Μια σύντομη εισαγωγή σε μερικά από τα δοκίμια του
Davit Myatt - τον σύγχρονο φιλόσοφο, ποιητή, Εθνικοσοσιαλιστή,
μυστικιστή, μεταφραστή αρχαίων Ελληνικών αποφθεγμάτων, έναν πρώην μοναχό και
συγγραφέα πολλών τρομοκρατικών εγχειριδίων.
Η θρησκεία των Εθνικοσοσιαλισμού
Για να κατανοηθεί πλήρως η έννοια του
Εθνικοσοσιαλισμού και να εμπεδωθεί η μοναδική ιστορική σημασία του και η
μοναδική αποκάλυψη του, ένα άτομο πρέπει να καταλάβει ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν
ένας τρόπος με τον οποίο το σύμπαν θα μπορούσε να αποκαταστήσει την ισορροπία
του η οποία ήταν άκρως απαραίτητη για το είδος μας ώστε να συνεχίσει να
εξελίσσεται και ως εκ τούτου να εξελιχθούμε σε ανώτερα όντα. Το να είναι
κάποιος Εθνικοσοσιαλιστής σημαίνει ότι θα γνωρίζει και θα κατανοεί πλήρως ότι η
πνευματική σωτηρία και φυσική επιβίωση του ανθρώπινου είδους σε γενικές γραμμές,
εξαρτάται από την αποδοχή του στην πνευματική σοφία που ο ίδιος ο Αδόλφος
Χίτλερ έχει κληροδοτήσει σε μας. Αυτή η πνευματική σοφία είναι ένας πρακτικός τρόπος
ζωής - αποδοχή της σημασίας της Φυλής, την ατομικότητα του κάθε χαρακτήρα (ή
προσωπικότητα) και ένας ευγενής ιδεαλισμός.
Επιπλέον,
Εθνικοσοσιαλισμός είναι μια φυσική, πανθεϊστική και ειδωλολατρική
θρησκεία που εκφράζει τις θεμελιώδεις πνευματικές αλήθειες σε ένα όμορφο, βαθιά
και ανεπηρέαστο τρόπο. Σε αντίθεση με την πλειονότητα των άλλων μεγάλων
θρησκειών που υπάρχουν σήμερα, και τα οποία είναι όλα Δυτικής ή Ανατολικής
προέλευσης, η θρησκεία του Εθνικοσοσιαλισμού δεν είναι μια θρησκεία που
αποτελείται απο ιερείς, τελετουργίες και
στην υπακοή αποκαλύψεων ενός βιβλίου, καθώς δεν έχει, ούτε χρειάζεται,
εκκλησίες και ναούς. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν διδάσκει την παραίτηση του φυσικού
κόσμου. Αντ 'αυτού, ο Εθνικοσοσιαλισμός επιδιώκει να αλλάξει τον φυσικό μας
κόσμο και να τον μετατρέψει σε έναν πιο πνευματικό, πιο ευγενή τόπο,
πιστεύοντας οτι με αυτή του την πράξη, θα είναι και ο καλύτερος τρόπος για να αναπτύξει
καλύτερα άτομα. Έτσι ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι μια θετική προσθήκη, ενισχύοντας
τη θρησκεία και το τρόπο με τον οποίο εκφράζει τη συνειδητή κατανόηση και την
σοφία της ζωής που εμείς ως είδος έχουμε επιτύχει μέσα από χιλιάδες χρόνια μέσω
του πολιτισμού μας. Μας κάνει να γνωρίζουμε τι είναι υπερφυσικό, ή ιερό, με έναν
πρακτικότερο τρόπο σύμφωνο με την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε, να
συμπεριφερόμαστε και να ζούμε με με έναν κοινονικότερο τρόπο ζωής.
Εσωτερικός Χιτλερισμός
Όσον αφορά το μέλλον του Εθνικοσοσιαλισμού - αυτός ο ιδεαλιστικός, ευγενής, αλλά
λανθασμένα κατανοητός τρόπο ζωής απο πολλούς - είναι σημαντικό να καταλάβουμε
ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός της Γερμανία ήταν απλά μόνο η αρχή της πρακτικής
εφαρμογής του Εθνικοσοσιαλισμού. Δηλαδή, μια πλήρης Εθνικοσοσιαλιστική κοινωνία
ήταν στα σκαριά τότε, αλλά ποτέ δεν επιτεύχθηκε πλήρως λόγω των περιστάσεων εκείνης
της εποχής - κυρίως από την έλευση του Πρώτου Σιωνιστικού Πολέμου (κοινώς
ονομάζεται ως Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος) με την ανάγκη της Γερμανία να
παλεύσει σε έναν πολύ δύσκολο πόλεμο ώστε να επιβιώσει. Με πολλούς τρόπους, ο
Αδόλφος Χίτλερ (όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, στον Leon Degrelle) είχε κάνει
αρκετούς συμβιβασμούς, ώστε να κρατήσει υπό έλεγχο τα εσωτερικά και εξωτερικά
προβλήματα.
Η
αλήθεια είναι ότι πολλοί Γερμανοί εκείνη την εποχή δεν ήταν Εθνικοσοσιαλιστές,
αλλά υπερασπιστές του ήθους και της προσωπικής τους τιμής, προσπαθώντας να
ζήσουν με τα ιδανικά του λαού τους και την απόλυτη αφοσίωση στους συντρόφους
τους. Πολλοί Γερμανοί υποστήριξαν τις πολιτικές αρχές του Εθνικοσοσιαλισμού για
δικούς τους λόγους, αλλά οι ίδιοι δεν είχαν μετατραπεί σε έντιμα, ιδεαλιστικά
άτομα. Δηλαδή, δεν είχαν επιτύχει μια εσωτερική, προσωπική επανάσταση - έναν
θρίαμβος της θέλησης - με βάση τα ιδανικά του Εθνικοσοσιαλισμού . Επίσης,
πολλοί στρατιωτικοί τομείς της εποχής εκείνης (ιδιαίτερα το σώμα αξιωματικών
του στρατού της Γερμανίας) δεν ήταν Εθνικοσοσιαλιστικό ως προς την φύση του.
Έτσι, ενώ η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία (στη
σωστή της μορφή και με βάση τη δήθεν σιωνιστική προπαγάνδα που την έχει
κακοποιήσει) θα πρέπει να θεωρείται ως ένα εμπνευσμένο πρότυπο για εμάς τους
ίδιους και τις μελλοντικές μας γενιές, δεν θα πρέπει όμως να θεωρηθεί ως η απόλυτη,
ιδανική, Εθνικοσοσιαλιστική κοινωνία. Αυτή η ιδανική κοινωνία χτιζόταν, μέσω
οργανισμών όπως η SS και η Χιτλερική νεολαία, αλλά ποτέ δεν επιτεύχθηκε λόγω
του θριάμβου των Σιωνιστών. Στην πραγματικότητα, η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία
ήταν το πρότυπο της ιδανικής κοινωνίας απο την οποία θα έπρεπε να επιρρεαστούμε, μιας
αποτελεί μια πραγματική επανάσταση. Δηλαδή, μια τόσο εξωτερική - κοινωνική
επανάσταση, όσο και μια εσωτερική - προσωπική επανάσταση στην πλειοψηφία των
ατόμων που την αποτελούν.
Η σημασία της Άριας Ενότητας
Πρέπει να αποδεχθούμε και να ενεργήσουμε
σύμφωνα με την αλήθεια ότι ο κάθε Άριος που αντιμετωπίζει την ZOG, ο
οποίος θα υποστηρίζει τον λαό μας με τον οποιοδήποτε τρόπο, δεν αποτελεί παρά
έναν πιστό σύντροφο, σύμμαχο και φίλος μας.
Δεν έχει σημασία σε ποια πολιτική ή
θρησκευτική οργάνωση αυτό το άτομο ανήκει, δεδομένου ότι επίσης δεν παίζουν ρόλο
ακόμα και οι πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις οι οποίες τον διακατέχουν. Αυτό
που πραγματικά έχει σημασία είναι να κάνουμε κάτι σωστό για την υποστήριξη και
βοήθεια τωνς ανθρώπων μας.
Ο Δαρβίνος, η Εξέλιξη του Ανθρώπου και ο Πολιτισμός
Πολιτισμοί και Επιστήμες:
Ένα από τα θεμέλια του πολιτισμού μας είναι η
αποδοχή της λογικής, δηλαδή χρησιμοποιώντας τη συνειδητή επίγνωση μας να
πέρνουμε σωστές αποφάσεις και να καταλήγουμε σε λογικά συμπεράσματα. Αυτή η
συνείδηση - όπως ο Αριστοτέλης την ενέπνευσε φυσικά - αποτελεί κυρίως τη κατανόηση
των φυσικών μας αισθήσεων. Παράγωντας που μας δίνει τη δυνατότητα να
αναγνωρίζουμε τα ερεθίσματα στον εξωτερικό μας κόσμο και έτσι, να οξυνθεί η
κατανόησή μας σε γεγονότα τα οποία είναι πέρα των συνειδήσεων μας, τόσο σε
χρόνο όσο και σε απόσταση. Τα πρότυπα ζωής που αναγνωρίζονται απο τον πολιτισμό
μας, γίνονται αποδεκτά με βάση το τι έχει ήδη παρατηρηθεί και έτσι αυτοεπαληθεύονται,
καθώς και για το γεγονός ότι επαναλαμβάνονται απο την ίδια τη Φύση, ή μπορούν
να επαναληφθούν απο εμάς τους ίδιους μέσα από ένα πείραμα. Αυτά τα πρότυπα ζωής
αποτελούν τη βάση για τις θεωρίες που δημιουργούν τις βασικές διασυνδέσεις
ανάμεσα στο τι κληρονομίσαμε μέχρι σήμερα και θεωρούνται ως διαφορετικά
γεγονότα και καταστάσεις. Προσπαθούν με λίγα λόγια να μας εξηγήσουν την πρωταρχική
αιτία των γεγονότων και των γνωρισμάτων που βιώνουμε στη διάρκεια της ζωής μας.
Η επέκταση της συνείδησης μας που προκύπτει
από τα προαναφερθέντα, είναι μια δυναμική αναβάθμιση τόσο για το άτομο ή τα
άτομα που ανακαλύπτουν τέτοια πρότυπα ζωής, όσο και για τον ίδιο τον πολιτισμό.
Δηλαδή με λίγα λόγια, υπάρχει μια μετάδοση της κατανόησης που έχει ως τα
παραπάνω ως αποτέλεσμα. Αυτή η επέκταση της συνείδησης μας που βασίζεται στη
λογική και την παρατήρηση, και στην εν λόγω μετάδοση της κατανόησης της ζωής, ονομάζεται
Επιστήμη, ή πιο σωστά Πειραματική Επιστήμη - αυτό δηλαδή που συνηθίζαμε να
αποκαλούμε Φυσική Φιλοσοφία.
Με αυτή την απλή λογική, αυτή η κατανόηση
δημιουργεί - ή μπορεί να δημιουργήσει - μια νέα δυνατότητα για μας σαν
ανθρώπους, που θα υπερβαίνει τόσο το άμεσο περιβάλλον όσο και την ίδια τη ζωή μας.
Αυτή η διαδικασία της λογικής, του
πειραματισμού, και της μετάδοση αποτελεί τη σχετικά σταθερή μας κοινωνία, η
οποία ονομάζεται πολιτισμός. Ο ίδιος ο πολιτισμός είναι ένα οργανωμένος τρόπος
ζωής, όπου συγκεκριμένες προσωπικές αξίες γίνονται δεκτές ως ιδανικά, και στον
οποίο υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια τόσο για προσωπική όσο και κοινωνική αυτοβελτίωση.
Η ποιο σημαντική απο όλες τις προσωπικές αξίες, είναι η Τιμή. Στην ουσία, ο λόγος
είναι η διάκριση και η αναβάθμιση της προσωπική μας τιμής, δηλαδή την επιθυμία μας
να είμαστε δίκαιοι, να κρίνουμε, να γνωρίζουμε, να καταλαβαίνουμε, να
αφομιώνουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Η αξία της Τιμής δεν αφορά μόνο εμάς ως
ανθρώπους. Η εφαρμογή της κοινής λογικής αφορά κυρίως τον εξωτερικό κόσμο της
Φύσης και όλου του Σύμπαντος. Ένας έντιμος άνθρωπος δεν θα κρίνει κάποιον
άλλον, χωρίς να τον γνωρίζει προσωπικά και έτσι δεν θα κάτσει να ακούσει φήμες
για κάποιον οι οποίες θα είναι υποτιμητικές. Πιθανότερα, θα επιδιώξει να του ζητήσει
ο ίδιος τον λόγο. Με τον ίδιο τρόπο, ένας πραγματικός επιστήμονας, ο οποίος
μελετάει έναν εξωτερικό κόσμο, θα επιδιώξει να παρατηρήσει τον συγκεκριμένο
κόσμο άμεσα και δεν θα δεχτεί κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να μην μπορεί να
επαληθεύσει προσωπικά (συνήθως μέσα από ένα πείραμα).
Αυτή η χρήση της λογικής αποτελεί την έννοια
της Επιστήμης (για παράδειγμα τις δεξιότητες των μηχανικών, καθώς και την
ανάπτυξη των μηχανημάτων). Αυτή η πρακτική εφαρμογή της Επιστήμης, μας
επιτρέπει την περαιτέρω ανάπτυξη του ενός πολιτισμού και τα γνωρίσματα ο οποίος
φέρει.
Ο λόγος δημιουργίας της Επιστήμης
Η Επιστήμη γενικά θεωρείται ότι είναι η ορθή
αναζήτηση της γνώσης μέσα από την εμπειρία, τη παρατήρηση, το πείραμα και τη
χρήση του κοινού λόγου, ή της κοινής λογικής. Οι γνήσιες επιστημονικές θεωρίες,
είναι μόνο μια λογική επεξήγηση για το τι έχει παρατηρηθεί έως τώρα σε ένα
πείραμα, ή μέσω των αισθήσεων μας, ή σε ότι έχει υποθεί ότι υπάρχει στη ζωή, με
βάση την παρατήρηση, το πείραμα και την λογική σκέψη.
Όλα τα παραπάνω βέβαια για να ισχύουν
πραγματικά, πρέπει να βασίζονται σε ορισμένες θεμελιώδεις παραδοχές, ή
ορισμένες θεμελιώδεις πεποιθήσεις. Αυτές οι πεποιθήσεις ή υποθέσεις, που
αποτελούν τη βάση της επιστήμης από τη φύση της ίδιας της γνώσης και της
πραγματικότητας, αφορούν την επονομαζόμενη θεμελιώδη πραγματικότητα. Την φύση δηλαδή
αυτού που αποκαλούμε σήμερα ως Ύπαρξη.
Μέχρι στιγμής στην ιστορία της ανθρώπινης
σκέψης, έχουν υπάρξει δύο αρκετά διαφορετικές, αλλά περιεκτικές απαντήσεις
λαμβάνοντας υπόψη τη φύση της εκάστοτε πραγματικότητας. Η πρώτη απο αυτές τις
απαντήσεις (όχι όμως και η παλαιότερη) είναι αυτό που μπορούμε να αποκαλέσουμε ως
ορθολογική απάντηση και αυτό στην ουσία αποτελεί την Σύγχρονη Επιστήμη του
σήμερα. Αυτή η απάντηση βασίζεται στην παραδοχή ότι η Πραγματικότητα μπορεί να
οριστεί, ή μάλλον, να κατανοηθεί απο εμάς τους ίδιους. Το θέμα εδώ είναι ότι
αυτό που ονομάζουμε ως φυσικό κόσμο (ο οποίος μπορεί να γίνει γνωστός ή
κατανοητός μέσα από τις αισθήσεις μας) είναι η βάση της Γνώσης και οτιδήποτε
δεν είναι άμεσσα παρατηρήσιμο και επομένως δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί μέσω ενός
πειράματος, δεν μπορεί να αποτελέσει βάση μιας σωστής και ορθολογικής κατανόησης.
Η δεύτερη, και ίσως η πιο αρχαία απάντηση,
βασίζεται στην πεποίθηση ότι υπάρχει μια ιεραρχία απο διαφορετικές
πραγματικότητες, εκ των οποίων η πιό παρατηρήσιμη και συνεπώς, πιό φυσική
πραγματικότητα, της οποίας είμαστε μέρος, δεν είναι παρά η μικρότερη των
υπολοίπων. Η υψηλότερη πραγματικότητα θεωρείται ότι είναι το βασίλειο του Θεού,
ή των Θεών. Οι περισσότερες από τις υψηλότερες πραγματικότητες πέρα από εμάς,
θεωρούνται άγνωστες σε μας τους ίδιους. Η πίστη βέβαια σε πράγματα όπως τα
θαύματα και η μαγεία, εξαρτάται από τη αυτή τη συγκεκριμένη απάντηση για τη
φύση της εκάστοτε Πραγματικότητας. Σε αντίθεση με την ορθολογική απάντηση, αυτό
μπορεί να ονομαστεί και ως η θεϊστική απάντηση στο αιώνιο ερώτημα: Τελικά ποια
είναι η πραγματική φύση της Πραγματικότητας;
-Πηγή: Omerta Terrormachine # 33
