Κεφάλαιο 4ο
Δημοκρατία ή Ηγεσία
Μετάφραση του Hadding Scott από την 16η έκδοση (1940) του έργου του Dr. Hansjörg Männel 'Politische Fibel'.
Η Δημοκρατία είναι το δόγμα που εκφράζεται δια της ισότητος όλων των ανθρώπινων όντων και του δικαιώματος (παρά της ικανότητος) όλων των ανθρώπινων όντων περί της αυτοδιαθεσεώς τους (Η Δημοκρατία, προέρχεται από την ελληνική λέξη που σημαίνει λαϊκή εξουσία, εξουσία που πηγάζει από τις μάζες).
Το σημείο εκκινήσεως της δημοκρατικής αντιλήψεως είναι το εξής: 'Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι'. 'Οτιδήποτε αφορά την ανθρώπινη ύπαρξη είναι επί ίσοις όροις. Όχι μονάχα οι λαοί είναι ίσοι μεταξύ τους (αυτή η οπτική οδηγεί στον Διεθνισμό), τουναντίον ότι όλα τα ανθρώπινα όντα εντός μίας λαϊκής κοινότητος είναι ισότιμα μεταξύ τους. Κατά συνέπεια άπαντες έχουν τα ίδια δικαιώματα, όπως και το δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής στο κράτος. 'Η εξουσία του κράτους πηγάζει από τον λαό'. (Βλέπε Δημοκρατία της Βαϊμάρης, Άρθρον 1ο)-Από την στιγμή που η άμεση άσκηση εξουσίας από τον λαό είναι κάτι το ανέφικτο, κανείς καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία ή την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Ο Κοινοβουλευτισμός είναι η αρχή της ψηφοφορίας των αντιπροσώπων, οι οποίοι λαμβάνουν τις αποφάσεις μέσω πλειοψηφίας. (Κοινοβουλευτισμός, από την λατινική λέξη parlare=φλυαρώ).
Κριτική της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας:
1. Δεν είναι αληθές ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Τα ανθρώπινα όντα είναι ανόμοια. Η δημοκρατική αρχή 'στον καθένα ισότιμα', οδηγεί απευθείας στον Κομμουνισμό, δηλαδή στην αποστέρηση των χαρισματικών, των εργατικών, και των λιτών (Παράδειγμα: Ρωσία) -Η Δημοκρατία στην σύγχρονη εκδοχή της κατάγεται από τη Γαλλική Επανάσταση (1789). Το μότο 'Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα' (' Gleichheit, Freiheit, Brüderlichkeit') συνοψίζει τις λέξεις-κλειδιά που κυριάρχησαν στη διάρκεια του 19ου αιώνος. Η δημοκρατική αρχή της ισότητος είναι ανέκαθεν ένα όργανο του Εβραίου για τον περιορισμό των άριστων φυλετικών δυνάμεων. Οπόταν άπαντες έχουν ίσα δικαιώματα ('Das gleiche Recht'=Το ίδιο δικαίωμα), οι ικανοί και οι ευφυείς υποβιβάζονται (ενν.βιαίως) στο ίδιο επίπεδο με τους διεφθαρμένους και τους κρετίνους.
2. Δεν είναι αληθές ότι οι άριστοι και οι πλέον ικανοί προκύπτουν από την ψήφο. Ως είθισται οι μεγαλύτεροι φωνακλάδες, οι πλέον ανεύθυνοι-ακατάλληλοι, αυτοί είναι που εκλέγονται. Οιοσδήποτε υπόσχεται τα περισσότερα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να εισέλθει στο κοινοβούλιο. Τα μέλη του Κοινοβουλίου εντός του δημοκρατικού συστήματος δεν αποτελούν καθοιονδήποτε τρόπο την αφρόκρεμα του έθνους. Η αρχή της ψηφοφορίας μέσω λαϊκών αντιπροσώπων οδηγεί αναπόδραστα στην δημιουργία των οικονομικού ή θρησκευτικού (ειδικού ενδιαφέροντος) κομμάτων. Τα μέλη του Κοινοβουλίου δεν αντιπροσωπεύουν την λαϊκή κοινότητα, τουναντίον ως επί τω πλείστον μία ειδική τάξη ή ομάδα. Με αυτό τον ενιαίο τρόπο, του αυτοσκοπού του κράτους (ενν. το κράτος για χάρη του κράτους), η ηγεσία κατέστη κάτι το ανέφικτο. Τα αστικά κόμματα και τα μαρξιστικά κόμματα από την άλλη πλευρά ακύρωσαν το ένα το άλλο. Η ισχύς του έθνους ως εκ τούτου εκμηδενίστηκε και δεν ήτο δυνατόν να διοχετευθεί αποτελεσματικώς και συνεκτικώς ('geschlossen'=Κράτος κλειστόν), ώστε να αξιοποιηθεί εκτενώς-παραέξω. Ο Διεθνής Εβραϊσμός, εντούτοις, επέτυχε να ανατρέψει την ισορροπία στην κλίμακα του κοινοβουλίου. -Η Δημοκρατία είναι πάντοτε ισοδύναμο της βασιλείας του Εβραϊκού κεφαλαίου· οδηγεί στην πλέον διαβολική εξαχρείωση.
3. Δεν είναι αληθές ότι οι αποφάσεις της πλεοψηφίας είναι ανέκαθεν ορθές και επ' ωφελεία του λαού. Αντιθέτως: καθοιονδήποτε τρόπο οι 51 φωνές εναντίον των 49 φωνών ορίζουν απαραιτήτως το ορθόν. 'Τι είναι η πλειοψηφία; Η πλειοψηφία είναι μία αρλούμπα. Η κατανόηση ανέκαθεν είναι προνόμιο μεταξύ ολίγων. Κανείς οφείλει να ζυγίζει-μετράει τις φωνές, όχι να τις υπολογίζει' (Από το 'Demetrius' του Friedrich Schiller). Το εκάστοτε μέλος του Κοινοβουλίου καλύπτεται πίσω από μία ανώνυμη πλειοψηφία. Αυτός 'υπάκουσε μονάχα στην συνείδησή του'. Κυρίως όμως οι 'εκπρόσωποι του λαού' δεν έχουν καμία συνείδηση. Η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι η ανευθυνότητα που ανήλθε σε μία (ενν.εύπεπτη) αρχή διακυβερνήσεως. Οδηγεί στον περιορισμό όλων των εξουσιών, ενώ τελικώς στην καταστροφή του λαού και του κράτους.
Adolf Hitler: 'H Εβραϊκή Δημοκρατία της αρχής της πλειοψηφίας ήτο ανέκαθεν απλώς το μέσο για την καταστροφή της υπαρχούσης Άριας ηγέτιδος τάξεως.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι ο σφοδρότερος εχθρός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Σε αντίθεση με αυτήν, υποστηρίζει την αρχή του Fuehrertum (ενν.'Η Αρχή του Ηγέτη'). Fuehrertum είναι η διοίκηση ενός οργανισμού από έναν άνθρωπο που ίσταται υπεράνω αυτού. Η αρχή του Fuehrer εδράζεται στην παραδοχή της ανθρώπινης ανισότητος. Υπάρχουν οι ευφυείς και οι κρετίνοι, οι εργατικοί και οι τεμπέληδες, οι καλοί και οι κακοί. Οι διάφοροι λαοί και φυλές είναι διαφορετικοί μεταξύ τους, και το ίδιο ισχύει και με τα διάφορα ανθρώπινα όντα εντός ενός λαού. -Κάθε λαϊκός σύντροφος αξιολογείται βάσει της προσφοράς του στο λαό. Αξιοδότηση βάσει της επιδόσεως. -Το μέτρο της αξιοδοτήσεως πρέπει να είναι το ίδιο για κάθε έναν λαϊκό σύντροφο. Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές απορρίπτουμε την επιλεκτική μεταχείριση μίας τάξεως. (Παραδείγματα: η απολυταρχία του 18ου αιώνος·η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, στην οποία ο Εθνικοσοσιαλιστής ήτο ένα δευτέρας διαλογής πρόσωπο, ενώ η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα μπορούσε να εκτραχυνθεί εξαιτίας της ασυδοσίας· η Αγγλική πλουτοκρατία).
Δεν υπάρχουν προνόμια για καμία ξεχωριστή τάξη· άπαντες οι λαϊκοί σύντροφοι αξιολογούνται ισότιμα (Πρόγραμμα NSDAP, Σημείο 9ο). Το αποτέλεσμα μίας επί ίσοις όροις αξιοδοτήσεως του μεμονωμένου ατόμου είναι εντούτοις όχι το ίδιο, αλλά διαφορετικό. Εδώ απαντάται αυτή η αρχή: 'Στον καθένα ό,τι είναι απαραίτητο', (*) όχι 'στον καθένα ισότιμα', όπως ισχύει στην Δημοκρατία. Αυτός που θυσιάζει και επιτυγχάνει περισσότερα πρέπει να ίσταται υψηλότερα από εκείνον που επιτυγχάνει λιγότερα και δεν θυσιάζει οτιδήποτε. Η Εθνικοσοσιαλιστική ιδέα περί ηγεσίας ('Fuehrergedanke') συνελήφθη πάνω στην σκόπιμη επιλογή συμφώνως προς την φυλή (γενετική-βιολογική αξία), τον χαρακτήρα, και την ικανότητα. Ως εκ τούτου, μία αξιολογική κλίμακα ανακύπτει. Ολόκληρος ο λαός οργανικώς ομοιάζει με μία πυραμίδα. Το πλέον ικανό και χαρισματικό μέλος του λαού, που έχει θριαμβεύσει μέσω των ανώτερων επιτευγμάτων του, ίσταται επικεφαλής του λαού: αυτός είναι ο Ηγέτης.
Στην Δημοκρατία η 'ισχύς του κράτους' πηγάζει από τον λαό. Αυτή προέρχεται από την εξουσία της μάζας. Η εξουσία (η ισχύς της μεταβιβάσεως εντολών) κατευθύνεται από κάτω προς τα άνω, ενώ από την άλλη, η υπευθυνότητα κατευθύνεται από άνω προς τα κάτω. Αμφότερα είναι, εντούτοις, ανέφικτα στην πράξη. Κανείς δεν δύναται να διοικήσει προς τα πάνω και να υποχρεώνει σε λογοδοσία προς τα κάτω. (Παραδείγματα). Η Δημοκρατία επιπλέον οδηγεί απευθείας στην έλλειψη ηγεσίας και την ανευθυνότητα. Επί Fuehrertum, αντιθέτως, αυτές οι αρχές απαντώνται: η εξουσία από άνω προς τα κάτω, η υπευθυνότητα από κάτω προς τα άνω. Ο Ηγέτης διορίζει τους υπασπιστές του (γερμανικά: ' Unterfuehrer'), τους δίνει διαταγές και κατευθυντήριες γραμμές, και για την εκτέλεση και την επιτυχία αυτών εκείνοι είναι υπόλογοι στον Ηγέτη.
Το Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα αποτελεί ένα παράδειγμα αληθούς Fuehrertum. Αν ένας πολιτικός ηγέτης ή ένας SA-Fuehrer δώσει μία διαταγή, αυτή πρέπει να εκτελεστεί. Κάθε οπαδός του κόμματος ('Gefolgsmann') μπορεί να κληθεί να λογοδοτήσει από τους ηγέτες του. Επειδή ο Adolf Hitler έκτισε το NSDAP αυστηρώς συμφώνως προς την Αρχή του Ηγέτη, το κίνημα αναπόδραστα θριάμβευσε εναντίον των μαρξιστών και των αστών απατεώνων. -Σαν το Γερμανικό κράτος, το οποίο διοικείται βάσει του αυστηρού Fuehrertum, θριαμβεύει εναντίον των γειτονικών δημοκρατικών κρατών. Κόντρα στην δημοκρατική ιδέα της μάζας εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές αντιθέτουμε την ιδέα της προσωπικότητος. Οτιδήποτε σπουδαίο σε αυτό τον κόσμο, όλες οι ανακαλύψεις και όλα τα πολιτιστικά επιτεύγματα οφείλονται στις προσωπικότητες (Παραδείγματα). - Ο Ηγέτης μας έχει συγκροτήσει έναν Γερμανικό λαό ξέχωρα από την παρακμιακή μάζα. Η Δημοκρατία είναι ένα σύμπτωμα της παρακμής των λαών που εκπίπτουν (βλέπε Ελλάδα, Ρώμη, κτλ). Όλοι οι υψηλοί λαοί, εξ αντιθέτου, ανέκαθεν διοικούνται από αξιοσημείωτες προσωπικότητες. -Η Δημοκρατική προπαγάνδα κολακεύει την μάζα. Άπαντες προτιμούν να διοικήσουν παρά να υπακούσουν. Κατά συνέπεια η δημοκρατία αγαπήθηκε και η ιδέα της ηγεσίας συχνά αποδεικνύεται μη λαοφιλής.
Είναι εσφαλμένο να πιστεύουμε ότι κάτω από την 'κυβέρνηση του λαού' τα πράγματα αποβαίνουν υπέρ του λαού. Απεναντίας! Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία οδηγεί στην καταστροφή του λαού. Ένας λαός μπορεί να βιώσει την πρόοδο ('Aufstieg') μονάχα όταν ένας ηγέτης (Fuehrer) βρίσκεται επικεφαλής αυτού. Οι ήρωες είναι αυτοί που δημιουργούν την ιστορία!
Ένας αληθινός ηγέτης αισθάνεται ότι είναι υπεύθυνος απέναντι στον λαό του. Εδώ ο Adolf Hitler είναι ένα λαμπρό παράδειγμα. Αυτή η αρχή της υπευθυνότητος του Ηγέτη έναντι του Έθνους ορίζεται ΄Γερμανική Δημοκρατία'. Με την Δυτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, την οποία απορρίπτουμε, η Γερμανική Δημοκρατία, δεν υπάρχει οτιδήποτε το κοινό. Η Αρχή του Ηγέτη έχει υπόβαθρο όχι μονάχα στην υπηρεσία ολόκληρου του έθνους. Το να είναι κανείς Ηγέτης συνεπάγεται υποχρεώσεις. Ο Ηγέτης είναι Ηγέτης όχι επειδή διαθέτει ειδικές διακρίσεις, αλλά επειδή βαρύνεται με σπουδαιότερες υποχρεώσεις. Η ηγεσία δεν είναι ένα προνόμιο, αλλά ένα υπερυψωμένο καθήκον. Το να είναι κανείς Ηγέτης συνεπάγεται το να αποτελεί το Παράδειγμα!
Ο Adolf Hitler είναι ο ιδεώδης ηγέτης: αφοσιωμένος και αδυσώπητος, ωστόσο στον ίδιο χρόνο είναι τακτικώς ευφυής· εργατικός, ακούραστος, επιπλέον συνετός και διορατικός·υπερήφανος και δίκαιος, όπως επίσης σεμνός και ταπεινός, ενεργητικός και λιτός, αλλά γεμάτος από θερμή αγάπη για τον λαό του. Έχοντας ξεκινήσει από τα χαμηλότερα στρώματα ο Ηγέτης μας εργάστηκε στον ανηφορικό διάβα του και ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες προκειμένου να καταστεί ο σπουδαιότερος πολιτικός άνδρας της Γερμανικής ιστορίας. Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές είμαστε υπερήφανοι που έχουμε το προνόμιο να ακολουθήσουμε έναν τέτοιο άνδρα, όπως είναι ο Ηγέτης μας. Είναι ένα υψηλό παράδειγμα για εμάς. Και εμείς τον μιμούμαστε με όλες μας τις δυνάμεις!
* Το 'Jedem das Seine' παραμένει το μότο της Γερμανικής στρατιωτικής αστυνομίας. Στα ελληνικά μπορεί να αποδοθεί με διάφορους τρόπους: 'Στον καθένα ό,τι του αξίζει', 'Καθείς εφ' ω ετάχθη', 'Γίνε αυτό που είσαι' (κατά τον Friedrich Nietzsche).
Το έργο μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ:
Hansjoerg Maennel- Politische Fibel (1934)
https://archive.org/details/
ΥΓ: Όσα αναφέρονται στο ως άνω κείμενο αποτελούν το εθνικοσοσιαλιστικό ευαγγέλιο για την αντίληψη του Εθνικοσοσιαλισμού σε σχέση με την Δημοκρατία, τον Κοινοβουλευτισμό και την μάζα. Όποιος ακολουθεί τα παραπάνω είναι Εθνικοσοσιαλιστής. Όποιος τα κόβει και τα ράβει στα μέτρα του και θέτει μία εθνικοσοσιαλιστική ταμπέλα στο εγχείρημά του, απλώς δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής. Αντιθέτως, είναι ένας ανόητος απατεώνας. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι ένας. Όχι όσοι και τα άτομα που τον ερμηνεύουν κατά το δοκούν.
