Στην μπροσούρα που εξεδόθη απ' το ΚΚΕ με τίτλο 'Ο κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής του ΚΚΕ', υπό την μορφή των πρακτικών απ' το κλείσιμο του συνεδρίου που διεξήχθη μεταξύ 16-19 Μαρτίου του 1946, γίνεται σαφές το μεσσιανικό περιεχόμενο της κομμουνιστικής ιδεοληψίας που μεταξύ άλλων παρενδύεται τον επιστημονικό χιτώνα, ώστε να ερμηνεύσει τον σοσιαλισμό (κοινωνισμό). Συγγραφέας του, ουδείς άλλος απ' τον 'αποκατεστημένο' ιστορικό (Γ)ενικό (Γ)ραμματέα του ΚΚΕ, Νικόλαο Ζαχαριάδη, στον οποίον άρεσαν πολύ τα 'ρούσικα' κι ο ίδιος είχε τον τίτλο του Σοβιετικού πολίτου. Απ' τις πρώτες γραμμές του κειμένου, η μεταφυσική υπόσταση του ΚΚΕ γίνεται σαφές...
'Η ίδια η ζωή μας δίνει την απάντηση για το ΚΚΕ. Και αυτή μας λέει ότι το ΚΚΕ που γεννήθηκε από μία βαθιά ιστορική ανάγκη, παρ' όλες τις αδυναμίες και τις κρίσεις που πέρασε, κατόρθωσε να βγει τελικά και να επιβληθεί στην πλατιά λεωφόρο των ανοικτών λαϊκών αγώνων, γιατί ανταποκρίθηκε στην ιστορική ανάγκη που το γέννησε, ανάγκη που προκαθόρισε βασικά και την κοινωνική αποστολή του. Αν δεν ήταν αυτό, είτε αν αυτό ξέφευγε και απαρνιότανε το ιστορικό κατηγορηματικό πρόσταγμα, θα 'ξεφύτρωνε'-γι' αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία καμμιά-ένα άλλο κόμμα για να επωμιστεί και να φέρει σε πέρας την αποστολή αυτή'.
Όσον αφορά την μεσσιανική αποστολή του μέλους-αγωνιστή του ΚΚΕ, γράφονται τα εξής: 'Το μέλος του ΚΚΕ και ακόμα πιο πολύ το στέλεχός του ανήκει ολοκληρωτικά και αποκλειστικά σ' αυτό'.
Στη σελίδα 17 διαβάζουμε κάτι άκρως κωμικό, το οποίο αποτελεί και την επιτομή του ουτοπικού χαρακτήρα της κομμουνιστικής ιδεοληψίας: 'Ο κομμουνιστής είναι γέννημα και θρέμα της ανέχειας, του σκληρού και αμείλικτου αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές'.
Thank You God που υπάρχουν οι κομμουνιστές σε ευρωπαϊκή ή αμερικανική έκδοση στην πατρίδα μας (κι αλλού) για να επιβεβαιώνουν διαρκώς αυτό το 'γέννημα και θρέμα της ανέχειας'. Αρχής γενομένης απ' τον νυν Γενικό Γραμματέα της 'Περισσός Brothers' Κουτσούμπα, για τον οποίο έχει λεχθεί από κάποιον ομοϊδεάτη του ότι 'δεν κάνει ούτε για στεγνοκαθαριστής'. Εύγε κομμούνια, αν δεν υπήρχατε ως έχετε, όλο και κάποιος θα σας είχε ανακαλύψει επί της γης...
Για τον Ζαχαριάδη, ο συνεπής και πρωτοπόρος λαϊκός αγωνιστής ορίζεται ως μπολσεβίκος, όπως κι ότι ο κομμουνισμός 'δεν αποτελεί δόγμα, αλλά καθοδήγηση για δράση'. Μολονότι οι κομμουνιστές αποδέχονται την ατομική ευθύνη έκαστου μέλος-στελέχους έναντι του κόμματος, στο οποίο μετέχει και αγωνίζεται εθελοντικά, εθελοτυφλούν συνειδητά για την ευθύνη των μελών άλλων κομμάτων, καθώς ισχυρίζονται πως σ' αυτά πρέπει να τηρείται συλλογική απόδοση ευθυνών. Τρανταχτή η περίπτωση της Χρυσής Αυγής, όπου εφηρμόσθη κατά κόρον αυτή η μαρξιστογενής αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης. Ομφάλιος λώρος του κομμουνιστή λαϊκού αγωνιστή λογίζεται η μαρξιστική-λενινιστική θεωρία. Η παρέκκλιση απ' αυτήν ισοδυναμεί το κόψιμο αυτού (ίσως και αυτιού).
Στις σελίδες 36-37 γίνεται μία αναφορά που αξίζει της προσοχής μας. Έχοντας ως δεδομένο την κομμουνιστική κατηγορία που απεδόθη στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής περί 'συστάσεως και διευθύνσεως εγκληματικής οργανώσεως' (άνευ προσπορισμού χρημάτων φυσικά!), μπορούμε εύκολα ν' αντιληφθούμε ποιοί 'ημεδαποί' κύκλοι προώθησαν την δίωξη αυτή. Δεν αναφερόμαστε στους νεοδημοκράτες ως νεοδημοκράτες της φακής, αλλά στους νεοδημοκράτες ως κομμουνιστές φασιστοφάγους που υπακούουν στο πρόγραμμα του Μάο Τσε Τούνγκ, απολύτως κυριολεκτικά και καθόλου μεταφορικά. Η αναφορά αυτή αφορά την πολεμική προετοιμασία του κομμουνιστή μέλους του ΚΚΕ: 'Πρόκειται για την στρατιωτική κατάρτιση που πρέπει να έχει ο κομμουνιστής. Πιο σωστά ακόμα θα πρέπει να πούμε στρατιωτικοπολεμική κατάρτιση. Οι λαϊκοί και ταξικοί αγώνες έχουν και τη στρατιωτικοπολεμική τους πλευρά'.
Χρήζει ιδιαιτέρας αναλύσεως ότι ο Ζαχαριάδης αναφέρεται εμφατικά στην ψυχική υγεία του κομμουνιστή. Ότι πρέπει να έχει επαφή με τη φύση, ν' ανοίγει τα παράθυρα (για παράδειγμα για να διαλυθεί η μυρωδιά απ' τη χασίκλα), να κάνει πρωινή γυμναστική (σαν τον Λάμπρο Κωνσταντάρα που κάνει διατάσεις) και διάφορα άλλα. Ο Σιβηριανός κάτι ήξερε. Κομμούνια είναι πολλά...τα ψυχολογικά!
Διόλου τυχαίο πως τα μέλη των ένοπλων ομάδων του εν Ελλάδι συμμοριτισμού διακατέχονται απ' το αίσθημα της συνέχισης του δολοφονικού έργου των παππούδων τους. Είναι δεύτερη φύση γι' αυτούς. Είναι κομμουνιστικό γεννετικό υλικό. Εξ ου κι ονομάζουν τις γκρούπες τους με ονόματα που υπήρξαν ως τέτοιες στα χρόνια της κατοχής, ιδίως του συμμοριτοπολέμου κι ακόμα πιο πίσω. Ο.Π.Λ.Α., Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών, κλπ. Εξ ου κι όλα τα συνθήματά τους περιστρέφονται γύρω απ' την Βάρκιζα, το Μελιγαλά, κλπ. Το μίσος τους άσβεστο, όχι όμως περισσότερο απ' το δικό μας.
