ΕΝΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑ:
ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΤΑΡΤΗΣ…
Η νύχτα θερίζει με χρωματιστό δρεπάνι
τους ακίνητους ανέμους της ψυχής
ώρα μικρή
μες στην κόλαση φωταγωγημένη.
Γιατί ο αντάρτης και όχι κάποιος άλλος είναι αυτός που νιώθει την αδρεναλίνη του να κυλάει στις φλέβες του και τα ένστικτα να χτυπάνε στα κόκκινα και βιώνει την σύγκρουση με το κυρίαρχο παρόν στην πλέον ωμή και βίαιη μορφή του. Ο αντάρτης είναι εγωιστικά παρών στις άχρονες στιγμές της επίθεσης εναντίον αυτού του κόσμου, ο αντάρτης είναι ο ίδιος η βιωματική ουσία της επανάστασης, είναι αυτός που παράγει το επαναστατικό υποκείμενο και αυτός που δοκιμάζει να σκοτώσει κάθε μέρα τον εαυτό του, όντας ριγμένος στη μάχη για την ελευθερία της πατρίδας του και ύστερα της ζωής του. Ο αντάρτης είναι αυτός που δικαιώνει στην πράξη τον επαναστατικό λόγο. Το αυτόνομο εθνικιστικό αντάρτικο πόλης είναι ο ζωντανός λόγος. Γιατί όμως ο αντάρτης… Γιατί ο ριζοσπάστης εθνικιστής, ο πραγματικός αντάρτης επιμένει να παλεύει με λύσσα για την ελευθερία και να διακηρύσσει “θάνατος στο σύστημα σας”; Αναρωτήθηκες ποτέ σου; Μάθε…
Ο αντάρτης σε ένα μονόλογο με τον εαυτό του αναμετριέται καθημερινά. Ο
αντάρτης κάνει έναν αγώνα που δεν τον αντιλαμβάνεται η κοινωνία. Ο αντάρτης
παλεύει για τον εαυτό του μέσα από τους άλλους και οι άλλοι παλεύουν μέσα από
τον αντάρτη. Ο αντάρτης ως οραματιστής είναι το απωθημένο των αστών. Δεν
μπορούν να γίνουν και δεν μπορούν να τον φτάσουν. Δεν μπορούν γιατί δεν είναι.
Πρέπει να είσαι για να μπορείς να γίνεις. Οι αστοί δεν είναι τίποτα από τα δύο.
Έτσι, αποφασίζει να θυσιάσει την εφήμερη ζωή του για το αδύνατο και την
δικαίωση του εγωισμού του. Για αυτό που
δεν κάνουν ως όφειλαν οι υπόλοιποι. Ο αντάρτης δεν κρύβεται από τον εαυτό του.
Σιχαίνεται να κάνουν οι άλλοι για λογαριασμό του αυτό που θέλει να κάνει ο
ίδιος για τους άλλους. Ο αντάρτης είναι το υποκείμενο της επαναστατικής δράσης.
Αυτό που λέμε “όλα για όλα”. Ο αντάρτης παλεύει
γιατί είναι ερωτευμένος με τον κίνδυνο και τον θάνατο. Θέλει να πεθάνει για να
ζήσει αληθινά. Για αυτό τα δίνει όλα σε μια αιώνια φυγή ζωής, σε μια
ερωτοτροπία θανάτου.
Η φύση του αντάρτη είναι τέτοια που τον κάνει να ξεχωρίζει από όλες τις
άλλες φάρες του κοινωνικού γίγνεσθαι. Ο αντάρτης ζει αληθινά και σε βάθος όλη του
την ζωή και τη βιώνει με έναν δικό μοναδικό τρόπο στην κατανομή του σύντομου χρόνου
της. Θεωρεί ότι ο βιώσιμος χρόνος του πρέπει είναι εποικοδομητικός από κάθε
άποψη. Όμως, ο αντάρτης ζει και δρα περισσότερο τη νύχτα για να κρύψει τον
πραγματικό του εαυτό από τις ύαινες του
συστήματος, αλλά και να κρυφτεί από τα φοβισμένα βλέμματα μιας ένοχης κοινωνίας
που δεν έχει το σθένος να ξεσηκωθεί σύσσωμη και να τιμωρήσει τους εξουσιαστές. Ο
αντάρτης είναι ο πραγματικός αντιεξουσιαστής.
Ο αντάρτης προκαλεί κοινωνικές τρικυμίες, κραδασμούς και φέρνει την
κοινωνία αντιμέτωπη με τον συλλογικό εαυτό της. Άφοβος απέναντι στον χαμό και
ατρόμητος στο σκοτάδι της ήττας. Ή νικάει ή πεθαίνει. Και πάντοτε προτιμά έναν
θάνατο πάνω στη μάχη παρά την ατίμωση. Ο αντάρτης έχει ένα προνόμιο σε σχέση με
τους συμβατικούς αγωνιστές των ιδεολογιών. Ξέρει ότι μπορεί να πεθάνει κι όμως
δεν ξεχνά να χαμογελάει γιατί ξέρει ότι δεν θα χάσει ποτέ και αυτό τον γεμίζει
με δύναμη, ώστε να συνεχίζει. Για τον αντάρτη ο θάνατος δεν είναι το τέλος με
την ορισθείσα έννοια της καθομιλουμένης, αλλά ο σκοπός, η προοπτική, το μέλλον
που προσπαθεί να φέρει πιο κοντά του.
Σε σένα σύντροφε, αντάρτη, ριζοσπάστη εθνικιστή ή όπως αλλιώς νιώθεις
τον εαυτό σου στον πόλεμο μας, σε σένα θέλω να απευθυνθώ τούτη την ώρα. Σε σένα
που νιώθεις το αίμα σου να βράζει και να αναζητάει λυτρωτικά την διαδρομή
εκτόνωσης της πίεσης. Εσύ που αισθάνεσαι τον χρόνο να κυλάει βασανιστικά
υπέροχα για το δίκιο μας, πρέπει να βιαστείς, πρέπει να συγκρουστείς, ώστε να βροντοφωνάξεις
στο διαρκές παρόν “ήμουν παρών όταν έπρεπε”… Αν ο συμπαντικός χρόνος το
επιτρέψει…
Στις μοναδικές στιγμές που συνέτριβες τους άλογους και παράλογους
φόβους μέσα σου.
Στις συνειδητές στιγμές που έδινες την χαριστική βολή στον ματαιόδοξο
εαυτό σου.
Στις δίκαιες στιγμές που έσβηνες την ατομικότητα και βίωνες τη
συντροφικότητα.
Στις γεμάτες εκστασιασμό στιγμές που κατάστρωνες και εκτελούσες το
επόμενο χτύπημα και προετοίμαζες τον επόμενο στόχο.
Στις ουτοπικές στιγμές της επαναστατικής ηθικής και της βίαιης
συνειδητοποίησης.
Στις λαμπερές στιγμές που οι φλόγες τυλίγουν τον στόχο και συγχρόνως
βγαίνουν ως διάπυρες χειρονομίες νίκης από μέσα μας.
Στις μαύρες στιγμές που θα βιώσουμε την στιγμή της πρόσκαιρης ήττας
κάτω από τα πυρά των καθεστωτικών και θα ταξιδέψουμε παρέα για τον Αχέροντα, την
είσοδο του κόσμου των ψυχών για να ανταμώσουμε και να επικοινωνήσουμε αληθινά.
Στις ματωμένες στιγμές μας που γράφουμε την ιστορία ενός κινήματος πολεμιστών.
Στις άχρονες στιγμές που θεωρούμε ύψιστο καθήκον το να προστατέψουμε
πρώτα τον διπλανό μας στη μάχη, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας.
Στις αμέτρητες στιγμές που ήσουν
εκεί, δίπλα μας, κάθε στιγμή, με όλους τους τρόπους. Στις άπειρες ώρες των παρακολουθήσεων, των παρατηρήσεων, στις
συζητήσεις, στις πολύμορφες μάχες στους δρόμους της πατρίδας ως τις μικρές
εξεγέρσεις μας. Γνώριμοι από τα κοφτερά βλέμματα που δεν υποτάσσονται στην
κανονικότητα, τα σίγουρα βλέμματα και τα σταθερά βήματα μας προς τη νίκη.
Στις ακαριαίες στιγμές που τα όπλα λαδώνονται και τα κυκλώματα κλείνουν
το ένα μετά το άλλο.
Στις ατόφιες στιγμές που γεμίζουμε τα σακίδια μας με τα υλικά της καταστροφής
και ξαμολιόμαστε στους δρόμους για την ερεβώδη σύγκρουση μας με τον εχθρό.
Στις στιγμές που προσπαθούν να μας χτυπήσουν στο μυαλό και δεν τα
καταφέρνουν ποτέ.
Στις στιγμές της ολικής άρνησης, όταν ακυρώνουμε στην πράξη τις δικαιολογίες
του να τη σκαπουλάρουμε από τη μάχη.
Στις άπειρες στιγμές που γίνεσαι επικίνδυνος για την εξουσία και το
προδοτικό κράτος.
Στις ιλιγγιώδεις στιγμές των καταδιώξεων
μας από τους κρατικούς και τα τιμόνια που μετρούν.
Με σένα αντάρτη, σύντροφέ μου
στον πολύχρονο και πολύμορφο αντικαθεστωτικό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα,
θέλω να μοιραστώ αυτή την πρόταση…
Κάποιοι “φίλοι” λένε πως
επιλέγουν να μη δράσουν γιατί φοβούνται για την εφήμερη και γεμάτη αστική
νομιμοφροσύνη ζωούλα τους. Την αγαπάνε, έτσι λένε, τη ζωή. Καλώς. Κάποιοι άλλοι
πάλι, “αιρετικοί” επιλέγουν να δράσουν για ακριβώς τον ίδιο λόγο. Την αγαπάνε,
λένε, τη ζωή και δεν αντέχουν να τη χαραμίζουν άδικα ενώ οι συνάνθρωποι
τους υποφέρουν. Διαλέγουν μια “άλλη ζωή”
που χορεύει πλάι-πλάι με την σκιά του θανάτου…
Σύντροφε μου, μπορεί κι οι δύο να
έχουν δίκιο; Δεν μπορεί. Απλά. Έτσι είναι η φύση του αντάρτη. Τώρα έμαθες το
γιατί…
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
ΚΥΝΗΓΗΣΤΕ ΜΑΣ, ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ, ΠΙΑΣΤΕ ΜΑΣ,
ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΜΑΣ: ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ!
ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΝΙΚΗΣΕΤΕ!
₪ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ₪
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
