Το γνωστό αξίωμα του Descartes “σκέφτομαι, άρα υπάρχω” το ξέρετε, το ξέρουμε, το ξέρουνε. Κάποιοι άλλοι πιο σύγχρονοι του είπαν ότι ο νους κινεί βουνά. Όσοι διαλογίζονται, ακονίζουν τις λεπίδες της σκέψης τους, με αυτό τον τρόπο γίνονται σοφότεροι και πιο συνειδητοί, καλύτεροι άνθρωποι σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ωστόσο συνεχίζουν να έχουν κλειστά τα μάτια της ψυχής τους, χάνοντας μόνιμα την μια και μοναδική υλική πραγματικότητα και αδυνατώντας ως εκ τούτου να αλλάξουν τον κόσμο. Δεν φτάνει να μπορεί να αλλάξει κανείς τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο, αν δεν μπορεί να τον αλλάξει αυτόν καθ΄ εαυτόν. Υπάρχει κι ένα σοφό ρητό που λέει “ένα γραμμάριο πρακτικής εφαρμογής αξίζει έναν τόνο σκέψης”. Τον κόσμο δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε αν μονάχα σκεφτόμαστε και δεν μετουσιώνουμε σε κίνηση, να κινητοποιήσουμε δραστικά οποιαδήποτε σκέψη μας. Η σκέψη κινητοποιεί και οδηγεί σε δράση, ωστόσο πολλάκις οδηγεί στην πιο παγερή ακινησία. Μια ακινητοποιημένη (άχρονη) σκέψη ή προσκολλημένη σε αρτηριοσκληρωτικά δόγματα και τύπους δεν μπορεί να προσφέρει στο ίδιο το υποκείμενο, ώστε να δράσει για να μεταλλάξει τον κόσμο του. Ο Henri Bergson πιστός στον βολονταρισμό του απεφάνθη ότι πρέπει “να σκέφτεσαι σαν άνθρωπος της δράσης και να δρας σαν άνθρωπος της σκέψης”.
Ο Ιούλιος Καίσαρας δεν γνώριζε τον Henri Bergson για να τον αντιγράψει ή να τον μιμηθεί. Κι όμως έλεγε ότι “τις μεγάλες πράξεις πρέπει να τις επιχειρείς χωρίς πολύ σκέψη, από φόβο μήπως η συνειδητοποίηση του κινδύνου σβήσει τη φωτιά της τόλμης”.
Στο διάολο κι η θεωρία και η εναλλακτική πρόταση και το σχέδιο για την μετάλλαξη του κόσμου. Η δράση, λένε, δεν πηγάζει από τη σκέψη, αλλά από την ετοιμότητα για ανάληψη ευθύνης. Όπως επίσης λένε ότι όταν η σκέψη δεν μπορεί να γιατρέψει το φόβο, η δράση θα το κάνει.
Ο Φρόυντ έλεγε ότι “η σκέψη είναι δράση σε πρόβα”. Η πολλή σκέψη ζηλεύει τη δράση και οδηγεί στο να χάνεται το νόημα της ζωής. Η ζωή είναι πυρετώδης δράση, παράτολμη απόφαση, ριψοκίνδυνη κίνηση, είναι η ίδια πρόκληση και ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Για να διατηρηθούμε στη ζωή πρέπει διαρκώς να παλεύουμε, επομένως να δρούμε.
Η δράση δίνει πνοή στις ιδέες. Η δράση είναι αυτή που δημιουργεί τις νέες ιδέες μέσα από τις βιωμένες ιδέες. Ειδάλλως, οι σκέψεις ανακυκλώνονται σε έναν ατέρμονο κύκλο σκέψης και ακυρώνουν την δράση, τη ζωή την ίδια.
Ο κόσμος αλλάζει μονάχα από τα δρώντα υποκείμενα χαμογελούν μπροστά στην απώλεια της εφήμερης ζωής τους. Όταν σταματούν να υπ-άρχουν, αλλά να γίνονται αφέντες του θανάτου τους. Θάνατος δεν υπάρχει όταν ο άνθρωπος είναι αυτός που άρχει. Η μόνη φιλοσοφία που αξίζει είναι αυτή που γίνεται βίωμα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει αυτό που έγινε και εκείνο που δεν έγινε. Υπάρχει αυτό που έπρεπε να γίνει και εκείνο που δεν έπρεπε να γίνει. Από μεριάς μας θέλουμε να κρινόμαστε για όλα όσα κάναμε και όχι για εκείνα που δεν κάναμε. Κάλλιο να κριθούμε για τις όποιες πιθανόν λαθεμένες επιλογές μας, παρά να κατηγορηθούμε για αδράνεια. Κάλλιο να υποστούμε την μεγαλύτερη απώλεια παρά να βιώσουμε όμηροι την μεγαλύτερη απώλεια. Πρέπει να κάνουμε αυτό που θεωρούμε καθήκον μας, διότι αύριο ίσως να είναι πολύ αργά για να σκεφτούμε ότι έπρεπε να το είχαμε κάνει.
Αυτό που ξεκινήσαμε και κάναμε πράξη ως έναν ριζοσπαστικό αγώνα για τον εθνικισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό είμαστε αποφασισμένοι να το τελειώσουμε, δηλαδή να το τελειοποιήσουμε. Πετύχαμε να δώσουμε ένα επαναστατικό μήνυμα μέσα από τον δικό μας εθνικισμό-εθνικοσοσιαλισμό, απαλλάσσοντάς τον από το φετιχιστικό μανδύα που του είχαν φορέσει επί αρκετές δεκαετίες διάφορες σχολές παρακρατικών και ενδυματολογικά γκρουπούσκουλα της συμφοράς.
Γνωρίζουμε ότι η τύχη μας χρωστάει έναν ή παραπάνω προδότη της ιδέας, ωστόσο οι φωνές μας κι οι γροθιές μας θα σκίζουν για πάντα τον αγέρα διότι μιλάμε δυνατά σε εκείνους που φοβούνται. Διότι λέμε την αλήθεια και μαχόμαστε για την επικράτηση της αλήθειας ενάντια στα ψεύδη.
Δεν μας απασχολεί αν θα χάσουμε στον πόλεμο που κηρύξαμε ενάντια στο σάπιο ανθελληνικό κράτος. Στη συνείδησή μας δεν θα χάσουμε ποτέ γιατί αυτό τον αγώνα τον κάνουμε επειδή πιστεύουμε στην αιώνια νίκη και όχι στην εφήμερη απόδοση αξιών και τίτλων. Σαφώς το κράτος υπερτερεί στην μεταξύ μας αναμέτρηση, αν το δούμε ρεαλιστικά. Το γνωρίζαμε εξαρχής. Το γνωρίζουμε και τώρα. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να σταθεί ικανό εμπόδιο στο να αγωνιστούμε εναντίον του. Σε έναν τέτοιο πόλεμο, οφείλουμε να μετέλθουμε όλων εκείνων των μέσων που μας εξασφαλίζουν την συνέχιση του αγώνα που ξεκινήσαμε. Εξάλλου, όπως έλεγε ο Γέρος του Μoριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, “είναι καλύτερα να μας ακούν, παρά να μας βλέπουν οι ξένοι”…
Η νίκη μας έγκειται στο ότι εμείς συνεχίζουμε να δρούμε κόντρα σε όλα τα εμπόδια και ενάντια σε όλες τις παγίδες που στήνονται στο διάβα μας για όλα όσα αγαπάμε και πιστεύουμε και κανένα κράτος δεν μπορεί να μας σταματήσει και ποτέ δεν θα μας σταματήσει, παρά μονάχα διά της φυσικής εξόντωσής μας. Το κράτος και η κοινωνία μετά των φορέων τους πρέπει να αντιληφθούν ότι σε κάθε περίοδο της ιστορίας θα υπάρχουν άνθρωποι που μέσα στον γενικότερο υπαρξιακό βούρκο θα επιλέγουν να δράσουν κόντρα σε ό,τι τους επιβάλλουν ως τυραννία. Θα υπάρχουν οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι θα αγωνίζονται για την εθνική και την κοινωνική ελευθερία. Όποιο κι αν είναι το τίμημα αυτής της επιλογής τους.
Οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές είμαστε μια οργάνωση που τα έχει βάλει με όλους και όλα και υπάρχουμε για αυτό το σκοπό. Σκοπός μας είναι να πυρπολήσουμε πρώτα τις καρδιές σας και ύστερα τον κόσμο όλο. Κουβαλάμε μια δική μας σπερματική αλήθεια για τον κόσμο. Μέσα μας καίει μια ασίγαστη προμηθεϊκή φωτιά που θα ελευθερωθεί από την σοφή αιχμαλωσία των Θεών, ώστε να λυτρώσει την κοινωνία και το έθνος μας. Θέλουμε να σπάσουμε το σύνδρομο της κατοχής και όλες τις υποψίες ενοχής. Ώστε λοιπόν, πόλεμος! Ναι, πόλεμος! Όλα είναι πόλεμος!
Σύντροφοι Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές,
Χτες, σήμερα, πάντα και ποτέ: ούτε βήμα πίσω! Δρούμε, άρα υπάρχουμε!
Βαδίζουμε περήφανοι και χαμογελαστοί προς το θάνατο και την αιώνια δόξα! Ζήτω η Νίκη!
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
Κεντρική Διοίκηση
