Δεν αποτελεί αστικό μύθο ότι οι δολοφονίες αντιφρονούντων και η εξόντωση ομοφυλόφυλων -για 'ταξικούς' λόγους-έλαβαν χώρα και στη Σοβιετική Ένωση, οι ηγέτες της οποίας ευαγγελίζονταν τον επίγειο παράδεισο-που μόνο παράδεισος δεν ήταν-αλλά μία επίγεια κόλαση για εκατομμύρια (υπ)ανθρώπους-κατά την προλεταριακή οπτική-που έζησαν τη φρίκη του μπολσεβικισμού. Μετά το ξέσπασμα της εβραϊκής ανταρσίας που ονομάστηκε Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917, οπόταν οι Μπολσεβίκοι ανήλθαν στην εξουσία, πολλοί νόμοι που ίσχυαν έως τότε, καταργήθηκαν, μαζί με εκείνους που ποινικοποιούσαν την ομοφυλοφιλία. Τόσο ο Ποινικός Κώδικας του 1922 όσο εκείνος του 1926 δεν περιείχαν διατάξεις σχετικά με τους ομοφυλόφιλους. Οι νομοθέτες θεώρησαν πως η ομοφυλοφιλία ήταν ένα ταξικό φαινόμενο και θα εξαλειφόταν με το παλιό νομικό καθεστώς. Όμως, η ομοφυλοφιλία δεν εξαλείφθηκε και το 1934 (επί Στάλιν) η ομοφυλοφιλία ποινικοποιήθηκε εκ νέου. Επιβάλλονταν ποινές φυλάκισης που υπολογίζονταν σε 5-8 χρόνια, ανεξάρτητα από το αν αυτή η ιδιαιτερότητα οφείλονταν σε εθελούσια υποταγή του υποκειμένου στη γενετήσια ορμή του ή εξωθούνταν σε αυτήν κατόπιν βιασμού. Στις 2 Φεβρουαρίου του 1940, ο Nikolai Yezhov, ο τότε επικεφαλής της NKVD, της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας μεταξύ 1936-1938, καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή ήταν ομοφυλόφιλος και σοδομιστής. Πυροβολήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες την επόμενη νύχτα. Ο Στάλιν προχώρησε σε μαζικές εκκαθαρίσεις των ομοφυλόφιλων στη Σοβιετική Ένωση, ωστόσο οι αριστεροί των ημερών μας δεν τολμούν καν να αναφερθούν στα εγκλήματα του ιδεολογικού πατερούλη τους. Ως κυνικοί απατεώνες που είναι ,δεν τολμούν να κοινοποιήσουν τις πραγματικές προθέσεις τους στα υποψήφια θύματά τους που παραδόξως λόγω φυσικής δυσανεξίας τους βλέπουν ως λυτρωτές τους από τους φασίστες της άλλης όχθης. Ως σήμερα θεωρείται σχεδόν αδύνατο να υπολογιστεί πόσοι υπήρξαν θύματα της σταλινικής κάθαρσης μεταξύ 1938-1944. Οι ομοφυλόφιλοι εκτελούνταν ως ταξικοί εχθροί του λαού. Το ταξικό μίσος βλέπετε λειτουργεί ως καθαρτήριο.
Στη διάρκεια της εκτέλεσης οι μελλοθάνατοι υποχρεώνονταν να φορέσουν γυναικεία εσώρουχα, ώστε να προβάλουν την αντι-φύση τους. Ήταν μία ειδεχθής μέθοδος εξευτελισμού που απέχει από τις ψευτοανθρωπιστικές οιμωγές των αριστερών. Κατόπιν της εκτέλεσής του, ο Yezhov μετετράπη σε 'persona non grata', ώστε το καθεστώς να επιδείξει σε όλους, 'αναμάρτητους και αμαρτωλούς', τι μπορεί να πάθει οιοσδήποτε παραβαίνει τους κανόνες της Σοβιετικής Ένωσης, ανεξάρτητα από το αν είχε κάποτε οιοδήποτε κύρος σ' αυτήν και της θέσης που κατείχε. Ο Yezhov κατέστη ο εκλειπών κομισάριος στα μάτια του λαού του. Επί του συνόλου οι ταξικοί εχθροί εκτελούνταν, πισθάγκωνα δεμένοι όντες και γονατιστοί, τους οποίους κατόπιν πετούσαν σε ανοικτούς λάκκους. Έως σήμερα οι μπολσεβίκοι επιμένουν στην ίδια τακτική. Έχουν μία εμμονή να στοχεύουν και να πυροβολούν τους ταξικούς εχθρούς τους στο κεφάλι. Εκτελέσεις Φουντούλη-Καπελώνη, Σωκράτη Γκιόλια. Ας μην αναζητούν τους 'αδίστακτους' με μανδύα ιδεολογίας στα πρόσωπα όσων παρουσιάζουν ως τους 'μανιακούς πιστολέρο' που τηλεμεταφέρουν από το 'Fear and Loathing in Las Vegas' κάθε φορά που εξετάζουν αν 'συνδέονται με τη μυστηριώδη Σέχτα'.
Αυτοί που πυροβολούν δεν είναι αυτοί που πυροβολούν, αλλά αυτοί που τους υποδεικνύουν. Αυτοί τους σημαδεύουν. Το έγκλημα έχει πάντοτε ηθικούς αυτουργούς. Στην Ελλάδα, κατά ένα παράδοξο λόγο, οι εγκληματίες έχουν αλεργία στην ηθική αυτουργία. Τουτέστιν, κάθε φορά πρέπει κάποιος εξαθλιωμένος εξαρτημένος από ουσίες ή με αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα να είναι πίσω από ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα, που αν και ποινικό βαφτίζεται πολιτικό, μα ποτέ όχι κάποιος 'έχων σώας τας φρένας'. Είναι η παράλογη φύση του μπολσεβίκου εγκληματία. Να δρα εργολαβικά στο έγκλημα. Ποτέ ο ίδιος ως θύτης που παίρνει το βάρος και την αμαρτία πάνω του, αλλά επωφελούμενος από κάποιον αφελή μεσάζοντα που προσπορίζεται κάποιο ελάχιστο κέρδος σε σχέση με τον ηθικό αυτουργό που τη βγάζει καθαρή. Εξάλλου, οι μικροί πάντοτε είναι αυτοί που τρώγονται πρώτοι. Όσοι βρίσκονται στην επιφάνεια της θάλασσας, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Τα μεγάλα ψάρια ζουν στα σκοτεινά νερά. Ο ηθικός αυτουργός σχεδόν σπανίως τίθεται ενώπιον των ευθυνών του και πάντοτε την πληρώνει ο αφελής που ενέδωσε στο δέλεαρ. Αλλά αυτό συμβαίνει από αρχαιοτάτων ετών και από μία συγκεκριμένη φάρα. Αυτή η φάρα διακατέχεται από έναν σπάνιο φόβο που την κάνει να αποτινάσσει την όποια ευθύνη από πάνω της. Φόβος Θεού ή κάτι άλλο;
Ο ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ!
