Η πιο σπουδαία πράξη είναι η θυσία σου στο βωμό της δικαίωσης της ύπαρξης. Και η ύπαρξη είναι συνυφασμένη με τη ράτσα σου. Το αίμα το δίνεις πρωτίστως για τη ράτσα σου. Όχι άκριτα, δεξιά και αριστερά. Ζώντας αληθινά, πολεμώντας, δίνεις χωρίς ανούσιες δάφνες το αίμα σου. Το καλό όταν το κάνεις αποφεύγεις πάση θυσία να το προβάλεις, καθώς η προβολή του εαυτού σου αποτελεί κορύφωση του εγωισμού και της υποκρισίας σου. Κατά συνέπεια, όσοι ευελπιστούν σε κοινωνική καταξίωση και αναγνωρισιμότητα μέσα από την τηλεματική αιμοδοσία, αποσκοπούν σε ποταπά οφέλη. Ποτίζοντας με το αίμα σου το δέντρο της λευτεριάς της ράτσας σου δίνεις πραγματική ζωή στους συνανθρώπους σου. Όχι άκριτα στους συνανθρώπους σου στο πολυπολιτισμικό χωριό. Στους ομόφυλούς σου. Το πολυπολιτισμικό μότο 'δίνουμε το αίμα μας σε όσους το έχουν ανάγκη' μας θυμίζει το 'καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται'. Η λογική της αιμοδοσίας αποκρύπτει το πραγματικό περιεχόμενό της, τον ψευτοανθρωπισμό και πολλά άλλα. Είναι τουλάχιστον αφελείς όσοι νομίζουν πως με τέτοιες πράξεις που τυγχάνουν ιδιαίτερης προβολής από το ίδιο το σύστημα, δείχνουν τον ανθρωπισμό τους. Τον ανθρωπισμό τον δείχνουμε έμπρακτα συμπάσχοντας με όσους έχουν την ανάγκη μας. Όταν πολεμούν, τότε πολεμούμε μαζί τους. Όταν πεινούν, μοιραζόμαστε το φαγητό μας. Όταν είναι άποροι, τους παρέχουμε στέγη. Όταν έχουν ανάγκη περίθαλψης, τους καλύπτουμε τα έξοδα νοσηλείας και ούτω καθεξής. Το αίμα το δίνουμε για την πατρίδα και τους συμπατριώτες μας και όχι για το φαίνεσθαι. Κι επειδή η εθελοντική αιμοδοσία έχει γίνει της μόδας τα τελευταία χρόνια, δίχως να γνωρίζει φυσικά η πλειοψηφία τι αυτό εξυπηρετεί, θα πούμε πως το αίμα στις φιάλες δεν μπορεί ποτέ να κινήσει τους τροχούς της ιστορίας. Το αίμα που χύνεται εν ονόματι ιδεών μπορεί. Το αίμα δίνεται όταν έχουμε πόλεμο και υπάρχει ρεαλιστική ανάγκη που δεν μπορεί να καλυφθεί. Θα υποθέσουμε πως ο πόλεμος της ασφάλτου στοιχίζει περισσότερα θύματα. Εκτός αν το αίμα δίνεται για να μην γίνεται πόλεμος κατά το αριστερίστικο μότο 'φαγητό και όχι βόμβες'. Όσες φιάλες αίματος κι αν συγκεντρώσουν οι διάφορες τράπεζες αίματος, το αίμα των δολοφονημένων από το ίδιο το σύστημα που συγκεντρώνει το αίμα και ο αιμοδότης που διόλου γνωρίζει που χρησιμοποιείται ή σε τι σκοπούς χρησιμοποιείται, δεν πρόκειται να καλυφθεί. Το αίμα είναι πνεύμα, όπως εξάλλου το κρασί περιέχει οινόπνευμα. Το χύσιμο κρασιού, η αρχαία σπονδή, ακόμα και τυχαία, είναι καλός οιωνός και σήμερα. Εύλογα λοιπόν, το αίμα που χύνεται είναι καλός οιωνός. Αντίθετα, το αίμα που εγκλωβίζεται σε φιάλες ή ανακυκλώνεται στις φλέβες είναι κακός οιωνός. Το αίμα του Χριστού που χύθηκε πάνω στο σταυρό είναι η θεία κοινωνία που ως ευλογία μεταλαμπαδεύεται στον άνθρωπο κατόπιν της νηστείας, των στερήσεων και της εγκράτειας για την δόξα της θυσίας του. Δεν είναι ποτέ δυνατόν να ωφεληθεί κανείς από το αίμα που του μεταγγίζεται από έναν ηθικά διεφθαρμένο αιμοδότη. Η εθελοντική αιμοδοσία είναι η ακύρωση της αυτοθυσίας.
Γέμισαν οι τράπεζες αίματος (όπως και τα ταμεία των τραπεζών) από το αίμα (παραλληλίζοντας με την κοπιώδη προσπάθεια) των Ελλήνων, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και σταγόνα αίματος δεν χύθηκε για να ελευθερωθεί η πατρίδα. Αφαιμάσσοντας τους Έλληνες τους στερούν το αίσθημα της αυτοθυσίας. Για να πάρεις πρέπει πρώτα να δώσεις. Η έννοια της προσφοράς, δηλαδή το να δώσει κανείς το αίμα του (το πνεύμα του) στον συνάνθρωπό του, μέσω της αιμοδοσίας αποκτά υλική υπόσταση και αποϊεροποιείται. Το αίμα είναι πάνω από όλα θυσία. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα σε μία κοινωνία που αποτελείται από ιδιοτελή κτήνη. Δίνω το αίμα μου σημαίνει χύνω το αίμα μου και όχι το μεταφέρω σε μία νοσοκομειακή φιάλη για να αυτοκαθαρθώ υποκριτικά. Η κάθαρση γίνεται εσωτερικά μονάχα όταν γίνεται εξωτερικά. Αλλιώς πρόκειται για μία ειδωλοποίηση του Εγώ. Ο Χριστός έδωσε το αίμα του για τον άνθρωπο μέσα από την σταυρική θυσία. Εσύ σύγχρονε μαζάνθρωπε δεν έχεις καν τα κότσια να θυσιαστείς για τους συνανθρώπους σου. Τους το δίνεις απρόσωπα σε μία φιάλη. Ο Χριστός δεν το έδωσε απρόσωπα.
Μήπως όμως κάποιοι επωφελούνται από τον ψευτοανθρωπισμό; Έγινες καλύτερος άνθρωπος επειδή έδωσες λίγο αίμα, ενώ είσαι απών στην υπόθεση της πατρίδος ή από την αλληλεγγύη προς τον ομόφυλό σου, πράγματα που απαιτούν θυσίες δίχως αντάλλαγμα; Αλλά μάλλον το κάνεις για να έχεις να δείξεις πόσο καλός άνθρωπος είσαι στα social media. Για να προβάλεις το είδωλό σου. Θα φας πλαστικό φαγητό και θα ανακτήσεις το αίμα που έχασες. Η ζωή συνεχίζεται, αλλά τα έχει με άλλον. Μην βιαστείς να με κατηγορήσεις πως χάλασα το στόμα μου. Εσύ είσαι αυτός που νόθευσε το αίμα του βρώμικες σκέψεις. Πώς θέλεις να σε σεβαστώ όταν το νοθευμένο αίμα που δίνεις στον συνάνθρωπό σου μου το παρουσιάζεις ως αγαθοεργία; Δεν σε σέβομαι γιατί είσαι υποκριτής και εγκληματίας. Και το χειρότερο, η κοινωνία αγκωμαχά από το βάρος αυτού του είδους.
Η πλειοψηφία όσων βασανίζονται από σκέψεις, αυταπατάται πως για να συγγράψει κανείς ή να μεταδώσει καθαρές ιδέες πρέπει να έχει βυθιστεί για χρόνια σε μία δίνη χάρτου και ανώφελης μάχης με τις λέξεις. Παρότι οι λέξεις, διατασσόμενες καταλλήλως, είναι από μόνες τους ένας πόλεμος που σηκώνεται από το χαρτί ή σφυρίζει ως αιθέρας, οι μη ένρινες λέξεις εκφράζονται ως θολοκουλτούρα. Τα καθαρά νοήματα δεν χρειάζονται κοπτοραπτική. Απλώς εξέρχονται πηγαία. Οι πολεμιστές γράφουν εμπειρικά και μεταδίδουν με καθαρότητα τα νοήματα από την πραγματική ζωή. Οι βιβλιοφάγοι αναλώνονται σε μία ειδωλολατρική αναπαράσταση της σύγχισης του νου τους. Μεταδοτικότητα σημαίνει εμπειρία. Ένας απλοϊκός άνθρωπος που ζει στο πετσί του τον κόσμο, μπορεί να είναι ένας φιλόσοφος της ζωής. Πολεμώντας μαθαίνεις και μονάχα πολεμώντας μπορείς να διδάξεις. Η ανώτερη τέχνη είναι αυτή της εμπειρικής αναπαράστασης.
Η Χειρώνιος Λαβή έρχεται από την άβυσσο της αρχαίας εμπειρίας. Αυτή είναι η δική μας μαντική. Να ζεις παράλληλα. Μέσα από τη μάχη γίνεσαι σοφότερος και ποτέ διαβάζοντας πολλά βιβλία. Αυτό διδάσκει η τέχνη του πολέμου, το ζην, ώστε να μεταπηδήσεις στο ευ ζην. Πολεμώντας κόβεις τους γόρδιους δεσμούς που σου θέτει η ίδια η ζωή ως προκλήσεις. Αποδέξου χαρωπά την πρόκληση. Μόνον τότε δεν θα γεράσεις και δεν θα πεθάνεις ποτέ. Διαφορετικά θα αποσυντεθείς στα εξ ων συνετέθεις από τα αστικά δηλητήρια που κατατρώγουν καθημερινά το νου και το σώμα σου. Διάλεξε πως θέλεις να φύγεις από αυτό τον μάταιο κόσμο. Όρθιος ή ως ικέτης; Εμείς θα πεθάνουμε ορθοί, δεν θα ζήσουμε με σκυμμένο κεφάλι σαν ραγιάδες. Η τελευταία μέρα σε αυτό τον κόσμο είναι η πιο ευτυχισμένη. Μόνον τότε πραγματικά μαθαίνεις πως δεν θα πεθάνεις ποτέ. Τότε δεν σε θα απασχολεί πόσο αίμα έχασες ή κέρδισες. Αίμα χαμένο και κερδισμένο. Ο Καραγάτσης είχε δίκιο! Κι αυτός δεν ψήφισε ποτέ κανέναν πούστη!
