Ο Mitch Abidor είναι συγγραφέας και βασικός μεταφραστής του Marxists Internet Archive. Γράφει για τον αναρχικό Ravachol:
'Γεννημένος ως François Claudius Koeningstein το 1859, ο Ravachol θεωρείται το πιστότερο ίσως πρότυπο 'βομβιστή αναρχικού'. Σε μια περίοδο που δεν υπολειπόταν άλλων βίαιων αναρχικών, όπως οι Auguste Vaillant και Emile Henry, ο Ravachol επέτυχε να κατακτήσει τη φαντασία όσων αντιτίθεντο στo διεφθαρμένo καθεστώς της Γαλλικής Τρίτης Δημοκρατίας. Ο συγγραφέας Paul Adam έλεγε γι’ αυτόν: 'Σ' αυτή την εποχή κυνισμού και ειρωνείας, ένας άγιος γεννήθηκε για μας'.
Σε μία κοινωνία με φρικτές διαιρέσεις μεταξύ υψηλών και χαμηλών, που χαρακτηριζόταν από τα μόνιμα πολιτικά σκάνδαλα και την μεγάλης κλίμακας αποδιοργάνωση, η Γαλλία υπήρξε το γόνιμο έδαφος για αντιπολιτευτικές κινήσεις κάθε είδους. Το βραχύβιο μείγμα αριστεράς και δεξιάς, ο Μπουλανζισμός, ο άγριος αντισημιτισμός του Drumont (που στην πραγματικότητα κατάφερε να κατηγορήσει τους Εβραίους για τις πλημμύρες), το ακμάζον σοσιαλιστικό κίνημα και οι διάφορες σχολές αναρχισμού, από κοινού αγωνίζονταν, ώστε να χαίρουν της δημόσιας υποστήριξης.
Ο Ravachol ήρθε να γίνει το σύμβολο των προπαγανδιστών μέσα απ' τη δράση· οι αναρχικοί δεν ενδιαφέρονταν να οργανώσουν μαζικά κινήματα ώστε ν' ανατρέψουν την αστική τάξη, τουναντίον αισθάνoνταν ότι σκοτώνοντας τους εκπροσώπους του εν λόγω καθεστώτος, τους χειρότερους εχθρούς του προλεταριάτου, θα επιτύγχαναν έναν καλύτερο κόσμο.
Ο Ravachol δεν είχε ανάγκη απ' το να φανταστεί τη φρίκη της ζωής της εργατικής τάξης. Όντας γεννημένος από φτωχή οικογένεια, άρχισε να εργάζεται στην ηλικία των οκτώ ετών. Η δύσκολη νεανική ζωή, δαπανημένη στην περιπλάνηση στη Γαλλία αναζητώντας εργασία ενώ πληρωνόταν με ψίχουλα, του δίδαξε να μισεί τον καπιταλισμό. Η μελέτη του 'Le Juif Errant' του Eugene Sue σε ηλικία 18 ετών, κι η συμμετοχή του σε κολλεκτιβιστικoύς κύκλους, τον έκαναν έναν πεπεισμένο άθεο και σοσιαλιστή. Η συνεχής ανάγνωση τον οδήγησε να επιλέξει τον αναρχισμό ως τον δικό του δρόμο ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα.
Ύστερα από χρόνια δυσκολιών, ακολούθησε έναν εγκληματικό βίο προκειμένου να επιβιώσει. Λίγοι, πράγματι, είναι οι επαναστάτες ήρωες που έχουν τυμβωρυχίες στο ενεργητικό τους, αλλά ο Ravachol, δεν ήταν ούτε κοινός εγκληματίας ούτε αναρχικός. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε ήδη εργαστεί ως παραχαράκτης και λαθρέμπορος. Εκτός από τυμβωρύχος, το 1891 είχε ληστέψει και σκοτώσει έναν ερημίτη, κι ήταν επίσης ύποπτος και για δολοφονίες άλλων, για την οποία και τελικώς συνελήφθη.
Δραπετεύοντας από την αστυνομία, το 1892 ξεκίνησε μία σειρά από πολιτικές επιθέσεις για τις οποίες έγινε διάσημος. Εκδικούμενος τις καταδίκες ενός ζευγαριού αναρχικών, επιτέθηκε στο σπίτι ενός δικαστή κι ενός κυβερνητικού δικηγόρου, χωρίς να σκοτώσει κανέναν, προκαλώντας ωστόσο σημαντικές υλικές ζημιές.
Αφότου συνελήφθη κι οδηγήθηκε σε δίκη, καταδικάστηκε σε καταναγκαστική εργασία για τις πολιτικές του πράξεις, αλλά σε μία μεταγενέστερη δίκη καταδικάστηκε σε θάνατο για τις δολοφονίες που είχε διαπράξει. Ήταν στη δίκη αυτή που προσπάθησε να δώσει μια παθιασμένη και αμετανόητη ομιλία εξηγώντας τα αίτια των πράξεών του και της εξέγερσής του, αλλά διακόπηκε πριν προλάβει να το κάνει. Όταν η ποινή του ανακοινώθηκε, η μόνη του απάντηση ήταν: 'Ζήτω η αναρχία'!
Επιβίωσε στη λαϊκή μνήμη. Ένα τραγούδι γράφτηκε προς τιμήν του, που ονομάζεται 'La Ravachole', ενώ λέγεται ότι η λέξη 'ravacholiser' επινοήθηκε προκειμένου να περιγράψει την πράξη της βομβιστικής επίθεσης'.
Ο Ravachol ήταν από Ολλανδό πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Το πατρώνυμό του, Koeningstein, προδίδει πως ο πατέρας του ήταν εβραϊκής καταγωγής. Το πατρώνυμό του αποτελεί μία γερμανική κι εβραϊκή ασκεναζίμ παραλλαγή του 'Koenig' ή αγγλιστί 'King'. 'Koenig' αποτελεί μία παραλλαγή του Kohein που στα γερμανικά υποδηλώνει τον König (βασιλιάς) και τους Koheinim (ιερείς) που ήσαν η ανώτερη κάστα στο αρχαίο Ισραήλ. Ο Ravachole εκτελέστηκε στη γκιλοτίνα το 1859, αμετανόητος ως αναρχικός εγκληματίας. O 'πατέρας' της σύγχρονης εγκληματολογίας, ο επίσης εβραϊκής καταγωγής Ezechia Marco Lombroso (1835-1909) ήταν διευθυντής του ψυχιατρικού νοσοκομείου του Pesaro και στη συνέχεια καθηγητής κλινικής ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο του Τορίνο. Θεωρείται πατέρας της θεωρίας του 'εκ γενετής εγκληματία' ο οποίος αναγνωρίζεται με βάση μετρήσιμα κληρονομικά μορφολογικά σημάδια (φαρδιά αυτιά, χοντρά χείλη, 'μογγολοειδή μάτια', κ.α.), αυτός ο σοσιαλιστικών αντιλήψεων βασανιστής είναι ο συγγραφέας βιβλίων όπως: Μεγαλοφυία και Παραφροσύνη (1864)', 'Ο εγκληματίας άνθρωπος' (1887), 'Οι αναρχικοί' (1894) και 'Η εγκληματική γυναίκα και η πόρνη' (1895). Στο βιβλίο 'Οι Αναρχικοί' (εκδ. 'Ισνάφι', 2001) με πρόλογο της εξίσου Εβραίας δικηγόρου των αυτιστικών αναρχικών (κατηγορήστε μας για κοινωικό δαρβινισμό) Κούρτοβικ, αναφέρονται τα εξής πολύ διασκεδαστικά απ' τον Lombroso που όφειλε να ξεκινήσει απ' την μελέτη του δικού του κρανίου:
'Αυτό που εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά στη φυσιογνωμία του Ραβασόλ είναι η ασχήμια. Το πρόσωπό του παρουσιάζει μία ευκρινέστατη ασυμμετρία, διακρίνεται για την τεράστια στενοκροταφία, τα υπερβολικά οφρυικά τόξα, τη μύτη που κλίνει πολύ προς τα δεξιά, τα καμπυλωτά και τοποθετημένα σε διαφορετικό ύψος αυτιά, και τέλος την τεράστια τετραγωνισμένη κάτω γνάθο που προεξέχει, απαρτίζουν σε αυτό το κεφάλι τα τυπικά χαρακτηριστικά του εκ γενετής εγκληματία που έχω ήδη περιγράψει. Να προσθέσουμε και τη δυσκολία στην άρθρωσή του, που πολλοί φρενολόγοι τη θεωρούν ως σύνηθες σημάδι εκφυλισμού. Όσον αφορά την ψυχολογία του, αυτή ανταποκρίνεται σε όλα τα σημεία των ανατομικών του αλλοιώσεων: μαθητής του δημοτικού από τα εφτά μέχρι τα δεκαπέντε του χρόνια, τέλειωσε σχεδόν αναλφάβητος. Προσπάθησε να ασκήσει διάφορα επαγγέλματα αλλά αποδείχθηκε εντελώς ανίκανος. Την περίοδο αυτή τεμπέλιαζε, έκλεβε και έφτιαχνε πλαστά νομίσματα. Ξέθαψε ένα πτώμα για να του αφαιρέσει τα κοσμήματα και σκότωσε έναν γέρο ερημίτη ενενήντα χρονών για να του πάρει τα λεφτά. Την ίδια εποχή περίπου φημολογείται, χωρίς να έχει αποδειχθεί όμως, πως ήθελε να σκοτώσει τη μητέρα του και να βιάσει την αδελφή του. Η νοσηρή κληρονομικότητα δεν του έλειπε: ο παππούς του (ο Κένιγκστάιν) και ο προπάππος του είχαν καταδικαστεί για εμπρησμούς και ληστείες, και πέθαναν στο ικρίωμα' (σελ.45-46).
Στο ίδιο βιβλίο, στη σελίδα 40 διαβάζουμε τα εξής: 'Ένας νομικός, ο αξιότιμος δικηγόρος Σπινγκάρντι, που μου προμήθευσε πολύ υλικό για αυτή τη μελέτη, μου έλεγε: 'Εγώ δεν έχω δει ποτέ έναν αναρχικό που να μην ήταν σημαδεμένος, κουτσός ή καμπούρης, με πρόσωπο ασύμμετρο'. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες γνώσεις ανατομίας για να διαπιστώσει πως η συντριπτική πλειοψηφία των αναρχικών παρουσιάζει ανατομικές δυσανεξίες. Είναι δύσμορφοί και αποκρουστικοί και όχι ιπτάμενοι. Μην τους κατογορήτε άδικα, τους έχει αδικήσει η φύση. Υπάρχει μεγαλύτερη αδικία απ' αυτήν; Τύφλα να' χει η κοινωνική αδικία μπροστά σ' αυτήν.
Όσοι διατηρούν αμφιβολίες για το ποιόν των σύγχρονων αναρχικών που απαλλοτριώνουν άκριτα περιουσίες, προφασιζόμενοι πολιτικά κίνητρα, δεν κάνουν τίποτα άλλο απ' το να μεταμφιέζουν τις εγκληματικές τους πράξεις σε πολιτικά πάθη. Οι σπασμωδικές ενέργειές τους προδίδουν πως δεν υπολείπονται των προκατόχων τους της Παρισινής Κομμούνας. Οι αυθεντικοί επίγονοι των αθλίων του Παρισιού και του Λονδίνου, ουρλιάζουν, φτύνουν ή επιτίθενται ακόμα εναντίον των δικαστών, προδίδοντας τη βασιμότητα των συμπερασμάτων του Lombroso που αναφέρει: 'Το 1790 μπήκαν στην (φυλακή) Κονσιερζερί 490 κατηγορούμενοι και 1198 το 1791: τότε γεννήθηκε η κλοπή αλά αμερικέν. Οι κλέφτες όταν συλλαμβάνονταν, ούρλιαζαν 'Στον ευγενή', και αν καταδικάζονταν, κορόιδευαν τους δικαστές και οι καταδικασμένες αυνανίζονταν δημόσια' (σελ.49).
ΥΓ1: Ένας εκ γενετής εγκληματίας τι μπορεί άλλο να είναι όταν γίνεται αντικείμενο μελέτης από έναν Εβραίο σοσιαλιστή εγκληματολόγο και το βιβλίο του προλογίζεται από μία Εβραία δικηγόρο που υπερασπίζεται το δίκαιο του αδικημένου; Η απάντηση φαντάζει εύκολη. Εβραίος αναρχικός.
ΥΓ2: Ο Lombroso δίδαξε τις αρχές της εγκληματολογίας και ο Pat Morita (Mr.Myagi) το καράτε.
ΥΓ3: Ξύλο και καράτε στους αναρχικούς. Το δίκαιο του ισχυρού επί του αδυνάτου!
