ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Το πνεύμα του κοσμοπολιτισμού διέφθειρε συλλήβδην το περιεχόμενο της εργασίας. Ο μαρξισμός υποδαύλισε το απύθμενο ταξικό μίσος κατά της ίδιας της εργασίας. Η εργασία ως δομικό στοιχείο ολοκλήρωσης του παραγωγού υπέστη μια ύπουλη υποτίμηση. Το δημιουργικό περιεχόμενο της εργασίας κατρακύλησε σε μια απωθητική μισθωτή σκλαβιά. Η μισθωτή σκλαβιά συνδέθηκε δόλια με ένα απροσμέτρητα εκμεταλλευτικό περιεχόμενο μέσα σε μια κοινωνία που αρνείται πεισματικά την παραγωγή για το καλό του έθνους.



Ο μαρξισμός είχε προλειάνει το έδαφος και έτσι ο καπιταλισμός κατάφερε να ριζώσει για τα καλά, εφόσον η εργασία είχε χάσει το παραγωγικό περιεχόμενό της και είχε αντικατασταθεί από μια εξολοκλήρου ανώφελη δραστηριότητα η οποία ήταν και είναι παραγωγικά ασθενής ως μηδενική. Η εβραϊκή επικυριαρχία στον πλανήτη μας έλαβε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της εβραϊκής ψυχοσύνθεσης και ιδιοσυγκρασίας. Η αλλοτινή παραγωγική και κοπιώδης εργασία εξέπεσε σε μια κενή, αντιπαραγωγική και ψυχικά εξουθενωτική πράξη. Οι αιώνιοι τεμπέληδες, ροκανίζοντας τα κλαδιά του δέντρου της παραγωγής, οδήγησαν τους λαούς στον εκθειασμό της καταχρηστικής τεμπελιάς.

Είναι απόλυτα λογικό να αναρωτιέστε γιατί κάνουμε όλη αυτή την εισαγωγή, καθώς και τι νόημα έχει με το διογκούμενο πρόβλημα της ανεργίας που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και όχι μόνο και οδηγεί στην απόγνωση εκατομμύρια νέους ανθρώπους στην πατρίδα μας. Πίστη μας είναι ότι η εργασία αυτή καθαυτή δεν αποτελεί μάνα εξ ουρανού, αλλά ούτε και ένα αφηρημένο δικαίωμα με ταξικά χαρακτηριστικά. Η εργασία είναι δημιουργία, είναι χαρά, είναι ολοκλήρωση για τον άνθρωπο. Όλα αυτά ισχύουν όταν ο άνθρωπος δεν είναι δούλος, αλλά εκ διαμέτρου αντίθετα παραγωγός-στυλοβάτης του έθνους και του πολιτισμού του. Στον καπιταλισμό όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο μισθωτός σκλάβος είναι ένα απλό γρανάζι στην μηχανή του απέραντου κοινωνικού εργοστασίου παραγωγής μιας φυλής δούλων και αποκτά ταξική συνείδηση της κατάστασής του όντας δούλος.

Θέλουμε, άραγε, τέτοιους ανθρώπους σε ένα Εθνικό-Λαϊκό καθεστώς; Μα φυσικά και όχι! Αντιθέτως, θέλουμε να ξεριζώσουμε την γενική νόηση των ανθρώπων, όπως επίσης και όλες εκείνες τις κακές συνήθειες της γκρίνιας και της μιζέριας και τα δηλητηριώδη ιδεολογήματα που εμφύσησε ο μαρξισμός για να κυριαρχήσει επί των μισθωτών σκλάβων του και να χτίσει την δικτατορία του επί του υπόδουλου προλεταριάτου. Η μισθωτή σκλαβιά είναι μια ύπουλη χιλιαστική  πειρατική ουτοπία που εποφθαλμιά στην πλήρη υποδούλωση των προλετάριων στο κεφάλαιο. 

Ως Ριζοσπάστες Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές δεν ανεχόμαστε να αντιμετωπίζουμε τους παραγωγούς της ραχοκοκαλιάς ενός έθνους ως ταξικά αντικείμενα. Εμείς θέλουμε ελεύθερους ανθρώπους. Θέλουμε ανθρώπους εργατικούς και παραγωγικούς. Οι παραγωγικοί άνθρωποι είναι στρατιώτες ιδεών και οι στρατιώτες ιδεών είναι οι υπερασπιστές του αυριανού Εθνικού και Σοσιαλιστικού οράματός μας για την κοινωνία και το έθνος μας.

Έχοντας απομυθοποιήσει την ουτοπία του μαρξισμού και του περιεχομένου που διαμέσου αυτού εδόθη στην εργασία, θα προσεγγίσουμε την ιδανική στάση που οφείλουν να επιδείξουν οι Ριζοσπάστες Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές έναντι της μάστιγας του καιρού μας.  Ως  υπερήφανοι Έλληνες Ριζοσπάστες Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές δεν κρυβόμαστε ποτέ πίσω από μίσθαρνα συνδικάτα και ξεπουλημένα σωματεία και εργατοπατέρες συνένοχους για το ξεπούλημα των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων.


Δεν τρέφουμε αυταπάτες για τις προθέσεις των αριστερών και δεξιών λακέδων του αστικού κράτους. Δεν περιμένουμε τίποτα από τα κόμματα και τις συνιστώσες τους. Αριστερά και δεξιά κόμματα δίχασαν τους Έλληνες σε γραφειοκρατικά κομματικά μαντριά και ΟΥΤΕ ΕΝΑ εξ’ αυτών έπραξε τα δέοντα για τα δίκαια των εργαζομένων. Όπως η θρησκεία είναι κατά μια άποψη το όπιο του λαού, έτσι και τα κόμματα είναι η σκλαβιά των εργατών.

Αποβάλλουμε με κάθε μέσο τους διαφθορείς του εργατικού δυναμικού. Οι μαρξιστές δεν έχουν θέση στα συμβούλια των εργοστασίων και στους εργατικούς αγώνες. Οι τεμπέληδες δεν χωρούν στους χώρους εθνικής παραγωγής. Οι μαρξιστές πρέπει να καταδικάζονται απερίφραστα ως προδότες του έθνους και δολιοφθορείς της εθνικής ανάπτυξης.

Εθνική παραγωγή σημαίνει επιστροφή στην αγροτική παραγωγή στην ύπαιθρο και ενδυνάμωση της κοινοτικής ζωής και της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής και ανάπτυξης. Εθνική παραγωγή συνεπάγεται υγιείς πνευματικά και σωματικά ανθρώπους που αγωνίζονται για την ευημερία του έθνους τους. Εθνική παραγωγή υπάρχει μόνο όταν οι παραγωγοί δουλεύουν την γη τους χωρίς εκβιασμούς από τους κρατικούς νταβατζήδες και το ντόπιο και ξένο επενδυτικό κατεστημένο.

Στις μέρες μας ο πρωτογενής, ο δευτερογενής και πλέον ακόμη και ο τριτογενής τομέας παραγωγής, έχουν αντισταθμιστεί από την παραγωγή άχρηστων πραγμάτων. Οι εργατικοί αγώνες που διαδραματίζονταν εντός και εκτός εργοστασίων, εντός και εκτός εργατικών κέντρων, έχουν δώσει τη θέση τους στους απελευθερωτικούς αγώνες των άυλων εργατών του ώριμου καπιταλισμού. Οι εργάτες δεν παλεύουν μονάχα για λιγότερες ώρες εργασίας ή για υψηλότερα μεροκάματα. Οι εργάτες παλεύουν για στοιχειώδεις ανθρώπινες συνθήκες στους χώρους εργασίας. Παλεύουν ενάντια στην στυγνή εκμετάλλευσή τους από τους καπιταλιστές. Παλεύουν για ελευθερία. Για φυλετική ελευθερία. Η καπιταλιστική επιβολή του συνεταιρισμού Ελλήνων και ξένων εργατών μονάχα τυραννική μπορεί να είναι και ποτέ προϊόν ελεύθερης επιλογής. Η καπιταλιστική επιβολή της ανεργίας για τους Έλληνες και της μαύρης εργασίας για τους αλλοδαπούς μονάχα τυραννική κερδοσκοπική μεθόδευση μπορεί να χαρακτηριστεί.

Στην πατρίδα μας όλα καταρρέουν με ταχείς ρυθμούς. Η ανεργία καλπάζει σαν ατίθασος ίππος και πιο ορμητικά από ποτέ άλλοτε. Τα κομματικά τσιράκια των καπιταλιστών δεν κάνουν το παραμικρό, ώστε να υπερασπιστούν την επιρροή τους στην εργατιά. Δεν το κάνουν για έναν μόνο λόγο. Διότι, γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας ότι την επιρροή αυτή την έχουν χάσει προ πολλού και το ποτάμι της οργής δεν γυρίζει πίσω.

Ποιο είναι το χρέος μας; Να είμαστε αληθώς αλληλέγγυοι με τους Έλληνες εργάτες και αγρότες και  να παλεύουμε ακομμάτιστα στο πλευρό τους. Τα δίκαιά τους είναι και δικά μας δίκαια. Το δικαίωμα στην εργασία δεν είναι ένα τυπικό δικαίωμα. Είναι υποχρέωση απέναντι σε μας τους ίδιους, στον συλλογικό εαυτό μας και τον λαό μας. Το έθνος θα σταθεί ξανά στα πόδια του μονάχα αν ο λαός μας καταστεί πάλι ισχυρός και ανεξάρτητος, μονάχα αν οι παραγωγοί γίνουν και πάλι δημιουργοί. Αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα μονάχα σε ένα γνήσια Εθνικό-Λαϊκό καθεστώς, μονάχα σε μια πατρίδα που θα ανήκει στους ιθαγενείς της. Στους Έλληνες της. Διότι, η Ελλάδα ανήκει μόνο στους Έλληνες της και όχι στους παρείσακτους καπιταλιστές που διαιωνίζουν την κερδοσκοπική δουλεία.

Όλα συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως οι καιροί μας απαιτούν έναν ολότελα νέο τύπο ανθρώπου. Τον τύπο που θα συμπυκνώνει τις αρετές του στρατιώτη, του πολεμιστή και του επαναστάτη. Ο Εθνικιστής-Εθνικοσοσιαλιστής εργάτης είναι πολιτικός στρατιώτης, πολεμιστής της πένας και του ξίφους και ήρωας λαϊκός επαναστάτης. Θέλουμε πολεμικά παθιασμένους εργάτες, διότι θέλουμε μια φυλή πολεμική! 

ΥΓ1: Τα κομματικά ιερατεία έλαμψαν δια της απουσίας τους από τους εργατικούς αγώνες.

ΥΓ2: Τα ατσαλάκωτα κοστούμια δεν έχουν θέση στους αγώνες μας. Ή με τους εργάτες ή με τις γραβάτες…

ΥΓ3: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας ονομάζεται κομματική γραφειοκρατία.


ΥΓ4: Σημαντικότερο όλων Θα’θέλαμε να δούμε Πατριωτικά ή εθνικιστικά κόμματα - οργανώσεις – συλλόγους, έσω ή έξω από την Βουλή, να κάνουνε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από εργοστάσια ή επιχειρήσεις που απασχολούν λαθρομετανάστες ‘’παράνομα’’ στέλνοντας στο όνομα του κέρδους και του καπιταλισμού χιλιάδες Έλληνες εργάτες στην ανεργία. Γιατί τόσο καιρό δεν έχει γίνει;