Αν κρατάς χρυσάφι, πλούτη και φλουριά δεν κατέχεις τι είναι ελευθεριά…

Οι ρίζες του ευκαιριακού πλουτισμού εντοπίζονται στην συγκαιρινή αρρωστημένη διάθεση για καλοπέραση και ως εκ τούτου οτιδήποτε ευνοεί αυτόν τον πλουτισμό οδηγεί σε ηθική διαφθορά και εκπτώσεις σε όλα τα επίπεδα. Ο πλουτισμός δε ο οποίος οφείλεται ως επί τω πλείστον στην απάτη και τη βρωμιά αποτελεί ίδιον των νεοελλήνων. Το ευκαιριακό κέρδος, το άρπα-κόλλα, η πουστιά, η αγυρτεία και πόσα άλλα σύνδρομα της ανόητης θέλησης για ευζωία, αποτελούν την σύγχρονη υποκουλτούρα του νεοέλληνα αλήτη.

Τον βαφτίζουμε αλήτη διότι ως νεοέλληνας έγινε κοσμοπολίτης και έχασε τον προορισμό του στην διαφύλαξη των ιερών και οσίων παρακαταθηκών του έθνους. Τον αποκαλούμε νεοέλληνα αλήτη διότι αποστρέφεται την παράδοση του έθνους του, ανταλλάσοντας αυτήν με μια επαίσχυντη νιρβάνα σε όλα τα επίπεδα,  συναινώντας στον όλεθρο του πολιτισμού, συστατικά στοιχεία του οποίου είναι από κει και έπειτα το τσιφτετέλι, το σουβλάκι, το συρτάκι και η άνευ ορίων μιζέρια. Όλα αυτά και πολλά άλλα, αποτελούν σημάδια μιας βαθιάς πνευματικής παρακμής, τα οποία τον οδηγούν στον υποτροπικό αποδιωγμό της εθνικής ταυτότητας του για χάριν του θαυμαστού νέου κόσμου παρασίτων. Ονομάζουμε νεοέλληνα αλήτη, το ανθρωπάριο εκείνο που σκύβει το κεφάλι σε κάθε σφαλιάρα που δέχεται στην καθημερινότητά του και περιμένει μια ρεμπέτικη ξαστεριά, προκειμένου να μερακλώσει και να ξεφύγει από τον νταλγκά του ανιαρού βίου του. Θα μπορούσαμε να του προσάψουμε τα μύρια όσα, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί σκοπό του παρόντος. Ας μιλήσουμε διαλεκτικά…

Είναι βαθιά χαραγμένο στην αρχέτυπη φυλετική και εθνική συνείδησή μας πως οι γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται, αλλά μόνον κόβονται. Από θέση δεν μπορούμε να ορίσουμε ποτέ την επιβίωσή μας ως έθνος, βάσει της ποσότητας του χρυσού και της ρευστότητας του χρήματος. Τα έθνη ορίζονται και μεγαλουργούν εξαιτίας της ζωτικότητας και της πολεμικής αρετής τους. Πρόκειται για ιδιότητες οι οποίες ανιχνεύονται σε σπάνη στο σήμερα. Ψήγματα αυτών ενδέχεται να ανιχνευτούν σε εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα σε περιόδους εθνικών εξάρσεων, ωστόσο ελλείψει άξιων ηγετών δεν μπορεί ποτέ αυτά να εκδηλωθούν δημιουργικώς. Η πνευματική ένδεια, η πενία των συναισθημάτων, ο ιδεολογικός αφανισμός, το μοιρολατρικό επέκεινα ενός αβέβαιου μέλλοντος, η χαρωπή δουλεία και ο ηθικός ξεπεσμός, δεν είναι δυνατόν να αποτελούν ποτέ δομικά στοιχεία ενός έθνους, οι φορείς του οποίου διακατέχονται από ένα αίσθημα εκδίκησης ή θέλησης για αναδημιουργία.

Ο ασυμβίβαστος αγώνας μας έχει σκοπό την πνευματική και ψυχική ανάταση του λαού και του έθνους μας. Η πνευματική ανάταση είναι αυτή που μοιραία θα φέρει και την πολυπόθητη συλλογική ανασύνταξη των δυνάμεων του, η ψυχική ανάταση δε είναι αυτή που θα επιφέρει την ατομική συνειδητοποίηση στον καθένα. Η ανασύνταξη αυτή θα φέρει νέο αέρα αυτοπεποίθησης και μια νέα θέληση για λευτεριά.  

Δίχως άλλο, θέλουμε να  προκαλέσουμε την σπίθα που θα γίνει φλόγα. Η φλόγα που θα σιγοκαίει στην καρδιά των ανθρώπων του ταπεινωμένου λαού μας, υπό κατάλληλες συνθήκες θα μετατραπεί σε πυρκαγιά. Αυτός είναι και ο απώτερος στόχος μας. Να προκαλέσουμε εμείς οι ίδιοι τις συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα μας επιτρέψουν να πυρπολήσουμε τις ψυχές των Ελλήνων. Να δώσουμε πνοή στην νεκροζώντανη ύπαρξη τους. Ας δοκιμάσουμε να περιπλανηθούμε νοητικά στο πάντοτε ρευστό και πυρωμένο τώρα, θα μεταφερθούμε μονομιάς σε ένα ιδανικό πεδίο μάχης, εκεί όπου μια ατσάλινη στρατιά πολεμιστών του ένδοξου παρελθόντος θα μεταλαμπαδεύουν περίσσιο θάρρος στους νέους αγωνιστές, οι οποίοι από κει κι ύστερα θα μάχονται αισθανόμενοι την στοργική παρουσία των προπατόρων τους. Τότε, όλα είναι πιθανά… Ας το αισθανθούμε. Ας το βιώσουμε!

Η κατ’ ευφημισμόν οικονομική κρίση του καιρού μας, μονοδιάστατα κρίνεται άνευ όρων και απ’ όλους μας ως χείριστη μιας σειράς οδυνηρών καταστάσεων στις οποίες θα ήταν δυνατόν να περιέλθουν ποτέ ένας λαός ή ένα έθνος. Μηδενός εξαιρουμένου, πλην των πολιτικών αλητών, άπαντες ζημιωθήκαμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Όμως, αν συλλογιστούμε με μια πιο σκωπτική διάθεση πάνω στις κοινωνικές ζυμώσεις και σε ό,τι αφορά τις πολυδιάστατες συνέπειές της κρίσης αυτής, μπορούμε να εξάγουμε πολλά και ουσιαστικά συμπεράσματα.

Πλην εξαιρέσεων, ουδείς έγινε σοφότερος στην θεώρηση του περιβάλλοντος κόσμου του εξαιτίας της οικονομικής δυσχέρειας, ουδείς έγινε χωρίς να ήταν από πριν ιδεολόγος, ουδείς έγινε ηθικότερος στην αντιμετώπισή των προκλήσεων, ουδείς έγινε ποιοτικότερος στις κρίσεις του, ουδείς έγινε αγωνιστής χωρίς να ήταν από πριν. Οι δυσβάσταχτες οικονομικές συνθήκες έρχονται και παρέρχονται. Ο υλικός πολιτισμός ανέρχεται και κατέρχεται σε ποσότητα το ίδιο εύκολα. Εξ’ ορισμού, ένα αληθώς εθνικό και στην πράξη σοσιαλιστικό κίνημα βασίζεται στις αέναες αξίες του αίματος και της τιμής. Πρόκειται για αξίες οι οποίες δεν μεταλλάσσονται ή ορίζονται αναλόγως των υλικών απολαβών που έχει ο καθείς μέσα σ’ ένα άρρωστο σύστημα.

Τα κινήματα εδραιώνονται στην συνείδηση των ανθρώπων τόσο βάσει της ανιδιοτελούς προσφοράς τους και της ιδεολογικής καθαρότητάς τους, όσο βάσει της ικανότητάς τους σε αυτό που αποτελεί το κοινό καλό για τον λαό. Οτιδήποτε εδράζεται στην ψηφοθηρία, την αναμόχλευση ταπεινών και μισανθρωπικών συναισθημάτων και στην ποσοτική ιδιοτέλεια, αποτελούν κατεξοχήν παράδειγμα προς αποφυγή και συνιστούν χωρίς καμιά αμφιβολία χειρίστου είδους αντί-κινηματική συμπεριφορά.

Ο τίτλος που επιλέξαμε να δώσουμε στο παρόν κείμενο μας είναι καθ’ όλα δεικτικός των διαθέσεων και των προθέσεων που χαρακτηρίζουν τον αγώνα μας. Η ανωνυμία του εξεγερμένου πλήθους και η δυναμική αποστροφή τους για κάθε κάπηλο διάθεση από εξωγενείς και αντιλαϊκούς παράγοντες αποτελούν στοιχεία υγείας για κάθε κινηματικό εγχείρημα. Όποιος κατέχει πλούτη και φλουριά, είναι δεδομένο πως δεν κατέχει τι είναι λευτεριά και δεν αγωνίζεται για την λευτεριά…

Εμείς ως ιδανικοί εραστές της ελευθερίας, της πυρετώδους συνείδησης και του αγωνιώδους στοχασμού πάνω στο υποκείμενο, θα ερωτοτροπούμε ταξιδεύοντας σε κάθε βήμα μας μαζί της για την κατάκτησή της στο διηνεκές του ιστορικού χρόνου που μας αναλογεί στην γήινη ζωή. Εξάλλου, σε έναν κόσμο απέραντης πλήξης δεν έχουμε τίποτε άλλο να χάσουμε πέρα από τις χρυσοποίκιλτες και συνάμα αόρατες αλυσίδες μας… Εδώ ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει. Δεν μας απομένει τίποτα άλλο απ΄ το να παλέψουμε. Φωνάζουμε με λύσσα: Εμπρός σύντροφοι, ας αγωνιστούμε σκληρά λοιπόν!

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Α.Μ.Ε.