Ζούμε σε καιρούς ταραχώδεις και παρακμιακούς. Ο παγκόσμιος πολιτισμός ψυχορραγεί στα βρώμικα χέρια των επικυρίαρχων του πλανήτη. Η πορεία της ανθρωπότητας, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πήρε μια υλιστική και θνησιγενή τροπή.
Οι επικυρίαρχοι ήλπιζαν ότι έως το 2012 θα είχαν επιβάλλει μια παγκόσμια χούντα με ανθρωπιστικό προσωπείο, αλλά δυστυχώς για αυτούς, κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη. Αναγκάστηκαν λοιπόν, να εφαρμόσουν το αρχαίο εναλλακτικό σχέδιο του διαίρει και βασίλευε, σε συνδυασμό με τον κατακερματισμό του πλανήτη σε οικονομικές ζώνες ελέγχου και επιρροής, από κράτη-μαριονέττες, ποδηγετούμενα πλήρως από τα λεγόμενα «εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας». Διότι, ας μη γελιόμαστε. Πίσω από σχεδόν όλα τα κράτη, βρίσκεται, εδώ και αιώνες, συγκεκριμένος οικονομικός παράγων.
Οι μασόνοι πολιτικοί των κομμάτων του εγκλήματος και της προδοσίας της Ελλάδος, παίζοντας εξαίρετα το ρόλο του λακέ των «εξωθεσμικών», πέτυχαν να παγιώσουν τον ανθελληνισμό, την εγκατάλειψη της ελληνικής ιδέας, του οράματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Ρήγα Βελεστινλή για έναν οικουμενικό ελληνισμό, την τσαλαπάτηση της Μεγάλης Ιδέας, την παγίωση της αριστερόστροφης αντίληψης για τη ζωή και το έθνος, τον τρισκατάρατο υλισμό. Μας έπεισαν πως αδυνατούμε να διοικηθούμε μόνοι μας, έξω από την Ε.Ε, όντας «φτωχό και μικρό, πλην τίμιο και υπάκουο (όπου υπάκουο=καρπαζοεισπράκτωρ...) κράτος», λες και η Αλβανία ή τα Σκόπια είναι γίγαντες, υποθήκευσαν τον ελληνισμό στα διεθνή αρπακτικά, του ΔΝΤ και των παρατρεχάμενών τους. Θα το πληρώσουν, αργά η γρήγορα, αλλά θα το πληρώσουν. Έρχεται νέο Γουδί για τους Σαμαράδες και τους Τσίπρες. Η ιστορία κάνει κύκλους...
Το μεγαλύτερο πλήγμα είναι οπωσδήποτε η κυριαρχία αντεθνικών και ανθελληνικών ιδεών και ιδεοληψιών. Οι Έλληνες ήσαν πάντα ξενολάγνοι, αλλά το να βλέπεις «ανθρωπιστικά» και «αντιφασιστικά» έντυπα να υμνούν τον Στάλιν, χάριν των ιδεολογικών τους αγκυλώσεων, αποδεικνύει το νοσηρό κλήμα που επικρατεί στο Ελλαδιστάν. Το γελοίο μ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι ως τους ενοχλεί μόνο ο «κακός» (ελληνικός) φασισμός. Ούτε το ΔΝΤ, ούτε η καταστροφή του Έθνους, ούτε η πολιτιστική και αξιακή κατάπτωση. Άλλωστε πλείστοι εξ’ αυτών την επιδιώκουν, διότι ζουν ευτυχέστεροι υπό αυτήν... Σ’ όποια χώρα και αν πάει κανείς, θα διαπιστώσει πως όλοι οι λαοί, αγαπούν με πάθος τη γη και το έθνος τους. Μονάχα στην Ελλάδα έχει εξοβελιστεί ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός, υπέρ του «ανθρωπισμού», του «αντιρατσισμού» και της υλιστικής θεώρησης του ανθρώπινου βίου, σύμφωνα με τον οποίο, το μόνο μέλημα του ατόμου πρέπει να είναι η επιβίωση. Κι αυτό δηλούται και αποδεικνύεται από την δράση εκατοντάδων πλέον, αριστεριστικών και ανθελληνικών «επιτροπών κατοίκων». Για να μην αναφέρω τα γνωστά αναρχικά δίποδα, που νομίζουν ότι είναι σπουδαία, τα οποία από τον καιρό του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη, συνεργάζονταν στενά με τους άσπονδους «φίλους» μας, οι οποίοι έψαχναν άτομα στην Ελλάδα, για να διαδραματίσουν ρόλο πέμπτης φάλαγγας, εσωτερικού εχθρού μακράς ισχύος... (κι εσύ νεοέλληνα, κάτσε βλέπε τα τούρκικα...)
Όλα αυτά, λες και η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός προσέφερε ποτέ κάτι στην Ελλάδα, πέρα από δανεικά για καλοπέραση και ευδαιμονισμό. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι η χώρα προόδευσε μονάχα με απολυταρχικά καθεστώτα και χαλύβδινους ηγέτες. Ποτέ από απο-κόμματα η από τον «λαό». Οι μάζες, κατά τον Λε Μπον, είναι ανίκανες για μεγάλα πράγματα, δίχως την ηρωική παρουσία του ΗΓΕΤΗ. Κι’ αν ο ‘μετριοπαθής αστικός εθνικισμός αναγκάστηκε να μην μακροημερεύσει, ο ριζοσπαστικός κοινωνικοφυλετικός εθνικισμός, σήμερα φαντάζει, όχι απλώς εφικτός, αλλά και απόλυτα αναγκαίος.
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΤΕΡΙΖΙ.
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!
Μαχητικός πυρήνας Μακεδονίας
Οι επικυρίαρχοι ήλπιζαν ότι έως το 2012 θα είχαν επιβάλλει μια παγκόσμια χούντα με ανθρωπιστικό προσωπείο, αλλά δυστυχώς για αυτούς, κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη. Αναγκάστηκαν λοιπόν, να εφαρμόσουν το αρχαίο εναλλακτικό σχέδιο του διαίρει και βασίλευε, σε συνδυασμό με τον κατακερματισμό του πλανήτη σε οικονομικές ζώνες ελέγχου και επιρροής, από κράτη-μαριονέττες, ποδηγετούμενα πλήρως από τα λεγόμενα «εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας». Διότι, ας μη γελιόμαστε. Πίσω από σχεδόν όλα τα κράτη, βρίσκεται, εδώ και αιώνες, συγκεκριμένος οικονομικός παράγων.
Οι μασόνοι πολιτικοί των κομμάτων του εγκλήματος και της προδοσίας της Ελλάδος, παίζοντας εξαίρετα το ρόλο του λακέ των «εξωθεσμικών», πέτυχαν να παγιώσουν τον ανθελληνισμό, την εγκατάλειψη της ελληνικής ιδέας, του οράματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Ρήγα Βελεστινλή για έναν οικουμενικό ελληνισμό, την τσαλαπάτηση της Μεγάλης Ιδέας, την παγίωση της αριστερόστροφης αντίληψης για τη ζωή και το έθνος, τον τρισκατάρατο υλισμό. Μας έπεισαν πως αδυνατούμε να διοικηθούμε μόνοι μας, έξω από την Ε.Ε, όντας «φτωχό και μικρό, πλην τίμιο και υπάκουο (όπου υπάκουο=καρπαζοεισπράκτωρ...) κράτος», λες και η Αλβανία ή τα Σκόπια είναι γίγαντες, υποθήκευσαν τον ελληνισμό στα διεθνή αρπακτικά, του ΔΝΤ και των παρατρεχάμενών τους. Θα το πληρώσουν, αργά η γρήγορα, αλλά θα το πληρώσουν. Έρχεται νέο Γουδί για τους Σαμαράδες και τους Τσίπρες. Η ιστορία κάνει κύκλους...
Το μεγαλύτερο πλήγμα είναι οπωσδήποτε η κυριαρχία αντεθνικών και ανθελληνικών ιδεών και ιδεοληψιών. Οι Έλληνες ήσαν πάντα ξενολάγνοι, αλλά το να βλέπεις «ανθρωπιστικά» και «αντιφασιστικά» έντυπα να υμνούν τον Στάλιν, χάριν των ιδεολογικών τους αγκυλώσεων, αποδεικνύει το νοσηρό κλήμα που επικρατεί στο Ελλαδιστάν. Το γελοίο μ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι ως τους ενοχλεί μόνο ο «κακός» (ελληνικός) φασισμός. Ούτε το ΔΝΤ, ούτε η καταστροφή του Έθνους, ούτε η πολιτιστική και αξιακή κατάπτωση. Άλλωστε πλείστοι εξ’ αυτών την επιδιώκουν, διότι ζουν ευτυχέστεροι υπό αυτήν... Σ’ όποια χώρα και αν πάει κανείς, θα διαπιστώσει πως όλοι οι λαοί, αγαπούν με πάθος τη γη και το έθνος τους. Μονάχα στην Ελλάδα έχει εξοβελιστεί ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός, υπέρ του «ανθρωπισμού», του «αντιρατσισμού» και της υλιστικής θεώρησης του ανθρώπινου βίου, σύμφωνα με τον οποίο, το μόνο μέλημα του ατόμου πρέπει να είναι η επιβίωση. Κι αυτό δηλούται και αποδεικνύεται από την δράση εκατοντάδων πλέον, αριστεριστικών και ανθελληνικών «επιτροπών κατοίκων». Για να μην αναφέρω τα γνωστά αναρχικά δίποδα, που νομίζουν ότι είναι σπουδαία, τα οποία από τον καιρό του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη, συνεργάζονταν στενά με τους άσπονδους «φίλους» μας, οι οποίοι έψαχναν άτομα στην Ελλάδα, για να διαδραματίσουν ρόλο πέμπτης φάλαγγας, εσωτερικού εχθρού μακράς ισχύος... (κι εσύ νεοέλληνα, κάτσε βλέπε τα τούρκικα...)
Όλα αυτά, λες και η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός προσέφερε ποτέ κάτι στην Ελλάδα, πέρα από δανεικά για καλοπέραση και ευδαιμονισμό. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι η χώρα προόδευσε μονάχα με απολυταρχικά καθεστώτα και χαλύβδινους ηγέτες. Ποτέ από απο-κόμματα η από τον «λαό». Οι μάζες, κατά τον Λε Μπον, είναι ανίκανες για μεγάλα πράγματα, δίχως την ηρωική παρουσία του ΗΓΕΤΗ. Κι’ αν ο ‘μετριοπαθής αστικός εθνικισμός αναγκάστηκε να μην μακροημερεύσει, ο ριζοσπαστικός κοινωνικοφυλετικός εθνικισμός, σήμερα φαντάζει, όχι απλώς εφικτός, αλλά και απόλυτα αναγκαίος.
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΤΕΡΙΖΙ.
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!
Μαχητικός πυρήνας Μακεδονίας
