Η υιοθέτηση της χρήσης της νεκροκεφαλής ως στρατιωτικού εμβλήματος άρχισε με τον Φρειδερίκο Β΄ της Πρωσίας, ο οποίος σχημάτισε ένα Σύνταγμα Ιππικού Ουσάρων στον πρωσικό στρατό, το οποίο διοικούνταν από τον Συνταγματάρχη von Ruesch, το 5o Σύνταγμα Husaren (von Ruesch). Για τον λόγο αυτό ονομάστηκαν 'Ουσάροι του Θανάτου'. Υιοθετήθηκε η μαύρη στολή που είχε το 'Totenkopf' ζωγραφισμένο στο μπροστινό μέρος του καπέλου του ιππέα και το φορούσαν στο πεδίο της μάχης στον 'Πόλεμο για την Αυστριακή διαδοχή' και τον 'Επταετής Πόλεμος' (1754-1763). Το έμβλημα αυτό ήταν πρωσικής προέλευσης και φερόταν στα καπέλα από τα μέσα του 18ου αιώνα περίπου. Η υιοθέτηση του απ' τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στον Ιερό Λόχο δείχνει τις επιρροές του οπό την τριβή με τους Πρώσους στη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. 'Ουσάροι του Θανάτου' ονομάστηκαν δύο γερμανικά συντάγματα της εθνοφρουράς τα οποία ιδρύθηκαν ως επίλεκτα σώματα του πρωσικού στρατού από τον βασιλιά Φρειδερίκο Β' τον Μέγα (1740-1786), το 1741 και το 1758 αντιστοίχως. Φορούσαν την μαύρη στολή και το πηλήκιό τους ήταν διακοσμημένο με μία νεκροκεφαλή και δύο οστά χιαστί. Είναι αυτοί, που χρησιμοποιήθηκαν από τον δούκα Φρειδερίκο του Μπραουνσβάιγκ ως σώματα ανταρτών κατά της Μεγάλης Στρατιάς. Διοικούνταν αρχικά από τους βασιλιάδες της Πρωσίας και στη συνέχεια από τους βασιλιάδες της Γερμανίας. Η νεκροκεφαλή παρέμεινε αναπόσπαστο κομμάτι της στολής, οπόταν τα Συντάγματα των 'Ουσάρων του Θανάτου' μετασχηματίστηκαν στα δύο αντάρτικα σώματα Νο.1 και Νο.2 το 1808.
Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας, Δούκας του Μπραουνσβάιγκ-Βολφενμπούτελ, σκοτώθηκε στην μάχη στη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. Τα στρατεύματά του άλλαξαν τα χρώματα της στολής τους σε μαύρο με μία νεκροκεφαλή στο πηλήκιο με πτερό, ώστε να τιμήσουν τον νεκρό ηγέτη τους. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι οι 'Μαύροι του Μπραουνσβάιγκ' ήταν τόσο εξοπλισμένοι, για να δείξουν ότι ο Φρειδερίκος ακόμα ζούσε, ως ένδειξη της εκδίκησης προς τους Γάλλους. Η νεκροκεφαλή χρησιμοποιούταν οπουδήποτε στις Ένοπλες Δυνάμεις της Πρωσίας και του Μπραουνσβάιγκ εώς το 1918. Ορισμένοι στρατιώτες που ηγούνταν των τελευταίων επιτιθέμενων Γερμανών στο Δυτικό Μέτωπο το 1918 έφεραν διακριτικά σήματα με την νεκροκεφαλή.
Οι πολεμικοί πιλότοι της Luftstreitkräfte, Georg von Hantelmann και Kurt Adolf Monnington είναι μονάχα δύο από πολλούς στρατιωτικούς πιλότους του Άξονα που χρησιμοποίησαν την νεκροκεφαλή ως προσωπικό έμβλημα στα αεροσκάφη που χειρίζονταν. Η νεκροκεφαλή χρησιμοποιούταν στην Γερμανία στην περίοδο του μεσοπολέμου, κυρίως από τα Freikorps. Το 1933, χρησιμοποιούταν από το συνταγματικό προσωπικό και τις 1η, 5η και 11η ίλες της Reichswehr του 5ου Συντάγματος Ιππικού ως συνέχεια μίας παράδοσης της εποχής της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. H 'Reichswehr' ήταν η λεγόμενη 'Αμυντική Δύναμη του Ράιχ'. Ήταν η ονομασία υπό την οποία λειτούργησε ο γερμανικός στρατός κατά την περίοδο 1919- 1935 (Δημοκρατία της Βαϊμάρης), μέχρι να συγχωνευτεί με τη νεοδημιουργημένη Βέρμαχτ το 1935. Κατά τις πρώτες ημέρες του NSDAP, ο Julius Schreck, Ο ηγέτης της 'Stabwache' (προσωπική φρουρά του Adolf Hitler), επανέφερε την νεκροκεφαλή ως έμβλημα της φρουράς. Αυτή η ομάδα αναπτύχθηκε εντός των 'Schutzstaffel' (SS), όπου συνεχίστηκε η χρήση της καθ' όλη την πορεία τους. Σύμφωνα με μία καταγραφή του 'Reichsführer-SS' Heinrich Himmler, η νεκροκεφαλή είχε το εξής νόημα: Η νεκροκεφαλή είναι η υπενθύμιση ότι οφείλειτε να θέσετε πάντοτε και παντού τον εαυτό σας σε κίνδυνο για να προασπίσετε ολόκληρη την κοινότητα. Η νεκροκεφαλή χρησιμοποιούταν επίσης ως έμβλημα των τεθωρακισμένων δυνάμεων (Panzer) του γερμανικού στρατού ξηράς και επίσης από τις μονάδες Panzer της 'Luftwaffe', συμπεριλαμβανομένου εκείνων της επίλεκτης 1st Fallschirm-Panzer Division 'Hermann Göring'. Η '3rd SS Panzer Division' και η 'Kampfgeschwader 54' πτέρυγα βομβαρδιστικών της 'Luftwaffe' στην διάρκεια του Β' ΠΠ είχαν ονομαστεί αμφότερες 'Totenkopf', ενώ χρησιμοποιούσαν μία παραλλαγή της νεκροκεφαλής ως έμβλημά τους που ήταν ζωγραφισμένο πάνω στα αεροσκάφη τους. Για τους Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές, η νεκροκεφαλή 'Totenkopf' συμβολίζει την αυτοθυσία, το ηρωικό πνεύμα, το ατρόμητο του μαχητή υπέρ πατρίδος και την θέληση ενός ολόκληρου έθνους να ζήσει μέσα από τον αγώνα οποιουδήποτε φέρει επί τιμή την νεκροκεφαλή.
Το 'Ζήτω ο Θάνατος' ή άλλως το 'Viva La Muerte' είναι το Α και το Ω για κάθε Εθνικοσοσιαλιστή που σέβεται τον εαυτό του, έχει εθνικό και φυλετικό αίμα στις φλέβες του και δεν υπαναχωρεί στην ατομική τιμή του προς δόξαν της τιμής του έθνους και της φυλής του. Ο βιωματικός Εθνικοσοσιαλισμός περνάει από την αιματοβαμμένη θάλασσα που ενώνει τον δικό μας Ιερό Λόχο με τα ηρωικά ατσάλινα Waffen-SS! Ζήτω ο τιμημένος θάνατος, σήμερα, αύριο, ες αεί!
