TO K.K.E. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΣΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ

ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΤΡΕΞΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ τις αδρές γραμμές της την ιστορία του Κ.Κ.Ε. ή βυθισθή στην ιστορία κάποιου από τους αγώνες του, δεν μπορεί παρά να αισθανθή μόνο θαυμασμό και σεβασμό. Διότι το Κ.Κ.Ε. είναι κόμμα θυσίας και μάχης. Και διότι χιλιάδες επώνυμα και ανώνυμα μέλη του βάδισαν προς το θάνατο εθελοντικά με το χαμόγελο στα χείλη, προτιμώντας να θυσιάσουν τη ζωή τους παρά να απαρνηθούν τα ιδανικά τους. Είχαν ακλόνητη πίστη στο δίκαιο του αγώνα κι αυτή η πίστη, έστω και λαθεμένη, καθαγιάζει τον άνθρωπο. Εμπνέει το σεβασμό.

Το πρόβλημα είναι ότι οι κομμουνισταί έχουν πίστη αλλά δεν έχουν γνώση. Δεν γνωρίζουν ότι, προβαίνονταςσε μια συγκεκριμένη επιλογή, επέλεξαν ήδη την καταστροφή του Έθνους είτε του Λαού είτε του Κ.Κ.Ε. ή και -- συνήθως -- όλων μαζί. Πρόκειται για τα λεγόμενα «ιστορικά λάθη του κόμματος», που πολλά παραδέχεται και το Κ.Κ.Ε. Αλλά κατόπιν εορτής.

Φυσικά, όποιος εκ των προτέρων γνώριζε και συνειδητά διάλεξε το «λάθος», είναι προδότης. Αυτή όμως η κατηγορία πρέπει να αφεθεί μόνον ως συμπέρασμα αδιάσειστο μέσα από εξ ίσου αδιάσειστα στοιχεία.

Η ιστορία του Κ.Κ.Ε. παραθέτει και τα ιστορικά λάθη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, το άσφαλτο συμπέρασμα για την προδοσία. Στα κείμενα όμως που ακολουθούν δεν θα γίνουν χαρακτηρισμοί ούτε θα επιμερισθούν ευθύνες. Θα δοθούν μόνον στοιχεία που έχουν το κύρος της αυθεντίας. Και ο αναγνώστης θα κρίνη με το χέρι στην καρδιά. Διότι: το ζητούμενο δεν είναι η καταδίκη και πολύ λιγότερο η άδικη καταδίκη ενός πολιτικού κόμματος. Το ζητούμενο είναι η γνώση, ώστε η αλήθεια να προλαμβάνει το λάθος. Χρέος κάθε υπεύθυνου Έλληνα είναι η πρόληψη μιας συμφοράς -- μικρής ή μεγάλης στ' ανθρώπινα και στα εθνικά μέτρα -- και όχι η καταστολή των συνεπειών μιας συμφοράς. Πολύ λιγώτερο δε, και πολύ πιο άχαρο, χρέος είναι η τιμωρία των ενόχων. Σχεδόν μάταιο, εφ' όσον το τίμημα θα έχει πια πληρωθή από ολόκληρο το Λαό, από δικαίους και από αδίκους. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι ένοχοι και οι άδικοι δικαιούνται να παριστάνουν και τον τιμητή των αθώων που οι ίδιοι αδίκησαν. Δικαιούνται όμως να ζητήσουν την επιείκεια, την κατανόηση και τη συμπόνοια, αφού παραδεχθούν το λάθος τους. Τα βασικώτερα ιστορικά λάθη του Κ.Κ.Ε. μπορούν να ιεραρχηθούν λεπτομερώς στα ακόλουθα γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας:

Πρώτον: Το Κ.Κ.Ε. υπονόμευσε, με συγκεκριμένες αποφάσεις του και πράξεις του, υπέρ όλων των αγώνων του ελληνισμού στη Μικρά Ασία. Στη συνέχεια υπονόμευσε σταθερά και κατ' εξακολούθηση όλη τη στρατιωτική ετοιμότητα της εθνικής άμυνας μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δεύτερον: Υπονόμευσε όλο το εθνικό, προοδευτικό και αναγεννητικό έργο των κυβερνήσεων των Φιλελευθέρων υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Χαρακτήρισε εκείνον, που κατά κοινή συνείδηση είναι ο Δημιουργός της Νεωτέρας Ελλάδος και ο θεμελιωτής των πιο προηγμένων δημοκρατικών και κοινωνικών θεσμών, σαν «Βενιζέλο-Πόλεμο» και σαν «πράχτορα των ξένων ιμπεριαλιστών», τις δε δημοκρατικές φιλελεύθερες κυβερνήσεις του σαν «φασιστική κυβέρνηση» και σαν «όργανο της πλουτοκρατίας».

Τρίτον: Υπονόμευσε, στην κρισιμότερη φάση του, τον εθνικοαμυντικό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Έθνους εναντίον της φασιστικής επιδρομής του Μουσσολίνι και αντιτάχθηκε στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου.

Τέταρτον: Διέσπασε την Εθνική Αντίσταση κατά την Κατοχή εξαπολύοντας πόλεμο εναντίον όλων ανεξαιρέτως των άλλων δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως, τις οποίες και εξόντωσε -- με εξαίρεση τον ΕΔΕΣ, αιματοκυλίοντας τον ελληνικό Λαό, κάτω από τη φασιστική μπότα της τριπλής εχθρικής Κατοχής.

Πέμπτον: Εξαπέλυσε, στη συνέχεια της αιματηρής τρομοκρατίας, τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα εναντίον της Κυβερνήσεως της Απελευθερώσεως και, στη συνέχεια, το συμμοριτοπόλεμο (ή, όπως τον ονομάζει, «εμφύλιο») σωρεύοντας επί των ερειπίων και των πτωμάτων της Κατοχής σωρούς εθνικών ερειπίων και μυριάδων νεκρών σε αμφότερες τις πλευρές του πυρός.

Έκτον: Προχώρησε στην ένοπλη αναμέτρηση, κατά τα Δεκεμβριανά και κατά το συμμοριτοπόλεμο, ενώ η ηγεσία του Κόμματος τελούσε εν πλήρει συνειδήσει εκ των προτέρων ότι ο αγώνας της ήταν εκ των προτέρων χαμένος -- διότι το Κ.Κ.Ε. είχε εκχωρηθεί από τον Στάλιν στο δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό, πολυκομματικό στρατόπεδο της Δύσεως. Και, όταν τα πάντα είχαν κριθή στον πόλεμο και στην πολιτική σκακιέρα, απέκρουσε στο Γράμμο τη συμφιλιωτική πρόταση εθνικής ενότητος το 1948 προκαλώντας έτσι τον αποδεκατισμό των μαχητών του Κ.Κ.Ε. και την αυτοεξορία τους στις Ανατολικές Χώρες.

Έβδομον: Με σειρά αποφάσεών του, μετά από εντολή της Κομμουνιστικής Διεθνούς και της Κομμουνιστικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας, εφήρμοσε την πολιτική «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη», εκχωρώντας έτσι ένα τμήμα της Ελλάδος στους Σλάβους.

Όγδοον: Οργάνωσε, σε συνεργασία με Ξένες Δυνάμεις, το διαμελισμό της Ελλάδος σε δύο χωριστά κράτη. Και εφήρμοσε υπέρ των Ξένων Δυνάμεων το σχέδιο διαμελισμού της χώρας κατά τον ανταρτοπόλεμο 1946-1949.

Ένατον: Έφαγε όλα τα παιδιά του. Και για μεν τους ηγέτες του κομμουνιστικού ένοπλου αγώνα επενήργησε ως Νέμεσις, για δε τους μαχητές και τον βίαια επιστρατευμένο στρατό του ΔΣΕ επενήργησε ως εχθρική σφύρα, που έθραυσε τη ραχοκοκκαλιά του ολιγάριθμου Έθνους και βύθισε τον ελληνισμό στον ατέρμονα μιας τριακονταετούς εθνικής τραγωδίας. Θέρισε το άνθος της ελληνικής Φυλής.

Δέκατον: Μετά τη νομιμοποίηση του το 1974 συνεχίζει επί δέκα χρόνια να ακολουθεί τα βήματα προς το παρελθόν και να καλή τους κομμουνιστές και τους άδολους νέους της Ελλάδος να ακολουθήσουν τα λάθη του κηρύσσοντας με όλα τα μέσα έναν άγριο «ρεβανσισμό».

Αν αυτά είναι απλώς «λάθη» ή «θανάσιμα αμαρτήματα» όπως τα ονόμασε ο Ν. Ζαχαριάδης, καμμιά σημασία δεν έχει για το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα υπήρξε εθνική συμφορά.

Στις σελίδες, που έρχονται, θα εξετάσουμε σε δέκα χωριστά κεφάλαια καθένα από τα Δέκα Θανάσιμα Αμαρτήματα του Κ.Κ.Ε. με το συνοπτικότερο και τον ψυχρότερο δυνατόν τρόπο. Ως μαρτυρίες θα χρησιμοποιηθούν αυθεντικά κείμενα του Κ.Κ.Ε. που το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν αμφισβητεί. Αντίθετα τα έχει δημοσιεύσει σε επίσημες κομματικές εκδόσεις -- τον κύριο όγκο τους μετά τη νομιμοποίησή του το 1974. Μόνον επιβοηθητικά θα γίνη χρήση, πολύ περιωρισμένη μάλιστα, κειμένων που προέρχονται από την προσωπική μαρτυρία εξεχόντων πολιτικών αναστημάτων της χώρας, που, ως Πρωθυπουργοί της Ελλάδος, κατέθεσαν στην Ιστορία όσα είδαν και γνώρισαν.

Εξυπακούεται ότι ο διάλογος πάνω σε τούτα τα θέματα είναι επιβεβλημένος και πολύ επιθυμητός. Αρκεί να τον επιθυμή και το Κ.Κ.Ε.


Απόσπασμα απο το βιβίο:Ν. Ι. ΜΕΡΤΖΟΣ ΤΑ ΔΕΚΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.

Επίσημα κείμενα: Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ Μάρτιος 1984