'Για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους, θέλει ένα Καιάδα, γκρεμοτσακίστε τους'.
Νίκος Γκάτσος
Αν θέλετε να κατανοήσετε τον βρώμικο ρόλο της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, αρκεί να διαβάσετε τα παρακάτω. Η συμμορία της 17ης Νοέμβρη ήταν το εκτελεστικό όργανο στην υπηρεσία της ενιαίας αριστερής Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία, όπως θα διαπιστώσετε αμέσως, δεν είναι ούτε αριστερή, ούτε δεξιά στην κατεύθυνσή της. Είναι αυτό που λέμε 'τα πάντα όλα'. Ο πορνόγερος Φώτης Κουβέλης είναι ένα πολιτικό μουνόπανο ολκής που ως δικηγόρος έχει μάθει να χαμογελάει και να διασκεδάζει τις εντυπώσεις. Διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης στην Κυβέρνηση του Ιωάννη Τζαννετάκη (απ' τις 2 Ιουλίου έως τις 12 Οκτωβρίου του 1989). Απ' το 1975 ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και Πρόεδρός του στο διάστημα 1987-1989. Τα αριστερά αποβράσματα αποτελούν ένα και το αυτό. Είναι ενταγμένοι στο ένα αδιάσπαστο κόμμα, του ανθελληνισμού. Οι ταμπέλες και οι κομματικοί τίτλοι αποτελούν φούσκες. Η διάσπαση τους έχει ψυχολογικές προεκτάσεις, η ενότητα τους εδράζεται στο ανθελληνικό μίσος τους.
Παλαιότερα είχαμε καταδείξει τον ρόλο του φιλήσυχου πολιτικάντη Κουβέλη. Τότε είχαμε γράψει τα εξής: Ο Πρόεδρος Φώτης ή Φανούρης Κουβέλης όταν ήτο αγορητής του Συνασπισμού στην τότε συζήτηση περί του τιθέμενου προς επικύρωση αντιτρομοκρατικού νόμου ν.1916/90, στα Πρακτικά της Βουλής, στην υπ’ αριθμόν Συνεδρίαση ΙΈ με ημερομηνία 4-9-1990, στις σελίδες. 2267-2292, ανέφερε τα εξής: ''Κατανοούμε την ειλικρινή πρόθεση της πρότασης νόμου, που συζητάμε σήμερα. Ανεξάρτητα, όμως, από τις προθέσεις, η τυχόν ψήφιση της πρότασης θα δημιουργήσει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προβλήματα, που έχουν σχέση με την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και ιδιαίτερα της ελευθεροτυπίας, που θέλει να προστατεύσει, και μάλιστα με απαγορευτικού χαρακτήρα διάταξη, το Σύνταγμά μας''.
Ο γνωστός στρατολόγος της αριστερής τρομοκρατίας που παριστάνει τον δημοσιογράφο και τον παλαιότερα και τον βουλευτή Α΄ Αθηνών, οπόταν εξελέγη με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Περικλής Κοροβέσης, κατηγόρησε τον Φώτη Κουβέλη οπόταν απεχώρησε από την λεγόμενη τρικομματική κυβέρνηση για χρηματισμό. Είπε τότε: 'Το μέγα σκάνδαλο είναι ότι επί Οικουμενικής κυβέρνησης πήρε χρήματα και η Αριστερά και δεν αντέδρασε'. Τότε έπεσαν σύμπασα τα αριστερά κατακάθια να τον φάνε. Οι κατσαπλιάδες του ΚΚΕ κι οι φλώροι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Κοροβέση για ασέλγεια στο πολιτικό πτώμα που ονομάζεται Κουβέλης.
Ο Φώτης Κουβέλης στις 25 Ιουνίου του 1989 εξελέγη γραμματέας της ΕΑΡ κι επί θητείας του αποφασίστηκε η ένταξή της στον Συνασπισμό, στον οποίο έγινε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής και της πολιτικής επιτροπής. Η Ελληνική Αριστερά (Ε.ΑΡ.) ήταν ένα πολιτικό κόμμα. Εξέφραζε το κεντροαριστερό τμήμα του Ευρωκομμουνισμού(!), σ' αντίθεση όμως μ' αντίστοιχα κόμματα της Δυτικής Ευρώπης, ουδέποτε συνεργάσθηκε με τη Σοσιαλδημοκρατία. Προήλθε απ' τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού σε Ελληνική Αριστερά από τη μία και ΚΚΕ Εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά (ΚΚΕ Εσ-ΑΑ) απ' την άλλη. Δε συμμετείχε ποτέ αυτόνομα σε εκλογές, αφού λίγο μετά την ίδρυσή της συνεργάσθηκε με το ΚΚΕ στη συγκρότηση του κόμματος των ορφανών του Τσαουσέσκου, του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Το 1992, μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ απ' το Συνασπισμό και τη μετεξέλιξη του τελευταίου από συμμαχία σε κόμμα, η ΕΑΡ αυτοδιαλύθηκε και τα μέλη της πέρασαν στο νέο κόμμα. Ηγετική μορφή της ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος. Το επίσημο σήμα του ΚΚΕ Εσωτερικού μοιάζει μ' αυτό της σημερινής ΑΚΟΑ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Επιφανή Στελέχη του ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν οι Λεωνίδας Κύρκος, Γιάννης Μπανιάς, Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Αλέξης Παπαχελάς, Κωνσταντίνος Ζουράρις. Πολιτικοί που προέρχονται απ' την ΕΑΡ και διακρίθηκαν με το Συνασπισμό είναι οι Φώτης Κουβέλης, Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Δημήτρης Παπαδημούλης.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ή 'Ψηλός' κατάφερε κι ανέβασε στο Facebook μία φωτογραφία απ' τις συναντήσεις του με την ηγεσία της Αριστεράς το 1989, ανάμεσα στους οποίους ήταν κι οΦώτης Κουβέλης, ο Λεωνίδας Κύρκος, η κατά δήλωσίν της εντός της Βουλής Εβραία Μαρία Δαμανάκη κι άλλοι. Η ανάρτηση, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που έχει λήξει το θρίλερ της συγκυβέρνησης, προκάλεσε ερωτηματικά. 'H λεζάντα που συνοδεύει την φωτογραφία είναι η ακόλουθη: 'Ιούνιος 1989–Συνάντηση με την ηγεσία της Αριστεράς για τη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας. Διακρίνονται απ' τα αριστερά οι Θανάσης Κανελλόπουλος, Φώτης Κουβέλης, Μαρία Δαμανάκη, Αθανάσιος Τσαλδάρης, Λεωνίδας Κύρκος'.
Διαβάζουμε για τη συγκεκριμένη κυβέρνηση συνεργασίας: 'Η Κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη 1989 ανέλαβε μετά από την Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου το 1985. Ο Τανής Τζαννετάκης μετά τις εκλογές της 18ης Ιουνίου του 1989 στις οποίες δεν προέκυψε απόλυτη πλειοψηφία εδρών κανενός κόμματος στη Βουλή και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η κατάσταση, ορκίστηκε στις 2 Ιουλίου ύστερα από συμφωνία Νέας Δημοκρατίας, Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου (ΚΚΕ και ΕΑΡ). Η κυβέρνηση είχε ως κύριο μέλημά της, σύμφωνα με τη Νέα Δημοκρατία και τον Συνασπισμό'.
Η κυβέρνηση του Ιωάννη Τζαννετάκη παραιτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1989. Απ' τα μέσα του 1988 η χώρα βρισκόταν στον αστερισμό του σκανδάλου Κοσκωτά, του νεαρού τραπεζίτη, που ήλθε απ' το πουθενά για να δημιουργήσει μία μικρή αυτοκρατορία στον τραπεζικό κι εκδοτικό χώρο. Εναντίον του είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για κατάχρηση δισεκατομμυρίων (19 Οκτωβρίου 1988) κι όλοι περίμεναν την έκδοσή του στην Ελλάδα απ' τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε διαφύγει και συλληφθεί. Τον χορό της κριτικής κατά της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ έσερνε ο συμπολιτευόμενος Τύπος (Ελευθεροτυπία, Έθνος, Τα Νέα, Το Βήμα), που έκανε λόγο ακόμη και για δωροδοκία του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου απ' τον Κοσκωτά ('Υπόθεση Πάμπερς'). Βασικός στόχος της αντιπολίτευσης και του Τύπου ήταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κι Υπουργός Δικαιοσύνης, Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, που κατηγορούταν ότι εμπόδιζε τον έλεγχο της Τράπεζας Κρήτης. Αντιδράσεις υπήρξαν και στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με τα κορυφαία(!) στελέχη του (Γεώργιος Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Σημίτης-Ααρών Αβουρί) να ζητούν την δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης. Σ' αυτή την όζουσα ατμόσφαιρα έγιναν οι εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989. Η Νέα Δημοκρατία, παρότι επικράτησε του ΠΑ.ΣΟ.Κ με 5 ποσοστιαίες μονάδες (44,25% έναντι 39,15%), δεν κατόρθωσε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, λόγω του εκλογικού συστήματος, που είχε κόψει και ράψει στα μέτρα του το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μητσοτάκης, Χαρίλαος Φλωράκης και Λεωνίδας Κύρκος αποφάσισαν την 1η Ιουλίου 1989 τη δημιουργία φιλελευθερο-κομμουνιστικής κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Συνασπισμού, η οποία δημιούργησε αίσθηση και συζητήθηκε παγκοσμίως. Το νέο κυβερνητικό σχήμα υπό τον Τζαννή Τζαννετάκη θα ήταν βραχύβιο και θα είχε διπλό στόχο: τη δρομολόγηση των διαδικασιών της κάθαρσης και την προετοιμασία αδιάβλητων εκλογών βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου.
Το εναρκτήριο λάκτισμα της λεγόμενης 'κάθαρσης' δόθηκε στις 7 Ιουλίου του 1989, οπόταν 144 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κατέθεσαν πρόταση κατά του Ανδρέα Παπανδρέου κι άλλων 5 υπουργών του ΠΑΣΟΚ, για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, παραβλέποντας τη σύσταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι 'οι πρωθυπουργοί πηγαίνουν στα σπίτια τους'. Την πρόταση των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας δεν υπέγραψαν, αλλά την υποστήριξαν στη Βουλή, οι βουλευτές του Συνασπισμού. Στις 18 Ιουλίου η ολομέλεια του κοινοβουλίου αποφάσισε την παραπομπή των κατηγορουμένων σε δωδεκαμελή προανακριτική επιτροπή, για να διερευνηθούν οι ευθύνες τους στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Στη σχετική ψηφοφορία 171 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της παραπομπής, 121 κατά, 1 παρών, ενώ βρέθηκαν και 3 άκυροι ψήφοι. Στις 23 Αυγούστου η Βουλή ασχολήθηκε με το σκάνδαλο του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού και παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο) τον πρώην υπουργό Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Νίκο Αθανασόπουλο. Η υπόθεση αφορούσε την πώληση απ' την κρατική ITCO σε χώρα της ΕΟΚ γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού, το οποίο είχε χαρακτηριστεί ως ελληνικό, προκειμένου να εισπραχτούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις. Η Κομισιόν ανακάλυψε την κομπίνα και ευθύς αμέσως παρέπεμψε τη χώρα μας στο Ευρωδικαστήριο, ζητώντας επιστροφές ύψους 400 εκατομμυρίων. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1989 η Βουλή αποφάσισε την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών. Ο τέως πρωθυπουργός κατηγορήθηκε για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας κατ' εξακολούθηση στην παγίδευση και παραβίαση των τηλεφωνημάτων και της προφορικής συνομιλίας. Για την παραπομπή του, ψήφισαν 173 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του Συνασπισμού με μυστική ψηφοφορία, ενώ οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ είχαν αποχωρήσει απ' την αίθουσα. Η παραπομπή του στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποφασίστηκε με 169 ψήφους υπέρ, 2 κατά και 2 λευκά. Μαζί του παραπέμφθηκαν ο πρώην αρχηγός της ΕΥΠ Κώστας Τσίμας κι ο πρώην διοικητής του ΟΤΕ Θεοφάνης Τόμπρας. Το 'κυρίως πιάτο' των παραπομπών σερβιρίστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1988, οπόταν η Βουλή απεφάσισε να παραπέμψει εκ νέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, αυτή τη φορά, τον Ανδρέα Παπανδρέου μαζί τους υπουργούς της κυβέρνησής του Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα, Γεώργιο Πέτσο, Παναγιώτη Ρουμελιώτη και Δημήτρη Τσοβόλα, μία μέρα μετά τη δολοφονία απ' τη 17η Νοέμβρη του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Παύλου Μπακογιάννη.
Τη Δευτέρα 8 Μαΐου του 1989, στις 9.30 το πρωί, δέχθηκε δολοφονική επίθεση ο πρώην υπουργός Γιώργος Πέτσος στη Φιλοθέη, ενώ κατευθυνόταν στο γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας. Ενώ το αυτοκίνητό του διερχόταν από δρόμο της Φιλοθέης, εξερράγη σταθμευμένο αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά. Το αυτοκίνητο του Πέτσου υπέστη σοβαρότατες ζημιές, αλλά ο ίδιος κι οι σωματοφύλακές του γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κατηγορήθηκε για ηθική αυτουργία σε απιστία και για παθητική δωροδοκία για τη συμμετοχή του στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία, 166 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της παραπομπής κι 121 κατά, ενώ για τα αδικήματα της παθητικής δωροδοκίας ψήφισαν 165 υπέρ και 121 κατά. Απ' την ψηφοφορία απουσίασε ο ίδιος, ο Γιώργος Σουφλιάς, ο Απόστολος Ανδρεουλάκος, ο Αχμέτ Σαδίκ κι ο δολοφονηθείς Παύλος Μπακογιάννης, η θέση του οποίου δεν είχε αναπληρωθεί. Υπερασπιζόμενος τον εαυτό του στη Βουλή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδέχθηκε την πολιτική του ευθύνη για το σκάνδαλο Κοσκωτά, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι έφερε ποινικές ευθύνες, χαρακτηρίζοντας τις παραπομπές ως πολιτική δίωξη, με στόχο την πολιτική εξόντωση του ιδίου και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Απ' τους λοιπούς συγκατηγορουμένους του, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης παραπέμφθηκε για παράβαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης. Τελικώς, όμως, δεν δικάστηκε, λόγω μη άρσης της ασυλίας του απ' το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Δημήτρης Τσοβόλας παραπέμφθηκε για απιστία περί την υπηρεσία, ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας για παράβαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης, για υπόθαλψη εγκληματία, για παθητική δωροδοκία και για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος από ιδιοτέλεια κι ο Γεώργιος Πέτσος για απιστία περί την υπηρεσία και δωροληψία. Η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Συνασπισμού διαλύθηκε στις 7 Οκτωβρίου, αφού πρώτα ολοκλήρωσε το έργο των παραπομπών. Προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 5 Νοεμβρίου του 1989, αλλά και πάλι δεν προέκυψε αυτοδύναμη κυβέρνηση (Νέα Δημοκρατία 46,2%, ΠΑ.ΣΟ.Κ 40,7%). Μετά τις αποτυχημένες διερευνητικές εντολές σχηματίστηκε η λεγόμενη οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Έκπληκτος ο κόσμος πληροφορήθηκε ότι ο 'αρχάγγελος της κάθαρσης' του 'Βρώμικου 1989' Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνεργάζεται με τον 'κλέφτη' Ανδρέα Παπανδρέου. Η αξιοπιστία των πολιτικών δέχτηκε ισχυρό πλήγμα, ενώ αποδείχθηκε ότι η κάθαρση ήταν ένα πολιτικό εύρημα, με στόχο την αξιοποίηση των σκανδάλων του ΠΑ.ΣΟ.Κ, προκειμένου να επιτευχθεί η απομάκρυνσή του από την εξουσία. Το κυβερνητικό σχήμα υπονόμευσε εξ αρχής ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, προκειμένου να στηρίξει τη θέση του ότι τα σχήματα συνεργασίας ήταν αναποτελεσματικά κι ότι απαιτούταν η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Η οικουμενική κατέρρευσε, όταν απέτυχε να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και προκηρύχθηκαν νέες εκλογές για τις 8 Απριλίου 1990.
Η Νέα Δημοκρατία και πάλι δεν κατέκτησε την αυτοδυναμία, αν και συγκέντρωσε το 46,88% των ψήφων. Χρειάστηκε η προσχώρηση του μοναδικού βουλευτή της ΔΗ.ΑΝΑ Θεόδωρου Κατσίκη για να σχηματιστεί ο μαγικός αριθμός 151, που έδινε την αυτοδυναμία στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Η πρώτη υπόθεση που ήχθη ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, που συνεδρίασε για 3η φορά στα δικαστικά χρονικά, ήταν για το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Αθανασόπουλος καταδικάσθηκε στις 11 Αυγούστου του 1990 σε φυλάκιση 3 ετών κι 6 μηνών για ηθική αυτουργία σ' έκδοση ψευδών βεβαιώσεων, χρήση πλαστού εγγράφου κι απλή συνέργεια σε νόθευση βιβλίων απόπλου-κατάπλου λιμεναρχείου Καβάλας. Στις 11 Μαρτίου του 1991 άνοιξε η αυλαία για τη δίκη του σκανδάλου Κοσκωτά, χωρίς την φυσική παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος αρνήθηκε να συμμετάσχει στην ακροαματική διαδικασία και του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, που εκείνη την περίοδο ήταν Ευρωβουλευτής κι η Ευρωβουλή δεν συναίνεσε στην άρση της ασυλίας. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισαν μόνο ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, ο Γεώργιος Πέτσος κι ο Δημήτρης Τσοβόλας. Το Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο), που συνεδρίασε στο κτίριο του Αρείου Πάγου, αποτελούταν από 13 Αρεοπαγίτες και Προέδρους Εφετών υπό την προεδρία του Προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασίλειου Κόκκινου. Τον ρόλο του εισαγγελέως έπαιξαν 3 βουλευτές (Νίκος Κωνσταντόπουλος, Νίκος Κατσαρός και Κώστας Κωνσταντινίδης). Η δίκη μεταδόθηκε απευθείας απ' την τότε ΕΡΤ και για πρώτη φορά οι Έλληνες είδαν τους ανώτερους δικαστές με την επίσημη στολή τους (τήβεννο, καπελάκι και άσπρο γουνάκι για τον πρόεδρο).Ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας τον Απρίλιο του 1991 πέθανε, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. Κατά πολλούς θεωρούταν ο άνθρωπος-κλειδί για τη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Η δίκη έχασε το ενδιαφέρον της, αφού οι μάρτυρες που κατέθεσαν κατά του Ανδρέα Παπανδρέου θεωρήθηκαν αναξιόπιστοι απ' το δικαστήριο, καθώς περιέπεσαν σ' αντιφάσεις και δεν προσκόμισαν κάποιο στοιχείο ικανό για την καταδίκη του. Υπέρ του πρώην πρωθυπουργού ήταν κι οι καταθέσεις των μεγαλοεκδοτών, που τόνισαν τις πολιτικές του ευθύνες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ανοίξει μεγάλα μέτωπα με την κοινωνία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ βρισκόταν και πάλι στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων. Η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου εκδόθηκε στις 16 Ιανουαρίου του 1992. Με ψήφους 7 προς 6, ο Ανδρέας Παπανδρέου κηρύχθηκε αθώος, ενώ στον Δημήτρη Τσοβόλα επεβλήθη ποινή φυλάκισης δυόμιση ετών και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και στον Γεώργιο Πέτσο φυλάκιση 10 μηνών και διετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για μια απλή πολεοδομική παράβαση. Η δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο λειτούργησε υπέρ του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ενίσχυσε τη συνοχή του, που είχε αρχίσει να κλονίζεται μετά την οκταετή παραμονή του στην εξουσία και το επανέφερε θριαμβευτικά στην εξουσία τον Οκτώβριο του 1993, βοηθούσης της κρίσης ταυτότητας της Νέας Δημοκρατίας με τη διαμάχη Μητσοτακικών και Καραμανλικών. Το άλλο στρατόπεδο της 'κάθαρσης', αφού δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει κέρδη απ' την κρίση στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη (ΚΚΕ-ΣΥΝ). Σ' αυτό συνετέλεσε κι η διάλυση του κομμουνιστικού στρατοπέδου κι η κρίση ταυτότητας του χώρου. Στις 15 Μαΐου του 1992 με απόφαση της Βουλής ανεστάλη η δίωξη κατά του Ανδρέα Παπανδρέου για την υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών. Στη σχετική ψηφοφορία, απ' την οποία απουσίασαν το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, 117 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της αναστολής, 24 κατά και 3 δήλωσαν 'παρών'. Η αυλαία του 'Βρώμικου 1989' ή της 'κάθαρσης' έπεσε στις 17 Ιανουαρίου του 1994, οπόταν κι η Βουλή συγκατατέθηκε στην άρση των εννόμων συνεπειών της καταδίκης του Νίκου Αθανασόπουλου για την υπόθεση του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού. Νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 26 Νοεμβρίου του 1993, η Βουλή με απόφασή της είχε συγκατατεθεί στην απονομή χάριτος και την άρση των έννομων συνεπειών της καταδίκης του Δημήτρη Τσοβόλα.
Η Μαρία Δαμανάκη ομολόγησε μέσα στην Βουλή των Ελλήνων ότι είναι Εβραία κι ότι θίχτηκε απ' τον Καρατζφέρη που αποκάλεσε τον κ. Ροζάκη 'κύριο Ροζενστάιν'. Παραθέτουμε τον αποκαλυπτικό διάλογο:
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Η συνάδελφος κα Δαμανάκη έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, θα αρχίσω με μια καθυστερημένη παρατήρηση, αν μου επιτρέπετε προς το Προεδρείο. Δεν ήσασταν εσείς στην ‘Εδρα, αλλα πριν από λίγη ώρα ο κ. Καρατζαφέρης μιλώντας εδώ στη Βουλή αποκάλεσε το συνάδελφο κ. Ροζάκη 'κύριο Ροζενστάιν'.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Τι σας ενδιαφέρει;
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Τι με ενδιαφέρει, κύριε συνάδελφε; Είμαι Εβραία γι’ αυτό μ’ ενδιαφέρει. Και όσο κάνετε προσπάθεια να επικρατήσει ρατσισμός στην Αίθουσα, εγώ είμαι Εβραία. Γι’ αυτό μ’ ενδιαφέρει.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΓΟΝΑΣ: Δεν υπάρχει ρατσισμός, κυρία Δαμανάκη, προς Θεού!
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι οι συνάδελφοι έχουν ονόματα και το Προεδρείο πρέπει να είναι πιο ευαίσθητο σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Και ο κ. Καρατζαφέρης εν πάση περιπτώσει μπορεί να τα λέει αυτά από το κανάλι του, αλλά στο Κοινοβούλιο ας είμαστε πιο προσεκτικοί.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Λογοκρισία θα κάνετε;
Η Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, βουλευτής Ιωαννίνων με την Νέα Δημοκρατία είναι κι αυτή κατ' ομολογίαν της Εβραία, όπως κι η μητέρα της. Για τον πολλά βαρύ 'Βολιώτη' Φώτη Κουβέλη που όλως τυχαίως είναι δικηγόρων του Κ.Ι.Σ, δεν υπάρχουν λόγια. Ο Γεράσιμος Αρσένης του ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι Εβραίος της Κεφαλονιάς, το γένος Ratzi. Όντας Υπουργός Εθνικής Άμυνας παρέστη σε εκδήλωση της νίκης των Εβραίων εναντίον των Ελλήνων. Στον εορτασμό της μισελληνικής Χανουκά. Αυτό ουδέποτε στην ιστορία συνέβη. Ου-δέ-πο-τε, όπως λέει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης. Ποιος να νικήσει ποιον; Οι Έλληνες δημιούργησαν αυτοκρατορίες και κοσμοκρατορίες εις μίαν εποχήν κατά την οποίαν οι όλοι κι όλοι 150.000 Εβραίοι ήσαν νομάδες μέσα στην έρημο, όπου περιεφέροντο επί ολόκληρα χρόνια, διότι δεν γνώριζαν καν προσανατολισμό.
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΣΑΝ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΤΑ ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΕΝΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΑΝΘΡΩΠΑΡΙΑ!
