Στα αντάρτικα κινήματα, ανεξαρτήτως ιδεολογικής απόχρωσης έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως. Κάθε ένα απ' αυτά επιχείρησε στα χρόνια της δράσης του να αξιοποιήσει την δυναμική του, σκορπώντας τον τρόμο κυρίως στον άμαχο πληθυσμό. Ως επί τω πλείστον, τα κινήματα που θα παρουσιάσουμε είναι αμφιλεγόμενα ως προς την αγνότητα των προθέσεων τους, καθότι έχουν κατηγορηθεί ως υποκινούμενα. Την κρίση επ' αυτών την εναποθέτουμε σ' εσάς.
Ταλιμπάν
Πρόκειται για Ισλαμικό φονταμενταλιστικό κίνημα που έδρασε στο Αφγανιστάν και καθοδηγούταν απ' τον Mohammed Omar. Οι Ταλιμπάν διακρίνονται για την φανατική προσήλωσή τους στην ερμηνεία κι εφαρμογή του άτεγκτου ισλαμικού νόμου της Sharia. Έχουν κατηγορηθεί για βάναυση συμπεριφορά απέναντι στον γυναικείο πληθυσμό και για χρήση τρομοκρατικών μεθόδων, ώστε να επιτύχουν τους ιδεολογικούς-πολιτικούς σκοπούς τους. Είναι υπεύθυνοι για το 75% των θανάτων αμάχων το 2010, ενώ το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 80% μεταξύ 2011 και 2012. Η πλειοψηφία των μελών τους κατάγονται απ' την φυλή των Παστούν, οι οποίοι είναι επηρεασμένοι απ' τον σουνιτικό φονταμενταλισμό της σχολής Deobandi που εδρεύει στη Βεγγάλη της Ινδίας στη Νότια Ασία. Οι Σουνίτες προέρχονται απ' την Ινδία, το Πακιστάν, το Μπανγκλαντές, αλλά τη Μεγάλη Βρετανία και την Νότιο Αφρική. Ακολουθούν πιστά τον άγραφο νόμο (με κοινωνική και πολιτιστική ισχύ) που είναι γνωστός κι ως Pashtunwali.
Παλαιστινιακό Ισλαμικό Τζιχάντ
Πρόκειται για το Ισλαμικό Κίνημα του Τζιχάντ, ενώ ο παλαιστινιακός τομέας του έχει στοχοποιηθεί απ' την διεθνή (εβραϊκή) κοινότητα ως 'τρομοκράτες'. Παρότι το εν λόγω κίνημα εντάσσεται στους κόλπους του σουνιτικού Ισλάμ, προέρχεται απ' τα σπλάχνα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η παλαιστινιακή αρχή χρησιμοποιεί βία και τρομοκρατία, ώστε ν' αξιώσει την Ισλαμική Αυτοδιάθεση (μέσω του ανεξάρτητου ισλαμικού κράτους). Τάχθηκαν εναντίον της ανακωχής με την πλειοψηφία των καθεστώτων του αραβικού κόσμου κι ευθύνονται για πάμπολλες επιθέσεις που περιλαμβάνουν ούτε λίγο-ούτε πολύ 30 επιθέσεις αυτοκτονίας.
Αλ Κάιντα
Πρόκειται για μία ένοπλη οργάνωση Ισλαμιστών που ιδρύθηκε απ' τον Σεϊχη Οσάμα μπιν Λάντεν μεταξύ Αυγούστου 1988 και 1989. Αμφιλεγόμενη οργάνωση όσον αφορά τις υπόγειες σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Αποτελούταν από ένοπλους πυρήνες σ' ολόκληρο τον κόσμο, καθιστώντας την έναν αόρατο στρατό του ριζοσπαστικού σουνιτικού Ισλάμ που καλούσε τους πιστούς σ' ένα παγκόσμιο τζιχάντ κι εφαρμογή του νόμου της Sharia. Πεποίθησή τους είναι πως υπάρχει μία αντι-ισλαμική συμμαχία μεταξύ Εβραίων και Χριστιανών. Το στοιχείο που προξενεί εύλογα ερωτήματα είναι πως οι ισλαμιστές αποδίδουν αυτή τη μομφή, ωστόσο χτυπούν τους Εβραίους σε αναλώσιμες υλικές δομές, ενώ τους Χριστιανούς καθαρά στην πίστη τους. Στις επιθέσεις τους περιλαμβάνονται αυτές της 11ης Σεπτεμβρίου (υπό ερωτηματικά που εκφράζονται από 'συνωμοσιολόγους'), οι βομβιστικές επιθέσεις στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Υεμένη το 1998, καθώς κι οι βομβιστικές επιθέσεις στο Μπαλί της Ινδονησίας το 2002.
Αμπού Σαγιάφ
Μία απ' τις πολλές ένοπλες ισλαμικές αυτονομιστικές οργανώσεις που εδρεύουν εντός των νότιων Φιλιππίνων, ειδικότερα στην περιοχή Bangsamoro του Jolo και στην Basilan. Μάχονται για την αυτοδιάθεση της χώρας τους για περισσότερα από 30 χρόνια. Η ίδρυση τους ανάγεται στις αρχές του 1990, ενώ η οργάνωση έχει πραγματοποιήσει δεκάδες βομβιστικές επιθέσεις, δολοφονίες με βιντεοσκοπημένους αποκεφαλισμούς, απαγωγές. Οι ΗΠΑ την χαρακτηρίζουν αμιγώς τρομοκρατική οργάνωση.
Jemaah Islamiah
Πρόκειται για μία ασιατική ένοπλη ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση, η οποία σημαίνει 'Ισλαμικό Εκκλησίασμα'. Σκοπός τους είναι η εγκαθίδρυση ενός 'Daulah Islamiyah', δηλαδή ενός ισλαμικού χαλιφάτου στην νοτιανατολική Ασία. Συνδέονται μ' άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η Αλ Κάιντα, οι Ταλιμπάν, το Ισλαμικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, η Jamah Ansharut Tauhid. Έχει διεθνή εμβέλεια, διαθέτοντας πυρήνες στις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, την Μαλαισία και την Σιγκαπούρη. Η εν λόγω οργάνωση κρύβεται πίσω απ' τις επιθέσεις του 2002 στο Μπαλί της Ινδονησίας, πίσω απ' την βομβιστική επίθεση του 2003 στο ξενοδοχείο Marriot και την επίθεση του 2004 στην πρεσβεία της Αυστραλίας, αμφότερες στην Τζακάρτα της Ινδονησίας. Η δράση της οργάνωσης εστιάζεται στην Ινδονησία.
Τουπαμάρος
Πρόκειται για ένοπλο κίνημα που έλαβε το όνομά του απ' τον Túpac Amaru II, έναν επαναστάτη ηγέτη του 18ου αιώνα. Οι Τουπαμάρος ήταν ένα μαρξιστικό επαναστατικό κίνημα που έδρασε στο Περού απ' τις αρχές του 1980 έως το 1997. Πρωτοστάτησαν στις ένοπλες συγκρούσεις στο Περού, ενώ του κινήματος ηγείτο ο Victor Polay Campos ή αλλιώς 'σύντροφος Rolando' έως την φυλάκισή του, ενώ μετέπειτα ηγέτης τους ήταν ο Nestor Cerpa Cartolini ή αλλιώς 'σύντροφος Evaristo' έως τον θάνατό του, το 1997. Η περουβιανή κυβέρνηση τους χαρακτήρισε 'τρομοκράτες'. Ο εν λόγω χαρακτηρισμός εξαλείφθηκε απ' την λίστα που είχαν συντάξει οι ΗΠΑ τον Οκτώβριο του 2001.
Ένοπλο Ισλαμικό Μέτωπο της Αλγερίας
Πρόκειται για ισλαμική οργάνωση που εναντιωνόταν στην αλγερινή κυβέρνηση, ενώ είναι γνωστή για τις βιαιότητες της, προχωρώντας στην ισοπέδωση ολόκληρων χωριών μεταξύ των ετών 1992-1998. Οι δολοφονηθέντες απ' την οργάνωση (άνδρες και γυναίκες) ανέρχονται στους 100. Η ένταση της βίας αυξήθηκε απ' το 1992 κι έπειτα μετά την ακύρωση της πολεμικής νίκης του Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας απ' την στρατιωτική κυβέρνηση της Αλγερίας.
Ερυθροί Χμερ
Πρόκειται για οπαδούς του Κομμουνιστικού Κόμματος της Καμπότζης. Συγκροτήθηκαν το 1968 ως παράγωγο του Λαϊκού Στρατού του Βορείου Βιετνάμ. Ήταν η ένοπλη πτέρυγα του κόμματος του Πολ-Ποτ, ο οποίος ευθύνεται για την γενοκτονία του καμποτζιανού λαού. Στις πρακτικές του συγκαταλέγονται οι μαζικές εκτελέσεις σταλινικού τύπου στο όνομα της απόκλισης απ' τις αρχές του κόμματος.
Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός
Ένοπλη κομμουνιστική οργάνωση που ιδρύθηκε απ' τον Fusako Shigenobu το 1971 στον Λίβανο. Σκοποί τους η ανατροπή της ιαπωνικής κυβέρνησης, της μοναρχίας κι η έναρξη μίας παγκόσμιας επανάστασης. Η οργάνωση διατηρούσε δεσμούς με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), απ' όπου κι αντλούσε χρηματοδότηση, οπλισμό κι εκπαίδευση. Στις επιθέσεις της οργάνωσης περιλαμβάνονται το μακελειό στο αεροδρόμιο του Lod στο Ισραήλ το 1972, όπου σκοτώθηκαν 26 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 80, αεροπειρατείες στις ιαπωνικές αερογραμμές και το ατύχημα στο Laju, ένα μικρό χωριό στα νότια της Σιγκαπούρης το 1974, όπου επιτέθηκαν με εκρηκτικά στις εγκαταστάσεις της Shell και πήραν 5 ομήρους.
