Το ακόλουθο απόσπασμα προέρχεται από την συγγραφή του αντισημίτη Eustace Mullins 'The Curse of Canaan: A Demonology of History', συγκεκριμένα από το κεφάλαιο 'World Wars', που ρίχνει άπλετο φως πάνω στην μυστηριώδης οργάνωση 'Μαύρο Χέρι' που έδρασε στο όνομα της Σερβίας στα χρόνια προ του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας είχε προβλέψει ότι τα γραπτά του εν έτει 1987 θα είχαν απήχηση σήμερα, ωστόσο προκύπτει. Δεν υιοθετούμε επί του συνόλου τους ισχυρισμούς του συγγραφέως, διότι υπεισέρχεται το στοιχείο της ιδιαίτερης θρησκευτικής πίστης του, λόγω της οποίας είναι επηρεασμένη η τοποθέτησή του. Έχουμε παρέμβει στο αρχικό κείμενο, προτιμώντας να μην κουράσουμε τον αναγνώστη με δεκάδες σημειώσεις στο τέλος του κειμένου, τις έχουμε προσθέσει στο κείμενο. Το παρόν να διαβαστεί σε συνδυασμό με προηγούμενες αναφορές μας στην οργάνωση. Στο τέλος παραθέτουμε τους προτεινόμενους συνδέσμους.
Οι λαοί που προέρχονται από την γενιά του Σημ (βιβλικό πρόσωπο, ο μεγαλύτερος απο τους τρεις υιούς, σύμφωνα με το βιβλίο της Γένεσης του γενάρχη της ανθρωπότητας Νώε, θεωρείται γενάρχης όλων των Σημιτικών λαών που δραστηριοποιήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας) ανέκαθαν ήσαν αντίθετοι με την ιδέα μίας κεντρικής τράπεζας, φοβούμενοι την απόκτηση ισχύος πάνω τους. Τα μέλη του Κογκρέσο, υπό την καθοδήγηση του Charles August Lindbergh (ο οποίος πολέμησε το Ομοσπονδιακό Τραπεζικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών), ξεκίνησαν έναν αγώνα ενάντια στην εξουσία του χρήματος της Wall Street. Η εξουσία της Wall Street νίκησε. Στις 23 Δεκεμβρίου 1913, ένα πολύ σημαντικό έτος για την Μασονία, ο Πρόεδρος Thomas Woodrow Wilson (28ος των Ηνωμενών Πολιτειών) έθεσε το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό Σύστημα σε ισχύ. Ο αμερικανικός λαός ήταν έτοιμος για την μεγάλη βόλτα με το τρενάκι του λούνα παρκ, κινούμενος πάνω-κάτω ανάμεσα στην κατάθλιψη και την ευημερία και πάλι πίσω, και από τον έναν παγκόσμιο πόλεμο σε άλλον παγκόσμιο πόλεμο.
Ο ακριβής σχεδιασμός για το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είχε πραγματοποιηθεί επί αρκετά χρόνια. Το φυτήλι έμελλε να είναι η δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου, ο διάδοχος του θρόνου της Αυτοκρατορίας της Αυστροουγγαρίας. Η δολοφονία του πραγματοποιήθηκε στο Σαράγεβο της Γιουγκοσλαβίας στις 28 Ιουνίου του 1914. Εντός ολίγων εβδομάδων τα έθνη της Ευρώπης μπήκαν σε πόλεμο μεταξύ τους.
Όλως παραδόξως, η άσχημη μοίρα που επιφυλασσόταν για τον Αρχιδούκα είχε δειλά καταστεί γνωστό από καιρού στους Ευρωπαίους πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Αρχιδούκα. Στο έργο του εκδοτικού οίκου Cassell 'The World War', στη σελίδα 45, μνημονεύεται από τον Ottkar Czernin, τον τότε Υπουργός Εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας που υπηρετούσε στη Ρουμανία:
'Το στοιχείο που χαρακτήριζε τον Αρχιδούκα ήταν η αφοβία του'. Γνώριζε ξεκάθαρα πώς ο κίνδυνος μίας δολοφονικής απόπειρας εναντίον της ζωής του ελλόχευε διαρκώς, και συχνά ομιλούσε απλά και ανοικτά για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Έναν χρόνο προ του ξεσπάσματος του πολέμου, με ενημέρωσε ότι οι Ελευθεροτέκτονες είχαν αποφασίσει να τον σκοτώσουν'. Αυτό δεν είναι τόσο τρομακτικό ως αποκάλυψη, όπως ενδεχομένως φαίνεται ή ακούγεται. Το 'Τεκτονικό Τάγμα των Χαναναίων' ανέκαθεν στηριζόταν στον φόνο ως μέσου στην πορεία της απόκτησης της παγκόσμιας εξουσίας· πολλά ήταν τα βασιλικά κεφάλια που έπεσαν εξαιτίας της σφοδρής επιθυμίας τους για εκδίκηση. Στις 11 Ιουλίου του 1914, ο Άγγλος εκδότης Horatio Bottomely δημοσίευσε στο περιοδικό του 'John Bull' ένα ντοκουμέντο που απόκτησε από την σερβική πρεσβεία του Λονδίνο, με ημερομηνία 14 Απριλίου 1914, το οποίο ήταν γραμμένο σε 'άθλια ισπανικά', και το οποίο αποκωδικοποιήθηκε για να αποκαλυφθεί ότι σε αυτό καταγράφονταν χρηματική προσφορά της τάξεως 2.000 λίρες για την 'εξάλειψη' του Φερδινάνδου.
Ο Καθηγητής Robert William Seton-Watson, στο βιβλίο του 'Sarajevo', στη σελίδα 127, καταγράφει ότι 'τα άθλια ισπανικά είναι πράγματι η συνηθέστερη διάλεκτος που χρησιμοποιείται από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης (ένας Θαυμαστός Κήπος της Εδέμ εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και ο άνδρας που διέδωσε αυτό το ντοκουμέντο σε όλα τα γραφεία των εφημερίδων του Λονδίνο και έγινε δεκτό από τον αγαθό Bottomley, ήταν ένας Εβραίος της Θεσσαλονίκης. Αυτό υποδηλώνει κάποια σχέση με την 'Επιτροπή Ένωσης και Προόδου' (βλέπε Νεότουρκοι), η οποία είχε έδρα της τις εβραϊκές Στοές της Θεσσαλονίκης μέχρι την εκδίωξη των Τούρκων δεκαοκτώ μήνες νωρίτερα, και ο σκοπός τους ήταν ενεργά εχθρικός προς την χριστιανική Σερβία'.
Ο συγγραφέας Rt. Hon. W.F. Bailey, στο βιβλίο του 'Jews of the War Zone', στη σελίδα 227, σημειώνει ότι 'Οι Εβραίοι της Βοσνίας ονομάζονται Σπανιόλοι'.
Ο Άγγλος C.H. Norman σημειώνει στο 'A Searchlight on the World War', στη σελίδα 42, ότι 'τα πρωτότυπα είχαν διατυπωθεί στα ισπανικά. Εναπόκειται στην γνώση του γράφοντος (καθώς ο ίδιος ήταν συνδεδεμένος με μία προσπάθεια να διαμορφώσει μία αγγλική Στοά της Μεγάλης Ανατολής, από την οποία απεχώρησε όταν αντελήφθη την πραγματική φύση αυτής της συμμαχίας που στρεφόταν κατά της ευρωπαϊκής ασφάλειας) ότι η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε από τον Πολωνικό Τομέα της Μεγάλης Ανατολής για την επικοινωνία με τους πράκτορές της στα Βαλκάνια ήταν τα ισπανικά'.
Ο Πρεσβευτής James Watson Gerald στο βιβλίο του 'My Four Years in Germany', στη σελίδα 137, σημειώνει ότι 'Ήμουν σε θέση να συνομιλήσω με ορισμένους Σέρβους κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου στη μητρική τους γλώσσα, η οποία, περιέργως, ήταν τα ισπανικά'. Στην πραγματικότητα η γλώσσα δεν ήταν τα ισπανικά, τουναντίον μία γλώσσα που περιγράφεται στην 'Encyclopaedia Judaica' ως 'Λαντίνο' ή 'Λαδίνο', γνωστότερη ως 'Λατίνο', 'μία ισπανοεβραϊκή γλώσσα προφορική και γραπτή των Εβραίων της Ισπανίας που υιοθετήθηκε κατόπιν της εκδιώξεώς τους το 1492 από τους Φερδινάνδος και Ισαβέλλα' (η δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου θεωρείται από πολλούς αναλυτές μία συμβολική εκδίκηση για το ιστορικό γεγονός που σημάδεψε τον παγκόσμιο Εβραϊσμό). Η 'Encyclopaedia Judaica' καταγράφει ορισμένες παραλλαλές των 'Λαντίνο': Τα 'Οριεντάλ Λαντίνο' που ομιλούνται στην Θεσσαλονίκη, την Βοσνία και την Σερβία. Πολλοί εκ των Εβραίων εκδιωχθέντων από την Ισπανία εγκαταστάθηκαν στη Σερβία, όπου εφεξής θα επικοινωνούσαν μυστικά στην ιδιαίτερη αυτή διάλεκτό τους, τα 'Δυτικά Λαντίνο'. Στο βιβλίο του Henri Pozzi 'Black Hand Over Europe', σημειώνεται ότι: 'Υπήρχε ένας κύριος Στήβενς, ο οποίος ομιλούσε ισπανικά, έργο του οποίου ήταν να εκτελέσει τους δολοφόνους του Σαράγεβο κατόπιν φυσικά της δολοφονίας, ώστε να μην αποκαλυφθεί καθοιονδήποτε τρόπο η συνωμοσία'.
Αυτές οι αποκαλύψεις επιβεβαιώνουν την επιμονή του Albert Pike (Υψηλόβαθμος στην Μασονία των Ηνωμένων Πολιτειών και ιδρυτής της Κου Κλουξ Κλαν) προς τον Giuseppe Mazzini περίπου σαράντα χρόνια νωρίτερα για να εμπλέξουν τα έθνη του κόσμου σε τρεις παγκόσμιους πολέμους. Ο Grant Richards, στο έργο του 'The Cause of World Unrest' (1920), στη σελίδα 144 σημείωνει αναφορικά με την 'Επιτροπή Ένωσης και Προόδου': 'Πράγματι, εάν ανατρέξω σε σχέση με την Ένωση της Προόδου μπορώ να πω ότι γεννήθηκε στην Μασονική Στοά που ονομαζόταν 'Macedonia Risorta' ('Αναστημένη Μακεδονία') που ιδρύθηκε από τον Εβραίο της Θεσσαλονίκης, Emmanuel Carasso ή Emanuel Karasu (διετέλεσε Πρόεδρος της Στοάς, ενώ υπήρξε συνιδρυτής των Νεότουρκων) καθότι η Μασονία ήταν απαγορευμένη στην Ισλαμική Τουρκία, εκεί είχαν την έδρα τους δύο στοές στη Θεσσαλονίκη κάτω από την εποπτεία της Μεγάλης Στοάς της Ιταλίας'. Ο Mathias Erzberger στο έργο 'Experience in the Great War' καταγράφει ότι η Μεγάλη Στοά της Ιταλίας τελούσε υπό τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας· επίσης αναφέρεται στην παραχώρηση 700.000 γαλλικών φράγκων από το Παρίσι προς τη Ρώμη, μεταξύ των Μεγάλων Στοών, για λογαριασμό του εβραϊκού φιλανθρωπικού ιδρύματος, 'Alliance Israelite Universelle'· αυτό το ποσό λογίζεται πώς αποτέλεσε το ποσό με το οποίο και χρηματοδοτήθηκε η δολοφονία στο Σαράγεβο.
Στο έργο του Α. McCurdy 'The Truth About the Secret Treaties' (1925), παρατίθεται στην σελίδα 45 το απόσπασμα από το άρθρο που εδημοσιεύθη το 1914, με τίτλο 'After 'Vidovdan' του Ljuba Jovanovitch, Προέδρου του σερβικού κοινοβουλίου και Υπουργού Παιδείας της Σερβίας: 'Δεν ενθυμούμαι εάν ήταν στα τέλη Μαϊου ή τις αρχές Ιουνίου οπόταν μία ημέρα, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου των Υπουργών Nicolas M. Pashitch μας ανέφερε ότι συγκεκριμένα πρόσωπα κατευθύνονταν στο Σαράγεβο, με σκοπό τους να δολοφονήσουν τον Φραγκίσκο Φερδινάνδο, ο οποίος αναμένετο εκεί ανήμερα του 'Vidovdan', Κυριακή 28 Ιουνίου. Μας το τόνισε σε εμάς και σε άλλους, ωστόσο τα περαιτέρω τα συζήτησε με τον Stefan Protitch, τότε Υπουργός Εσωτερικών· ότι η επικείμενη δολοφονία αποτελούσε έργο αναληφθέν από τους άνδρες μίας μυστικής εταιρείας. Ο ίδιος ο Protitch και ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο της Σερβίας ήσαν ενήμεροι για την συνωμοσία. Ο Βασιλεύς Αλέξανδρος, ο Ρώσος Υπουργός Nicholas Hartwig, όπως και ο Ρώσος στρατιωτικός ακόλουθος Victor Artmanov συμμετείχαν στην συνωμοσία. Ο ανιψιός του Nicolas M. Pashitch ήταν ο ίδιος μέλος της οργάνωσης 'Μαύρο Χέρι'· (το όνομα της οργάνωσης επιβίωσε επίσημα έως το 1999, ενώ οι χρήστες του διαδικτύου μπορούσαν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα της), καθώς ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ του Protitch και των συνωμοτών. Ο πράκτορας της οργάνωσης 'Μαύρο Χέρι' στο Σαράγεβο ήταν ο Vladimir Gatchinovitch. Η οργάνωση 'Μαύρο Χέρι', υλοποίησε τα δολοφονικά σχέδια που είχαν από καιρού καταστεί γνωστά και ενθαρρύνονταν από την χειραγωγημένη κυβέρνηση της χριστιανικής Σερβίας από το Τεκτονικό Τάγμα των Χαναναίων. Ο Gavrilo Princip ομολόγησε κατόπιν της δολοφονίας ότι ήταν μέσω του Milan Ciganovitch (στέλεχος της οργάνωσης 'Μαύρο Χέρι' που βρισκόταν σε στενή συνεργασία με τον Συνταγματάρχη Dragutin Dimitrijevic) που είχαν απευθυνθεί στον Vojislav Tankosić (Στρατιωτικός διοικητής της οργάνωσης 'Επαναστατική Οργάνωση των Τσέτνικ', μέλος της οργάνωσης 'Μαύρο Χέρι' και πραξικοπηματίας τον Μαϊο του 1903 εναντίον του Βασιλέως Αλέξανδρου της Γιουγκοσλαβίας και της συζύγου του, Δράγας Μάσιν), να τους προμηθεύσει με τα όπλα, όπως και για να τους εκπαιδεύσει στην σκοποβολή. Μετά την δίκη της Θεσσαλονίκης, η κυβέρνηση του Pashitch έστειλε τον Ciganovitch, ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του, στην Αμερική με πλαστό διαβατήριο με το όνομα Danielovitch. Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε και η κυβέρνηση του παραχώρησε ένα κομμάτι γης κοντά στο Usakub. Ο Dimitryevitch που ήταν επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών και υποκίνησε την δολοφονία του βασιλικού ζεύγους το 1903, εκτελέστηκε στην Θεσσαλονίκη το 1918 προκειμένου να κουκουλωθεί η δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου στο Σαράγεβο' (Οι ελληνικές αρχές τον συνέλλαβαν, αφού αξιοποίησαν πληροφορίες που έκαναν λόγο για συνωμοσία με σκοπό την δολοφονία του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α' το 1916 στη Θεσσαλονίκη).
Επιπλέον, υπήρξαν πολλά πρόσωπα, συνωμότες και υψηλά ιστάμενοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι γνώριζαν πολλά για την επικείμενη δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου. Ενδεχομένως κανείς μεταξύ αυτών επιθυμούσε να αποκαλύψει την συνωμοσία, καθώς φοβούνταν ότι θα υπήρχαν άμεσα αντίποινα σε βάρος τους. Υπήρχαν πολλοί Ελευθεροτέκτονες στους κυβερνητικούς κύκλους σε όλη την Ευρώπη που επίσης πιθανολογείται ότι ήσαν ενήμεροι για την συνωμοσία·δίχως αμφιβολία ανέμεναν το αποτέλεσμα με μεγάλη προσμονή. Αφ' ης στιγμής ο Φερδινάνδος θα είχε βγει από την μέση, ήταν ζήτημα ολίγων ημερών από την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου. Ο Λόρδος Edward Grey, Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, έγραψε στο βιβλίο του 'Twenty-Five Years', 2ος τόμος, στη σελίδα 25, ότι: 'Εάν τα προς επίλυση ζητήματα είχαν εξαφανιστεί με τον Kaiser (που σημαίνει 'Καίσαρας' στα γερμανικά), τότε δεν θα είχε υπάρξει Ευρωπαϊκός Πόλεμος που να έχει προκύψει έξω από τις διαφορές μεταξύ της Αυστρίας και της Σερβίας'. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την συχνά αποδοθείσα κατηγορία ότι ήταν ο Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας που επιθυμούσε τον πόλεμο· μπορεί επίσης να εξηγήσει ότι ουδέποτε χαρακτηρίστηκε 'εγκληματίας πολέμου', ανεξαρτήτως των επανειλημμένων αξιώσεων για να οδηγηθεί σε δίκη. Τέτοιες δηλώσεις, όπως αυτές του Grey (ο οποίος, πέραν όλων, ήταν 'εχθρός' του), θα τον είχαν αθωώσει.
Ο Λόρδος John Fisher, Πρώτος Λόρδος του Βασιλικού Ναυτικού, δήλωσε στο 'London Magazine', τον Ιανουάριο του 1920, 'Το Έθνος σύρθηκε στον πόλεμο'. Αυτή η δήλωση επίσης μπορεί να λειτουργήσει ως διάψευση για την 'ενοχή για εγκλήματα πολέμου' όσον αφορά τον Γουλιέλμο Β΄ της Γερμανίας. Το επείγον της συμμετοχής των Ηνωμένων Πολιτειών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε οι Χαναναίοι να αποκτήσουν την απαραίτητη εξουσία για να επιβάλουν ακόμα πιο καταπιεστικούς νόμους κατά των λαών που προέρχονται από τον Σημ. Πρέπει να γνωρίζετε ολόκληρη την ιστορία προτού καταδικάσετε έναν λαό. Εννέα στις δέκα φορές οπόταν εστιάζεστε στα προβλήματα που κρύβονται πίσω από μία ιστορία, θα εντοπίσετε τον σατανικό, αχρείο, παρασιτικό αιώνιο Εβραίο! Όπως στην περίπτωση του βομβαρδισμού των Λευκών Χριστιανών Σέρβων στην Γιουγκοσλαβία. Θέσατε τον Εβραίο έξω από κάθε εξίσωση με τους υπόλοιπους και τότε μονάχα θα έχετε Ειρήνη και όχι Πόλεμο.
Παλαιότερο άρθρο μας από την σειρά 'Μυστικές Εταιρείες, Μέρος 3ο' εδώ:
https://maiandrioi.blogspot.
Μπροσούρες της οργάνωσης που θα βρείτε στον λογαριασμό μας στο Scribd.
Ίλιγια Γκαρασάνιν / Το Πρόγραμμα της Σερβικής Εξωτερικής και Εθνικής Πολιτικής στα τέλη του 1844
Dr. Vasilije-Vaso Čubrilović / 'Η Απέλαση Των Αλβανών', Memorandum' (1937)
Dr. Lazar Prokic / 'Οι Εβραίοι στη Σερβία' (1941)
Μαχητικός Πυρήνας Μακεδονίας / ΑΜΕ
