Στην σημερινή κ(ενο)νία, τρία τινά μπορούν να συμβούν: α) συμβιβασμός με το σύστημα και υποταγή σε αυτό, β) ενεργητικός ή παθητικός πόλεμος, γ) απόρριψη αυτής της κοινωνίας και αναχωρητισμός. Η κυρίαρχη άποψη του εθνικιστικού χώρου είναι πως πρέπει να πραγματωθεί η αναρρίχηση στης εξουσία, με απώτερο σκοπό την ανατροπή του παρόντος εξουσιαστικού μοντέλου και καθεστώτος.
Όμως ο εθνικισμός, στην γνησιότερη μορφή του, τοποθετείται πέραν του συνταγματικού και πολιτικού τόξου, στα «άκρα» αυτού, ή και εντελώς εκτός της περιφέρειας του, καθιστώντας τον μη ελκυστικό και αποδεκτό από τις μάζες. Αν ομιλούμε ιδιαίτερα για την σύγχρονη Ευρώπη, όπου οι συγκυρίες και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σχεδόν αποκλείουν την πιθανότητα κατάκτησης της εξουσίας από εθνικιστικούς και ανεξάρτητους σχηματισμούς. Ως αυτόνομοι εθνικιστές, επιλέγουμε την ανεξάρτητη, αυτόνομη και ριζοσπαστική αντιπαράθεση με το σύστημα, με τελικό στόχο την εγκαθίδρυση μιας λαϊκής, φυλετικής κοινότητας, μέσω επαναστατικών και μη, διαδικασιών.
Η διάδοση των ιδεών μας συνιστά ακρογωνιαίο λίθο του όλου εγχειρήματος, καθώς οι «απέναντι» στην κυριολεξία οργιάζουν. Όχι για πολύ ακόμα... Πιθανόν να απαιτηθεί σε κάποια μεταγενέστερη φάση η βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Θα ήταν ίσως συνετό να αποκτήσουμε ρεύμα εντός του στρατού. Αυτό ας μην φοβίζει κανέναν. Εάν θέλουμε πράγματι να δούμε κάποια ημέρα το φώς της ολοκληρωτικής νίκης, θα πρέπει να μην διστάσουμε να μεταχειριστούμε κάθε διαθέσιμο μέσο. Ο εχθρός δεν διστάζει να χτυπά φρουρούς σε στρατόπεδα και να σαμποτάρει οπλομηχανισμούς. Οπότε, η δημιουργία ρεύματος εντός του Στρατού, θα μπόλιαζε την ιδέα της επανάστασης και την εφαρμογή του συνθήματος «ΛΑΟΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ-ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ» σε άτομα που θέλουν να ακούσουν. Κάτι τέτοιο, θα απαιτούσε μια συγκεκριμένη κρίσιμη ισχύ των εθνικιστικών και αντικοινοβουλευτικών ιδεών στους κόλπους της κοινωνίας.
Παράλληλα με τις δράσεις μας, οι οποίες θα γίνονται όλο και εντονότερες, ίσως θα ήταν συνετό να προσανατολιστούμε προς την αποαστικοποίηση και την δημιουργία μικρών αυτόνομων εθνικιστικών κοινοτήτων. Όπως ακριβώς πράττουν τα «καλόπαιδα». Απλώνουν ρίζες στην κοινωνία, με σκοπό τον προσηλυτισμό, την δημιουργία «δεδικασμένου» και την επιβολή τους στην κοινωνία και την μετατροπή των πόλεων μας σε δικές τους αναρχοκολλεκτίβες, κατά τον ίδιο τρόπο, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τους δικούς μας φορείς, σε αστικό και υπαίθριο περιβάλλον. Φανταστείτε μη-αστικούς συνοικισμούς 1000 Ελλήνων κατοίκων, με ίδια ιδεολογία, ίδιες αρχές, με την ελληνική σημαία σε κάθε οικία...
Η αρχή της τελικής νίκης! Αυτό είναι που θέλουμε να πετύχουμε. ΕΝΩΣΗ-ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ-ΕΡΓΑΣΙΑ. Μερικοί θα διαγνώσουν την τάση για «παραίτηση» και «φυγή» από τα κοινά και τον αστικό (α)πολιτισμό. Και άφεση πλήρους και ελεύθερου πεδίου δράσεις στους αναρχοκομουνιστές, όμως θα ήταν η μόνη βιώσιμη και αληθινά ριζοσπαστική λύση προς την υλοποίηση μιας αριστοκρατικής, αυτόνομης, φυλετιστικής κοινωνίας, πάντα στο πλαίσιο της κυριαρχίας των ικανότερων και σπουδαιότερων.
Εφαρμογή της ιδανικής πολιτείας κατά τον Πλάτωνα. Αριστοκρατία του πνεύματος, ολιγανθρωπία, ελιτισμός, ελληνισμός, φυσιοκρατία, αντί-υλισμός, κάλλος, δικαιοσύνη. Αν μια παρόμοια διαδικασία αρχίσει να εξελίσσεται σε μεγάλη κλίμακα, πιθανώς να ανοίξει ο δρόμος προς μια εσωτερική αυτοαναδόμηση-εξυγίανση της ελληνικής κοινωνίας και την αληθινή εφαρμογή του αρχαιοελληνικού ιδανικού πολιτεύματος (αρισταρχία). Παράλληλα, μια αναγέννηση του ελληνικού πολιτισμού σε αντικαπιταλιστικό και φυσιοκρατικό πλαίσιο. Το παρελθόν κράτησε την Ελλάδα ζωντανή και αυτό μπορεί να την ξανασώσει. Ας αφήσουμε τον προσπορισμό, ας γυρίσουμε την πλάτη στη μόδα, τη Νέα Τάξη και τον κατσαπλιαδισμό!
 |
| Απο την καινούργια μπροσούρα των Α.Μ.Ε. |
Στην σημερινή κ(ενο)νία, τρία τινά μπορούν να συμβούν: α) συμβιβασμός με το σύστημα και υποταγή σε αυτό, β) ενεργητικός ή παθητικός πόλεμος, γ) απόρριψη αυτής της κοινωνίας και αναχωρητισμός. Η κυρίαρχη άποψη του εθνικιστικού χώρου είναι πως πρέπει να πραγματωθεί η αναρρίχηση στης εξουσία, με απώτερο σκοπό την ανατροπή του παρόντος εξουσιαστικού μοντέλου και καθεστώτος.
Όμως ο εθνικισμός, στην γνησιότερη μορφή του, τοποθετείται πέραν του συνταγματικού και πολιτικού τόξου, στα «άκρα» αυτού, ή και εντελώς εκτός της περιφέρειας του, καθιστώντας τον μη ελκυστικό και αποδεκτό από τις μάζες. Αν ομιλούμε ιδιαίτερα για την σύγχρονη Ευρώπη, όπου οι συγκυρίες και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σχεδόν αποκλείουν την πιθανότητα κατάκτησης της εξουσίας από εθνικιστικούς και ανεξάρτητους σχηματισμούς. Ως αυτόνομοι εθνικιστές, επιλέγουμε την ανεξάρτητη, αυτόνομη και ριζοσπαστική αντιπαράθεση με το σύστημα, με τελικό στόχο την εγκαθίδρυση μιας λαϊκής, φυλετικής κοινότητας, μέσω επαναστατικών και μη, διαδικασιών.
Η διάδοση των ιδεών μας συνιστά ακρογωνιαίο λίθο του όλου εγχειρήματος, καθώς οι «απέναντι» στην κυριολεξία οργιάζουν. Όχι για πολύ ακόμα... Πιθανόν να απαιτηθεί σε κάποια μεταγενέστερη φάση η βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Θα ήταν ίσως συνετό να αποκτήσουμε ρεύμα εντός του στρατού. Αυτό ας μην φοβίζει κανέναν. Εάν θέλουμε πράγματι να δούμε κάποια ημέρα το φώς της ολοκληρωτικής νίκης, θα πρέπει να μην διστάσουμε να μεταχειριστούμε κάθε διαθέσιμο μέσο. Ο εχθρός δεν διστάζει να χτυπά φρουρούς σε στρατόπεδα και να σαμποτάρει οπλομηχανισμούς. Οπότε, η δημιουργία ρεύματος εντός του Στρατού, θα μπόλιαζε την ιδέα της επανάστασης και την εφαρμογή του συνθήματος «ΛΑΟΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ-ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ» σε άτομα που θέλουν να ακούσουν. Κάτι τέτοιο, θα απαιτούσε μια συγκεκριμένη κρίσιμη ισχύ των εθνικιστικών και αντικοινοβουλευτικών ιδεών στους κόλπους της κοινωνίας.
Παράλληλα με τις δράσεις μας, οι οποίες θα γίνονται όλο και εντονότερες, ίσως θα ήταν συνετό να προσανατολιστούμε προς την αποαστικοποίηση και την δημιουργία μικρών αυτόνομων εθνικιστικών κοινοτήτων. Όπως ακριβώς πράττουν τα «καλόπαιδα». Απλώνουν ρίζες στην κοινωνία, με σκοπό τον προσηλυτισμό, την δημιουργία «δεδικασμένου» και την επιβολή τους στην κοινωνία και την μετατροπή των πόλεων μας σε δικές τους αναρχοκολλεκτίβες, κατά τον ίδιο τρόπο, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τους δικούς μας φορείς, σε αστικό και υπαίθριο περιβάλλον. Φανταστείτε μη-αστικούς συνοικισμούς 1000 Ελλήνων κατοίκων, με ίδια ιδεολογία, ίδιες αρχές, με την ελληνική σημαία σε κάθε οικία...
Η αρχή της τελικής νίκης! Αυτό είναι που θέλουμε να πετύχουμε. ΕΝΩΣΗ-ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ-ΕΡΓΑΣΙΑ. Μερικοί θα διαγνώσουν την τάση για «παραίτηση» και «φυγή» από τα κοινά και τον αστικό (α)πολιτισμό. Και άφεση πλήρους και ελεύθερου πεδίου δράσεις στους αναρχοκομουνιστές, όμως θα ήταν η μόνη βιώσιμη και αληθινά ριζοσπαστική λύση προς την υλοποίηση μιας αριστοκρατικής, αυτόνομης, φυλετιστικής κοινωνίας, πάντα στο πλαίσιο της κυριαρχίας των ικανότερων και σπουδαιότερων.
Εφαρμογή της ιδανικής πολιτείας κατά τον Πλάτωνα. Αριστοκρατία του πνεύματος, ολιγανθρωπία, ελιτισμός, ελληνισμός, φυσιοκρατία, αντί-υλισμός, κάλλος, δικαιοσύνη. Αν μια παρόμοια διαδικασία αρχίσει να εξελίσσεται σε μεγάλη κλίμακα, πιθανώς να ανοίξει ο δρόμος προς μια εσωτερική αυτοαναδόμηση-εξυγίανση της ελληνικής κοινωνίας και την αληθινή εφαρμογή του αρχαιοελληνικού ιδανικού πολιτεύματος (αρισταρχία). Παράλληλα, μια αναγέννηση του ελληνικού πολιτισμού σε αντικαπιταλιστικό και φυσιοκρατικό πλαίσιο. Το παρελθόν κράτησε την Ελλάδα ζωντανή και αυτό μπορεί να την ξανασώσει. Ας αφήσουμε τον προσπορισμό, ας γυρίσουμε την πλάτη στη μόδα, τη Νέα Τάξη και τον κατσαπλιαδισμό!
