Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φωνές των ελληνόφωνων ερυθροφρουρών, με «ταξική» συνείδηση, συνεπικουρούμενοι από την αριστερολάγνα κατεστημένη θολοκουλτούρα της σάπιας διανόησης, οι οποίες ευαγγελίζονται την αναγέννηση του κομμουνισμού, υπογραμμίζοντας ότι ο μαρξισμός δεν είναι ουτοπία, ούτε νεκρός, κι ότι ο σοσιαλισμός θα «νικήσει».
Οι συγκεκριμένοι ελληνόφωνοι Σταλινικοί, δεν κάμπτονται από την κατάρρευση του κομμουνιστικού σοβιετικού «παράδεισου», τον οποίο υπερασπίζονταν μέχρι της πτώσης του, αλλά ακόμη και τώρα. Λαμπρό παράδειγμα αποτελούν οι δεινόσαυροι του κκε. Το συγκεκριμένο απολίθωμα συνεχίζει να μπολιάζει τις ελληνικές νεανικές ψυχές με ανθελληνικό μπολσεβικικό δηλητήριο παράλυσης του εθνικού και ευγενούς του ψυχικού τους κόσμου, μετατρέποντας τους σε βορβορώδεις νεοσυμμορίτες. Το ίδιο πράττουν και οι αναρχοκατσαπλίαδες και οι λοιποί «εναλλακτικοί». Το οπλοστάσιο τους «κοσμούν» πομπώδη συνθήματα σαγηνευτικής επιτηδειότητας. «Κάτω το κεφάλαιο», «αυτοδιαχείριση της παραγωγής», «όλα μας ανήκουν» κλπ. Τι κι αν ο κομμουνισμός απέτυχε; Οι ελληνόφωνοι μπολσεβίκοι διατηρούν ζωντανά τα φαντάσματα των Μαρξ, Λένιν, Στάλιν, Προυντόν, Κροπότκιν, Μπακούνιν... Βέβαια, ξεχνούν να πουν στα νεότερα πλανημένα συντρόφια τους περί της τύχης των διαφωνούντων της «δικτατορίας του προλεταριάτου». Το ανθεκτικό παράσιτο του κομμουνισμού που διείσδυσε στην ταλαίπωρη Ελλάδα, τρώει σιγά σιγά εδώ και δεκαετίες τις σάρκες της. Ενώ υπάρχουν χώρες πολύ μεγαλύτερες και με πολύ πιο απάνθρωπα καθεστώτα από το ελλαδικό, οι αριστεριστές ανθούν στην Ελλάδα περισσότερο από οπουδήποτε. Η αλήθεια είναι ότι οι κομμουνιστές ήταν, είναι και θα είναι, σε μεγάλο ποσοστό, διεστραμμένα προδοτικά τέρατα, απείρως βαναυσότερα από κάθε «Ναζί», όταν τους δοθεί η ευκαιρία, που τρέφονται από το «ταξικό μίσος», κι ας είναι γόνοι βορείων προαστίων...
Φυσικά, δεν είναι μόνο τα εγκλήματα των κομμουνιστών, Σοβιετικών και μη, αλλά και το γεγονός, ένα γεγονός που αποκρύπτουν επιμελώς οι μπολσεβίκοι, ως γνήσιοι οπαδοί της μισής αλήθειας και του ψεύδους, των σαθρών θεμελίων του μαρξισμού-κομμουνισμού. Επ’ αυτών ξεσπαθώνουν τα νεοκομμούνια, με φράσεις «τα ψέματα που λέγονται για τον σοσιαλισμό», «10 μύθοι για τον μαρξισμό», «οι σοβιετικοί περνούσαν καλά με τον Στάλιν (σας θυμίζει τα επιχειρήματα περί ευνοϊκής μεταχείρισης των Ελλήνων από τους Οθωμανούς;)», κι άλλα τέτοια... Ξεχνούν τις κατηγορίες του Μπακούνιν και άλλων, προς τον Μαρξ, περί υπάλληλου των Ρότσιλντ (δεν είναι παράξενο, εφόσον καπιταλισμός και κομμουνισμός έχουν την ίδια φύτρα), το ποίοι ήταν οι κρυφοί ενορχηστρωτές του κομμουνισμού, το ότι ο Προυντόν ήταν ρατσιστής, ο Λένιν και οι συναυτώ σύχναζαν σε μασονικές στοές, κυκλοφορούσαν με Ρόλς-Ρόϊς, ο Μπακούνιν προτίθετο να ταχθεί υπό τον Τσάρο, εάν εφήρμοζε την ιδέα του Πανσλαβισμού, και πολλά άλλα. Γι αυτό και οι σημερινοί σοσια-ληστές βρίσκονται με το ένα πόδι στις καταλήψεις και την κομμουνιστική τρομοκρατία, και με το άλλο στο καπιταλιστικό σύστημα, ως άξιοι διάδοχοι των μπολσεβίκων. Ακόμα και για αυτά, έχουν έτοιμη την δικαιολογία τους, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ένα ακόμα παράδειγμα της ανοησίας και ιδιοτελούς κακοήθειας εκ μέρους των αριστεριστών, είναι η έκδοση βιβλίου Εβραίου για την εκκαθάριση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς, από τον αναρχικό εκδοτικό οίκο «Ισνάφι»! Οι «αντιεθνικιστές» αριστεροί, (που κάνουν λόγο για «παλικαράδες παρακρατικούς») χέρι-χέρι με τους αιώνια φυλετιστές, δήθεν «προοδευτικούς» Εβραίους, οι οποίοι συνεργάζονταν με τους Βουλγάρους ώστε να ελέγχουν την Θεσσαλονίκη σε μια αυτόνομη-Βουλγαρική Μακεδονία. Αυτά γίνονταν από παλιά, κορόιδα συντρόφια... Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όσο δεν αλλάζει η φύση των ανθρώπων, κατά τον Θουκυδίδη.
Μεταξύ άλλων, οι αριστεριστές, από τους παλαιοκομμουνιστές Σταλινικού τύπου, μέχρι τη νέα αριστερά της πνευματικής σήψης και τους αναρχοπρολετάριους, ισχυρίζονται ότι ο καπιταλισμός πεθαίνει, ότι «ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον», ότι ο μαρξισμός δεν είναι μόνο υλιστικός (δηλαδή τι άλλο μπορεί να είναι;), κλπ., κλπ. Εάν ήθελε το σύστημα, θα τους «τέλειωνε» χθες, όπως «τέλειωσε» και τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, αλλά σαν την άλλη, δίδυμη όψη του καπιταλισμού, τους είναι αναγκαίο, στην μάχη κατά του εθνικισμού. Δεν πρόκειται ποτέ να επικρατήσουν στην κοινωνία χωρίς Σταλινικό βούρδουλα, παίζουν όμως εξόχως θαυμάσια τον ρόλο του αναχώματος στην εθνικιστική αφύπνιση των λαών. Τους ταΐζουν με ισότητες, λαϊκές εξουσίες, κι άλλα ωραία παραμύθια, αφήνοντας τους να νομίζουν πως κάτι κάνουν. Στην πραγματικότητα μόνο οι εθνικοσοσιαλιστές αποτελούν απειλή για το σύστημα, διότι ο μόνο γνήσιος σοσιαλισμός είναι ο εθνικιστικός, σε μία υπερταξική φυλετική κοινωνία. Παρακαλούν να μην συνενωθούν αυτά τα δύο μέρη, διότι τότε θα ήταν η αρχή των δεινών τους. Το σύστημα όντως «γεννάει κρίσεις», όπως ισχυρίζονται τα «καλόπαιδα», όχι όμως προς την κατεύθυνση που νομίζουν αυτά. Και περίτρανη απόδειξη είναι η αναμενόμενη άνοδος στην εξουσία αριστερών «σκληροπυρηνικών» κομμάτων, απόλυτα ελεγχόμενα από το σύστημα, με το οποίο συμφωνούν σε όλα, ειδικά στην πάταξη του εθνικισμού, που τόσο τους φοβίζει. Ακόμα και καθεστωτική βρετανική εφημερίδα αφιέρωσε ολόκληρο άρθρο στο «πείραμα εναλλακτικής ανταλλακτικής οικονομίας» αριστεροαναρχικών του Βόλου. (τόσο πολύ τους κυνηγά το σύστημα...) Καπιταλισμός και κομμουνισμός, δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Αν ο κομμουνισμός πράγματι αποτελεί μουσειακό έκθεμα, ο καπιταλισμός, το ίδιο απεχθής με τον κομμουνισμό, είναι ζωντανός, αλλά πιο φοβερός και πολυπλόκαμος και θα παταχθεί μόνο με την εθνικιστική αφύπνιση των λαών.
Άς δεχθούμε όμως προς στιγμήν, ότι ο κομμουνισμός δύναται να βρει εφαρμογές σε οικονομίες μικρής κλίμακας, και στις λεγόμενες «αυτοοργανωμένες», «αυτάρκεις» οικονομίες. Πράγματι, η κοινοκτημοσύνη ήταν το άτυπο οικονομικό μοντέλο της εποχής των ανθρώπων των σπηλαίων. Και το ερώτημα είναι, γιατί πρέπει να επιστρέψουμε σε μια νέα ιδιότυπη εποχή των σπηλαίων; Ο ηγέτης της 4ης Αυγούστου, δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς, κατέβαλε σημαντικότατες προσπάθειες για την οργάνωση της ελληνικής οικονομίας και το πέτυχε με θεαματικά αποτελέσματα. Εάν δεν τον έβρισκε ο πόλεμος, είναι βέβαιον ότι θα μετέτρεπε την Ελλάδα σε ισχυρότατο αγροτικό και συνάμα βιομηχανικό γίγαντα. Το αν ήταν ή όχι, και σε ποίο βαθμό, δέσμιος του βασιλιά και των Άγγλων, δεν ακυρώνει την αξιοσημείωτη προσφορά του στην τότε Ελλάδα, την οποία ποδοπάτησαν οι μεταγενέστεροι πολιτικάντηδες.
Ο μαρξισμός/κομμουνισμός, ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΕΚΦΑΝΣΗ, είναι βαθύτατα υλιστικός και υποβαθμίζει τον άνθρωπο στο επίπεδο του ζωώδους πρωτογονισμού, υλικά και πνευματικά-αξιακά. Οπότε, όσοι προλετάριοι θέλουν να ζουν σαν αρουραίοι και κουνάβια, ας εγκαταλείψουν την Ελλάδα, που ούτως ή άλλως απεχθάνονται, και ας αναζητήσουν ταξικά αδέλφια μεταξύ των αγρίων της Αφρικής και της Ωκεανίας. Ας πάνε σ’ ένα ερημονήσι η μια ζούγκλα κι ας εφαρμόσουν εκεί τον αναρχικό κομμουνισμό, όχι να τον επιβάλλουν σε μας. Εδώ είναι Ελλάδα. Ο εθνικισμός απευθύνεται στους εκλεκτούς στην ψυχή και στο πνεύμα, όχι σε ποταπούς υλιστές, ωφελιμιστές και διεθνιστές. Οι ανθέλληνες αρχίζουν και χάνουν την αυτοπεποίθηση τους, βλέποντας πως ο κόσμος εντάσσεται όλο και περισσότερο σε εθνικιστικές ομάδες, κι ότι η «επανάσταση» που ονειρεύονται αναβάλλεται επ’ αόριστον. Εν αντιθέσει με αυτούς, εμείς θα δυναμώνουμε συνέχεια.
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙΗ ΓΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ
Η ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΝΑ ΑΠΑΛΛΩΤΡΙΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ!
Μαχητικός πυρήνας Μακεδονίας
