Manfred Roeder ('Deutschen Aktionsgruppen')
O Manfred Roeder (1929–2014) ήταν Γερμανός δικηγόρος, πρώην στρατιώτης της Wehrmacht, όπως γνωστός αρνητής του Ολοκαυτώματος και εθνικοσοσιαλιστής ακτιβιστής. Γεννήθηκε στο Βερολίνο, ενώ φοίτησε στα 'Nationalpolitische Erziehungsanstalten' στο Plön (γνωστό με τα αρχικά 'NPEA', ενώ εκφέρονταν ως 'Napola' (βλέπε 'Before the Fall', 2004), ακρώνυμο του 'Nationalpolitische Lehranstalt', δηλαδή 'Εθνικό Πολιτικό Ίδρυμα Εκπαίδευσης'. Τα εν λόγω εκπαιδευτικά ιδρύματα αποτελούσαν την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στα χρόνια της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η λειτουργία αυτών των σχολών ήταν να εκπαιδεύσουν το ανθρώπινο δυναμικό για την στελέχωση διοικητικών θέσεων στο γερμανικό κράτος, μαζί με τα αντίστοιχα 'Junkerschulen' και 'Adolf Hitler Schulen'. O Roeder ως στρατιώτης, μετείχε στη Μάχη του Βερολίνο το 1945. Μετά τον πόλεμο, για ένα φεγγάρι υπήρξε μέλος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU). Γρήγορα εγκατέλειψε και αφοσιώθηκε στην εθνικοσοσιαλιστική σκηνή της Γερμανίας και έξω από τα σύνορά αυτής, ενώ στη συνέχεια σφυρηλάτησε σχέσεις ακόμα και με την 'Ku Klux Klan'. Ο Roeder κατηγορήθηκε για 'εγκληματικές πράξεις', μεταξύ άλλων της αντίστασης κατά της αρχής και της βιαιοπραγίας. Στη δεκαετία 1980, ίδρυσε μία από τις οργανώσεις του περίφημου διαβολικού δικτύου, όπως έχει χαρακτηρισθεί το εθνικοσοσιαλιστικό αντάρτικο πόλεων της μεταπολεμικής Γερμανίας, την 'Deutschen Aktionsgruppen', μία οργάνωση που κατηγορήθηκε για επιθέσεις εναντίον δομών που στέγαζαν ξένους εργάτες και αιτούντες ασύλου.
Ο Roeder χαρακτηρίστηκε τρομοκράτης από τις γερμανικές διωκτικές αρχές εξαιτίας αυτών των ενεργειών. Το 1997, η εκπομπή 'Panorama' του δικτύου BBC, αποκάλυψε πως ο Roeder είχε παραστεί ομιλητής στην Γερμανική Ακαδημία Στρατιωτικών Αξιωματούχων στο Αμβούργο. Το σκάνδαλο που προέκυψε οδήγησε στην αποπομπή του διοικητή της σχολής και την αντικατάστασή του προκειμένου να μην αμαυρωθεί το όνομα της ακαδημίας. Το 1997, ο Roeder βρέθηκε υποψήφιος με το NPD στο κρατίδιο Stralsund της περιφέρειας του Mecklenburg-Vorpommern, ενόψει των βουλευτικών εκλογών, ως υποψήφιος για το αξίωμα του 'Καγκελαρίου 1998', ωστόσο κάτι τέτοιο δεν στέφτηκε από επιτυχία. Ο Roeder απεβίωσε το 2014, σε ηλικία 85 ετών. Λόγω της θέσης του στη 'Deutschen Aktionsgruppen', καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 13 έτη το 1982 και αφέθηκε τελικώς ελεύθερος το 1990, έχοντας συμπληρώσει τα 2/3 της ποινής. Το 1996, ο Roeder, μαζί με άλλους συντρόφους, πραγματοποίησαν επίθεση σε μία έκθεση στην Ερφούρτη που είχε αντικείμενο την κατασυκοφάντηση της Wehrmacht. Καταδικάστηκε για πρόκληση φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και υποχρεώθηκε να καταβάλει πρόστιμο 4,500 γερμανικά μάρκα. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση από τα δικαστήρια του Schwerin και του Rostock βάσει της γερμανικής νομοθεσίας που αφορά την 'υποκίνηση σε μίσος' και άλλα 'ειδεχθή εγκλήματα'. Επιβαρύνθηκε με 10 μήνες φυλάκιση τον Σεπτέμβριο του 2004 από το δικαστήριο της Φρανκφούρτης για 'περιφρόνηση του κράτους'. Τον Φεβρουάριο του 2005, επιβαρύνθηκε για τα ίδια αδικήματα από το δικαστήριο του Schwalmstadt. Στις 12 Μαϊου 2005, φυλακίστηκε στο Γκίσεν, ωστόσο η ταλαιπωρία του δεν διήρκεσε πολύ και σχετικά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος για λόγους υγείας.
Η οργάνωση του Roeder θεωρείται από ειδικούς αναλυτές της εθνικοσοσιαλιστικής βίας στη Γερμανία, πρόδρομος, μεταξύ άλλων οργανώσεων, της NSU ('Εθνικοσοσιαλιστικό Υπόγειο Ρεύμα'). Η οργάνωση 'Deutschen Aktionsgruppen', πραγματοποίησε 5 βομβιστικές επιθέσεις και 2 εμπρηστικές επιθέσεις κατά θεσμικών οργάνων και αρχών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Οι επιθέσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν στους εξής στόχους:
-Βομβιστική επίθεση στο Esslingen στις 21 Φεβρουαρίου του 1980. Η πράξη αυτή είχε χαρακτήρα διαμαρτυρίας ενάντια στην τοπική έκθεση που διεξάγονταν για το Άουσβιτς
.
-Επίθεση στο σπίτι του ανώτατου διοικητικού αξιωματούχου Hans Peter Brown στις 18 Απριλίου του 1980 στο Esslingen am Neckar.
-Ισχυρή βομβιστική επίθεση με πυροσωλήνα στο σχολείο 'Janusz Korczak' στα τέλη Απρίλη του 1980 στο Αμβούργο, κατά την οποία δύο άνθρωποι τραυματίστηκαν.
-Επίθεση στον καταυλισμό προσφύγων του Zirndorf στις 30 Ιουλίου του 1980.
-Εμπρηστική επίθεση σε ξενοδοχείο στέγασης αιτούντων ασύλου στο Leinfelden-Echterdingen, στις 6 Αυγούστου του 1980.
-Επίθεση σε χώρο διαμονής αιτούντων ασύλου στο Lörrach στις 17 Αυγούστου του 1980.
-Εμπρηστική επίθεση σε καταυλισμό προσφύγων στο Αμβούργο, όπου δύο Βιετναμέζοι σκοτώθηκαν στις 22 Αύγουστου του 1980.
Οι διωκτικές αρχές συνέλαβαν τον Roeder μαζί με άλλους 3 συντρόφους ως μέλη της τρομοκρατικής 'Deutschen Aktionsgruppen', στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1980. O Roeder, η Sibylle Vorderbrügge (γεννημένη το 1956), ο ιατρός Heinz Colditz και ο εργάτης Raimund Hörnle (γεννημένος το 1930), οδηγήθηκαν ενώπιον του εισαγγελέα Kurt Rebmann του δικαστηρίου της Στουτγκάρδης, όπου τους άσκησε ποινική διώξη για σύσταση τρομοκρατικής οργανώσεως βάσει του κείμενου νόμου του 1976.
Karl-Heinz Hoffmann ('Wehrsportgruppe Hoffmann')
Ο Gundolf Köhler (1959-1980) ήταν Γερμανός εθνικοσοσιαλιστής, μέλος της φονικότερης στην ιστορία της μεταπολεμικής Γερμανίας, οργάνωσης 'Wehrsportgruppe Hoffmann' (γνωστή με τα αρχικά WSG), ο οποίος κατηγορήθηκε ότι ήταν αυτός που τοποθέτησε τον αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό (IED) το 1980 στο 'Oktoberfest' που διεξάγεται κάθε χρόνο στο Μόναχο. O Köhler γεννήθηκε στο Σβένιγκεν της Βάδη-Βυρτεμβέργη, ενώ σπούδαζε γεωλογία στο πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν την χρονιά της επίθεσης. Εκεί ήταν μέλος της εθνικιστικής φοιτητικής παράταξης 'Hochschulring Tübinger Studenten'. Πολλοί τον χαρακτήρισαν μοναχικό τύπο και μανιακό με τα όπλα. Μέχρι και τον θάνατό του, διέμενε στο Ντοναουεσίνγκεν. Ο Köhler τοποθέτησε μία βόμβα πυροσωλήνα σε ένα δοχείο απορριμμάτων στις 26 Σεπτεμβρίου του 1980 κοντά σε μία από τις εισόδους του Oktoberfest στο Μόναχο, η οποία εξερράγη στις 10:19μμ, σκοτώνοντας 13 και τραυματίζοντας 225 ανθρώπους. Στην 'Wehrsportgruppe Hoffmann' αποδίδεται και η δολοφονία ενός Εβραίου εκδότη στο Έρλανγκεν της Δυτικής Γερμανίας το 1980. Η επίθεση στο 'Oktoberfest' στοίχισε τη ζωή στον ίδιον τον βομβιστή, ενώ αποτελεί μυστήριο αν έδρασε μόνος ή μετά άλλων. Η εν λόγω υπόθεση επεχειρήθη να εξεταστεί επανειλημμένως, ωστόσο αυτό δεν κατέστη δυνατό, παρά μονάχα το 2014. Η περιοχή που επλήγη από την βομβιστική επίθεση ήταν στο μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου. Η έκταση των ζημιών αποτελεί απόδειξη πως ο αριθμός των νεκρών ήταν σχετικά μικρός από τύχη. Η μελέτη της συνδεσμολογίας της βόμβας απέδειξε πως είχε χρησιμοποιηθεί κονίαμα από βρετανικό βλήμα που κατασκευάστηκε το 1954. Τροποποιήθηκε καταλλήλως, ώστε να λειτουργήσει ως βόμβα διασποράς και να αποβεί ιδιαίτερα δολοφονική σε ακτίνα πολλών μέτρων. Πολλοί κάνουν λόγο για πολιτική υποδαύλιση από το πολιτικό σύστημα. Το γεγονός ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε 2 εβδομάδες προ των βουλευτικών εκλογών του 1980 στη Γερμανία και ο τότε Κυβερνήτης της Βαυαρίας και υποψήφιος Καγκελάριος Franz Josef Strauss (1915-1988) και πρόεδρος της Χριστιανικής Σοσιαλιστικής Ένωσης (CSU), φέρεται να υποστήριζε την άκρα αριστερά και την RAF, ίσως αποτελεί ένα κομμάτι του πάζλ. Για τον Franz Josef Strauss, λέγεται, ότι ήταν Εβραίος...
Η 'Wehrsportgruppe Hoffmann' ιδρύθηκε από τον Karl-Heinz Hoffmann το 1973. Ως έδρα της είχε, από το 1974 αρχικά, το Κάστρο Almoshof και από το 1978 το κάστρο Ermreuth στο Neunkirchen am Brand. Η οργάνωση και η λειτουργία της WSG επεκτάθηκε πέρα από τη Βαυαρία. Είχε συνδράμει την οργάνωση 'Sturmabteilung 7' στη Φρανκφούρτη, ενώ υπήρχαν σχέσεις με συντρόφους στο Τύμπιγκεν, την Κολωνία και τη Βόννη. Στο ιδεολογικό κομμάτι, θεωρείτο μία πολιτική δύναμη που απέρριπτε την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τους εκπροσώπους της και αποσκοπούσε να ιδωθεί ως η αιχμή του δόρατος μίας εθνικής και κοινωνικής επανάστασης. Στο πρώτο μανιφέστο της, η οργάνωση έθεσε 19 θεμελιακές αρχές. Ο ίδιος ο Hoffman αναφερόταν σε μία ριζοσπαστική αλλαγή και στον ριζοσπαστικό χαρακτήρα της οργάνωσης. Από το 1974, η οργάνωση άρχισε να δραστηριοποιείται στο πεζοδρόμιο, ενώ στις 4 Δεκεμβρίου του 1976, μέλη της περιφρούρησής ('Saalschutz') συγκρούστηκαν άγρια με διαδηλωτές στο πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν. Σε μία εκδήλωση μνήμης υπέρ του Αδόλφου Χίτλερ, οι 'Wehrsportgruppe Hoffmann', NSDAP/AO-Anhängern, 'Aktionsfront Nationaler Sozialisten/Nationale Aktivisten (ANS/NA)', στις 22 Ιουλίου του 1978, στο Lentföhrden, συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Πολλά από τα μέλη της Hoffman, ήταν μέλη στην οργάνωση νέων 'Viking-Jugend'. Είναι γεγονός ότι η Hoffman λειτούργησε ως πρότυπο για τον Michael Kühnen της αδελφικής 'Wehrsportgruppe Werwolf'. Η οργάνωση τελικώς απαγορεύτηκε από την κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας έπειτα από έφοδο της αστυνομίας σε ένα κάστρο κοντά στη Νυρεμβέργη, όπου πραγματοποιούνταν παραστρατιωτική σύναξη Εθνικοσοσιαλιστών από διάφορες χώρες. Η έρευνα αποκάλυψε μεγάλο αριθμό εκρηκτικών, αυτόματα όπλα, στολές, δηλητηριώδη χημικά, αντιαεροπορικά όπλα και ένα θωρακισμένο όχημα, τα οποία ευρήματα πιθανολογείται ότι αποτελούσαν δωρεές συμπαθούντων μέσα από τον στρατό της Δυτικής Γερμανίας. Ο Odfried Hepp, ένας εκπαιδευόμενος της Hoffman εξαπέλυσε κύμα βομβιστικών επιθέσεων, από τις οποίες υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί στρατιωτικού προσωπικού και υλικές ζημιές σε 4 βάσεις του Αμερικανικού Στρατού στη Δυτική Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο Hepp, αφότου βρήκε προσωρινό καταφύγιο στη Βρετανία, επέστρεψε αυτή τη φορά στην Ανατολική Γερμανία. Η κυβέρνησή της, αρνήθηκε να τον εκδώσει, ενώ αργότερα κατέφυγε στην τρομοκρατική οργάνωση του μετά μανίας καταζητούμενου από τους Σιωνιστές, Mohammed Abu Abbas, 'Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης' (PLF). Πολλοί είναι αυτοί που καταλογίζουν στην κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας ότι αρνιόταν να ικανοποιήσει το αίτημα των πολεμικών επανορθώσεων στους 'επιζήσαντες Εβραίους του Ολοκαυτώματος'. Ίσως να πρόκειται για τους ίδιους σεναριογράφους που θέλουν την πρώην κομμουνίστρια και πρακτόρα της Stasi, Frau Angela Merkel, να αποτελεί παιδί του Χίτλερ και να κρύβει τον Εθνικοσοσιαλισμό της μέσα από διάφορα τεχνάσματα...Η φαντασία ποτέ δεν ήταν κακό πράγμα...Η περιπέτεια του Hepp, τερματίστηκε τον Απρίλιο του 1985, οπόταν συνελήφθη καθώς εισερχόταν στο διαμέρισμα ενός επιχειριακού του PLF στο Παρίσι και εκδόθηκε στη Δυτική Γερμανία. Αργότερα τον ίδιο χρόνο, η πειρατεία στο κρουαζιερόπλοιο Achille Lauro, με ευθύνη του Abu Abbas, περιελέμβανε στην λίστα των αιτημάτων για τον τερματισμό της, ανεπιτυχώς εν τέλει, την απελευθερώση του Hepp.
Το ευφάνταστο σενάριο της συνεργασίας Εθνικοσοσιαλιστών της Δυτικής Γερμανίας με τις μυστικές υπηρεσίες της Ανατολικής Γερμανίας (Stasi) ωφελεί μονάχα τον κραταιό μύθο της ταξικής πάλης που αποτελεί μονοπώλιο της άκρας αριστεράς. Αν οι αγώνες των Εθνικοσοσιαλιστών στην μεταπολεμική Γερμανία, και όχι μόνο, είχαν τύχει (φυσικά αυτό θα ήταν αδιανόητο) του ελαχίστου της προβολής της οποίας τυγχάνουν οι οργανώσεις της άκρας αριστεράς (π.χ, RAF), η άκρα αριστερά θα θεωρούνταν με σημαντική διαφορά αντεπαναστατική δύναμη που υπονομεύει εσκεμμένα κάθε αγώνα, καθώς οι 'αντικαπιταλιστικές' τρομοκρατικές ενέργειές της θα ωχριούσαν μπροστά στο εθνικοσοσιαλιστικό επαναστατικό δίκτυο που ενεργούσε αυθεντικά κατά του καπιταλισμού και του Σιωνισμού. Απόδειξη αυτού, ο Horst Maller. Υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα στελέχη της RAF, ο οποίος μεταστράφηκε, ασχέτως των λόγων που το έπραξε και της κατάληξης αυτής της μεταστροφής, στο στρατόπεδο των εθνικοσοσιαλιστών. Όσο και αν πονάει, η ιστορία είναι αυτή και έγραψε ότι οργανώσεις σαν τη RAF ανήκουν στη γενιά που έμεινε γνωστή ως 'Τα Παιδιά του Χίτλερ', όπως είναι ο τίτλος του γνωστού έργου της Jillian Becker. Ό,τι δεν μπορεί να διανοηθεί χτες, σήμερα και αύριο, ένας αντιφασίστας, είναι ότι όσο και αν το προσπαθεί, κουβαλάει μέσα του το σπέρμα αυτού που κατά φαντασίαν μάχεται.
Ακόμα και στην τρομοκρατία, οι αριστεροί είναι διαχρονικά άχρηστοι. Οποτεδήποτε το κράτος πάψει να είναι προστάτης τους, ας θεωρούνται άταφοι τελειωμένοι. Αλλά και αυτό να μην συμβεί (που δεν θα συμβεί), πάλι θα τους τελειώσουμε μία και καλή.
