Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ (Μέρος 2ο)

Ο  Δρ. Γιόζεφ Γκέμπελς ερωτηθείς για την ταυτότητα των υπαίτιων της 'Νύχτας των Κρυστάλλων' απεφάνθη πως αυτό ήταν έργο μιας μυστικής εταιρείας-συνωμοσίας που είχε υποκινήσει τους επιτιθέμενους και ότι δεν επρόκειτο για ένα απλό ξέσπασμα λαϊκής οργής. Κάντε τους ανάλογους συσχετισμούς με την ημετέρα περίπτωση του Γρηγορόπουλου, τον άμεσο πανελλαδικό συντονισμό των κουκουλοφόρων, ενώ το γεγονός δεν είχε ανακοινωθεί καλά-καλά στα δελτία των ειδήσεων. Από πλευράς μας κρίνουμε πως οι Εβραίοι ήταν οι υποκινητές της 'Νύχτας των Κρυστάλλων' και αδιαμφισβήτητα επωφελήθηκαν μέσω του 'False Flag' που οι ίδιοι δημιούργησαν, οπόταν 'πληβείοι' αντισημίτες προέβησαν σε ένα άτακτο και τραβηγμένο απ' τα μαλλιά pogrom.



Με την επιχείρηση 'Νύχτα των Κρυστάλλων' πέτυχαν έναν διττό σκοπό, επ' ωφελεία τους. Πρώτα την ενοχοποίηση του Εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος, έπειτα την εμφάνισή τους ως θύματα της αντισημιτικής οργής, αλλά και την πρόκληση διχόνοιας στις τάξεις του NSDAP, καθώς οι ευθύνες επιρρίπτονταν προς πάσα κατεύθυνση, καθώς η υπόνοια της ύπαρξης κάποιας συνωμοσίας στο εσωτερικό του ήταν έκδηλη. Ο Αδόλφος Χίτλερ που δυσαρεστήθηκε απ' αυτή την εξέλιξη, θεώρησε αρχικά ότι υπαίτιος ήταν ο Δρ. Γιόζεφ Γκαίμπελς. Κατηγορήθηκαν μεμονωμένα μέλη των ταγμάτων εφόδου (SA), ενώ ο Αδόλφος Χίτλερ εξέδωσε οδηγία σύμφωνα με την οποία θα διώκονταν για πρώτη φορά απ' το Ανώτατο Δικαστήριο του Κόμματος, το οποίο ασχολείται με ζητήματα που άπτονται της πειθαρχίας μέσα στην οργάνωση του NSDAP. Η βαρύτερη τιμωρία ήταν η εκδίωξή τους απ' το κόμμα. Αυτό θα απήλλασε το NSDAP από οιαδήποτε κατηγορία περί 'εγκληματικής οργανώσεως' και 'υποκίνηση σε πράξεις βίας υπό την καθοδήγηση του Ενός αδιαμφισβήτητου Αρχηγού' του. Κάντε τον ανάλογο συσχετισμό με την φαιδρή υπόθεση ποινικοποίησης της Χρυσής Αυγής, το 'Führerprinzip' που αποδόθηκε στον Αρχηγό της.




Στις 8 Νοεμβρίου του 1938, μια ημέρα πριν το ξέσπασμα του pogrom, άγνωστα άτομα εθεάθησαν στην περιοχή του Έσσεν στο κέντρο της κοιλάδας του Ρουρ της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας στα γαλλο-γερμανικά σύνορα, καθώς και σε άλλες μικρές πόλεις της γερμανικής επικράτειας. Παρά το άγνωστο της ταυτότητάς τους, εκείνοι συνάντησαν αιφνιδιαστικά τους κατά τόπους επικεφαλής εκπροσώπους του NSDAP και τους απηύθυναν ερωτήματα σχετικά με το τι προτίθεντο να πράξουν, υπό μορφή αντιποίνων, εναντίον των Εβραίων. Οι άγνωστοι βρέθηκαν μπροστά σε ένα κομματικό τείχος πειθαρχίας και άγνοιας συνάμα. Οι εκπρόσωποι του NSDAP δεν γνώριζαν οτιδήποτε για επικείμενα επεισόδια. Οι άγνωστοι δεν ικανοποιήθηκαν απ' τις απαντήσεις τους και εξαφανίστηκαν. Οι αρχές έλαβαν γνώση του συμβάντος, ωστόσο δεν προέβησαν σε περεταίρω έρευνα. Την επόμενη ημέρα, την 9η Νοεμβρίου, οι άγνωστοι έκαναν την εμφάνισή τους ντυμένοι στην ενδυμασία των SS, ενώ αυτή τη φορά απευθύνθηκαν στον Συνταγματάρχη των SA (Standartenführer) διατάζοντάς τον να καταστρέψει την πλησιέστερη Συναγωγή. O Συνταγματάρχης γνωρίζοντας την διάκριση στη ιεραρχία μεταξύ SS και SA, απέρριψε ευθέως το αίτημα ενημερώνοντας παράλληλα και τους ανωτέρους του.




Τα αξιοσημείωτα γεγονότα είχαν ξεκινήσει προτού δολοφονηθεί ο Rath. Το γεγονός ανακοινώθηκε τις απογευματινές ώρες της 8ης Νοεμβρίου. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα πως η δολοφονία του Rath δεν αποτέλεσε την αιτία της 'Νύχτας των Κρυστάλλων', καθώς ο Rath βρισκόταν εν ζωή όταν τα επεισόδια είχαν ήδη ξεσπάσει. Οι επιτιθέμενοι, σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες και τις σχετικές περιγραφές, έδρασαν μεθοδικά και οργανωμένα, κάτι το οποίο μαρτυρά προμελετημένο σχέδιο και όχι κάποιο παρορμητικό ξέσπασμα οργής. Ένα άλλο στοιχείο που φανερώνει την ύπαρξη κάποιου μυστικού σχεδίου εκπονηθέντος από οργανωμένο πυρήνα στασιαστών πίσω απ' τα επεισόδια, ήταν ότι την βραδιά των θερμών επεισοδίων οι κατά τόπους επικεφαλής του NSDAP ενώ βρίσκονταν στις οικείες τους, δέχτηκαν ένα ύποπτο τηλεφώνημα από κάποιον που υποστήριξε πως τους καλούσε απ' το Γραφείο Προπαγάνδας του NSDAP (Gaupropagandaleitung) και τους ζητούσε να ενημερωθεί σχετικά με όσα συνέβαιναν στις πόλεις τους. Οι περισσότεροι δίχως να έχουν την παραμικρή ιδέα σχετικά με το τι είχε συμβεί, είτε αγνόησαν το τηλεφώνημα λέγοντας 'Όλα καλά, όλα κυλούν ήσυχα', είτε προσπάθησαν να καλέσουν στο Γραφείο Προπαγάνδας για να επιβεβαιώσουν την διαδικασία. Άδικα όμως, καθώς δεν είχε πραγματοποιηθεί καμία τέτοια κλήση απ' το Γραφείο Προπαγάνδας, αλλά και καμία εντολή δεν δόθηκε, όπως αργότερα διαπιστώθηκε. Η ανακριτική διαδικασία στο Ανώτατο Δικαστήριο του Κόμματος απέδειξε πως οι εκπρόσωποι του Κόμματος δεν είχαν οιαδήποτε απάντηση όσον αφορά το τι έπρεπε να πράξουν. Συνεπώς, αυτό δηλώνει πως εφόσον δεν είχαν λάβει σαφή εντολή, δεν προέβησαν αυτόκλητα σε ενέργειες κάθε είδους. Αρχικώς τα επεισόδια ξεκίνησαν από τις μικρότερες πόλεις και επεκτάθηκαν στη συνέχεια στις μεγάλες, φανερώνει την ύπαρξη κεντρικής οργάνωσης με γνώσεις ανταρτοπολέμου.




Το 1925 μεταξύ 8ης-9ης Νοεμβρίου έλαβε χώρα το 'Πραξικόπημα της Μπυραρίας', του οποίου ηγήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ μετά του Στρατηγού του Α' Π.Π Erich von Ludendorff και άλλων δύο στελεχών της Κυβέρνησης της Βαυαρίας. Η εξέγερση καταπνίγηκε, ενώ 16 σύντροφοι Εθνικοσοσιαλιστές σκοτώθηκαν κάτω απ' το θρυλικό Feldherrnhalle στο κέντρο του Μονάχου. Από την ανάληψη της Αρχής απ΄τον Αδόλφο Χίτλερ και έπειτα, η 9η Νοεμβρίου αποτελεί μια ημέρα τιμής και μνήμης με ξεχωριστές επίσημες εκδηλώσεις λαμπρότητας που διοργανώνονταν απ' το NSDAP. O Αδόλφος Χίτλερ υπό την παρουσία των Gauleiter του τιμούσαν τους νεκρούς της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδέας. Η ημερομηνία της 'Νύχτας των Κρυστάλλων' προδίδει άρτια οργανωμένο σχέδιο με σημειολογία και σαφή συμβολισμό. Οι επιτιθέμενοι και οι υποκινητές τους γνώριζαν καλά πως την ημέρα εκείνη τα στελέχη του NSDAP και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ βρίσκονταν σε περισυλλογή στα ιδιαίτερά τους προς ανάμνηση του τραγικού γεγονότος που σημάδεψε ανεξήτιλα το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Η εκτελεστική εξουσία την ημέρα εκείνη βρισκόταν στα χέρια 'άπειρων' και χαμηλόβαθμων αξιωματούχων κόμματος.



Όταν πια τα γεγονότα είχαν πάρει το δρόμο τους, ο Δρ. Γιόζεφ Γκαίμπελς προέβη στις απαραίτητες ανακοινώσεις, τονίζονας πως ο καιρός της ατιμωρησίας των Εβραίων για τα εγκλήματά τους κατά των Γερμανών είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η μεφιστοφελική αυτή του φράση προδίδει πως κάθε άλλο παρά δυσαρεστημένος, παρά ταύτα, ήταν απ' την εξέλιξη των γεγονότων. Ο Viktor Lutze που διαδέχτηκε τον Ernst Röhm, έλαβε την εντολή απ' τον από άποψη βαθμού Δρ. Γιόζεφ Γκαίμπελς να ειδοποιήσει τηλεφωνικά τους κατά τόπους Gauleiter του Κόμματος. Οι εξουσίες του Gauleiter της περιφέρειας Βερολίνο δεν του το επέτρεπαν, αν και ήταν Υπουργός Προπαγάνδας, να έχει επιβολή πάνω στους ομότιτλούς του, πάνω στα SS και τα SA. Ο Heinrich Himmler διέταξε άμεσα τον Reinhard Heydrich να προστατεύσει τις ιδιοκτησίες των Εβραίων που είχαν υποστεί τις όποιες μικρές ζημιές είχαν παρά ταύτα υποστεί. Στις δίκες που ακολούθησαν για την διαλεύκανση της υπόθεσης στο Ανώτατο Δικαστήριο του Κόμματος, ο επικεφαλής της 50ης Ταξιαρχίας των SA Karl Lucke υποστήριξε πως δέχτηκε τηλεγραφική εντολή από Διοικητή των SS Gruppenführer, ώστε να καταστραφούν άμεσα οι Συναγωγές και τα καταστήματα των Εβραίων.



Στην μεταγενέστερη 'Δίκη της Νυρεμβέργης', μεταξύ των στοιχείων που εκτέθηκαν εναντίον του NSDAP για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλήφθηκαν οι καταθέσεις επικεφαλής των SA που είχαν  υποστηρίξει πως δέχτηκαν επίσημη εντολή να προβούν στις προαναφερθείσες ενέργειες. Ενόσω ο Victor Luze βρισκόταν στο Μόναχο μαζί με τους Gauleiter, διέταξε τον Herbert Fust, Gauleiter της περιφέρειας Μάνχαϊμ να διαβιβάσει την εντολή να σταματήσουν τα εν εξελίξει επεισόδια. Ο Fust δεν διαβίβασε απ' ότι γνωρίζουμε σήμερα την εντολή και φέρεται να έκανε το εντελώς αντίθετο. Η ιεραρχική διαδικασία επέβαλε να ενημερωθεί αμέσως ο πλησιέστερος Lucke, ο οποίος ήταν ο Gauleiter  της περιφέρειας Ντάρμστατ. Αντ' αυτού κάλεσε τον Συνταγματάρχη Fritsch. Επικράτησε σύγχυση όσον αφορά την διαβίβαση και την εκτέλεση των εντολών. Οι ώρες περνούσαν και οι ταραχές μαίνονταν, δίχως στα κλιμάκια της ανώτατης ιεραρχίας να έχουν ξεκάθαρη εικόνα της διαμορφωθείσας κατάστασης ή να προβούν στις δέουσες ενέργειες, ως όφειλαν να πράξουν. Μέχρι σήμερα, το τηλεφώνημα που άλλαξε τον ρου της ημέρας εκείνης και δη της ιστορίας ολόκληρης δεν έχει αποσαφηνιστεί. Ο άνδρας που είχε υπηρεσία εκείνη την ημέρα φέρεται να έλαβε μια εντολή μέσω τηλέτυπου και την διαβίβασε στους άγνωστους μεταμφιεσμένους άνδρες των SS που εμφανίστηκαν στο γραφείο των SA δίχως να έχουν εξουσία και λόγο ύπαρξης εκεί. Αν η εκδοχή αυτή είναι πλησίον της πραγματικότητας, τότε είναι βέβαιο πως κάποιοι παρακολουθούσαν τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και εκμεταλλεύτηκαν την συγκυρία στον χρόνο που είχαν προκειμένου να διαβιβαστεί η εντολή. Καιροφυλακτούσαν και εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την ευκαιρία που τους δόθηκε, ώστε να προκαλέσουν ό,τι προκάλεσαν. Κάντε και πάλι παραλληλισμούς με ανάλογες υποθέσεις στο σήμερα, όσον αφορά τις τηλεφωνικές υποκλοπές και ποιοί κρύβονται πίσω απ' αυτές, αν όχι οι ίδιοι οι Εβραίοι όπως πολλάκις έχει αποδειχτεί. Είναι πολύ γνωστό ότι γίνονται συστηματικά παρακολουθήσεις συνδιαλέξεων όλων των πολιτικών αρχηγών και όχι μόνο μιας χώρας, αλλά και τι κρύβεται πίσω απ' τους 'υπεράνω πάσης υποψίας' τρομοκράτες οι οποίοι κάνουν την εμφάνισή τους όποτε είναι επιτακτική ανάγκη ως προς την διατήρηση της εξουσίας, δρώντες βάσει πληροφοριών που προϋποθέτουν πολύ υψηλές προσβάσεις σε κρατικές υπηρεσίες.



Η δράση των συνωμοτών είναι κοινή ανά τους αιώνες και η τακτική αυτή είναι ίδιον των Εβραίων. Δη της Mossad. Αυτά όσον αφορά τις 'Νύχτες του Αλέξη', την καταστροφή των περιουσιών των Ελλήνων πολιτών και τις ομιχλώδεις τηλεφωνικές κλήσεις στο κέντρο των αστυνομικών επιχειρήσεων να προστρέξουν σε κάποιο σημείο που γίνονταν επεισόδια στην πύρινη φωλιά των Εξαρχείων. Ο Δρ. Γιόζεφ Γκαίμπελς από ραδιοφώνου κάλεσε τους Γερμανούς πολίτες να απομονώσουν τους ταραξίες και τόνισε πως το Εβραϊκό ζήτημα δεν λύνεται παρά μονάχα με νομικά μέσα. Ο Hermann Göring που ήταν Υπουργός Οικονομίας του Ράιχ δήλωσε πως δεν μπορεί να γίνει αντικατάσταση των προσόψεων των πληγέντων καταστημάτων, για τον λόγο ότι αυτές δεν κατασκευάζονται στην Γερμανία, καθώς θα έπρεπε να γίνει παραγγελία και εισαγωγή τους απ' το Βέλγιο και το κόστος θα ανερχόταν κατά πολύ. Αυτό από μόνο του καθιστούσε προτιμότερο να αποζημιωθούν χρηματικά οι Εβραίοι. Ποιός άλλος όμως θα μπορούσε να γνωρίζει εκ των προτέρων κάτι τέτοιο, αν όχι οι ίδιοι οι Εβραίοι; Ο Göring υποστήριξε πως το κόστος όφειλαν να πληρώσουν οι Εβραίοι της Γερμανίας, κόστος που ανερχόταν σε 1 δισεκατομμύριο γερμανικά μάρκα. Δεν μπορούσε να υποστηρίξει την άρνησή του διαφορετικά, παρεκτός ότι οι Εβραίοι είχαν προκαλέσει ζημία στην Γερμανία το 1933 μέσω του μποϋκοτάζ των γερμανικών προϊόντων. Βάσει αυτής της λογικής, οι ομόθρησκοί τους όφειλαν να τους συμπαρασταθούν. Στην συγκέντρωση του εν λόγω ποσού όφειλαν να συμβάλουν οι Εβραίοι, τα περιουσιακά στοιχεία των οποίων υπερέβαιναν τα 5.000 μάρκα, καθώς το ποσό αυτό θεωρούταν ένας μικρός πλούτος εκείνη την εποχή. Πολλοί υποστηρίζουν πως η 'Νύχτα των Κρυστάλλων' αποτέλεσε την απαρχή της 'Τελικής Λύσης του Εβραϊκού Προβλήματος'.


Με τη σειρά μας κρίνουμε πως οι περίφημες 'Νύχτες του Αλέξη' αποτέλεσαν την απαρχή της 'Τελικής Λύσης του Ελληνικού Προβλήματος' με την συνακόλουθη οικονομική κατηφόρα για την ελληνική κοινωνία. Την εποχή εκείνη συστάθηκε με πρωτοβουλία του ίδιου του Göring, υπό την εποπτεία του ισχυρού Heydrich το πρόγραμμα μετανάστευσης των Εβραίων προς την Παλαιστίνη, ενώ οι υπόλοιπες χώρες έδειχναν απροθυμία ώστε να τους υποδεχτούν, να τους εντάξουν στο δυναμικό τους. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών που υπογράφτηκε το 1919, η βρετανική αυτοκρατορία έφτασε στη μεγαλύτερη έκταση της με τη προσθήκη 1.800.000 τετραγωνικών μιλίων και 13 εκατομμυρίων νέων κατοίκων. Η Βρετανία έχοντας αποκτήσει τον έλεγχο της Παλαιστίνης, της Υπεριορδανίας, του Ιράκ, μέρος του Καμερούν, του Τόγκο και την Τανγκανίκα έπαιζε καταλυτικό ρόλο στις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις. Οι Βρετανοί από θέση πια γεωπολιτικής-αποικιοκρατικής ισχύος, όριζαν ελάχιστη καταβολή για οιονδήποτε επιθυμούσε να μεταναστεύσει στην περιοχή το ποσό των 1.000 λιρών. Το 1938 ιδρύθηκε μια Διακυβερνητική Επιτροπή για ζητήματα Μετανάστευσης απ' τον Αμερικανό George Rublee. Ο Rublee συνήψε συμφωνία με την γερμανική κυβέρνηση. Ο πατέρας ενός μελλοντικού Αμερικανού προέδρου και ο πατέρας ενός μελλοντικού Γερμανού Προέδρου ήσαν αυτοί που τορπίλισαν την εν λόγω συμφωνία: ο Josäph Kennedy, ο Πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στη Βρετανία και ο Ernst von Weizsaecker, Υφυπουργός του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών και πατέρας του σημερινού προέδρου της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Οι Εβραίοι δυσφορούσαν απ' τις κτήσεις των Βρετανών στην Παλαιστίνη. Ελάχιστοι ήταν στην πραγματικότητα οι Εβραίοι που κατέφυγαν σ' αυτήν προκειμένου να εργασθούν. Οι Βρετανοί αναγκάστηκαν να διχοτομήσουν την περιοχή, ώστε ν' αποφευχθούν συγκρούσεις απ' την επαφή Εβραίων και Αράβων. Οι Άραβες αντέδρασαν στο σχέδιο των Βρετανών και απάντησαν με την 'Αραβική Άνοιξη' που ξέσπασε τον Μάρτιο του 1938. Οι Βρετανοί απέστειλαν στην περιοχή ως Ύπατο Αρμοστή για την διευθέτηση του όλου ζητήματος τον Sir Harold MacMichaels. Εκείνος προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα, υποσχέθηκε πως θα πιέσει την βρετανική κυβέρνηση να εμποδίσει την εβραϊκή μετανάστευση στην περιοχή, τον εποικισμό της Παλαιστίνης. Τον Οκτώβριο του ιδίου έτους, ο MacMichaels επέστρεψε στο Λονδίνο προκειμένου να συζητήσει την πορεία των διαπραγματεύσεων. Η ημερομηνία της λήψης της τελικής απόφασης συνέπεσε την 8η Νοεμβρίου, ανήμερα δηλαδή της 'Νύχτας των Κρυστάλλων'. Να σημειωθεί πως ο  Ernst vom Rath, γραμματέας της γερμανικής πρεσβείας στο Παρίσι είχε δολοφονηθεί, υπό ομιχλώδεις συνθήκες μια ημέρα πριν παρθεί η τελική απόφαση, στις 7 Νοεμβρίου του 1938.



Απ' το 1955 και έπειτα, το 'Κυπριακό Πρόβλημα' γίνεται μείζονος σημασίας για τους Εβραίους, τους Τούρκους και τους Βρετανούς που εποφθαλμιούσαν να μπάσουν το πόδι τους στο αβύθιστο κυπριακό αεροπλανοφόρο. Ο τουρκικός Τύπος διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην διαμόρφωση ενός εχθρικού κλίματος, όπου η ελληνική κοινότητα ταυτίστηκε με τον 'εσωτερικό εχθρό' της γείτονος. Οι πέντε μεγάλοι δρόμοι που οδηγούσαν στην πλατεία Ταξίμ γέμισαν ξαφνικά από ένα μαινόμενο όχλο, οπλισμένο με τσεκούρια, φτυάρια, ρόπαλα, σκεπάρνια, σφυριά και σιδερένιους λοστούς που φώναζαν: 'Kahrolsun giavoular! (Ανάθεμα στους γκιαούρηδες!) και 'Yikin, Kirin, giavourdur!' (Σπάστε, γκρεμίστε, είναι γκιαούρηδες!). Οι ταραχές που συγκλόνισαν τον Ελληνισμό, ονομάστηκαν ''Σεπτεμβριανά' και έλαβαν χώρα μεταξύ 6ης-7ης Σεπτεμβρίου του 1955, οπόταν οι  Τούρκοι παρακρατικοί, οργανωμένοι απ' το βαθύ κράτος και την τουρκική κυβέρνηση, προκάλεσαν βίαια επεισόδια κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης λεηλατώντας και πυρπολώντας τα ελληνικά καταστήματα, τα σπίτια, τα σχολεία και τις χριστιανικές εκκλησίες. Την αφορμή για την εκκίνηση του pogrom έδωσε μια βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, που αποδείχτηκε στη συνέχεια ότι ήταν εξαρχής σκηνοθετημένη απ' την ϊδια την τουρκική κυβέρνηση. Το ιστορικό πλαίσιο καθοριζόταν εκείνη την εποχή από την κυπριακή κρίση, τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου ενάντια στη Βρετανική Αυτοκρατορία.


Οι Εβραίοι, οι Τούρκοι και οι Βρετανοί δεν είχαν σκοπό να επιτρέψουν στους Έλληνες να σηκώσουν κεφάλι. Μέσω του τουρκικού Τύπου ζητήτο απ' το Πατριαρχείο της Πόλης να περιορίσει τις πολιτικές δραστηριότητες του πράκτορα των Βρετανών Μακαρίου και να τιμωρήσει τους ιεράρχες που είχαν αναμειχθεί στο Κυπριακό, ενώ εμφανίζονται και καταγγελίες κατά του Πατριαρχείου, το οποίο δήθεν χρηματοδοτούσε την θρυλική ΕΟΚΑ, ενώ ζητήθηκε η απομάκρυνσή του απ' την επικράτεια της Τουρκίας. Την ίδια περίοδο εμφανίστηκαν άρθρα που σύγκριναν την κατάσταση των αντίστοιχων τουρκόφωνων πληθυσμών της Δυτικής Θράκης και της Κωνσταντινούπολης και κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι οι Τούρκοι/Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης καταπιέζονταν συστηματικά και οι Έλληνες της Πόλης ευημερούσαν επωφελούμενοι τάχα απ' αυτό. Το καλοκαίρι του 1955, όσο πλησίαζε η Τριμερής συνδιάσκεψη στο Λονδίνο, ο τουρκικός Τύπος, οι φοιτητικές και άλλες πολιτικές οργανώσεις κλιμάκωναν την επίθεσή τους κατά του ελληνικού στοιχείου. Καθοριστικό ρόλο σ' αυτή την καμπάνια μίοσους και παραπληροφόρησης διαδραμάτισε η φήμη ότι οι Ελληνοκύπριοι σχεδίαζαν τη σφαγή των Τουρκοκυπρίων στις 28 Αυγούστου του 1955. Στις 29 Αυγούστου ξεκινάει η Τριμερής συνδιάσκεψη στο Λονδίνο, γεγονός που εντείνει την περιρρέουσα νευρικότητα. Παρά την παρουσίαση από τις Αρχές των γεγονότων ως 'απρόβλεπτων' επεισοδίων, τελικά στις αρχές Σεπτεμβρίου είχε ήδη δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό κλίμα.


Στις 6 Σεπτεμβρίου η εφημερίδα İstanbul Ekspres γνωστοποίησε την επίθεση κατά τις απογευματινές ώρες στο σπίτι που είχε γεννηθεί ο Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη. Αργά το ίδιο απόγευμα ξεκίνησε μια διαδήλωση στην πλατεία Ταξίμ, η οποία σε λίγο εξελίχθηκε σε λεηλασία των καταστημάτων των μη μουσουλμάνων στην οδό Ιστικλάλ Ομάδες διαδηλωτών επιτέθηκαν σε καταστήματα, κατοικίες, εκκλησίες, σχολεία και νεκροταφεία σχεδόν σε όλες τις περιοχές της Κωνσταντινούπολης όπου υπήρχαν κοινότητες Ελλήνων. Υπολογίζεται ότι στα επεισόδια συμμετείχαν περίπου 100.000 άνθρωποι. Oι βιαιοπραγίες εκδηλώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα και οργανωμένα, κάτι που δηλώνει ότι υπήρχε προσχεδιασμένη στρατηγική. Υπάρχουν ενδείξεις ότι την εκτέλεση των λεηλασιών διηύθυναν άτομα-καθοδηγητές, οι οποίοι ήταν εφοδιασμένοι με καταλόγους των στόχων. Υπάρχουν επίσης πολλές μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι είχαν μεταφερθεί αρκετοί διαδηλωτές από τα προάστια της Πόλης, αλλά και από την επαρχία. Η τότε κυβέρνηση Μεντερές απέδωσε τα γεγονότα σε κομουνιστική σκευωρία. Στις 7 Σεπτεμβρίου η αστυνομία συνέλαβε 48 άτομα ήδη γνωστά στις αρχές ως κομμουνιστές, ώστε να πετάξει κάθε ευθύνη από πάνω της και παράλληλα να αποδώσει αλλού την ευθύνη των γεγονότων. Η θεωρία της κομμουνιστικής συνωμοσίας είναι κοινότοπη απ' την εποχή του Ψυχρού Πολέμου., ως εκ τούτου ελάχιστα πειστική, ακόμα και στους ξένους παρατηρητές. Τα γεγονότα είχαν καθαρά εθνικιστικό χαρακτήρα και η εμπλοκή του αντικομμουνιστικού εθνικόφρονος χώρου σ' αυτά ήταν πέρα για πέρα οφθαλμοφανής. Στην προσπάθεια ερμηνείας των θλιβερών γεγονότων επικράτησαν αντιλήψεις που απέδιδαν καθοριστικό ρόλο σε παράγοντες όπως η ψυχοσύνθεση του τουρκικού λαού. Υιοθετώντας μια ουσιοκρατική ή και οριενταλιστική οπτική τα Σεπτεμβριανά αποδίδονται, από σύγχρονες με τα γεγονότα μαρτυρίες, αλλά και από ένα τμήμα της σύγχρονης ιστοριογραφίας, στην εσωτερίκευση του ισλάμ στην τουρκική εθνική ταυτότητα, στο αδιαμφισβήτητο πολιτισμικό χάσμα μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων.



Ενα χρόνο πριν απ' τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955, έφτασε στο υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας σταλθέν απ' το αγγλικό προξενείο της Αθήνας τηλεγράφημα, το οποίο ανέφερε: 'Οι σχέσεις Τουρκίας και Ελλάδας είναι άριστες. Εάν όμως γίνει κάτι στην οικία του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, θαυμάσια μπορεί να γίνουν όλα άνω κάτω'. Οι συνέπειες του porgrom της Πόλης ήταν αποκαρδιωτικές. Το οικονομικό κόστος των ζημιών ανήλθε σε 150 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, ενώ η ελληνική κυβέρνηση τις υπολόγισε σε 500.000.000 δολάρια. Η οικονομική αιμορραγία και ο φόβος κυριάρχησαν και ανάγκασαν χιλιάδες Ελληνες ομογενείς να μεταναστεύσουν στην μητέρα Ελλάδα. Πολλοί Ελληνες εκδιώχθηκαν από τις δουλειές τους. Όσον αφορά την καταβολή αποζημιώσεων, στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν ξεπέρασε το 20% των απαιτήσεών τους, με το δεδομένο ότι τα περιουσιακά τους στοιχεία είχαν υποτιμηθεί δραματικά. Τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε ότι η ειδική υπηρεσία πολέμου του Αρχηγείου του Γενικού Επιτελείου του Στρατού της Τουρκίας έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στην προετοιμασία της νύχτας τρόμου τον Σεπτέμβριο του 1955 κατά της ελληνικής κοινότητας της Πόλης. Ήταν Νοέμβριος του 2012 οπόταν ανακοινώθηκε η ογκώδης έκθεση της Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας (2.000 σελίδες), που συντάχθηκε από Ειδική Επιτροπή Ερευνας για τα στρατιωτικά κινήματα της τελευταίας πεντηκονταετίας. Στην έκθεση υπάρχει αναφορά στα Σεπτεμβριανά, με το χαρακτηρισμό ότι αποτέλεσαν το πρώτο βήμα στη δράση, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, των ισχυρών παρακρατικών μηχανισμών της Τουρκίας. Ειδικά στην περίπτωση του Oktay Engin, του αυτουργού της τοποθέτησης της βόμβας στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, στη σελ. 145 του Α' Τόμου της Εκθεσης αναφέρεται όλη η μετέπειτα σταδιοδρομία του ως κυρίου στελέχους των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, επιφορτισμένου μάλιστα μετά το 1961 με την παρακολούθηση των Ελλήνων της Πόλης. Το 1956 η τότε ελληνική κυβέρνηση ενέδωσε στις πιέσεις της τουρκικής και απελευθέρωσε τον Oktay Engin, με αποτελέσματα να διαφύγει στην Τουρκία.



Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Μιχάλης Παπακωνσταντίνου το 1993 πραγματοποίησε επίσκεψη στον προαναφερθέντα, όταν εκείνος ήταν πια νομάρχης Νεβσεχίρ (Νεάπολη της Καππαδοκίας). Η τουρική πλευρά επιχείρησε να υποτιμήσει τα γεγονότα. Να υποτιμήσει ότι δολοφονήθηκαν 16 Έλληνες και τραυματίστηκαν άλλοι 32, ότι βιάστηκαν 12 Ελληνίδες και τον βιασμό αδιευκρίνιστου αριθμού ανδρών που εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή. Την καταστροφή 4.348 εμπορικών καταστημάτων, 110 ξενοδοχείων, 27 φαρμακείων, 23 σχολείων, 21 εργοστασίων, 73 χριστιανικών εκκλησιών, 1.000 περίπου κατοικιών, όλα τους ελληνικής ιδιοκτησίας. Η συνταγή είναι η ίδια. Οι γεωστρατηγικές βλέψεις του διεθνούς Σιωνισμού είναι τέτοιες, οι οποίες εξωθούν τους λαούς, δη τους Έλληνες σε εθνικές ταπεινώσεις μέσα από σχέδια εθνικής υποδούλωσης. Απ' την 'Νύχτα των Κρυστάλλων' στα 'Δεκεμβριανά' του 1944, απ' τα 'Σεπτεμβριανά' του 1955 στα 'Νέα Δεκεμβριανά' του 2008, ο εβραϊκός παράγοντας συνεχώς βρίσκεται προ των εξελίξεων, κινώντας τα νήματα απ' το παρασκήνιο αποσκοπώντας στην ολοκληρωτική εξολόθρευση του Ελληνισμού. Μπροστάρηδες στις διαμάχες στις οποίες εμπλέκουν τον Ελληνισμό οι Τούρκοι και οι Βρετανοί κατά βάση. Τους συναντήσαμε σε πολλές περιόδους της ιστορίας μας, θα τους συναντήσουμε και στο μέλλον υπό διάφορα προσωπεία με διαφορετικούς ευκαιριακούς συμμάχους, με διαφορετικούς μηχανισμούς ανάφλεξης. Η επιδίωξη πάντοτε η ίδια.



Η πνευματική υποδούλωση των Ελλήνων, η διάλυση του ανυπέρβλητου  Πολιτισμού μας. Να μην τους το επιτρέψουμε ποτέ ξανά...


Μέρος Πρώτο: http://maiandrioi.blogspot.gr/2014/04/1.html