Πολλοί δεν κατανοούν τον αγώνα μας. Δεν μας ενδιαφέρει να εξηγήσουμε. Εμείς θέλουμε αυτούς που δεν νοιάζονται άλλο για τις λεπτομέρειες ενός κηρυγμένου πολέμου. Αυτοί που ζουν μόνο για τον πόλεμο κοιτάζουν την ουσία και φτύνουν οτιδήποτε άλλο συσκοτίζει την συνείδηση και αιχμαλωτίζει σε υδροχοϊκές ατραπούς την αγωνιστική θέληση. Στο πλευρό μας στέκονται οι τολμηροί μαχητές.
Αυτοί τροφοδοτούνται με μια πρωτόγονη πολεμική ενέργεια σε κάθε μας χτύπημα. Αυτοί συνεχίζουν και πολλαπλασιάζουν την ισχύ μας. Μια ιδέα πύρινη που λιώνει τα πάντα στο πέρασμά της μας πλημμυρίζει με μίσος και φανατισμό για όλα όσα μας αποστέρησε ο κόσμος τους. Η δύναμη μας βρίσκεται αλλού. Στο ότι η οργάνωσή μας δεν πρόκειται να συλληφθεί ποτέ με την κοινώς αποδεκτή έννοια του όρου, γιατί δεν είναι απλά μια συνηθισμένη επαναστατική οργάνωση, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Είμαστε ένα πρωτόλειο κι ανέγγιχτο από την φθορά του χρόνου ρεύμα ιδεών που ξεδιπλώνει τα πλοκάμια του μέσα από την ομίχλη που δημιουργούν οι ενέργειες μας.
Οι ιδέες είναι ασύλληπτες για τον κοινό νου και οι ορκισμένοι εχθροί μας το γνωρίζουνε πιο καλά από εμάς. Πόσο μάλλον δε οι καρικατούρες του διεφθαρμένου κράτους. Στις φοβικές φωνές ότι όλα είναι αδιέξοδα, τους ανταπαντούμε προφητικά “Ες αύριον τα σπουδαία”. Είμαστε άτρωτοι στην δική μας αίσθηση του κοσμικού χρόνου, όπου σ’ αυτόν καμία ημέρα, καμία βδομάδα και κανένα έτος δεν είναι σημαδεμένα από την νομοτέλεια στην οποία υπάγονται οι υπόλοιποι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Όλα αυτά υπάρχουν για να μας θυμίζουν και να τους θυμίζουν πως κάθε σημάδι της μοίρας αποτελεί ένα νέο ορόσημο για την αγωνιώδη συνέχιση της περιπέτειάς μας.
Σε όσους δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με την άποψη ότι ο Θεός τους παίζει ζάρια με το σύμπαν, τους προτάσσουμε το εξής: Veni, Vidi, Vici. Με το στόμα ενός Καίσαρα σε ά πληθυντικό. Ήρθαμε, είδαμε, νικήσαμε. Έτσι ζήσαμε, έτσι πεθάναμε…
