Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ
'-Για εξήγησέ μου επιτέλους...ποιός είναι ο σκοπός σας;
-Να καταστραφούν τα πάντα...Να μην υπάρχουν πια έθνη, ούτε κυβερνήσεις, ούτε ιδιοκτησία, ούτε Θεός, ούτε θρησκεία.
-Καταλαβαίνω. Αλλά που θα οδηγήσει κάτι τέτοιο;
-Στην κομμουνιστική κοινωνία, έναν κόσμο καινούργιο στον οποίο όλα θα ξεκινούν από την αρχή.
-Και πώς θα το πραγματοποιήσετε; Πώς λογαριάζετε να δράσετε;
-Με τη φωτιά, το δηλητήριο, το μαχαίρι. Ο ληστής είναι ο αληθινός ήρωας, είναι ο εκδικητής του λαού. Είναι ο επαναστάτης που ενεργεί χωρίς φράσεις παρμένες από τα βιβλία. Μία σειρά από τρομερές απόπειρες πρέπει να τρομοκρατήσει τους ισχυρούς και να ξυπνήσει το λαό'.
Εμίλ Ζολά-Ζερμινάλ.
Σε κάποιους, ενδεχομένως πολλούς, αυτά τα λόγια να μην σημαίνουν τίποτα. Τα λόγια αυτά του νατουραλιστή Εμίλ Ζολά στο έργο του 'Ζερμινάλ' απηχούν την βάση του ρωσικού νιχιλισμού. Στο έργο ο Ζολά έστρεψε τον προβολέα στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των ανθρακωρύχων της Βόρειας Γαλλίας, του Βορέ, στην κόλαση του οποίου βυθίζεται ο άνεργος Ετιέν Λαντέ προκειμένου να εξασφαλίσει το μεροκάματο, όπως περιγράφεται στο ομώνυμο έργο. Το 'Ζερμινάλ' γράφτηκε το 1885. Πρόκειται για λέξη με πολυδιάστατη σημασία. Γι' άλλους έχει την σημασία της εξέγερσης, ενώ γι' άλλους έχει εμβρυακό χαρακτήρα, ότι κάτι είναι στα σπάργανα. Το 1789, επικράτησε η Γαλλική Επανάσταση, οι επαναστάτες θέλησαν να αλλάξουν τα πάντα. Κι ανάμεσα στα 'πάντα' ήσαν και τα ονόματα των μηνών τού έτους. Ζερμινάλ, λοιπόν, ονομάστηκε ο πρώτος μήνας τής άνοιξης. Κατά συνέπεια, είτε ο Ποταμάρχης Σταύρος Θεοδωράκης είτε κάποιος άλλος ποταμίσιος, κάτι τέτοιο προφανώς είχαν στο νου τους όταν έλεγαν 'Να τ' αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα'. Για να επιτευχθεί το τρίπτυχο αποτέλεσμα της αθεϊστικής ανταρσίας, γκρεμίστηκαν τα πάντα. Ήτο ο Διαφωτισμός πηγή εμπνεύσεως. Χρειάστηκε ν' αλωθεί η Βαστίλη, να γκρεμιστούν τα τείχη της (κυριολεκτικά και μεταφορικά), ώστε να διαδοθεί το 'Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφότητα. Στο 'Ζερμινάλ' γίνεται η αποκρυπτογράφηση του εβραϊκού πνεύματος. Ταυτόχρονα, η σταύρωση του Χριστού απ' τους οπαδούς του Μαμωνά κι η εξιλέωση του Βαραβά στον σταυρό. Ο Χριστός στην ίδια μοίρα με τον ληστή, τον ληστή που ως συμβολική φιγούρα ο Ζολά περιγράφει ως ήρωα του λαού, κάτι που έως και σήμερα προάγεται με το πρόσχημα της κοινωνικής ληστείας και την λαϊκή ηρωοποίηση των ληστών. Παράλληλα η δολοφονική μανία των Ασσασίνων ταυτίζεται με την τρομοκρατία των Εβραίων, των πρώτων επαγγελματιών τρομοκρατών της ιστορίας.
Η τρομοκρατία αυτή εξελίχθηκε στους αιώνες. Η ληστεία έγινε νόμιμη σε κάθε επίπεδο. Έγινε (δια)κρατική κι υπερκρατική. Κάποτε η κλοπή θεωρούταν μία ειδεχθής πράξη που έθετε τον ληστή στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Σήμερα η ληστεία τείνει να ηρωοποιηθεί. Όποιος δεν βάζει το χέρι στο μέλι θεωρείται βλάξ. Ατιμωρησία. Οι πολιτικοί κλέβουν νόμιμα στον πλούτο και τον ιδρώτα του λαού και δεν διώκονται. Τα συμμορίτικα ενεργούμενά τους αθωώνονται ως άλλοι 'κοινωνικοί αγωνιστές'. Ληστεύουν, δολοφονούν, βιαιοπραγούν, τελούν σε καθεστώς ατιμωρησίας. Το 'αόρατο χέρι' τους απαλλάσσει από κάθε αδίκημα. Τουναντίον, ηρωοποιούνται. Η θεοκτονία συνοψίζεται στο: 'Δόξα τα λεφτά, έχουμε Θεό'. Υπάρχει το ΔΝΤ που υφαρπάζει 'νόμιμα' τον πλούτο των εθνών. Κι όταν το ΔΝΤ δεν ικανοποιείται, υπάρχουν κι οι τρομοκράτες που δρουν 'εναντίον του', κλέβοντας τους κλέφτες' κι ο χορός της ανομίας καλά κρατεί. Η σταύρωση του Χριστού αποτελεί την μικρογραφία της ιστορίας της ανθρωπότητας. Σκότωσαν τον ίδιο τον ενσαρκωμένο Θεό. Δεν θα διστάσουν να σκοτώσουν απλούς θνητούς; Αλλά αυτά αποτελούν ψιλά γράμματα στην εποχή της βασιλείας των πιστωτών. 'Οι Βασιλείς των Πίστεων, έγιναν Πιστωτές των Βασιλέων'.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ονομάζεται και 'Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας'. Ιδρύματα όπως το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών κι άλλα λιγότερο γνωστά ιδρύματα, επιτελούν το-απόκρυφων σκοπών-έργο της εξαπλώσεως και της επικρατήσεως της βιομηχανίας και του εμπορίου στον πλανήτη. Οι υπέρογκες και δυσβάσταχτες ετησίως συνδρομές που καταβάλλονται απ' τα υπόδουλα έθνη ανέρχονται σε δισεκατομμύρια. Αν ένα κράτος αδυνατεί να πληρώσει, τότε οι εργαζόμενοι κι οι φτωχοί άνθρωποι θα αισθάνονται την 'κρίση' βαθιά στο πετσί τους. Θα πεθαίνουν , ενόσω οι κυβερνήσεις των κρατών τους θα τους εμπαίζουν με την εξέρευση λύσεων. Εκ μέρους των διεθνών τραπεζιτών, το ΔΝΤ αποτελεί τον αντιπροσωπευτικό μηχανισμό που επιδιώκει να ελέγξει την παγκόσμια οικονομία. Το φαιδρόν της υποθέσεως έγκειται στο ότι οι κυβερνήσεις το επικαλούνται ως 'μηχανισμό στήριξης'. Ο Βρετανός πάμπλουτος πολιτικός των Εργατικών Harold Lever κι η 'Επιτροπή των 300' πρότειναν το περίφημο Σχέδιο 'Ditchley'. Σύμφωνα μ' αυτό, η οικονομική κι η νομισματική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών θα ετίθετο υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ. Συνεπεία αυτού, το ΔΝΤ θα υπέτασσε τις κεντρικές τράπεζες των εθνών στην Παγκόσμια Τράπεζα. Το 1982, οι τράπεζες της 'Wall Street' κι η τότε κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών από κοινού συμφώνησαν να θέσουν υποχρεωτικούς όρους για την καταβολή των λεγόμενων οφειλών από μέρους των κρατών, οι οποίοι τέθηκαν κατόπιν απ' τον όμιλο 'Kissinger Associates Inc' (επικεφαλής του οποίου είναι ο μεγιστάνας του πετρελαίου και πρόεδρος του Ιδρύματος Aspen, Robert O. Anderson, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Σιδηράς Κυρίας της Βρετανίας Thatcher, ο Λόρδος Carrington, Διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας κι ο αντίστοιχος της Warburg Bank, Λόρδος Roll του Ipsden).
Δείγμα της εξαπατήσεως είναι πως το κίνημα 'Occupy Wall Street' είχε χρηματοδοτηθεί απ' τον έτερο παγκοσμιοποιητή George Soros. Το ΔΝΤ, η Ομοσπονδιακή Αποθεματική Τράπεζα κι η Τράπεζα της Αγγλίας έχουν συστήσει μία παγκόσμια αστυνομία που επιλαμβάνεται της συλλογής των χρεών. Η ιδέα να τεθεί το ΔΝΤ στο κέντρο όλων των διαπραγματεύσεων περί των χρεών προήλθε απ' την Αμερική. Οι όροι του ΔΝΤ προτάθηκαν αρχικώς στα διάφορα έθνη ως ένα είδος δέλεαρ. Οι 'αόρατοι' χρηματάνθρωποι του ΔΝΤ έχοντας εκ των προτέρων την απαραίτητη γνώση για την ιδιοσυστασία κάθε χώρας και προ πάντων των αντικειμενικών δυσκολιών της, ώστε ν' ανταπεξέλθει σε βάθος χρόνου στις οφειλές της, της επέβαλαν το δέλεαρ του εκσυγχρονισμού, ώστε ν' αλλάξει και να μην μείνει πίσω στις παγκόσμιες συνθήκες. Τα ανδρείκελα που διοικούν τα κράτη (κατ' επέκτασιν τα έθνη) εξαπάτησαν τους λαούς τους με άρτον και θεάματα, ώστε το απόκρυφο έργο της Νέας Παγκόσμιας Τάξεως να καταστεί ευκολότερο. Αναλογισθείτε το σύνθημα του 'Ποταμάρχη' Σταύρου Θεοδωράκη: 'Να τ' αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα' και θ' αντιληφθείτε εύκολα πως ένα κόμμα που έτυχε πρωτοφανούς προβολής απ' τα μέσα έλαβε ένα ποσοστό πρωτόγνωρο με βάση το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από της ιδρύσεώς του. Ένα κόμμα φυτευτό στην ελληνική πολιτική. Ας είναι καλά οι Σημιτο-Μπόμπολες κι οι εντολείς τους κι οι άνωθεν αυτών.
Η χώρα που υπάγεται στην δικαιοδοσία του ΔΝΤ και χρωστάει (οφειλέτης), υποχρεώνεται κάθε φορά που ζητάει δανεικά (πίστωση) από μία ξένη τράπεζα, να περιορίσει τις εισαγωγές της στα πλέον απαραίτητα είδη πρώτης ανάγκης, να ελαττώσει τις κρατικές δαπάνες, ενώ πάνω απ' όλα να διακόψει κάθε επιδοτούμενο πρόγραμμα στηρίξεως ή κοινωνικής αλληλεγγύης προς τους κοινωνικά αδύναμους. Η πιο ανατριχιαστική απαίτηση του ΔΝΤ είναι η υποτίμηση του εθνικού της νομίσματος. Για να συνοψίσουμε: ΔΝΤ συνεπάγεται ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ. Βάσει λογικής αυτά τα αφαιμακτικά μέτρα θα καθιστούσαν ευκολότερο για μία χώρα να στηριχθεί στις εξαγωγές φτηνών κι ως εκ τούτου ανταγωνιστικών προϊόντων στις μαζικές αγορές. Με δεδομένο ότι αυξήθηκαν οι δασμοί για τις επιβεβλημένες απ' το ΔΝΤ εισαγωγές προϊόντων από ξένες αγορές,τα χρέη αυξήθηκαν αναλόγως. Αυτό αποτελεί και το 1ο βήμα που προϋποθέτει την μη πρωτογενή παραγωγή μίας χώρας, ώστε να καλύψει με αυτάρκεια τις ανάγκες σε είδη πρώτης ανάγκης για τους πολίτες της. Το 2ο βήμα αποτελεί η συμφωνία της εκάστοτε χώρας με τους δανειστές-πιστωτές του ΔΝΤ σε μία εκτεταμένη ανακατανομή του χρέους. Οι πιστώτριες τράπεζες εξασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό εκτεταμένα μελλοντικά δικαιώματα στη χώρα οφειλέτη. Δηλαδή: Υποθήκευση του πλούτου της χώρας (υποδομές, εδαφική ακεραιότητα, λιμάνια, αεροδρόμια, κλπ). Συν αυτά, προστίθενται κι οι πληρωμές των δεδουλευμένων τόκων για την αποπληρωμή του χρέους. Το ΔΝΤ εξελίχθηκε στην διεθνή οικονομική αστυνομία για λογαριασμό των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών. Η μία χώρα μετά την άλλη καλούνται να διαπραγματευτούν τους όρους αποπληρωμής με το ΔΝΤ και τις τράπεζες του 'Ditchley'. Η αλληλεπίδραση των επιβαρύνσεων κι οι κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες έχουν αναπτύξει επ' ωφελεία των ιδιωτικών τραπεζών την δίνη του χρέους. Προφανώς κι αυτά τα υπέρογκα ποσά που απαιτούν οι ιδιωτικές τράπεζες είναι αδύνατον να καταβληθούν, καθότι είναι πλασματικά και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά στην επικυριαρχία του Μαμμωνά των Εβραίων.
...συνεχίζεται!
Μέρος Πρώτο: http://maiandrioi.blogspot.gr/2015/03/blog-post_10.html
