Σε παλιότερο φύλλο της 'Washington Post' δημοσιεύτηκε ένα άρθρο για τους ημεδαπούς αναρχικούς. Ο συντάκτης του άρθρου αναρωτήθηκε τότε: 'Τί σόι αναρχικοί είναι αυτοί που θρηνούν για τη μείωση του κράτους;'. Στο επίμαχο άρθρο ο δημοσιογράφος που κάλυπτε τις 'αντικυβερνητικές' διαδηλώσεις, στις οποίες ανέκαθεν κλέβουν την παράσταση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, οι γνωστοί σαλιάρηδες κουκουλοφόροι, κατέληξε στο συμπέρασμα: 'Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση ασκεί βία εναντίον της κοινωνίας εδώ και δεκαετίες, φορολογώντας τους πολίτες, επιβάλλοντας πληθώρα νόμων στις επιχειρήσεις και ξοδεύοντας χρήματα που δεν έχει. Δεν είναι να απορείς που η ανεργία των νέων βρίσκεται στο 35%. Οι πραγματικοί αναρχικοί, είτε αναρχοκαπιταλιστές είτε υποστηρικτές της 'αμοιβαιότητας', θα είχαν να πουν κάποια χρήσιμα πράγματα στους Έλληνες για το τωρινό τους κατάντημα. Αλλα αυτοί οι δυσαρεστημένοι νεαροί, που αρνούνται το τέλος ενός κοινωνικού κράτους που δεν μπορεί να διατηρηθεί, δεν είναι αναρχικοί με καμιά σοβαρή έννοια του όρου. Είναι απλά θυμωμένα παιδιά που δεν είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Αλλά η πραγματικότητα έχει τον τρόπο της να επιβάλλεται, είτε είσαι έτοιμος να την αντιμετωπίσεις είτε όχι'. Οι διαπιστώσεις αποκτούν μεγαλύτερη αξία στο κοινωνικό γίγνεσθαι όταν προέρχονται από έναν 'συστημικό', θα πει κανείς, δημοσιογράφο.
Στην Ελλάδα, μοναδικό φαινόμενο στην υφήλιο, συμβαίνει οι οπαδοί της κουκούλας να προέρχονται από τα σπλάχνα της σάπιας κοινωνίας και να είναι γόνοι ευπόρων οικογενειών με ρίζες στον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό που καταγγέλλουν. Οι αναρχικοί του παρελθόντος ήταν φτωχά, ως επί τω πλείστον, παιδιά της εργατικής τάξης που το φάντασμά της τους πούλησε αντί πινακίου φακής. Όμως μιλάμε για εκείνους τους αφελείς ενός πολύ μακρινού παρελθόντος. Όπως τότε, έτσι και τώρα, τα εγγόνια και τα παιδιά αποτελούν την ασπίδα της εξουσίας των γονέων τους. Άλλωστε, είναι γνωστό από παλιά, τίποτα δεν είναι τσάμπα στον κόσμο αυτό και η μεταπολιτευτική ατιμωρησία των οπαδών της κουκούλας αντανακλάται στα πρόσωπα των αριστερών και δεξιών εξουσιαστών. Οι πολίτες απορούν 'γιατί οι οπαδοί της κουκούλας έχουν μία ιδιότυπη ασυλία' από το καθεστώς της Μεταπολίτευσης. Προφανώς γιατί το υπηρετούν. Δεν είναι εχθροί του, αλλά αρκούντως χρήσιμοι στην καταστολή του λαού και την περιφρούρηση της δημοκρατίας. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν μουτουελιστές (οι προαναφερθέντες 'της αμοιβαιότητας'). Υπάρχουν μονάχα αναρχοκαπιταλιστές. Όπως ο καπιταλισμός είναι ένα αναρχικό οικονομικό σύστημα ως προς την κοινωνική εκφορά του, έτσι και η αναρχία είναι ένα καπιταλιστικό κοινωνικό σύστημα ως προς την οικονομική προσφορά του. Όπως υπάρχει η λεγόμενη αναρχία του καπιταλισμού, υπάρχει και καπιταλισμός της αναρχίας. Το ιδανικό μίας κοινωνίας αφθονίας, το οποίο ευαγγελίζονται και τα δύο συστήματα που αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ένα από τα πιο ευφυή κόλπα για να αποκτήσει κανείς τον έλεγχο του χρήματος και της εξουσίας σε κάθε επίπεδο, είναι η δημιουργία τεχνητών ανταγωνιστών που εμφανίζονται ως εχθροί του, ώστε να συνάψει λυκοφιλίες με τους πραγματικούς ανταγωνιστές που επιβουλεύεται, εκβιάζοντάς τους έμμεσα ότι θα απειληθούν και εκείνοι από αυτούς. Μαθήματα νηπιακής ηλικίας στο management. Με αυτό τον τρόπο μορφοποιείται μία κοσμική ιεραρχία. Κάποιοι 'από πάνω' γαμάνε ακούσια-εκούσια τους 'από κάτω'. Η συνουσία δεν σταματάει εκεί. Οι 'από πάνω' και οι 'από κάτω' συνουσιάζονται και μεταξύ τους, όποτε αυτό εξυπηρετεί την διατήρηση της ιεραρχίας. Πότε εξοντώνονται μεταξύ τους οι 'από πάνω', πότε εξοντώνονται μεταξύ τους οι 'από κάτω'. Συνεπώς μιλάμε για ένα κοσμικό μπουρδέλο που αν μη τι άλλο έχει ιεραρχία, τάξη, στρατό, νόμους, κτλ. Αν το δούμε πλατύτερα, όλα τα κοσμικά συστήματα, εξυπηρετούν την ατελείωτη συνουσία σε κάθε επίπεδο. Οι εναλλακτισμοί, οι διάφορες θρησκείες της πεμπτουσίας της νιρβάνα, οι πολιτικοί σχηματισμοί, τα κόμματα, κτλ, δεν αποτελούν τίποτα άλλο από ένα ανθρώπινο άλλοθι για την ακολασία.
Οι διαφθορείς εμφανίζονται ως εγγυητές της διαφάνειας και της νομιμότητας. Οι οπαδοί της κουκούλας αποτελούν την εμπροσθοφυλακή των διαφθορέων, οι οποίοι δράττονται της ευκαιρίας να εμφανιστούν ως εγγυητές της τάξης και της ασφάλειας. Περισσότερος ο τρόμος, άλλο τόσο ενισχύεται το αίσθημα των πολιτών για μία κυβέρνηση που θα βάλει τάξη στο τεχνητό χάος. Περισσότερος φόβος σημαίνει περισσότερο κράτος. Οι οπαδοί της κουκούλας μας λένε 'πόλεμος ενάντια στον φόβο', στο πλαίσιο μίας false flag κατάστασης, για τον λόγο ότι είναι οι ίδιοι αυτοί που σπέρνουν τον φόβο. Έτσι φτάνουμε στο κομβικό σημείο, οι αναρχικοί αποτελούνται από έμμισθους επαγγελματίες 'επαναστάτες' που πολεμούν το κράτος και το κεφάλαιο μέσα από τις γραμμές του. Το πολεμούν με τα όπλα που το ίδιο τους δίνει. Απόδειξη αυτού ο διχασμός που έχει δημιουργηθεί στον χώρο των 'αντιεξουσιαστών' σε σχέση με το αν πρέπει ή δεν πρέπει να ψηφίζουν ΣΥ.ΡΙΖ.Α, προκειμένου να φτάσουν στην ουτοπία. Φαιδρό αν σκεφτεί κανείς ότι ένα οποιοδήποτε παιδί πρέπει να αποφασίσει ώριμα αν θα πρέπει ή δεν πρέπει συνειδησιακά να ψηφίσει τον πατέρα ή την μητέρα του. Ειδικά δε, όταν πρόκειται για οπαδό της κουκούλας που πρέπει, βάσει 'ιδεολογίας', να ταχθεί εναντίον του κατασταλτικού μηχανισμού που ενδεχομένως θα υπηρετήσει ο πατέρας ή η μητέρα του. Κορυφαίο ψυχολογικό σύμπλεγμα αυτό που δημιουργείται. Να υποκλιθούμε λοιπόν στους αναρχοκαπιταλιστές. που ταπείνωσαν ακόμα και τον Φρόυντ, τον πατερούλη της ηδονής.
Με τους αναρχοκαπιταλιστές εξωγήινους ή εσωγήινους συμβαίνουν φοβερά πράγματα. Υποστηρίζουν την αντίρρηση συνείδησης και δεν κατατάσσονται στο στράτευμα (για να μην υπηρετήσουν κράτος και κεφάλαιο). Παρόλα αυτά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να φορούν στρατιωτική ενδυμασία από φετίχ. Και αυτό ένα κορυφαίο ψυχολογικό σύμπλεγμα. Θέλεις από punk νοοτροπία (βλέπε Sid Vicious με τη σβάστικα), θέλεις από μαλάκυνση εγκεφάλου, διόλου σημασία έχει. Η ντροπή που αισθάνονται στο βάθος της ψυχής τους για την επιλογή της ανυποταξίας έρχεται σε πλήρης αντίθεση με την επιλογή της ένοπλης πάλης. Οι αντιρρησίες συνείδησης (βλέπε τους Ιεχωβάδες) δεν κρατούν όπλο και αρνούνται να καταταχθούν, να πολεμήσουν, να σκοτώσουν. Οι δικοί μας αναρχοκαπιταλιστές είναι πολύ προχώ. Ξυρίζουν και το πάνω κεφάλι παρότι αυτό αποτελεί μία στυλιστική μομφή για τους 'φασίστες'. Για σκινάδες τους κάνεις. Άν συνδυάσει κανείς μία τέτοια εμφάνιση που ταιριάζει σε 'φασίστα', τότε ας μας εξηγήσει κάποιος πως ξεχωρίζει κανείς τον έναν από τον άλλον. Ή τουλάχιστον, ποιός είναι ο ταξικός προσανατολισμός ενός 'αντιφασίστα', που έγκειται το διαφορετικό από τον φασίστα, ώστε να μοιάσει πάση θυσία με έναν 'φασίστα'. Βρωμάει ολοκληρωτισμό από χιλιόμετρα. Σίγουρο επίσης είναι ότι αυτή η στάση κρύβει μαζοχισμό. Απωθημένα του εκάστοτε ξυρισμένου αναρχοκαπιταλιστή που δεν έζησε σε ένα ιδανικό 'αντιεξουσιαστικό' καθεστώς, όπου αυτός θα ήταν το αφεντικό. Ότι δεν έζησε σην εποχή του κράτους της εργατικής τάξης, όπου κανείς δεν όριζε τον εαυτό του ως κομμάτι της μάζας, αλλά ως κομμάτι της εξουσίας Στο φαντασιακό επίπεδο, εξαπατούν τον εαυτό τους ότι δεν επιδιώκουν να γίνουν αυτό που 'πολεμούν'. Η ιστορία απέδείξε, στην περίπτωση των μπολσεβίκων, ότι ουδέποτε οι 'κύριοι' αυτοί αρκέστηκαν 'στα κάτω', αλλά επεκτάθηκαν προς 'τα πάνω'. Ότι οι μπολσεβίκοι έγιναν όλα όσα αρνούνταν πως θα γίνουν 'αν ποτέ γίνουν κυβέρνηση'. Εν κατακλείδι λοιπόν, πέρα από τον ολοκληρωτισμό, τον μαζοχισμό και τα συναφή, η υπόθεση της προσομοίωσης ενός 'αντιφασίστα' με έναν 'φασίστα', βρωμάει κρατισμό. Και ναι, στην Ελλάδα οι αναρχοκαπιταλιστές κατά βάθος είναι πιο 'φασίστες' από τους 'φασίστες'. Οι αφελείς θα εικάσουν ότι ο 'αντιφασίστας' προσπαθεί να προσελκύσει τα θύματά του, τους 'φασίστες'. Την τακτική της προσομοίωσης στον εχθρό για να τον προελκύσεις ευκολότερα, εφάρμοζαν και εφαρμόζουν ακόμα και σήμερα οι hooligans. Φορούσαν ρουχισμό όμοιον με αυτόν των αντιπάλων τους. Οι αφελείς, ανυποψίαστοι όντες, έπεφταν στην παγίδα τους. Όταν όμως μιλάμε για 'αντιφασίστες' και ειδικότερα για επαγγελματίες 'επαναστάτες', το πράγμα 'πάει αλλού'. Το πράγμα βρωμοκοπάει κρατισμό, όχι απλώς ψυχαναγκασμό, μαζοχισμό ή ό,τι άλλο. Όζει κρατισμό από χιλιόμετρα.
Να βλέπεις τον κωμικό αναρχοκαπιταλιστή ασφαλίτη από το Δίστομο να μοστράρεται ως μπροστινός στις περιπολίες που κάνουν (υπό τα άγρυπνα βλέμματα των συναδέλφων τους). Με ξυρισμένο κεφάλι γιατί έτσι το επιβάλει η υπηρεσία, ίδια περιβολή για να αποτελεί σημείο αναφοράς σε περίπτωση 'σύλληψης', καθοδηγεί ως λοχαγός με την στρατιωτική περιβολή τους 'αντιφασίστες' στρατιώτες. Στην περίπτωση αυτή δεν υφίσταται εγκληματική οργάνωση, γιατί φυσικά δεν υπάρχουν αρχηγοί. Φυσικά καλά μου δίποδα, δεν μπορούν να κατηγορηθούν κάποιοι ως αρχηγοί, αφού 'μας έχουν πει να λέμε ότι δεν υπάρχουν αρχηγοί'. Τα αναρχοκαπιταλιστικά δίποδα πιστεύουν πως δεν υπάρχει ιεραρχία και στην αναρχία δεν υπάρχουν θεοί, αφέντες, αρχηγοί, κτλ. Κάντε μπεεε...υπάρχει μπόλικο σανό για όλους. Με τα πολλά, το τσίρκο Μεντράνο του αναρχοκαπιταλισμού που τα μέλη του σπάνε γραφεία ανενόχλητοι μετακόμισε στην περιοχή του Αγίου Πανελεήμονος. Το 'Δίστομο' σας καλωσορίζει. Πλάκα έχουν οι αναρχοκαπιταλιστές ασφαλίτες στο Δίστομο. Ανακοινώνουν στο Indymedia (από πριν μάλιστα) πότε το στέκι τους θα είναι κλειστό. Σαν να σε παρακαλάνε 'Έλα κάψε μας, δεν μπορώ να περιμένω άλλο, σήκωσέ το το γαμημένο, να πάρουμε και καμία άδεια'. Σε τι αποσκοπούν αυτοί οι 'αντικαθεστωτικοί και αντισυστημικοί αντιφασίστες'; Μήπως είναι ηλίου φαιενότερον ότι στο 'Δίστομο' πάσχουν από το σύνδρομο του μπάτσου που ξεχνιέται από συνήθεια; Αναρχοκαπιταλιστής, φαϊ, σπίτι και στο στέκι ο Συ.ριζ.α να σου πληρώνει το νοίκι... Αυτοί είστε...γενιά του 1995...φακελωμένοι όλοι και γνωστοί στη ΓΑΔΑ...και ο νοών νοείτο...
ΥΓ1: Είσαστε που είσαστε αναρχοστουρνάρες, ανοίξτε και κανένα από τα βιβλία που πλασάρετε στα πρεζοστέκια σας. Για παράδειγμα, ένα που μας ήλθε στο νου, το 'Αναρχικός Τραπεζίτης' του Φερνάντο Πεσσόα. Όχι όλο πρέζα, στέκι και αναρχία...αν παραφράσουμε τον Φο.
ΥΓ2: 'Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω', προπαγανδίζετε παντού εσείς οι κυράτσες με τα τσεμπέρια στο κεφάλι, του 'Κίνημα Δεν Πληρώνω'. Εσείς που ζείτε από τον κρατικό μηχανισμό για να περνάτε τις ώρες σας στη φάση του 'σκέφτομαι και γράφω'. Αφού είσαστε τόσο φιλεύσπλαχνοι και ανθρωπιστές, πληρώστε τα χρέη των χιλιάδων ευρώ στον αφελή συμπολίτη που σας πίστεψε και του ήρθε το φιρμάνι από την εφορία. Για να δούμε πόσο 'μάγκες' είσαστε. Το ένστικτό σας δεν σας απατά. Τα γραφεία σας τα στήσατε απέναντι από κρατικό νοσοκομείο. Είναι σίγουρο ότι θα χρειαστείτε τις υπηρεσίες του, εσείς που υποκινείτε τις απεργίες στον ιατρικό κλάδο. Τα καλύτερα για εμάς έρχονται, τα χειρότερα για εσάς έπονται...
