Η πολυπολιτισμικότητα είναι η μεταστροφή του πολέμου προς το εσωτερικό των κρατών. Είναι η ιμπεριαλιστική επίθεση που διεξάγεται στο εσωτερικό των πατρίδων. Οι έποικοι δεν συνιστούν τίποτα άλλο από ένα πρόβλημα που μεταφέρεται απ' έξω προς τα μέσα. Ο εχθρός δεν βρίσκεται πια προ των πυλών, τουναντίον βρίσκεται εντός και πλεονεκτεί όσο κανείς άλλος επέτυχε στην ιστορία. Διαβρώνει τις πατρίδες εκ των έσω, δίχως να απαιτούνται κανόνια και στόλοι. Η ύπαρξή τους και μόνον συνιστά την μεγαλύτερη πολεμική απειλή. Κάποτε οι παραδοσιακοί επιθετικοί ή επεκτατικοί πόλεμοι διεξάγονταν μεταξύ των κρατών με εξωτερικές επιθέσεις που οφείλονταν σε πρότερη εσωτερική διείσδυση του εχθρού. Ο εχθρός έχοντας διεισδύσει ανενόχλητος στο εσωτερικό μίας χώρας έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα της οικειότητος με το έδαφος της και μπορεί να επωφεληθεί αυτής σε οιαδήποτε διαμάχη προκύψει. Πλέον, η ύπαρξη δυνητικών στρατευμάτων στο εσωτερικό των πατρίδων δεν διαφοροποιείται σε τίποτα απ' τους κατοχικούς στρατούς των 'ανθρωπιστικών επεμβάσεων' που είδαμε να λαμβάνουν χώρα στην Ανατολή. Οιοσδήποτε έχει οικονομική-πολιτική επιρροή επωφελείται πολλαπλώς απ' την δυνατότητα καθοδηγήσεως και κινητοποιήσεως των εξαθλιωμένων μεταναστών. Οι έποικοι αποτελούν έναν ευεργετικό μοχλό πιέσεως στα χέρια των ισχυρών και μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν για την επίτευξη των σκοπών τους.
Η σκόπιμη ασυδοσία στην καταμέτρηση των εποίκων που ζουν στις χώρες της Ευρώπης, σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο αριθμό όσων μετακινούνται προς κάθε κατεύθυνση, συναρτήσει των θρησκευτικών και πολιτιστικών εντάσεων που φύσει προκύπτουν, όπως και οι εύλογες ανησυχίες για την αύξηση της εγκληματικότητας που προέρχεται απ' τους 'χωρίς χαρτιά ή με πλαστά χαρτιά', όσο η επιβράδυνση των οικονομιών ή ό,τι έχει να κάνει με την απειλή της ισλαμικής και μη τρομοκρατίας, ανησυχούν τους γηγενείς πολίτες της Ευρώπης, ενώ συνηγορούν στο να διατηρείται ένα καθεστώς τεταμένων διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των χωρών που θεωρούν ότι το μείζον αυτό πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί δραστικά απ' το σύνολο της Ευρώπης. Η Συνθήκη Σέγκεν που υπέγραψαν 25 χώρες μέλη της Ε.Ε, αποτελεί μία απ' τις κύριες αιτίες του προβλήματος. Η Βρετανία και η Δημοκρατία της Ιρλανδίας ήσαν οι μόνες χώρες που δεν υπέγραψαν την εν λόγω συνθήκη που άνοιξε τα σύνορα και διευκόλυνε την διόγκωση του μεταναστευτικού προβλήματος που ταλανίζει την Ευρώπη.
Η Γαλλία είδε με καχυποψία την στάση της Ιταλίας στο ζήτημα της προώθησης των εποίκων στο έδαφός της. Εντατικοποίησαν τις περιπολίες στα σύνορα και σύντομα σταμάτησαν τις επιβατικές αμαξοστοιχίες που κινούνται μεταξύ των δύο χωρών. Οι Ιταλοί εξοργίστηκαν. Κατηγόρησαν τη Γαλλία για παραβίαση μία από τις βασικές συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απ' το Παλάτι του Ελυζέ η Γαλλία άφησε να εννοηθεί πως μπορεί να υπάρξει 'αναστολή' της συμφωνίας του Σένγκεν, ενώ συμπλήρωσαν πως η Γαλλία έχει τα προσόντα για να σημάνει την αναθεώρηση ορισμένων απ' τις ρήτρες εξαίρεσης. Η γαλλική πλευρά ισχυρίζεται ότι η Ευρώπη δεν είναι αποθηκευτικός χώρος για την ελεύθερη κυκλοφορία των παράνομων μεταναστών. Ό,τι είχε ειπωθεί εντός του ελλαδικού Κοινοβουλίου απ' το κόμμα της Χρυσής Αυγής περί του 'σκουπιδότοπου της Ευρώπης', λόγω των Συνθηκών που υπεγράφησαν στο Δουβλίνο απ' τους τσιρκολάνους πολιτικάντηδες. Οι φωνές που εναντιώνονται στο μοντέλο της πολυπολιτισμίκότητας έχουν αρχίσει να πληθαίνουν στην Ευρώπη. Ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Nicolas Sarkozy είχε κάνει λόγο σε τηλεοπτική του συνέντευξη περί της αναγκαιότητας θέσεως φραγμών στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Είχε πει: 'Πρέπει να σεβαστούμε τις διαφορές, ωστόσο αυτό δεν συνεπάγεται πως επιθυμούμε μία κοινωνία όπου οι κοινότητες συνυπάρχουν η μία δίπλα στην άλλη'. Σ' άλλο σημείο της ίδιας συνέντευξης είπε επίσης: 'Αν κανείς επιθυμεί να έλθει στη Γαλλία, οφείλει ν' αποδεχθεί το πλαίσιο της εθνικής κοινότητας, αν πάλι δεν αποδέχεται αυτή την συνθήκη, τότε δεν είναι ευπρόσδεκτος στη Γαλλία'. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός David Cameron δήλωσε πως: 'Το δόγμα της πολυπολιτισμικότητος έχει υποκινήσει διαφορετικές κουλτούρες-κοινότητες πολιτισμού να ζήσουν ξεχωριστές ζωές, μακρυά από κάθε άποψη η μία απ' την άλλη, και, εκτός των άλλων μακρυά απ' την επικρατούσα τάση'. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel υπέδειξε τα προβλήματα που ταλανίζουν την Ευρώπη και αφορούν την πολυπολιτισμικότητα και την αδυναμία αφομοιώσεως των μεταναστών στις εθνικές κοινότητες. Η συμπερασματική πρόταση της Καγκελαρίου Merkel ήτο ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει εν πολλοίς αποτύχει, καθώς ομολόγησε πως το πείραμά της, σκοπό του έχει να φέρει αντιμέτωπες τις εθνικές κοινότητες με τον ρατσισμό, ώστε να μπορέσουν να συνυπάρξουν αρμονικά η μία δίπλα στην άλλη. Κάτι τέτοιο κατέστη αδύνατον να επιτευχθεί και η παταγώδης αποτυχία του μοντέλου είναι αδύνατον να μην ομολογηθεί απ' τους ίδιους τους θιασώτες της.
Οι μετανάστες που καταφθάνουν στην Ευρώπη πολύ συχνά, αν όχι πάντοτε, αντιμετωπίζονται απ' τους ευαίσθητους 'αντιρατσιστές' ως 'πολιτικοί πρόσφυγες' που δραπέτευσαν κακήν κακώς απ' τις πατρογονικές εστίες τους, εξαιτίας των ολοκληρωτικών καθεστώτων που επικρατούν σ' αυτές. Εκεί ξεκινάει το παραμύθι του εκδημοκρατισμού των υπανάπτυκτων κρατών απ' την πολιτισμένη δημοκρατική Δύση. Ποιος ή ποιοι όμως μπορούν να κρίνουν ποιος ή ποιοι μπορούν ή πρέπει να έλθουν από που και να κατευθυνθούν προς τα που; Η στοχευμένη ασυδοσία του λεγόμενου 'human trafficking' στην μετανάστευση αποτελεί την απτή εμπέδωση της ωμής εξισώσεως εμπορεύματος-ανθρώπου και παράλληλα ισοδυναμεί μ' ένα σημαντικό βήμα για την περαιτέρω διεύρυνση των συνόρων, ως αυτά έχουν παραδοσιακά μέχρι σήμερα, έως σημείου της τελικής καταργήσεως τους. Μ' άλλα λόγια αυτή η κατάσταση ισοδυναμεί με το όραμα των ψυχασθενών της Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Ο μύθος του 'κακόμοιρου μετανάστη-πολιτικού πρόσφυγα' που εκτοπίζει στην πράξη τον γηγενή εκάστης πατρίδος και ευνοείται σε βαθμόν τέτοιον, ώστε να δημιουργούνται φυλετικές ταραχές που φυσικά παρουσιάζονται ως ελάσσονος σημασίας γεγονότα απ' τα συστημικά μέσα, αποτελεί έναν κραταιό μύθο που συντηρείται ως κόρην οφθαλμού απ' τα διάφορα παπαγαλάκια της Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Ένα σημαντικό ατόπημα όσων παρουσιάζουν την πτυχή του ανθρώπινου πόνου ως μοναδική αιτία του μεταναστευτικού φαινομένου είναι ότι αποσιωπούν σκοπίμως πως η συντριπτική πλειοψηφία των ταλαιπωρημένων μεταναστών ανήκουν θρησκευτικώς στο Ισλάμ. Ο μεθοδευμένος εποικισμός της Ευρώπης προέρχεται απ' τους Ισλαμιστές. Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται η 'πολιτική ορθότητα', την οποία δεν δύναται κανείς να παραβιάσει δίχως συνέπειες στον ιδιωτικό βίο του, διότι ευθύς αμέσως θα εκτοπιστεί απ' τα συστημικά μέσα στο πυρ το εξώτερον και θα του τοποθετήσουν την ταμπέλα του 'ρατσιστή', του 'μισαλλόδοξου'. Η πολυπολιτισμικότητα τείνει να καταστεί μία κεκαλλυμένη συζήτηση που αποσιωπά σκοπίμως τον υπαρκτό ισλαμικό κίνδυνο που στοιχειώνει ύστερα από αιώνες την Ευρώπη. Πάρτε ως παραδείγματα την Λιβύη, την Τυνησία, την γειτονική Τουρκία, όλες τους εστίες μεταναστεύσεως προς άλλες πατρίδες. Το παρατηρητήριο της CIA ('CIA World Factbook') για όλο τον κόσμο, τοποθετεί την Λιβύη ν' αποτελείται στο 97% από Σουνίτες Μουσουλμάνους, η Τυνησία στο 98% από Μουσουλμάνους και η Τουρκία σε 99,8% από Μουσουλμάνους. Επιπροσθέτως, πολλοί μετανάστες προέρχονται από κράτη της Μέσης Ανατολής ή της Νότιας Ασίας όπου κι εκεί το μουσουλμανικό στοιχείο πλειοψηφεί συντριπτικώς. Φυσικά δεν αποτελεί υπερβολή πως ο μουσουλμανικός κόσμος γνωρίζει μία αλματώδη αριθμητική άνοδο σε σχέση μ' άλλες θρησκείες που αργοσβήνουν στην Ευρώπη και όχι μόνον. Ένα άρθρο της Daily Telegraph αναφέρει: 'Ο αριθμός των Μουσουλμάνων στην Ευρώπη έχει υπερδιπλασιαστεί μονάχα τα 30 προηγούμενα έτη και τείνει να διπλασιαστεί εκ νέου ώς το 2015. Στο ίδιο αναφέρεται ότι στις Βρυξέλλες, ανάμεσα τα 7 απ' τα 10 δημοφιλέστερα ονόματα που δίδονται στα νέα παιδιά είναι τα Μοχάμεντ, Άνταμ, Ραγιάν, Αγιούμπ, Μεντί, Αμινέ, Χάμζα. Μολονότι οι Μουσουλμάνοι αποτελούν το 4,6% επί του συνολικού πληθυσμού, στις πόλεις κατέχουν υψηλότερα ποσοστά. Η εφημερίδα 'International Business Times' σημειώνει πως οι Μουσουλμάνοι που διαμένουν στην Αυστρία αποτελούν μονάχα το 2,2% επί του συνολικού πληθυσμού, ωστόσο στην πρωτεύουσα της, Βιέννη, το ποσοστό τους ανέρχεται σε 10%.
Η μελέτη με τίτλο 'Το Μέλλον του Παγκόσμιου Μουσουλμανικού πληθυσμού' που εστιάζει στα έτη 2010-2030, αναφέρει: Η Γαλλία δέχθηκε μία αναμενόμενη καθαρή εισροή 66.000 Μουσουλμάνων το 2010, που προέρχονται κατά κύριο λόγο απ' την Βόρειο Αφρική. Οι Μουσουλμάνοι αποτελούν τα 2/3 (ποσοστό 68,5%) των μεταναστών που κατέφθασαν στο έδαφός της τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Στην Ισπανία όπου υπήρξε μία εισροή 70.000 Μουσουλμάνων μεταναστών το 2010, αυτοί δεν αντιπροσωπεύουν παρά ένα πολύ μικρότερο τμήμα του συνόλου των νέων μεταναστών στην Ισπανία (ποσοστό 13,1%). Η καθαρή εισροή μουσουλμάνων μεταναστών στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα αμέσως προηγούμενα έτη (64.000) είναι σχεδόν τόσο μεγάλη όσο της Γαλλίας. Σε ποσοστό 28,1% οι νέοι μετανάστες που κατέφθασαν στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2010 είναι Μουσουλμάνοι. Η ως άνω μελέτη 'προβλέπει' ότι ο αριθμός των Μουσουλμάνων που θα ζουν στην Ευρώπη περί το 2030, θ' ανέρχεται σε 8,2% απ' το 4,6% στο οποίο και ανέρχονται επισήμως σήμερα. Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν δικαιολογημένως για την διαμορφούμενη κατάσταση στις πατρογονικές εστίες τους. Μία ενδεικτική δειγματοληψία απέδειξε πως το 60% των Βρετανών είναι δυσαρεστημένοι με την διαχείριση του μεταναστευτικού. Το 80% θεωρούν πως η κυβέρνηση πρέπει να λάβει αυστηρότερα μέτρα για τον περιορισμό του φαινομένου. Μία άλλη μελέτη του 2010, εκπονημένη απ' το γερμανικό ίδρυμα 'Friedrich Ebert' που συνδέεται με τους Σοσιαλδημοκράτες που δημοσιεύτηκε απ' το δίκτυο BBC έδειξε πως το 30% των Γερμανών θεωρούν πως οι ξένοι έχουν κατακλύσει την χώρα τους. Είναι γεγονός πως η ανησυχία παρουσιάζεται μέσω του ππαραμορφωτικού φακού των μέσων ως προκατάληψη και φόβος απέναντι στο διαφορετικό. Ωστόσο, οι τρομοκρατικές επιθέσεις που λαμβάνουν χώρα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και οι δράστες τους ανήκουν στις κοινότητες των Μουσουλμάνων, επιβεβαιώνουν την βασιμότητα του κινδύνου.
Οι κυβερνήσεις προσπαθούν να καταπραϋνουν την εύλογη δυσφορία που αισθάνονται οι πολίτες. Οι γαλλικές αρχές απαγόρευσαν στις γυναίκες να φορούν την λεγόμενη μπούργκα που καλύπτει το πρόσωπό τους, ενώ περιόρισαν την εισροή των μεταναστών στο έδαφος της Γαλλίας κατά 10%. Η Ιταλία πέρασε έναν νόμο που καθιστά την παράνομη μετανάστευση αξιόποινη πράξη ισοδύναμη του εγκλήματος, η οποία επισύρει πρόστιμα ύψους 10.000 Ευρώ. Η βρετανική κυβέρνηση πρότεινε να ισχύσει ένα μόνιμο όριο για τους μετανάστες από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιλώντας στο Μόναχο της Γερμανίας, ο Πρωθυπουργός David Cameron τόνισε ότι η Βρετανία έχει ανάγκη οικοδομήσεως μίας ισχυρότερης εθνικής ταυτότητος. Εν συνεχεία προειδοποίησε ανοιχτά τις κοινότητες των Μουσουλμάνων ότι κινδυνεύουν απ' την διακοπή της κρατικής χρηματοδοτήσεως, τα οφέλη της οποίας απολαμβάνουν, αν δεν φανούν διαλλακτικοί όσον αφορά τα δικαιώματα των γυναικών ή συνεχίσουν να προωθούν την αδιαλλαξία-μισαλλοδοξία τους. Γιατί πρέπει η Ευρώπη που χαρακτηρίζεται από μακραίωνη θρησκευτική ελευθερία, να φοβάται την εισροή Μουσουλμάνων στις χώρες της; Η απάντηση στο εν λόγω χρήζει βαθύτερης αναλύσεως από μία 'ρηχή' αιτιολόγηση που αναλώνεται στις ομιχλώδεις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Η αλήθεια είναι πως η μετανάστευση που ταλαιπωρεί την Ευρώπη ξεκίνησε κλιμακωτά κατόπιν του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι οικονομίες των κρατών είχαν καταστραφεί ολοκληρωτικά και οι άνθρωποι αναζητούσαν μία καλύτερη τύχη. Οι Ευρωπαίοι είχαν ανάγκη από εργατικά χέρια. Ήταν αναμενόμενο να προστρέξουν στην εκμετάλλευση ξένων μεταναστών για τις εργασίες που οι ίδιοι ήσαν απρόθυμοι ουσιαστικά να φέρουν εις πέρας. Αυτοί οι 'χρήσιμοι άθλιοι' ήσαν οι λεγόμενοι 'προσκεκλημένοι εργάτες'. Οι χώρες που τους υποδέχτηκαν, προχώρησαν σ' αυτή την επιλογή-λύση έχοντας την πεποίθηση πως οι 'φιλοξενούμενοι' θ' αποχωρήσουν οικειοθελώς μόλις συγκεντρώσουν τ' απαραίτητα χρήματα. Η κρίση του 1973 στον 'Οργανισμό Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών' επέσυρε μία γενικότερη οικονομική δυσκαμψία, με αποτέλεσμα πολλές ευρωπαϊκές χώρες διέκοψαν την παροχή 'visa' σε εισαγόμενους εργάτες. Πρωταρχικοί στόχοι και σκοποί του διεθνούς οργανισμού ΟΠΕΚ ήταν η καθιέρωση μίας ενιαίας πετρελαϊκής πολιτικής μεταξύ των κρατών μελών, ο προσδιορισμός ευμενέστερων μέτρων προστασίας των συμφερόντων τους με ορισμένες σταθεροποιητικές τιμές της διεθνούς αγοράς σε μια προοπτική αφενός αποφυγής βλαβερών συνεπειών για τα ίδια μέλη-κράτη και αφετέρου σε μία δίκαιη και ομαλή πετρελαϊκή βιομηχανική ανάπτυξη. Οι εργάτες που διέμεναν ήδη κάποια χρόνια στην Ευρώπη, είχαν ενσωματωθεί κατά έναν μεγάλο βαθμό στις διάφορες κοινωνίες, με αποτέλεσμα να μην επιθυμούν τον επαναπατρισμό τους, αλλά οι περισσότεροι καλούσαν τα μέλη των οικογενειών τους να εγκατασταθούν μαζί τους. Οι φυσικές καταστροφές, οι ασθμαίνουσες οικονομίες και η αυξανόμενη εξαθλίωση οδήγησαν σ' ένα νέο μεταναστευτικό κύμα την δεκαετία του 1990, αυτή την φορά απ' την Βόρειο και την Υποσαχάρια Αφρική και την Ινδική Υποήπειρο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τους χορήγησαν διάφορα επιδόματα, ανεξάρτητα απ' το αν είχαν εργασθεί ή δεν είχαν εργασθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αιτιολογία αυτού του μέτρου ήταν συνάρτηση της ταμπέλας που οι ίδιοι τους τοποθέτησαν: 'Πρόσφυγες'. Συνεπεία αυτού και λόγω αδυναμίας στις περισσότερες περιπτώσεις να μάθουν την πατρώα γλώωσα των χωρών που τους υποδέχθηκαν, εκείνοι συγκρότησαν τις ιδιαίτερες κοινότητές τους. Αυτή ήταν η έναρξη των κοινοτήτων που μετεξελίχθηκαν στα σημερινά γκέτο που κατακλύζουν τις πόλεις της Ευρώπης. Η κατάσταση αυτή συνεπάγεται πολλά προβλήματα. Οι κοινότητες των μεταναστών τείνουν προς έναν βαθμό αυξανόμενης εξαθλιώσεως και διακρίνονται από ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά εγκληματικότητος συναρτήσει των υψηλών δεικτών ανεργίας ή μαύρης εργασίας. Τα μέλη τους επικαλούνται την 'ρατσιστική' στάση των αρχών εκάστου κράτους και σαν να μην φτάνει μόνο αυτό, κατηγορούν τους γηγενείς πολίτες εκάστου κράτους, ότι δήθεν εμφανίζουν έμφυτα σημάδια ρατσιστικής συμπεριφοράς απέναντί τους.
Αυτή η στρεβλή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, έχει οδηγήσει ένα μεγάλο μέρος των γηγενών να αισθάνονται προδομένοι απ' τις ίδιες τις πατρίδες τους (αν μπορεί να σταθεί λογικά αυτό το οξύμωρο σχήμα), συν τοις άλλοις οι έποικοι αδυνατούν να ενσωματωθούν σ' αυτές. Ο μιγαδισμός κάθε είδους αναδεικνύεται σε καθοριστικό παράγοντα για την πολιτιστική προσάρτηση ξενικών στοιχειών που μπασταρδεύουν τους γηγενείς, μετουσιώνοντάς τους σε κοσμοπολίτικους μιγάδες. Η παρακμή των γηγενών ισοδυναμεί με την ανάδυση ενός αισθήματος πολιτιστικής υπεροχής για τους Μουσουλμάνους που μεταφράζουν σε δική τους ανωτερότητα την πολιτιστική κατηφόρα των γηγενών Ευρωπαίων. Για τον λόγο ότι δεν κατάφεραν ν' αφομοιωθούν απ' τους ευρωπαϊκούς λαούς, έχουν αποκτήσει μία έπαρση που τροφοδοτείται απ' το ένστικτο της διαφορετικότητος που πρέπει να αναδειχθεί με κάθε μέσο. Συνεπώς, η εμφάνιση τους αποτελεί μία οπτική εξωτερίκευση αυτής της νοοτροπίας, απαραίτητη γι' αυτούς, ώστε να ξεχωρίσουν μέσα στις παρακμιακές ευρωπαϊκές κοινωνίες. Βάσει αξιόπιστων στατιστικών ερευνών, σε ποσοστό 71% οι Μουσουλμάνοι έποικοι θεωρούν πως οι γηγενείς Ευρωπαίοι έχουν εκφυλιστεί, ενώ σε ποσοστό 65,6% οι ίδιοι θεωρούν ότι το Ισλάμ αποτελεί την μοναδική αληθινή θρησκεία. Οι απόψεις αυτές έρχονται σε σύγκρουση με τον χαλαρό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι επί του συνόλου το ζήτημα 'θρησκεία'. Μολονότι ένα μεγάλο κομμάτι των νέων Μουσουλμάνων που κατά κύριο λόγο προσπαθούν να ενσωματωθούν στην κουλτούρα της Δύσης (αναφερόμαστε κυρίως σ' όσους φοιτούν στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια), παρουσιάζουν παρόμοια σημάδια 'αδιαφορίας' για την θρησκεία με τους Ευρωπαίους, ωστόσο δεν καταφέρνουν να έλθουν ποτέ σε διαπολιτισμική συνενόηση με τους Λευκούς Ευρωπαίους και αρέσκονται σ' έναν εθελούσιο απομονωτισμό.
...συνεχίζεται!
