Έμετο προκαλούν όσα διαδραματίζονται στην ακυβέρνητη πατρίδα μας. Ένας λαός φαφλατάδων, μωρών, δειλών, καιροσκόπων χαβαλέδων ψηφοφόρων που προσκυνούν κατουρημένες χρωματιστές ποδιές κομμάτων κι αφεντικών υπό τον φόβο της απώλειας των μισθών και των συντάξεων. Οι τρισκατάρατοι κι ασυνείδητοι μικροαστοί δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τις αυτοκτονίες των συμπατριωτών τους, εν είδη της ιδιότυπης 'ατομικής ευθύνης του καθενός για τις πράξεις του', ενδιαφέρονται μονάχα για την ατομική βολή τους. Είναι πρόθυμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα αρκεί να συνεχίσουν να ζουν, έστω σαν δούλοι. Η αδιαφορία είναι χειρότερη της συνειδητής προδοσίας. Είναι απόρροια του ραγιαδισμού που έχει επιβληθεί χάρις στην συναίνεση. Περί αξιοπρέπειας ούτε καν λόγος. Το γεγονός ότι περπατούν με σκυμμένο το κεφάλι (το κάτω είναι κατεστραμμένο όπως καταμαρτυρά η υπογεννητικότητα), σαν άψυχα σκιάχτρα, δουλικοί απέναντι σε κάθε απόφαση της εξουσίας, νομοταγείς απέναντι σε κάθε παραλογισμό, απρεπείς ως άνθρωποι, αμετροεπείς ως προσωπικότητες, κυριλεκτικά φλώροι ως προς τον στοιχειώδη τσαμπουκά που επιδεικνύουν όσοι-στοιχειωδώς- αντιστέκονται, σκουπίδια από πνευματικής απόψεως. Το μόνο επιχείρημα κι η μόνη-επί της ουσίας-ένσταση τους για το υπάρχον σύστημα δεν είναι ένσταση ουσίας. Τουναντίον είναι το κόψιμο των συντάξεων κι η μείωση των μισθών τους. Μία ένσταση ως προς το υλικό σκέλος. Για την διαφθορά και την πνευματική απαξία ουδείς λόγος. Δίκαια μεν, άδικα δε. Δίκαια διότι η ισοπέδωση καθίσταται συλλογική ευθύνη (κι έτσι οφείλει να είναι όταν μιλάμε για 'πατριώτες'), άδικα διότι η συλλογική ευθύνη ομογενοποιεί σ' ένα σύνολο κατώτερων ειδών κι όσους δεν αλλοτριώθηκαν απ' την λαίλαπα της Δημοκρατίας. Περί πατρίδας ούτε καν λόγος. Η Δημοκρατία έκανε καλά τη δουλειά της, αποκοίμησε, εξαχρείωσε και μετέτρεψε έναν αλλοτινό λαό φιλοσόφων πολεμιστών κι αρίστων σ' έναν όχλο πλειβείων που ως άλλοι ικέτες εκλιπαρούν για να μην έρθουν τα χειρότερα γι' αυτούς. Κι όμως τα χειρότερα θα' ρθουν, ήδη έρχονται, κι αυτό δεν μπορεί να μας κάνει να σαρκάζουμε ενόψει της ιλαρωτραγωδίας που θα ζήσουμε ως Ελληνισμός. Η δικαιοσύνη ίσταται υπεράνω πρόσκαιρων συμφορών. Ο Ελληνισμός έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου στην πορεία του ανά τους αιώνας. Αυτό δεν πρέπει ν' αποτελεί δικαιολογία αδράνειας, τουναντίον ένας βαθύτερος συλλογισμός που ν' αποτελεί εφαλτήριο αγώνος.
Η Ελλάς αποτελεί το κέντρο των παγκόσμιων διεργασιών και γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Οι φόβοι των μικροαστών θα επιβεβαιωθούν. Οι ελπίδες των μικροαστών θα κατακρυμνιστούν. Όσα εύχονταν ν' αποφύγουν, θα τα ζήσουν, αυτή τη φορά όμως εις το πολλαπλάσιον. Η ματαιοδοξία τους θα μετατραπεί σε δίκαιη τιμωρία. Ασεβείς, αχάριστοι και δειλοί θα ριχτούν στο πυρ το εξώτερον. Έχοντας εγκολπωθεί κάθε ειρηνόφιλη απάτη, θα φιλοδωρηθούν με βία. Κι αυτό αποτελεί μία αέναη κατάρα της ιστορίας, εκπεφρασθείσα μέσα από ποικίλες ρήσεις του Λατίνου Σενέκα, όπως 'Η μοίρα οδηγεί όποιον εκούσια την ακολουθεί, σέρνει όποιον αντιστέκεται' κι ότι 'Η τύχη φοβάται και τρέμει τους γενναίους, αλλά τρομοκρατεί και ποδοπατεί τους δειλούς'. Διότι, κατά τον ίδιον πάλι, 'Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος για εκείνον, που δεν ξέρει προς τα που φυσάει ο αέρας'.
Κατά τους αρχαίους χρόνους, ο νικητής επεδείκνυε τον δέοντα σεβασμό στον ηττημένο, για τον λόγο ότι πολέμησε. Για τον άνανδρο, ουδέποτε υπήρξε οίκτος. Το ιπποτικό πνεύμα στηρίχθηκε σ' αυτό τον σεβασμό. Στους μοντέρνους καιρούς, όλα αυτά φαντάζουν μακρινά κι απρόσιτα. Καιροί που δεν θα ξανάρθουν, παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Τον λόγο έχουν τα αποτελέσματα. Μπροστά στην νίκη δεν υπάρχει ρομαντισμός. Ρομαντισμός μπορεί να υπάρξει μονάχα στη σκιά του μαχητή που δεν υπολογίζει το κόστος. Ρομαντισμός ενυπάρχει στον ιδεαλισμό. Στον υλισμό της αντικειμενικής πραγματικότητας υπάρχει μόνο ζόφος. Διαλέξτε την πλευρά σας. Ή με τους μαχητές και την αξιοπρέπεια, ή με τους δούλους και τους ξεφτίλες.
Ο 'ελληνικός λαός' αποτελεί μύθευμα των πολιτικών δημαγωγών, ώστε να εξαπατούν τους πολίτες στο όνομα της Δημοκρατίας. Ο μόνος 'λαός' ήταν, είναι και θα είναι εσαεί οι άριστοι, οι ολίγοι, οι ενάρετοι, οι ανδρείοι, οι αγωνιστές. Η μειοψηφία κόντρα στην πλειοψηφία. Αυτό που ονομάζουν 'λαός' και στολίζουν με δάφνες απ' τους εξαπατητές όλων, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας συρφετός συμφεροντολόγων. Ο 'λαός' είναι ένα πτώμα σε προχωρημένη σήψη που όζει ασέβεια προς την εθνικολαϊκή κοινότητα αίματος και την πατρίδα, τα οποία εκφράζονται ανιδιοτελώς μονάχα απ' τον ριζοσπαστικό εθνικισμό. Δεν οφείλουμε κανένα σεβασμό στο σύστημα, το κράτος, τις μαριονέτες του, τους νόμους του. Προσήλωση κι αυτοθυσία μονάχα στις ιδέες μας. Όλοι οι άλλοι κι όλα τ' άλλα να πάνε στο διάολο, εκεί που φύσει ανήκουν. Εμείς έχουμε τα δικά μας αληθινά ιερά τοτέμ, θεούς και είδωλα, διότι εμείς ανήκουμε στον εαυτό μας, εσείς ανήκετε στα κατάστιχα της ιστορίας. Συνεπεία αυτού η φυσική σας θέση είναι στο φρέαρ της ιστορίας. Κι αυτή είναι μονάχα η αρχή μέσα στο αέναο χάος. Να αιωρείστε όπως τα σωματίδια στη φορμόλη.
Τα ποντίκια (ο 'λαός') εγκαταλείπουν το καράβι όταν βυθίζεται. Αναφερόμαστε ειδικότερα στα διάφορα τρωκτικά που έχουν παρεισφρήσει εδώ και πολλές δεκαετίες στο προδοτικό μόρφωμα που ονομάζεται 'πατριωτικός-εθνικιστικός χώρος', ένα μόρφωμα που βαρύνεται στον ίδιο και παραπάνω βαθμό με τους πολιτικάντηδες που οι εκπρόσωποί του τύποις 'κατηγορούν', για το ότι εγκλωβίζει κάθε επαναστατικότητα κι αναστέλλει κάθε ριζοσπαστική προοπτική. Όταν η πατρίδα διαλύεται, την ευθύνη φέρουν όσοι αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, άτολμοι κι ανίκανοι. Όπως κατά τους αρχαίους χρόνους, όταν ακόμη υπήρχε τίσις κι όχι ατιμωρησία. Ο εμετικός αυτός 'χώρος', όπου συναγελάζονται ρηχοί, καραγκιόζηδες, συμμορίτες και καιροσκόποι, ως σύνολο δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα το ενθαρρυντικό, τίποτα άξιο λόγου πέρα απ' την συμπόρευση με την αστική δημοκρατία, το καθεστώς και τους ποικίλλους πραιτωριανούς του. Όσοι αγωνίστηκαν, αγωνίζονται, θ' αγωνίζονται εμπράκτως, αυτοί θα εξαιρούνται κι έχουν τον σεβασμό μας. Όσοι εξαπάτησαν, εξαπατούν, θα εξαπατούν δόλια και κατά συνείδηση, αυτοί δεν θα έχουν το έλεος μας. Αν οι πολιτικάντηδες είναι μία φορά 'προδότες', τότε οι προαναφερθέντες είναι δύο φορές προδότες. Το καθεστώς της Μεταπολίτευσης δημιούργησε το μόρφωμα αυτό που θα τελειώσει με τον θάνατό της. Το μόρφωμα αυτό λόγω της ανοργανωσιάς του και της παρακρατικής δομής και δράσης του, έστρωσε το έδαφος, ώστε οι ιδέες μας να υποστούν βάναυση δημόσια κακοποίηση, διαστρέβλωση, εξευτελισμό. Αναφερόμαστε στους διάφορους πολιτευτές και κάθε λογής ματαιόδοξους που έστησαν την πραμάτεια τους (παντός είδους), ώστε να αδράξουν οφέλη, να χαρτογραφήσουν για λογαριασμό των προϊσταμένων τους, ν' αποσυντονίσουν και να σύρουν τους εθνικιστές σε ολέθρια σφάλματα, επ' ωφελεία-πάντοτε-του συστήματος.
Σύντροφοι Εθνικιστές και Συντρόφισσες Εθνικίστριες: Φτύστε όσους σας υπόσχονται αγώνες και σας πουλάνε αμπελοφιλοσοφίες. Όσοι δεν βάζουν το χέρι τους στη φωτιά του αγώνα μέσα από ανομολόγητες πράξεις, δίχως να επιζητούν την αναγνώρισή τους από εσάς, δεν αξίζουν τίποτα άλλο απ' την χλεύη σας. Αγωνιστείτε για την πατρίδα. Εναντιωθείτε στα γκρουπούσκολα που πουλάνε 'πατριωτισμό', 'πίστη' κι άλλα πολλά. Εμείς μιλάμε για αγώνα. Δεν μιλάμε για δάφνες και ροδοπέταλα. Η πατρίδα δεν είναι τσιφλίκι κανενός. ''Τούτη την Πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός 'εγώ', ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς 'εγώ'; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει 'εγώ'. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε 'εμείς'. Είμαστε στο 'εμείς' κι όχι στο 'εγώ'...'', έγραψε ο γενναίος Μακρυγιάννης του Έθνους μας, στ' απομνημονεύματά του.
Στο παρόν ομιλούν όσοι μετέχουν ενός αγώνος που είναι ιερή υποχρεώση όλων. Όσοι διαισθάνεστε το κάλεσμα προς μία ανειρήνευτη μάχη, λογίζεστε ως σύντροφοι και συναγωνιστές. Οι υπόλοιποι σαπίστε εκεί που είστε και ήσαστε πάντα.
'Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ'
