Το μπάσιμο στην νέα εποχή της διεθνούς, ανεξαρτήτως πολιτικού χρωματισμού, τρομοκρατίας συνετελέσθη στους 20ους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το 1972. Το λουτρό αίματος, όπως αρέσκονται να το χαρακτηρίζουν οι Εβραίοι σφαγείς του παλαιστινιακού λαού, κόστισε τη ζωή σε 11 ισραηλινούς αθλητές. Οι Εβραίοι δεν συγχώρησαν ποτέ το καίριο πλήγμα στο γόητρό τους. Συγκεκριμένα, στις 04:00πμ της 5ης Αυγούστου του 1972, μια ομάδα αποτελούμενη από ένοπλους Παλαιστίνιους μαχητές εισέβαλε στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού σκοτώνοντας άμεσα 2 Ισραηλινούς αθλητές και συνέλαβαν άλλους 9. Ορισμένοι εξ αυτών, στην απρόσμενη αναταραχή που επικράτησε κατάφεραν να ξεφύγουν, ενώ κάποιοι άλλοι στη συνέχεια αιχμαλωτίστηκαν. Η παλαιστινιακή οργάνωση 'Μαύρος Σεπτέμβρης' ανέλαβε την ευθύνη της επιχείρησης. Τα μέλη της οργάνωσης αξίωσαν την ασφαλή μεταφορά 234 Παλαιστινίων μη Αράβων που ήσαν έγκλειστοι εκείνη την περίοδο στις φυλακές του Ισραήλ, προκειμένου να απελευθερώσουν τους ομήρους που κρατούσαν αιχμαλώτους, επιπρόσθετα την απελευθέρωση άλλων δύο Γερμανών κατηγορούμενων για 'τρομοκρατία' οι οποίοι ήσαν έγκλειστοι στις φυλακές της Γερμανίας. Απαίτησαν την διαφυγή τους με τζετ που θα τους μετέφερε με ασφάλεια στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου θα συναντούσαν τους συντρόφους τους. Οι γερμανικές αρχές υποστήριξαν εξαρχής πως προκειμένου να τελειώσει χωρίς περαιτέρω προβλήματα η εν εξελίξει ομηρία, έπρεπε να εγκλωβίσουν τους τρομοκράτες εντός του γερμανικού εδάφους. Για την επιτυχία της απελευθέρωσης των ομήρων θεωρήθηκε ως πλέον κατάλληλο το αεροδρόμιο του Furstenfeldbruck. Εκεί, ελεύθεροι σκοπευτές απ' την δυτική Γερμανία θα ακροβολίζονταν σε κατάλληλες θέσεις πέριξ του αεροδρομίου.
Η αρχική εκτίμηση για τον αριθμό των τρομοκρατών ήταν 5. Όταν τέθηκε το σχέδιο σε εφαρμογή, διεπίστωσαν πως ήσαν 8. Ως εκ τούτου, η γερμανική αστυνομία πιάστηκε στον ύπνο, ειδοποιώντας 5 ελεύθερους σκοπευτές για την έκβαση της επιχείρησης. Η γερμανική αστυνομία χρησιμοποίησε για δόλωμα (ως αεροσκάφος διαφυγής) των τρομοκρατών ένα Boeing 727 της Lufthansa. Όλα αυτά διαδραματίζονταν 15 μίλια μακρυά απ' το κέντρο του Μονάχου. 8 Γερμανοί αστυνομικοί είχαν πάρει θέσεις πέριξ του αεροσκάφους, παριστάνοντας το πτητικό προσωπικό του, ενώ δεν διέθεταν για την ασφάλειά τους και συγχρόνως για κακή τους τύχη ενσύρματη επικοινωνία με τις άλλες μονάδες της αστυνομίας που παρίσταντο και είχαν παραταχθεί σε ακτίνα ασφαλείας. Ενώ αυτά συνέβαιναν, οι 8 τρομοκράτες ξάφνου πήραν απόσταση ασφαλείας απ' τους ομήρους, γεγονός το οποίο παρερμηνεύτηκε απ' την γερμανική αστυνομία, οδηγώντας στο να ανοίξουν αιφνιδιαστικά πυρ κατά των τρομοκρατών. Ακολούθησε ανταλλαγή πυρών. Οι ισραηλινοί όμηροι παρέμειναν εντός των ελικοπτέρων που τους είχαν μεταφέρει στην πίστα του αεροδρομίου. Η μάχη διήρκεσε 1 ώρα και 15 λεπτά. Η γερμανική αστυνομία αποφάσισε επίθεση κατά μέτωπο, ώστε να απομακρύνει τους τρομοκράτες απ' τα ελικόπτερα όπου βρίσκονταν οι όμηροι. Ενώ η επίθεση είχε ξεκινήσει, ένας εκ των τρομοκρατών εκτόξευσε αίφνης μια χειροβομβίδα εναντίον του ελικοπτέρου εντός του οποίου βρίσκονταν 5 εκ των ομήρων, με αποτέλεσμα το ελικόπτερο να εκραγεί άμεσα και να βρουν τραγικό θάνατο όλοι τους, ενώ ένας άλλος πήδησε εντός του ελικοπτέρου που κρατούνταν οι υπόλοιποι 4 όμηροι, εκτελώντας τους δίχως δεύτερη σκέψη. Τρεις εκ των τρομοκρατών κείτονταν ήδη χτυπημένοι στο έδαφος, όταν λίγο αργότερα θα συλλαμβάνονταν απ' την γερμανική αστυνομία. Ο Jamal Al-Gashey είχε τραυματιστεί στον δεξιό καρπό, ο Mohammed Safady είχε χτυπηθεί στο πόδι, ενώ ο Adnan Al-Gashey είχε δεχθεί πυρά σ' όλο του το σώμα. Ο Yusuf Nazzal διέφυγε, ενώ 40 λεπτά αργότερα εντοπίστηκε με την βοήθεια εκπαιδευμένων σκύλων της γερμανικής αστυνομίας, ενώ σκοτώθηκε στην συμπλοκή που ακολούθησε.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτουν οι μυστικές υπηρεσίες, η οργάνωση 'Μαύρος Σεπτέμβρης' υπαγόταν στην Fatah που ιδρύθηκε το 1957. Η Fatah, σύμφωνα με έκθεση που συνέταξε το 1988 το States Department, θεωρείται το ένοπλο σκέλος του μετώπου 'Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης' (PLO). Η Fatah, σύμφωνα μ' αυτά τα στοιχεία, αριθμούσε 11.000 μαχητές γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Το όνομα της Fatah προερχόταν απ' το αρκτικόλεξο Harakat al-Tahrir al Filistini, το οποίο μεταφράζεται ως 'Κίνημα για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης'. Ο αποθανών ηγέτης της Fatah, πρόεδρος Yasir Arafat (Abu Ammar), ανέλαβε την ηγεσία της PLO το 1969. Η Fatah χρησιμοποιούσε την ονομασία 'Μαύρος Σεπτέμβρης' απ' το 1971 ως το 1974. Στις 29 Οκτωβρίου του ιδίου έτους, ένα αεροσκάφος της Lufthansa θα έπεφτε θύμα αεροπειρατείας με το αίτημα της απελευθέρωσης των 3 συλληφθέντων Παλαιστινίων που θα οδηγούνταν σε δίκη. Ο Safady και οι αδελφοί Al-Gasheys αφέθηκαν ελεύθεροι για να βρουν τελικώς άσυλο στη Λιβύη. Ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ και μέγας ανθέλληνας Golda Meir και η Ισραηλινή Επιτροπή Αμύνης έδωσαν εντολή στην Mossad να εντοπίσει τους 3 τρομοκράτες και να τους δολοφονήσουν άμεσα ως πράξη αντιποίνων για το λουτρό αίματος του Μονάχου. Τα απόρρητα αρχεία της CIA που αφορούν την έφοδο της οργάνωσης 'Μαύρος Σεπτέμβρης' στο Ολυμπιακό χωριό του Μονάχου περιέχουν στοιχεία που προέρχονται από έγγραφα που αντάλλαξαν τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι υπηρεσίες ασφαλείας χωρών όπως το Ισραήλ, η Γερμανία, οι ΗΠΑ, τα Αραβικά κράτη, ενώ εξετάζεται το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίστηκε το εν λόγω γεγονός και πως αυτό επηρέασε τις ευρύτερες εξελίξεις στο εσωτερικό αυτών και όχι μόνο.
Την ίδια χρονιά (1972), σύμφωνα με το 48σέλιδο απόρρητο έγγραφο του States Department που αφορούσε την πράξη αντιποίνων που εκπονήθηκε απευθείας απ' το κράτος του Ισραήλ εναντίων των 3 επιζησάντων τρομοκρατών, η Mossad φέρεται να διατάχθηκε να προχωρήσει στην εκτέλεση των 3 βάσει οργανωμένου μυστικού σχεδίου-επιχείρηση που έλαβε την κωδική ονομασία 'Wrath of God' ή 'Mitzvah Elohim'. Η εν λόγω πράξη της οργάνωσης 'Μαύρος Σεπτέμβρης' αποτέλεσε τον πρώτο κρίκο μιας αλυσίδας τρομοκρατικών και αντιτρομοκρατικών σχεδιασμών που έλαβαν χώρα σε διάφορα σημεία του πλανήτη, αλλά και την αρχή μιας 'ψυχροπολεμικής' αντιπαράθεσης μεταξύ μυστικών υπηρεσιών που ανταγωνίζονται έως και σήμερα η μια την άλλη στην εξέλιξη τακτικών σχεδιασμών και μυστικών επιχειρήσεων στην καταπολέμηση-την χειραγώγηση του προβαδίσματος στις κινήσεις ελιγμών στον τομέα της καταστολής.
Η έκθεση αποτελεί μια εκτενή αναφορά του χρονικού της επίθεσης, αποτελούμενη από δύο σκέλη. Το πρώτο σκέλος καταπιανόταν με την απόπειρα δολοφονίας του διαβόητου Ali Hassan Salameh στο Lillehammer στις 21 Ιουλίου 1973. Η επιχείρηση είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός άσχετου με την όλη υπόθεση Μαροκινού πολίτη που εσφαλμένα συγχεόταν με τον Ali Hassan Salameh και την ανεπανόρθωτη έκθεση 7 ισραηλινών αξιωματούχων που συνδέονταν με το εν λόγω γεγονός στην δημόσια σφαίρα ως υπαίτιων της γκάφας που έλαβε μεγάλες διαστάσεις. Στις 22 Ιανουαρίου 1979, η Mossad εντόπισε τον Ali Hassan Salameh, ενώ τον δολοφόνησαν με τηλεχειριστήριο στο παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητό του στο Beirut του Λιβάνου. Το δεύτερο σκέλος καταπιανόταν με την οργάνωση μιας επίλεκτης ομάδας Ισραηλινών με την κωδική ονομασία Avner απ' το όνομα του υπευθύνου της. Κατόπιν, ο επιτελάρχης της Mossad, Zwi Zamir, εφοδίασε την προαναφερθείσα ομάδα με τα πλήρη στοιχεία των 11 στόχων πρωτευούσης σημασίας με σαφή διαταγή την δολοφονία τους. Η ομάδα του Avner αποτελούταν από 5 άρτια εκπαιδευμένους στην περαίωση τέτοιων αποστολών. Όλοι τους γνώριζαν 2 ως 3 γλώσσες πέραν της μητρικής τους, διέθεταν ειδικές ικανότητες στην κλοπή οχημάτων, την υποκλοπή εγγράφων, την κατασκευή και τοποθέτηση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, την χρήση τακτικού οπλισμού, την γνώση χειρισμού ηλεκτρονικών μέσων και συστημάτων, την γνώση του τραπεζικού συστήματος και της λειτουργίας επιχειρήσεων και την δέουσα επιχειρησιακή ασφάλεια από μονάδες αντικατασκοπείας. Προκειμένου να μην πληγεί το κύρος της ισραηλινής κυβέρνησης, η ομάδα Avner αποκολλήθηκε απ' την μητρική Mossad, καθώς αποτελούσε μια ομάδα με ειδική αποστολή. Η ως άνω έκθεση περιλαμβάνει λεπτομέρειες για τους 11 στόχους, την διαβάθμισή τους, τα μέτρα προφύλαξης, τον τρόπο που θα επιχειρούσαν να τους δολοφονήσουν και όσα σχετίζονταν με κάθε πιθανό επεισόδιο στο οποίο θα μπορούσαν να εμπλακούν τα μέλη της Avner, ενώ να μην παραλείψουμε να πούμε πως είχαν σαφή γνώση της αποστολής τους, η οποία ήταν να μην επιστρέψουν ζωντανοί, δίχως να πρώτα να έχουν δολοφονήσει τους υπαγορευμένους στόχους. Το ισραηλινό κράτος είχε απεμπλακεί από οιαδήποτε υπόνοια σύνδεσης με την εν λόγω ομάδα, γεγονός το οποίο αποτελεί ένα στοιχείο για το πως λειτουργεί η Mossad σε ολόκληρο τον κόσμο, όταν πρόκειται να εξολοθρεύσει τους εχθρούς του Ισραήλ.
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, διαμέσου εκπροσώπου του ήλθε σε επικοινωνία με τον γνωστό ανθέλληνα Henry Kissinger, σύμφωνα πάντα με τα αρχεία του States Department, προκειμένου να υπάρξει κάποιου είδους συνεννόηση ή διευθέτηση σε ό,τι είχε να κάνει εκείνη την περίοδο με την αντιμετώπιση των τρομοκρατών. Στα ίδια αρχεία διαφαίνεται ο Πρόεδρος Nixon να αποθαρρύνει την τακτική των αντιποίνων από πλευράς των Ισραηλινών. Βάσει όσων γνωρίζουμε σήμερα, το εβραϊκό λόμπι άσκησε τεράστιες πιέσεις στις ΗΠΑ, ώστε να μην προβάλουν οιαδήποτε αντίδραση στην θέληση των Ισραηλινών, οι οποίοι ήθελαν το αίμα των Παλαιστίνιων.
Στον διάδρομο προσγείωσης του Dawson's (μια πρώην αεροπορική βάση της βρετανικής RAF), στις 6 Σεπτεμβρίου του 1970, πραγματοποιήθηκε αεροπειρατεία σε 4 διαφορετικές πτήσεις με κατεύθυνση απ' την Ευρώπη προς την Νέα Υόρκη, συγκεκριμένα στις πτήσεις 219 της El Al, 93 της Pan American, 741 της TWA και της 100 της Swissair, η οποία έφερε την υπογραφή του 'Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης'. Οι δύο εκ των πτήσεων που είχαν καταληφθεί έκαναν αναγκαστική προσγείωση σε μια απομακρυσμένη έρημο στο Dawson's της Ιορδανίας. Οι υπεύθυνοι ασφαλείας στην πτήση 219 της El Al πυροβόλησαν τον ένα εκ των δύο αεροπειρατών, ενώ η αγωνίστρια Leila Khaled συνελήφθη προσωρινά. Το αεροπλάνο τελικώς προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Heathrow στο Λονδίνο και η Khaled οδηγήθηκε ενώπιον των αρχών. Η πτήση 93 της Pan American με το Boeing 747 δεν κατέστη δυνατό να προσγειωθεί στο Dawson's, πέταξε με προορισμό το Κάιρο έπειτα από μια σύντομη στάση για να αποβιβαστούν οι επιβάτες του, εκείνο εξερράγη. Την επόμενη ημέρα, η πτήση 775 της BOAC, έτυχε αεροπειρατείας από συμπαθούντες του αγώνα των Παλαιστινίων στην διαδρομή από Μπαχρέιν προς Βηρυτό, ενώ προσγειώθηκε στο Dawson's. Οι επιβάτες της πτήσης αποβιβάστηκαν, ενώ τα τρία αεροσκάφη που βρίσκονταν στο Dawson's εξερράγησαν. Όλοι οι όμηροι αφέθηκαν ελεύθεροι σε αντάλλαγμα της απελευθέρωσης της Leila Khaled και των 3 μελών του 'Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης' οι οποίοι βρίσκονταν έγκλειστοι στις φυλακές της Ελβετίας. Η δραστηριότητα της οργάνωσης 'Μαύρος Σεπτέμβρης' πυροδότησε τις σφοδρές αντιδράσεις της κυβέρνησης της Ιορδανίας και έριξε λάδι στη φωτιά όσον αφορά τις σχέσεις της με τους Παλαιστινίους που ζούσαν στο έδαφος της, οδηγώντας σε έναν εμφύλιο πόλεμο που διήρκεσε απ' τον Σεπτέμβριο του 1970 ως τον Ιούλιο του 1971. Τα αντίπαλα στρατόπεδα ήταν η PLO υπό την ηγεσία του Yasser Arafat και οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ιορδανίας υπό την καθοδήγηση του Βασιλιά Χουσεΐν. Στην σύρραξη αυτή ενεπλάκη και η Συρία στο πλευρό της PLO, υποστηριζόμενες απ' την ΕΣΣΔ, ενώ στον αντίποδα οι ΗΠΑ υποστήριξαν το επίσημο καθεστώς της Ιορδανίας. Επρόκειτο για την επικράτηση της PLO ή της μοναρχικής Δυναστείας των Χασεμιτών.
....συνεχίζεται
