσύνη κωφεύει. Αν η δυσαρέσκειά του είναι ατομική, τότε είναι υπόλογος μονάχα ο ίδιος. Αν αποτελεί και επίσημη γραμμή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, τότε είναι υπόλογη η αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά κάτι τέτοιο δύσκολα μπορεί να σταθεί στην ουτοπία της Δημοκρατίας τους, διότι αυτό επισύρει συλλογική ευθύνη, κάτι που ταιριάζει μονάχα σε 'εγκληματικές οργανώσεις', όπως η Χρυσή Αυγή. Η αριστερά δεν γνωρίζει τ' οτιδήποτε περί εγκλημάτων και συμμοριών στην ιστορία της, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ταυτόσημα αυτής.
Το θέατρο του παραλόγου εκτυλίχθηκε με τους μεν κυβερνητικούς να εγκαλούν την αξιωματική αντιπολίτευση περί υποκίνησης και νομικής κάλυψης της τρομοκρατίας κι ιδεολογικών εκλεκτικών συγγενειών μ' αυτήν, οι δε συριζαίοι τούμπαλιν την κυβέρνηση περί επικοινωνιακών παιγνίων στις πλάτες του ελληνικού λαού. Οι πρώτοι έσπευσαν να λανσάρουν την σύλληψή του ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του 'κράτους δικαίου', ως μία ακόμα μεγάλη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ. Ο τουρισμός δεν επλήγη τελικώς απ' τον Νίκο Μαζιώτη κι οι Βορίδης και Κεφαλογιάννη που σπαταλούν τα χρήματα του ελληνικού λαού, ενδιαφέρθηκαν για την υγεία ενός τουρίστα, ο οποίος δεν επηρεάζει σε καμία περίπτωση την τουριστική κίνηση στην πατρίδα μας. Σε μία χρεοκοπημένη χώρα, όπως η Ελλάδα, ο τουρίστας που την επισκέπτεται είναι υποστάθμης χρεοκοπίας. Η αντιτρομοκρατική έλαμψε διά της απουσίας της και για λόγους διαφήμισης, την δόξα της 'έκλεψε' μία 'ευσυνείδητη και παρατηρητική' γυναίκα που τυγχάνει να εργάζεται σ' αυτήν. Για τα συγχαρίκια του Μεσσήνιου, τι μπορεί να πει κανείς. Σήκωσε ολόκληρο τηλέφωνο και κάλεσε τον αστυνομικό που ως άλλος Van Damme ακινητοποίησε τον υπεράνθρωπο Μαζιώτη, τον 'διαβόητο' κακοποιό, τρομοκράτη, κλπ, επειδή 'μας έκανε όλους υπερήφανους'. Απ' την πλευρά μας να δώσουμε συγχαρητήρια στον αστυνομικό που έκανε αυτό το μεγάλο κατόρθωμα και να του πούμε να κρατήσει τον αριθμό του πρωθυπουργού, μιάς κι έχτισαν προσωπική σχέση κατόπιν αυτού, ώστε να διαμαρτυρηθεί για τυχόν περικοπές στον μισθό του. Αλλά δεν βαριέστε, έρχεται 'ανάπτυξη'...
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ ουδέποτε απεκόπη απ' την υιοθέτηση μέσων βίας για την προστασία της δημοκρατίας, και συνδέεται ολοφάνερα με την τρομοκρατία στην Ελλάδα, καθότι αυτή αποτελεί ένα φαινόμενο σύμφυτο και εν πολλοίς συνομήλικο της Μεταπολιτεύσεως, άφησε τον Μεσσήνιο να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα. Στην προκείμενη περίπτωση το ζητούμενο είναι και δεν είναι ο Νίκος Μαζιώτης και η ανταρτοπαρέα του. Η πληροφόρηση των μέσων μαζικής καθοδήγησης και παραπλάνησης της κοινής γνώμης προκαλεί σύγχυση. Εμμένουν στην στείρα επανάληψη ενός βαρετού επαναστατικού βιογραφικού για τον Μαζιώτη, τον οποίο θ' αποφύγουμε για λόγους τακτικής να χαρακτηρίσουμε 'τρομοκράτη', 'εγκληματία' ή 'ληστή', ώστε να αποκρύψουν άλλες πτυχές που αφορούν τον ίδιο, τόσο ως πρόσωπο όσο ως αντιπροσωπευτικό δείγμα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Αν ο Μαζιώτης είναι επαναστάτης-super star δεν αφορά κανέναν άλλον πέραν της Δικαιοσύνης, του Κράτους, των αρμοδίων αστυνομικών αρχών. Τα κανάλια ηρωοποιούν τον Μαζιώτη, ώστε κι άλλοι να θελήσουν να πάρουν λίγο απ' τη δόξα του. Κατηγορείται για πράξεις που παραβιάζουν τον ποινικό κώδικα και βάσει αυτών πρέπει να δικαστεί και να τιμωρηθεί, ανεξάρτητα απ' την ηθική κατανόηση που μπορεί να έχει κανείς για όσα αυτός κατηγορείται. Αυτό δεν σημαίνει πως οι ταμπέλες αυτές δεν κολλάνε πάνω του. Κάθε άλλο, ωστόσο υπερτερούν όσοι γραβατογορεμένοι αφήνουν ή δεν αφήνουν τον κάθε Μαζιώτη να παίζει το παιχνίδι του. Ο Μαζιώτης κι ο κάθε άλλος που περπατάει στα χνάρια του αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό της τρομοκρατίας. Οι πραγματικοί τρομοκράτες φορούν γραβάτες και ζουν μέσα από θεσμοθετημένες ληστείες.
Αυτό που προκαλεί αηδία είναι το γεγονός πως μία τοξινομένη κοινωνία αισθάνθηκε υπερηφάνεια, κατόπιν της ψυχρολουσίας του Μουντιάλ, επειδή λέει συνελήφθη ο υπ' αριθμόν 1 καταζητούμενος 'ληστοτρομοκράτης, εγκληματίας, κακοποιός'. Το αίσθημα ανασφάλειας που νιώθουν οι πολίτες υπερκαλύφθηκε. Τα συμπεράσματα της συλλήψεως, το αν ήτο τυχαίο γεγονός ή δεν ήτο, διόλου αφορούν τον ελληνικό λαό που πλήττεται απ' την γενικότερη ψυχολογική μιζέρια που έχει σκεπάσει την ελληνική κοινωνία. Ο Μαζιώτης δεν μας προκαλεί την ίδια αηδία που μας προκαλούν οι εθνικοί καραγκιόζηδες τύπου Βορίδη, Κεδίκογλου, Γεωργιάδη, Δένδια, Πιπιλή και των λοιπών αρλεκίνων που στρογγυλεύουν τα οπίσθιά τους καθήμενοι στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Πολιτικάντηδες και 'τρομοκράτες' στο ίδιο κράτος στυλοβάτες.
Ας πάμε στον Μαζιώτη τώρα. Ο Μαζιώτης απεδείχθη πως κυκλοφορούσε ανενόχλητος στο κέντρο της Αθήνας και διέμενε στα Βόρεια Προάστια της, πλησίον μάλιστα του Υπαρχηγού της ΕΛ.ΑΣ που κοιμόταν με ή χωρίς στολή. Ο Μαζιώτης διήγαγε έναν κανονικό οικογειακό βίο, καθώς διέμενε μετά της συντρόφου του σε ένα πολυτελές διαμέρισμα κι έβγαζε άνετος βόλτα το παιδί τους. Ο Μαζιώτης δεν αισθανόταν καν την ανάγκη να κρυφτεί κάπου απομακρυσμένα, όπως εύλογα θα περίμενε κανείς. Γιατί όμως δεν το έκανε; Για να μην κινήσει υποψίες σε μία ερημική περιοχή; Ο Μαζιώτης δεν το έκανε για τον λόγο ότι οπλοφορούσε διαρκώς κι αισθανόταν απρόσβλητος σ' οποιαδήποτε 'τυχαία' συνάντησή του με αστυνομικούς, καθώς ήτο αποφασισμένος να πυροβολήσει εν ψυχρώ και στο ψαχνό. Δεν αποτελεί μυστικό ότι οι αστυνομικοί στα Βόρεια Προάστια ήσαν ενημερωμένοι απ' την δολοφονία των συναγωνιστών μας ότι ο Νίκος Μαζιώτης κυκλοφορούσε στην ευρύτερη περιοχή κι αυτό από μόνο του τους προκαλούσε αρκετό τρόμο. Αυτή είναι η γενναία αστυνομία που συνεχάρη ο Μεσσήνιος. Μαζιώτη ακούνε οι μπάτσοι και τρέχουν να κρυφτούν. Φανταστείτε τι θα συμβεί αν υπάρξει ποτέ σύγκρουση στην Ελλάδα και κληθούν να πράξουν το πατριωτικό καθήκον τους. Ο Μαζιώτης πραγματοποιούσε μέχρι της συλλήψεώς του ληστείες με σημαντική χρηματική λεία. Στις ληστείες αυτές δεν αισθανόταν την παραμικρή ανάγκη, ώστε να κρύψει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Η μεταμφίεση ενός επίσημα επικηρυγμένου με 2 εκατομμύρια Ευρώ δεν στηρίζεται μονάχα σε μία περούκα! Ο Μαζιώτης ήτο σεσημασμένος και δρούσε ανενόχλητος. Άλλωστε, ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα κυριολεκτικά καμένο χαρτί, όπως είναι ο Μαζιώτης, απ' τη στιγμή που έχει φυλακιστεί και καταδικαστεί σε πεντηκονταετή κάθειρξη; Η ποινή αυτή όπλισε το χέρι του Μαζιώτη, τον έκανε ν' αποθρασυνθεί, διότι στην τελική τι έχει να χάσει;
Οι δικαστές αθώωσαν τον Μαζιώτη απ' το 'διευθυντήριο' της οργάνωσης 'Επαναστατικός Αγώνας', υπό το πρόσχημα της ασυμβατότητας μίας αναρχικής οργάνωσης της οποίας φέρεται να ηγείται ('Ε.Α.) με μία ιεραρχημένη οργάνωση της οποίας θεωρούν αδύνατο να μετέχει και πολύ περισσότερο να ηγείται (εγκληματική οργάνωση), είναι λιγότερο εγκληματίες απ' τον Μαζιώτη; Ακούστηκε απ' τους ακροδεξιούς φαφλατάδες της Ν.Δ, πως η Δημοκρατία έχει χτυπήσει στη ρίζα της την τρομοκρατία στην Ελλάδα. Αυτό που δεν είπαν είναι ποιοί την δημιούργησαν, αν όχι οι ίδιοι οι θιασώτες της. Εξάλειψη της τρομοκρατίας στην Ελλάδα προϋποθέτει ένα πράγμα. Την κατάργηση της Δημοκρατίας. Πέραν αυτού αποτελεί ατομική και συλλογική ευθύνη των υπηκόων αυτού του άθλιου κράτους που απ' ότι όλα δείχνουν δεν έχουν παρά ελάχιστα δράμια φαιάς ουσίας στο κεφάλι που κουβαλάνε για καθαρά διακοσμητικούς λόγους, τ' απέδειξαν και στην κάλπη, ν' αντιληφθούν τι εστί 'Cui bono'...
Θα θέσουμε κάποια ερωτήματα σχετικά με την σύλληψη Μαζιώτη κι όπως κατάλαβε, κατάλαβε...
Η διπλή στυγερή δολοφονία των συναγωνιστών μας στο Νέο Ηράκλειο σχετίζεται ή δεν σχετίζεται με τον διαμένοντα πλησίον αυτού, όπως απεδείχθη, Νίκο Μαζιώτη; Οι δράστες, τότε, διέφυγαν μέσα από στενά που οδηγούν στην συνορεύουσα περιοχή του Αμαρουσίου κι όχι μέσω της Αττικής Οδού, όπως βλακωδώς διέδιδαν τότε τα μέσα μαζικής εξαπατήσεως. Ο Μαζιώτης στην προκήρυξη που έστειλε κι αναλύσαμε σε παλαιότερη δημοσίευσή μας σχετικά με την πρακτορίστικη επίθεση προ της επισκέψεως της Frau Merkel δεν έδειξε να λυπάται στο ελάχιστο, συγχαίροντας 'όσους το έκαναν'. Δεν πείθει φυσικά κανέναν ένας άνθρωπος που κουβαλάει μονίμως μαζί του 'καθαρά όπλα' κι όπως απέδειξε το περιστατικό που οδήγησε στην σύλληψή του, κάθε άλλο από ειρηνιστής που κουβαλάει λουλούδια είναι. Οπλοφορούσε σε πολυσύχναστο μέρος, πυροβόλησε μόλις απειλήθηκε. Θεωρούμε ότι ο Μαζιώτης χρησιμοποιήθηκε απ' το σαμαρικό καθεστώς και γιατί όχι από διάφορες υπηρεσίες για την στυγερή δολοφονία. Ανταλλάγματα της συμβολής του στην εξάλειψη του 'φασισμού' ήτο το ακαταδίωκτο που είχε εξασφαλίσει. Εξαρχής ήτο δεδομένο και για τον ίδιο ότι θα συλλαμβάνονταν σε δεδομένη στιγμή. Όπως και στην περίπτωση του Σάββα Ξηρού. Με τα κλειδιά απ' τις γιάφκες πάνω του, με την πλαστή ταυτότητα, με αστείο τρόο για 'επαγγελματία τρομοκράτη'.
Άξιον απορίας είναι ότι ο 'αντιρρησίας συνειδήσεως' ή φυγόστρατος Νίκος Μαζιώτης από νεαρή ηλικία παρουσιάζει ένα μιλιταριστικό ντύσιμο, το οποίο δεν αποτελεί μία ειρωνεία έναντι του Κράτους, αλλά την ιδεολογική ταυτότητά του. Στην απολογία του στο στρατοδικείο στο Ρουφ στις 17 Φλεβάρη 1998, όπου δικαζόταν με την κατηγορία της λιποταξίας για την άρνησή του να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία, ο Νίκος Μαζιώτης υποστήριξε τα εξής: 'Δεν αρνήθηκα τη θητεία γιατί έχω πρόβλημα με τη βία ή και τα όπλα γενικά. Το γεγονός ότι πιάστηκα με τρία πιστόλια και δέκα κιλά δυναμίτη σημαίνει ότι δεν είμαι ειρηνιστής ούτε έχω πρόβλημα με τη βία. Και εγώ βέβαια θα ήθελα έναν κόσμο χωρίς βία, αλλά δεδομένου ότι υπάρχει καταπίεση την αποδέχομαι σαν ενεργητική αυτοάμυνα και σε αυτά τα πλαίσια εντάσσω και τη δράση μου'. Λίγους μήνες μετά, στις 23 Οκτώβρη 1998, το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο στο Ρουφ τον καταδίκασε τελεσίδικα σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών (απ' τους οποίους είχε εκτίσει τους 3 σε παλαιότερη κράτησή του). Η ποινή αυτή εξαγοράστηκε μετά από δημόσια συγκέντρωση χρημάτων). Ένα άλλο απόσπασμα απ' την απολογία του ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας το 1999, αρκεί ώστε να πείσει τον καθένα για τη σχέση του Μαζιώτη με την βία: 'Είμαστε αυτοί που εναντιωνόμαστε στο διαχωρισμό της κοινωνίας σε τάξεις, είμαστε ενάντια στο διαχωρισμό σε αυτούς που διατάζουν κι αυτούς που εκτελούν διαταγές. Αυτή η εξουσιαστική δομή διαπερνά την κοινωνία και αυτή τη δομή θέλουμε να την καταστρέψουμε. Είτε με ειρηνικά είτε και με βίαια μέσα, ακόμα και με τα όπλα· δεν έχω κανένα πρόβλημα πάνω σε αυτό'.
Οι ξένοι μηχανισμοί που σουλατσάρουν ανενόχλητοι στην Ελλάδα σκηνοθέτησαν την δολοφονία Φύσσα και την αντεκδίκησή της στο Νέο Ηράκλειο και τώρα εμφανίζονται ως άλλοι σωτήρες του ελληνικού λαού, επειδή συνέλαβαν τον υπάλληλό τους Μαζιώτη. Οι αντιεξουσιαστές είναι τσιράκια της εξουσίας κι όποτε τους στύψουν τους πετούν σαν λεμονόκουπες. Το ίδιο συνέβη και με την 17η Νοέμβρη και μ' άλλες γκρούπες. Τώρα εκβιάζουν τ' αφεντικά τους μέσα απ' τη φυλακή ότι θα προβούν σε αποκαλύψεις. Το κάνουν για έναν μόνο λόγο και για κανέναν άλλο. Επειδή συνέβη αυτό που μόλις ελέχθη. Τους έστιψαν και τους πέταξαν. Αν ήταν πραγματικοί ιδεολόγοι κι όχι άθλια πρακτόρια και παντελονάτοι θα έκαναν τουμπεκί και θα κρατούσαν το στόμα τους κλειστό, όπως έκαναν οι αξιωματικοί της 21ης Απριλίου που δεν καταδέχθηκαν να προβούν σε αίτηση χάριτος. Τέτοια σκουλήκια είναι τα ανδρείκελα της αριστεράς. Διαμαρτύρονται για τις συνθήκες κράτησης. Παραμένουν αμετανόητοι για τις πράξεις τους, δίχως να ζητούν συγνώμη απ' τις οικογένεις των θυμάτων της συμμορίτικης δράσης τους. Δεν δίδουν δεκάρα για τον πόνο που προκάλεσαν στις δεκάδες οικογένειες που έγιναν αποδέκτες της ασυδοσίας τους.
Ο έγκλειστος Βασίλης Τζωρτζάτος της 17ης Νοέμβρη στην τελευταία του επιστολή που οι γελοίοι του 'αντιεξουσιαστικού' χώρου και της αριστεράς απέκρυψαν χαρακτηριστικά, ούτε λίγο ούτε πολύ αποκάλυψε την συνδιαλλαγή που έκαναν οι αδελφοί Ξηροί κι ο 'φαρμακοχέρης' Κουφοντίνας με τις διάφορες μυστικές υπηρεσίες, ώστε να υπάρξει μία σκηνοθετημένη σύλληψη που θα εξυπηρετούσε αμφότερους. Στην περίπτωση Μαζιώτη βλέπουμε να συμβαίνει πάνω κάτω το ίδιο. Τυχαίο;
Ας θυμηθούμε το περίφημο 'φιάσκο της Λουίζης Ριανκούρ' κι ας βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Μέχρι στιγμής δεν ακούστηκε ούτε μία κουβέντα για τα χρήματα της επικήρυξης Μαζιώτη...
Μια γυναίκα παρ' ολίγον να σταθεί μοιραία για τη 17η Νοέμβρη 10 χρόνια πριν την εξάρθρωσή της, στην υπόθεση που έμεινε γνωστή ως 'φιάσκο της Ριανκούρ'. Σύμφωνα με το επικρατόν σενάριο που δόθηκε στη δημοσιότητα, οι αστυνομικοί βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με κάποια απ' τα μέλη της, ωστόσο κατάφεραν να διαφύγουν. Την πληροφορία για τη συνάντηση μελών της 17ης Νοέμβρη στην οδό Λουίζης Ριανκούρ στους Αμπελόκηπους, είχε δώσει τηλεφωνικά μία 'άγνωστη' γυναίκα. Στην πραγματικότητα, αυτή η γυναίκα δεν ήτο καθόλου άγνωστη στις αρχές. Το σενάριο περιείχε το κίνητρο της ερωτικής αντιζηλίας. Συγκεκριμένα, επρόκειτο για μία γυναίκα που ισχυριζόταν πως είχε πολυετή σχέση με κάποιο μέλος της οργάνωσης κι όταν κατάλαβε ότι την απατούσε, πέταξε τα ρούχα του στο δρόμο και για να τον εκδικηθεί τον πρόδωσε στην αστυνομία. Τον Μάρτιο του 1992 είχε συμβεί το φιάσκο με την διαφυγή μελών της 17ης Νοέμβρη. Στην κατάθεσή του στη σχετική δίκη ο πρώην Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ Στέφανος Μακρής ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το τρίτο δεκαήμερο του Μαρτίου του 1992 δέχθηκε τηλεφώνημα από μια γυναίκα, η οποία του είπε ότι ετοιμαζόταν απ' τη 17η Νοέμβρη χτύπημα εναντίον δικαστικού λειτουργού στις 27 Μαρτίου και πως, αν αποτύχει η επιχείρηση, τα μέλη της οργάνωσης θα συγκεντρωθούν στη οδό Λουίζης Ριανκούρ. Ο κ. Μακρής υποστήριξε πως ενημερώθηκε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξεως κι οργανώθηκε μία επιχείρηση, η οποία όμως 'απέτυχε'. Σύμφωνα με την κατάθεσή του, στο σημείο που είχε αναφερθεί στο τηλεφώνημα, εμφανίστηκε ένα κίτρινο φορτηγάκι απ' όπου κατέβηκαν δύο άτομα, απ' τους οποίους ο ένας φορούσε περούκα. Μέσα στο φορτηγάκι βρέθηκε, σύμφωνα με τον κ. Μακρή, ένα περίστροφο απ' αυτά, που είχε κλέψει η 17η Νοέμβρη απ' το αστυνομικό τμήμα Βύρωνα. Ακολούθησε, όπως είπε ο μάρτυρας, επιχείρηση για τον εντοπισμό των δραστών, μόλις έφυγαν με το φορτηγάκι, χωρίς όμως επιτυχία. 'Ήταν η πρώτη φορά, που μπορέσαμε να έχουμε μία πληροφορία για τη 17η Νοέμβρη, αλλά έμεινε αναξιοποίητη. Υπάρχουν ευθύνες οι οποίες καταλογίστηκαν', είπε ο κ. Μακρής, προσθέτοντας ότι, όπως πληροφορήθηκε, η γυναίκα αυτή ονομάζεται Μαρία Τσιντέρη, εργαζόταν σε μικροβιολογικό εργαστήριο κι ο σύζυγός της ήτο αξιωματικός. Την άποψη, ότι κάποιο κύκλωμα αστυνομικών εκμεταλλεύτηκε την υπόθεση της Λουΐζης Ριανκούρ, με σκοπό να οικειοποιηθεί χρηματικά ποσά εξέφρασε στο δικαστήριο ο Σάββας Ξηρός ο οποίος παραδέχθηκε ότι ήταν παρών στα γεγονότα. Ο κατηγορούμενος υποστήριξε κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του πρώην υπαρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. κ. Μιχάλη Νηστικάκη, ότι την Παρασκευή 27 Μαρτίου 1992, στην οδό Λουίζης Ριανκούρ, υπήρχε μόνον ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας κι ότι όλη η περιοχή είχε ελεγχθεί απ' τα μέλη της οργάνωσης χωρίς να έχει εντοπιστεί καμία άλλη κίνηση της αστυνομίας.
Όπως είπε ο Σάββας Ξηρός στις 28 Μαρτίου στο επίμαχο σημείο υπήρχαν μόνο δυο αστυνομικοί που παρακολουθούσαν το φορτηγάκι που εγκατέλειψε η οργάνωση την προηγούμενη μέρα και την Κυριακή 29 Μαρτίου το απόγευμα οι αστυνομικοί βρήκαν μέσα στο φορτηγάκι ένα όπλο από αυτά που είχε ληστέψει η 17η Νοέμβρη απ' το αστυνομικό τμήμα Βύρωνα. 'Αυτό που περιέγραψε ο κ. Μακρής-είπε ο Σάββας Ξηρός-η κοσμοσυρροή δηλαδή ήτο πλέον τη Δευτέρα 30 Μαρτίου. Έστησαν την ιστορία τη Δευτέρα, σαν εμποροπανήγυρη ήτο. Αυτό αποδεικνύει ότι το κύκλωμα δεν φτιάχτηκε τότε, προϋπήρχε κι εκμεταλλεύτηκε την υπόθεση για να βγάλει περισσότερα λεφτά'. Το δικαστήριο κάνοντας δεκτό σχετικό αίτημα του συνηγόρου πολιτικής αγωγής κ. Γιώργου Μαύρου διέταξε την κλήτευση του αστυνομικού που παρακολουθούσε την Λουΐζης Ριανκούρ το επίμαχο χρονικό διάστημα αλλά και του τότε επικεφαλής των ΕΚΑΜ κ. Μιχάλη Μαυρουλέα. Το δικαστήριο έκανε δεκτό αίτημα των συνηγόρων πολιτικής αγωγής κι υπεράσπισης για την κλήτευση της Μαρίας Τσιντέρη η οποία, σύμφωνα με τις καταθέσεις πρώην υψηλόβαθμών στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. φέρεται ότι ήταν η πληροφοριοδότης στην υπόθεση της Ριανκούρ. Η Μαρία Τσιντέρη πάντως η οποία έχει δώσει προανακριτικές καταθέσεις αρνείται κάθε ανάμειξη στην υπόθεση. Στο εδώλιο, ως απατεώνισσα που προσπάθησε να ξεγελάσει το Ελληνικό Δημόσιο κάθισε στις 8 Φεβρουαρίου του 2008 η μικροβιολόγος Μαρία Τσιντέρη, η οποία σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα είναι η 'πληροφοριοδότρια Αννα' στη γνωστή υπόθεση με το φιάσκο της σύλληψης μελών της «17Ν» στη Λουίζης Ριανκούρ.
Ο Αρειος Πάγος, όπου προσέφυγε η Μαρία Τσιντέρη, επικύρωσε οριστικά κι αμετάκλητα με βούλευμά του την παραπομπή της σε δίκη και στο πρόσωπό της αναγνώρισε τη μυστηριώδη γυναίκα' που το Μάρτιο του 1992 έδωσε στην αστυνομία την περιβόητη πληροφορία. Οπως είναι γνωστό, η 'Αννα' μίλησε στους αστυνομικούς για κάποιο επικείμενο χτύπημα της τρομοκρατικής οργάνωσης και προσδιόρισε ότι εάν αποτύγχανε, τα μέλη της θα είχαν σημείο συνάντησης την οδό Λουίζης Ριανκούρ. Η αστυνομία εκτέθηκε ανεπανόρθωτα, γιατί η ενέδρα που έστησε κατέληξε σε φιάσκο, καθώς οι τρομοκράτες επιβιβάστηκαν σ' ένα φορτηγάκι και απομακρύνθηκαν σχεδόν ανενόχλητοι. Το βούλευμα σύμφωνα με νομικούς κύκλους, 'ακροβατεί και παρουσιάζει νομικά κενά', γιατί ενώ δέχεται ότι η 'Αννα' είναι η μικροβιολόγος κι ότι οι πληροφορίες που έδωσε ήταν αξιόπιστες, δεν αποδέχεται ότι η Μαρία Τσιντέρη ήτο μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης. Ταυτόχρονα, παραδόξως, ενστερνίζεται ότι οι πληροφορίες της αντλήθηκαν από μια τυχαία γυναίκα. Επίσης, χαρακτηρίζει την ίδια 'κατ’ επάγγελμα απατεώνισσα', που σκόπευε να πάρει λεφτά από το Ελληνικό Δημόσιο, ενώ δέχεται ότι η Μαρία Τσιντέρη ήτο εκείνη που εισέπραξε για την πληροφορία της για τα γεγονότα της Ριανκούρ τα 13 εκατομμύρια δραχμές. Η κατηγορούμενη μικροβιολόγος αρνείται κάθε σχέση της με την υπόθεση κι ισχυρίζεται ότι, ενώ η φωνή της δεν ταιριάζει με τη μαγνητοφωνημένη φωνή της 'Αννας', οι αστυνομικές αρχές, περιέργως πώς, και με σκοπό (όπως καταγγέλλει) να την εμπλέξουν, τη 'βάφτισαν' αυθαίρετα ως την περιβόητη πληροφοριοδότρια. Πάντως, το αδίκημα της απόπειρας απάτης συνίσταται στο ότι η μικροβιολόγος μετά τα γεγονότα της Λουίζης Ριανκούρ φέρεται να ζήτησε από στελέχη της αστυνομίας τρεις φορές χρήματα, συνολικού ποσού 38 εκατομμυρίων δραχμών, προκειμένου να δώσει και άλλες πληροφορίες που δήθεν γνώριζε για τη 17η Νοέμβρη. Το παράδοξο είναι ότι οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ.-πάντα κατά το βούλευμα- αρνήθηκαν να της δώσουν άλλα χρήματα, γιατί ήταν βέβαιοι ότι ήταν άσχετη με την τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά τότε, πώς σε πρώτη φάση φέρεται να τους έδωσε σωστές πληροφορίες;
Ενδιαφέρον έχει η μυστική συνάντηση με τον τότε επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής, στρατηγό Στέλιο Σύρρο κι η άγνωστη απ' τη Ρωσία που θα έδινε πληροφορίες για την εξάρθρωση της 17ης Νοέμβρη. Το βούλευμα 895/07 του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου, δέχεται ότι τον Ιούνιο του 2000, μετά τη δολοφονία του Βρετανού στρατιωτικού ακόλουθου Στίβεν Σόντερς, ο τότε προϊστάμενος της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, Στέλιος Σύρρος, έλαβε εντολή απ' τον τότε Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, να έρθει σ' επαφή με τη μικροβιολόγο Μαρία Τσιντέρη προκειμένου να λάβει πληροφορίες σχετικά με τη 17η Νοέμβρη. Στη μυστική συνάντηση που είχε μαζί της σε καφετέρια, η κατηγορουμένη φέρεται να του ανέφερε ότι η πληροφορία για τη Ριανκούρ προερχόταν από άγνωστη γυναίκα, ηλικίας περίπου 55 ετών, που την επισκέφτηκε σπίτι της και την παρακάλεσε να της επιτρέψει να παρακολουθήσει από εκεί την κηδεία ενός στρατιώτη. Η εκκλησία που θα ετελείτο η νεκρώσιμη ακολουθία βρισκόταν απέναντι από το σπίτι της. Η μυστηριώδης επισκέπτρια της ανέφερε ότι η ίδια ήτο μέλος της 17ης Νοέμβρη κι ότι ο συγκεκριμένος στρατιώτης δεν είχε αυτοκτονήσει, όπως είχε ανακοινωθεί, αλλά η τρομοκρατική οργάνωση τον είχε δολοφονήσει. Κατά την κατάθεση του διοικητή της Αντιτρομοκρατικής, η Μαρία Τσιντέρη φέρεται να του είπε ακόμα ότι πριν απ' τη συνάντησή τους η γυναίκα εκείνη της τηλεφώνησε απ' τη Ρωσία, όπου βρισκόταν, γιατί φοβόταν για τη ζωή της. Η 'άγνωστη' είπε στην Τσιντέρη ότι ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να παραδοθεί και ν' αποκαλύψει τα μέλη της 17ης Νοέμβρη, αλλά προκειμένου να το κάνει απαιτούσε το ποσό των 20 εκατομμυρίων δραχμών. Τα χρήματα που ζητούσε η 'άγνωστη' θα καταβάλλονταν στην Τσιντέρη κι αυτή θα της τα παρέδιδε. Τελικά, ο αξιωματούχος της ΕΛ.ΑΣ. ανέφερε στην κατάθεσή τους ότι δεν πείστηκε απ' τα ψέματά της κι έτσι δεν έδωσε τα χρήματα. Η ίδια η Τσιντέρη σ' ένορκη κατάθεσή της, το 2003, ενώπιον του ειδικού εφέτη ανακριτή επιβεβαίωσε τη συνάντησή της με τον κ. Σύρρο. Ισχυρίζεται όμως ότι δεν θυμάται αν κατά τη διάρκεια της συζήτησης τέθηκε θέμα χρημάτων, ενώ υποστηρίζει ότι τα όσα αναφέρει ο αρχηγός της Αντιτρομοκρατικής για την άγνωστη γυναίκα από τη Ρωσία της τ' ανέφερε άγνωστος μοτοσικλετιστής, που συνάντησε τυχαία λίγο πριν απ' το ραντεβού της μαζί του! Αυτή όμως την κατάθεση η μικροβιολόγος την ανακαλεί στη συμπληρωματική της απολογία τον Ιούνιο του 2006, όπου ηρνήθη το περιεχόμενο της αρχικής κατάθεσης υποστηρίζοντας ότι ουδέποτε την έδωσε. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο βούλευμα όλα αυτά αναφέρονται χωρίς οι Αρεοπαγίτες να τοποθετούνται στην υπόθεση. Αναφέρουν μόνο, ότι λόγω της θέσης του κ. Σύρρου και εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία περί του αντιθέτου, δέχονται την κατάθεσή του ως αξιόπιστη.
Τα μέλη του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου αποδέχονται ότι τα 13 εκατομμύρια δραχμές που δόθηκαν ως αμοιβή για τις πληροφορίες της Ριανκούρ τα εισέπραξε η Μαρία Τσιντέρη, εντούτοις απ' την περιγραφή που γίνεται στο βούλευμα δεν προκύπτει αυτό με σαφήνεια, στοιχείο που-αν μη τι άλλο-είναι αξιοσημείωτο. Όπως αναφέρεται, οι αστυνομικοί τοποθέτησαν τα χρήματα σε κάδο σκουπιδιών, όμως έπειτα από κάποια ώρα σταμάτησαν την παρακολούθηση του κάδου και έφυγαν. Σ' αυτό το διάστημα δεν είχε εμφανιστεί κανείς για να πάρει τα χρήματα. Η παραλαβή τους -σύμφωνα πάντα και με το βούλευμα-πιστοποιείται όταν η άγνωστη γυναίκα επικοινώνησε με τον τότε αρχηγό Στέφανο Μακρή και τον διαβεβαίωσε ότι τα πήρε και πως θα επανέλθει μ' άλλες πληροφορίες. Εκτοτε εξαφανίστηκε. Εμφανίστηκε το Μαϊο του 1993 (ένα χρόνο αργότερα) μία μαγνητοταινία που στάλθηκε στον μετέπειτα αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. κι ανήκει στην ίδια άγνωστη γυναίκα. Σ' αυτή η άγνωστη αναφέρει στους αστυνομικούς τον τόπο διαμονής της (Ιταλία), αλλά και την επιστροφή των χρημάτων διά μέσου της μητέρας της, που τα τοποθέτησε-κατά τους ισχυρισμούς της- σ' άλλο κάδο απορριμμάτων. Για το λόγο, μάλιστα, αυτό φέρεται να ζητεί να της δώσουν εκ νέου χρήματα. Δίνονται, δε, απ' την άγνωστη οδηγίες για την παράδοση νέου ποσού, το οποίο και θα παραλάμβανε κάποιος συνεργάτης της. Τότε πια οργανώνεται η νέα 'παράδοση' και εκεί φαίνεται να ξυπνούν οι αστυνομικοί κι, αντί για χρήματα, τοποθετούν ένα πακέτο με εφημερίδες και παρακολουθούν ποιος θα το παραλάβει. Εκεί εμφανίζεται, κατά τους αστυνομικούς, η Μαρία Τσιντέρη, η οποία φέρεται να παίρνει το δέμα από τον κάδο.
Απ' τα ανωτέρω, τα οποία θυμίζουν το μαύρο χρήμα των πολιτικάντηδων που μετέφεραν σε σάκους απορριμμάτων, έως τα χρήματα που μεταφέρονταν μέσα στα πάμπερς του Κοσκωτά, όλα τους συγκλίνουν σ' ένα συμπέρασμα. Ότι ζούμε σ' ένα Κράτος οπερέτα, κράτος δραπετών, μαφιόζων, ρουφιάνων κι εγκληματιών που διοικούνται απ' τους Εβραίους. Αυτό το κράτος δεν είναι δικό μας και πρέπει να το κομματιάσουμε και να το πετάξουμε στα σκατά μία ώρα αρχύτερα. Ζήτω το Έθνος, Κάτω το Σάπιο Κράτος!
Προτεινόμενοι σύνδεσμοι:
http://maiandrioi.blogspot.gr/
http://maiandrioi.blogspot.gr/
http://squathost.com/a_
https://athens.indymedia.org/
ΥΓ: Η τύχη παίζει περίεργα παιχνίδια στα καθάρματα. Σφαίρες έδωσε κάπου ο Νίκος Μαζιώτης και σφαίρες πήρε κάπου ως αντίτιμο. Δεν μένει παρά να δούμε την συνέχεια...και προ πάντων να μάθουμε για τις ιδεολογικές καταβολές της οικογένειας του, αλλά και για την καταγωγή του...
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
