Η Elizabeth Dilling γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ιλινόις του Σικάγο. Κόρη του Δρ. Lafayette Kirkpatrick, ο οποίος ήταν χειρουργός απ' την Βιρτζίνια, ιρλανδο-σκωτικής καταγωγής. Η μητέρα της ήταν, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, γαλλό-βρετανικής καταγωγής. Η αγωγή της ήταν αγγλικανική (προτεσταντική), ενώ φοίτησε σε καθολικό σχολείο θηλέων. Κατόπιν, εισήλθε στο πανεπιστήμιο του Σικάγο για να σπουδάσει μουσική και εκμάθηση γλωσσών, ωστόσο ουδέποτε αποφοίτησε. Μεταξύ άλλων έπαιζε άρπα σε χορωδία. Παντρεύτηκε τον νορβηγικής καταγωγής Albert Dilling, ο οποίος ήταν δικηγόρος και μηχανικός. Απέκτησαν δύο παιδιά, ωστόσο ο γάμος τους διαλύθηκε το 1943. Θα σταθούμε στην αντικομμουνιστική δραστηριότητα της Elizabeth.
Η Elizabeth Dilling υπήρξε εκδότρια με πολυσχιδή αξιόλογη δραστηριότητα. Υπήρξε επικεφαλής του Πατριωτικού Κέντρου Μελετών 'Patriotic Research Bureau' που δημιουργήθηκε το 1938 από την ίδια με αποκλειστικό σκοπό την έρευνα της διείσδυσης κομμουνιστικών ιδεών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μάλιστα, εξέδιδε ομώνυμη μηναία επιθεώρηση, η οποία αποστελνόταν δωρεάν σε κάθε ενδιαφερόμενο. Επίσης ήταν επικεφαλής του Κινήματος της Μητέρας 'Mothers' Crusade', η ίδρυση του οποίου συνέπεσε με την συμμετοχή σε διαδήλωση ενός μεγάλου αριθμού γυναικών στις 5.2.1941, οι οποίες εναντιώνονταν κατηγορηματικά στην εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών στην παραφροσύνη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Λέγεται δε πως καθ' όλη την διάρκεια αυτού συντάχθηκαν άτυπα στο πλευρό των Δυνάμεων του Άξονος. Ο αριθμός των γυναικών που συμμετείχαν στο εν λόγω κίνημα με την ευρεία διάσταση που έλαβε, ανέρχονταν σε 5 ή 6 εκατομμύρια, σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες. Δεκάδες οι οργανώσεις του.
Η Elizabeth Dilling πρωτοστάτησε και σ' αυτή την περίπτωση. Εξέδωσε αρκετά πολιτικά βιβλία που καταπιάνονταν με την σύνδεση Εβραϊσμού και Κομμουνισμού. Ήταν ανάμεσα στους 30 κατηγορούμενους που οδηγήθηκαν σε δίκη το 1944 με αποδεδειγμένη πια υπαιτιότητα της Εβραϊκής Κοινότητας της Αμερικής, της αντιχριστιανικής B'nai B'rith και της Σιωνιστικής Anti-Defamation League. Ο απώτερος σκοπός τους ήταν η φυλάκιση των πατριωτών που εναντιώνονταν στην πολιτική του Φραγκλίνου Ρούσβελτ και στην επιθυμία του να σύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον χορό του Β' Π.Π. Για την δίωξη των κατηγορουμένων έγινε επίκληση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που εισήγαγε ο Howard W. Smith το 1940 με την έγκριση του αμερικανικού Κονγκρέσο και του ίδιου του Ρούσβελτ. Σύμφωνα μ' αυτήν, η κατηγορία εναντίων των στηρίχθηκε στον νομικίστικο υπαινιγμό πως συνωμοτούσαν για την εγκαθίδρυση ενός Εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος στις Ηνωμένες Πολιτείες και για την επίτευξη αυτού, αποθάρρυναν τους Αμερικανούς στρατεύσιμους, ώστε να απόσχουν απ' την πολεμική αναμέτρηση. Η καταδικαστική απόφαση ισοδυναμούσε με καταβλητέο χρηματικό ποσό της τάξης 10.000 δολάρια και ποινή φυλάκισης 10 έτη. Η όλη υπόθεση χαρακτηρίστηκε ως μια 'κακοδικία', ενώ ο προεδρεύων δικαστής πέθανε άξαφνα και κάτω από ύποπτες συνθήκες. Έπειτα από μήνες, ο δικαστής που ανέλαβε την εκδίκαση της υπόθεσης, απέσυρε τις κατηγορίες, χαρακτηρίζοντας την υπόθεση ως ένα 'φιάσκο της δικαιοσύνης'.
Η πίεση που άσκησαν οι Εβραίοι της Αμερικής ήταν καθοριστικής σημασίας για την έκβαση της όλης υπόθεσης, καταπώς αποτυπώνεται στο δημοσίευμα της United Press: “Κάτω από την ασφυκτική πίεση των εβραϊκών οργανώσεων, κρίνοντας απ' τα άρθρα που δημοσιεύονται στα έντυπα που διακινούνται μεταξύ των Εβραίων, το νέο κατηγορητήριο σε μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι το πρώτο, συντάχθηκε για να συμπεριλάβει τις επικρίσεις των Εβραίων υπό το σκεπτικό της 'ανταρσίας'. Φαίνεται πως κύριος σκοπός της όλης διαδικασίας, σε συνδυασμό με την απαγόρευση δυσμενών σχολίων απ' την διοίκηση, ήταν να θέσουν ένα νομικό προηγούμενο δικαστικών ερμηνειών και αυστηρών κυρώσεων που θα χρησιμεύσουν για να απαλλάξουν τους Εβραίους στην Αμερική από κάθε δημόσια αναφορά, παρεκτός του επαίνου, σε αντίθεση με την παραδοσιακή αμερικανική άποψη που υποστηρίζει ότι όλοι όσοι λαμβάνουν μέρος σε δημόσιες υποθέσεις πρέπει να είναι έτοιμοι να αποδεχτούν την δημόσια συζήτηση, είτε τάσσονται υπέρ ή κατά αυτής'. Ό,τι ακριβώς αναφέρεται στην νομοθετική πράξη του Smith του 1940 που αναφέρθηκε παραπάνω. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει μεταπολεμικά σε οποιαδήποτε υπόθεση σχετίζεται με αντισημιτισμό ή ενέργεια με 'κίνητρα μίσους' οδηγείται ενώπιον των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης σε κάθε πατρίδα.
Οι Εβραίοι δικολάβοι φροντίζουν να εμπλέκουν, κοινώς να τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί, όσους εναντιώνονται έμπρακτα ή λεκτικά στα σχέδιά τους, μέσω κάποιας προειλημμένης απόφασης, τους αφαιμάσσουν οικονομικά και ύστερα τους διαπομπεύουν κοινωνικά. Οποιαδήποτε υπόθεση αντισημιτισμού έφτασε στις αίθουσες των δικαστηρίων, απ' την Βρετανία μέχρι την Ελλάδα, είχε τον ίδιο και απαράλλαχτο υποκινητή: τους Εβραίους.
Το 1931 η ίδια πραγματοποίησε ένα ταξείδι, 'αναψυχής' θα έλεγε κανείς, στην Σοβιετική Ένωση. Έμεινε εμβρόντητη απ' την σκληρότητα του σοβιετικού καθεστώτος που στερούσε κάθε δικαίωμα στην χριστιανική πίστη, ενώ αυτό επεκτεινόταν σε αθεΐα για τον πληθυσμό. Όσα είδε τα κατάγραψε σε αρκετά φιλμ. Έπειτα κατέγραψε τις εμπειρίες της στο χαρτί, αναφέροντας πως οι άνθρωποι εκεί πεινούσαν, πέθαιναν από ασιτία στους δρόμους. Οι εικόνες κανιβαλισμού που αντίκρισε περπατώντας ανάμεσα σε νεκρές μητέρες και παιδιά, ανάμεσα σε κατασπαραγμένους ανθρώπους και σκηνές επαναστατικού τρόμου και μιζέριας. Όταν επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, δραστηριοποιήθηκε μέσα απ' την ομάδα 'The Paul Reveres'.
Το 1932 διοργάνωσε συνέδρια για την διάδοση των εμπειριών της. Το πρώτο της συγγραφικό δημιούργημα 'Το Κόκκινο Σημειωματάριο' (ή 'Εγχειρίδιο για Ριζοσπάστες Πατριώτες') εξεδόθη το 1934, στις σελίδες του οποίου κατέγραψε περισσότερους από 1300 αριστερούς πολίτες και άλλες 460 οργανώσεις που προωθούσαν τον κομμουνισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εν λόγω συγγραφή χαρακτηρίστηκε ως ένα 'Who is Who' για τους εκεί ριζοσπάστες. Κατηγορήθηκε πως τα βιβλία της προήγαγαν τον αντισημιτισμό. Το 1940 εξέδωσε το 'Octopus' υπό το ψευδώνυμο 'Rev. Frank Woodruff Johnson', στο οποίο στηλίτευε τον ραδιούργο ρόλο των Εβραίων στην διάδοση του Κομμουνισμού. Επισκέφτηκε παραπάνω από 60 χώρες, μεταξύ αυτών και την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, ενώ παρέστη στην μεγαλειώδη συγκέντρωση του NSDAP στην Νυρεμβέργη τον Σεπτέμβριο του 1938. Απ' το 1941 και έπειτα ανέπτυξε ενεργό πολιτική δραστηριότητα. Η Elizabeth συνήθιζε να λέει: 'Ούτε οι φυλές, ούτε και τα φύλα μπορούν ποτέ να εξισωθούν. Θα είναι πάντοτε διαφορετικά, ενώ διακρίνονται εξαιτίας των διαφορετικών λειτουργιών, γεγονός το οποίο αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα που τα διατηρεί στη ζωή'. Πολύ προτού ξεσπάσει η επανάσταση-πρόβα το 1905 στην Ρωσία, οι Εβραίοι έτυχαν της αντιμετώπισης που τους προσήκει, η Χριστιανική Τσαρική Ρωσία αντιτίθετο στον Ταλμουδισμό.
Η Dilling δεν ήταν δεδηλωμένη Εθνικοσοσιαλίστρια, ωστόσο η ευσυνείδητη δραστηριότητά της στην προάσπιση της λευκής φυλής όσο και την κατάδειξη του κομμουνισμού, αυτομάτως την καθιστούν άξια σεβασμού και πάνω απ' όλα άξια μνείας.
Το 1932 διοργάνωσε συνέδρια για την διάδοση των εμπειριών της. Το πρώτο της συγγραφικό δημιούργημα 'Το Κόκκινο Σημειωματάριο' (ή 'Εγχειρίδιο για Ριζοσπάστες Πατριώτες') εξεδόθη το 1934, στις σελίδες του οποίου κατέγραψε περισσότερους από 1300 αριστερούς πολίτες και άλλες 460 οργανώσεις που προωθούσαν τον κομμουνισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εν λόγω συγγραφή χαρακτηρίστηκε ως ένα 'Who is Who' για τους εκεί ριζοσπάστες. Κατηγορήθηκε πως τα βιβλία της προήγαγαν τον αντισημιτισμό. Το 1940 εξέδωσε το 'Octopus' υπό το ψευδώνυμο 'Rev. Frank Woodruff Johnson', στο οποίο στηλίτευε τον ραδιούργο ρόλο των Εβραίων στην διάδοση του Κομμουνισμού. Επισκέφτηκε παραπάνω από 60 χώρες, μεταξύ αυτών και την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, ενώ παρέστη στην μεγαλειώδη συγκέντρωση του NSDAP στην Νυρεμβέργη τον Σεπτέμβριο του 1938. Απ' το 1941 και έπειτα ανέπτυξε ενεργό πολιτική δραστηριότητα. Η Elizabeth συνήθιζε να λέει: 'Ούτε οι φυλές, ούτε και τα φύλα μπορούν ποτέ να εξισωθούν. Θα είναι πάντοτε διαφορετικά, ενώ διακρίνονται εξαιτίας των διαφορετικών λειτουργιών, γεγονός το οποίο αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα που τα διατηρεί στη ζωή'. Πολύ προτού ξεσπάσει η επανάσταση-πρόβα το 1905 στην Ρωσία, οι Εβραίοι έτυχαν της αντιμετώπισης που τους προσήκει, η Χριστιανική Τσαρική Ρωσία αντιτίθετο στον Ταλμουδισμό.
Η Dilling δεν ήταν δεδηλωμένη Εθνικοσοσιαλίστρια, ωστόσο η ευσυνείδητη δραστηριότητά της στην προάσπιση της λευκής φυλής όσο και την κατάδειξη του κομμουνισμού, αυτομάτως την καθιστούν άξια σεβασμού και πάνω απ' όλα άξια μνείας.
