Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος απετιμήθη από πολλούς ως τ' απαύγασμα της πολεμικής βιομηχανίας. Οι μεταπολεμικοί υμνητές του φασισμού αγνοούν το υπόβαθρο των παγκοσμίων πολέμων. Ως κρετίνοι που αυνανίζονται με τις στολές των μελανοχιτώνων και τον συγχρονισμένο βηματισμό της χήνας, εστιάζονται στα πεδία των μαχών, ενόσω ο νοητικός πόλεμος εξελισσόταν με σφοδρότητα, πολύ μεγαλύτερη της φωτιάς που ξερνούσαν τα οπλικά συστήματα. Ο πόλεμος αυτός αποσκοπούσε στην ολοκληρωτική υποδούλωση της ανθρωπότητας μέσω της υποταγής της θέλησης του ατόμου στις μαζικές δομές του φασισμού και του μπολσεβικισμού. Η ενοποίηση που επέβαλλε ο φασισμός κι ο εξισωτισμός μέσα απ' το προλεταριάτο που επέβαλλε ο μπολσεβικισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου αναρχοκαπιταλιστικού νομίσματος. Το '1984' του Orwell και το 'Μοιραία Αυγά' του Bulgakov είναι μονάχα δύο προφητικά έργα που πραγματεύονται το ζήτημα της απώλειας της ατομικής ελευθερίας. Ακολούθησαν πολλά υπαρξιστικής θεματικής από Έλληνες και ξένους συγγραφείς που εστιάζονται στον άνθρωπο.
'Ο Δρόμος προς τη Δουλεία' ('The Road to Serfdom') είναι ο τίτλος του βιβλίου του Αυστριακού οικονομολόγου και φιλόσοφου Friedrich Hayek (1899-1992) που γράφτηκε μεταξύ 1940-1943. Σ' αυτό 'προειδοποίησε για τον μεγάλο κίνδυνο της τυραννίας που αναπόφευκτα προκύπτει απ' τον κρατικό έλεγχο της οικονομίας μέσω του κεντρικού σχεδιασμού'. Υποστήριξε ότι η εγκατάλειψη του ατομισμού και του κλασικού φιλελευθερισμού οδηγεί στην απώλεια της ελευθερίας, στη δημιουργία καταπιεστικής κοινωνίας, στην τυραννία ενός δικτάτορα και τη δουλεία του ατόμου. Ο Hayek αμφισβήτησε την επικρατούσα άποψη ότι ο φασισμός αποτελεί καπιταλιστική αντίδραση στον σοσιαλισμό. Αντιθέτως υποστήριξε ότι ο φασισμός κι ο σοσιαλισμός έχουν κοινές ρίζες στον κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό και στην ενδυνάμωση της ισχύος του κράτους έναντι του ατόμου. Ο τίτλος του είναι εμπνευσμένος απ' τα γραπτά του κλασικού φιλελεύθερου Alexis de Tocqueville, σχετικά με τον 'δρόμο προς την υποδούλωση'. Το βιβλίο εξεδόθη για πρώτη φορά στη Μεγάλη Βρετανία απ' τον εκδοτικό οίκο Routledge τον Μάρτιο του 1944, εν τω μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η μεγάλη ζήτηση του βιβλίου, αλλά κι η έλλειψη χαρτιού στη Μεγάλη Βρετανία λόγω του πολέμου, οδήγησε τον συγγραφέα να το χαρακτηρίσει ως 'δυσεύρετο βιβλίο'. Στις Ηνωμένες Πολιτείες το βιβλίο εξεδόθη για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 1944 απ' τον εκδοτικό οίκο του Πανεπιστημίου του Σικάγο κι αμέσως γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Ο Hayek υποστηρίζει πως οι Δυτικές Δημοκρατίες, συμπεριλαμβανομένων της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν 'σταδιακά εγκαταλείψει την ελευθερία στις οικονομικές σχέσεις, όπου χωρίς αυτήν, οι ατομικές και πολιτικές ελευθερίες δεν έχουν υπάρξει στο παρελθόν'. Η κοινωνία λανθασμένα έχει προσπαθήσει να εξασφαλίσει διαρκή ευημερία μέσω του κεντρικού σχεδιασμού, η οποία πρακτική οδηγεί αναπόφευκτα στον ολοκληρωτισμό. 'Έχουμε επιλέξει να πορευθούμε χωρίς τις δυνάμεις που παρήγαγαν απρόσμενα αποτελέσματα κι αντικαταστήσαμε τους απρόσωπους κι ανώνυμους μηχανισμούς της αγοράς με τη συλλογική κι ενσυνείδητη χειραγώγηση των κοινωνικών δυνάμεων προς εξαρχής επιλεγμένους στόχους'. Ο σοσιαλισμός, παρόλο που παρουσιάζεται ως μέσο εξασφάλισης της ισότητας, το κάνει μέσω του 'περιορισμού και της υποδούλωσης', ενώ 'η δημοκρατία αναζητεί ισότητα στην ελευθερία'. Ο σχεδιασμός, επειδή είναι καταναγκαστικός, είναι μια κατωτέρου επιπέδου μέθοδος ρύθμισης, ενώ ο ανταγωνισμός της ελεύθερης αγοράς είναι ανώτερος 'αφού είναι η μόνη μέθοδος μέσω της οποίας οι δραστηριότητές μας μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτές των άλλων χωρίς την υποχρέωση ή αυθαίρετη ανάμειξη των αρχών'. Ο κεντρικός σχεδιασμός είναι εγγενώς αντιδημοκρατικός κατά την άποψή του, διότι απαιτεί 'η βούληση μιας μικρής μειονότητας να επιβάλλεται στο σύνολο των ατόμων'. Η δύναμη των μειονοτήτων να δρουν παίρνοντας χρήματα και να κατάσχουν περιουσίες προκειμένου να ολοκληρώσουν τους κεντρικά θεσπισμένους στόχους, καταστρέφει το θεσμό του Κράτους δικαίου και καταπατά τις ιδιωτικές ελευθερίες. Εκεί που υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός, το άτομο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα απλό μέσο, το οποίο θα χρησιμοποιήσουν οι αρχές για να εξυπηρετήσουν αφηρημένες ιδέες όπως είναι η 'κοινωνική πρόνοια' και το 'καλό της κοινότητας'. Ακόμα κι ο πιο φτωχός έχει περισσότερη προσωπική ελευθερία σε μια ανοιχτή κοινωνία παρά σε μια κεντρικά σχεδιασμένη. Ενώ σε μια ανταγωνιστική οικονομία η τελευταία λύση είναι ο δικαστικός κλητήρας, στην σχεδιασμένη οικονομία η ύστατη λύση είναι ο δήμιος. Ο σοσιαλισμός είναι ένα υποκριτικό σύστημα, διότι οι φανεροί του στόχοι μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο μέσω βάρβαρων τακτικών, 'τις οποίες οι σοσιαλιστές απορρίπτουν'. Επιπλέον, τα κεντρικοποιημένα συστήματα απαιτούν μαζική προπαγάνδα ούτως ώστε τα άτομα να πειστούν πως οι στόχοι του κράτους είναι και δικοί τους.
Ο John Maynard Keynes (κεϋνσιανή οικονομική θεωρία ή κεϋνσιανισμός) υποστήριξε πως το έργο του Hayek είναι μεγαλοφυές ως φιλοσοφική σύλληψη, ωστόσο είναι πρακτικώς ανεφάρμοστο. Ο Orwell το επαίνεσε, ασκώντας του παράλληλα εποικοδομητική κριτική. Το έλαβε πολύ σοβαρά υπ' όψιν του ακόμα κι ο Winston Churchill. Μολονότι το έργο του Hayek δέχτηκε ακόμα και τα πυρά διαφωνούντων, συγκαταλέγεται στα σπουδαιότερα έργα του 20ου αιώνα. O αναρχοκαπιταλιστής οικονομολόγος Walter Block, έχει επικρίνει το έργο του Hayek, διότι ενώ το βιβλίο προβάλλει ισχυρά επιχειρήματα εναντίον του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, δεν υποστηρίζει με ιδιαίτερο ενθουσιασμό την ελεύθερη αγορά και τον 'laissez-faire' καπιταλισμό. Όπου 'laissez-faire' συνεπάγεται το μότο του αναρχοκαπιταλισμού. Τα βασικά αξιώματά του:
1. Το άτομο είναι η βασική μονάδα σε κάθε κοινωνία.
2. Το άτομο έχει το φυσικό δικαίωμα στην ελευθερία.
3.Η φυσική τάξη του κόσμου είναι αρμονική και αποτελεί ένα αυτο-ρυθμιζόμενο σύστημα.
4. Οι επιχειρήσεις είναι δημιουργήματα του Κράτους κι ως εκ τούτου πρέπει να παρακολουθούνται στενά απ' το σύνολο των πολιτών λόγω της τάσης τους να διαταράσσουν την αυθόρμητη τάξη όπως την όρισε ο Άνταμ Σμιθ.
Ο αναρχοκαπιταλισμός δεν λαμβάνει υπ' όψιν αμφότερα τα 4 αξιώματά του, καθώς το χρήμα είναι υπεράνω Θεού κι ανθρώπου. Για τον αναρχοκαπιταλισμό το χρήμα είναι ο Θεός. Το μείζον είναι πως ο άνθρωπος εκλείπει. Εξ ου το 'αόρατο χέρι' της οικονομίας του Άνταμ Σμίθ. Όταν το άτομο που 'είναι η βασική μονάδα σε κάθε κοινωνία' είναι ταυτόχρονα το θύμα των κρίσεών του, όταν το άτομο που 'έχει φυσικό δικαίωμα στην ελευθερία' θυσιάζεται σε μόνιμη βάση στο βωμό των καπιταλιστικών συσσωρεύσεων, όταν 'η φυσική τάξη του κόσμου...που αποτελεί αυτο-ρυθμιζόμενο σύστημα' αποτελεί εργαλείο αναρχοκαπιταλιστικής διαχείρισης κι εκμετάλλευσης, όταν δηλαδή οι επιχειρήσεις αποτελούν κρατική περιουσία κι η ατομική πρωτοβουλία δεν λαμβάνεται πουθενά υπ' όψιν, άνθρωπος και φύση έχουν χρεοκοπήσει. Αυτή δεν είναι κι η φύση του αναρχοκαπιταλισμού, μία διαρκής απειλή χρεοκοπίας; Ο εξορθολογισμός της κυκλοφορίας του χρήματος αποτελεί ένα ζήτημα εναρμονισμού του Ανθρώπου με τον Δημιουργό του. Ο Μαμωνάς, ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, δεν είναι άλλος απ' την απληστία, την υλιστική δίψα για γνώση του κόσμου. Ο άνθρωπος που διάγει βίον σύμφωνον με το Δημιουργό του, βίον ανθρώπινον κι όχι περιούσιον, έχει συντρίψει τα δεσμά του υλισμού. Το 'περιούσιος λαός' μήπως σας θυμίζει τους άπληστους των Εθνών που με θράσος αυτοαποκαλούνται 'Οι Δίκαιοι των Εθνών'; Το τοκογλυφικό κεφάλαιο κι ο αναρχοκαπιταλισμός έχουν την ίδια καταγωγή. Κι αυτή είναι αντιθεολογική κι αντιανθρώπινη. Οι σταυρωτές του Χριστού σταυρώνουν την ανθρωπότητα εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια.
Το έργο του Hayek μπορείτε να το κατεβάσετε ελεύθερα από εδώ:
http://www.goldonomic.com/
