Ο σύγχρονος εφιάλτης για το ανθρώπινο γένος προέρχεται απ' την Αναγέννηση. Η παρατήρηση του Louis Ferdinand Celine σχετικά με την Αναγέννηση: 'Απ' την Αναγέννηση έχει υπάρξει μία τάση να εργάζονται περισσότερο και με περισσότερο πάθος για την έλευση του Βασιλείου των Επιστημών και της Κοινωνικής Ρομποτικής'. Το να επιτίθεται κανείς στον επιστημονισμό και την Αναγέννηση ισοδυναμεί με το ισχυρίζεται κανείς πως η γη είναι επίπεδη ή εν πολλοίς 'ξενέρωτο', 'αντιδραστικό', 'σκοταδιστικό' να διαφωνεί με την θεωρία περί Σείριου που εξέφρασε ο Robert K. G. Temple μέσα απ' το έργο του 'The Sirius Mystery'. Πρόκειται για μία θεωρία που υποστηρίζει ότι η φυλή Dogon του Mali της Δυτικής Αφρικής διατηρεί μία παραδοσιακή επαφή με έξυπνα εξωγήινα όντα που κατοικούν στο αστέρι του συστήματος, στον Σείριο. Ο Σείριος ονομάζεται 'Μέγας Κύων' κι είναι το λαμπρότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό με φαινόμενο μέγεθος −1,46. Βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Το όνομά του προέρχεται από το ελληνικό 'σείριος' που σημαίνει 'φωτεινός'. Σύμφωνα μ' αυτή τη θεωρία, αυτά τα όντα, υποτίθεται ότι έχουν διδάξει τις τέχνες του πολιτισμού στους ανθρώπους, έχοντας δημιουργήσει τα συστήματα των Φαραώ της Αιγύπτου, τη μυθολογία του ελληνικού πολιτισμού, καθώς και το Έπος του Γκιλγκαμές μεταξύ άλλων. Ο Robert K. G. Temple εξέφρασε την θέση του όντας επηρεασμένος απ' τις έρευνες των εθνογράφων Marcel Griaule και Germaine Dieterlen. Περίοπτη θέση στην θεωρία αυτή καταλαμβάνει η συγκριτική γλωσσική και μυθολογική υποτροφία, καθώς επισημαίνονται ομοιότητες μεταξύ των Dogon, των Αιγυπτίων, των Σουμερίων τόσο στις πεποιθήσεις τους όσο στα αρχέτυπα σύμβολά τους.
Η αιτία για την οποία η επιστήμη αποτελεί έναν κακό αφέντη κι έναν επικίνδυνο υπηρέτη και δεν θα έπρεπε να λατρεύεται, όπως στις μέρες μας που έχει 'θεοποιηθεί', οφείλεται στο ότι δεν είναι αντικειμενική. Η επιστήμη είναι κατ' ουσίαν μία ποσοτική μέτρηση και σ' αυτό έγκειται η χρησιμότητά της. Οτιδήποτε δεν προσαρμόζεται με απόλυτο τρόπο στα κριτήρια του εκάστοτε επιστήμονα απορρίπτεται ως 'αντιεπιστημονικό-σκοταδιστικό'. Η επιστημονική αιτιοκρατία, ως αντίληψη κι ερμηνεία, έχει επανειλημμένα αποκλείσει κάποια δεδομένα από μετρήσεις, ενώ άλλοτε παραποίησε άλλα δεδομένα. Για παράδειγμα, εις ό,τι αφορά στην περίπτωση του 'Piltdown Man' ('Άνθρωπος του Πίλτνταουν') που κατά τη γνώμη πολλών μελετητών θεωρείται 'ολοκαύτωμα σε βάρος της επιστήμης'. Τo 1912 υπήρξε κατά την παραδοχή πολλών μία καλή χρονιά για την επιστημονική φαντασία και για τους επίδοξους κυνηγούς απολιθωμάτων, καθώς τότε συνέπεσε η δημοσίευση του μυθιστορήματος επιστημονικής φανασίας του Arthur Conan Doyle 'The Lost World' ('Ο Χαμένος Κόσμος') με την είδηση μιας ανακάλυψης, που αναστάτωσε την κοινή γνώμη της εποχής: Ένας ερασιτέχνης παλαιοντολόγος, ο Charles Dawson ανακοίνωσε την ανακάλυψη στο χωριό Piltdown του Sussex της Βρετανίας, ενός εκτεθειμένου κρανίου, μίας γνάθου κι ορισμένων δοντιών, που κατά τη γνώμη του ανήκαν σ' έναν απ' τους προγόνους του ανθρώπου. Συμπτωματικά στο μυθιστόρημα του δημιουργού του διαβόητου Sherlock Holmes, ο ήρωας του, ο καθηγητής Challenger, ανακάλυπτε ένα ανεξερεύνητο οροπέδιο στο οποίο επιβίωναν δεινόσαυροι μαζί με ανθρωπόμορφους πιθήκους, που αντιπροσώπευαν τον αμέσως προγενέστερο κρίκο στην εξέλιξη προς τον άνθρωπο. Η ανακάλυψη του Dawson με την αίσθηση που προκάλεσε προσέλκυσε το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Ένας απ' αυτούς, ο διαπρεπής παλαιοντολόγος του Βρεταννικού Μουσείου, ο Arthur Smith Woodward, εντυπωσιασμένος απ' τα ευρήματα, έσπευσε στην περιοχή, ώστε να συμβάλει στις ανασκαφικές εργασίες. Αποτέλεσμα των ανασκαφών που πραγματοποίησε με τον Dawson ήταν η ανακοίνωση τον Δεκέμβριο του 1912 των συμπερασμάτων τους: Το απολίθωμα που είχε βρει ο Dawson ανήκε στο παλαιότερο γνωστό απολίθωμα ενός άμεσου προγονικού είδους του ανθρώπου που έζησε πριν από 500.000 χρόνια! Με την ανακοίνωση των συμπερασμάτων η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα διχάστηκε. Οι Βρετανοί επιστήμονες, χαιρέτισαν την ανακοίνωση για την ανακάλυψη του άνθρωπου του Πιλτντάουν ή Eoanthropus Dawsoni (προς τιμήν του ανασκαφέα του) ως ορθή, καθώς ανάμεσα στα άλλα περιποιούσε τιμή στη Βρεταννία ως λίκνο της εμφάνισης του ανθρώπου. Την ίδια όμως άποψη δεν συμμερίζονταν Αμερικανοί και Γάλλοι επιστήμονες, που διατηρούσαν τις αμφιβολίες τους. Ατυχώς όμως γι΄αυτούς στην ίδια περιοχή ανακαλύφθηκαν λίγο αργότερα οστά ιπποποτάμων, καστόρων κι ελεφάντων, γεγονός που ενίσχυσε την αξιοπιστία των ανασκαφών και την ορθότητα των συμπερασμάτων του Dawson, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αμφισβητηθούν πλέον, για περισσότερο από 40 χρόνια. Το 1953 ο Αμερικανός ανθρωπολόγος JS Weiner ύστερα από έρευνα που έκανε στα ευρήματα του Dawson προσκόμισε αποδείξεις σύμφωνα με τις οποίες το κρανίο του ανθρώπου του Πιλντάουν ήτο μία επιστημονική απάτη. Το κρανίο ήτο ένα προϊόν ανασύνθεσης στην οποία είχε χρησιμοποιηθεί ένα ανθρώπινο κρανίο ηλικίας 500 ετών κι η κάτω γνάθος ενός ουρακοτάγκου. Μοιραία η εξαπατημένη επιστημονική κοινότητα στράφηκε στην αναζήτηση του ενόχου. Οι πρώτες υποψίες βάρυναν τους Dawson, Woodward κι έναν νεαρό Ιησουίτη ιερέα, τον Pierre Teilhard de Chardin, που είχε αναμειχθεί στις ανασκαφικές εργασίες, καθώς είχαν προφανείς λόγους να συμμετάσχουν στην παραχάραξη. Στον κατάλογο των υπόπτων, 70 χρόνια αργότερα προσετέθη ένας ακόμη ύποπτος: Δεν ήταν άλλος απ' τον ίδιο τον συγγραφέα Arthur Conan Doyle που ενοχοποιήθηκε απ' τη δημοσίευση των John Winslow κι Alfred Meyer στο περιοδικό Science το 1983. Στη δημοσίευση οι δύο συγγραφείς εκτός του ότι 'φωτογραφίζουν' τον Doyle, περιγράφοντας το δράστη της απάτης ως ένα άτομο που πιθανότατα ήταν: 'ένας ιατρός που γνώριζε την ανθρώπινη ανατομία και χημεία, που ενδιαφερόταν για την γεωλογία και την αρχαιολογία... ένα άτομο που αγαπούσε τις φάρσες, την περιπέτεια… και κυριώτερο απ' όλα που μισούσε την καθιερωμένη βρετανική επιστημονική κοινότητα' παραθέτουν μερικές ενοχοποιητικές συμπτώσεις:
Μερικά χρόνια μετά την 'ανακάλυψη' του Piltdown, είχε έρθει στο φως της δημοσιότητας μία παρόμοια απάτη που επεχείρησε ένας εκκεντρικός φυσιοδίφης, ο Charles Waterton, ο οποίος είχε ισχυριστεί ότι σκότωσε έναν ανθρωπόμορφο πίθηκο, του οποίου ο σκελετός, όπως απεδείχθη, ήτο προϊόν ανασύνθεσης απ' τα οστά ενός πιθήκου. Ο Waterton κι ο Doyle είχαν φοιτήσει στο ίδιο σχολείο. Το 1912 χρονιά στην οποία ανακοινώθηκε η απάτη του Dawson, ο Doyle ζούσε στο Crowborough, που απέχει λίγα χιλιόμετρα απ' το Πίλτνταουν και καθώς ήτο δεινός περιπατητής είναι βέβαιο ότι θα είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την τοποθεσία στην οποία εντοπίστηκαν τα 'ευρήματα'. Στο παρελθόν είχε επισκεφθεί περιοχές στις οποίες είχαν γίνει ανασκαφές όπως η Μάλτα, στην οποία βρέθηκαν απολιθώματα ιπποποτάμου και γνώριζε άτομα, που θα μπορούσαν να είναι οι πηγές απ' τις οποίες προμηθεύτηκε τα υλικά της παραχάραξης (ένα νευρολόγο που πουλούσε παράξενα διαμορφωμένα κρανία και ένα προμηθευτή οστών ουρακοτάγκου). Στο μυθιστόρημά του 'Ο χαμένος κόσμος' υπάρχουν ομοιότητες με την ιστορία του Piltdown. Και σ' αυτό ανακαλύπτεται μία φυλή πρωτόγονων ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν τον αμέσως προηγούμενο κρίκο της εξέλιξης προς τον άνθρωπο ενώ η περιγραφή του οροπεδίου θυμίζει την τοποθεσία του Πίλτνταουν στην οποία ο Dawson ανακάλυψε τα επίμαχα ευρήματα. 2 περίπου χρόνια πριν την ανακάλυψη του Πίλτνταουν, ο Doyle, είχε περιγράψει την πλοκή, όσων συνέβησαν το 1912 σ' έναν φίλο του. Στο στόμα μάλιστα ενός από τους χαρακτήρες του βιβλίου του, ο Doyle βάζει τα ακόλουθα λόγια: 'Αν είσαι έξυπνος και ξέρεις τη δουλειά μπορείς να παραχαράξεις ένα κρανίο, όσο εύκολα μπορείς να κάνεις το ίδιο και με μια φωτογραφία'.
Οι δύο συγγραφείς απάντησαν καταφατικά στο ερώτημα αν ο Doyle είχε κίνητρο να στήσει μία τέτοια απάτη, καθώς ήτο γνωστή η εμμονή του με τον πνευματισμό (πίστευε στην επικοινωνία των ζωντανών με τα πνεύματα των νεκρών και στη δυνατότητα φωτογράφισης των πνευμάτων), κάτι που τον είχε φέρει σε αντίθεση με την επιστημονική κοινότητα της εποχής. Ένας απ' αυτούς, ο εξελικτικός Edwin Ray Lankester, είχε καταφερθεί εναντίον του πνευματισμού, ξεσκεπάζοντας ως απατεώνες δύο medium της εποχής. Πιθανόν ο Doyle να θέλησε να εξαπατήσει την επιστημονική κοινότητα για ν' αποδείξει, ότι όπως η αξιοπιστία της επιστημονικής σκέψης δεν μειώνεται απ' τις επιστημονικές απάτες στις οποίες μπορούν να γίνουν θύματα οι επιστήμονες, έτσι κι η αξιοπιστία του πνευματισμού δεν πλήττεται από αποκάλυψη μερικών απατεώνων που τον επικαλούνται. Έναν αιώνα μετά τα γεγονότα του Πίλτνταουν, ο δράστης της απάτης δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί.
Επιστρέφοντας στην αιτιοκρατία της επιστήμης, ο στόχος είναι η 'αυτοεκπληρούμενη προφητεία', είτε αυτή εκφράζεται ως Δαρβινισμός είτε ως πανάκεια για την θεραπεία του καρκίνου στη βάση του 'Cut Poison Burn'. Η 'επιστημονική μέθοδος' συχνά παραβιάζει τους κανόνες περί αποδείξεως, όταν αποτιμά τα δεδομένα που βρίσκονται έξω από μία επιστημονική περιοχή που έχει οριστεί ως περιέχουσα τα μόνα πιθανά δεδομένα. Τα αντιφατικά στοιχεία αγνοούνται, επειδή δεν ταιριάζουν στο αυθαίρετο-'αυταπόδεικτο' πρότυπο επιστημονικό κατεστημένο των μετρήσεων ή τα δεδομένα απαξιώνονται σε σχέση με τις υποθέσεις των δογμάτων του επιστημονισμού.
Το επιστημονικό κρυπτοκρατικό καθεστώς έχει αξιοποιήσει με επιτυχία, ώστε τα συμπεράσματα ν' απολήγουν στην προώθηση μίας προεπιλεγμένης μυστικής πολιτικής-απόκρυφης ατζέντας στο κοινό, παρουσιάζοντας τα ως ακλόνητη 'αντικειμενική επιστημονική αλήθεια'. Έτσι ο 'μπαμπούλας' της επιστήμης ενσταλάζει στους κοσμικούς την ευλάβεια απέναντι στις θεωρίες του, ενώ οι αντίπαλοι της εκάστοτε απόκρυφης πολιτικής ατζέντας που προωθείται με τον μανδύα της κραταιάς επιστήμης αντιμετωπίζονται ως οπισθοδρομικοί ή σκοταδιστές, ιδίως εις ό,τι αφορά στην αντίθεσή τους στον Δαρβινισμό, ένα δόγμα που ξεσκεπάστηκε ως φαιδρό απ' τον Norman Macbeth στο έργο του 'Darwin Retried' και αποκαλύφθηκε ως απόκρυφο δόγμα απ' τον Gertrude Himmelfarb στο έργο του 'Darwin and the Darwinian Revolution'.
Αυτή η διαδικασία παρατηρείται στην Αναγέννηση, η οποία εμπλουτίστηκε από αναθεωρημενη γνώση εις ό,τι αφορά την αλλαγή στάσης του ανθρώπου έναντι της φύσης: Η υποτιθέμενη 'τελειότητα' της 'ατελούς' δημιουργίας αντικαταστάθηκε απ' την παρέμβαση του 'παντοδύναμου' ανθρώπινου εγκεφάλου. Επιπρόσθετα, εξαιτίας της μαγικής παράδοσης της Αναγέννησης η οποία αποτέλεσε μήτρα για τον τερατώδη κόσμο των μηχανών, την βιομηχανική ρύπανση, την ασχήμια και τον σύγχρονο πολιτισμό του θανάτου, προήλθε ο όρος 'αθέμιτος ανταγωνισμός' που έχει ως επί τω πλείστον οικονομική χροιά, παρά οτιδήποτε άλλο. Η Frances Yates απεφάνθη επ' αυτού: 'Η φιλοσοφία του 17ου αιώνα που έμελλε ν' αντικαταστήσει τις φιλοσοφίες της Αναγέννησης ήτο ο μηχανισμός του Descartes, κι ο Mersenne, ο αφοσιωμένος φίλος και θαυμαστής του, έπαιξε σημαντικό ρόλο, μέσω επαφών και δια της αλληλογραφίας του, ενθαρρύνοντας τη μετάβαση από τη μαγεία στον μηχανισμό. Αποτελεί μία απ' τις πλέον βαθιές ειρωνείες της ιστορίας της σκέψης ότι η ανάπτυξη της επιστήμης της μηχανικής, μέσα απ' την οποία προέκυψε η ιδέα του μηχανισμού ως πιθανή φιλοσοφία της φύσης, ήτο παράγωγο της μαγικής παράδοσης της Αναγέννησης. Ο καρτεσιανός μηχανισμός εκποίησε δημιουργικά τη μαγεία και κατέστη η φιλοσοφία εκείνη η οποία επρόκειτο να εκδιώξει τον ανιμισμό της Αναγέννησης και ν' αντικαταστήσει τον 'θαυματοποιό' απ' τον 'μηχανικό φιλόσοφο'.
Ερχόμαστε στη Νέα Εποχή. Το 'φως' της φιλελεύθερης-ανθρωπιστικής Αναγέννησης φαντάζει 'τρομακτικό σε σχέση με άλλες ασθενέστερες νοοτροπίες'. Παρά ταύτα πρόκειται για την βίαιη είσοδο στην τεχνολογική φρίκη. Φαντάζει τόσο φυσική η τεχνολογική τυραννία, ώστε συνιστά την ίδια την τυραννία του νου. Με λίγα λόγια αποτέλεσε την οργάνωση του mind control, κατά πως το γνωρίζουμε σήμερα. Η αποκρυφιστική πρακτική ήτο ντυμένη με την αίγλη της Αναγέννησης. Την εποχή εκείνη, ο αλχημιστικός προγραμματισμός της ανθρωπότητας (που αποτελεί αποκρυφιστική επιστημονική τεχνουργία και πρακτική και προήγαγε τη μετατροπή των μη πολύτιμων μετάλλων σε χρυσό και την παρασκευή του ελιξήριου της ζωής που θα παρείχε την αθανασία). Επρόκειτο για την Ερμητική ποίμανση του ανθρώπινου προβάτου ('sheeple')-όλα για 'το καλό' μας και χωρίς τη γνώση μας, η οποία έλαβε χώρα μέσα στην άνθηση της μεγαλύτερης εποχής Τέχνης του δυτικού πολιτισμού. Το δόγμα βάσει του οποίου ο άνθρωπος παριστάνει το Θεό άγγιξε το ναδίρ στην φιλοσοφία του επιστημονισμού ο οποίος καθιστούσε πιθανόν την ηθική, πνευματιστική και φυσική υποδούλωση της ανθρωπότητας μέσω της χρήσης των τεχνολογιών, όπως είναι οι δορυφόροι κι η επιτήρηση μέσω Η/Υ, μία συνολική κατάσταση που συμβολίζεται πλέον και επίσημα απ' τον 'παντεπόπτη οφθαλμό' που στέκει στην κορυφή της πυραμίδας που απεικονίζεται στο χαρτονόμισμα του ενός αμερικανικού δολαρίου. Αυτά...
