Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως η ταυτότητα του σύγχρονου κόσμου, τουλάχιστον του λεγόμενου δυτικού, δεν είναι ελληνορωμαϊκή, αλλά ιουδαϊκή. Όχι απλώς ιουδαϊκή, εξαιτίας της ισχυρής επιρροής του εβραϊκού παράγοντα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, αλλά λόγω της επικράτησης του ιουδαϊκού πνεύματος και της φυλετικής ψυχής, της συμπύκνωσης των ιστορικών βιωμάτων και της συμπεριφοράς στο εβραϊκό γονιδίωμα, στην κοινωνία. Συχνά υποστηρίζεται πως ο δυτικός πολιτισμός στέκεται στους πυλώνες της Αθήνας (ελληνισμός), της Ρώμης (ρωμαϊκότητα-λατινικότητα) και της Ιερουσαλήμ (ιουδαιοχριστιανισμός).
Αν μελετήσουμε εναργέστερα τα δύο συγκεκριμένα ρεύματα και φιλοσοφίες, θα διαπιστώσουμε πώς περισσότερα τα χωρίζουν παρά τα ενώνουν. Ο ελληνορωμαϊκός κόσμος, πρέσβευε τα ανώτερα ιδανικά, τον πολιτισμό, τη δικαιοσύνη, τις τέχνες, την αληθινή ελευθερία, την πνευματικότητα, κλπ. Υπήρξε ο πολιτισμός της Νόησης και των Αρίστων. Ο δε Ιουδαϊσμός, ως θρησκευτικό σύστημα Φοινικο-Χαλδαίων, μάλλον όμως θεμελιωμένη από τον Πρίγκιπα της Αιγύπτου Μωυσή, σε κάτι που χαρακτηρίζεται από πολλούς ως «ταξική εξέγερση», και όχι εβραϊκή επανάσταση (Έξοδος από την Αίγυπτο), με πρώτο και καλύτερο των Εβραίο Φρόυντ, ήρθε σε σύγκρουση με την σημιτική φυλετική ψυχή των Ισραηλιτών, στην προσπάθεια δόμησης ενός νέου και εν πολλοίς τεχνητού, λαού. Χαρακτηριστικά του ήταν η τυφλή υπακοή και πειθαρχία στον Θεό και τους νόμους του, ο εθνικισμός-φυλετισμός, η απόρριψη της ύλης από κάθε κοινωνική και ιδιωτική εκδήλωση, (ίσως γι’ αυτό ορισμένοι Έλληνες θεωρούσαν τους Ιουδαίους «λαόν φιλοσοφικότατον»...), αλλά και του πολιτισμού των «Εθνών» (τέχνες, γράμματα, θέατρο, μουσική, γυμναστική, κλπ.). Το μίσος τους δε για τον ελληνορωμαϊσμό ήταν μεγάλο, αν και την ελληνιστική περίοδο, πολλοί Ιουδαίοι γοητεύτηκαν από τον ελληνισμό, έπαιρναν ελληνικά ονόματα, συναναστρέφονταν Έλληνες, αντίθετα με τις προσταγές του Μωυσή, έγιναν κοινωνοί του ελληνικού πολιτισμού. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, ο καθαρός ιουδαϊσμός αντιτάχθηκε στον ελληνισμό.
(Το ειρωνικό είναι πως σήμερα στο Ισραήλ, τελούνται αγώνες με το όνομα «Μακαμπιάδα», μιμούμενοι τις αρχαίες, και όχι τις νέες, «πολυπολιτισμικές» Ολυμπιάδες...) Ο Ισραηλίτης έπρεπε να ζούσε με συγκεκριμένο τρόπο και πάντοτε διακριτά από τους άλλους λαούς. Έτσι εξηγείται και η αμφίσημη ρήση του Χίτλερ «μισώ τους Εβραίους για τις παραδόσεις τους, αλλά ταυτόχρονα τους θαυμάζω για την φανατική προσήλωση τους σε αυτές...». Παρόλο που συχνά πολλοί κατηγορούν τον αρχαίο ελληνισμό και ρωμαϊσμό, ως «αρχέγονο φασισμό» (Π. Κοέλιο), τον πολιτισμό της «Γής και του αίματος», εντούτοις πουθενά δεν εκφράστηκε καλύτερο ο εθνικοσοσιαλισμός από τον αρχαίο ιουδαϊσμό. Η απαίτηση του ιουδαϊκού νόμου για λιθοβολισμό μέχρι θανάτου των απείθαρχων τέκνων, αποτελεί ένα κλασσικό παράδειγμα τεκμηρίωσης μιας τέτοιας, φαινομενικά «παράδοξης» θέσης. Αυτά βεβαίως αποσιωπούνται από τους ξερόλες κρατικοδίαιτους ανθρωπιστές και αντιφασίστες τύπου Κούλογλου και σια, που κατακλύζουν την σημερινή «ενημέρωση» και διανόηση της α-παιδείας, οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους, ως άλλοι βιβλικοί Ιουδαίοι (!), για τους Ναζί που κατέδιδαν τους αντιναζιστές γονείς τους στην Gestapo...
Όπως και να χει, αληθινή ελευθερία και υψηλό νόημα ζωής υπήρξε μόνο στον ελληνισμό, όπου τίποτα δεν χαρίζονταν, όλα έπρεπε να κατακτηθούν με το πνεύμα και το σώμα. Λογικό που πολεμείται βάναυσα. Η έκφραση του ιδεώδους του ξίφους και του πνεύματος. Σε πλήρη αναντιστοιχία με τον σημερινό «πολιτισμό», τις «αδύναμες εβραϊκές κοινωνίες», κατά τον Ι. Δραγούμη, όπου ο κάθε ασπόνδυλος μπορεί να μεταχειριστεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να γίνει «κάποιος», ένας πολιτισμός που γεννά και εκθειάζει τη σαπίλα και την βλακεία... Μια κοινωνία στην οποία θεωρείται τιμή να είσαι καταδότης, συστημικός, βολεμένος, άπατρις, «κοινωνικός αγωνιστής»-φονιάς, πρεζάκιας, γελωτοποιός... Όπως αναφέρθηκε, οι Ιουδαίοι, ως σημιτικός λαός, είχαν ανέκαθεν τάσεις αισθησιοκρατίας, ροπής στον υλισμό, την σάρκα, τον σοδομισμό, την ειδωλολατρία (και τα δύο τελευταία, εισήχθησαν στην Ελλάδα από τη μέση ανατολή...), τον χαοτισμό, κλπ.
Γι’ αυτό και δεν στάθηκε απολύτως δυνατό να εντρυφήσουν στον (ατλαντο-) αιγυπτιακό νόμο που τους υποβλήθηκε από τον Μωυσή... Κι ας λένε οι επιστήμονες πως η «δημοκρατία και ο χριστιανισμός δεν είναι δυνατόν να γίνουν συνώνυμα ενός συγκεκριμένου έθνους ή φυλής π.χ. «ευρωπαϊκά»...». Μάλλον εβραϊκά θα έπρεπε να χαρακτηριστούν!!! Εν τέλει, οι Ισραηλίτες αφομοίωσαν τον μωσαϊκό νόμο, και κατά την μέση και ύστερη αρχαιότητα, συνέγραψαν το «Ταλμούδ». Ένα βιβλίο καθαρά φυλετιστικό, αντι-«εθνικό» και φανατικό. Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι ότι ο «ρατσισμός» είναι «ναζιστικό» προνόμιο, ας ανατρέξει στο Ταλμούδ. Φυσικά οι ορθόδοξοι Ιουδαίοι το υπερασπίζονται ως κόρη οφθαλμού της παράδοσής τους και καλά κάνουν. Αλλά να μην μας παραμυθιάζουν, αυτοί και οι δικηγόροι τους, με φτηνό ανθρωπισμό. Καθ’ ουσία, επιδιώκουν την απόλυτη επικαρπία και το «copyright” του φυλετισμού, υποσκάπτοντας τα θεμέλια των άλλων εθνών, δένοντας παιδάκια στα τανκς ως ασπίδα κατά των Παλαιστινίων... Κι όποιος διαφωνεί, δέχεται τις «ανθρωπιστικές» συνέπειες...
Η κίβδηλη προοδευτικότητα των Ιουδαίων, αποδεικνύεται έτι περισσότερο από ακόμα ένα απλό παράδειγμα. Πριν λίγο καιρό, μια «κοσμική» μεγαλοεβραία των ΗΠΑ δήλωσε πως «είναι καλό πράγμα» το γεγονός της μείωσης των λευκών Αμερικανών, διότι οι ΗΠΑ είναι «χωνευτήρι λαών και έτσι πρέπει να μείνουν» (Φυσικά, ώστε να έχετε πεδίο δόξης λαμπρόν!). Εννοείται πως η ίδια είναι πιστή Ιουδαία, Σιωνίστρια κλπ. Είναι μάλιστα αναμειγμένη σε ισραηλίτικο πανεπιστήμιο, όπου οι Εβραίοι έχουν προτεραιότητα έναντι των άλλων εθνών/θρησκευμάτων! Τέτοιος προοδευτισμός! Τέτοια δικαιοσύνη! Ο Χριστιανισμός , με την υπέρμετρη περιφρόνηση της ύλης, της ζωής, του αρχαίου πολιτισμού («εις έδαφος φέρειν», «αδελφός μου είναι μόνο ο χριστιανός, όχι ο ομομήτριος», κ.α.) αποτέλεσε θαυμάσιο καταφύγιο για τους Ιουδαίους, οι οποίοι ναι μεν κυνηγήθηκαν από αυτόν, αλλά μετέφεραν σε αυτόν τις πρακτικές τους (φυλετική ψυχή) και ειδικά τα ήθη τους (θρησκεία), στον αδυσώπητο πόλεμο κατά της «έκφυλης» αρχαιότητας. Η νίκη του χριστιανισμού επί του αρχαίου κόσμου, επιστέγασε την γέννηση ενός νέου, ιουδαιογενή κόσμου ο οποίος κυριάρχησε για 1000 και πλέον χρόνια. Και κυριαρχεί και σήμερα.
Οι Ιουδαίοι, βρισκόμενοι στην εξορία, πέτυχαν την διάλυση των γηγενών πολιτισμών και την αντικατάσταση από ημίαιμα, σημιτοπρεπή και ελεγχόμενα συστήματα. Μετά τον σκοταδιστικό Μεσαίωνα, ανέλαβαν τα ινία στον οικονομικό και πολιτικό στίβο της Ευρώπης. Αυτό συνέβη όχι απλώς λόγω της λατρείας του χρήματος που επιτάσσει η ανατολίτικη ψυχή, αλλά διότι, καθώς ομολογούν και οι ίδιοι, κυνικά και ανερυθρίαστα, «ο ιουδαϊσμός αναπτύσσεται καλύτερα σε καθεστώς πολυπολιτισμού»! Να γιατί οι ιουδαίοι δημιούργησαν το κεφάλαιο και την κομμούνα. Μέσω του «διαίρει και βασίλευε», επέβαλλαν δύο διαφορετικές όψεις του αυτού νομίσματος, που και οι δύο είναι σύμφωνες με τα υλιστικά και διεθνιστικά (για τους άλλους) πρότυπα. Σαφώς και οι Ευρωπαίοι φέρουν τεράστια ευθύνη για την εγκαθίδρυση αυτού του πολυπλόκαμου τέρατος στα σπλάχνα του λευκής κοινωνίας, πράγμα που δεν απαλλάσσει τους Ιουδαίους από την ανήθικη και κακουργηματική τους συμπεριφορά. Μόλα ταύτα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την διαχρονική παρουσία τους (συνήθως βλαβερή) πίσω από κάθε κίνημα ή ρεύμα, κάθε εποχής. Πλείστοι εκ των Ιουδαίων, ζώντες μακριά από το Ισραήλ, ανέπτυξαν ψευδό-ευρωπαϊκή συμπεριφορά, μη δυνάμενοι να αφομοιωθούν πλήρως από τις τοπικές κοινωνίες. Αυτό συνέβη διότι δεν μπορούσαν να νοιώσουν ούτε απολύτως Εβραίοι, ούτε και απολύτως ευρωπαίοι.
Ο Έλληνας φιλόσοφος Χ. Γιανναράς προσπαθεί να τονίσει αυτό ακριβώς το γεγονός: «ο Φρόυντ και ο Αϊνστάιν, δεν φέρουν τίποτα το ιουδαϊκό. Είναι κοινωνοί του ευρωπαϊκού πολιτισμού». Ο φιλόσοφος ασφαλώς αγνοεί (ή παραβλέπει) ότι οι συγκεκριμένοι κύριοι ήταν μεν άθεοι και κοσμικοί Εβραίοι, αλλά και υλιστές, σεξομανείς και ναρκομανείς (Φρόυντ), και σοσιαλιστές! (Οποία σύμπτωσις.) Σημειωτέον ότι αυτοί οι λαμπροί άνδρες (μαζί με τον Μαρξ και τον Δαρβίνο) είναι η βάση της σημερινής ανάγνωσης της επιστήμης και της κοινωνίας, στον όνομα των οποίων όλοι πίνουν νερό (και όχι μόνο). Αυτή ακριβώς λοιπόν η ψυχική κατάσταση, σε συνδυασμό με την πάντοτε παρούσα φυλετική ψυχή, ήταν υπεύθυνη για την δημιουργία του κομμουνισμού. Αν ο καπιταλισμός απομυζούσε τον ευρωπαϊκό πλούτο, ο κομμουνισμός θα απομυζούσε τον πολιτισμό του. Οι «μεγάλοι» έτριβαν τα χέρια τους. Καταδύοντας προσεκτικά την ιστορία και τον πολιτισμό, φτάνουμε σε απρόσμενα εντυπωσιακά αποτελέσματα και συσχετισμούς. Το σύνθημα που πολύ συχνά αποτυπώνουν στους τοίχους οι διάφοροι αναρχοκομουνιστές, αλλά και άλλοι «κατατρεγμένοι», «ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ; ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ;», δεν αποδίδεται σε κάποια «μεγάλη» μορφή του αναρχισμού, αλλά στον ραβίνο Χιλλέλ, που έζησε λίγο πριν τη γέννηση του Ιησού! (1ος Αιώνας π. Χ.)
Είτε οι Ιουδαίοι μεταγγίζουν τα ήθη τους στους αναρχικούς, είτε αποτελούν πηγή «έμπνευσης» για αυτούς! Στην πράξη, συμβαίνουν και τα δύο. Αναρχοκομμουνισμός = Συγκαλυμμένος φιλοσιωνιστικός διεθνισμός και επιλεκτικός και ανώμαλος αντιεθνικισμός. Αυτή είναι οι μεγάλη νίκη των Σιωνιστών. Να πηγαίνει ο νέγρος πρόεδρος της πολυπολιτισμικής και εβραιοκρατούμενης ,από κάθε άποψη, Αμερικής, στο εθνικιστικό Ισραήλ και να προσκυνά τον «αρχαίο και ιερό λαό»! Να γεμίζει ο κόσμος gay pride, new age εκδηλώσεις και οργανώσεις, «αγανακτισμένους», «πορτοκαλί επαναστάτες», αντιναζιστές μαϊντανούς, αναρχικούς και άλλα μοντέρνα και παρακμιακά βδελύγματα, και πολύ συχνά, να κυματίζει μαζί η σημαία του Ισραήλ. Τα παραδείγματα συνάφειας ιουδαϊκής ψυχής (και ιουδαϊσμού) με τον κομμουνισμό , είναι αμέτρητα. Εβραίοι οι ιδρυτές του, Εβραίοι οι μπολσεβίκοι, Εβραία η ηγέτης του φεμινισμού και αναρχοφεμινισμού, Εβραίοι οι ιδρυτές της περιβόητης «Σχολής της Φρανκφούρτης» (Κοινωνιολογία- Κριτική Θεωρία -Σχολή της Φρανκφούρτης), οι οποίοι ήταν όλοι αριστεροί και ομοφυλόφιλοι, και δήλωναν πως πρέπει να καταστραφεί ο δυτικός «καταπιεστικός» πολιτισμός , Εβραίοι οι υποκινητές της βιομηχανίας πορνό της Αμερικής... Περνώντας στον καπιταλισμό, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής πασίγνωστα: η τοκογλυφία, νόμιμη και παράνομη, είναι «δώρο» των Ιουδαίων. Όλο το σύγχρονο κεφαλαιοκρατικό σύστημα είναι ιουδαϊκής εμπνεύσεως και ελέγχου.
Οι τράπεζες και οι επιχειρηματικοί κολοσσοί ανήκουν στα ίδια χέρια. Η παγκοσμιοποίηση εκπορεύεται από το σιωνιστικό πακτωλό κεφαλαίων, σε μια επιχείρηση αναγωγής των πάντων σε οικονομικούς όρους, κατά συνέπεια της πλήρους υπαγωγής του κόσμου στους περιούσιους. Το 97% της αμερικανικής οικονομίας, είτε βρίσκεται σε χέρια Ιουδαίων, είτε ελέγχεται από αυτούς. Το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε, γεμάτο φυτεμένους πράκτορες των σιωνιστικών συμφερόντων. Οργανισμοί, που ούτως ή άλλως, σέρνονται πίσω από το άρμα τους. Εβραίοι σε θέσεις κλειδιά. Πάντα με «αντιρατσιστική» προσέγγιση. «Όποιος διαφωνεί με τον κόσμο που οικοδομούμε, καπούτ». Υπουργοί, σύμβουλοι, μέλη ΜΚΟ... Πανταχού παρόντες, εκπληρώνοντας το ίδιο σχέδιο. Τα ΜΜΕ, η τέχνη, ο κινηματογράφος, είναι απόλυτα ελεγχόμενα από τους Ιουδαίους και το ιουδαϊκό πνεύμα. Αυτοί επιλέγουν τι θα μάθουμε, τι θα πιστεύουμε, τι θα λατρεύουμε. Ο δυτικός κόσμος, καπιταλιστικός, σοσιαλιστικός και «εναλλακτικός», υπό το σιδηρούν χέρι τους. Τίποτα δεν ευδοκιμεί, εάν δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τα ιουδαϊκά συμφέροντα, προσωπικά, συντεχνιακά και ιδεολογικά. Και οι υπνωτισμένοι λευκοί, χειροκροτούν άκριτα και άβουλα τον «ευφυή» λαό, με πρώτους και καλύτερους, τους Ελλαδίτες Εφιάλτες, ακάματους ψάλτες της Νέας Τάξης, οι οποίοι πρόδωσαν τον ελληνισμό, συμμαχώντας με το διάβολο, προκειμένου να εξασφαλίσουν την σαμπάνια τους στα πανάκριβά τους σπίτια, απαιτώντας από όλους τους άλλους, να τους δεχθούν ή να παραγκωνισθούν.
Όλοι αυτοί οι «κύριοι», καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια, διότι «άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε», «μας έβγαλαν απ’ την ανωριμότητα του πολιτισμού μας», «δημιούργησαν έναν καλύτερο και προοδευτικότερο κόσμο»... Ενδεικτικό της όλης αυταρέσκειας τους, η παρουσία μεγάλου αγάλματος του Άτλαντα (!) μπροστά από το ίδρυμα Rockefeller στη Νέα Υόρκη! Φαντάζονται τους εαυτούς τους Άτλαντες Θεούς, που βαστάζουν τις τύχες του πλανήτη (Αλίμονο στον πλανήτη). Δηλώνουν τα τομάρια πως «συνειδητά υποδαυλίσαμε τις αξίες του δυτικού πολιτισμού. Ο καθολικισμός είναι για μας αηδία! Απορρίπτουμε την εξουσία...» Γιατί τότε δεν πάνε να τα εφαρμόσουν στον Ισραήλ; Αλλά όχι, το Ισραήλ και ο Ιουδαϊσμός να ναι καλά, κι όλοι οι άλλοι... Βλέπουμε και τον γερό-σάτυρο Σόρος, ο οποίος με τα διάφορα ιδρύματά του, χρηματοδοτεί όσους τον εξυπηρετούν (Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια) και πολεμά ύπουλα κάποιους άλλους (Ελλάδα, Σερβία...) Όλα για τη δόξα του Ισραήλ (Όταν σκοτώνει το Ισραήλ είναι θεμιτό. Όταν δολοφονούνται ανήμποροι Έλληνες μέσα στα σπίτια τους από μετανάστες, είναι θεμιτό). Με τα ιδρύματα τύπου Open society foundation, ίδρυμα για την «ειρήνη και την συμφιλίωση στα Βαλκάνια» (Νέο-Οθωμανισμός), και ούτω κάθε εξής, προωθεί τα σιωνιστικά του σχέδια. Και δεν είναι ο μόνος «περιούσιος» επί το έργον... Την ίδια στιγμή, τα εγχώρια τομάρια τύπου Μπουτάρη και Καμίνη τους ανοίγουν τις κερκόπορτες... Προσφάτως εγκαινιάστηκε το εβραϊκό κοινοβούλιο Ευρώπης, όπου ο «ευφυής και ικανός λαός» θα συσκέπτεται για να βρει λύσεις στα προβλήματα του, τα οποία όλως τυχαίως αποδεικνύονται συμφορές για τους άλλους λαούς.
Οι Εβραίοι κάνουν ότι θέλουν, και οι Ευρωπαίοι είναι πρόθυμοι εντολοδόχοι τους. Σύμφωνα με την εβραϊκή πεποίθηση, η οποία αποτυπώνεται στα Ευαγγέλια και στο Ταλμούδ «καλύτερα να χαθεί ένας Εβραίος παρά ολόκληρος ο λαός, αντικατοπτρίζεται στην στυγνή συνεργασία των «προοδευτικών» και πατριωτών (εδώ ο πατριωτισμός είναι θετικός) Σιωνιστών με το Γ’ Ράιχ, με θύματα εκατοντάδες χιλιάδων Ισραηλιτών, που πέθαναν από βασανιστήρια, μαζικές εκτελέσεις, πείνα κα διάφορες αρρώστιες κατά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σιγή ιχθύος περί τούτων... Αν όλα αυτά συνέβαιναν αποκλειστικώς στο Ισραήλ, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ας εφαρμόσουν εκεί τον πολυπολιτισμό (που είναι ενάντια στην βιβλική θρησκεία), τα gay prides, την αναρχία, τον διεθνισμό, τον ταξικό αγώνα και ότι άλλο θέλουν. Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που επιχειρείται η διάλυση και η ισοπέδωση των άλλων εθνών, της τάξης, του πολιτισμού, και όλων όσων δεν τους εξυπηρετούν. Ακόμα και αντιφρονούντων Εβραίων. Ύπουλα, ιταμά και αδίστακτα. (Τουλάχιστον οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι, όταν σκότωναν, τα έκαναν στα ίσια. Όχι με τις πλάτες άλλων, και στο σκοτάδι...) Πρέπει να δημιουργήσουν την παγκόσμια σιωνιστική νέα τάξη «για το καλό μας». Να δούμε επιτέλους το φώς το αληθινό, μακριά από τον «αρχέγονο φασισμό» και άλλα δεινά... Ουαί Υμήν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί. Μόνο που αυτή τη φορά, το κρίμα είναι επάνω στον πλανήτη.
Ο Σημίτης Αννίβας βρίσκεται ξανά προ των πυλών της Ρώμης. Και αυτή την φορά, ο στρατός του δεν αποτελείται από Φοίνικες Καρχηδονίους, Αφρικανούς, Κέλτες και ελέφαντες, αλλά από επαγγελματίες γλύφτες, δημοκράτες, χαφιέδες, συστημικούς, ΜΜΕ, όπως και ολόκληρα κράτη-οχήματα της ιδεολογίας του...
