 |
| http://maiandrioi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_5463.html |
Η 'Επιστολή προς Εφεσίους' είναι μία απ' τις κανονικές επιστολές που έγραψε ο Απόστολος Παύλος κι η οποία συμπεριλαμβάνεται ως ένα απ' τα 27 κανονικά βιβλία της Καινής Διαθήκης. Θεωρείται μία απ' τις πρώτες επιστολές που έστειλε ο Παύλος τις λεγόμενες 'Επιστολές του δεσμωτηρίου', ή 'Επιστολές της αιχμαλωσίας'. Γράφτηκε όταν ο Παύλος ήτο ακόμα φυλακισμένος κατ' άλλους στη Ρώμη, κατ' άλλους στη Καισάρεια, μαζί με τις επιστολές 'Προς Φιλιππησίους', 'Προς Κολοσσαείς' και 'Προς Φιλήμονα'. Χρόνος συγγραφής θεωρείται το έτος 60 με 61 ενώ κατ' άλλους το 80 με 100 μ.Χ. Στην 'Προς Εφεσίους', στο 6:5 αναφέρονται τα εξής: 'Οἱ δοῦλοι ὑπακούετε τοῖς κυρίοις κατὰ σάρκα μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Χριστῷ' (=Οι δούλοι να υπακούετε στους κατά σάρκα κυρίους σας με φόβον και τρόμον, με ευθύτητα και ειλικρίνειαν της καρδίας σας, σαν να υπακούετε στον Χριστόν). Στην επιστολή 'Προς Κολοσσαείς' στο 3:22 αναφέρονται τα εξής: 'Οἱ δοῦλοι ὑπακούετε κατὰ πάντα τοῖς κατὰ σάρκα κυρίοις, μὴ ἐν ὀφθαλμοδουλίαις, ὡς ἀνθρωπάρεσκοι, ἀλλ᾿ ἐν ἁπλότητι καρδίας, φοβούμενοι τὸν Θεόν' (=Οι δούλοι να υπακούετε κατά πάντα στους κατά σάρκα κυρίους σας, όχι υποκριτικά και δια τα μάτια σαν ανθρωπάρεσκοι, αλλά με κάθε ευθύτητα και ειλικρίνειαν καρδίας, φοβούμενοι τον Θεόν).
Ο Demetrio Alonso de Castrillo απεφάνθη πως οι άνθρωποι μεγαλώνουν 'κουρασμένοι απ' την υπακοή'. Η Επανάσταση της Αϊτής θεωρείται ως η μοναδική επιτυχημένη επανάσταση που τελέσθηκε από σκλάβους στην ιστορία. Αυτή ξέσπασε σε μία θυελλώδη, γεμάτη από κεραυνούς νύχτα στις 14 Αυγούστου του 1791. Η πρώτη χώρα που αναγνώρισε επίσημα την επανάσταση των Ελλήνων και τη διεκδίκηση της ελευθερίας τους, ήτο η Αϊτή, που τότε ονομαζόταν στα ελληνικά Χαΐτιον. Η Αϊτή ήταν μία ανεξάρτητη, αλλά φτωχή χώρα–προϊόν της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Αδαμάντιος Κοραής μαζί μ' άλλους επιφανείς Έλληνες, είχε συγγράψει μία επιστολή στον τότε πρόεδρο της Αϊτής, τον Ζαν Πιερ Μπουαγέ, στην οποία ζητούσαν βοήθεια για την Ελληνική Επανάσταση. Ο Αϊτινός πρόεδρος απάντησε με μία επιστολή, στην οποία έλεγε ότι η χώρα του ήταν πολύ φτωχή και δεν είχε ολοκληρώσει τον αγώνα της εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών. Έτσι, δεν ήτο σε θέση να ενισχύσει οικονομικά την Ελλάδα. Αναγνώριζε το δικαίωμα των Ελλήνων γι’ αυτοδιάθεση και μιλούσε με θερμά λόγια για την επανάσταση. 'Με μεγάλο ενθουσιασμό μάθαμε ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε τελικά να αρπάξει τα όπλα, για να αποκτήσει την ελευθερία της και της θέση που της ανήκει ανάμεσα στα κράτη. Πολίτες, μεταφέρετε στους συμπατριώτες σας τις θερμότερες ευχές για απελευθέρωση, που σας στέλνει ο λαός της Αϊτής', έγραψε μεταξύ άλλων ο Ζαν Πιερ Μπουαγέ. Συμβολικά, η Αϊτή έστειλε στους Έλληνες 45 τόνους καφέ προς πώληση, για ν' αγοραστούν καριοφύλια κι άλλα πολεμοφόδια, αλλά και 100 Αϊτινούς εθελοντές, που πέθαναν όλοι τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Ελλάδα. Τα ιστορικά ντοκουμέντα της επιστολής της Επαναστατικής Κυβερνήσεως του 1821 και της αναγνωρίσεως του ελληνικού Κράτους απ' την Αϊτή όπως αυτά υπάρχουν σε Αϊτή κι Ελλάδα.
Η δουλεία είναι υπανθρώπινη εξαθλίωση. Υπάρχουν τρία είδη δουλείας: η υπόδουλη σκλαβιά (ένας παραδοσιακός εγγυητής), η δουλεία των δουλοπάροικων (οι σκλάβοι πληρώνουν τους φόρους) κι η μισθωτή σκλαβιά (ο σκλάβος δύναται μεταξύ άλλων να επιλέξει να είναι τύποις κύριος του εαυτού του). Στην περίπτωση της προαποικιακής Αφρικής επικρατούσε το πρώτο είδος. Η ιδιοκτησία δεν ήτο αναγνωρισμένη βάσει νομοθεσίας ή παραδόσεως, ωστόσο η κτήση δούλων ήτο απολύτως νόμιμη. Η Ευρώπη της περιόδου του μετακλασικισμού διακρινόταν απ' το δεύτερο είδος. Η δουλοπαροικία ήτο μία προσπάθεια ελέγχου της ίδιας της εργασίας, οπόταν υπήρχε το εξής παράδοξο: Αφθονία της γης κι έλλειψη εργατικού δυναμικού. Η ΠΓΔΜ κι η Βοσνία είχαν καθεστώς νομικής δουλοπαροικίας μέχρι το 1919. Η μισθωτή σκλαβιά, μία άλλη μορφή 'ενάρετης βιοπάλης', εξυμνήθηκε όσο τίποτα άλλο στον ώριμο καπιταλισμό. Ο Julius Evola απεφάνθη: 'Αν υπήρξε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητος ένας πολιτισμός δουλείας σ' ευρεία κλίμακα, τότε είναι βέβαιον πως ζούμε εντός αυτού. Σε κανέναν παραδοσιακό πολιτισμό δεν παρατηρήθηκε το φαινόμενο όπου οι πλατιές μάζες είναι καταδικασμένες στην εκτέλεση ρηχών, απρόσωπων, αυτοματοποιημένων εργασιών'. Ο Friedrich Nietzsche απεφάνθη πως οιοσδήποτε δεν δαπανάει τα 2/3 του ημερήσιου χρόνου σε αμιγώς ψυχαγωγικούς σκοπούς, ανήκει στους δούλους. Ο ημέτερος Αριστοτέλης απεφάνθη προγενέστερα αυτών πως: 'Η δουλεία είναι αντίθετη προς τη φύση, γιατί μονάχα ανθρώπινοι νόμοι κάνουν άλλους δούλους κι άλλους ελεύθερους. Στη φύση δεν υπάρχει καμία τέτοια διαφορά, που είναι άδικη και αποτέλεσμα βίας', αλλά κι ότι 'Οι κατώτεροι επαναστατούν για να γίνουν ίσοι με όλους, και οι ίσοι για να γίνουν ανώτεροι. Αυτή είναι η νοοτροπία που δημιουργεί τις επαναστάσεις'.
Κανείς μπορεί να καταργήσει το όνομα της δουλείας, έγραψε ένας παρατηρητής του 19ου αιώνα, αλλά όχι την ίδια την δουλεία. Στις δικτατορίες, ο πολιτικός ηγέτης είναι ο ανώτατος άρχων κι οι πολίτες είναι οι μοντέρνοι σκλάβοι. Οι πολίτες βιώνουν μία μορφή κοινωνικοποιημένης δουλείας. Μ' άλλα λόγια το κράτος τους κατέχει κυριολεκτικά, κι οι πολίτες ανήκουν στο κράτος. Οπόταν το κόμμα ταυτίζεται με το κράτος (περιπτώσεις ολοκληρωτικών καθεστώτων), η κατοχή εντείνεται στον μέγιστο βαθμό κι η ίδια η κατοχή αποκτάει ένα ολότελα νέο περιεχόμενο. Στις δημοκρατίες, οι κρατούμενοι είναι προσωρινοί σκλάβοι. Οι κρατούμενοι που είτε έχουν καταδικαστεί σε θάνατο είτε εκτίουν ισόβια δεσμά είναι μόνιμοι δούλοι. Ο Sevius Tullius, παρόλο που γεννήθηκε σκλάβος, κατάφερε να γίνει Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Βασίλευσε μεταξύ 578 π.Χ. και 535 π.Χ. Στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ, ένας σκλάβος που ονομαζόταν Κάλλιστος έγινε ο Πάπας, ή άλλως ο επίσκοπος της Ρώμης. Ο Διοκλητιανός ο οποίος γεννήθηκε στην Δαλματία, κατέστη Αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 284 μ.Χ. Ο Jean-Jacques Dessalines ο οποίος γεννήθηκε στην γαλλική αποικία, Άγιος Δομίνικος, κατάφερε να γίνει Αυτοκράτορας της Αϊτής. Μάλιστα, θεοποιήθηκε ως Lwa στο Voodoo πάνθεον. Οι ακόλουθοι της μαγείας Voodoo πιστεύουν σ' ένα πάνθεο θεοτήτων το οποίο αποκαλούν Lwa. Οι θεότητες αυτές είναι κατώτερες του μοναδικού Θεού (Bondyè). Ο Θεός δεν παρεμβαίνει στις ανθρώπινες σχέσεις, κι αυτός είναι ο λόγος που οι πιστοί δεν επικαλούνται τον Θεό στις τελετές τους, αλλά τα πνεύματα Lwa. Άλλα χαρακτηριστικά του Voodoo περιλαμβάνουν τον σεβασμό των νεκρών και την προστασία απ' τη μαύρη μαγεία. Το Αϊτινό Βουντού συναντάται στην Αϊτή, τη Δομινικανή Δημοκρατία, την ανατολική Κούβα, σε διάφορα νησιά στις Μπαχάμες, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές άλλες χώρες όπου υπάρχουν Αϊτινοί μετανάστες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Voodoo προϋπήρχε με διαφορετική μορφή, καθώς είχε ήδη διαμορφωθεί απ' άλλους Αφρικανούς μετανάστες.
